«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Η μεγάλη παγίδα... Πιστεύω ό,τι βλέπω!






Πόσο μεγάλη παγίδα μπορεί να είναι αυτό; Το πιστεύω ότι βλέπω, μια φράση που ακολουθεί πάντα τους ανθρώπους που θεωρούν ότι στηρίζονται στην λογική και ότι γι’ αυτούς το συναίσθημα είναι αδυναμία. Μα είναι άραγε το βλέπω αξιόπιστο; Είμαστε σίγουροι γι’ αυτό που βλέπουμε ότι είναι έτσι ακριβώς όπως το βλέπουμε; Ή η όρασή μας είναι ένας υπέροχος σκηνοθέτης που μας παρουσιάζει τα πράγματα όχι όπως είναι αλλά όπως τα ορίζει το οπτικό μας νεύρο;

Κι αν το βλέπω είναι μία αλήθεια, ένας δρόμος που μας κάνει να πιστεύουμε, ότι έτσι είμαστε σίγουροι για τις επιλογές μας, ο πόνος τι είναι;

Ο πόνος είναι ένας μη ορατός παράγοντας στη ζωή του κάθε ανθρώπου, που μόνο ορατός δεν είναι. Που σημαίνει ότι ακόμη και αυτός που πιστεύει, ό,τι βλέπει μόνο και θεωρεί τον εαυτό του λάτρη της λογικής, ο πόνος πάντα θα τον διαψεύδει. 



Γιατί ακόμη και να είναι ορατό το σημείο το πόνου μας, ακόμη και τότε το μέγεθός του, δεν φαίνεται, δεν ζυγίζεται, δεν μετριέται.

Η λογική λοιπόν, και το πιστεύω ότι βλέπω είναι μία παγίδα, μία παγίδα του εγκεφάλου, για να νομίζουμε ότι εκεί είναι η αλήθεια μας στην όραση.

Όχι λοιπόν δεν είναι αυτός ένας ορθός οδηγός, το να πιστεύω σε ότι βλέπω. Γιατί οι εικόνες μας έχουν οδηγήσει σε ψεύτικους δρόμους, ψεύτικες καταστάσεις γενικά και ειδικά. Το κουστούμι και η γραβάτα ως βλέπω, δε είναι απαραίτητα συστατικά για την εντιμότητα. 

Η εξωτερική ομορφιά ως βλέπω, δεν είναι απαραίτητο συστατικό του καλού ανθρώπου. Το όμορφο αυτοκίνητο ως βλέπω, δεν είναι απαραίτητο συστατικό για έναν καλό οδηγό. Το όμορφο σπίτι ως βλέπω δεν είναι απαραίτητο συστατικό για την φιλανθρωπία. Ο καλός λόγος δεν είναι απαραίτητο συστατικό ως αληθινός.

Οι αλήθειες λοιπόν δεν είναι κρυμμένες πίσω από το τι βλέπω, αλλά πίσω από τι αισθάνομαι και τι μήνυμα μου δίνει η συνεργασία των δύο. 




Άρα μήπως έχω κλειδώσει τον εαυτό μου πίσω από μία πίστη με οδηγό το βλέπω και την λογική και αυτό όλο με αποξενώνει από την πραγματική μου ουσία και πραγματική εσωόραση, την οποία όταν την εκπαιδεύσω θα μου δώσει την αλήθεια; Μήπως η λογική που έχουμε γαντζωθεί επάνω της, κρύβεται πίσω από αυτό που βλέπω; Βλέπω τον ουρανό γαλάζιο και τη θάλασσα μπλε..αλλά ο ουρανός είναι μαύρος και η θάλασσα διάφανη; 



Δωροθέα

Δεν υπάρχουν σχόλια: