«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Η κόλαση και ο παράδεισος

 Ένας πολεμοχαρής Σαμουράι, λέει ένα παλιό γιαπωνέζικο παραμύθι, κάποτε προκάλεσε ένα δάσκαλο του Ζεν, να του εξηγήσει την έννοια του Παραδείσου και της Κόλασης. Όμως, ο μοναχός του απάντησε με περιφρόνηση: "δεν είσαι πάρα ένας τιποτένιος….δεν μπορώ να χάνω τον καιρό μου με σένα κι τους ομοίους σου…".

Με θιγμένο εγωισμό ο Σαμουράι, τράβηξε οργισμένος το σπαθί του από το θηκάρι και ακουμπώντας το στον λαιμό του μοναχού , ούρλιαξε : “Θα μπορούσα να σε σκοτώσω γι αυτήν σου την αναίδεια


"Αυτό"…, είπε ήρεμα ο μονάχος, "είναι η Κόλαση"

Ξαφνιασμένος, κι αναγνωρίζοντας πόσο αλήθεια ήταν αυτό που του έλεγε ο Δάσκαλος  σχετικά με την οργή που τον είχε κυριέψει, ο Σαμουράι ηρέμησε, έκρυψε το σπαθί στο θηκάρι  και υποκλίθηκε  ευχαριστώντας τον μοναχό  για την βαθειά του γνώση.

"Κι αυτό", είπε ο μοναχός, "είναι ο Παράδεισος".

Η αιφνίδια συνειδητοποίηση, από τον Σαμουράι , της ίδιας του της ταραχής, δείχνει την καίρια διαφορά, ανάμεσα στο να καταλαμβάνεσαι από ένα συναίσθημα και στο να αντιλαμβάνεσαι ότι παρασύρεσαι από αυτό.

Η ρήση του Σωκράτη, "γνώθι σαυτόν", εκφράζει αυτόν ακριβώς τον θεμέλιο λίθο, της συναισθηματικής νοημοσύνης: να αντιλαμβάνεσαι δηλαδή τα συναισθήματά σου, μόλις γεννηθούν
μέσα σου.

ΠΗΓΗ:

Δεν υπάρχουν σχόλια: