Η αρχαία Ελλάδα, κοιτίδα της μαθηματικής σκέψης

Ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός γεννήθηκε και αναπτύχθηκε έχοντας ως βάση τον τρόπο σκέψης που χάραξαν, διαμόρφωσαν και δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες. Για πρώτη φορά στην αρχαία Ελλάδα ο νους δεν ικανοποιείται με τις μυθολογικές ερμηνείες του κόσμου. 

Ο μελετητής δεν αρκείται να δώσει πρακτικές απαντήσεις στα προβλήματα, αλλά προσπαθεί να επεκταθεί παραπέρα σε όλα τα νοητά αντίστοιχα προβλήματα, να οδηγηθεί σε γενικεύσεις και σε αφαιρέσεις, να οικοδομήσει τον ορθό λόγο για να διατυπώσει με σαφήνεια έννοιες, ορισμούς και νόμους γενικούς. Αυτή η μετάβαση από το μύθο στο λόγο, στην επιστημονική σκέψη, ήταν ένα θαύμα, μια τομή, μια επανάσταση.

Η Φιλοσοφία γεννήθηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα στην Ιωνία και η εξάπλωσή της στις υπόλοιπες ελληνικές πόλεις ήταν η απαρχή μιας λαμπρής πορείας του ελληνικού πνεύματος στην αναζήτηση της αλήθειας, όχι για να εξυπηρετήσει πρακτικές ανάγκες, αλλά για να ικανοποιήσει πνευματικές ανησυχίες και αναζητήσεις.

Τα Μαθηματικά ήταν ένα ευρύτατο πεδίο πνευματικής αναζήτησης γι’ αυτό ασχολήθηκαν μαζί τους όλοι σχεδόν οι φιλόσοφοι εκείνης της εποχής.

Η απόδειξη, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία εξέλιξης των Μαθηματικών, ξεκίνησε από τον Θαλή, αναπτύχθηκε από τον Πυθαγόρα και τους Πυθαγόρειους, συστηματοποιήθηκε από τον Πλάτωνα και κυρίως από τον Αριστοτέλη, χρησιμοποιήθηκε σε περισσότερο τελειοποιημένη μορφή από τον Ευκλείδη και θα μπορούσαμε να πούμε ότι τελειοποιήθηκε από τον Αρχιμήδη.

Η σύλληψη της ιδέας της αξιωματικής θεμελίωσης οφείλεται στους αρχαίους Έλληνες. Κλασικό παράδειγμα είναι η Ευκλείδεια Γεωμετρία. Στοιχεία όμως αξιωματικής θεμελίωσης βρίσκουμε και σε άλλα αρχαία ελληνικά κείμενα. 

Οι Πυθαγόρειοι π.χ. είχαν διευκρινίσει ότι η αποδεικτική διαδικασία πρέπει να έχει κάποια δεδομένα (τις υποθέσεις), και κάποιους αρχικούς συλλογισμούς. Ο Αριστοτέλης επίσης μας δίνει όλα τα στοιχεία μιας αξιωματικής θεμελίωσης. Αναφέρεται στις αρχικές έννοιες, -τις θέσεις, όπως τις ονομάζει- στους ορισμούς, στα αξιώματα, στην αποδεικτική διαδικασία και στην απόδειξη. Η αξιωματική θεμελίωση που ανέπτυξαν οι αρχαίοι Έλληνες είναι ίδια με εκείνη που χρησιμοποιούμε σήμερα.

Η Θεωρία Αριθμών είναι ένας άλλος τομέας που η επινόησή του οφείλεται στους Έλληνες. Για την ανάπτυξη αυτής της θεωρίας σημαντική ήταν η συμβολή των Πυθαγορείων, του Πλάτωνα στην Ακαδημία, καθώς και του Ευκλείδη με το έργο του «Στοιχεία». Καθοριστική ήταν επίσης συμβολή του Αρχιμήδη και του Διόφαντου.

Η Γεωμετρική Άλγεβρα είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των αρχαίων ελληνικών Μαθηματικών. Οι Έλληνες έλυναν πολλά προβλήματα της Αριθμητικής με τη βοήθεια της Γεωμετρίας, αλλά και πολλά γεωμετρικά προβλήματα με τη χρησιμοποίηση αριθμητικών υπολογισμών. Υπήρχαν έννοιες που μπορούσαν να θεωρηθούν και αριθμητικές και γεωμετρικές. Π.χ. οι αναλογίες, καθώς και η λύση των εξισώσεων μπορούν να θεωρηθούν ως κοινό μέρος της Αριθμητικής και της Γεωμετρίας.

Η Ανάλυση, που είναι σήμερα ο σημαντικότερος κλάδος των βασικών Μαθηματικών, έχει την αφετηρία της στην αρχαία Ελλάδα. Π.χ. ο Δημόκριτος καθόρισε την έννοια του απειροστού μεγέθους και έκαμε διάκριση μεταξύ φυσικού απειροστού (άτομο) και μαθηματικού απειροστού. Στον Πλάτωνα και στον Αριστοτέλη υπάρχει η έννοια του απείρου και του συνεχούς μεγέθους. Τα παράδοξα του Ζήνωνα περιέχουν την έννοια του ορίου, της συνέχειας, καθώς και του αθροίσματος των απείρων όρων μιας ακολουθίας.

Στα έργα των Πυθαγορείων, του Ευδόξου και του Αρχιμήδη υπάρχουν τόσα και τέτοια στοιχεία μαθηματικής Ανάλυσης, ώστε τα έργα αυτά σήμερα θεωρούνται ως οι πρωτοπόροι της δημιουργίας του διαφορικού και του ολοκληρωτικού λογισμού.

Η Γεωμετρία είναι καθαρά ελληνική επιστήμη. Ο Ευκλείδης με τα Στοιχεία του οδηγεί τον τρόπο σκέψης της ανθρωπότητας για 2.300 χρόνια.

Η Αστρονομία ως επιστήμη βρήκε επίσης πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης στην αρχαία Ελλάδα. Ο Θαλής, ο Πυθαγόρας και οι Πυθαγόρειοι είχαν κάνει αρκετές αστρονομικές παρατηρήσεις και μετρήσεις. Είναι γνωστή η θεωρία του Αρίσταρχου του Σαμίου για τις κινήσεις της Γης. Ο Αρχιμήδης κατασκεύασε αρκετά αστρονομικά όργανα, με τα οποία υπολόγιζε το μέγεθος της Γης, της Σελήνης και του Ηλίου, την απόσταση της Γης από τον Ήλιο και τους πλανήτες, το μήκος της τροχιάς της Γης κ.λπ. Το έργο του Πτολεμαίου και του Ιππάρχου υπήρξε πηγή αναφοράς για όλους τους μεταγενέστερους αστρονόμους.

Έτσι, η αρχαία Ελλάδα υπήρξε η κοιτίδα όχι μόνο της μαθηματικής σκέψης αλλά και της επιστημονικής σκέψης γενικότερα.

Θόδωρου Εξαρχάκου (μαθηματικός και παιδαγωγός) – «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» – ΑΦΙΕΡΩΜΑ – 13/02/2001 (ekivolosblog.wordpress.com)

πηγή-sciencearchives

Διαβάστε περισσότερα... »

Ποιά είναι η πραγματικότητά σου άνθρωπε;

Ποιά είναι η πραγματικότητα σου άνθρωπε; Η πραγματικότητα μας είναι μια ατέρμονη πορεία προς την καταστροφή. Ένας ατέρμονος ρυθμός παράνοιας προς την δυστυχία και την μιζέρια. 

Είναι η δική μας συμφωνία που δομεί την πραγματικότητα μας. Η σιωπή μας προς τα τεκταινόμενα δηλώνει την υποταγή μας προς αυτή την πραγματικότητα.

Ο άνθρωπος φυτοζωεί σε έναν πλανήτη στον οποίο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα παράσιτο που αποζυμά με αχόρταγο τρόπο οποιαδήποτε πρωτογενή πηγή. Αυτό διότι θέλει να κορέσει την απύθμενη εσωτερική του κενότητα, να κλείσει πίσω από μια ψευδαίσθηση την εσωτερική του πόλωση και την διαστρεβλωμένη εικόνα που έχει για την ίδια τη Ζωή.

Ο Άνθρωπος έγινε σκλάβος της ίδιας της δύναμης που του έδωσε ο σκεπτόμενος εγκέφαλος του. Μπόρεσε να επεξεργαστεί και να μεταδώσει την πληροφορία- όχι μόνο την πληροφορία του εξωτερικού περιβάλλοντος αλλά κυρίως την πληροφορία του εσωτερικού του κόσμου. 

Η αντίληψη του περιβάλλοντος τόσο του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού λεκτικοποιήθηκε – έγινε λογική. Ο κόσμος των Ιδεών έλαβε υπόσταση. Τώρα οι ιδέες έλαβαν πνοή-υπόσταση. Απέκτησαν ψυχή. Ήταν η σειρά τους τώρα να αναπαραχθούν και να εξαπλωθούν.

Τα μιμίδια γεννήθηκαν όταν η κοσμική συνείδηση εκφράστηκε μέσα από τον άνθρωπο. Όμως αυτές οι οντότητες απέκτησαν δύναμη διότι ο άνθρωπος μετέβηκε γρήγορα στο σημείο της λογικής εγκαταλείποντας το σημείο της σιωπηλής γνώσης. Η σιωπηλή γνώση είναι η πραγματική μας ταυτότητα. Η κατάληψη της λογικής δημιούργησε μια άνευ προηγουμένου εγωπάθεια. 

Αυτή η εγωπάθεια έντυσε την χαρακτηροδομή του άνθρωπου.

Πλέον ο εσωτερικός εαυτός κατέβηκε σε χαμηλότερα επίπεδα, μετατράπηκε σε μια σιωπηλή άηχη φωνή.

Ο άνθρωπος έχασε την πρωτοκαθεδρία στο ποιος είναι ο αφέντης της σκέψης. Πλέον η σκέψη και τα παραγόμενα μιμίδια έχουν καταλάβει το νου του ανθρώπου. Η χημική ισορροπία μέσα στον εγκέφαλο έχει διαταραχτεί. Η αποσύνδεση έγκειται στο γεγονός ότι η φυσιολογική ροή της συνείδησης διακόπηκε όταν η σκέψη έβαλε όρια μέσα στις δομές του εγκέφαλου. Ο προμετωπιαίος φλοιός που είναι υπεύθυνος για την διαδικασία των ανώτερων λειτουργιών (όπως είναι η σκέψη) φαίνεται να είναι αποκομμένος από τις περιοχές του μεταιχμιακού συστήματος (τις περιοχές του συναισθήματος).

Η ροή της πληροφορίας έχει πλέον μια συγκεκριμένου τύπου πορεία η οποία ελέγχεται από νευρωνικά κυκλώματα τα οποία είναι υπεύθυνα για στερεοτυπικές συμπεριφορές. Δημιουργήσαμε μέσα μας ένα βιολογικό σκεπτόμενο αυτόματο το οποίο μιμείται, έχοντας χάσει κάθε έννοια ταυτότητας. Ο φαινότυπος της διαταραχής που έχει δημιουργηθεί αντικατοπτρίζεται στην κοινωνία μας.

Δεν καταδικάζουμε την λογική. Δεν καταδικάζουμε την προσπάθεια της έκφρασης, της δημιουργικότητας μέσα από τη γλώσσα, τη σκέψη, το νου. Όμως οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι εξαπολύσαμε το μέγιστο χάρισμα εναντίον μας. Το εξαπολύσαμε γιατί ενώ αντιληφθήκαμε τις δυνατότητες, δεν καταφέραμε να αντιληφθούμε το μέσα μας. Εξωτερικευτήκαμε τόσο γρήγορα που δεν μπορέσαμε να εξελιχθούμε μέσα μας.

Εξελίξαμε το φαίνεσθαι και όχι το Είναι. Τελικά καταλήξαμε να είμαστε έρμαια νορμών, σκέψεων, αντιλήψεων που ανήκουν σε ένα σύνολο εγκεφάλων. Απορρίψαμε την διαφορετικότητα και την ταυτότητα μας. Τώρα βρισκόμαστε σε εκείνο το σημείο στο οποίο μιλάμε για διαφορετικότητα, μιλάμε για το Είναι, μιλάμε για την αγάπη αλλά όλα αυτά μας φαίνονται μακριά. Μέσα μας η ροή που φαίνεται να είναι τόσο φυσική για τα ανθρώπινα μωρά, έχει χαθεί.

Έχει διαταραχτεί η χημεία μας. Έχουμε δημιουργήσει έναν ψυχασθενικό φαινότυπο. Έναν ψυχασθενικό άνθρωπο γεμάτο θωρακίσεις και πάθη που δεν δικαιολογούνται από την εκλεπτυσμένη συνείδηση του. Δημιουργήσαμε ένα τέρας το οποίο μορφώνουμε, φυλάμε, μεγαλώνουμε για να διαιωνίσουμε αυτό που είναι «καλό» και «κοινό» για τους άλλους. Η πραγματικότητα δείχνει ότι η ανθρωπότητα δεν έχει κατεύθυνση, δεν έχει κάποιο πλάνο.

Έχει αφεθεί σε μια τρέλα, την οποία δεν δικαιολογεί η «τέλεια» λογική του.

Η λογική που θα του έδινε κατεύθυνση και λύσεις. Αυτή η λογική τον έφτασε στα αδιέξοδα και τώρα καλείται να βγει από τον λαβύρινθο και την φυλακή που ο ίδιος συμφώνησε να βρίσκεται. Όσο και να μας εξουσιάζουν οι λίγοι και συγκεκριμένα κέντρα του πλανήτη, η πραγματικότητα είναι μια-επιτρέπουμε να μας εξουσιάζουν, να μας καθοδηγούν και να δημιουργούν την πραγματικότητα μας. Έχουμε συμφωνήσει σε ένα συγκεκριμένο μοντέλο ζωής και το υπηρετούμε πιστά.

Υπηρετούμε πιστά αυτά τα οποία μας έχουν εμφυτεύσει. Ζούμε για κάτι απροσδιόριστο, για μια ουτοπία η οποία οδηγεί την ψυχή μας στον όλεθρο. Αποτρέψαμε την φυσική ροή της ύπαρξης να μας οδηγεί, αποτρέψαμε την έμφυτη ικανότητα μας να δημιουργούμε το όμορφο και να καλλιεργούμε την καλοσύνη.

Καταλήξαμε μέσα σε έναν οργασμό τεχνολογικής ανάπτυξης να πεθαίνουμε από καρκίνο, καρδιοπάθειες, εγκεφαλικά, αυτοάνοσα νοσήματα και πολλές άλλες δημιουργημένες ασθένειες. Τις ασθένειες αυτές τις έχουμε δημιουργήσει εμείς οι ίδιοι, διότι η φυσιολογία μας διαταράχτηκε. Διαταράχτηκε διότι η σκέψη μας έχει υποβληθεί πάνω μας και απωλέσαμε κάθε φυσική ροή της συνείδησης μας. Δεν είναι μόνο οι φυσικοί και οι βιολογικοί παράγοντες. Είναι το σύνολο της δομημένης πραγματικότητας μας.

Η ασθένεια είναι η αποσύνδεση μας από την κοσμική ενέργεια. Η ασθένεια αποτελεί το μήνυμα του σώματος, αποτελεί τη γλώσσα του σώματος που εκφράζει την ψυχική διαταραχή. Η διαστρεβλωμένη δομή της σκέψης μας οδηγεί σε διαστρεβλωμένη υγεία. Το άρρωστο έχει επικρατήσει. Έχει διεισδύσει βαθιά μέσα στην χαρακτηροδομή του ανθρώπου όπως ο Βιλχεμ Ραιχ σωστά διέγνωσε. Είναι το άρρωστο που θεωρεί το υγιές εξωπραγματικό και δεν θα διστάσει να το δολοφονήσει.

Αυτό που Είναι πρέπει να ειδωθεί. Την αλλαγή μας την έχουν προσφέρει απλόχερα πολλοί σε όλη τη διαδρομή της ανθρώπινης ιστορίας. Όλοι απέτυχαν, όλα τα συστήματα απέτυχαν παταγωδώς. Διότι, οτιδήποτε υγιές εμφανίζεται γρήγορα γύρω του θα τυλιχτεί σαν αρπακτικό το άρρωστο για να επιβιώσει, για να διαιωνιστεί. Το άρρωστο διατηρείται διότι η συλλογική συνειδητότητα της ανθρωπότητας το συντηρεί, όχι με

υποσυνείδητο τρόπο αλλά με συνειδητό, μέσα από το εκπαιδευτικό, πολιτικό, οικονομικό και θρησκευτικό σύστημα.

Εάν επιδιώκουμε πραγματικά την αλλαγή,αυτό προϋποθέτει εσωτερικό αγώνα και προσωπική μάχη. Τίποτα δεν μπορεί να μας δοθεί χωρίς προσωπική μάχη και κυρίως η ελευθερία μας. Καλούμαστε να αναλογιστούμε πλέον τι επιλογές έχουμε. Αυτές πλέον είναι ελάχιστες. Αυτές οι ελάχιστες επιλογές είναι για τους λίγους. Αν θέλουμε να δούμε την αλλαγή, οφείλουμε να σκύψουμε μέσα μας, να περιορίσουμε τα εμπόδια και να φτάσουμε στο βάθος εκείνο που κρύβεται ο άηχος πραγματικός μας εαυτός.

Ο πρώτος αγώνας που πρέπει να νικήσουμε είναι ενάντια σε αυτό που θεωρούμε ως Εγώ. Είναι εκείνο το Εγώ που δημιουργήθηκε έξω από εμάς και με το οποίο έχουμε ταυτιστεί. Είναι η αρχή και το τέλος των ψευδαισθήσεων μας. Ο δεύτερος αγώνας που καλούμαστε μετά είναι ο πιο δύσκολος. Είναι να είμαστε αυτό που Είμαστε μετά τη φυγή του Εγώ …

Ο τρόπος γι’ αυτόν τον αγώνα δεν μπορεί ούτε να περιγραφεί, ούτε να δοθεί σε κανέναν και από κανέναν. Ο αγώνας αρχίζει όταν για πρώτη φορά αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Όταν ο εγκέφαλος για πρώτη φορά αναρωτιέται για την υγεία της λειτουργίας του. Είναι ένα ξύπνημα. Η μετάβαση από το σημείο της λογικής στο σημείο της σιωπηλής γνώσης δεν είναι κάτι που σου δίνεται από έξω. Όλα άρχισαν από μέσα.

Δημιουργήσαμε έναν λαβύρινθο που νομίζουμε ότι είναι μια εξωτερική πραγματικότητα που απαιτείται να λυθεί. Δεν έχουμε όμως να λύσουμε τίποτα. Παρά μόνο να περιορίσουμε εκείνη τη φυλακή που κρατάει το σιωπηλό μας εαυτό. Από εκεί και ύστερα αρχίζει η ευθύνη της ζωής … και της ελευθερίας.

Ιωάννης-Αλέξανδρος Γαμπιεράκης, Νευροβιολόγος

πηγή-terrapapers.com

Διαβάστε περισσότερα... »

Οι 12 τεχνολογίες που θα αλλάξουν τον κόσμο έως το 2025

Η παρέλαση των νέων τεχνολογιών και επιστημονικών ανακαλύψεων εκτυλίσσεται σχεδόν κάθε στιγμή, σε ποικίλα μέτωπα. Κάποιες από αυτές πράγματι έχουν την δυνατότητα να αλλάξουν το παγκόσμιο status quo, την οικονομία, τις επιχειρηματικές στρατηγικές, τον τρόπο που ζουν και σκέφτονται οι άνθρωποι.

Στην έρευνα της McKinsey “Disruptive technologies: Advances that will transform life, business and the global economy” καταγράφονται οι τεχνολογίες που εκτιμάται ότι θα έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην οικονομία από σήμερα ως το 2025 και θα ανατρέψουν καθιερωμένες δομές.

Σύμφωνα με την McKinsey οι σημαντικές τεχνολογίες μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε κλάδο και να εξελιχθούν από οποιοδήποτε επιστημονικό τομέα, αλλά έχουν τέσσερα κοινά βασικά χαρακτηριστικά:

υψηλό βαθμό τεχνολογικής αλλαγής

διευρυμένο πεδίο επιρροής

μεγάλο οικονομικό αντίκτυπο

«ανατρεπτικές» ιδιότητες

Ο όρος ανατρεπτική τεχνολογία

Mια τεχνολογία για να είναι ανατρεπτική πρέπει να αφορά ένα μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων, εταιρειών και να επηρεάζει ένα μεγάλο φάσμα μηχανημάτων, υπηρεσιών και προϊόντων. Επίσης θα πρέπει να έχει μεγάλο οικονομικό αντίκτυπο, δηλαδή να οδηγεί σε αναδιάταξη κερδών, να ενισχύει την ανάπτυξη και να καθορίζει το μέλλον κεφαλαιακών επενδύσεων.

Οι ανατρεπτικές τεχνολογίες οδηγούν σε απότομες αλλαγές όσον αφορά την απόδοση και την τιμή σε σχέση με άλλες εναλλακτικές λύσεις. Οι τεχνολογίες που είναι σημαντικές αλλάζουν το status quo, μεταμορφώνοντας τον τρόπο που ζουν και εργάζονται οι άνθρωποι, δημιουργώντας νέες ευκαιρίες, δίνοντας ώθηση στην ανάπτυξη και χαρίζοντας συγκριτικά πλεονεκτήματα σε χώρες.

Οι αναλυτές της McKinsey εξέτασαν πάνω από 100 τεχνολογίες με βάση τα παραπάνω τέσσερα κριτήρια, για να αποφασίσουν τις πλέον «ανατρεπτικές» που είναι μόλις δώδεκα:

1. Mobile internet

Οι φορητές συσκευές με ασύρματη σύνδεση από ένα «μουράτο» αξεσουάρ έχουν μετατραπεί σε τρόπο ζωής για πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους που έχουν smartphones και tablets.

Ενδεικτικό ότι στις ΗΠΑ περίπου το 30% της πλοήγησης στο διαδίκτυο και το 40% της χρήσης των social media γίνεται από κινητές συσκευές. Εξάλλου μέσα στο 2015 η χρήση του ασύρματου δικτύου αναμένεται να ξεπεράσει τη χρήση των ενσύρματων δικτύων.

H νέα τεχνολογία του κινητού ίντερνετ αναπτύσσεται ραγδαία, με «έξυπνες διεπιφάνειες» και νέα format, όπως οι «φορητές συσκευές». To mobile ίντερνετ μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε επιχειρήσεις και στον δημόσιο τομέα, βελτιώνοντας την εκτέλεση υπηρεσιών και δημιουργώντας ευκαιρίες για την αύξηση της παραγωγικότητας των υπαλλήλων.

Στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, δισεκατομμύρια άνθρωποι μπορεί να αποκτήσουν πρόσβαση στο ίντερνετ.

2. Αυτοματοποίηση της εργασίας γνώσης

H πρόοδος στην τεχνητή νοημοσύνη και στη διασύνδεση φυσικού χρήστη (αναγνώριση φωνής) επιτρέπουν την αυτοματοποίηση πολλών εργασιών που μέχρι σήμερα θεωρούνταν απίθανο να εκτελέσουν μηχανές.

Για παράδειγμα, ορισμένοι υπολογιστές μπορούν να απαντήσουν σε ερωτήσεις που δεν είναι προκαθορισμένες (ερωτήσεις σε καθημερινή γλώσσα και όχι γραμμένες σαν κώδικας), οπότε πελάτες ή καταναλωτές ,χωρίς ειδική εκπαίδευση, μπορούν να λάβουν απαντήσεις από μόνοι τους.

Αυτό ανοίγει τον δρόμο για ριζικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται και εκτελείται η εργασία γνώσης. Πολύπλοκα εργαλεία ανάλυσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ενισχύσουν τις ικανότητες υψηλά καταρτισμένων υπαλλήλων.

Παράλληλα, καθώς αυξάνονται οι εργασίες που μπορούν να γίνουν από μηχανήματα, δεν αποκλείεται να αυτοματοποιηθούν πλήρως ορισμένα είδη εργασιών.

3. Το ίντερνετ των πραγμάτων

Στο ίντερνετ των πραγμάτων, αισθητήρες και ενεργοποιητές τοποθετούνται σε αντικείμενα (από βηματοδότες μέχρι αυτοκινητόδρομους), επιτρέποντας τη σύνδεσή τους σε δίκτυα. Τα δίκτυα αυτά παράγουν τεράστιες ποσότητες δεδομένων, τα οποία αναλύουν υπολογιστές.

Η τεχνολογία αυτή δίνει τη δυνατότητα σε επιχειρήσεις και δημόσιους οργανισμούς να διαχειρίζονται στοιχεία ενεργητικού, να βελτιώνουν την παραγωγή και να δημιουργούν νέα επιχειρηματικά μοντέλα.

Στα συν της χρήσης ότι βοηθά στην παρακολούθηση της κατάστασης των ασθενών με χρόνιες παθήσεις δίνοντας λύση σε μια από τις βασικές αιτίες για την αύξηση του κόστους υγειονομικής περίθαλψης.

4. Τεχνολογία cloud

Με την τεχνολογία cloud μπορεί να αποκτήσει κανείς πρόσβαση σε αρχεία, εφαρμογές και υπηρεσίες σε ένα δίκτυο ή στο ίντερνετ, με τη χρήση ελάχιστης ή καθόλου υπολογιστικής ισχύος.

Οι χρήστες των υπηρεσιών cloud έχουν πρόσβαση σε μεγαλύτερη υπολογιστική ισχύ χωρίς να χρειάζεται να επενδύσουν μεγάλα ποσά σε εξοπλισμό.

Η τεχνολογία επιτρέπει την εκρηκτική ανάπτυξη διαδικτυακών υπηρεσιών, από την απλή αναζήτηση ως τo online streaming και την αποθήκευση αρχείων και δεδομένων, μέχρι λειτουργίες που επιτρέπουν σε φορητές συσκευές να εκτελούν σύνθετες ενέργειες όπως το να αντιδρούν σε φωνητικές εντολές.

Το cloud έχει τη δυνατότητα να βελτιώσει την οικονομική απόδοση εταιρειών και κυβερνήσεων και να προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία. Τέλος, μπορεί να επιτρέψει την εμφάνιση νέων επιχειρηματικών μοντέλων, συμπεριλαμβανομένων όλων των «pay as you go» υπηρεσιών.

5. Εξελιγμένη ρομποτική

Τις τελευταίες δεκαετίες τα βιομηχανικά ρομπότ χρησιμοποιούνταν για την εκτέλεση δύσκολων, επικίνδυνων και «βρώμικων» εργασιών. Τα ρομπότ αυτά ήταν ακριβά, ογκώδη και δυσκίνητα, στερεωμένα στο πάτωμα και χωρισμένα από τους εργάτες με κάγκελα, για την αποφυγή ατυχημάτων.

Σήμερα, πιο εξελιγμένα ρομπότ έχουν πιο ανεπτυγμένες αισθήσεις, υψηλότερη ευφυϊα και ευελιξία, εξαιτίας των τεχνολογικών αλμάτων στη μηχανική όραση, στην τεχνητή ευφυϊα και στους αισθητήρες. Τα νέα ρομπότ είναι πιο μικρά και προσαρμόζονται πιο εύκολα στους χώρους εργασίας.

Οι εξελίξεις αυτές θα κάνουν πιο εύκολη την αντικατάσταση της ανθρώπινης εργασίας από ρομπότ σε διάφορες μεταποιητικές εργασίες και σε διάφορες υπηρεσίες, όπως η καθαριότητα και η συντήρηση. Η τεχνολογία αυτή μπορεί να οδηγήσει και σε νέους τύπους χειρουργικών ρομπότ και προσθετικών μελών, που μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους με προβλήματα κίνησης.

6. Αυτόνομα οχήματα

Σήμερα υπάρχει η δυνατότητα να κατασκευαστούν αυτοκίνητα, φορτηγά, αεροπλάνα και πλοία που να είναι τελείως αυτόνομα. Από τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη ως τα αυτοκίνητα της Google, οι τεχνολογίες της τεχνητής νοημοσύνης, των αισθητήρων, και της μηχανικής όρασης που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή αυτών των μηχανών, βελτιώνονται διαρκώς.

Τα επόμενα δέκα χρόνια, τα αυτόνομα οχήματα ενδέχεται να προκαλέσουν επανάσταση στις μεταφορές. Η οδική ασφάλεια, η μειωμένη εκπομπή ρύπων και η αύξηση του ελεύθερου χρόνου και εργασίας (για τους οδηγούς που δεν θα χρησιμοποιούν τα χέρια τους) είναι μερικά από τα πλεονεκτήματα που παρουσιάζουν.

Στο μεταξύ, εμπορικά, χαμηλού κόστους μη επανδρωμένα αεροσκάφη και ημιβυθιζόμενα σκάφη μπορούν να χρησιμοποιηθούν για διάφορες εφαρμογές.

7. Γονιδιωματική νέας γενιάς

Σήμερα ένα ανθρώπινο γονιδίωμα μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί σε λίγες ώρες έναντι μερικών χιλιάδων δολαρίων, μια διαδικασία που χρειάστηκε 13 χρόνια και $2,7 δις. για να πραγματοποιηθεί (Ηuman Genome Project).

Με μεθόδους ταχύτατης ανάγνωσης των αλληλουχιών του DNA και με εξελιγμένες υπολογιστικές ικανότητες, οι επιστήμονες μπορούν να εξετάσουν με συστηματικό τρόπο πως οι γενετικές παραλλαγές οδηγούν σε ασθένειες και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Συσκευές ανάγνωσης χαμηλού σχετικά κόστους μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διαγνώσεις ρουτίνας, βελτιώνοντας την θεραπεία με την προσαρμογή της στα ειδικά χαρακτηριστικά του ασθενή. Το επόμενο βήμα είναι η συνθετική βιολογία, η δυνατότητα μετάλλαξης οργανισμών με το «γράψιμο» του DNA.

Οι εξελίξεις αυτές στην επιστήμη της γενετικής ενδέχεται να έχουν αξιοσημείωτο αντίκτυπο στην ιατρική, την γεωργία, καθώς και στην παραγωγή ουσιών υψηλής αξίας όπως τα βιοκαύσιμα.

8. Αποθήκευση ενέργειας

Στην τεχνολογία αποθήκευσης ενέργειας περιλαμβάνονται οι μπαταρίες και άλλα συστήματα που αποθηκεύουν ενέργεια για μελλοντική χρήση. Οι μπαταρίες ιόντων λιθίου και οι κυψέλες καυσίμου χρησιμοποιούνται ήδη σε μηχανές ηλεκτρικών και υβριδικών αυτοκινήτων, όπως και σε δισεκατομμύρια φορητές καταναλωτικές συσκευές.

Όσον αφορά στις μπαταρίες ιόντων λιθίου, η απόδοση αυξάνεται συνεχώς ενώ το κόστος μειώνεται, με το κόστος ανά μονάδα αποθήκευσης να υποχωρεί δραματικά τα τελευταία χρόνια.

Την επόμενη δεκαετία, η εξέλιξη στην τεχνολογία αποθήκευσης, μπορεί να καταστήσει τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα ανταγωνιστικά των βενζινοκίνητων.

Στην παραγωγή ενέργειας, τα εξελιγμένα συστήματα αποθήκευσης μπορούν να βοηθήσουν να εξαπλωθεί η ηλιακή και αιολική ενέργεια, να προσφέρουν καλύτερη διαχείριση στις ώρες αιχμής και να μειώσουν το κόστος, επιτρέποντας στις εταιρείες κοινής ωφέλειας να αναβάλλουν την επέκταση των υποδομών τους.

Στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, οι μπαταρίες και τα ηλιακά συστήματα έχουν τη δυνατότητα να φέρουν αξιόπιστες μορφές ενέργειας σε μέρη που δεν είχαν φτάσει ποτέ στο παρελθόν.

9. 3-D εκτύπωση

Μέχρι σήμερα η τρισδιάστατη εκτύπωση έχει χρησιμοποιηθεί από βιομηχανικούς σχεδιαστές και χομπίστες. Ωστόσο, οι μηχανές προσθετικής παρασκευής βελτιώνονται, το εύρος των υλικών μεγαλώνει και οι τιμές υποχωρούν ταχύτατα, φέρνοντας την τρισδιάστατη εκτύπωση σε ένα σημείο που μπορεί να βρει μεγάλη απήχηση στους καταναλωτές και σε διάφορους τομείς.

Με την τρισδιάστατη εκτύπωση, μια ιδέα μπορεί να περάσει κατευθείαν από ένα σχέδιο σε ένα ολοκληρωμένο κομμάτι ή προϊόν, παρακάμπτοντας πολλά ενδιάμεσα στάδια.

Το πιο σημαντικό είναι ότι η τρισδιάστατη εκτύπωση επιτρέπει την άμεση παραγωγή ενός προϊόντος, ενώ δύναται να μειώσει την ποσότητα των υλικών που χρησιμοποιούνται και να επιτρέψει την παρασκευή προϊόντων που είναι αδύνατο να κατασκευαστούν με τις παραδοσιακές τεχνικές.

Επιστήμονες έχουν «βιοεκτυπώσει» ανθρώπινα όργανα, χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη βλαστοκύτταρα.

10. Προηγμένα υλικά

Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει τρόπους για την παραγωγή υλικών με εκπληκτικές ιδιότητες, όπως έξυπνα υλικά που καθαρίζονται ή επιδιορθώνονται μόνα τους: Μέταλλα μνήμης που επιστρέφουν στο αρχικό τους σχήμα, πιεζοηλεκτρικά κεραμικά και κρύσταλλα που μετατρέπουν την πίεση σε ενέργεια και νανοϋλικά.

Τα νανοϋλικά ειδικότερα, ξεχωρίζουν όσον αφορά τον μεγάλο βαθμό εξέλιξης, το ευρύ πεδίο εφαρμογής και το μεγάλο αντίκτυπο που ενδέχεται να έχουν μακροπρόθεσμα στην οικονομία.

Στη νανοκλίμακα, συνηθισμένες ουσίες αποκτούν νέες ιδιότητες – μεγαλύτερη δραστικότητα, εκπληκτική αντοχή στο βάρος και ασυνήθιστες ηλεκτρικές ιδιότητες – οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε νέους τύπους φαρμάκων και κατασκευαστικά υλικά.

Για παράδειγμα το γραφένιο και οι νανοσωλήνες μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε υπερ-μπαταρίες και ηλιακά πάνελ. Εν τω μεταξύ, φαρμακευτικές πραγματοποιούν ήδη έρευνες με νανοϋλικά σε στοχευμένες θεραπείες για ασθένειες όπως ο καρκίνος.

11. Εξελιγμένες τεχνικές εξόρυξης πετρελαίου και αερίου

Η δυνατότητα εξόρυξης των λεγόμενων μη συμβατικών αποθεμάτων από πετρώματα σχιστόλιθου είναι μια τεχνολογική επανάσταση που προετοιμαζόταν εδώ και τέσσερεις δεκαετίες.

Ο συνδυασμός της οριζόντιας εξόρυξης και της υδρορωγμάτωσης επέτρεψε την πρόσβαση σε αποθέματα πετρελαίου και αερίου που δεν ήταν προσβάσιμα με τις καθιερωμένες μεθόδους. Με νέες βελτιώσεις, η τεχνολογία αυτή μπορεί να αυξήσει την προσφορά ορυκτών καυσίμων για αρκετές δεκαετίες και να προσφέρει τρομερά οφέλη για ενεργοβόρες βιομηχανίες.

Στο τέλος η βελτίωση της τεχνολογίας για την εξόρυξη πετρελαίου και αερίου μπορεί να απελευθερώσει νέους τύπους αποθεμάτων, όπως το μεθάνιο από κλίνες άνθρακα και τους υδρίτες μεθανίου.

12. Aνανεώσιμη ενέργεια

Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όπως η ηλιακή, η αιολική και η υδρο-ηλεκτρική δημιουργούν υποσχέσεις για μια αστείρευτα αποθέματα χωρίς αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Η τεχνολογία στα φωτοβολταϊκά στοιχεία εξελίσσεται ταχύτατα. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες, το κόστος της ενέργειας που παράγεται από φωτοβολταϊκά έχει υποχωρήσει κατά 90%.

Εν τω μεταξύ, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όπως η αιολική και η ηλιακή χρησιμοποιούνται μαζικά σε ανεπτυγμένες οικονομίες όπως οι ΗΠΑ και η Ευρ. Ένωση. Επιπλέον, η Κίνα και η Ινδία καταστρώνουν δυναμικά σχέδια για τη χρήση ηλιακής και αιολικής ενέργειας, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη ανάπτυξη και περιορισμό των ανησυχιών για μόλυνση.

*Φωτογραφίες από την έρευνα της McKinsey προσαρμοσμένες στα ελληνικά

πηγή: http://bit.ly/1oolnoJ

πηγή-egialouri.edublogs.org

Διαβάστε περισσότερα... »

Αρχαίες επιγραφές, «μιλούν» για επαγγέλματα του παρελθόντος, στο Επιγραφικό Μουσείο

Το Επιγραφικό Μουσείο περιλαμβάνει εκθέματα που μπορεί να μην εντυπωσιάζουν με την πρώτη ματιά.

Ωστόσο μια πιο προσεκτική «ανάγνωση» των επιγραφών του -13.536, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού- είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς ότι μπορεί να συναγωνιστεί επάξια και τα πιο εντυπωσιακά μουσεία της πρωτεύουσας.

Αρκεί κανείς να το επισκεφτεί, αλλά και το ίδιο το μουσείο να συνεχίσει να συμμετέχει σε δράσεις που το βγάζουν από την αφάνεια, όπως η ξενάγηση που έγινε στις 18 Μαΐου 2014, ημερομηνία που κάθε χρόνο γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα Μουσείων.

Με τίτλο «Εργαζόμενοι στην Αρχαιότητα», η περιήγηση πραγματοποιήθηκε σε επιλεγμένα εκθέματα του Μουσείου, κάποια από τα οποία είχαν βγει από τις αποθήκες του γι' αυτόν τον σκοπό: Να αναδείξουν επαγγέλματα που είχαν την τύχη να μνημονεύονται στην αιωνιότητα, καθώς τα περισσότερα χαράχθηκαν μαζί με τα ονόματα αυτών που τα αφιέρωσαν στους θεούς.

Γιατί οι πιο πολλές επιγραφές με αναφορά σε εργασίες του παρελθόντος -οι οποίες δεν διαφέρουν και πολύ από τις σημερινές- είναι αναθήματα (αφιερώματα) τεχνιτών που ζητούσαν τη συνδρομή της Αθηνάς Εργάνης, προστάτιδας της βιοτεχνίας και της χειρωνακτικής εργασίας.

Κναφεύς (βαφέας), τέκτων(αρχιτέκτων ή ξυλουργός), ναυπηγός, κιθαρωδός, ψαράς, πλύντρια, κεραμεύς είναι μερικά από τα επαγγέλματα που εντοπίστηκαν μετά από έρευνα σε επιγραφές οι οποίες βρίσκονται είτε στο Επιγραφικό είτε στο Μουσείο της Ακρόπολης.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αφιερώματα εργατών και τεχνιτών από το τελευταίο τέταρτο του 6ου αι. π. Χ. και τις αρχές του 5ου αι. π. Χ., τα οποία ανέθεταν στους θεούς και κυρίως στην Αθηνά Εργάνη ως ευχαριστήρια για τη συνδρομή και την προστασία της. Μια δήλωση εργασίας που φαίνεται ότι αποτελούσε κι ένα είδος διαφήμισης της τέχνης τους.

Κεραμείς και γλύπτες κατέχουν ιδιαίτερη θέση μεταξύ των αναθημάτων, με τους πρώτους να εμφανίζονται σε δεκάξι περιπτώσεις (από τις οποίες μόνο στις πέντε αναφέρεται η ιδιότητά τους) και τους δεύτερους σε ακόμα περισσότερες, καθώς ένας μεγάλος αριθμός αναθηματικών βάσεων σώζουν ονόματα σπουδαίων καλλιτεχνών.

Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει το όνομα του γλύπτη Ηγία, δασκάλου του Φειδία, γνωστού κυρίως από τη φιλολογική παράδοση, με την επιγραφή του Μουσείου να αποτελεί ίσως τη μοναδική ενεπίγραφη αναφορά σε αυτόν. Κι άλλες αναθηματικές βάσεις αναφέρουν ονόματα γλυπτών που διέπρεψαν στην αρχαιότητα, όπως του Αριστίωνα από την Πάρο, του Ονάτα από την Αίγινα και του Αρχέρμου από τη Χίο. 

Πολλοί, όπως οι παραπάνω, ήταν ιδιαίτερα φημισμένοι, με αμοιβές που σίγουρα έφταναν στα ύψη, δυστυχώς όμως τα έργα τους χάθηκαν, εκτός από ελάχιστα που συνδέθηκαν με τις βάσεις τους. Γι' αυτό και ο εντοπισμός των ονομάτων τους είναι τόσο σημαντικός.

Το επάγγελμα του γιατρού εμφανίζεται επίσης συχνά, κυρίως σε τιμητικά ψηφίσματα, που χρονολογούνται από τον 5ο ως τον 3ο αι. π.Χ., αλλά και σε επιτύμβιες στήλες ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων. Στα ψηφίσματα, τα ονόματα γιατρών μνημονεύονται τιμητικά για τις υπηρεσίες που προσέφεραν ανιδιοτελώς στην πολιτεία, όπως του Φειδία από τη Ρόδο, που αναγράφεται σε ψήφισμα των τελών του 4ου αι. π. Χ. και το οποίο εντοπίστηκε στο Ασκληπιείο νότια της Ακρόπολης.

Αλλά και γυναίκες τεχνίτριες - εργάτες εξέφραζαν ευγνωμοσύνη στη θεά προστάτιδά τους, την Αθηνά Εργάνη. Τέτοιες είναι οι περιπτώσεις τριών αναθηματικών επιγραφών του 4ου αι. π. Χ., με την πιο ενδιαφέρουσα να «μιλάει» με έμμετρο τρόπο για τη Μελίνα, την τεχνίτρια που ανέθρεψε τα τέκνα της με την τέχνη των χεριών της και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τα αγαθά που της εξασφάλισε η πετυχημένη εργασία της ανέθεσε στη θεά ένα λίθινο αγαλμάτιο, το οποίο κατασκεύασε με μέρος των εισοδημάτων της.

Τέλος, πληροφορίες για εργασίες που συνηθίζονταν τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες δίνουν τμήματα από επιτύμβιες στήλες της περιόδου που σώζονται στο Επιγραφικό Μουσείο κι αλλού, όπως του αρχιτέκτονα, του κουρέα, του οικοδόμου, του τροχαδάριου (υποδηματοποιού), του υαλά, του υδραγωγού και του αναγνώστη.

Πηγή: skai.gr

πηγή-thecuriosityofcat

Διαβάστε περισσότερα... »

Ο μύθος του Σισύφου

Ένας από τους πιο ιδιόμορφους μύθους της ελληνικής μυθολογίας είναι αυτός του Σίσυφου, γιου του Αίολου. Ο Σίσυφος ήταν ιδρυτής και βασιλιάς της αρχαίας Εφύρας, που έγινε κατόπιν γνωστή ως Κόρινθος. 

Η περιπέτεια τουΣίσυφου άρχισε όταν ο Δίας αποπλάνησε την Αίγινα,κόρη του ποταμού-θεου Ασωπού. Όταν ο πατέρας του κοριτσιού πήγε στην Κόρινθο αναζητώντας την κόρη του, συμφώνησε με τον Σίσυφο,που γνώριζε πολύ καλά τι είχε συμβεί, ότι, αν του έδινε πληροφορίες, εκείνος θα έκανε να αναβλύσει στην ακρόπολη της Κορίνθου μια αστείρευτη πηγή.

Έτσι, ο Σίσυφος είπε όλα όσα γνώριζε στον Ασωπό κι εκείνος καταδίωξε άγρια τον πατέρα των θεών για να πάρει εκδίκηση. Όταν τελικά ο Δίας κατάφερε να γλιτώσει από την οργή του, πρόσταξε τον Άδη να πάρει στα Τάρταρα τον Σίσυφο και να του επιβάλει αιώνια τιμωρία. Όμως ο Σίσυφος με πονηριά κατόρθωσε να αλυσοδέσει τον ίδιο τον Άδη και να τον φυλακίσει.

Για όσο διάστημα ο Άδης βρισκόταν φυλακισμένος, κανείς δεν μπορούσε να πεθάνει. Η κατάσταση που είχε δημιουργηθεί ήταν τόσο περίεργη, που ακόμη και φρικτά σακατεμένοι άνθρωποι και ζώα περιφέρονταν παντού σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Τότε, ο Άρης, ο θεός του πολέμου, αποφάσισε να δώσει ένα τέρμα σε αυτή την κατάσταση. Πήγε στο παλάτι του Σίσυφου κι αφού απελευθέρωσε τον Άδη, του παρέδωσε τον Κορίνθιο βασιλιά.

Ο Σίσυφος όμως δεν είχε πει ακόμη τον τελευταίο του λόγο. Προτού κατεβεί στα Τάρταρα, είχε δώσει εντολή στη σύζυγο του Μερόπη να μη θάψει το σώμα του. Έτσι, μόλις έφτασε στονΚάτω Κόσμο, αξίωσε πως, αφού ήταν άταφος, δεν έπρεπε να βρίσκεται εκεί. 

Με αυτό τον τρόπο εξαπάτησε την Περσεφόνη, τη γυναίκα του Άδη, που του έδωσε άδεια να επιστρέψει στη γη για τρεις ημέρες, ώστε να κανονίσει να ταφεί το σώμα του. Βέβαια, ο Σίσυφος δε σκόπευε να τηρήσει τη συμφωνία. Γι αυτό ο Ερμής ανέλαβε να τον φέρει πίσω ξανά.

Για να τον τιμωρήσουν, οι Κριτές των Νεκρών του ανέθεσαν να ανεβάζει σπρώχνοντας στην κορυφή ενός λόφου έναν τεράστιο βράχο. Κάθε φορά που πλησίαζε στην κορυφή, ο βράχοςκυλούσε πίσω. Έτσι, ο Κορίνθιος βασιλιάς ακόμη σπρώχνει εκείνον τον ογκόλιθο και θα εξακολουθεί να το κάνει ακατάπαυστα στην αιωνιότητα.

Το έγκλημα του Σίσυφου ήταν ότι κατόρθωσε να νικήσει το θάνατο και να ανατρέψει τη φυσική τάξη. Κατόρθωσε να κάνει πραγματικότητα ένα από τα πιο ουτοπικά όνειρα ολόκληρης της ανθρωπότητας.

irakleitos

πηγή-theancientweb

Διαβάστε περισσότερα... »

Οι μάσκες του εγωϊσμού μας

Κάνεις προσευχή και ο νους σου ταξιδεύει. Φεύγει και χάνεται σε εικόνες, ήχους, μυρωδιές, παραστάσεις που δεν θα ήθελες εκείνη την ώρα να έχεις στο μυαλό σου.

Χάνεις την προσευχή. Πάει πέταξες για αλλού. Σε άλλη γη σε άλλα μέρη.

Και τι κάνεις; Νευριάζεις. Ταράζεσαι. Το χειρότερο από όλα, νιώθεις ενοχές: «δεν είμαι άξια για προσευχή…. Δεν έχω καθαρότητα…. Δεν κάνω εγώ για τέτοια… Οι άγιοι έκαναν αυτό, εκείνο, το άλλο…..»

Δεν ξέρω εάν το έχεις καταλάβει, αλλά μόλις έχασες μια μάχη.

Όχι, όχι επειδή έφυγε ο νους, μα γιατί ο λόγος αυτός, έγινε αιτία για ακόμη μια φορά να κατηγορήσεις αδιάκριτα τον εαυτό σου.

Δεν είναι αυτό πνευματικότητα. Ξέρεις τι είναι; Εγωισμός που ντύνεται την στολή του «Αγγέλου». Μία μάσκα που κρύβει την αλαζονεία της «αρετής». Θέλουμε όλα να τα κάνουμε, καλά, υπέροχα, τέλεια. Εμ δεν γίνεται. Αλλά δεν το αποδεχόμαστε. Παλεύουμε με τις σκιές των αυτοειδώλων μας, με τα φαντάσματα της αγχώδου «επιτυχίας» μας.

Ας ταπεινωθούμε λιγάκι. Ταπείνωση ξέρεις τι σημαίνει;

Αναγνωρίζω τα όρια μου.

Όταν λοιπόν φεύγει ο νους από την προσευχή, δεν είναι ανάγκη να ταράζεσαι. Συμβαίνει το πιο απλό και φυσιολογικό πράγμα. Αυτή είναι η φύση του νου. Να χοροπηδάει στα κλαδιά της σκέψης.

Με απλότητα, ειρήνη, χωρίς άγχος και ταραχή, επανέφερε τον πάλι στην ευχή. Φεύγει ξανά; Πάλι επανέφερε τον δίχως υστερίες και νεύρα. Πες, αυτός κάνει την δουλειά του και εγώ την δική μου. Κανένα πρόβλημα.

Εάν οργιστείς, και αποσπαστείς στον θυμό, πάει το έχασες. Κέρδισε ο κρυμμένος σου εαυτός. Εκείνος που αντιμάχεται κάθε καλό και φωτεινό μέσα στην ύπαρξη σου.

Θυμάμαι έναν γέροντα που μου έλεγε σε παρόμοια δοκιμασία «όταν είσαι κρυωμένος τρέχει η μύτη σου; Λέω, ναι γέροντα. Σταματάς τις δουλειές που έχεις να κάνεις επειδή έχεις συνάχι; Όχι. Εεε το ίδιο και με τους λογισμούς. Την δουλειά τους, την δουλειά σου».

Το πρόβλημα ξεκινάει όταν δεν αποδεχόμαστε την φύση του νου. Όταν μαχόμαστε και χτυπιόμαστε γιατί να είναι έτσι. Πες απλά δεν πειράζει. Δεν χάθηκε ο κόσμος. Δεν χάλασε τίποτα. Όλα καλά. Όλα ευλογημένα. Αποδέξου ότι έτσι είναι. Και θα δεις ότι σε λίγο διάστημα δεν θα είναι πια. Αυτό είναι το θαύμα της αποδοχής και της συμφιλίωσης.

Έλα όμως που θέλουμε με του που πήγαμε στο γέροντα, στην εκκλησία, και πιάσαμε ένα κομποσκοίνι το οποίο και περιφέρουμε επιδειχτικά ως το κομπολόι του Αγά, να έχουμε τα βιώματα των στάρετς, των αβάδων και αμάδων της Θηβαΐδος, και όλων των αγίων που έχουμε διαβάσει τους βίους.

Α ρε τον εγωισμό μάσκες που φοράει.

π.Λίβυος

πηγή-fos-psixis

Διαβάστε περισσότερα... »

Ζήνων ο Ελεάτης

Αναδημοσίευση από: sciencearchives

Φιλόσοφος που καταγόταν από την Ελέα της Κάτω Ιταλίας (488 π.Χ – 430 π.Χ.). Μαθητής του Παρμενίδη, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους της Ελεατικής σχολής.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, όλη η σκέψη του Ζήνωνος έχει κίνητρο την επιθυμία να ενισχύσει τη θεωρία του δασκάλου του καταδεικνύοντας ότι αν η ελεατική διδασκαλία του ενός και μόνου όντος του Παρμενίδη οδηγεί σε παράλογες συνέπειες σε σχέση με τα δεδομένα της κοινής λογικής, συνέπειες ακόμα πιο παράλογες προκύπτουν από την αποδοχή των δεδομένων της κοινής λογικής.

Με την έννοια αυτή, η πολεμική του Ζήνωνος στρέφεται όλη κατά των εννοιών της πολλαπλότητας και της κίνησης και τα επιχειρήματα που διατύπωσε για τον σκοπό αυτό είχαν μεγάλη απήχηση για πολλούς αιώνες.

Κατά της πολλαπλότητας, ο Ζήνων διατύπωσε τους εξής συλλογισμούς:

Αν το ον δεν είναι ένα αλλά πολλά, τότε θα έπρεπε να είναι ταυτόχρονα και απείρως μικρό και απείρως μεγάλο. 

Τα τμήματα που αποτελούν το απείρως μικρό θα έπρεπε να είναι αδιαίρετα, να μην έχουν δηλαδή μέγεθος. 

Του απείρως μεγάλου, πάλι, κάθε τμήμα θα έπρεπε να έχει άλλο πριν από αυτό, που να βρίσκεται σε κάποια απόσταση από εκείνο, αλλά και εκείνο θα ήταν σε κάποια απόσταση από το άλλο και το άλλο επίσης.

Και ως προς τον αριθμό, όμως, το ον θα έπρεπε να είναι και πεπερασμένο και άπειρο. Πεπερασμένο, γιατί δεν θα υπήρχαν περισσότερα όντα από όσα υπάρχουν, και κατά συνέπεια υπάρχει ένα ορισμένο όριο όντων. 

Άπειρο πάλι, γιατί αφού είναι πολλά τα όντα, μεταξύ δύο όντων θα έπρεπε να υπάρχει ένα άλλο, αλλά και αυτό με το καθένα από τα δύο θα έπρεπε να έχει ανάμεσα ένα άλλο κ.ο.κ. (γι’ αυτό τον τρόπο του συλλογισμού, με τις αντίθετες θέσεις, ο Ζήνων χαρακτηρίστηκε από τον Αριστοτέλη πατέρας της διαλεκτικής).

Για την κίνηση, ο Ζήνων διατύπωσε τέσσερις συλλογισμούς που έμειναν ονομαστοί. Τα τέσσερα παράδοξά του, ο Μπέρτραντ Ράσελ περιέγραψε ως ασύγκριτα διακριτικά και βαθιά.

Κατά τον πρώτο συλλογισμό, για να διανύσει ένα σώμα ορισμένο δρόμο, πρέπει πρώτα να διατρέξει το μισό του δρόμου αυτού, προηγουμένως δε, πάλι το μισό του μισού αυτού και αυτό θα έπρεπε να συνεχίζεται στο άπειρο. Είναι όμως αδύνατον να υπάρχουν άπειρα σημεία σε πεπερασμένο χρόνο.

Στην ίδια βάση, της άπειρης δηλαδή διαιρετότητας του χώρου και του χρόνου, στηρίζονται και οι άλλοι συλλογισμοί του Ζήνωνος (που γι’ αυτό τον λόγο θεωρείται ο πρόδρομος του απειροστικού λογισμού).

Οι πιο γνωστοί είναι του Αχιλλέα και της χελώνας, καθώς και του βέλους που στέκεται.

Ο "πόδας ωκύς" (γοργοπόδαρος) Αχιλλέας δεν θα μπορέσει να φτάσει ποτέ την αργοκίνητη χελώνα, αν αυτή ξεκινήσει από ένα σημείο Β πιο προχωρημένο από το Α, από το οποίο ξεκινά εκείνος. Πραγματικά, όταν ο Αχιλλέας θα έχει φτάσει στο σημείο Β, η χελώνα θα έχει προχωρήσει στο σημείο Γ, –έστω και λίγο– και όταν ο Αχιλλέας θα φτάσει στο σημείο Γ, η χελώνα θα έχει προχωρήσει στο σημείο Δ, κ.ο.κ.

Όσο για το βέλος, όταν ριχτεί, στέκεται («όϊστος φερομένη έστηκεν»)· δηλαδή, το κινούμενο βέλος κατέχει ορισμένο τόπο σε κάθε χρονική στιγμή.

Κατέχω ορισμένο τόπο, όμως, σημαίνει ηρεμώ, άρα το βέλος, μολονότι φαίνεται να κινείται, στην ουσία ηρεμεί κάθε στιγμή του χρόνου που διαρκεί η πτήση του και επομένως σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα. 

Συμπέρασμα όλων αυτών ήταν ότι η κίνηση είναι αδύνατη.

Οι παραδοξότητες αυτές του Ζήνωνος απασχόλησαν για μεγάλο διάστημα τους κατοπινούς φιλοσόφους. Ο Πλάτων στον Παρμενίδη και ο Αριστοτέλης στα Φυσικά επιχείρησαν διεξοδικά να τις ανασκευάσουν.

Αποφθέγματα του Ζήνωνα

Η κατά φύση ζωή είναι ταυτόσημη της ενάρετης ζωής

Η ομορφιά είναι ο μαστροπός της αγνότητας

Ο κόσμος είναι τόσο μικρός, που θα μπορούσε να χωρέσει στο χέρι ενός τίμιου ανθρώπου

greek_greek.enacademic.com

πηγή-egriechen.info

Διαβάστε περισσότερα... »

Η πραγματική ζωή αρχίζει, εκεί που σταματάει η βολεμένη καθημερινότητα!

Ρουτίνα (ουσιαστικό/θηλυκό): η μονότονη και άχαρη απασχόληση, η επανάληψη κατά τον ίδιο πάντα τρόπο.

Και αυτή ακριβώς η επανάληψη, αυτές ακριβώς οι στερεότυπες, δίχως πνευματική συνείδηση, πράξεις μας, κινήσεις μας, ζωές μας – δυστυχώς – είναι αυτές που καταφέρνουν και ρουφάνε τα χρώματα, τις γεύσεις και τις μυρωδιές απ' την ζωή μας.

Και είναι ουσιαστικό, ουσιαστικό πρόβλημα της ζωή μας, και πλήττει τις σχέσεις θηλυκών και αρσενικών.

Ζούμε σε μια εποχή που τα πάντα τρέχουν, εμείς τρέχουμε προσπαθώντας να προλάβουμε. Προσπαθώντας να πετύχουμε. Ζούμε σε μια εποχή που η καθημερινότητα μας, έχει γίνει δύσκολη, ένας συνεχές αγώνας επιβίωσης. Ολόκληρες οι μέρες μας είναι μια συνεχής προσπάθεια.

Και έρχεται η στιγμή που επιστρέφουμε στο σπίτι μας, στον ολόδικο μας χώρο, και εκεί μας περιμένει ο ολόδικος μας άνθρωπος, ο οποίος έχει δώσει με την σειρά του και αυτός την δική του ολοήμερη προσπάθεια.

Μοιραζόμαστε με αυτόν τον άνθρωπο την καθημερινότητα μας, την ζωή μας. Αυτήν που επιλέξαμε ως κοινή. Το μοίρασμα, αυτό, της καθημερινότητας είναι άρρηκτα δεμένο με την έννοια της οικειότητας.

Η οικειότητα είναι η αίσθηση του γνώριμου, του οικείου, είναι αυτή η αίσθηση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους με κοινή πορεία, αμοιβαία συναισθήματα. Δημιουργείται μέσα στο πέρασμα του χρόνου, μέσα από το μοίρασμα στιγμών και εμπειριών. Είναι αυτή που μας δένει με τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας και είναι αυτή που φτιάχνει τα “δικά μας” καθημερινά “μυστικά” και “κώδικες”.

Τι γίνεται όμως όταν αυτή η τόσο αναγκαία για την επιβίωση της σχέσης, οικειότητα, μετατρέπεται, μεταφορφώνεται σε ρουτίνα; Ή μάλλον, τι γίνεται όταν ΕΜΕΙΣ της επιτρέπουμε να μετατραπεί σε ρουτίνα;

Ο άνθρωπος ενστικτωδώς αναζητά, επιδιώκει την ασφάλεια, τη σιγουριά. Έχει την ανάγκη από την φύση του να ανήκει κάπου, να μοιράζεται την ζωή του με κάποιον. Είναι ον που αποζητά την συντροφικότητα περισσότερο από την μοναξιά. Και το αντίθετο της μοναξιάς δεν είναι η συντροφικότητα, αλλά η οικειότητα.

Δυστυχώς όμως, πάντα κάνει το λάθος να την συγχέει με το βόλεμα, να την οδηγεί σε μια βαρετή, ανιαρή ρουτίνα. Η δίχως συνείδηση σιγουριά, συχνά μετατρέπεται σε αδράνεια και μοιραία σε αδιαφορία και αποξένωση. Αφηνόμαστε, με δικαιολογία την οικειότητα, και παύουμε να προσπαθούμε για την υγιή διατήρηση της. Και τελικά μόνο οι ανασφαλείς έχουν ανάγκη από μια τέτοια ασφάλεια και σιγουριά.

Μια σχέση για να διατηρήσει την λειτουργικότητα της, για να συνεχίσει να μας καλύπτει και να μας ενθουσιάζει, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως δεδομένη κατάσταση. Ο άνθρωπος που έχουμε δίπλα μας δεν έχει κάποιο αιώνιο συμβόλαιο που τον υποχρεώνει να μείνει μαζί μας, ακόμα και αν εμείς δεν τον καλύπτουμε. Οι σχέσεις για να συνεχίσουν να “ζούνε” και όχι απλά να επιβιώνουν χρειάζονται συνεχές επαναπροσδιορισμό.

Και όσο τρομακτικό και κουραστικό μοιάζει αυτό, αν το καλοσκεφτούμε, σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής μας το κάνουμε αδιαμαρτύρητα. Στη δουλειά μας, καθημερινά, οφείλουμε να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας, να είμαστε παραγωγικοί, για να συνεχίσουμε να έχουμε τη δουλειά αυτή. 

Γιατί λοιπόν στις σχέσεις μας τείνουμε να γινόμαστε οκνηροί και “βολεμένοι”; Και σαφώς και δεν πρέπει να δούμε την σχέση ως υποχρέωση, όπως την δουλειά μας, αλλά της αξίζει να “δουλέψουμε” για την ύπαρξη της.

Και όπως στη δουλειά μας, όταν νιώθουμε πως έχουμε κουραστεί, παίρνουμε άδεια, για να ξεκουραστούμε και να κάνουμε πράγματα για τον εαυτό μας, το ίδιο θα έπρεπε να γίνεται και στις σχέσεις. Η σχέση έχει την ανάγκη ανανέωσης. Έχει την ανάγκη να δοκιμάζει καινούργια πράγματα, για να μην χάνεται το μυστήριο, για να αναταράσσονται τα λιμνάζοντα νερά.

Όλοι μας έχουμε κάπου – κάπου την ανάγκη για μια βουτιά στην “ελευθερία” και στο καινούργιο, μετά από την οποία, η “ρουτίνα” θα μας φανεί υπέροχη. Μέσα σε μια σχέση δεν πρέπει να νιώθουμε σκλάβοι, με μια αίσθηση ανικανοποίητου. Πρέπει πρώτα να νιώθουμε γεμάτοι και ικανοποιημένοι, συνειδητοποιημένοι, εμείς οι ίδιοι με τον εαυτό μας. Διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε να νιώσουμε έτσι με κανέναν άλλο.

Και επειδή οι αληθινές αγάπες, οι υγιείς σχέσεις, δεν είναι αυτές που επιβιώνουν και δεν οδηγούνται σε χωρισμό, αλλά αυτές που αντέχουν στη μακροχρόνια οικειότητα, και επειδή η οικειότητα είναι τόσο όμορφη, όσο το μοίρασμα και συντροφικότητα, χρειάζεται κοινή φροντίδα, δημιουργικότητα, εκπλήξεις. 

Και από τις δύο πλευρές. Στο χέρι μας είναι να μην βουλιάξουμε σε ρουτίνα, που θα μας κάνει να νιώθουμε συμβιβασμένοι και δυστυχείς. 

Δεν πρέπει ούτε μια μέρα, ούτε μια στιγμή να αφεθούμε και να αντιμετωπίσουμε τον άνθρωπο δίπλα μας ως δεδομένο. Αυτή θα είναι η αρχή της ρουτίνας μας…

”Κύλησαν γρήγορα σε μια οικειότητα, απ' την οποία ποτέ δεν ανέκαμψαν…“ 

(“They slipped briskly into an intimacy from which they never recovered.”)

-F. Scott Fitzgerald, This Side of Paradise

…ας προσπαθήσουμε να κάνουμε την οικειότητα, ένα αίσθημα απ'το οποίο δεν θα χρειάζεται να ανακάμψουμε, ούτε και θα θέλουμε.

http://www.thinkfree.gr

http://www.psixologikosfaros.gr

πηγή-lovepeaceangelhapiness

Διαβάστε περισσότερα... »

Κομφούκιος (551 – 479 π.Χ.)

Φιλόσοφος με παγκόσμια φήμη, η διδασκαλία του οποίου επηρέασε καθοριστικά τον τρόπο ζωής και σκέψης των κατοίκων της Άπω Ανατολής.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Κομφούκιος (Confucius) γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου του 551 π.Χ. στην πόλη Κιουφου του κινέζικου κρατιδίου Λου. Ήταν γόνος μιας ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας. Η σύλληψή του έγινε εκτός γάμου και τη μέρα της γέννησής του ο πατέρας του ήταν 70 ετών, ενώ η μητέρα του μόλις 15. Τρία χρόνια αργότερα, ο πατέρας του πέθανε.

Ο Κομφούκιος μεγάλωσε σε μια μεταβατική εποχή, κατά την οποία το παλιό φεουδαρχικό σύστημα της Κίνας διασπάστηκε σε επιμέρους κράτη, με αποτέλεσμα να αμφισβητηθεί η αξιοπιστία του συστήματος αξιών, στο οποίο στηριζόταν παραδοσιακά το κινέζικο κράτος. Σε μεγάλο βαθμό ήταν αυτοδίδακτος, αλλά η πολλή εργατικότητά του τού χάρισε και πολλή σοφία.

Ήταν φτωχός, γι’ αυτό κύριο μέλημά του ήταν το πώς θα μετριάσει τον πόνο των ανθρώπων. Υποστήριζε ότι οι κυβερνήτες δεν πρέπει να επιδιώκουν τις απολαύσεις τους, αλλά την ευτυχία των υπηκόων τους. Όραμά του ήταν να επαναφέρει το παλιό ενιαίο φεουδαρχικό κράτος, που είχε καταλυθεί, και το επεδίωξε εκ των έσω. Έπιασε δουλειά ως κατώτερος διοικητικός υπάλληλος στο κρατίδιο του Λου και σταδιακά αναρριχήθηκε μέχρι τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης.

Έπειτα από δεκαετίες σκληρής δουλειάς, διαπίστωσε ότι ήταν αδύνατο να αλλάξει την κατάσταση και παραιτήθηκε, για να ξεκινήσει μία 12ετή περιπλάνηση στην Κίνα. Στα ταξίδια του προσπάθησε ανεπιτυχώς να πείσει διάφορους ηγέτες για τις πολιτικές του πεποιθήσεις και να τους δείξει την πραγματικότητα που αγνοούσαν στην άσκηση της εξουσίας τους.

Απογοητευμένος, ο 67χρονος, πλέον, Κομφούκιος επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, διδάσκοντας στους μαθητές του τη φιλοσοφία του και φροντίζοντας να γίνουν ενάρετοι και ανώτεροι άνθρωποι, ώστε να καταλάβουν κυβερνητικά αξιώματα και να υπηρετήσουν σωστά τον λαό τους. Μετά το θάνατό του, το 479 π.Χ., οι μαθητές του ανέλαβαν να συνεχίσουν τη φιλοσοφική του σχολή.

Ο Κομφουκιανισμός κέρδισε ευρεία αποδοχή, κυρίως διότι οι βασικές αρχές του εξέφραζαν την κινέζικη κοινή γνώμη. Αν και συχνά ακολουθείται από τους Κινέζους κατά τρόπο θρησκευτικό, λόγω κάποιων αναφορών του σε θεολογικά ή πνευματικά θέματα (Θεός, μετά θάνατον ζωή, κ.λπ.), οι αρχές του ξεπερνούν τα όρια της θρησκείας.

Θεμελιώδες θέμα του είναι η συνείδηση της παράδοσης. Στην κοσμοθεωρία του, ο Κομφούκιος τοποθετεί απέναντι στη μοιρολατρική πίστη την ιδέα ενός ουρανού, ο οποίος περικλείει τους ηθικούς νόμους της κοινωνίας που πρέπει να αναγνωρίσει ο άνθρωπος και να προσαρμόσει αντίστοιχα τη συμπεριφορά του. Έτσι, μπορεί να ζει αρμονικά με τον εαυτό του και τους άλλους ανθρώπους.

Λόγω μιας σύνδεσης της διδασκαλίας του από το 2ο αιώνα π.Χ. με τον αυτοκρατορικό θεσμό, οι αξίες που πρεσβεύει ο κομφουκιανισμός, όπως π.χ. η σοφία, η καλοσύνη, η αλληλεγγύη μεταξύ των συγγενών, η ανδρεία κ.ά, αποτελούν ακόμα και σήμερα θεμελιώδεις αξίες της κινέζικης κοινωνίας.

Περί Πηγών...

πηγή-sansimera.gr

Διαβάστε περισσότερα... »