Ὁσίου Πατρός Ἱσαάκ τοῦ Σύρου
Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ βασιλεία, πού μυστικά ὑποσχέθηκε ὁ Κύριος στούς Ἀποστόλους ὅτι θά φᾶνε στήν βασιλεία του. Διότι, τό «νά τρῶτε καί νά πίνετε στό δικό μου τραπέζι στή βασιλεία μου» (Λουκ. 22, 30), τί ἄλλο εἶναι παρά ἡ ἀγάπη; Γιατί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά θρέψει τόν ἄνθρωπο, χωρίς αὐτός νά τρώγει καί νά πίνει.
Ἡ ἀγάπη, ἀκόμη, εἶναι τό κρασί πού εὐφραίνει τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου (Ψαλμ. 93, 16). Μακάριος εἶναι αὐτός πού ἤπιε ἀπό τοῦτο τό κρασί. Ἀπό αὐτό ἤπιαν οἱ ἀκόλαστοι καί ἔνιωσαν ντροπή, οἱ ἁμαρτωλοί καί λησμόνησαν τούς δρόμους τῆς ἁμαρτίας, οἱ μέθυσοι καί ἔγιναν νηστευτές, οἱ πλούσιοι καί ἐπιθύμησαν τήν φτώχεια, οἱ φτωχοί καί πλούτισαν μέ τήν ἐλπίδα, οἱ ἄρρωστοι καί ἔγιναν ὑγιεῖς καί οἱ ἀγράμματοι καί ἔγιναν σοφοί.
Παράδεισος εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μέσα σ' αὐτήν ὑπάρχει ἡ τρυφή ὅλων τῶν μακαρισμῶν. Σ' αὐτόν τόν παράδεισο ὁ μακάριος Παῦλος τράφηκε μέ ὑπερφυσική τροφή. Καί ἀφοῦ γεύθηκε ἐκεῖ τό ξύλο τῆς ζωῆς, ἔκραξε λέγοντας: «αὐτά πού μάτι δέν τά εἶδε, οὔτε αὐτί τά ἄκουσε, κι οὔτε πού τά ἔβαλε ὁ λογισμός τοῦ ἀνθρώπου, ὅσα ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά κείνους πού Τόν ἀγαποῦν» (Α΄ Κορ. 2, 9).
Τί ὡραία καί ἀξιέπαινη πού εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον, ἐάν βέβαια ἡ μέριμνα γι' αὐτήν δέν μᾶς ἀποσπᾷ ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ! Πόσο γλυκιά εἶναι ἡ συντροφιά τῶν πνευματικῶν μας ἀδελφῶν, ἐάν μπορέσουμε νά φυλάξουμε μαζί μ' αὐτήν καί τήν κοινωνία μέ τόν Θεό!
Ὅποιος καταφρονεῖ τόν ἀσθενῆ ἀδελφό του δέν πρόκειται νά δεῖ τό φῶς τοῦ Θεοῦ. Καί ὁποῖος ἀποστρέφει τό πρόσωπό του ἀπό τόν εὑρισκόμενο σέ στενοχώρια, ἡ ἡμέρα του θά εἶναι σκοτεινή.
Εἶπε ὁ Κύριος: «Ὅ,τι θέλετε νά κάνουν σέ σᾶς οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι καί σεῖς νά κάνετε σ' αὐτούς» (Λουκ. 6, 31). Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει ὑλικά ἀγαθά οὔτε σωματική δύναμη γιά νά ἐκπληρώσει τήν ἀγάπη πρός τόν ἀδελφό του, τότε εἶναι ἀρκετή γιά τόν Θεό μόνη ἡ ἀγάπη γιά τόν ἀδελφό, πού φυλάγεται στήν προαίρεσή του.
Ὁ φτωχός καί ἐνδεής ἄνθρωπος λαμβάνει τά ἀναγκαῖα ἀπό τό Θεό, διότι κανέναν δέν ἐγκαταλείπει ὁ Κύριος. Σύ ὅμως, πού θέλησες νά ἀναπαύσεις τόν ἑαυτό σου μᾶλλον παρά τόν φτωχό ἀδελφό σου, ἀποποιήθηκες τήν τιμή πού σοῦ ἔκανε ὁ Θεός καί ἀπομάκρυνες τήν Χάρη του ἀπό σένα. Ὅταν λοιπόν δώσεις ἐλεημοσύνη, νά εὐφραίνεσαι καί νά πεῖς: Δόξα σοι ὁ Θεός, πού μέ ἀξίωσες νά βρῶ κάποιον νά ἀναπαύσω.
Παράδεισος εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μέσα σ' αὐτήν ὑπάρχει ἡ τρυφή ὅλων τῶν μακαρισμῶν. Σ' αὐτόν τόν παράδεισο ὁ μακάριος Παῦλος τράφηκε μέ ὑπερφυσική τροφή. Καί ἀφοῦ γεύθηκε ἐκεῖ τό ξύλο τῆς ζωῆς, ἔκραξε λέγοντας: «αὐτά πού μάτι δέν τά εἶδε, οὔτε αὐτί τά ἄκουσε, κι οὔτε πού τά ἔβαλε ὁ λογισμός τοῦ ἀνθρώπου, ὅσα ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά κείνους πού Τόν ἀγαποῦν» (Α΄ Κορ. 2, 9).
Τί ὡραία καί ἀξιέπαινη πού εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον, ἐάν βέβαια ἡ μέριμνα γι' αὐτήν δέν μᾶς ἀποσπᾷ ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ! Πόσο γλυκιά εἶναι ἡ συντροφιά τῶν πνευματικῶν μας ἀδελφῶν, ἐάν μπορέσουμε νά φυλάξουμε μαζί μ' αὐτήν καί τήν κοινωνία μέ τόν Θεό!
Ὅποιος καταφρονεῖ τόν ἀσθενῆ ἀδελφό του δέν πρόκειται νά δεῖ τό φῶς τοῦ Θεοῦ. Καί ὁποῖος ἀποστρέφει τό πρόσωπό του ἀπό τόν εὑρισκόμενο σέ στενοχώρια, ἡ ἡμέρα του θά εἶναι σκοτεινή.
Εἶπε ὁ Κύριος: «Ὅ,τι θέλετε νά κάνουν σέ σᾶς οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι καί σεῖς νά κάνετε σ' αὐτούς» (Λουκ. 6, 31). Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει ὑλικά ἀγαθά οὔτε σωματική δύναμη γιά νά ἐκπληρώσει τήν ἀγάπη πρός τόν ἀδελφό του, τότε εἶναι ἀρκετή γιά τόν Θεό μόνη ἡ ἀγάπη γιά τόν ἀδελφό, πού φυλάγεται στήν προαίρεσή του.
Ὁ φτωχός καί ἐνδεής ἄνθρωπος λαμβάνει τά ἀναγκαῖα ἀπό τό Θεό, διότι κανέναν δέν ἐγκαταλείπει ὁ Κύριος. Σύ ὅμως, πού θέλησες νά ἀναπαύσεις τόν ἑαυτό σου μᾶλλον παρά τόν φτωχό ἀδελφό σου, ἀποποιήθηκες τήν τιμή πού σοῦ ἔκανε ὁ Θεός καί ἀπομάκρυνες τήν Χάρη του ἀπό σένα. Ὅταν λοιπόν δώσεις ἐλεημοσύνη, νά εὐφραίνεσαι καί νά πεῖς: Δόξα σοι ὁ Θεός, πού μέ ἀξίωσες νά βρῶ κάποιον νά ἀναπαύσω.
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔρχεται μέσα μας ἀπό τή συνομιλία μαζί του.
Ὅταν μέσα στόν ἔμπονο καί δίκαιο ἀγῶνα μας, βροῦμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ,τρεφόμαστε μέ οὐράνιο ἄρτο καί δυναμώνουμε, χωρίς νά ἐργαζόμαστε μέ ἀγωνία καί χωρίς νά κουραζόμαστε, ὅπως οἱ χωρίς ἀγάπη ἄνθρωποι. Ὁ οὐράνιος ἄρτος εἶναι ὁ Χριστός, πού ᾖρθε κάτω σέ μᾶς ἀπό τόν οὐρανό καί δίνει στόν κόσμο τήν αἰώνια ζωή. Καί αὐτή ἡ ζωή εἶναι ἡ τροφή τῶν ἀγγέλων.
Ὅποιος βρῆκε τήν ἀγάπη, κάθε μέρα καί ὥρα τρώγει τόν Χριστό κι ἀπό αὐτό γίνεται ἀθάνατος (Ἰω. 6, 58). Διότι, «ὁ τρώγων -λέει- ἀπό τόν ἄρτο πού ἐγώ θά τοῦ δώσω, ποτέ ("εἰς τόν αἰῶνα") δέν θά πεθάνει». Μακάριος λοιπόν εἶναι ἐκεῖνος πού τρώγει ἀπό τόν ἄρτο τῆς ἀγάπης, πού εἶναι ὁ Ἰησοῦς.
Ὅταν μέσα στόν ἔμπονο καί δίκαιο ἀγῶνα μας, βροῦμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ,τρεφόμαστε μέ οὐράνιο ἄρτο καί δυναμώνουμε, χωρίς νά ἐργαζόμαστε μέ ἀγωνία καί χωρίς νά κουραζόμαστε, ὅπως οἱ χωρίς ἀγάπη ἄνθρωποι. Ὁ οὐράνιος ἄρτος εἶναι ὁ Χριστός, πού ᾖρθε κάτω σέ μᾶς ἀπό τόν οὐρανό καί δίνει στόν κόσμο τήν αἰώνια ζωή. Καί αὐτή ἡ ζωή εἶναι ἡ τροφή τῶν ἀγγέλων.
Ὅποιος βρῆκε τήν ἀγάπη, κάθε μέρα καί ὥρα τρώγει τόν Χριστό κι ἀπό αὐτό γίνεται ἀθάνατος (Ἰω. 6, 58). Διότι, «ὁ τρώγων -λέει- ἀπό τόν ἄρτο πού ἐγώ θά τοῦ δώσω, ποτέ ("εἰς τόν αἰῶνα") δέν θά πεθάνει». Μακάριος λοιπόν εἶναι ἐκεῖνος πού τρώγει ἀπό τόν ἄρτο τῆς ἀγάπης, πού εἶναι ὁ Ἰησοῦς.
Ὅτι, βέβαια, αὐτός πού τρώγει ἀπό τήν ἀγάπη, τρώγει τόν Χριστό, τόν Θεό τῶν πάντων, τό μαρτυρεῖ ὁ ἀπόστολος Ἰωάννης, ὅταν λέει ὅτι «Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη» (Α΄ Ἰω. 4, 8). Λοιπόν ὅποιος ζεῖ στήν ἀγάπη, λαμβάνει ἀπό τόν Θεό ὡς καρπό τήν ζωή καί σ' αὐτό τόν κόσμο ὀσφραίνεται ἀπό τώρα ἐκεῖνο τόν ἀέρα τῆς ἀνάστασης, στόν ὁποῖο ἐντρυφοῦν οἱ κοιμηθέντες δίκαιοι.
Ὅπως τό λάδι συντηρεῖ τό φῶς τοῦ λυχναριοῦ, ἔτσι καί ἡ ἐλεημοσύνη τρέφει στήν ψυχή τήν ἀληθινή γνώση τοῦ Θεοῦ. Τό κλειδί τῆς καρδιᾶς γιά τήν ἀπόκτηση τῶν θείων χαρισμάτων δίνεται μέσῳ τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον.
Ὅπως τό λάδι συντηρεῖ τό φῶς τοῦ λυχναριοῦ, ἔτσι καί ἡ ἐλεημοσύνη τρέφει στήν ψυχή τήν ἀληθινή γνώση τοῦ Θεοῦ. Τό κλειδί τῆς καρδιᾶς γιά τήν ἀπόκτηση τῶν θείων χαρισμάτων δίνεται μέσῳ τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου