Οι Μνηστήρες, στον τροχό της νέμεσης και ο Αντίνοος

'ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ', David Byers Brown 

Ο Όμηρος έχει συνδέσει την Νέμεση με τον Σκοπό και ο Οδυσσέας την ενεργοποιεί λόγω της αψογοσύνης του.

Η κρίσιμη μάζα, την κρίσιμη νύχτα και η Επιλογή,
δικαιώνει αυτή την Απόφαση της Δίκης των Μνηστήρων και των Δούλων τους και γυρίζει τον Τροχό της Νέμεσης.

Ποιά είναι η κατηγορία; 

Για ποιό πράγμα είναι τόσο πολύ ένοχοι;

Τι έχουν διαπράξει οι μνηστήρες, οι δούλες και οι δούλοι, ώστε ο Όμηρος να μη δείξει κανένα έλεος απέναντί τους.

Ποιό είναι το έγκλημά τους; Γιατί δεν τους συν-χωρεί;

Γιατί δεν υπάρχει Χώρος για αυτούς σε αυτό το Παλάτι της Γης πιά, ούτε για αυτούς τους ανθρώπους, ούτε για αυτούς τους θεούς

τους.

Γιατί έχουν φάει και έχουν πιει τα πάντα.

Έχουν εξαντλήσει τα πάντα. Έχουν καταβροχθίσει τα πάντα.

Έχουν λεηλατήσει τα πάντα.

Είναι ένοχοι πρώτα, ως αναφορά τον εαυτό τους.

Έζησαν ξόδεψαν χαράμισαν μια ζωή, μένοντας μακριά από τον Ιερό Εαυτό τους. Χωρίς γνώση, χωρίς στόχο προορισμό, συνείδηση, ομορφιά και κατέληξαν στην λήθη. 

Αμνήμονες μνήμες στείρες και νεκρές άδεια σαρκία.

Έζησαν χωρίς αλήθεια, χωρίς μέτρο, χωρίς αυτογνωσία, χωρίς συνείδηση, χωρίς το μηδέν άγαν, άναδρα, άτιμα.

Και όχι μόνο έζησαν έτσι, αλλά δημιούργησαν και ένα απαράδεκτο σύστημα εξουσίας και διαχείρισης των αγαθών, ιεραρχίες, ιερατεία αφεντάδων και δούλων πίνοντας τρώγοντας και καταστρέφοντας τα πάντα σε υλικό, πνευματικό, φυσικά συναισθηματικό, νοητικό επίπεδο.

Για αυτό είναι ασυγχώρητοι και δεν έχουν καμιά δικαιολογία. Πρόδωσαν και προδίδουν πάντα πατρίδες ανθρώπους, φίλους, θεούς και το κυριότερο προδίνουν τον εαυτό τους, τον Άνθρωπο, αφού προδίδουν την υπόσταση του και τον εμποδίζουν να ολοκληρωθεί, να συναντήσει την γυναίκα του, την ψυχή του, το παιδί του, την καρδιά του και ρημάζουν τον νου του κάθε φορά, στην λήθη και την λησμονιά.

Τον πνίγουν σε μανιασμένα κύμματα.

Πως τους σκοτώνει ο Όμηρος;

Η σκηνή είναι πολύ έντονη ανεξίτηλη εγγεγραμμένη στο υποσυνείδητο των ανθρώπων, με ανεξίτηλα γράμματα και ονόματα Αιώνια.

Ο Όμηρος δεν είναι βάρβαρος και είναι κάτι παραπάνω από ευφυής, για να μπορεί να αποφύγει την βία όταν μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο και την μάχη διαφορετικά.

Είναι σοφός ! Έγινε σοφός κουβεντιάζοντας ώρες με την Αθηνά και εκεί βρίσκεται η πνευματική του υπεροχή και ανωτερότητα.
Είναι πολύ απλό.

Τους σκοτώνει, τους έχει ήδη σκοτώσει με το να τους υποδείξει, να τους ακτινογραφήσει, να τους σκιαγραφήσει, τον χαρακτήρα τους, την συμπεριφορά, τις ασχολίες τους, τα λόγια τους.

Τους σκοτώνει ένα - ένα ονομαστικά, καλώντας τους με το όνομα τους και τους σημαδεύει, ξεκινώντας από τους αρχηγούς, τον κοιλαρά τον Αντίνοο και τον παραθυράκια Ευρύμαχο.

Τους “σκοτώνει” με το ευθύβολο του Τόξο, την Οδύσσεια του και το μαγικό του Βέλος, στοχεύοντας ακριβώς την ρίζα του προβλήματος, τον χοντρό λαιμό του και το πρησμένο του συκώτι ενός παρασιτικού ιού.

Δεν τους σκοτώνει λοιπόν στο φυσικό, αλλά στο πνευματικό,
τους εξοντώνει.

Εκεί το όριο το υπερασπίζεται. Δεν θα υποχωρήσει ούτε σπιθαμή. Σταγόνα νερού δεν θα βάλει στο κρασί του.

Τους «σκοτώνει» όμως, χωρίς βρισιές, χωρίς λαϊκισμό, χωρίς προσωπικές εμπάθειες, απωθημένα, φανατισμούς,χωρίς ουφολογίες και θεολαγνείες και θεοκρατίες.

Τους σκοτώνει στο όνομα του Ανθρώπου.

Δοκιμάσαν να κλέψουν τον κόσμο, τον νου του, προσέβαλαν την ψυχή του, την υπόσταση του, επιτέθηκαν στο παιδί του το πληγώσανε μαζί με την καρδιά του.

Κάψανε τον κόσμο του τον λεηλατήσανε, τα δάση, τα φυτά, τα ζώα, με ύβρη, μολύναν το νερό, τον αέρα, χώρισαν διέλυσαν την οικογένεια κατέστρεψαν εστίες, πατρίδες παραβιάζοντας τον ιερό Όρκο της Θεάς Εστίας.

Σε αυτό το επίπεδο τους “σκοτώνει” χωρίς οίκτο, ανελέητα αδυσώπητα, αποστασιοποιημένα, χωρίς να τους χαριστεί.

Με κομψότητα, με αβροφροσύνη, με χάρη, με ευγένεια, με ακριβείς χειρουργικές κινήσεις, τους αφαιρεί το έδαφος και το χαλί κάτω από τα πόδια τους, τις αντινοϊκές αντιφάσεις τους, τις προκρούστρειες δηλώσεις τους, την επίδειξη ανώφελων μαχών εντυπώσεων Σινών Πιτυοκάμπων.

Με λεπτό αιχμηρό καυστικό χιούμορ, με φαντασία, με οξυδέρκεια, με πολεμικές χορευτικές κινήσεις με τραγουδιστικές ριπές, με αυτοσαρκασμό με απόλυτη αυτοπειθαρχία, έλεγχο, αυτοσυκέντρωση και αυτοπαρατήρηση.

Ο φυσικός θάνατος άλλου ανθρώπου δεν επιτρέπεται για ένα άψογο πολεμιστή, εκτός και αν είναι σε άμυνα και αφού εξαντλήσει τα περιθώρια.

Αλλά ο φυσικός θάνατος, δεν είναι χειρότερος.

Πρέπει να ζήσει κάποιος με τις επιλογές του.

Πρέπει να ζήσει στην κόλαση που έφτιαξε.

Πρέπει να κυκλοφορεί περιπατών νεκρός βόλτα στον Άδη. Επιβάλλεται να είναι άψογος ο Οδυσσέας όταν σταθεί μπροστά στο Τόξο.

Δεν μπορεί να το αγγίξει αλλιώς, δεν μπορεί να το λυγίσει,να το ερμηνεύσει.

Δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το θανατηφόρο Βέλος του.
Αν δεν είναι άψογος θα είναι άστοχος και άκαιρος. Θα είναι άσκοπος.

Για αυτό το λόγο δεν μπορούν να το χρησιμοποιήσουν οι μνηστήρες πέρα από κάποιες άκαρπες αποσπασματικές , λογοκλοπές και αντιγραφές, προσπάθειες ανάλυσης ξεμένοντας σε κάποιο σταθμό ερμηνείας του κόσμου και αντίληψης αν και έχουν προσπαθήσει.

Στην ουσία εύχονται το τέλος τους, το επιθυμούν αναγνωρίζοντας βαθιά μέσα τους το αδιέξοδο που έχουν δημιουργήσει και σαν την μόνη δίκαια λύση.

Δεν τους σκοτώνει ο Οδυσσέας σε φυσικό επίπεδο.
Το διευρύνει το όριο.

Δεν φθάνει, δεν καταφεύγει στην υπερβολή.

Φθάνει πια με την βία και την λογική των «καλάσνικοφ».
Επιβάλλεται να κλείσει αυτός ο κύκλος της παράλογης λογικής και οι άνθρωποι να λύνουν τις διαφορές τους με τα όπλα ακόμη.

Οι σοφοί νοήμονες όρθιοι Ανθρωποι του 21ου Αιώνα, έχουν άλλα “όπλα”.

Έχουν το Ορθό και ‘Ορθιο Λόγο του Ομήρου Ποιητή, Μίτο, Οδηγό Αστέρι μαγικό, θανατηφόρο για τους ενόχους και αποτελεσματικό.

Άψογα θα ονειρευτούμε το Όνειρο μας, και Άψογα θα το πραγματοποιήσουμε σαν Άψογοι πολεμιστές, Όλοι μας Ενωμένοι.

πηγή-autochthonesellhnes