Αφθονία, η έλλειψη του φθόνου

Και ποιο είναι το αίτιο του κακού, ποιά είναι η ρίζα του, 
ρώτησαν έναν δάσκαλο.

Ο φθόνος, απάντησε εκείνος, είναι το κατώτερο σκαλοπάτι του ανθρώπου, το σημείο που φονεύεται ο Θεός ...

Φ(θ)όνος είναι ο φόνος του Θεού μέσα μας...

Απο κει ξεκινούν όλα τα δεινά του ανθρώπου...

γίνεται έρμαιο των παθών του ο άνθρωπος χωρίς Θεό... αποδυναμώνεται, όταν φθονεί ό,τι έχουν οι άλλοι... αισθάνεται κατώτερος, ελλειμματικός, ζει σε μόνιμη στέρηση κι απαξίωση...

Νομίζει ότι οι άλλοι έχουν πάντα κάτι περισσότερο απο κείνον...

οι άλλοι είναι ανώτεροι, πιο άξιοι, πιο ικανοί,

πιο πλούσιοι, πιο χαρούμενοι, πιο ευτυχισμένοι, πιο πλήρεις.

Οι άλλοι είναι οι εκλεκτοί κι εσύ δεν είσαι.

Όταν κάποιος φθονεί, διαπράττει φόνο, σκοτώνει τον Θεό μέσα του.

Όταν φθονείς, φονεύεις το θεό... σκοτώνεις τον θεό που σε δημιούργησε... σου έδωσε όλα όσα χρειαζόσουν να έχεις...όλα όσα ζήτησες... αλλά δεν το εκτίμησες..ζήλεψες αυτά που είχαν οι άλλοι...

ξέχασες πως εσύ τα είχες ζητήσει...γιατί αυτά χρειαζόσουν ... ξέχασες πως εσύ ζήτησες να είσαι έτσι όπως είσαι...

δεν σου έδωσε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο απ΄ ο,τι μπορούσες και ήθελες να είσαι...

σκότωσες την δημιουργική αρχή σου...

φθονώντας όσα είχαν οι άλλοι σταμάτησες να δημιουργείς ...

έψαχνες τρόπους πως να τους τα πάρεις...

χρησιμοποίησες ...δόλο, πονηριά, ψέμματα

έκανες ραδιουργίες για τους πείσεις να στα δώσουν...

κι όταν δεν μπορούσες να τα καταφέρεις ....

Άρχισες να κλέβεις...

Γιατί πάντα οι άλλοι ήταν καλύτεροι...

οι άλλοι είχαν περισσότερα κι εσύ λιγότερα....

οι άλλοι δεν ήσουν εσύ...

Έτσι νόμιζες...

κι οταν τα πήρες όλα, έγινες πιο δυστυχισμένος...

όσο  έπαιρνες, όσο έκλεβες, τόσο αποδυναμωνόσουν ...

έχανες σε αξία, σε ειδικό βάρος, σε ψυχή..

κι έμεινες ένα άδειο κουφάρι γεμάτο υλικά πράγματα...

τόσα πολλά υλικά πράγματα, που χάθηκες ανάμεσά τους...

και δεν θυμασαι πως να γυρίσεις πίσω...

δεν θυμάσαι ποιός ήσουν πριν συμβούν όλα αυτά..

δεν θυμάσαι πως έχασες τον δρόμο...

δεν θυμάσαι καν πως υπάρχει άλλος δρόμος...

πως υπάρχει κι άλλος θεός...

Ένα είναι το κομβικό σημείο

κι εκεί πάντα χάνεται ο δρόμος...

όταν χάνεις την πίστη σου...

Τότε φθονείς...
χάνεις το νήμα με την δημιουργική σου αρχή...με την πηγή σου... αποκόβεσαι ψυχικά...

Γίνε Α-φθονος ,

ξερίζωσε το κακό απο μέσα σου ,

ξερίζωσε τον φθόνο...

Συνδέσου με εκείνο το κομμάτι της ψυχής σου

που είναι Άφθονο, Αστείρευτο, Ατελείωτο...

Ενώσου με την ψυχή σου, την πηγή σου, την ουσία σου... και θα έχεις τα πάντα ...

Να είσαι 'Αφθονος, σημαίνει να είσαι ολόκληρος.

πηγή-oysia (απόσπασμα)