«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Κλαγγηδόν, κλαγγηδόν: το Jingle Bells στα… αρχαία ελληνικά!



Και οι κλασικοί φιλόλογοι έχουν χιούμορ.

Και ως φαίνεται ο καθηγητής Christopher Pellins (που από το 2003 έχει την Έδρα Regius των Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης) δεν έχει μόνο χιούμορ και άρτια γνώση των αρχαίων ελληνικών, αλλά και σπουδαία φαντασία!

Με πολλές ευχαριστίες
για την ανακάλυψη στη φίλη αρχαιολόγο Καλλιόπη Σαρρή.

Αν αναρωτιέστε λοιπόν πώς θα ήταν το Jingle Bells (ένα τραγούδι του 1857 μ.Χ.) στα αρχαία ελληνικά, ιδού η απάντηση:



(Παρατηρήσατε ότι μπορεί κανείς να το τραγουδήσει στο ρυθμό του τραγουδιού;)

Αλλά και η ιστορία του Ρούντολφ του τάρανδου, που γράφτηκε μόλις το 1939, πώς θα ακουγόταν άραγε τον 5ο αι. π.Χ;





Δεν υπάρχουν σχόλια: