«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

Η δύναμη των κακόβουλων σχολίων




"Μια γυναίκα κατηγορούσε διαρκώς το γείτονα της πως ήταν κλέφτης, ώστε τελικά ο νεαρός συνελήφθη. Μετά από λίγο καιρό, η αστυνομία διαπίστωσε ότι ο νεαρός γείτονας ήταν αθώος. Αφέθηκε ελεύθερος και μήνυσε τη γυναίκα για τις άδικες κατηγορίες.

-Τα σχόλια δεν είναι και τόσο σοβαρά, είπε εκείνη στο δικαστή.

-Σύμφωνοι, απάντησε εκείνος. Μόλις επιστρέψετε σήμερα σπίτι σας, γράψτε σ' ένα φύλλο χαρτί ότι κακό είπατε για το γείτονά σας. Στη συνέχεια, κόψτε το χαρτί κομματάκια και σκορπίστε τα στο δρόμο. Αύριο ελάτε εδώ ξανά, για να μάθετε την απόφαση του δικαστηρίου. Η γυναίκα έκανε ότι της είπε και επέστρεψε την επόμενη ημέρα.

-Θα αθωωθείτε αν μου φέρετε τα κομματάκια χαρτιού που σκορπίσατε χτες, είπε ο δικαστής. Αν δεν το κάνετε, θα καταδικαστείτε σε ένα χρόνο φυλακή.

- Μα πως είναι δυνατόν να τα φέρω; Ο άνεμος τα σκόρπισε όλα!

- Με τον ίδιο τρόπο που ένα απλό σχόλιο μπορεί να διασκορπιστεί στον άνεμο και να καταστρέψει τη τιμή ενός ανθρώπου. Μετά είναι αδύνατον να αποκατασταθεί το κακό που έχει γίνει.

Κατόπιν, ο δικαστής έστειλε τη γυναίκα στη φυλακή."

Π.Κοέλο
Πηγή: http://antikleidi.com/

Η λαϊκή σοφία λέει: "Πριν πεις κάτι κακό για κάποιον, βούτα πρώτα τη γλώσσα στο μυαλό σου"

Την καλημέρα μου, σε όλους σας και μη ξεχνάτε να χαμογελάτε. 

πηγή-armoniaart
Διαβάστε περισσότερα... »

Εκπληκτικό! Το μαγνητικό πεδίο της καρδιάς και των συναισθημάτων

Διαβάστε περισσότερα... »

Τα τείχη των ανθρώπων...

Διαβάστε περισσότερα... »

Μια 37χρονη Ιρανή, η πρώτη γυναίκα στον κόσμο που λαμβάνει το «Νομπέλ» των Μαθηματικών





Η ιρανικής καταγωγής μαθηματικός Mαριάμ Μιρζακχανί έγινε η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο Φιλντς (Fields), που ισοδυναμεί με το βραβείο Νομπέλ στον τομέα των Μαθηματικών. 

Η 37χρονη καθηγήτρια του πανεπιστημίου του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, ήταν μεταξύ των τεσσάρων τιμηθέντων με το συγκεκριμένο βραβείο στο Διεθνές Συνέδριο των Μαθηματικών που πραγματοποιήθηκε στη Σεούλ. 

Τιμήθηκε για το έργο της στην κατανόηση της συμμετρίας των καμπύλων επιφανειών.

Είναι η πρώτη γυναίκα ανάμεσα στους 56 νικητές, από τότε που θεσπίστηκε το βραβείο το 1936.

«Αυτή είναι μια μεγάλη τιμή. Θα είμαι ευτυχής εάν ενθαρρύνει νέες γυναίκες επιστήμονες και μαθηματικούς», είπε η Μιρζακχανί σε δηλώσεις της που φιλοξενούνται στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου του Στάνφορντ. «Είμαι βέβαιη ότι θα υπάρξουν πολλές περισσότερες γυναίκες που θα κατακτήσουν αυτό το βραβείο τα επόμενα χρόνια», συμπλήρωσε.

Η 37χρονη Μαριάμ Μιρζακχανί, γεννήθηκε στην Τεχεράνη και έζησε εκεί μέχρι που ξεκίνησε το διδακτορικό της στο περίφημο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Είπε ότι ονειρευόταν να γίνει συγγραφέας όταν ήταν νέα, αλλά ένιωθε και νιώθει μεγάλο ενθουσιασμό για την επίλυση μαθηματικών προβλημάτων. 

«Είναι διασκεδαστικό. Είναι σαν να λύνεις ένα παζλ ή σαν να συνδέεις τις τελείες σε μια αστυνομική περιπέτεια, ένιωσα ότι αυτό ήταν κάτι που μπορούσα να το κάνω».

Διαβάστε περισσότερα... »

Το κορίτσι με την πετρωμένη καρδιά




Όταν η καρδιά πετρώσει, τότε κλείνει. Όταν η καρδιά κλείσει, δεν λαμβάνετε ενέργεια ή ζωή από τον Ήλιο στο σύστημά σας και πέφτετε σε αδράνεια. Γι’ αυτό τα Μεγάλα Όντα λένε, “Προφυλάξτε την καρδιά σας.” 

Η καρδιά σας πρέπει να είναι πάντα όμορφη και ν’ αγαπά.

Μπορείτε να λιώσετε αυτή την απολίθωση της καρδιάς, με το να επιδείξετε μεγαλύτερη φροντίδα για κάτι, με μεγαλύτερη συμπόνια και αγάπη. 

Για παράδειγμα, συνάντησα ένα κορίτσι δεκαεπτά ετών, της οποίας η καρδιά ήταν πραγματικά πετρωμένη. Η μητέρα της είπε, “Πρόκειται να γίνει “μάγισσα” και εγκληματίας. Χτυπά τα αδέρφια της και δεν έχει καθόλου καρδιά.”

Χρησιμοποίησα ένα τέχνασμα. Φέραμε ένα ωραίο σκυλί στο κορίτσι και το αφήσαμε στη φροντίδα της. Το σκυλί τη βοήθησε ν’ αρχίσει ν’ ανοίγει τη καρδιά της. Τότε κρύψαμε το σκυλί και νόμιζε ότι το είχε χάσει. “Που είναι το σκυλί μου;” Ρώτησε. Της έλειπε, και αυτό προκάλεσε κι άλλο άνοιγμα στην καρδιά της. Τότε το φέραμε πίσω και της είπαμε ότι το σκυλί είναι άρρωστο. Πήγε το σκυλί στον κτηνίατρο και το βοήθησε να θεραπευτεί. Τελικά, το καρδιακό κέντρο άρχισε ν’ ανοίγει πραγματικά.

Εάν θέλετε ν’ ανοίξετε το καρδιακό κέντρο κάποιου ατόμου, πρέπει να κάνετε το άτομο να νοιαστεί και να φροντίσει κάτι, ν’ αγαπήσει κάτι, και να γίνει συμπονετικό.

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
New Dimensions in Healing


elenastral
Διαβάστε περισσότερα... »

Βιβλιοθεραπεία: Όταν οι γιατροί συνταγογραφούν βιβλία




Η δύναμη του βιβλίου δεν είναι κάτι καινούριο. Η ανάγνωση μπορεί να μας ταξιδέψει, να μας συγκινήσει, να μας προβληματίσει, να μας μορφώσει και να μας κάνει σοφότερους. Μπορεί όμως μας θεραπεύσει; Με το άγχος και την κατάθλιψη να αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς στις ανεπτυγμένες χώρες, αυτό είναι σίγουρα ένα μεγάλο στοίχημα. Θα μπορούσε να είναι ένα μέσο παροχής θεραπευτικών υπηρεσιών σε μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, τα προβλήματα των οποίων βρίσκονται ακόμα σε μέτρια ένταση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας πάνω από 350 εκατομμύρια άνθρωποι όλων των ηλικιών υποφέρουν από κατάθλιψη. Λιγότεροι από τους μισούς λαμβάνουν κάποιου είδους θεραπεία. Ακόμη λιγότεροι έχουν πρόσβαση σε ψυχοθεραπεία.


Το 2003, ένας ψυχίατρος από την Ουαλία, Ο Δρ Neil Frude, παρατήρησε πως πολλοί ασθενείς, απογοητευμένοι από τις μακρές λίστες αναμονής για ψυχοθεραπεία, ξεκίνησαν να διαβάζουν μόνοι τους για την κατάθλιψη. Και πολλά από τα βιβλία αυτοβοήθειας που κυκλοφορούν στο εμπόριο, φαίνεται πως σε πολλές περιπτώσεις βοηθούν.

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας θέτει από φέτος σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα βασισμένο στην ιδέα του Δρ Frude. Επιτρέπει πλέον στους γιατρούς να συνταγογραφούν βιβλία. Το καινοτόμο στοιχείο είναι πως οι γιατροί δεν προτείνουν απλώς αλλά συνταγογραφούν τα βιβλία αυτοβοήθειας σε ασθενείς με ήπια ή μέτρια προβλήματα άγχους και κατάθλιψης. Η συνταγή εκτελείται στην τοπική βιβλιοθήκη, από όπου ο ασθενής φεύγει, όχι με μια σακούλα φάρμακα, αλλά με ένα βιβλίο!



Η πρωτοποριακή αυτή ιδέα ανοίγει μια νέα οπτική στην ψυχοθεραπεία. Επιτρέπει στους ασθενείς να πάρουν οι ίδιοι τον έλεγχο της ζωής και των προβλημάτων τους και να αυτενεργήσουν για την βελτίωση της ψυχικής τους υγείας, με οδηγό βιβλία αυτοβοήθειας με αναγνωρισμένο επιστημονικό κύρος και αξία. Βέβαια, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως αυτή η μέθοδος προφανώς δεν ενδείκνυται – ή τουλάχιστον δεν μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομη – σε ασθενείς με έντονα ψυχιατρικά προβλήματα. Σε κάθε περίπτωση ο ειδικός ψυχικής υγείας είναι αρμόδιος να κρίνει την ένταση των προβλημάτων του ασθενή και να προβεί στην κατάλληλη θεραπεία.

Στην πρακτική άσκηση της ψυχοθεραπείας ωστόσο, παρατηρώ πως λειτουργεί και το αντίθετο. Οι ίδιοι οι πελάτες μου, μου προτείνουν συχνά βιβλία που τους έχουν βοηθήσει, προκειμένου να τα συστήσω με τη σειρά μου σε άλλους ανθρώπους. Και το κάνω, αφού τα διαβάσω και η ίδια. Η προσωπική μου εκτίμηση λοιπόν είναι πως ναι, η ανάγνωση βοηθάει στην εξομάλυνση των ψυχικών και προσωπικών προβλημάτων που μας ταλανίζουν. 

Είναι απαραίτητο, όμως, να μπορούμε ως ειδικοί ψυχικής υγείας, να συστήσουμε το κατάλληλο βιβλίο για κάθε άτομο. Το βιβλίο εκείνο που μπορεί να του ανοίξει ένα παράθυρο, εκεί που ο ίδιος έχει κλείσει όλες τις πόρτες.


Βασισμένο στο άρθρο: When doctors prescribe books to heal the mind
flowmagazine.gr – Βάλια Παυλίδου Ψυχολοόγος
πηγή : Ψυχολογία, Φιλοσοφία…
Διαβάστε περισσότερα... »

Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Μηχανή Αναζήτησης ελληνικής γλώσσας: μια επιστημονική μελέτη, που μας δείχνει πώς χρησιμοποιούμε τη γλώσσα



Το Σώμα Ελληνικών Κειμένων πουδημιούργησαν οι ερευνητές των Πανεπιστημίων Κύπρου και Αθηνών περιέχει 30 εκατομμύρια λέξεις και μάς ανοίγει τα μάτια σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τη γλώσσα μας τόσο στον γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο. 

Ποια λέξη χρησιμοποιούμε πιο συχνά στον προφορικό λόγο μας και ποια στον γραπτό; Ποια λέξη είναι πιο «δημοφιλής», το Διαδίκτυο ή το Ιντερνετ, το κομπιούτερ ή ο υπολογιστής; Τι λέμε συχνότερα, τη λέξη άνδρας ή τη λέξη γυναίκα; Τι λέμε και γράφουμε πιο συχνά, «ο ασκός του Αιόλου» ή «οι ασκοί του Αιόλου»; 

Την απάντηση σε όλα αυτά τα άκρως ενδιαφέροντα ερωτήματα, τα οποία ουσιαστικώς σκιαγραφούν το πώς χειριζόμαστε το σημαντικότερο εργαλείο επικοινωνίας μας, την ελληνική γλώσσα, δίνει το Σώμα Ελληνικών Κειμένων, ένα μεγάλο έργο που περιλαμβάνει 30 εκατομμύρια λέξεις σε 26.000 κείμενα. 

Πρόκειται για ένα επιστημονικώς δομημένο «ψαχτήρι» στο οποίο ο καθένας μας μπορεί να... ψαχουλέψει για να ανακαλύψει τις χρήσεις πλήθους λέξεων. Ένα εργαλείο χρήσιμο σε μεταφραστές, διερμηνείς, διδάσκοντες, μαθητές και όχι μόνο. Ένα εργαλείο χρήσιμο σε οποιονδήποτε μιλά τα ελληνικά. Γνωρίστε το και μαζί γνωρίστε το πώς χρησιμοποιούμε τη ζωντανή, εξελισσόμενη Ελληνική. Διότι η γλώσσα μας σε αντίθεση με εμάς είναι ένας οργανισμός που... ποτέ δεν πεθαίνει.




Ποια είναι η λέξη που χρησιμοποιούμε συχνότερα στα ελληνικά όταν γράφουμε; Και όταν μιλάμε;Εντάξει, μπορεί να μην είχατε ασχοληθεί έως σήμερα με τέτοια ερωτήματα καθώς λίγο-πολύ θεωρούμε την ελληνική γλώσσα, το «εργαλείο» επικοινωνίας μας, δεδομένη. Ο τρόπος όμως που τη χρησιμοποιούμε σε κάθε λογής κείμενα αλλά και στον προφορικό λόγο δεν είναι διόλου δεδομένος αλλά δυναμικός και ρευστός αποκαλύπτοντας πολλές χρήσιμες πληροφορίες για την εξέλιξη της κοινωνίας και αποτελώντας παράλληλα μια σημαντική «πυξίδα» διδασκαλίας για τους εκπαιδευτικούς. 

Ένα τέτοιο «ανθολόγιο» της γλώσσας μας που ονομάζεται Corpus (Σώμα Ελληνικών Κειμένων, ΣΕΚ), το πιο ολοκληρωμένο που έχει δημιουργηθεί έως σήμερα περιλαμβάνοντας 30 εκατομμύρια λέξεις οι οποίες προέρχονται από πολλές και διαφορετικές κειμενικές πηγές (από λογοτεχνία και δοκίμια έως εφημερίδες και περιοδικά αλλά και προφορικά κείμενα), έχουν δημιουργήσει ερευνητές των Πανεπιστημίων Αθηνών και Κύπρου, προσφέροντας μάλιστα τη δυνατότητα στον καθένα να «ψαχουλέψει» τη χρήση των ελληνικών λέξεων μέσω της ηλεκτρονικής διεύθυνσης www.sek.edu.gr. «To Βήμα» ανοίγει σήμερα το... σεντούκι που κρύβει τον πλούτο της γλώσσας μας με οδηγό του τον υπεύθυνο αυτού του σημαντικού προγράμματος, αναπληρωτή καθηγητή του Τομέα Γλωσσολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Διονύση Γούτσο.

Όπως θα διαβάσετε, το περιεχόμενο του «σεντουκιού» που είναι γεμάτο γράμματα αποδεικνύεται άκρως διαφωτιστικό για το πώς μιλάμε και γράφουμε. Προκειμένου να πάρετε μια μικρή γεύση, να σας πληροφορήσουμε ότι οι μόνες δύο λέξεις που είναι υπογραμμισμένες στην αρχή της προηγούμενης παραγράφου αποτελούν και τις απαντήσεις στα ερωτήματα που θέσαμε στην αρχή του κειμένου. Λοιπόν, πώς ομιλείτε και γράφετε (εσείς, εμείς και όλοι μας) ελληνικά;

«Το Σώμα Ελληνικών Κειμένων δημιουργήθηκε με στόχο τη γλωσσολογική έρευνα της ελληνικής γλώσσας και είναι το πρώτο ηλεκτρονικό σώμα κειμένων που περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα προφορικών και γραπτών κειμενικών ειδών της σύγχρονης γλώσσας» μας πληροφορεί ο κ. Γούτσος. Όπως εξηγεί, έχουν υπάρξει και άλλες αντίστοιχες προσπάθειες όπως ο Εθνικός Θησαυρός της Ελληνικής Γλώσσας, που αποτελεί «τέκνο» του Ινστιτούτου Επεξεργασίας Λόγου - μάλιστα ο Θησαυρός είναι ένας μεγαλύτερος λεκτικός... θησαυρός αφού περιέχει πάνω από 40 εκατομμύρια λέξεις. 

Ωστόσο, σύμφωνα με τον καθηγητή, «το βασικό πλεονέκτημα του ΣΕΚ σε σύγκριση με τα υπόλοιπα Σώματα Κειμένων τα οποία κατά κύριο λόγο βασίζονται σε κείμενα εφημερίδων είναι η ποικιλία των κειμενικών ειδών που περιέχει - μιλούμε πάντα για ελληνικά κείμενα και όχι μεταφρασμένα από άλλες γλώσσες. 

Έχουμε περιλάβει λογοτεχνικά κείμενα (διηγήματα, ποιήματα, μυθιστορήματα), ακαδημαϊκά κείμενα (δοκίμια, επιστημονικά συγγράμματα, μελέτες), κείμενα εφημερίδων (ειδήσεις, άρθρα γνώμης, ακόμη και αγγελίες), αλλά και κείμενα από διάφορα είδη περιοδικών. Παράλληλα έχουμε περιλάβει προφορικά δεδομένα - εκπομπές από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, ομιλίες από τη Βουλή - αλλά και αυθεντικές συνομιλίες μεταξύ φίλων. Με τον τρόπο αυτόν αποκτούμε μια κατά το δυνατόν ολοκληρωμένη εικόνα για τη χρήση της γλώσσας μας». Συνολικά στο ΣΕΚ περιλαμβάνονται περί τα 26.000 κείμενα, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων (90%) είναι γραπτά.

ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΌ ΣΏΜΑ ΚΕΙΜΈΝΩΝ
Το υπάρχον Σώμα Κειμένων, που χρηματοδοτήθηκε από την Επιτροπή Ερευνητικών Προγραμμάτων του Πανεπιστημίου Κύπρου και το πρόγραμμα «Πυθαγόρας» (με χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου και εθνικών πόρων), περιέχει δεδομένα που καλύπτουν μια εικοσαετία, από το 1990 έως το 2010, ωστόσο οι ερευνητές βρίσκονται ήδη σε διαδικασία διεξαγωγής ενός πολύ μεγαλύτερου έργου που θα πηγαίνει πίσω στον χρόνο και θα καλύπτει κείμενα ολόκληρου του 20ού αιώνα. 

Πρόκειται για το Διαχρονικό Σώμα Ελληνικών Κειμένων του 20ού αιώνα (πληροφορίες σχετικά με αυτό το μεγάλο πρόγραμμα μπορεί κάποιος να βρει στην ηλεκτρονική διεύθυνσηgreekcorpus20.phil.uoa.gr) το οποίο ξεκίνησε στα τέλη του 2012 και αναμένεται να ολοκληρωθεί το ερχόμενο έτος. 

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα χρηματοδοτείται με 208.000 ευρώ στο πλαίσιο της πράξης «Αριστεία» από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και από εθνικούς πόρους (Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας) και αναμένεται να συμπληρώσει με 20 εκατομμύρια λέξεις το μικρότερο «αδελφάκι» του, για την ακρίβεια... εγγονάκι του, το οποίο καλύπτει, όπως αναφέραμε, τα τελευταία 20 έτη, συνθέτοντας έτσι ένα λεκτικό παζλ ενός ολόκληρου αιώνα (και βάλε).

Όπως τονίζει ο κ. Γούτσος, «η ελληνική, σε αντίθεση με άλλες γλώσσες, δεν έχει επωφεληθεί επαρκώς έως τώρα από τις τεράστιες προόδους στο ευρύτερο ερευνητικό πεδίο της ανάπτυξης και αξιοποίησης γλωσσικών σωμάτων κειμένων. Το πρόγραμμα στοχεύει να καλύψει αυτό το κενό καθώς το Διαχρονικό Σώμα Κειμένων θα ενσωματωθεί στο ήδη υπάρχον». 

Ο επικεφαλής του φιλόδοξου προγράμματος μάς εξηγεί ότι και το καινούργιο, μεγάλο Σώμα θα περιλαμβάνει όλα τα είδη κειμένων (ακαδημαϊκά, λογοτεχνικά, εφημερίδες, περιοδικά), ενώ σε ό,τι αφορά τον προφορικό λόγο «μαγιά» θα αποτελέσουν τα κινηματογραφικά επίκαιρα, εκπομπές από το αρχείο της ΕΡΤ, ταινίες από το 1930 και μετά κ.ά. - έργο όχι πάντα εύκολο, όπως φαντάζεστε.

Οι επιστήμονες βρίσκονται σε φάση συλλογής του υλικού συναντώντας βέβαια σκοπέλους - ένας τέτοιος είναι το πολυτονικό σύστημα, για το οποίο δημιουργούνται αυτή τη στιγμή από το πρόγραμμα ολοκληρωμένα εργαλεία που θα επιτρέψουν την επεξεργασία πολυτονικών κειμένων και την αναζήτηση σε αυτά. Κατά τον επιστήμονα, η νέα προσπάθεια αναμένεται να ρίξει φως στη διαχρονική χρήση της γλώσσας αποκαλύπτοντας πολλά από τα πώς και τα γιατί γράφουμε ό,τι γράφουμε και λέμε ό,τι λέμε.

ΠΏΣ ΝΑ ΠΑΊΞΕΤΕ ΜΕ ΤΟ «ΣΏΜΑ»
Πώς λειτουργεί όμως το Corpus; Ο καθένας μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα www.sek.edu.gr και να εισαγάγει σε αυτήν μία λέξη που τον ενδιαφέρει. Ένα ειδικό λογισμικό επεξεργασίας θα του δείξει εντός ολίγου πόσο συχνά εμφανίζεται η συγκεκριμένη λέξη αναζήτησης - γεγονός άκρως σημαντικό αφού μαρτυρεί πολλά για το ποιες λέξεις χρησιμοποιούμε περισσότερο στην ελληνική γλώσσα. Για παράδειγμα, σημειώνει ο κ. Γούτσος, έχετε σκεφθεί ποια είναι η «βασίλισσα» του γραπτού λόγου (αλλά σε μεγάλο βαθμό και του προφορικού;). Μόλις τη συναντήσατε στην προηγούμενη πρόταση, είναι το συνδετικό και. Ακολουθεί η αναφορική αντωνυμία ο «οποίος», η «οποία»αλλά και το αόριστο άρθρο «ένας».

ΠΟΙΕΣ ΛΈΞΕΙΣ ΛΈΜΕ ΣΥΧΝΌΤΕΡΑ
Στον προφορικό λόγο πάλι πολύ συχνά συναντούμε το «ξέρω 'γώ», το «ντάξει», το «εντάξει» και το «δηλαδή», ενώ από ρήματα σε συχνότητα υπερισχύουν τα «ξέρω», «λέω», «ήταν/ήτανε». 

Βέβαια ο καθηγητής παραδέχεται ότι ο προφορικός λόγος είναι ελαφρώς... ριγμένος μέσα στο ΣΕΚ - καθώς είναι πιο δύσκολο να γίνει συλλογή στοιχείων προφορικών κειμένων, κυρίως σε ό,τι αφορά τις συνομιλίες της καθημερινότητας. «Σε κάθε περίπτωση, για πρώτη φορά "σκιαγραφούμε" τη χρήση της γλώσσας μας στον προφορικό λόγο, έστω και ως έναν βαθμό, και ευελπιστούμε ότι μελλοντικά με το Διαχρονικό Corpus θα καταφέρουμε να κάνουμε και συγκρίσεις σχετικά με το πώς έχει αλλάξει αυτός ο ζωντανός οργανισμός τον τελευταίο αιώνα». 

Μάλιστα μια πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση σχετικά με τον προφορικό λόγο γίνεται στο «φρέσκο» ηλεκτρονικό βιβλίο «Ο προφορικός λόγος στα Ελληνικά» το οποίο επιμελήθηκε ο κ. Γούτσος και περιέχει κείμενα νέων συνεργατών (εκδόσεις Σαΐτα). Μια βασική εισαγωγή στη Γλωσσολογία, που περιλαμβάνει και τη ματιά των Σωμάτων Κειμένων, προσφέρει και το πρόσφατο βιβλίο του ίδιου «Γλώσσα: Κείμενο, ποικιλία, σύστημα» (εκδόσεις Κριτική, 2012).

Μια δεύτερη πολύτιμη χρήση του ΣΕΚ αφορά το ότι επιτρέπει με ένα... κλικ του ποντικιού να βλέπουμε την κάθε λέξη μέσα στα συμφραζόμενά της εξάγοντας έτσι συμπεράσματα για τις διαφορετικές χρήσεις της. Ιδού ένα διαφωτιστικό παράδειγμα: εισάγουμε στο Corpus τη λέξη «αμφιβολία» και το λογισμικό γρήγορα μας την εμφανίζει μέσα σε διάφορες προτάσεις. «Σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη λέξη, βλέπουμε ότι όταν χρησιμοποιείται στον ενικό εμφανίζεται συνήθως με αρνήσεις σε φράσεις όπως "δεν υπάρχει αμφιβολία". Όταν χρησιμοποιείται στον πληθυντικό, η χρήση είναι θετική: "υπάρχουν αμφιβολίες"» σημειώνει ο κ. Γούτσος. 

Όσο πιο πολύ αναζητούμε τόσο πιο ενδιαφέροντα είναι τα συμπεράσματα που βγάζουμε. Για παράδειγμα, μέσω του ΣΕΚ ανακαλύπτουμε ότι κάποιες εκφράσεις όπως «ο ασκός του Αιόλου» χρησιμοποιούνται ακόμη και στον γραπτό λόγο λανθασμένα - συνήθως γίνεται χρήση στον πληθυντικό: «οι ασκοί του Αιόλου». 

Ανακαλύπτουμε επίσης ότι η προσωπική αντωνυμία «εγώ» στον προφορικό λόγο χρησιμοποιείται κυρίως όταν κάποιος θέλει να πάρει τον λόγο, ενώ το... δημοφιλές «εντάξει» δεν δηλώνει συναίνεση αλλά κυρίως διαφωνία (π.χ., «Πήγα στην Κω και ήταν πολύ όμορφη» - «Εντάξει, και εγώ πήγα αλλά δεν ενθουσιάστηκα»). 

Μαθαίνουμε και πολλά σχετικά με το πώς χρησιμοποιούμε «δάνεια» τα οποία δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει γράψει ή πει έστω και μία φορά. Για παράδειγμα, έχετε ποτέ αναρωτηθεί τι χρησιμοποιούμε περισσότερο: το ξενόφερτο Internet, τη μεταγραφή του στα ελληνικά Ιντερνετ ή την ελληνική λέξη Διαδίκτυο; Το Corpus σάς έχει την απάντηση: η ελληνική... εκδοχή κονταροχτυπιέται με την ξένη αλλά φαίνεται να παίρνει τα πρωτεία στα γραπτά και όχι μόνο στα ακαδημαϊκά κείμενα αλλά και στα εκλαϊκευτικά. Ελληνικά πρωτεία αποδεικνύεται ότι κατέχει και άλλος ένας σχετικά πρόσφατος όρος: οι Έλληνες πιο πολύ χρησιμοποιούν τη λέξη «υπολογιστής» παρά το αγγλικό «computer» ή το δάνειο σε μεταγραφή «κομπιούτερ».

Η ΜΆΧΗ ΤΩΝ ΦΎΛΩΝ ΜΈΣΑ ΑΠΌ ΤΙΣ ΛΈΞΕΙΣ
Η αναζήτηση στο Corpus μπορεί να αποκαλύψει πολλά και για την ίδια την κοινωνία μας. Τι εννοούμε; Ας ρίξουμε λίγο «λάδι στη φωτιά» στην προαιώνια «μάχη» μεταξύ των δύο φύλων - για την ακρίβεια, δεν το ρίχνουμε εμείς, αφού η χρήση των λέξεων «άνδρας» και «γυναίκα» τόσο σε γραπτά όσο και σε προφορικά κείμενα... μιλά από μόνη της. Ο καθηγητής εξηγεί πως, αν αναζητήσουμε τις χρήσεις της λέξης «γυναίκα» στο ΣΕΚ, θα δούμε ότι αυτές περιλαμβάνουν συγκριτικά αρκετές υποτιμητικές χρήσεις, π.χ. «γυναίκα για τις δουλειές», «διακίνηση γυναικών». Σε ό,τι αφορά τη λέξη «άνδρας» όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά αφού η χρήση της μαρτυρεί γενικώς κύρος. 

Για παράδειγμα, «οι δύο άνδρες της κυβέρνησης συναντήθηκαν», «ισχυρός άνδρας της οικονομίας». Βέβαια σε συχνότητα εμφάνισης η λέξη γυναίκα - όπως και η λέξη κορίτσι ή κοπέλα σε σύγκριση με τη λέξη αγόρι - φαίνεται να παίρνει το... επάνω χέρι, αλλά μη βιαστείτε να νομίσετε ότι αυτό συμβαίνει για καλό. «Η λέξη γυναίκα χρησιμοποιείται συχνότερα καθώς συνηθίζουμε μέσα σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον να προσδιορίζουμε ότι κάποια είναι… γυναίκα πολιτικός, γυναίκα βουλευτής, γυναίκα επιστήμονας. 

Πρέπει να μπει ο χαρακτηρισμός γυναίκα δίπλα σε ένα επάγγελμα που θεωρείται κατ' εξοχήν ανδρικό. Όσο για τη λέξη κορίτσι, που και αυτή χρησιμοποιείται συχνά, μπορεί να "ντύνεται" με έναν σεξιστικό μανδύα. "Τι να σου κάνει το κορίτσι" λέμε ή "κορίτσι για σπίτι". Γενικώς αποδεικνύεται μέσα από τη χρήση της γλώσσας ότι η γυναίκα αποτελεί το επίκεντρο του ενδιαφέροντος αλλά συγχρόνως θεωρείται υποδεέστερη του άνδρα» διευκρινίζει ο καθηγητής. 

Όπως συμπληρώνει, από μια έως τώρα προσεκτική ματιά στο Corpus της ελληνικής γλώσσας εξάγονται κάποια άκρως χρήσιμα συμπεράσματα: «Κατ' αρχάς φωτίζονται κοινωνικά ζητήματα όπως αυτό που αφορά το φύλο και την αντιμετώπισή του στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Κατά δεύτερον, παρότι μέσω του ΣΕΚ έχουμε "ψαρέψει" αρκετά γλωσσικά λάθη, μπορούμε να πούμε ότι αυτά συμβαίνουν σχετικώς σπάνια, τόσο στον γραπτό λόγο όσο και στον προφορικό - παρότι, επαναλαμβάνω, το δείγμα που έχουμε στα χέρια μας και αφορά τον προφορικό λόγο δεν είναι μεγάλο ώστε να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα».

«ΘΗΣΑΥΡΌΣ» ΓΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΈΣ - ΔΙΔΆΣΚΟΝΤΕΣ
Θα αναρωτιόταν κάποιος τι μπορεί να προσφέρει αυτό το «ψαχτήρι» (να μία από τις άλλες λέξεις της σύγχρονης εποχής μας που χρησιμοποιούμε πια συχνά στα ελληνικά), εκτός από τη διασκέδαση του να αναζητείς τη συχνότητα εμφάνισης και τη χρήση λέξεων στη γλώσσα μας. Ο κ. Γούτσος απαντά ότι «αυτοί οι κατάλογοι συχνότητας που μας προσφέρουν τα Σώματα Κειμένων είναι πολύ σημαντικοί τόσο για τους μεταφραστές όσο και για όσους διδάσκουν τη γλώσσα σε Έλληνες αλλά κατά κύριο λόγο σε ξένους μαθητές. 

Είναι άκρως χρήσιμο να ξέρουμε τι ακριβώς θα διδάξουμε, ποιες λέξεις ενδείκνυται να χρησιμοποιεί περισσότερο ένας ξένος μαθητής που θέλει να μάθει την ελληνική, με δεδομένο μάλιστα ότι αν κάποιος κατακτήσει 5.000-6.000 λέξεις μιας γλώσσας έχει στο... τσεπάκι του ένα καλό επίπεδο συνεννόησης». 

Ο καθηγητής μάς πληροφορεί ότι οι χρήστες του ΣΕΚ είναι πλέον χιλιάδες. «Πρόκειται κυρίως για μεταφραστές, διερμηνείς, ανθρώπους που διδάσκουν και βοηθούνται σημαντικά στο έργο τους».

Και μια και αναφερθήκαμε στο ψαχτήρι, ένα άλλο εύλογο ερώτημα θα αφορούσε το γιατί κάποιος να ανατρέξει στο ΣΕΚ και να μην μπει απλώς στη μηχανή αναζήτησης του Google ώστε να κάνει την ίδια δουλειά. «Το Διαδίκτυο αποτελεί ένα είδος Σώματος Κειμένων στο οποίο μας προσφέρει πρόσβαση η μηχανή αναζήτησης του Google. Ωστόσο σε αυτό δεν μπορούμε να ξέρουμε τι κείμενα περιλαμβάνονται, ενώ το ΣΕΚ περιέχει κείμενα που έχουν επιλεγεί με συγκεκριμένα κριτήρια» απαντά ο «πατέρας» του Corpus της ελληνικής γλώσσας.

Ένα Σώμα λοιπόν που κλείνει μέσα του όσα ο δικός μας, κλεισμένος στο σώμα μας, νους μετατρέπει σε λέξεις για να επικοινωνεί με τους γύρω του, για να εκφράζει τα στερεότυπα της κοινωνίας του αλλά και για να δημιουργεί ώστε να εξελίσσεται ο ίδιος και μαζί του η ολοζώντανη γλώσσα μας. Και όταν αυτό το Σώμα ολοκληρωθεί και γίνει... 100 και πλέον ετών, θα κουβαλά εντός του όλη τη σοφία της χρήσης της ελληνικής, δείχνοντας όχι μόνο το παρελθόν αλλά και το μέλλον της.

[ΠΗΓΗ: Τσώλη Θεοδώρα, To "Ψαχτήρι" της ελληνικής γλώσσας, εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ Science]


Διαβάστε περισσότερα... »

Το ανεπαρκές “εγώ” και ο φόβος της αγάπης





Όλοι μας είμαστε απόγονοι «τεμαχισμένων» ανθρώπων (δηλαδή γονέων που μεγάλωσαν μέσα από μια διαστρεβλωμένη έννοια αγάπης από τους δικούς τους γονείς).

Κυρίως γι’ αυτό τον λόγο, μαθαίνουμε συνήθως ποιοί «είμαστε» μέσα από τον προβληματικό τρόπο που διαπραγματευόμαστε τις σχέσεις μας με τους άλλους, μέσα από τις συγκεχυμένες συναισθηματικές μας εκδηλώσεις και συμπεριφορές.

Βιώνουμε δηλαδή τελικά το «Εγώ» μας ως μια «ακατάστατη» και ανώριμη οντότητα που μοιάζει να είναι ατελής, τραυματισμένη, και διασπασμένη σε πολλά κομμάτια. Μια οντότητα που δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανή να κουμαντάρει με επιτυχία το πλήθος των απαιτήσεων της καθημερινότητας των σχέσεων μας με τους άλλους.

Επειδή ακριβώς –και στον βαθμό που- ταυτιζόμαστε μ’ αυτήν την ελλειμματική ψυχική δομή (το «Εγώ»), πολύ συχνά βιώνουμε συναισθήματα κενού, ματαίωσης, απουσίας νοήματος, έντονο ψυχικό πόνο, επίπονες εσωτερικές συγκρούσεις, κι αναποφασιστικότητα.

Αυτή η βαθιά πεποίθηση της ψυχικής μας αδυναμίας συνήθως μας οδηγεί σε συναισθηματική ευαλωτότητα, σε κρίσεις ενοχής, οργής, κι επιθετικότητας, που, κατά περίπτωση, στρέφονται εναντίον των ατόμων με τα οποία σχετιζόμαστε, ή εναντίον αυτού που συνηθίζουμε να τον/ την αποκαλούμε «εαυτό» μας.

Εύλογα κάποιος θα μπορούσε να συμπαιράνει σ’αυτό το σημείο, ότι μια τέτοια ψυχική αναστάτωση έχει σαν λογικό επακόλουθο ο άνθρωπος που την βιώνει να μην μπορεί ούτε να δώσει , αλλά και ούτε να πάρει αγάπη.

Πράγματι, η ίδια η αίσθηση τις προσωπικής μας ανεπάρκειας –την οποία όπως είπαμε την βιώνουμε ως αποτέλεσμα της ταύτισής μας με ένα ελλειμματικό κι ανώριμο «Εγώ»- είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την αδυναμία μας να δεχτούμε την αγάπη, και στην συνέχεια να την προσφέρουμε στους άλλους!

Κι ο λόγος είναι ότι, κατ’αρχάς, η ίδια η παθολογική ψυχική κατασκευή (το «Εγώ»), με την οποία έχουμε ταυτιστεί, υπάρχει ως αποτέλεσμα της πλήρους, ή της μερικής απουσίας της αγάπης! 

Αυτό το παραμορφωμένο και –στην καλύτερη περίπτωση- ελλιπέστατο “κατασκευαστικό” υλικό, η μαμά και ο μπαμπάς το ονομάσανε «γονεϊκή αγάπη», μας το προσφέρανε, κι εμείς –ως παιδιά- το δεχτήκαμε επειδή το χρειαζόμασταν τότε κατεπειγόντως αφού σ’αυτό έπρεπε να στηρίξουμε την σωματική & ψυχική μας αυτο-οργάνωση.

Αυτό όμως που, στην πραγματικότητα, χρειαζόμασταν ως βρεφη και παιδιά, και φυσικά τώρα, ως ενήλικες, είναι αυτό που δεν λάβαμε ποτέ: την αγάπη στην αυτούσια, ανόθευτη μορφή της, όχι στην κακέκτυπη και κακοποιητική της διάσταση.

Κατά δεύτερο λόγο, η βιωμένη στη ζωή μας, και –γι’αυτό- αδιάσειστη πεποίθηση της ανεπάρκειας του «Εγώ» να αγαπήσει και να αγαπηθεί, ως δική μας ανεπάρκεια και αδυναμία, έχει ως αποτέλεσμα να μοιάζει στα μάτια μας οποιαδήποτε προθεση για προσφορά αγάπης, ως άκρως επίφοβη & απειλητική, αφού η «αγάπη» έχει βιωθεί, στην καλύτερη περίπτωση, ως «υπό όρους ανταλλαγή» (π.χ. θα σ’αγαπώ μόνο εάν μου κάνεις τα χατήρια, αν είσαι καλό παιδί, κ.ο.κ.), και, στην χειρότερη, ως επιθετική ενέργεια εναντίον μας (π.χ. θα φας ξύλο, πλήγωσες την μητέρα σου που σ’ αγαπάει τόσο πολύ…, κ.ο.κ).

Δηλαδή, ουσιαστικά γαλουχόμαστε από τα πρώτα μας κιόλας βήματα σ’αυτόν τον κόσμο στον «φόβο της αγάπης»…!

Υπό αυτήν την έννοια, τίποτα δεν μας τρομάζει περισσότερο από την πιθανότητα να αγαπηθούμε!…

Απ’ την μια, κανείς μας δεν θέλει να κακοποιηθεί, ή να χρησιμοποιηθεί στο πλαίσιο μια στενής σχέσης, με το πρόσχημα της «αγάπης». Κι απ’την άλλη πάλι, ταυτιζόμενοι με ένα τοσο ανεπαρκές «Εγώ», μας είναι πάρα πολύ δύσκολο στο βάθος της συνείδησής μας να δεχτούμε οτι αξίζουμε κάποιος να μας αγαπήσει γι’ αυτό που –νομίζουμε ότι- είμαστε.

M.Sc., Ph.D. - Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής



Διαβάστε περισσότερα... »

Ο σοφός Ινδός





Κάποιος σοφός Ινδός πριν πεθάνει είχε συντάξει τη διαθήκη του κι ανάμεσα στ’ άλλα είχε γράψει: 

«Έκλεισα όλη μου την περιουσία στο μεγάλο χρηματοκιβώτιο του γραφείου μου. Όσα περιέχει, τα παραχωρώ στον πιο ευτυχισμένο της γης». 

Μετά το θάνατο του δέκα χιλιάδες άνθρωποι τρέξανε στον δικαστή να το βεβαιώσουν πως ήταν οι πιο ευτυχισμένοι της γης και πως έχουν δικαίωμα στο θησαυρό. Δεν έλειψαν οι φιλονικίες και οι φωνές. 

Ο δικαστής για να προλάβει κάτι χειρότερο έσπευσε να δηλώσει πως αυτός ήταν ο πιο ευτυχισμένος απ’ όλους κι ο θησαυρός του ανήκει. Τρέχει με λαχτάρα, ανοίγει το χρηματοκιβώτιο και τι να δει.... 

Αντί για θησαυρό μερικά χαλίκια τυλιγμένα σ’ ένα σημείωμα που έγραφε: 

«Αν ήσουν πραγματικά ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος της γης, δε θα είχες ανάγκη από τα χρήματά μου».

Διαβάστε περισσότερα... »

Υβρις και Νέμεσις





Η ύβρις ήταν βασική έννοια της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων. Η ηθική τάξη διαταράσεται στην Αρχαία Ελλάδα όταν ο άνθρωπος έφτανε στην ύβρι. Και η ύβρις γεννιέται, οσάκις υπερβαίνουμε το μέτρο που δόθηκε από τους Θεούς στη φύση μας. 

Αποδίδοντας την αντίληψη σχετικά με την ύβρη και τις συνέπειές της, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται στην αρχαιότερή της μορφή, με το σχήμα ὓβρις → ἂτη → νέμεσις → τίσις, μπορούμε να πούμε ότι οι αρχαίοι πίστευαν πως μια «ὕβρις» συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «ἄτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου.

Αυτή με τη σειρά της οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν», δηλ. την τιμωρία και τη συντριβή/καταστροφή του.

Από την κλασική εποχή και μετά, σε πολλές περιπτώσεις οι έννοιες Άτη, Δίκη και Νέμεσις φαίνεται να αποκτούν στη συνείδηση των ανθρώπων ισοδύναμη σημασία, αυτήν της θείας τιμωρίας.

Ο υβριστής διαταράσσοντας την τάξη του Σύμπαντος, εγγυητής της οποίας είναι ο Ζευς, προκαλεί πάντοτε τη μήνιν των θεών. Η Νέμεσις και η Άτη, μοιραία θα επιφέρουν τη συντριβή του. Τούτο δηλώνεται σαφέστερα στην κλασική ελληνική τραγωδία, όπου η ύβρις είναι συνήθως το βασικό σφάλμα του τραγικού ήρωα. 




Το απλούστερο ίσως παράδειγμα, αποτελεί η περίπτωση του Ξέρξη, στους Πέρσες του Αισχύλου, όταν ο Ξέρξης αξιώνει να του υποταχθούν τα φυσικά στοιχεία. 

Ο Ελλήσποντος όφειλε να μην τρικυμίσει τα νερά του, που κατέστρεψαν τις γέφυρες της διακομιδής του στρατού. Ο Ξέρξης διατάζει να μαστιγώσουν τη θάλασσα και να ρίξουν στα νερά της τις χειροπέδες!

Γι’ αυτό η αποκατάσταση της ανθρώπινης ύβρης από τη θεία τάξη, θα πραγματοποιηθεί εκεί που συντελέστηκε το έγκλημα. Στα νερά μιας άλλης θάλασσας: στη Σαλαμίνα όπου τιμωρείται με συντριπτική ήττα.

Η βαθύτερη σύσταση αυτής της ηθικής διαδικασίας είναι ότι η αφθονία και ο πλούτος οδηγούν τον άνθρωπο στην ύβρι, που εκφράζεται με τον κομπασμό και την τύφλωση. Ἄτη είναι ο περίφημος όρος της Ελληνικής τραγωδίας.

Η άτη γεννά την υπερβολή και την αμετρία. Την άκοσμη δηλαδή και την αλογάριαστη συμπεριφορά της αδικίας, που κάποτε θα πληρωθεί με τον πιο παραδειγματικό κολασμό. 


Σύνθεση Α & Β
Διαβάστε περισσότερα... »

Κριτική, χωρίς επίγνωση και μέτρο!




Υπάρχει μία γενικευμένη αντίληψη ότι η κριτική βοηθάει τους ανθρώπους να γίνονται καλύτεροι τόσο σε προσωπικό όσο σε επαγγελματικό επίπεδο. Μερικές φορές είναι δύσκολο να τη δεχτείς, αφού σε κανέναν δεν αρέσει να του επισημαίνουν ότι έκανε λάθος ή θα έπρεπε να είχε κάνει κάτι διαφορετικά.

Η κριτική όμως είναι μια μορφή επικοινωνίας, προκαλεί μία ανάδραση σχετικά με αυτό που κάνεις και είναι μία ευκαιρία να βελτιωθείς στον τομέα που δραστηριοποιείσαι ή σαν χαρακτήρας. 

Αν δεν δέχεσαι ποτέ την κριτική, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι αυτό που κάνεις αρέσει όντως στους άλλους. Όταν οι γύρω σου ασκούν κριτική στη δουλειά σου, είναι σημαντικό να μελετάς τις απαντήσεις που θα δώσεις και να μην διαφωνείς πριν καν σκεφτείς ό,τι σου έχουν πει. Το σημαντικότερο όμως είναι να μην παίρνεις την κριτική προσωπικά. Δέξου την ελευθερία της έκφρασης και το γεγονός ότι μπορεί να μην αρέσει σε κάποιον η δουλειά σου.

Τι συμβαίνει όμως όταν η κριτική δεν είναι καλοπροαίρετη, όταν προέρχεται από ζήλια, όταν αυτός που την ασκεί θέλει απλά να υποβιβάσει τον άλλον για να αισθανθεί ανώτερος ή απλά είναι ανίδεος; Συναντώ όλο και περισσότερο αυτή την κακοπροαίρετη κριτική. 

Ο καθένας μας ασκεί κριτική για τα πάντα με περισπούδαστο ύφος, λες και κατέχει τα πάντα, κρίνει με ευκολία την κοπιαστική δουλειά των άλλων, φέρεται εγωιστικά και αντιδραστικά χωρίς λόγο και όλα αυτά βασιζόμενος στην ελευθερία της έκφρασης.

Για να γίνει σωστή κριτική πρέπει πρώτα να υπάρξει ενημέρωση και πολλές φορές εξειδίκευση, όταν πρόκειται για τη δουλειά κάποιου ή για κάποιο κοινωνικό φαινόμενο. Το ίδιο κι όταν στοχεύει στις πράξεις κάποιων ανθρώπων. Κρίνουμε με τόση ευκολία, βάζουμε ταμπέλες, γινόμαστε δικαστές των πάντων, καταρρακώνουμε τους συνανθρώπους μας χωρίς να έχουμε ιδέα τις περισσότερες φορές.

Γινόμαστε κακεντρεχείς και φθονεροί, επειδή κάποιος προσπάθησε, έκανε τη διαφορά, σκέφτηκε κάτι που εμείς δεν το σκεφτήκαμε ή είναι απλά διαφορετικός. Έχουμε το δικαίωμα να διαφωνήσουμε, να εκφράσουμε τη γνώμη μας και να προτείνουμε τις ιδέες μας, αλλά ότι πούμε θα πρέπει να το αιτιολογήσουμε, να μιλήσουμε με επιχειρήματα και να προτείνουμε πώς θα μπορούσε να γίνει καλύτερο.

Βλέπω μάλιστα ότι στα social media αλλά στο internet γενικότερα η κριτική γίνεται με περισσή ευκολία και τις περισσότερες φορές αυτός που την κάνει κρύβεται κάτω από ένα ψευδώνυμο. Τίποτα δεν αρέσει σε κανέναν και όλοι θα το έκαναν καλύτερα. Που είναι λοιπόν όλοι αυτοί και γιατί όντως δεν το κάνουν καλύτερα; Γιατί δεν το τολμούν και απλά κρίνουν παθητικά; Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι πρέπει να σεβόμαστε τον προσωπικό κόπο των άλλων, να επαινούμε την δημιουργικότητα και την προσπάθεια, να αγκαλιάζουμε το διαφορετικό.

Όσο για τις προσωπικές σχέσεις, είμαστε εκτεθειμένοι στην κριτική από πολύ νωρίς. Αρχικά από τους γονείς μας, οι οποίοι τις περισσότερες φορές προσπαθούν να μας δώσουν ένα κίνητρο ή να μας προστατέψουν, στη συνέχεια από το σχολείο ή το πανεπιστήμιο και τέλος από τους φίλους μας. 

Όταν η κριτική γίνεται ασταμάτητα και για το παραμικρό, μπορεί να γίνει η αιτία για να χαλάσει μία φιλία ή να μην δουλέψει σωστά η σχέση παιδιού γονιού. Όπως είναι σημαντικό να μην καταρρακώνουμε τα παιδιά ή τους φίλους μας με την συνεχή κριτική, είναι εξίσου σημαντικό να μην τρέφουμε τις προσωπικές μας ανασφάλειες ασκώντας την όλη την ώρα.

Η κριτική είναι σαν να γράφεις έκθεση: δεν βάζεις τελεία στο «δεν μου αρέσει», πρέπει να συμπληρώσεις το «γιατί». Κι όπως έχει πει και ο αγαπημένος μου Elvis: «Μην κριτικάρεις αυτό που δεν καταλαβαίνεις. Δεν έχεις βρεθεί στη θέση αυτού του ανθρώπου».

Φωτό από: www.freedigitalphotos.net


Διαβάστε περισσότερα... »

Η αναγκαιότητα της συγγνώμης...




Δεν υπάρχει ούτε μία πιο ενδιαφέρουσα και απελευθερωτική πράξη στην ανθρώπινη εμπειρία από αυτή την ιδιότητα. Έχουν γραφτεί Βιβλία και βιβλία γι’ αυτή τη λυτρωτική πράξη. 

Αμέτρητες ψυχές έχουν ξεδιψάσει σ’ αυτή την πηγή εκτιμώντας πάρα πολύ το καλό που τους έγινε. Η έλλειψη αυτής της ιδιότητας, χωρίς αμφιβολία, είναι ο λόγος που πολλοί ζουν άδειες και θλιμμένες ζωές.

Πώς μπορεί κάτι να είναι ακόμα τόσο όμορφο, και να προσπερνιέται, να αγνοείται;

Είναι δύσκολη η συγχώρεση.

Από τη φύση μας θυμώνουμε, μένουμε θυμωμένοι και το κρατάμε ότι έχουμε αδικηθεί. Τα παιδάκια δεν χρειάζεται να διδαχτούν να θυμώνουν ή να κατσουφιάζουν...

Μην επιτρέψεις κάτι να έρθει στη ζωή σου, που να μην μπορείς να το συγχωρήσεις. Αυτό μπορεί να απαιτήσει δάκρυα. Μπορεί να απαιτήσει πολλή προσευχή. Ωστόσο, η πνευματική ενέργεια που απαιτείται για να συγχωρέσεις θα δώσει μερίδιο διαρκείας στη δική σου ζωή.


Συγχωρώντας τους άλλους ανοίγω την πόρτα των όμορφων επιπτώσεων για μένα.

Απολαμβάνω τη συγχώρεση για τον εαυτό μου. 

Απελευθερώνομαι, αφήνοντας το να φύγει.
Διαβάστε περισσότερα... »

"Οι παραμάνες του Θεού"




"Γονείς , εσείς είστε 
οι ΠΑΡΑΜΑΝΕΣ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ! 

Έργο σας είναι 
να εκπαιδεύσετε την ψυχή 
που σας παρέδωσε ο Θεός, 
έτσι ώστε μια μέρα 
να αναγνωρίσει 
τον πραγματικό της 
Δημιουργό, 
τον πραγματικό της 
Πατέρα και Μάνα, 
που είναι ο ίδιος ο Θεός!

Διαβάστε περισσότερα... »

7 τρόποι για να διαχειριστείτε τους καβγάδες των παιδιών σας







Τα αδερφικά καβγαδάκια είναι πολύ συχνά μέσα στο σπίτι... Πόσες φορές έχετε κάνει το διαιτητή για να λύσετε μια διαφωνία και να παρέμβετε σε έναν τσακωμό τους;Γιατί μαλώνουν; Γιατί δε μπορούν να παίξουν αγαπημένα; Είναι ερωτήματα που σας τυραννάνε και σας στεναχωρούν. Όλα τα αδερφάκια μαλώνουν για πολλούς και διάφορους λόγους αλλά σχεδόν πάντα μετά από λίγο συμπεριφέρονται σαν να μην έγινε απολύτως τίποτα και συνεχίζουν να παίζουν πάλι μαζί και να γελάνε.

Γιατί μαλώνουν;
Μερικές από τις αιτίες είναι:

-Η έλλειψη της αποκλειστικότητας των γονιών
-Η στέρηση συναισθηματικής κάλυψης
-Η αλλαγή στη στάση των γονιών
-Η σύγκριση ανάμεσα στα παιδιά
-Η άρνηση για μοίρασμα

7 τρόποι για να διαχειριστείτε την κατάσταση
Προσπαθήστε να κρατήστε τη θέση του διαμεσολαβητή και όχι του δικαστή
Όταν ξεκινήσει ο καβγάς είναι προτιμότερο να μην επεμβαίνετε αμέσως, μήπως μπορέσουν να λύσουν τη διαφωνία τους μόνα τους. Αν ο καβγάς δε σταματάει η πρώτη αντίδραση είναι να τα χωρίσετε για να προστατέψετε τη σωματική τους ακεραιότητα. 

Και αυτή η αντίδραση είναι πολύ σωστή. Κατά τη διάρκεια του καβγά ξεχάστε τις απειλές και τις φωνές και προσπαθήστε να τους δώσετε να καταλάβουν ήρεμα τις επιπτώσεις των πράξεών τους και προτείνετε εναλλακτικές λύσεις για να λύσουν τη διαφωνία τους. Αν και πάλι σας αγνοήσουν προσπαθήστε τουλάχιστον να τα απομακρύνεται και όταν ηρεμήσουν μιλήστε τους ήρεμα και απόλυτα χωρίς να προσπαθείτε να πάρετε εξηγήσεις.

Προσπαθήστε να μη πάρετε το μέρος κανενός
Μην κάνετε τον κριτή αναζητώντας ποιος φταίει, ποιος ξεκίνησε τον καβγά και μην προσπαθήσετε να ορίσετε ποιος είναι ο ένοχος και ποιος ο αθώος. Οι περισσότεροι γονείς συνήθως παίρνουν το μέρος του μικρότερου γιατί νιώθουν πως έχει περισσότερο ανάγκη από προστασία. Αυτή είναι μια τελείως λάθος τακτική. Παραμείνετε ήρεμοι και αντικειμενικοί και εξηγήστε τους πως με τον τρόπο αυτό δε κερδίζει και δε καταφέρνει κανένας τίποτα.

Ποτέ μη χαρακτηρίσετε τα παιδιά σας
Είναι σαν να βάζετε μέτρο σύγκρισης μεταξύ τους, εξυψώνοντας το ένα παιδί και μειώνοντας το άλλο. Κάτι τέτοιο έχει πολύ σοβαρό αντίκτυπο στην ψυχολογία τους, ακόμα και αν εσείς δεν έχετε κακή πρόθεση.

Αφήστε το δίδαγμα για αργότερα
Την ώρα του καβγά κανένας δεν είναι έτοιμος να ακούσει συμβουλές. Αφήστε λοιπόν τις νουθεσίες και τα διδάγματα για αργότερα.

Ηρεμήστε τα πνεύματα με χιούμορ 
Δείξτε τους εκείνη τη στιγμή πώς θα μπορούσε ο καθένας να κάνει μια υποχώρηση ή να πει κάτι με πιο ήρεμο τρόπο, χρησιμοποιώντας ακόμα και χιούμορ. Το χιούμορ βοηθά στην εκτόνωση της κατάστασης και αποδυναμώνει την ένταση του καβγά.

Ορίστε ξεκάθαρους κανόνες που θα τηρείτε κάθε φορά
Οι κανόνες αυτοί πρέπει να είναι και για τα 2 παιδάκια ισάξιοι. Ότι δηλαδή ισχύει για το ένα παιδί να ισχύει και για το άλλο. Όταν εκείνα θα έχουν ηρεμήσει συζητήστε και προτείνετε λύσεις και στρατηγικές που πρέπει να ακολουθούν σε περίπτωση καβγά. Με άλλα λόγια υποδείξτε τους πως πρέπει να συμπεριφέρονται και να λειτουργούν. 

Αναφέρεται ότι το ξύλο απαγορεύεται κατηγορηματικά και υποδείξτε τρόπους για να μάθουν να διαχειρίζονται το θυμό τους. Τέλος ορίστε μια τιμωρία και προειδοποιήστε τα ότι θα ισχύει σε κάθε περίπτωση που ακολουθήσουν τον απαγορευμένο τρόπο του ξύλου.

Βοηθήστε τα να μάθουν να συνεργάζονται και να παίζουν μαζί
Ένας καλός τρόπος είναι να τα προμηθεύσετε με παιχνίδια και να προσπαθείτε να τους προσφέρετε δραστηριότητες που έχετε παρατηρήσει ότι αρέσουν και στα δύο. Παίξτε μαζί τους διακριτικά αποφεύγοντας να δίνετε εντολές για τον τρόπο που θα παίζουν και απομακρυνθείτε όταν αντιληφθείτε ότι παίζουν αρμονικά και μπορούν να συνεργάζονται χωρίς τη βοήθεια σας. 


πηγή-mammyland.com
Διαβάστε περισσότερα... »

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

Τα δέκα καλύτερα αρχαιοελληνικά αγάλματα και γλυπτά





Αφιέρωμα στα 10 καλύτερα αρχαιοελληνικά αγάλματα και γλυπτά φιλοξενεί ο Guardian, ο οποίος αποθεώνει την τέχνη της Αρχαίας Ελλάδας. 

«Από τα σπάνια μπρούτζινα αγάλματα που βρέθηκαν στη θάλασσα μέχρι τα αγάλματα θεών που ήταν μια χιλιετία μπροστά από τον χρόνο τους, η αρχαία ελληνική τέχνη είναι μαγική, ζωντανή και επιβλητική», γράφει η Βρετανική εφημερίδα και περιλαμβάνει στο top 10 και γλυπτό απο το αέτωμα του Παρθενώνα.

Τα 10 καλύτερα αρχαιοελληνικά αγάλματα...


- Ο θνήσκων πολεμιστής της Αφαίας (480-470 π.Χ.)

«Υπάρχει τραγικό πάθος σε αυτό το γλυπτό ενός ετοιμοθάνατου ήρωα από ένα ναό στο νησί της Αίγινας. Οι τραγωδίες του Σοφοκλή, του Ευριπίδη και Αισχύλου εξακολουθούν να παίζονται. Το άγαλμα απεικονίζει την τελευταία πνοή ενός πολεμιστή που έπεσε ηρωικά».


- Ο βωμός της Περγάμου (180-160 π.Χ)

«Η κλασική ελληνική τέχνη άλλαξε γρήγορα όπως η ίδια η Ελλάδα πέρασε πολέμους και μετασχηματισμούς σε αυτοκρατορίες. Στην Ελληνιστική εποχή, η τέχνη έγινε πολύ πιο συναισθηματική, αισθησιακή ακόμη και εντυπωσιακή. Τα οργισμένα γλυπτά στο βωμό της Περγάμου – τα οποία μπορεί να δει κανείς στο μουσείο του Βερολίνου – είναι γεμάτα πάθος και ψυχολογικό δράμα».


- Οι πολεμιστές του Ριάτσε (460-420 π.Χ.)

«Αυτά τα τεράστια αγάλματα που βρέθηκαν στη θάλασσα στα ανοικτά της νότιας Ιταλίας το 1972 είναι σημαντικά, καθώς υπάρχουν ελάχιστα αγάλματα από χαλκό. Τα περισσότερα από τα κλασικά γυμνά αγάλματα σε μουσεία ήταν σκαλισμένα σε μάρμαρο κατά την ρωμαϊκή εποχή, όπως οι αναπαραγωγές αυτών των σπάνιων αγαλμάτων. Εδώ βλέπουμε το αληθινό μεγαλείο της ελληνικής τέχνης στην κλασική εποχή του, το οποίο συνέβη στο πέμπτο αιώνα π.Χ.».


- Θεές από το ανατολικό αέτωμα του Παρθενώνα (γ 438-432 π.Χ.)


Καθισμένες από κοινού σε αρμονία αυτές οι θεές χαραγμένες σε μάρμαρο στον Παρθενώνα είναι από τις πιο όμορφες και μυστηριώδεις εικόνες που δημιουργήθηκαν ποτέ. Ο καλλιτέχνης κάνει τις κουρτίνες που καλύπτουν το σώμα τους να φαίνονται πραγματικές και με πλούσια υφή. Είναι θέες από όνειρο».


- Μαρμάρινη μετόπη από τον Παρθενώνα (447-438 π.Χ.)

«Η βία είναι ένα αγαπημένο θέμα των αρχαίων Ελλήνων καλλιτεχνών. Περιγράφουν το μύθο του Τρωικού πολέμου και αναβιώνουν τους Περσικούς πολέμους, αλλά και αυτούς ανάμεσα στις ελληνικές πόλεις. Οι κλασσικοί καλλιτέχνες, βρήκαν άλλους τρόπους για να απεικονίσουν τις συγκρούσεις. Σε αυτό το έργο τέχνης, ένας άνθρωπος πολεμά με έναν κένταυρο».


- Ο θεός της θάλασσας Δίας ή Ποσειδώνας (470 π.Χ)
ο θεός σε διασκελισμό έτοιμος να εκτοξεύσει το όπλο του

«Αυτό το μαγευτικό χάλκινο άγαλμα βρέθηκε στις ελληνικές θάλασσες και περιέχει τη μαγεία της ελληνικής μυθολογίας. Ο θεός -μάλλον ο Δίας- αναπαριστάται τη στιγμή που εκτοξεύει έναν κεραυνό. Το σώμα του έχει θεϊκές δυνάμεις, ωστόσο είναι ανθρώπινο, ούτε κολοσσιαίο ούτε αιθέριο, αλλά ο καθρέπτης των δικών μας σωμάτων. Οι αρχαίοι Θεοί των Ελλήνων είναι ανθρώπινοι, πολύ ανθρώπινοι και οι διαμάχες τους προκαλούν θλίψη και μάχες στον κόσμο».


- Το αγγείο των Σειρήνων (470-480 π.Χ.)

Στην Οδύσσεια του Ομήρου, ένα από τα πρώτη ελληνικά έπη, ο Οδυσσέας επιθυμεί να ακούσει το τραγούδι των Σειρήνων, το οποίο παραπλανεί τους ναυτικούς και τους οδηγεί στο θάνατο. Ετσι, ο Οδυσσέας δέθηκε στο κατάρτι, ενώ οι υπόλοιποι ναυτικοί είχαν δεμένα τα αυτιά τους. Αυτό το αγγείο, απεικονίζει τον Οδυσσέα να αγωνίζεται να ξεφύγει, καθώς ακούει το τραγούδι.


- Ο ηνίοχος της Μοτύης (350 π.Χ.)



Αυτό είναι ένα από τα πιο καταπληκτικά ελληνικά αγάλματα που έχουν επιβιώσει, και είναι άκρως αποκαλυπτικό σχετικά. Αυτός ο νέος, τεχνικά δεν είναι γυμνός, αλλά φοράει ένα εφαρμοστό ένδυμα που αντί να κρύβει το σώμα του, δίνει το περίγραμμα. Τα ελληνικά αγάλματα είναι πορτρέτα της ανθρώπινης ομορφιάς που έχουν ως στόχο να προκαλούν, ενώ είναι παράλληλα και ευγενή.


- Το κύπελλο του Διονύσου από τον Εξεκία (540 π.Χ.)
«Ο Διόνυσος, θεός του κρασιού και της παράνοιας, ταξιδεύει στο πλοίο του περιτριγυρισμένος από δελφίνια».


- Η Μάσκα του Αγαμέμνονα (1500-1550 π.Χ.)

Οταν ο ρομαντικός αρχαιολόγος Ερρίκος Σλίμαν ανακάλυψε την χρυσή μάσκα στις Μυκήνες το 1876, δεν είχε καμία αμφιβολία ότι ήταν η νεκρική μάσκα του Αγαμέμνονα, του βασιλιά που οδήγησε τους Ελληνες στον Τρωικό πόλεμο, για να δολοφονηθεί εν τέλει όταν επέστρεψε στο σπίτι του.


Διαβάστε περισσότερα... »