Ο κύβος του Ρούμπικ. Το απόλυτο φετίχ των 80’s

Λίγες επινοήσεις του ανθρώπινου πνεύματος είναι τόσο χαριτωμένες και ευφυείς. 

Ο Ούγγρος γλύπτης και αρχιτέκτονας Έρνο Ρούμπικ (ErnoRubik) συνέλαβε την ιδέα του κύβου του πριν 40 χρόνια. Ακριβώς μια τέτοια μέρα, στις 19 Μαϊου του 1974 κυκλοφόρησε το πρώτο τρισδιάστατο μηχανικό παζλ που συνεπήρε τον κόσμο. 

Περισσότερα από 350 εκατομμύρια κομμάτια έχουν πουληθεί παγκοσμίως και συνεχίζουν να πωλούνται κάθε μέρα από το χρωματιστό, πολυδιάστατο παιχνίδι του Ρούμπικ.

Γιος ενός μηχανικού αεροπλάνων και μιας ποιήτριας (έξοχος συνδυσμός!) ο Ρούμπικ, ένας εσωστρεφής, λίγο ιδιότροπος άνθρωπος προσπάθησε με τον κύβο να λύσει το δομικό πρόβλημα του πώς να μετακινεί ανεξάρτητα τα επιμέρους κομμάτια ενός 3-D αντικειμένου χωρίς να διαλύεται η κεντρική δομή.

Στην παραφιλολογία που χτίστηκε αργότερα γύρω από την εφεύρεση του παιχνιδιού υποστηριζόταν πως έφτιαξε τον κύβο του αρχικά ως εργαλείο διδασκαλίας για τους φοιτητές του, για να κατανοήσουν τη λογική των τρισδιάστατων αντικειμένων. Το κατασκεύασε, το κατοχύρωσε και ονόμασε την πατέντα του

 «Μαγικό Κύβο»

.

Το διασημότερο και 1ο σε πωλήσεις παζλ-παιχνίδι στον κόσμο λατρεύτηκε γιατί συνδύαζε αρετές των άκρων: απλότητα και μαθηματική πολυπλοκότητα, παιχνίδι και διανοητική πρόκληση, χέρια και μυαλό. Τον κύβο μπορούσες να τον παίξεις παντού, στην εσωστρέφεια του δωματίου σου και σε ανοιχτό χώρο, σε πάρκα και στο γραφείο, την ώρα της αναμονής ή την ώρα του εκνευρισμού. 

Μπορούσε να παιχτεί από οποιονδήποτε, πιτσιρικάδες λίγων ετών που γίνονταν πρωταθλητές και σοβαρούς ενήλικες που έβρισκαν κάτι καλύτερο να ακονίσουν το πνεύμα τους από σταυρόλεξα και σκάκι. Από κάθε εθνικότητα, φύλο, ηλικία –ήταν ένα μοναδικό σουξέ. 

 Έγινε το απόλυτο φετίχ των 80’s, μιας δεκαετίας που λάτρεψε τα φετίχ στον μέγιστο βαθμό. Παρότι είχε ανταγωνιστές, το γιο-γιο και το χούλα χουπ, το σκέιτ-μπορντ και τα πρώτα παιχνίδια της Nintendo, ο κύβος του Ρούμπικ τα επισκίασε όλα. Προκάλεσε σχεδόν υστερία. Από το 1982 άρχισαν να διοργανώνονται παγκόσμια τουρνουά επιδεξιότητας, ευφυίας και ταχύτητας.

Η πρόκληση ήταν απλή αλλά απαιτούσε συντονισμό χεριών και εγκεφάλου, αποδόμηση και σύνθεση. Κάθε μια από τις 6 έδρες με τα 9 χρωματιστά αυτοκόλλητα έπρεπε να διαλυθεί και να ανασυντεθεί με το κάθε χρώμα να πέφτει σε καθεμιά από τις έδρες. 

Παρότι ο κύβος κυκλοφόρησε σε πολλές παραλλαγές και χρώματα, η κλασσική μορφή θέλει τα συγκεκριμένα 6: κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, λευκό, μπλε και πορτοκαλί. Στην στάνταρ εκδοχή του οι διαστάσεις είαι 3x3x3.

Για τον δημιουργό του ήταν εξαρχής σύλληψη όχι μόνο μαθηματική αλλά και αισθητική: «Ο κόσμος αγαπά την ομορφιά, την απλότητα και τη φόρμα του. Στην πραγματικότητα δεν είναι ένα παζλ ή ένα παιχνίδι. Είναι ένα έργο τέχνης». 

Με κρυμμένα μαθηματικά που παραπέμπουν στους αλγορίθμους και τη θεωρία ομάδων των αλγεβρικών δομών ο κύβος του Ρούμπικ ήταν κατά πολύ περισσότερο από μια σπαζοκεφαλιά. 

Ήταν έμπνευση και απλότητα, λογική και φαντασία, χάος και αρμονία που έπρεπε να διαλυθεί και να ανασυντεθεί με την επενέργεια του πνεύματος. Με λίγα λόγια μια μοναδική στιγμή δημιουργίας που αυτοδίκαια κατέκτησε καρδιές.

Γ. Κ.

πηγή-indigoblue.gr