«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Μη σταματάς να κολυμπάς




Προτιμώ να δώσω τη ζωή μου, παρά να φοβάμαι 
 Lyndon Barnes Johnson




Η απελπισία και η απογοήτευση είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι στο δρόμο για την επαγγελματική ευημερία και την προσωπική ευτυχία. Γιατί απλά, οι περισσότεροι άνθρωποι πισωγυρίζουν τη στιγμή που λίγο ακόμα αν είχαν προσπαθήσει τα πράγματα θα είχαν μια εντελώς διαφορετική εξέλιξη.

Δυο βατράχια έπεσαν σε βαθύ κάδο με γάλα. Το ένα είχε φύση αισιόδοξη. Όμως το άλλο το πήρε ανάποδα: «Θα πνιγούμε!», θρηνολογούσε χωρίς να κάνει τίποτα και με μια τελευταία κραυγή απελπισίας, σήκωσε τα πόδια του ψηλά, κι είπε «αντίο!».

Την ίδια στιγμή, το άλλο βατράχι συνέχιζε την προσπάθειά του να επιβιώσει και μονολογούσε: «Δεν μπορώ να βγω έξω, αλλά δεν τα παρατάω, θα συνεχίσω να κολυμπάω μέχρι να εξαντληθώ, και τότε θα πεθάνω πιο ευχαριστημένο».

Και κολυμπούσε γενναία για να κάνει αυτό που είπε. Πάνω στη λυσσαλέα του προσπάθεια το γάλα άρχισε να πήζει. Κι όσο περισσότερο κολυμπούσε, τόσο το γάλα γινόταν κρέμα. Τέλος, στάθηκε στον αφρό του βουτύρου και πήδηξε έξω απ’ τον κάδο!

Τώρα, θα με ρωτήσετε ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας; Όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, εσύ συνέχισε να κολυμπάς!

Συνέχισε να κολυμπάς μέχρι να δεις την ακτή, μέχρι να αγκαλιάσεις μια σανίδα σωτηρίας, μέχρι να αγγίξουν τα πόδια σου πάνω στον πρώτο βράχο που κρύβεται κάτω από τη θάλασσα.

Μην εγκαταλείπεις τα όπλα. Μην επενδύεις στην απελπισία. Μην υποκλίνεσαι στην απογοήτευση. Η απελπισία και η απογοήτευση είναι οι «Σειρήνες» και καλούν εσένα, φίλε και φίλη, που σαν σύγχρονος Οδυσσέας έχεις χαράξει πορεία για τη δική σου Ιθάκη. Οι Κύκλωπες και οι Συμπληγάδες θα βρίσκονται πάντα στο δρόμο σου. Εσύ μην εγκαταλείπεις τα όπλα. 


Εξακολούθησε να προσπαθείς. Κάνε αλλαγές στις στρατηγικές σου, αν βλέπεις ότι δεν έχεις τα αποτελέσματα που επιθυμείς. Ζήτησε βοήθεια. Πάλεψε με νύχια και με δόντια να γίνεις καλύτερος, αλλά μην εγκαταλείπεις τα όπλα.


Έχει μείνει ιστορική η συντομότερη ομιλία του Ουϊνστον Τσώρτσιλ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου: «Ποτέ μην εγκαταλείψετε τα όπλα! Ποτέ μην εγκαταλείψετε τη μάχη! Ποτέ

Υπάρχουν δυο πόλεμοι στη ζωή. Ο ένας γίνεται έξω από εσάς, στις business, στη δουλειά, στην εκπαίδευση, στις σχέσεις, στην υγεία. Ο άλλος γίνεται μέσα σας. 

Παλεύουν μεταξύ τους οι άγγελοι της θέλησης, της τιμής και της προσπάθειας με τους δαίμονες της αναβλητικότητας, της απογοήτευσης και της απελπισίας.

Τα αντίθετα βρίσκονται μέσα στην «αρένα» της ψυχής και του νου σας και πολεμούν συνέχεια μεταξύ τους. Εσείς στέκεστε εκεί. Κάπου στο κέντρο, ανάμεσά τους. Διαλέξτε μεριά!


(Από το βιβλίο μου "Ιστορίες που δυναμώνουν την ψυχή", Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος)


Δεν υπάρχουν σχόλια: