Την γνωρίζω καλά αυτή την μελαγχολία της Κυριακής και μάλιστα του απογεύματος της.
Ξέρεις γιατί το απόγευμα είναι πάντα πιο μελαγχολικό;
Γιατί αισθάνεσαι μια προδοσία, για στιγμές και ώρες που χάθηκαν δίχως να ζήσεις. Λές πάει τελείωσε. Άσε δε που όταν μας μαθαίνουν πως είναι γιορτή και επιβάλλεται να είμαστε χαρούμενοι, κάπου μέσα μας αντιδράμε.
Μια και η χαρά δεν ανθίζει στα "πρέπει". Όμως να θυμάσαι, δεν είσαι υποχρεωμένος να είσαι καλά, επειδή είναι Κυριακή ή γιορτή.
Μην πιέζεις τον εαυτό σου να νιώσει κάτι που δεν είναι έτοιμος να βιώσει. Μην ξεχνάς ότι εάν η καρδιά σου δεν θελήσει να ζήσει και να χρωματίσει την κάθε ημέρα και ώρα και στιγμή, δε μπορεί κανένα ημερολόγιο να το πράξει.
Άλλωστε θα έρθουν κι άλλες Κυριακές, να είσαι έτοιμος, ο Θεός δεν είναι με τα ημερολόγια αλλά με τις ανθρώπινες καρδιές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου