Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Ἡ ἀπάτη τοῦ χρόνου;



Πολλὲς φορὲς ἀναρωτιέμαι, γιὰ τὸ τὶ σημαίνει χρόνος.

Πασχίζω νὰ συνειδητοποιήσω τὸ τὶ ἀκριβῶς ἔχω ἀφήσῃ ἐγὼ πίσω μου, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς διαβιώσεῶς μου ἐπὶ τοῦ πλανήτου…

Καὶ τὸ μόνον ποὺ θυμᾶμαι εἶναι ἐκεῖνες
οἱ λιγοστὲς στιγμές, διότι λιγοστὲς εἶναι γιὰ ὅλους μας, ποὺ ΕΖΗΣΑ ἤ ποὺ ΖΩ!!!

Καὶ εἶναι λιγοστὲς, διότι μέσα στὸ πλῆθος τῶν στιγμῶν μας, εἶναι ἐλάχιστες αὐτὲς ποὺ ἀπολαμβάνουμε ἀπόλυτα, ἔως τὰ βάθη τοῦ εἶναι μας…

Ἄρα;

Τί εἶναι ὁ χρόνος γιά ἐμᾶς τούς θνητούς;

Πότε ἀκριβῶς
καταλάβαμε τό τί μᾶς συνδέει μέ τό ἐδῶ καί τώρα;

Ὅταν ζοῦμε ἤ ὅταν περνᾶμε ἔτσι, σάν ἀέρας;

Κι ὅταν ζοῦμε,
αὐτό εἶναι διαρκές ἤ ἐπαναλαμβάνεται ΜΟΝΟΝ ὅταν ἔχουμε …παραδοθῇ στήν στιγμή;

Εἶναι λοιπόν ὁ χρόνος ἀπάτη, σέ σχέσιν πάντα μέ αὐτό πού ἐμεῖς εἴμαστε ἤ ὄχι;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου