Η διαφορά "βίου" και "ζωής"

Τά λεξικά δίνουν διάφορες έτυμολογίες μέ έπικρατούσα αύτήν πού ύπάρχει στό «Έτυμολιγικόν τό Μέγα» καί λέει ότι «βίος ή ζωή η βιοτή προσαγορεύεται, παρά τό μετά βίας καί άνάγκης ζήν, ως φησιν ¨Ομηρος», πού σημαίνει ότι «βίος ή ζωή η {αλλώς} βιοτή όνομάζεται. Και όπως λέει ο Όμηρος {προέρχεται} άπό τό ότι {ό άνθρωπος} ζή με βία καί άνάγκη».

Ό Άμμώνιος , όμως …λέει ότι:  «βιούν καί ζήν διαφέρει, βιούν μέν γάρ έπί άνθρώπων μόνο λέγεται, ζήν δέ έπί άνθρώπων καί άλόγων ζώων, ήδη δέ ποτε καί έπί φυτών. Ζωή μέν γάρ λέγεται είναι χρήσις ψυχής, βίος δέ όλίγη ζωή»…

Αύτό σημαίνει ότι «το βιούν» καί τό «ζήν» διαφέρουν. 

Διότι τό «βιούν» λέγεται μόνο γιά άνθρώπους,  ένώ τό «ζήν» καί γιά άνθρώπους καί γιά άλογα ζώα, ποτέ όμως γιά φυτά, διότι ή ζωή λέγεται ότι είναι χρήση ψυχής, {δηλαδή αιώνια}, ενώ βίος ή λίγη ζωή.

Έπίσης ότι "ό βίος άπό τήν ζωή διαφέρει. {Διότι ή λέξη} βίος {ώς λέξη} τίθεται στά λογικά ζώα, δηλαδή μόνο στούς άνθρώπους, ένώ ή ζωή τίθεται {ως στοιχείο} καί τών άνθρώπων καί τών άλογων ζώων".

…Γι’ αύτό ό Άμμώνιος λέει ότι «ή ζωή είναι χρήση ψυχής, ένώ βίος ή λίγη ζωή». Είναι πράγματι γνωστόν ότι κατά τήν έλληνική φιλοσοφία ή ψυχή τού άνθρώπου είναι άθάνατη καί έλεύθερη , ένώ τό σώμα χαρακτηρίζεται ώς «δεσμωτήριον της ψυχής». Όταν λοιπόν έλθη ή στιγμή νά συλληφθεί τό κάθε άτομο στήν μήτρα τής μητέρας του, τότε ή αιώνια ψυχή θά είσέλθει είς τό δεσμωτήριο, δηλαδή τό σώμα.

Στό δεσμωτήριο {φυλακή} όμως, κανείς δέν είσέρχεται οίκειοθελώς, άλλά πάντοτε διά τής βίας. {Ή διαδικασία είναι σύλληψις, βία, δεσμωτήριον.}

Τό διάστημα λοιπόν κατά τό όποίον ή έλεύθερη ψυχή είσέρχεται διά τής βίας στό σώμα, καί μέχρι νά άπελευθερωθή πάλι μέ τόν θάνατο, όνομάζεται βίος, καί ό άνθρωπος «βιοί»,ζή δηλαδή τό διάστημα, πού ή ψυχή του είναι φυλακισμένη.

Άπό τό βιβλίο τού Αντωνίου Α. Αντωνάκου:
«ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ, ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΓΛΩΣΣΗΣ»

πηγή