«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Το μαγικό βότανο, το αθάνατο νερό και άλλες ιστορίες…




«Θέλετε το μαγικό βότανο που θα σας κάνει αθάνατους;». Αν κάνουμε αυτή την ερώτηση στους γύρω μας, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, θα μας αντιμετωπίσουν με καχυποψία και θα μας περάσουν ίσως για τρελούς, αλλά θα κοντοσταθούν να ακούσουν! Μερικοί θα σκεφτούν ότι είμαστε σαν εκείνους τους πλασιέ που σας σταματάνε στο δρόμο και σας λένε: «Κερδίσατε, ένα δώρο!».

 Και πριν προλάβετε να καταλάβετε πώς το κερδίσατε το δώρο, σας βάζουν στο χέρι το διαφημιστικό φυλλάδιο για το προϊόν! Όλοι όμως κατά βάθος θα θέλαμε να υπάρχει ένα μαγικό βότανο που θα μας κάνει αθάνατους! Όσοι δεν το ήθελαν, έχουν αυτοκτονήσει, ή έχουν πεθάνει! Γιατί ,νομίζω ότι ζει, αυτός που θέλει να ζήσει!

Είναι γνωστοί οι λαϊκοί θρύλοι για τον Μεγάλο Αλέξανδρο. Όταν κατάκτησε όλον τον κόσμο
και έκανε το όραμά του πραγματικότητα, δάκρυσε! «Είναι κρίμα, σκέφτηκε, εγώ που είμαι ο βασιλιάς όλου του κόσμου, να πεθάνω!». 

Ξεκίνησε λοιπόν καβάλα στον Βουκεφάλα, και πήγε, βρήκε την πηγή κάτω από μια κρυστάλλινη πυραμίδα που άστραφτε με χίλια χρώματα μέσα σε μια σπηλιά και πήρε το αθάνατο νερό, αφού σκότωσε τον δράκο που το φύλαγε! Όταν γύρισε στο σπίτι του, κουρασμένος, ξάπλωσε να κοιμηθεί αφήνοντας το χρυσό κανάτι με το νερό στο τραπέζι, για να το πιει όταν ξυπνήσει.

Η αδερφή του, χωρίς να ξέρει τι είχε μέσα το κανάτι, σκέφτηκε να βάλει φρέσκο νερό
για να πιει ο αδερφός της όταν ξυπνήσει. Άνοιξε το παράθυρο κι έχυσε το αθάνατο νερό στον κήπο. Εκεί που έπεσε το αθάνατο νερό φύτρωσε μια αγριοκρεμμύδα. Από τότε η αγριοκρεμμύδα συμβολίζει τη μακροζωϊα και γι’ αυτό την κρεμάμε στην εξώπορτα την Πρωτοχρονιά ,ως γούρι.

Όταν ξύπνησε ο Μέγας Αλέξανδρος και κατάλαβε τί είχε γίνει, μάλωσε την αδερφή του.
Εκείνη από τη στενοχώρια της ,που έγινε η αφορμή να χάσει την αθανασία ο αδερφός της, ζήτησε από το Θεό να την κάνει μισή γυναίκα, μισή ψάρι και ανοίχτηκε στο πέλαγος. Είναι η Γοργόνα, που σταματάει τα καράβια και ρωτάει: «Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;» Αν της πουν: όχι, το πνίγει το καράβι. Αν της απαντήσουν ότι ο αδερφός της ζει, γαληνεύει τη θάλασσα και κολυμπάει τραγουδώντας!

Έτσι λέει η λαϊκή παράδοση. Εγώ νομίζω ότι ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε,
όχι γιατί δεν ήπιε το αθάνατο νερό, αλλά γιατί δεν είχε πια όραμα! Όλα αυτά τα λέω, βέβαια, στο πλαίσιο του μύθου. Εξ άλλου, έμεινε αθάνατος στην ιστορία .Ο καθένας μας μακάρι να έχει ένα όραμα για τη ζωή του, που να τον ικανοποιεί , να τον κρατάει ζωντανό, να του δίνει ελπίδα! 

Όσο για την αθανασία, ας την αφήσουμε προς το παρόν στο φιλοσοφικό επίπεδο, γιατί αν είχαμε τη δυνατότητα να ζούμε για πάντα, πάλι θα έμπαινε το θέμα της ποιότητας ζωής! Τι βαρεμάρα να ζεις χωρίς όραμα, χωρίς ικανοποίηση, χωρίς ζωντάνια, χωρίς ελπίδα! 

Έτσι την έπαθε και ο Τιθωνός , όπως λέει η ελληνική Μυθολογία. Η Ηώ είχε ερωτευτεί έναν πολύ ωραίο νέο, τον Τιθωνό και για να μην τον χάσει, ζήτησε από τον Δία να τον κάνει αθάνατο. Ο Δίας την άκουσε και χάρισε στον Τιθωνό την αιώνια ζωή. Όμως η Ηώ ξέχασε να ζητήσει από τον Δία να τον διατηρήσει και νέο! Έτσι τα χρόνια περνούσαν ο Τιθωνός δεν πέθαινε, αφού ήταν αθάνατος, αλλά γερνούσε, ζάρωνε, ζάρωνε, ώσπου ο Δίας την λυπήθηκε και τον μεταμόρφωσε σε τζιτζίκι. Γι’ αυτό το τζιτζίκι είναι ζαρωμένο και πεθαίνει μόλις έρθει το κρύο!


Ποιό είναι το μαγικό βότανο;
Υπάρχουν χιλιάδες βότανα, όπως ξέρουμε, που θεραπεύουν ασθένειες και τα λέμε θεραπευτικά.
Υπάρχουν άλλα βότανα που τα τρώμε και θεωρούμε ότι απλά προσθέτουν νοστιμιά στο φαγητό μας. Δεν θεωρούμε φάρμακο τον μαϊντανό, τον άνηθο, το δυόσμο κ.α. Κι όμως οι παραδοσιακές μας συνταγές που έρχονται από πολλά χρόνια πριν, έχουν εμπλουτιστεί με την παρατήρηση και τη γνώση των ανθρώπων που ήξεραν ότι η τροφή μας είναι το φάρμακό μας. 

Όμως, όπως και να χρησιμοποιούμε τα βότανα και αυτά που τρώγονται και αυτά που δεν τρώγονται, αυτά έχουν την ωφελιμότητά τους, αρκεί να βρούμε τη σωστή δοσολογία! Και όπως και στη ζωή, για να βρούμε τη σωστή δοσολογία, χρειάζεται να έχουμε γνώση, έτσι και για τη χρήση των βοτάνων χρειάζεται γνώση. 

Όπως το όραμα το δικό μου , μπορεί να μην ταιριάζει με το όραμα το δικό σας, έτσι και το βότανο που ταιριάζει σε μένα, μπορεί να μην ταιριάζει με εσάς. Το κάθε βότανο, κρύβει το δικό του «όραμα» όπως το έχει προορίσει η Φύση.


Δεν υπάρχουν μαγικά βότανα! Όπως δεν υπάρχουν και μαγικές λύσεις στη ζωή. Υπάρχει το: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει!». 

Κάποιος ναυάγησε μαζί με έναν φίλο του. Ο ένας πήρε μια σανίδα και κολυμπούσε. Ο άλλος καθόταν ακίνητος και παρακαλούσε την Αθηνά να τον σώσει! 

«Μαζί με τη βοήθεια της Αθηνάς, κούνα κι εσύ τα χέρια σου, του φώναξε ο φίλος με τη σανίδα». Ο άλλος , δεν τον άκουσε και πνίγηκε! Μην περιμένουμε τα μαγικά βότανα για να μας σώσουν! 

Το μαγικό βότανο είναι η ισορροπία, σε όλα! Και ας αρχίσουμε από τον παράδεισό μας. Να βρούμε τί είναι αυτό που θα μας κάνει να νιώθουμε στον παράδεισο, χωρίς να το πληρώσουμε με την καταδίκη στην κόλαση, αργότερα.


Πέθαναν κάποιοι, λέει μια διήγηση που διάβασα, και πήγαν στην κόλαση. Εκεί διαπίστωσαν με έκπληξη, ότι η παραμονή τους είχε τα ίδια χαρακτηριστικά με την εγκόσμια ζωή τους. Πολύ φαγητό, κυρίως φαστ φούντ, πολύ ποτό, μέχρι σκασμού, τρελά γλέντια και διασκεδάσεις! Δεν άλλαξε τίποτα από όσα ζούσαν στον Απάνω Κόσμο! Πέρασε λίγος καιρός.

Ο αρχιδιάβολος είχε ορίσει μια μέρα που την ονόμασε «μέρα παραπόνων». Όταν ήρθε η μέρα εκείνη, με έκπληξή του είδε τους φιλοξενούμενούς του να πηγαίνουν για να παραπονεθούν! 

«Με τον τρόπο που περνάμε τον καιρό μας, του είπαν, έχουμε χάσει την επαφή με τους γύρω μας και με τον εαυτό μας!». 

Ο αρχιδιάβολος, τους κοίταξε απορημένος και τους είπε: «Μα, ξεχνάτε, ότι είσαστε στην κόλαση;»


Μια που στο άρθρο αυτό είπαμε διάφορες ιστορίες, θα κλείσω με μια ακόμη: «Πήγε μια μητέρα το παιδί της στο γιατρό, γιατί έτρωγε μετά μανίας ζάχαρη.

Ο γιατρός, αφού άκουσε το λόγο που έφερε το παιδί στο ιατρείο του, είπε στη μάνα:

-Πάρε το παιδί σου, πήγαινε σπίτι σου και να το ξαναφέρεις σε δυο βδομάδες. Το ξαναπήγε η μάνα σε δυο βδομάδες κι ο γιατρός της είπε πάλι τα ίδια. 

Αυτό επαναλήφτηκε άλλες δυο φορές! Μετά από τις έξι βδομάδες που είχαν περάσει, πήγε η μάνα πάλι το παιδί στο γιατρό κι εκείνος το κοίταξε, το χάιδεψε και του είπε: 

-Μην τρως παιδί μου πολλή ζάχαρη γιατί κάνει κακό!

- Εντάξει γιατρέ, είπε το παιδί και βγήκε από την πόρτα. Η μάνα κοντοστάθηκε και απορημένη ρώτησε:

-Γιατί, γιατρέ μου, έπρεπε να περιμένουμε έξι βδομάδες για να πεις αυτό το απλό πράγμα στο παιδί μου;

-Γιατί, έτρωγα κι εγώ πολλή ζάχαρη, απάντησε ο γιατρός. 

Έπρεπε πρώτα να κόψω εγώ αυτή την κακή συνήθεια, για να έχω το δικαίωμα να συμβουλέψω κάποιον άλλον να κάνει το ίδιο

Κλείνοντας θα ήθελα να σας εξομολογηθώ, ότι κι εγώ ψάχνω να βρω ένα μαγικό βότανο που θα με κάνει αθάνατη! Μέχρι να το βρω, προσπαθώ να μάθω τη σωστή δοσολογία των ωφέλιμων πραγμάτων στη ζωή μου, κουνάω τα χέρια μου περιμένοντας τη βοήθεια της Αθηνάς στον αγώνα μου να βρω την προσωπική μου ισορροπία στο πλαίσιο του δικού μου οράματος! 

Ομολογώ ότι δεν μπορώ να συμβουλέψω κανέναν για το πώς θα ζήσει τη ζωή του! Το μόνο που μπορώ να συμβουλέψω, είναι να μην δεχόμαστε τα πάντα άκριτα! Όσο για τη ζάχαρη, δεν μου είναι συνήθεια, αλλά τα γλυκά του κουταλιού τα τιμώ δεόντως!


Πηγή: Νίκη Τσέκου https://www.facebook.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: