Η εποχή που ζούμε χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας. Τον τελευταίο αιώνα έχουν γίνει τεράστια άλματα της ανθρώπινης νόησης προς την εξέλιξη των παραπάνω.
Ο άνθρωπος λοιπόν ασχολήθηκε πολύ με ότι υπήρχε έξω από αυτόν, και έφτασε να πιστεύει μόνο σε ό,τι μπορεί να αντιληφθεί με τα 5 αισθητήρια όργανα του και σε όποιο φαινόμενο μπορεί να παρατηρήσει και να αποδείξει με κάποιο θεώρημα.
Ταυτόχρονα γεννήθηκε και ο καπιταλισμός και ο υπερ-καταναλωτισμός, καθώς το ένα θρέφεται από το άλλο, και τα δύο μαζί θρέφονται από την επικέντρωση “έξω” από τον άνθρωπο.
Έτσι φτάσαμε στο απόγειο αυτού του πολιτισμού να εξαρτάται η ψυχική ηρεμία ενός ανθρώπου από το τι “κατέχει” και όχι από το τι “είναι”, αφού όλη η προσοχή διοχετεύτηκε προς τα “έξω”.
Φτάσαμε να μετράμε την προσωπική μας αξία από το τι αυτοκίνητο οδηγούμε και σε τι σπίτι κατοικούμε.
Καθώς όλοι οι πολιτισμοί περνούν από τα στάδια της γέννεσης, άνθισης και φτάνουν στον θάνατο, όπως ακριβώς είναι ο κύκλος ζωής κάθε τι υλικού, έτσι και ο σύγχρονος πολιτισμός μας πέρασε από την ακμή στην κάμψη και στην κατάρρευση.
Στις μέρες μας ζούμε αυτήν την κατάρρευση ως μια επιδρομή φόβου και περιορισμού. Οτιδήποτε είχε κατακτηθεί με αγώνες και ίσως με τον χαμό ανθρώπινων ψυχών, έχει καταρρεύσει, γυρίσαμε πολύ πίσω, χάθηκαν σημαντικά ανθρώπινα δικαιώματα, που στην πραγματικότητα πάλι ήταν για λίγους και όχι για όλους.
Βομβαρδιζόμαστε από φόβο μέσω της απειλής της οικονομικής κατάρρευσης, της βαριάς φορολογίας, της απειλής κατασχέσεων ακίνητης περιουσίας, του αβέβαιου μέλλοντος, των εικόνων τρόμου στην τηλεόραση από άλλα κράτη που ζουν μεγαλύτερο δράμα από εμάς κτλ είναι όλα μελετημένα καθώς αυτοί που έχουν εξουσία ξέρουν ότι όταν ένας άνθρωπος φοβάται είναι το τέλειο θύμα, είναι περιορισμένος.
Η επανάσταση και η αντίδραση σε αυτήν την κρίση λοιπόν θα έλθει από μέσα, τώρα πιο επιτακτικά από ποτέ καλείται ο άνθρωπος να κοιτάξει “μέσα” του για να σωθεί.
Οτιδήποτε “έξω” από τον άνθρωπο μπορεί να καταρρεύσει, αν όμως η ψυχή είναι ελεύθερη, τότε ο άνθρωπος είναι παντοδύναμος, δεν περιορίζεται και ξαναδημιουργεί εκ του μηδενός τα πάντα.
Αν λοιπόν η ευτυχία ενός ανθρώπου εξαρτάται από τον τραπεζικό του λογαριασμό η από την ακίνητη περιουσία του, τώρα θα διακατέχεται από φόβο μήπως τα χάσει και μπορεί να είναι το ίδιο δυστυχισμένος με αυτόν που δεν έχει τα προς το ζειν.
Η αλλαγή θα έρθει από μέσα, και ένας άνθρωπος που αλλάζει από μέσα, αλλάζει και η ζωή του στον φυσικό κόσμο, καθώς έχουμε αυτό που είμαστε. Επειδή φοβόμαστε ψηφίζουμε τις ίδιες κυβερνήσεις, επειδή φοβόμαστε πληρώνουμε και τους πιο δυσβάσταχτους φόρους χωρίς αντίδραση, επειδή φοβόμαστε δουλεύουμε για 200 ευρώ…
Τι θα γινόταν άραγε αν δεν φοβόμασταν; αν είχαμε συναίσθηση της δύναμής μας… απλά δεν θα υπήρχε κρίση.
Και για να κλείσω αυτόν τον συλλογισμό μου θα πω ότι όλα γίνονται για καλό, γιατί οι άνθρωποι τελικά μαθαίνουμε μέσα από πόνο και έτσι αυτή η κρίση οδηγεί πολλούς ανθρώπους στην αυτογνωσία, και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος της ανθρωπότητας καθώς κάθε ένας άνθρωπος που αναπτύσσεται επηρεάζει το συλλογικό ασυνείδητο, γεννά νέες πληροφορίες για το καθαρό πεδίο του σύμπαντος και έτσι όλη η ανθρωπότητα εξελίσσεται μαζί του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου