«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Χαμόγελα από την αιωνιότητα



H μοναχή Ευπραξία εκοιμήθη προ ολίγων μηνών, νοσούσα εκ καρκίνου, στην έρημο της Αριζόνα στις ΗΠΑ.

Κοντά της ήταν ο γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης.
Oι ορθόδοξοι μοναχοί και μοναχές δίνουν μηνύματα ΖΩΗΣ και μετά την κοίμησή τους… Το σώμα τους , και μετά θάνατον, αντανακλά την κατάσταση της καρδιάς τους και τη πρόγευση της Βασιλείας των Ουρανών.

Είναι ένα μήνυμα ζωής προς όλους μας
που ζούμε χαμένοι μέσα στη μοναξιά των μεγαλουπόλεων, τον εγωισμό μας, την προσκόλληση σε υλικά αγαθά, διασκεδάσεις, ουσίες και οινοπνεύματα,πολιτικές ιδεολογίες και ψευτοθρησκείες… 

Είναι ένα μήνυμα να αλλάξουμε ζωή και να έρθουμε κοντά Του, κοντά σ’ Αυτόν που είναι η ΟΔΟΣ και η ΑΛΗΘΕΙΑ και η ΖΩΗ και η ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ. Είναι μια απτή απόδειξη των αποτελεσμάτων της Αγάπης, της νοερής προσευχής, της Μυστηριακής ζωής μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία…

Μερικοί υλιστές και άθεοι νομίζουν ότι ο θάνατος ενός Ορθόδοξου Επισκόπου, ιερέα, πιστού είναι το τέλος. Στη πραγματικότητα είναι η ΑΡΧΗ. Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι η Εκκλησία αποδυναμώνεται με την κοίμηση ενός “ενοχλητικού” ή αγίου Γέροντα ή Επισκόπου ή μοναχού. Στη πραγματικότητα τότε η Εκκλησία δυναμώνει, γιατί ο κεκοιμημένος μεταβαίνει στη Θριαμβεύουσα Εκκλησία και νικά οριστικά τον θάνατο.

Το χαμόγελο του Γέροντος Ιωσήφ

ΟΧΙ, δεν κοιμήθηκε χαμογελώντας, αλλά ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ.


Μετά συζήτηση με μερικούς πατέρες της Μονής, σας μεταφέρουμε την διήγηση του γεγονότος. 

Οι δύο μοναχοί που ήταν μαζί του μέχρι την τελευταία στιγμή, έτρεξαν να ειδοποιήσουν τον Γέροντα Εφραίμ και τους υπόλοιπους πατέρες και δεν πρόσεξαν τον κεκοιμημένο, ο οποίος έμεινε μάλιστα με το στόμα μισάνοιχτο.



Ήρθαν λοιπόν να τον ετοιμάσουν σύμφωνα με το μοναχικό τυπικό. Ο Γέροντας Εφραίμ έδωσε εντολή να του αφήσουν το πρόσωπο ακάλυπτο. Οι πατέρες προσπάθησαν να του κλείσουν το στόμα, αλλά ήταν αργά, το στόμα παρέμενε ανοιχτό. 

Έδεσαν μάλιστα μία γάζα γύρο να του κρατήσει το στόμα κλειστό, αλλά μετά που το έβγαλαν το στόμα άνοιξε πάλι. Είχαν περάσει περίπου 45 λεπτά από την κοίμησή του.

- Γέροντα, θα φαίνεται άσχημο έτσι με το στόμα, τί να κάνουμε;

- Όπως είναι, μην του καλύψετε το πρόσωπο!



Τον έραψαν στον μοναχικό μανδύα όπως συνήθως. Όλη η διαδικασία να τοποθετηθεί στον μανδύα και να ραφεί διάρκεσε άλλα περίπου 45 λεπτά. Στην συνέχεια έκοψαν το ύφασμα γύρω από το πρόσωπό του, κατά την εντολή, και βρήκαν τον Γέροντα όπως τον βλέπουν πλέον όλοι, χαμογελαστός. 

Τους άκουσε και τους έκανε και αυτό το μικρό χατήρι, για να μην τους λυπήσει; Ή ήθελε να μας δώσει μια ιδέα για αυτό που είδε και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται μετά την αναχώρησή του από την παρούσα ζωή;

Το χαμόγελο του Γέροντος Ιωσήφ είναι το πρώτο υπερφυσικό γεγονός μετά την κοίμησή του και έγινε μεγάλη παρηγοριά για όλους.



Δεν υπάρχουν σχόλια: