Απόλλωνας
Στην ελληνική μυθολογία, ο Απόλλωνας ήταν ο γιος του Δία και της Λητώς. Ήταν ο δίδυμος αδελφός της θεάς Αρτέμιδος. Ήταν ο Θεός του Ήλιου, της λογικής και του λόγου και ήταν επίσης μουσικός και θεραπευτής.
Η Λητώ ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα για να βρει μια θέση για να γεννήσει τον Απόλλωνα. Ήρθε τελικά επάνω σε ένα νησί που ονομάστηκε Δήλος. Το νησί συμφώνησε να επιτρέψει τη γέννηση του Απόλλωνα εάν ίδρυε στη συνέχεια έναν ναό στο νησί. Η Λητώ συμφώνησε, και όταν μεγάλωσε ο Απόλλωνας, άλλαξε τη Δήλο σε ένα όμορφο νησί.
Ο Απόλλωνας ήταν γνωστός ως Θεός που μπορούσε να προβλέψει το μέλλον. Η διασημότερη ιερή θέση του ήταν στους Δελφούς, περιοχή του Μαντείου των Δελφών. Οι Ρωμαίοι πίστευαν επίσης τον Απόλλωνα ως Θεό του φωτός, της μουσικής και της θεραπείας.
Ερμής
Ο Ερμής ήταν γιος του Δία και μιας από τις κόρες του Άτλαντα, της νύμφης Μαίας. Είναι ένας από τους πιο παλιούς θεούς και η λατρεία του ήταν διαδεδομένη από τους Μυκηναϊκούς ακόμη χρόνους. Στους ώμους του φορούσε φτερά και είχε φτερωτά πέδιλα και καπέλο.
Ήταν γρήγορος, ορμητικός και δεν άφηνε τα ίχνη του πουθενά. Αντιληπτός γινόταν μόνο από τις πράξεις του. Μεταξύ των χαρακτηριστικών του περιλαμβάνεται η κλεψιά και η αρπαγή. Ήταν όμως και λόγιος, καθώς και δεινός ρήτορας, γι' αυτό και εκτελούσε χρέη αγγελιαφόρου των άλλων θεών.
Επί πλέον θεωρείτο ως ο εφευρέτης και κατασκευαστής του αυλού και της λύρας, και ήταν πρώτος δάσκαλος των μουσικών αυτών οργάνων. Ο Ερμής συνόδευε τους νεκρούς στον Άδη και συμπαραστεκόταν στους οδοιπόρους και ταξιδιώτες. Γι' αυτό οι αρχαίοι τον τιμούσαν με διάφορα μνημεία, όπως ήταν οι Ερμαίες κεφαλές και οι Ερμαίοι λόφοι.
Αφροδίτη
Η Αφροδίτη θεωρείται ότι ήταν κόρη του Δία και της Διώνης. Η επικρατέστερη όμως άποψη τη συνδέει με την Κύπρο, στις ακτές της οποίας αναδύθηκε από τα κύματα, όταν ο Κρόνος πέταξε τα γεννητικά όργανα του Ουρανού στη θάλασσα. Στην ακτή την υποδέχτηκαν οι Ώρες και την οδήγησαν στολισμένη στους Ολύμπιους θεούς, όπου πήρε τη θέση της ως θεά του έρωτα και της γονιμότητας.
Ήταν σύζυγος του Ήφαιστου, αλλά διατηρούσε και εξωσυζυγικές σχέσεις με τον Άδη, τον Ερμή, το Δία και ιδιαίτερα με τον Άρη, με τον οποίο μάλιστα είχε αποκτήσει και τρία παιδιά: το Δείμο, το Φόβο και την Αρμονία. Γνωστή όμως ήταν και η σχέση της με τον Άδωνη, τον οποίο σκότωσε από τη ζήλια του ο Άρης.
Στον Τρωικό πόλεμο είχε πάρει το μέρος των Τρώων, αφού αυτή ήταν που βοήθησε τον Πάρη να κλέψει την Ωραία Ελένη, όταν τη διάλεξε ως την ομορφότερη θεά. Λόγω της θαλασσινής της προέλευσης εθεωρείτο προστάτης των ναυτικών αλλά και της Ρώμης λόγω του γιου της Αινεία που την ίδρυσε, τον οποίο βοήθησε να ξεφύγει από τους Έλληνες μετά την πτώση της Τροίας.
Γη
Η Γαία, ή η μητέρα γη, ήταν η μεγάλη θεά των πρώτων Ελλήνων. Αντιπροσώπευσε τη γη και λατρεύτηκε ως καθολική μητέρα. Στην ελληνική μυθολογία, δημιούργησε τον κόσμο και γέννησε και στην πρώτη φυλή των Θεών (οι τιτάνες) και των πρώτων ανθρώπων. Στην ιστορία της Δημιουργίας των αρχαίων Ελλήνων, το Χάος ήρθε πριν από όλους τους άλλους.
Το Χάος αποτελείτο από το κενό, τη γη και το σκοτάδι μέσα σε σύγχυση. Κατόπιν η γη, υπό μορφή της Γαίας, οδηγήθηκε στην ύπαρξη. Από τη μητέρα γη αναπήδησε τους έναστρους ουρανούς, υπό μορφή Θεού ο Ουρανός. Η Γαία ήταν αποδεκτή ως η ανώτατη θεά από τους ανθρώπους και από τους Θεούς επίσης.
Προήδρευε στους γάμους και στους όρκους και τιμήθηκε ως προφήτης. Στην ελληνική μυθολογία η Γη συνυπήρχε με το Χάος και τον Έρωτα. Από την αρχαϊκή ακόμα εποχή λατρεύτηκε ως μητέρα όλων των ζωντανών πλασμάτων αλλά και του Ουρανού.
Αυτή ήταν που γέννησε το Πέλαγος, τον Πόντο και τα Όρη, καθώς και πολλά τέρατα, όπως η Έχιδνα και οι Σειρήνες. Ήταν επίσης μητέρα των αυτοχθόνων γεναρχών (Πελασγός και Κέκροπας), ενώ με τον Ουρανό γέννησε τους Τιτάνες (Κρόνος και Ρέα). Η ένωσή της με τον Πόντο είχε σαν αποτέλεσμα τη γέννηση του Νηρέα, πατέρα των Νηρηίδων. Η Γη παρότρυνε το γιο της Κρόνο να πάρει την εξουσία από τον πατέρα του τον Ουρανό τον οποίο μάλιστα ευνούχισε.
Από σταγόνες αίματος του Ουρανού η Γη γέννησε τους Γίγαντες και τις Ερινύες. Όταν αργότερα ο Κρόνος, φοβούμενος μήπως χάσει την εξουσία απ' τα παιδιά του, τα καταβρόχθιζε, η Γη διέσωσε το Δία στην Κρήτη και, όταν μεγάλωσε, τον παρότρυνε να αναλάβει την εξουσία με τη συγκατάθεση των άλλων θεών. Ο συμβουλευτικός και αρχηγικός αυτός ρόλος επιβεβαιώνει τη σχέση της Γης με τη μαντεία, τους όρκους και την εκδίκηση.
Άρης
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Άρης γεννήθηκε από την ένωση της Ήρας και του Δία. Ήταν ο θεός του πολέμου και άμεσα συνδεδεμένος με τη βία, την πολεμική μανία και το φθόνο. Χαιρόταν ιδιαίτερα το αιματοκύλισμα στις μάχες και γι' αυτό δεν ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους αρχαίους, οι οποίοι δεν τον λάτρευαν και πολύ. Στη Σπάρτη θυσίαζαν στους βωμούς του σκυλιά, ενώ στην Αθήνα το όνομά του αναφέρεται και στον όρκο που έδιναν οι έφηβοι.
Το ανώτατο δικαστήριο των Αθηναίων είχε πάρει το όνομα Άρειος πάγος και είχε την έδρα του σ' έναν βράχο όπου ο Άρης είχε αθωωθεί από τους θεούς για μια δολοφονία που είχε διαπράξει. Στον Τρωικό πόλεμο υποστήριξε τους Τρώες, σ' όλες όμως τις μάχες νικήθηκε κατά κράτος από την Αθηνά.
Σε μια μάλιστα μάχη τραυματίστηκε σοβαρά από την Αθηνά και το Διομήδη. Στην Οδύσσεια αναφέρεται και η γελοιοποίησή του μπροστά στους θεούς από τον Ήφαιστο, ο οποίος τον έπιασε μ' ένα μεταλλικό δίχτυ στη διάρκεια μιας μυστικής του συνάντησης με την Αφροδίτη (σύζυγο του Ήφαιστου και ερωμένη του Άρη).
Δίας
Ο Δίας ήταν αρχηγός των ολύμπιων θεών, γιος του Κρόνου και της Ρέας. Επειδή ο Κρόνος, φοβούμενος να μη χάσει την εξουσία, κατάπιε τα παιδιά του, η Ρέα έδωσε στον Κρόνο να καταπιεί μια πέτρα τυλιγμένη στις φασκιές του Δία. Το νεογέννητο μωρό μεταφέρθηκε στο όρος Δίκτη της Κρήτης και την ανατροφή του ανέλαβαν οι Κουρήτες και οι νύμφες Αδράστεια και Ίδη, οι οποίες τον έτρεφαν με το γάλα της κατσίκας Αμάλθειας.
Όταν ο Δίας ενηλικιώθηκε, ανάγκασε τον πατέρα του τον Κρόνο να βγάλει από το στομάχι του τα παιδιά (αδέρφια του Δία) που είχε καταπιεί και τα οποία τον αναγνώρισαν ως το νέο εξουσιαστή του κόσμου. Τα σύμβολα του Δία ήταν ο αετός και ο κεραυνός που του χάρισαν οι Κύκλωπες.
Ήταν προστάτης των ξένων και των δικαιωμάτων των αδύναμων, καθώς και εγγυητής κάθε μορφής σχέσης και συμφωνίας. Επίσημη σύζυγος του Δία ήταν η αδερφή του Ήρα με την οποία απέκτησε τρία παιδιά: τον Άρη, την Ήβη και τον Ήφαιστο. Ο Δίας όμως είχε σχέσεις με πολλές άλλες θεές και θνητές, με αποτέλεσμα να αποκτήσει τουλάχιστον 31 παιδιά, τα πιο γνωστά από τα οποία ήταν ο Ηρακλής, ο Ερμής, η Αθηνά, η Αφροδίτη, η Περσεφόνη, κ.ά.
Κρόνος
Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Κρόνος ήταν γιος του Ουρανού και της Γης, αρχηγός των Τιτάνων, σύζυγος της αδερφής του Ρέας και πατέρας του Δία και άλλων Ολύμπιων θεών όπως του Ποσειδώνα, του Άδη, της Ήρας, της Δήμητρας και της Εστίας.
Μετά από προτροπή της μητέρας του Γης, ο Κρόνος ευνούχισε τον πατέρα του Ουρανό και πήρε στα χέρια του την εξουσία. Γι' αυτό ο Ουρανός τον καταράστηκε να την χάσει κι αυτός από ένα από τα παιδιά του. Ο Κρόνος παντρεύτηκε την αδερφή του Ρέα, επειδή όμως φοβόταν την κατάρα του Ουρανού, κατάπινε αμέσως κάθε νεογέννητο παιδί της συζύγου του.
Εκτός από το Δία τον οποίο η Ρέα αντάλλαξε με μια σπαργανωμένη πέτρα, κρύβοντας κατόπιν το μωρό σε ένα σπήλαιο της Κρήτης (Ιδαίον Άντρο). Όταν ο Δίας ενηλικιώθηκε, ανάγκασε τον Κρόνο να βγάλει τα παιδιά που είχε καταπιεί. Με τη συναίνεση των αδελφών του ο Δίας έγινε ο νέος εξουσιαστής επαληθεύοντας την κατάρα και προφητεία του Ουρανού.
Ουρανός
Πανάρχαιος θεός των αρχαίων Ελλήνων, ο Ουρανός ήταν γιος του Ερέβους και σύζυγος της Γης. Από την ένωση του Ουρανού και της Γης γεννήθηκαν οι Τιτάνες, οι Τιτανίδες, οι Κύκλωπες και οι Εκατόγχειρες. Ο Ουρανός γνώριζε ότι κάποιο παιδί του θα τον εκθρόνιζε και θα γινόταν εκείνο αρχηγός των θεών.
Γι' αυτό όσα αποχτούσε τα έριχνε μέσα στα Τάρταρα. Ο γιος του όμως ο Κρόνος, με τη βοήθεια της μητέρας του Γης, που ήταν απελπισμένη, επειδή έχανε τα παιδιά της, κατάφερε να τον εκθρονίσει και να βγάλει τα' αδέρφια του από τα Τάρταρα. Αργότερα ωστόσο κατάπινε αυτός τα παιδιά του, ώσπου τελικά νικήθηκε απ' το γιο του Δία, τον οποίο βοήθησε ο Ουρανός.
Ποσειδώνας
Ο Ποσειδώνας ήταν ο θεός της θάλασσας, γιος του Κρόνου και της Ρέας, αδερφός του Δία, του Άδη, της Ήρας, της Δήμητρας και της Εστίας. Επειδή ο πατέρας του ο Κρόνος κατάπινε τα παιδιά του, η μητέρα του η Ρέα προσπάθησε να τον σώσει κρύβοντάς τον σε μια φάτνη στη Μαντινεία.
Όταν αργότερα ο Δίας ανέλαβε τη εξουσία, τα τρία αδέρφια του μοίρασαν τον κόσμο. Ο Δίας πήρε τον ουρανό και τη γη, ο Ποσειδώνας τη θάλασσα και ο Άδης τον Κάτω Κόσμο. Σύμβολο του Ποσειδώνα ήταν η τρίαινα. Φιλονικούσε συχνά με άλλους θεούς και ιδιαίτερα με την Αθηνά για την κυριαρχία της Αθήνας και της Τροιζήνας.
Στον Τρωικό πόλεμο πήρε μέρος με τους Έλληνες. Όπως ο Δίας έτσι και ο Ποσειδώνας είχε πολλές σχέσεις με θεές και με θνητές με τις οποίες απέκτησε πάνω από 70 παιδιά με πιο γνωστά το Θησέα, τον Αίολο, τον Κύκλωπα Πολύφημο κ.ά. Επίσης όμως σύζυγο είχε την Αμφιτρίτη με την οποία απέκτησε τον Τρίτωνα και τη Ρόδη.
Πλούτωνας
Ο Πλούτωνας ή Άδης ήταν αδελφός του Δία, του Ποσειδώνα, της Ήρας, της Δήμητρας και της Εστίας. Το προσωνύμιο Πλούτων το πήρε από τους αρχαίους Έλληνες που τον συνέδεαν με το θεό που πρόσφερε πλούτη στη γη. Στο μοίρασμα του κόσμου ο κλήρος τον ανέδειξε κυρίαρχο του κόσμου των νεκρών.
Σύντροφος και προστάτης του βασιλείου του ήταν ο σκύλος Κέρβερος που φύλαγε τις πύλες του Άδη. Στο βασίλειό του δε δεχόταν κανένα ζωντανό και μόνο μερικοί ήρωες κατάφεραν να φτάσουν εκεί και να γυρίσουν πίσω: ο Θησέας, ο Οδυσσέας, ο Ορφέας και ο Ηρακλής. Ένα κύριο χαρακτηριστικό του Πλούτωνα ήταν και η περικεφαλαία που του χάρισαν οι Κύκλωπες.
Ο Πλούτωνας έστελνε τους νεκρούς σε δύο διαφορετικά μέρη: τους άδικους και ασεβείς στον Τάρταρο, όπου οι Ερινύες τους μαστίγωναν με φίδια και τους πύρωναν με λαμπάδες, και τους δίκαιους στα Ηλύσια Πεδία. Σύζυγός του ήταν η Περσεφόνη (κόρη της αδερφής του Δήμητρας) την οποία έκλεψε στη Σικελία. Μετά από παράκληση της Δήμητρας προς το Δία, ο Πλούτωνας επέτρεψε στην Περσεφόνη να ζει με τη μητέρα της έξι μήνες κάθε χρόνο.
Σελήνη
Η Άρτεμης ήταν η δίδυμη αδελφή του Θεού Απόλλωνας. Ο πατέρας και η μητέρα της ήταν ο Δίας και η Λητώ. Η Άρτεμης και ο αδελφός της ο Απόλλωνας είχαν βίαιη προσωπικότητα. Σύμφωνα με έναν ελληνικό μύθο, σκότωσαν τα περισσότερα από τα παιδιά της Διώνης, η οποία είχε προσβάλει τη μητέρα τους Λητώ συγκρίνοντας τα παιδιά της με τα δίδυμα Άρτεμη και Απόλλωνα. Η Άρτεμης ήταν η θεά του φεγγαριού. Ήταν γνωστή επίσης ως θεά του κυνηγιού.
Πηγή:
Τα Άστρα Και Οι Μύθοι Τους: Εισαγωγή Στην Ουρανογραφία, Στράτος Θεοδοσίου - Μάνος Δανέζης, Εκδοτικός Οίκος: Δίαυλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου