Του Γιώργου Βασιλορεΐζη
Κάθε μέρα ξυπνάμε και ακολουθούμε το ίδιο μονοπάτι, για να ζήσουμε μια μέρα ίδια με τη χθεσινή. Αυτό σημαίνει να είσαι ενήλικος; Για χρόνια καθόμαστε και αναμασούμε αυτά που μας λένε. Εξεταζόμαστε και βαθμολογούμαστε σαν πειραματόζωα. Μεγαλώσαμε για να μην κάνουμε την διαφορά σε αυτόν τον κόσμο, να μην διαφέρουμε.
Δουλεύουμε συνεχώς, χωρίς να μας μένει χρόνος για να ζούμε τη ζωή για την οποία δουλεύουμε. Μέχρι που μια μέρα έρχεται όπου είμαστε πλέον πολύ γέροι για να κάνουμε την δουλειά μας, και τα παιδιά μας παίρνουν τη θέση μας στο σύστημα. Μια μέρα η αίσθηση που λέγεται Ζωή, θα μας αφήσει. Τα κορμιά μας θα σαπίσουν, τα πλούτη μας θα ξαναμοιραστούν. Οι πράξεις του παρελθόντος θα είναι ό,τι έχει απομείνει. Ο πλανήτης θα μείνει εδώ, είτε είμαστε εμείς, είτε όχι.
Είμαστε μια στιγμή μόνο μέσα στο χρόνο, αλλά το αποτύπωμά μας μένει για πάντα. Είμαστε τα πρόσωπα όλων αυτών που ήρθαν πριν από εμάς. Και τώρα ήρθε η σειρά μας. Μπορούμε να διαλέξουμε να ακολουθήσουμε το δικό μας μονοπάτι ,ή, να ακολουθήσουμε το δρόμο που τόσοι άλλοι ακολούθησαν.
Η ζωή δεν είναι ταινία με σενάριο που έχει γραφτεί. Εμείς είμαστε οι σεναριογράφοι. Αυτή είναι η δικιά μας ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου