Ξέχασες το μαζί και πηγαίνεις μόνος, στηριζόμενος σε δυνάμεις απατηλές, που την κρίσιμη στιγμή μαγικά αποσυντίθονται και μαζί τους κι εσύ.
Ξέχασες το παρελθόν και το ζεις ξανά σε επανάληψη μόνο των λαθών σου.
Ξέχασες το βάθος και έμεινες στην επιφάνεια σαν φελλός, αφήνοντας το ρεύμα να σε παρασύρει.
Ξέχασες τις αξίες και έμεινες στο τίποτα.
Ξέχασες ιδέες που σου επιβλήθηκαν, αλλά δέθηκες μόνος σε νέα ψεύτικα είδωλα.
Ξέχασες τη χρησιμότητα του πόνου, του έκλεισες την πόρτα και έτσι, ούτε η χαρά σε επισκέπτεται.
Ξέχασες τι θα πει παιδί και γέρασες. Γέμισες τη ζωή σου χάπια και σκευάσματα βιταμινών ζητώντας λίγη ενέργεια.
Ξέχασες τη φύση και τώρα σου προκαλεί αλλεργία.
Ξέχασες τι θα πει εξελίσσομαι και έδωσες νέα σημασία στη λέξη, εξελίσσομαι πλέον θα πει ελίσσομαι.
Ξέχασες την αλληλεγγύη και έγινες “φιλάνθρωπος”.
Ξέχασες τι είναι η μοναξιά και έπαθες κατάθλιψη.
Ξέχασες τι θα πει ελευθερία και δέσμευσες πράγματα, ανθρώπους, ζώα, ακόμα και αέρα.
Ξέχασες τι θα πει κατανόηση και όλα πλέον είναι παρανόηση.
Ξέχασες την αίσθηση και όλα γίνανε παραίσθηση.
Ξέχασες τι θα πει μαθαίνω και έγινες παντογνώστης του κενού.
Ξέχασες τον θάνατο και πέθανες ζωντανός.
Ξέχασες τον παράδεισο και έκανες κόλαση τη ζωή.
Ξέχασες, γιατί φοβήθηκες.
Φοβήθηκες και ξέχασες να ζεις.
Angie Insomniac - Ramnousia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου