«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Ο Θάνατος είναι ακόμα Ζωή!





Σε αυτές τις γιορτινές άγιες μέρες, κυριαρχεί το χαρούμενο πνεύμα..

Κι όμως υπάρχει θλίψη εδώ, θλίψη για εκείνους που έχουμε χάσει. Τους δικούς μας ανθρώπους, τις ψυχές που μένουν αναλλοίωτες στο χρόνο..όσα χρόνια κι αν περάσουν. Υπάρχουν μέσα μας, στα πράγματα που άφησαν, στα λόγια που είπαν, σε όσα έφτιαξαν, όσα απλόχερα μας χάρισαν. Κάποτε..μας μίλησαν, μας αγκάλιασαν, μας αγάπησαν, μας έδωσαν, μας συμβούλεψαν, έδωσαν απο αυτό που ίσως και να μην είχαν.

Κι ας μην είναι εδώ τώρα πια με την φυσική τους παρουσία. Υπήρξαν κι ότι υπήρξε θα υπάρχει. Θα συνεχίσει να υπάρχει, ειδικά αν αυτοί που μένουν πίσω το κρατάνε, το καλλιεργούν και το δωρίζουν ως πολύτιμο από ψυχή σε ψυχή μέσα στα απέραντα χρόνια.

Υπάρχουν εκεί έστω και μόνο μέσα από μια φωτογραφία.. να αποτυπώνει τη στιγμή.

Στιγμές είναι όλα, το ξέρουμε, όμως η καθημερινότητα μας αναγκάζει να το ξεχνάμε..

Τα μάτια που κατορθώνουν να ζουν, δεν ξεχνιούνται ποτέ. Η ζωή προχωρά και παίρνει και το θάνατο μαζί της..

Ο θάνατος υπάρχει. Mας υπενθυμίζει να ζούμε τη ζωή. 

Το δώρο που μας δόθηκε. Να το αξιοποιούμε, να ευγνωμονούμε, να απολαμβάνουμε, να χαιρόμαστε, να αγαπάμε, να εκτιμάμε, να σωπαίνουμε..

Η μνήμη... είναι ζωντανή κι αυτός ο θάνατος ακόμα μυρίζει ζωή. 

Οτι αγαπήσαμε δεν γίνεται να πεθαίνει. Δεν σβήνει, δεν χάνεται. Υπάρχει όσο υπάρχουμε. Αυτό έχει Αξία, αυτό κι όσα αγαπήσαμε.. Αυτές τις Άγιες μέρες, ας αγκαλιαστούμε, ας προσευχηθούμε κι ας θυμηθούμε...

ΜΜ

Δεν υπάρχουν σχόλια: