Βασικόν χαρακτηριστικόν τῶν ἀρχαιο-ελληνικῶν κυρίων ὀνομάτων ἦταν, ὅ,τι ἦσαν σύνθετα

Ἡ ἀρχή ὀνομάτων ἀρχή σοφίας.

 Ἡ ἀλήθεια τῶν ὀνομάτων ἀρχή Δικαιοσύνης. 

Τά κύρια δέ ὀνόματα ἔχουν ὡραίαν, σπουδαίαν σημασίαν ἀλλά καί “βαρυσύμαντον”. 

Ἀπ΄ ὅπου καί ἄν προέρχωνται δέ, ἀποτελοῦν ὕμνον πνευματικῶν, σωματικῶν ἀλλά καί ἡθικῶν χαρισμάτων. Ἀκόμη ἀποτελοῦν ἔξαρσιν ἱκανοτήτων καί ἀρετῶν πού εἶναι κοινωνικῶς ὡφέλιμοι.

Σημαίνουν: ἀνδρεῖον – ἰσχυρόν – δυνατόν, δηλούμενα μέ λέξεις ὅπως: ἀνδρεῖος – σθένος – ἀλκή- μένος – λέων κ.λπ. Ἄλλα ἀπηχοῦν προσδοκίες γονέων, ὡς πλουσία – ρητορική- ἀγάπη – λογική κ.λπ.

Ἄλλα σημαίνουν τήν θεϊκήν προέλευσιν. 

Ἄλλα σημαίνουν ἔνδοξος: φήμη-δόξα-κλυτός”. 

Ἄλλα λάμπων καί φωτεινός καί ἐκφράζωνται μέ λέξεις ὅπως: λύκ -(φῶς), σέλας-μήνη κ.λπ. 

Ἄλλα εἶναι ἰατρικά, ὡς Ἰατροκλῆς, Ἀκεσίμβροτος.

Ἄλλα σημαίνουν ἡγεμονικός, δηλούμενα μέ λέξεις: Μέδων – Κρέων – Ἄρχων - Ἡγεμών κ.λπ.

Ἄλλα μέ τό ἐπίρρημα εὖ, δηλοῦν τόν καλόν χαρακτῆρα ἤ τήν καλήν ψυχήν.

Ἄλλα δηλώνουν νικητήν, ἄριστον, πολύτιμον, σώφρωνα, δῶρον θεοῦ, χαριτωμένον, ἔντιμον, ἔχοντα ὡραίους ὀφθαλμούς, κ.λπ.

Ἄλλα δηλοῦν μέ λέξεις: δῆμος ἤ λαός, τόν προερχόμενον ἐκ λαοῦ ἤ ἐνδιαφέροντα τόν δήμον.

Ἄλλα μέ τήν λέξιν ἵππος, δηλοῦν ἱππότην – ἱπποτικόν ἁρματηλάτην κ.λπ. ὡς καί προερχόμενον ἀπό ὑψηλόν γένος.

Ἄλλα δηλοῦν ἀφοσιωμένον εἰς τινά.

Ἀκόμη δηλοῦν ἀγνόν, ταχύν, μέγαν, πειστικόν, καταστροφικόν, πύρινον, τρομερόν, δραστήριον, ξανθόν, φορέα ἀγαθῶν, θαρραλέον, ἡρωϊκόν, ὁρμητικόν, ἀλησμόνητον, ἱερόν, ὁλύμπιον, νομοταγήν, πλούσιον, ἀγγελικόν, κ.λπ.

Ἐπιδιώκουν τήν ἐπιτυχίαν σκοποῦ ὑψηλοῦ ἤ ὠφελίμου, ὡς δημιουργηθέντα ἐκ ψυχολογικῶν ἐλατηρίων.

πηγή-damithalis