Φαινοιμηρίς: επίθετο των κοριτσιών της Σπάρτης που φορούσαν σχιστούς χιτώνες
«Ίππον Θεσσαλικήν, Λακεδαιμονίην δε γυναίκα
άνδρας θ' οι πίνουσι ύδωρ ιερής Αρεθούσης»
(Στράβων "Οι Ευβοείς")
τα Θεσσαλικά άλογα, τις Λακεδαιμόνιες γυναίκες και τους άντρες που πίνουν νερό από την ιερή κρήνη της Αρεθούσας.
Η αρχαία Λάκαινα ήταν μια γυναίκα που δεν είχε τίποτε να ζηλέψει από την σύγχρονη ούτε σε ελευθερία, ούτε σε ομορφιά, ούτε σε αρετή.
Ο Αριστοφάνης περιγράφει την ομορφιά και την ρώμη της στην "Λυσιστράτη" λέγοντας :
Η αρχαία Λάκαινα ήταν μια γυναίκα που δεν είχε τίποτε να ζηλέψει από την σύγχρονη ούτε σε ελευθερία, ούτε σε ομορφιά, ούτε σε αρετή.
Ο Αριστοφάνης περιγράφει την ομορφιά και την ρώμη της στην "Λυσιστράτη" λέγοντας :
«Ω φιλτάτη Λάκαινα χαίρε, οίον το κάλλος, γλυκυτάτη, σου φαίνεται, ως δε ευχροείς, ως σφριγά το σώμα σου καν ταύρον άγχοις»
(στίχος 78) που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει:
«χαίρε αξιαγάπητη γλυκύτατη Λάκαινα, που έχεις τέτοια ομορφιά, ώστε με το υπέροχο χρώμα σου και την σφριγηλότητα του σώματός σου ακόμη και ταύρο αγχώνεις».
Η Λάκαινα είναι μια γυναίκα διαχρονική, το ίδιο σύγχρονη με την σημερινή, ακόμη κι αν η ηλικία της είναι 3.000 ετών!
Ο Αθήναιος λέει ότι:
«κατά την Σπάρτην θαυμάζεται μάλλον ο κάλλιστος και γυνή η καλλίστη, καλλίστας γεννώσης της Σπάρτης τας γυναίκας»
(στην Σπάρτη μπορούσε κανείς να θαυμάσει τους ομορφότερους άντρες αλλά και τις πιο όμορφες γυναίκες, διότι η Σπάρτη γεννούσε τις ομορφότερες).
Ο δε Όμηρος ονομάζει την Λακεδαίμονα "καλλιγύναικα", διότι εκεί οι γυναίκες είχαν κάλλος και ρώμη.
Ο Ξενοφών μας πληροφορεί, ότι οι υπόλοιποι Έλληνες και δη οι Αθηναίοι ονόμαζαν τις Λάκαινες "φαινομηρίδες", επειδή όταν γυμναζόντουσαν και συναγωνιζόντουσαν με τους άντρες, φορούσαν έξωμο χιτώνα κοντό μέχρι το γόνατο, άρραφο στα πλάγια, που τον συγκρατούσαν με περόνες που λεγόταν "περονήτις η περονατρίς" . Όταν λοιπόν περπατούσαν η έτρεχαν σηκωνόντουσαν τα πλαϊνά του χιτώνα και φαινόντουσαν οι μηροί τους, γι' αυτό τις ονόμαζαν "φαινομηρίδες".
Ο ηθικολόγος Πλούταρχος αναφέρει ότι επιβαλλόταν στις Λάκαινες να κυκλοφορούν και γυμνές ανάμεσα στους νέους, ώστε νάχουν κίνητρα να φροντίζουν το κάλλος του σώματός τους για να μπορούν να φέρνουν στον κόσμο όμορφα και υγιή παιδιά, και σχολιάζει :
«Η δε γύμνωσις των παρθένων ουδέν αισχρόν είχεν,
αιδούς μεν παρούσης, ακρασίας δ' απούσης»
(Η γύμνωση άλλωστε των παρθένων δεν είχε τίποτε το αισχρό, διότι συνυπήρχε με την ντροπή και έλλειπε κάθε ίχνος απρεπείας) (Βίοι Παράλληλοι, Λυκούργος 14)
Η αρχαία Λάκαινα ήταν μια γυναίκα με πολλά προνόμια και ελευθερίες στην ζωή της. Από πολύ νέα γυμναζόταν μαζί με τους άντρες, εκπαιδευόταν στην μουσική και στην «ευφυά βραχυλογία», και μπορούσε να μιλάει σκωπτικά για όσους αμάρταναν και να εγκωμιάζει με ωδές τους άξιους. Ήταν μια γυναίκα που μεγάλωνε ήρωες, καλλιεργώντας τους την αγάπη για τα υψηλά ιδανικά, περνώντας τους μηνύματα ήθους, τιμιότητας, θάρρους, αυτοπειθαρχίας και φιλοπατρίας.
Ήταν κατά τον Πλούταρχο τολμηρή, αγέρωχη και αρρενωπή και μιλούσε ελεύθερα ακόμη και για τα σπουδαιότερα ζητήματα, «ήρχε δε εις τα του οίκου της απολύτως» και επεξέτεινε την ισχύ της και στα πολιτικά όταν οι άνδρες έλλειπαν στον πόλεμο (μια παροδική γυναικοκρατία δηλαδή). Μια γυναίκα που δεν κρύφτηκε ποτέ, αλλά ελεύθερη πρόσφερε στην κοινωνία και στον πολιτισμό του αρχαίου κόσμου.
Η Λάκαινα είναι μια γυναίκα διαχρονική, το ίδιο σύγχρονη με την σημερινή, ακόμη κι αν η ηλικία της είναι 3.000 ετών!
Ο Άγγελος Σακκέτος αναφέρει για το θέμα:
«Το γυναικείο ένδυμα το πιο απλό είναι των κοριτσιών της Σπάρτης, που τόσο σοκάριζε τους Αθηναίους ποιητές. Πρόκειται για τον πέπλον, που ανοιχτός και κοντός χρησίμευε σαν χιτώνας και ιμάτιο συγχρόνως. Είναι ένα μάλλινο σάλι αρκετά στενό, που στερεώνεται με μια μόνο αγκράφα σε κάθε ώμο. Δεν έχει ούτε ζώνη ούτε ραφή. Μόνο η μία από τις δύο πλευρές τού σώματος είναι πραγματικά σκεπασμένη απ’ αυτό το τόσο απλό ρούχο. Το άλλο μέρος γυμνώνεται με την παραμικρή κίνηση…».
Και πιο κάτω:
«Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, κι όπως ήδη γνωρίζουμε, οι νέες Σπαρτιάτισσες φορούσαν «τέτοιου είδους χιτώνες, που οι άκρες του, που δεν ήταν ραμμένες προς τα κάτω, μισάνοιγαν, όταν βάδιζαν και φαίνονταν οι μηροί τους. Γι’ αυτό και τις είπαν «φαινομηρίδες», αυτές που δείχνουν τους μηρούς των (οι σημερινές… μινιφορούσες, δηλαδή)!..».
Ακόμη και στο λεγόμενο Facebook υπάρχουν σύγχρονες Ελληνίδες με δικές τους προσωπικές σελίδες, που μας θυμίζουν τις αρχαίες Ελληνίδες φαινομηρίδες Σπαρτιάτισσες!..
Πάντα ταύτα, όταν στη Σιβηρία, πριν δύο χρόνια, μία ομάδα αρχαιολόγων ανακάλυπτε πέτρινα αγαλματίδια του 7500 π.Χ. που απεικόνιζαν γυναίκες ντυμένες με μίνι φούστες.
«Αυτό που συνδέει τη μία «λίθινη εποχή» με την άλλη είναι ένα μικρό κομμάτι ύφασμα με τεράστιες προεκτάσεις, διότι από το 7500 π.Χ. μέχρι σήμερα τα πράγματα έχουν πάψει να είναι απλά, παρά τα φαινόμενα που συνήθως απατούν», γράφει ένας σχολιαστής μέσα στο διαδίκτυο, που μας θυμίζει ότι ένας Αζέρος, που πίστευε σε άλλη θρησκεία, κάτοικος Αγ. Πετρούπολης, συνελήφθη γιατί κατέβαλε σε δύο συμπατριώτες του 3.000 ευρώ για να σκοτώσουν την 21χρονη κόρη του, επειδή παρά τις συστάσεις του συνέχιζε να φορά μίνι!.. (Βλέπε: «Mediacopy – Νέα από τα Ελληνικά και Ξένα Media»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου