«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Η ιστορία του Κρουασάν (κορνέτο)



Το κορνέτο (ιταλικά: cornetto) – λέγεται και κρουασάν ή μπριόζ, αν και υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους – είναι γλυκό ή αλμυρό έδεσμα, σε φόρμα μισοφέγγαρου

Στα γερμανικά αποκαλείται kipferl,
στα ιταλικά: cornetto (από το γερμανικό “hornechen” (μικρό κέρας,
στα γαλλικά: croissant (μτφ: “αυξανόμενο”, επηρεασμένο από τον κύκλο της σελήνης το μισοφέγγαρο, που “γεμίζει”καθημερινά)
Η παρουσία του kipferl στην Αυστρία χρονολογείται από τον 13ο αιώνα. 

Το κρουασάν, αντίθετα, πρωτοεμφανίζεται στη Γαλλία το 1839 ή το 1838, όταν ο αξιωματικός του στρατούAugust Zang ιδρύει τη Boulangerie Viennoise (: βιενέζικη ζαχαροπλαστική) στην οδό Richelieu 92 στο Παρίσι. Τότε, η Γαλλική εκδοχή του Kipferl βαφτίστηκε από τους Γάλλους ως Croissant (κρουασάν)

Κατά το μύθο, η φόρμα του εδέσματος (το μισοφέγγαρο) οφείλεται στην έμπνευση των βιενέζων αρτοποιών το 1863, που έφτιαξαν αρτοσκευάσματα ή γλυκίσματα σε σχήμα ημισέληνου, για να γιορτάσουν την νίκη των αυστριακών στρατευμάτων κατά των Οθωμανών. 

Ο μύθος θέλει τους βιενέζους αρτοποιούς, οι οποίοι ξενύχταγαν για την κατασκευή του ψωμιού να ακούσουν τους Οθωμανούς, που έσκαβαν λαγούμια κάτω από τα πόδια τους και να ειδοποιήσουν το στρατό, δίνοντας τέλος στην πολιορκία της Βιένης από τον βεζίρη Μουσταφά Πασά. 

Μετά τη νίκη η αυτοπεποίθηση των Αυστριακών ήταν τόσο μεγάλη, ώστε η μισητή, για αυτούς, ημισέληνος έγινε γλυκό, για να βουτάνε το πρωινό τους (“piece of cake” θα λέγαμε σήμερα).


Δεν υπάρχουν σχόλια: