Η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.
Ο καθένας μας έχει ένα όνομα. Μπορεί να νομίζουμε ότι τα ονόματα είναι αναγνωριστικοί ήχοι ή απλές ετικέτες κοινωνικής ταυτότητας, αλλά τα ονόματα κρύβουν μια έμφυτη δύναμη.
Συνήθως αποκτούμε τα ονόματα από το όνομα του παππού ή της γιαγιάς μας. Έχετε σκεφτεί γιατί;
Μα γιατί ενδόμυχα γνωρίζουν οι γονείς μας, χωρίς ίσως να το αντιλαμβάνονται, ότι παίρνοντας το όνομα του παππού, θα πάρουμε και τα χαρακτηριστικά του, που τόσο θαύμαζαν. Μην ξεχνάτε ότι ο παππούς είναι ο πατέρας του γονέα και επομένως πρότυπο του.
Τα ονόματα δεν είναι ουσιαστικά, όπως γνωρίζετε από την γραμματική, αλλά επίθετα.
Δηλώνουν κάποια ιδιότητα. Το πόσο μεγάλη δύναμη εξασκεί το όνομα στον κάτοχο του, φανταστείτε το απο ένα παράδειγμα.
Αν ένα παιδί με το που γεννιόταν, το φώναζαν συνέχεια βλάκα, φαντάζεστε ότι ήταν δυνατό να γίνει ποτέ έξυπνο; Επομένως κάθε όνομα εξασκεί μία συγκεκριμένη δύναμη, αναλόγως με αυτό που σημαίνει.
Ο μόνος τρόπος να αποφύγεις αυτήν την δύναμη, είναι να αλλάξεις το όνομα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει κατά την χειροτονία των ιερέων. Αλλάζουν όνομα, προκειμένου να πάρουν τις νέες δυνάμεις του ονόματος (που είναι όνομα αγίου) και να απαλλαχθούν από τις παλαιές.
Το ίδιο συμβαίνει και σε όλους τους μύστες. Ο Αριστοκλής, ο υιός του Αρίστωνα και της Περικτυόνης, μετονομάστηκε και έγινε ο γνωστός μας Πλάτων.
Αν, λοιπόν, γνωρίζεις το όνομα κάποιου, γνωρίζεις και τις ιδιότητες του, τα χαρακτηριστικά του, την ψυχή του. Γι αυτό τον λόγο, οι μυημένοι έχουν πάντα το πραγματικό τους όνομα μυστικό, γιατί αν κάποιος το μάθει και το προφέρει θα αποκτήσει τη γνώση και κατά συνέπεια τη δύναμη που αυτό κρύβει.
Και τα πιό δυνατά ονόματα και επομένως άφαντα είναι τα ονόματα των Θεών. Το "Θεός" είναι ιδιότητα, προέρχεται απο το ρήμα θέω = τρέχω, γιατί σύμφωνα με τον Πλάτωνα, πρωταρχικός θεός ήταν ο ήλιος, που έτρεχε στο στερέωμα.(Κρατύλος , 397C).
Το πραγματικό, όμως, όνομα του Θεού, μας είναι άφαντο και απρόφερτο. Είναι το γνωστό τετραγράμματο YHVH, που ουδείς γνωρίζει πως προφέρεται, αλλά το διαβάζουν Ιαβέ ή Γιαχβέ. Η λέξη "Γιαχβέ" γράφεται με τέσσερα σύμφωνα, γιατί η εβραϊκή γλώσσα δεν είχε φωνήεντα. Όταν ο ιερέας διαβάζοντας τα ιερά κείμενα έφτανε στο ΙΑΒΕ, επειδή δεν επιτρεπόταν να προφέρει το όνομα του Θεού, όφειλε να διαβάζει Αντονάϊ,( που σημαίνει Κύριος) αντί για ΙΑΒΕ.
Όταν τον 7° αιώνα, άρχισαν να χρησιμοποιούνται φωνήεντα στην εβραϊκή γλώσσα, οι γραφείς πρόσθεσαν τα φωνήεντα της λέξης Αντονάϊ ανάμεσα στα τέσσερα σύμφωνα, υπονοώντας ότι έπρεπε να διαβάσουν Αντονάϊ όχι Ιαβέ. Αλλά τον 14° αιώνα, όταν οι Χριστιανοί μοναχοί αντέγραφαν τα κείμενα, δεν το γνώριζαν αυτό, με εποτέλεσμα να δημιουργηθεί η υβριδική λέξη Ιεχωβάς, σαν όνομα του Θεού.
Για να πιστείτε για τη δύναμη του ονόματος του Θεού και επομένως και για τη μυστικότητα του σας θυμίζω την τρίτη από τις δέκα εντολές. "Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω, ου γαρ μη καθαρίση Κύριος ο Θεός σου τον λαμβάνοντα αυτού επί ματαίω." .
Συλλογιστείτε λίγο σχετικά με το δικό σας όνομα. Ψάξτε, βρείτε τη σημασία του, παρατηρήστε τις ιδιότητες που σας έχει μεταδώσει. Και πρός Θεού, μην αφήνετε άλλους να σας το αλλάζουν.
Σαν το φίλο μου, που τον βάφτισαν Αθανάσιο,δηλαδή αθάνατο, και τον φωνάζουν όλοι Θανάση, δηλαδή θνητό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου