Να λοιπόν που τα λεγόμενα κβαντικά άλματα και γενικότερα η κβαντική φυσική, έρχονται να συμπληρώσουν το πάζλ της δομής του DNA με μια νέα ματιά...
Μια ομάδα επιστημόνων στην Σιγκαπούρη, ανακάλυψε κάτι που υποδηλώνει, ότι στην κβαντική διεμπλοκή οφείλεται η διατήρηση του DNA.
Στην κβαντική εμπλοκή, δύο αντικείμενα συνδέονται μαζί με ένα αόρατο κύμα, τέτοιο, που τους επιτρέπει να μοιράζονται ουσιαστικά την ίδια ύπαρξη. Αν συμβεί κάτι σε ένα αντικείμενο, αυτό συμβαίνει αμέσως και στο άλλο, ανεξάρτητα από την απόσταση τους.
Η Elisabeth Rieper και οι συνεργάτες της στο Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης λένε, ότι αυτό το φαινόμενο μπορεί να κρατήσει ενωμένη την διπλή έλικα του DNA.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα θεωρητικό μοντέλο του DNA στο οποίο κάθε νουκλεοτίδιο αποτελείται από ηλεκτρόνια που κινούνται γύρω από έναν θετικά φορτισμένο πυρήνα. Η κίνηση του αρνητικού νέφους είναι ένας αρμονικός ταλαντωτής.
Όταν τα νουκλεοτίδια συνδέονται για να σχηματίσουν ένα ζεύγος βάσεων, τα ηλεκτρονιακά νέφη πρέπει να ταλαντώνονται σε αντίθετες κατευθύνσεις (spin) αλλιώς η δομή δεν θα είναι σταθερή. Η Rieper αναρωτήθηκε τι θα συμβεί με τις ταλαντώσεις όταν τα ζεύγη των βάσεων στοιβάζονται σε ένα διπλό έλικα.
Ο έλικας κανονικά πρέπει να δονείται και να καταρρέει ξεχωριστά, αλλά αυτό δεν συμβαίνει, καθόσον οι ταλαντώσεις εμφανίζονται ως μια υπέρθεση των καταστάσεων – που σημαίνει ότι ταλαντώνονται σε όλες τις δυνατές καταστάσεις ταυτόχρονα.
Μια κβαντική εμπλοκή είναι αυτή που διατηρεί με αποτελεσματικό τρόπο, τα πάντα ενωμένα.
Η Rieper και οι συνεργάτες της λένε ότι με μία τυπική ανάλυση, δεν υπάρχει αρκετή ενέργεια για να κρατήσει μαζί το DNA, αλλά η κβαντική θεωρία έρχεται αρωγός σε αυτό το σημείο.
Θα πρέπει όμως να ακολουθήσει μια απόδειξη, ώστε να επιβεβαιώσουν τη θεωρία τους.
Στο σημείο αυτό αξίζει να έχουμε στο νου μας πως η κβαντική φυσική αποτελεί μια συνέχεια, ή μια σύνδεση της μεταφυσικής με την επιστήμη της φυσικής.
Ο έλικας κανονικά πρέπει να δονείται και να καταρρέει ξεχωριστά, αλλά αυτό δεν συμβαίνει, καθόσον οι ταλαντώσεις εμφανίζονται ως μια υπέρθεση των καταστάσεων – που σημαίνει ότι ταλαντώνονται σε όλες τις δυνατές καταστάσεις ταυτόχρονα.
Μια κβαντική εμπλοκή είναι αυτή που διατηρεί με αποτελεσματικό τρόπο, τα πάντα ενωμένα.
Η Rieper και οι συνεργάτες της λένε ότι με μία τυπική ανάλυση, δεν υπάρχει αρκετή ενέργεια για να κρατήσει μαζί το DNA, αλλά η κβαντική θεωρία έρχεται αρωγός σε αυτό το σημείο.
Θα πρέπει όμως να ακολουθήσει μια απόδειξη, ώστε να επιβεβαιώσουν τη θεωρία τους.
Εδώ η σχετική εργασία.
Στο σημείο αυτό αξίζει να έχουμε στο νου μας πως η κβαντική φυσική αποτελεί μια συνέχεια, ή μια σύνδεση της μεταφυσικής με την επιστήμη της φυσικής.
Ουσιαστικά οι σύγχρονες παρατηρήσεις των επιστημόνων προσφέρουν μια σειρά από απαντήσεις σε γνώσεις που οι μύστες από αρχαιοτάτων χρόνων ήδη γνώριζαν. Αυτός ο συνδετικός κρίκος της κβαντικής φυσικής έρχεται να ξανασυνδέσει την ύλη με το πνεύμα...
Δεν έλεγαν τυχαία πως οφείλουμε να είμαστε φιλόσοφοι, επιστήμονες και μύστες ταυτόχρονα, οι αρχαίοι μας πρόγονοι... και επίσης ας μην ξεχνάμε πως οι μεγάλες ανακαλύψεις σήμερα έγιναν από ανθρώπους-επιστήμονες σε κατάσταση πνευματικής μέθεξης...
Τίποτε δεν είναι τυχαίο και όλα συνδέονται...
πηγή-vickytoxotis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου