Το πιο πολύτιμο δώρο μας το χάρισε ο Κύριος, κι όμως δεν μπορούμε να το φτάσουμε στον τέλειο βαθμό του.
Σπάνια εκφραζόμαστε ελεύθερα μπροστά σε άλλους, πάντα κοιτάμε να κρατάμε τους τύπους όπως λέμε...ακόμη και μπροστά σε "φίλους" μας κρατάμε ένα profile που έχουμε επιβάλλει οι ίδιοι στον εαυτό μας, γιατί έτσι γινόμαστε πιο αποδεκτοί.
Καμιά φορά το κάνουμε και ασυναίσθητα κι όταν το συνειδητοποιούμε είναι κάπως αργά, άλλες φορές πάλι το κάνουμε γιατί οι άλλοι περιμένουν την ανάλογη συμπεριφορά μας... Άχ! αυτό το λάθος και το σωστό! (πόσες φορές αναρωτήθηκα ποιος το καθορίζει, αλλά αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο).
Πρόσφατα βρέθηκα σ' ένα περιβάλλον, που δεν γνώριζα τα άτομα και οι άλλοι δεν περίμεναν τίποτα το ιδιαίτερο από εμένα. Ήταν τόσο περίεργο και ταυτόχρονα τόσο ωραίο να σε αντιμετωπίζουν σαν ίσο τους... να μην κρίνουν τις επιλογές σου και να μην αλλάζουν την συμπεριφορά τους για σένα... Αλήθεια πόση ελευθερία σου δίνει να σε δέχεται ο άλλος όπως ακριβώς είσαι, να μην χρειάζεται να παριστάνεις κάποιον όταν είσαι κοντά του.... να κάνεις λάθη κι όμως να είναι δίπλα σου και να γελάει μαζί σου.
Πάντα πίστευα πως ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνεις τις επιλογές του, καθώς και υποχρεωμένος να δέχεται τις επιλογές αυτών που θεωρεί φίλους του.
Διάβασα κάποτε την παρακάτω φράση και μου άρεσε πολύ "Μπορεί να μην συμφωνώ πάντοτε με όσα λες, θα υπερασπιστώ όμως μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να το λες".
Σας το αφιερώνω!!! Και σας εύχομαι να γίνεται πραγματικά ελεύθεροι, γιατί τελικά μόνο έτσι απολαμβάνεις την ζωή!!
Εσύ νιώθεις ότι μπορείς να αισθανθείς ελεύθερος;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου