Πόσα θύματα;; Πόσα τραύματα;; Πόσα χαμένα όνειρα θα πρέπει να σβήνει μέρα με τη μέρα αυτή η χώρα;; Κάθε σπίτι και ένα μαύρο στίγμα αυτής της χώρας... που πολλές φορές αισθάνεσαι να σε χτυπάει αλύπητα... Αμέτρητες τραγωδίες, αμέτρητα ερωτηματικά και αναπάντητα γιατί....
Είμαστε στη χώρα της αλλοτρίωσης... του εφήμερου... και του εποχικού... του επίφοβου και του παρακινδυνευμένου... Στη χώρα του Σωκράτη.. και του Ιπποκράτη.. του Κολοκοτρώνη και χιλιάδων Αγίων...
Είμαστε στη χώρα των αντιθέσεων που κάποτε γέννησε τον πατριωτισμό και το αρχαιοελληνικό πνεύμα και που τώρα θαρρείς... πως προσπαθεί να μηδενίσει τα ιδανικά των νεοελλήνων....
Εμείς οι δημιουργοί της φιλοσοφίας, της ποίησης, της γλυπτικής καταρρέουμε σε ένα κυκεώνα συμφορών, για τις οποίες είμαστε και εμείς υπεύθυνοι...
Έφτασε νομίζω η ώρα, να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και να πάρουμε το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στον καθένα μας... που ζούμε σε αυτή εδώ τη χώρα που τόσο μας «πονάει»....
...
Όλοι μαζί μπορούμε!!! Να θεραπεύσουμε τα «κακώς κείμενα» της χώρας μας...
Αυτοί που φταίνε... ποτέ δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες των πράξεών τους και ποτέ δεν ψάχνουν από μόνοι τους... την ίαση των τραυμάτων που προκαλούν...
Ήρωες είναι οι άλλοι...οι πρωταγωνιστές πίσω από τα φώτα... ο απλός λαός... ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΓΩ!!!!
Προσδοκία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου