«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Σάββατο 17 Μαΐου 2014

Δωρεάν 'download' 42.000 βιβλίων, από το Project Gutenberg!


To Project Gutenberg προσφέρει εντελώς δωρεάν 42.000 ebooks, τα οποία μπορείτε
να διαβάσετε online, αλλά και να τα κατεβάσετε στον υπολογιστή σας...

Μπείτε και δείτε ολόκληρη τη συλλογή εδώ.

Καλό διάβασμα!




πηγή-enallaktikos.gr (απόσπασμα)
Διαβάστε περισσότερα... »

Ζεν Μάθημα: Η γεύση από το Ξίφος του Banzo





Ο Matajuro Yagyu ήταν γιος ενός φημισμένου ξιφομάχου. Ο πατέρας του, επειδή κατάλαβε πως η ικανότητα του γιου του ήταν πολύ μέτρια, για να φτάσει στην τελειότητα, τον αποκήρυξε.

Ο Matajuro πήγε στο όρος Φουτάρα κι εκεί βρήκε τον διάσημο πολεμιστή Banzo.
Αλλά ο Banzo επιβεβαίωσε την κρίση του πατέρα. 

Επιθυμείς να μάθεις την τέχνη της ξιφασκίας με τις οδηγίες μου;” τον ρώτησε. “Ωστόσο, δεν ικανοποιείς τις απαιτήσεις.”

Αλλά αν δουλέψω σκληρά, πόσα χρόνια χρειάζεται μέχρι να γίνω δεξιοτέχνης;” επέμεινε ο νεαρός.

Το υπόλοιπο της ζωής σου”, απάντησε ο Banzo.

Δεν μπορώ να περιμένω τόσο πολύ”, του εξήγησε ο Matayuro. 

Είμαι πρόθυμος να περάσω κάθε δοκιμασία αν δεχτείς να με διδάξεις. Εάν γίνω ο αφοσιωμένος σου υπηρέτης, πόσος χρόνος θα χρειαστεί;”

Ω, ίσως δέκα χρόνια”, μαλάκωσε ο Banzo.

Ο πατέρας μου γερνάει και σύντομα πρέπει να τον φροντίσω”, συνέχισε ο Matayuro. “Εάν δουλέψω ακόμα πιο εντατικά, πόσος χρόνος θα χρειαστεί;”

Ω, ίσως τριάντα χρόνια”, είπε ο Banzo.

Τι είναι αυτά; Πρώτα μου λες δέκα και τώρα τριάντα χρόνια. Θα υποστώ κάθε κακουχία για να γίνω σπουδαίος στην τέχνη του ξίφους, στο συντομότερο δυνατόν διάστημα”, επέμεινε ο Matayuro.

Τότε, σ’αυτήν την περίπτωση”, του λέει ο Banzo “θα πρέπει να μείνεις μαζί μου για εβδομήντα χρόνια. Ένας άντρας τόσο ανυπόμονος όσο εσύ, σπάνια μαθαίνει τόσο γρήγορα ώστε να έχει καλά αποτελέσματα.”

Πολύ καλά” του είπε τελικά ο νέος,
αντιλαμβανόμενος πως ο δάσκαλος τον επέπληττε για την ανυπομονησία του,“συμφωνώ”.

O δάσκαλος διέταξε τον Matayuro ποτέ να μην μιλήσει για ξιφασκία και ποτέ να μην ακουμπήσει ξίφος.
Μαγείρευε για τον δάσκαλό του, έπλενε τα πιάτα, έστρωνε το κρεβάτι του, καθάριζε την αυλή, φρόντιζε τον κήπο, όλα χωρίς ούτε μια λέξη για την τέχνη του ξίφους.


Τρία χρόνια πέρασαν.
Ο Matayuro συνέχιζε να κοπιάζει. Σκεφτόμενος το μέλλον του γέμιζε θλίψη. Δεν είχε ούτε καν ξεκινήσει να μαθαίνει την τέχνη στην οποία είχε αφιερώσει τη ζωή του.

Αλλά μια μέρα ο Banzo σύρθηκε επιδέξια από πίσω του και του έδωσε ένα τρομερό χτύπημα με ένα ξύλινο ξίφος.


Την επόμενη μέρα, την ώρα που ο Matayuro έβραζε το ρύζι, ο Banzo ξανά του κατάφερε απροσδόκητα ένα ακόμα χτύπημα. 

Μετά από αυτό, νύχτα και μέρα, ο Matayuro έπρεπε να προστατεύει τον εαυτό του, από τα αναπάντεχα χτυπήματα. Δεν πέρασε ούτε μια στιγμή, όλες του τις μέρες, που να μην είχε να σκεφτεί τη γεύση από το ξίφος του Banzo όταν έπεφτε στο κορμί του.

Έμαθε τόσο γρήγορα, που η επιδεξιότητά του έφερε χαμόγελα στο πρόσωπο του δασκάλου του. 

Ο Matayuro σύντομα έγινε ο μεγαλύτερος ξιφομάχος στην χώρα.



Η παραπάνω ιστορία από την σοφία του Τάο, διδάσκει την τέχνη της υπομονής, της πειθαρχίας και της αφοσίωσης που πρέπει να συνοδεύει την επιμονή, σε κάθε επιδιωκόμενο στόχο. 

Το Ζεν δίνει τις οδηγίες του σύντομα, περιγραφικά και πάντα μέσα από το παράδειγμα, την πράξη που πρέπει να προηγείται της κατανόησης.



indigoblue.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Το δίδαγμα της πεταλούδας




Μια ημέρα, ένα μικρό άνοιγμα εμφανίστηκε σε ένα κουκούλι, ένας άντρας
κάθισε και παρακολουθούσε την πεταλούδα για ώρες καθώς πάλευε για να περάσει το σώμα της μέσα από την μικρή οπή.

Τότε, φάνηκε σαν να είχε σταματήσει κάθε προσπάθεια. Έμοιαζε σαν να είχε προχωρήσει
όσο μπορούσε και να μην μπορούσε να πάει παραπέρα. Τότε ο άντρας αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα, πήρε ένα ψαλίδι και άνοιξε το κουκούλι.

Η πεταλούδα τότε ξεπρόβαλε εύκολα. Αλλά είχε ένα μαραμένο σώμα και ζαρωμένα φτερά.
Ο άντρας συνέχισε να παρακολουθεί γιατί περίμενε, από στιγμή σε στιγμή, ότι τα φτερά θα άνοιγαν, θα μεγάλωναν και θα επεκτείνονταν, ότι θα ήταν ικανά να στηρίξουν το σώμα της πεταλούδας και ότι θα γίνονταν γερά.

Η πεταλούδα πέρασε την υπόλοιπη ζωή της περιφερόμενη αργά και δύσκολα με το σώμα της μαραμένο και τα φτερά της ζαρωμένα. Ποτέ δεν μπόρεσε να πετάξει.

Αυτό που ο άντρας, με την ευγένεια και την καλή του θέληση δεν μπόρεσε να κατανοήσει
ήταν ότι ο περιορισμός του κουκουλιού και ο αγώνας που απαιτήθηκε από την πεταλούδα ήταν ο μόνος τρόπος για να αναγκάσει τα υγρά να κινηθούν από το σώμα της πεταλούδας, προς τα φτερά της, έτσι ώστε να είναι έτοιμη να πετάξει μόλις κατάφερνε να απελευθερωθεί από το κουκούλι.

Μερικές φορές ο αγώνας, είναι ακριβώς αυτό που έχει ανάγκη η ζωή μας.


Αν η ζωή επιτρέψει να περάσουμε την ζωή μας χωρίς δυσκολίες, αυτό θα έχει παραλυτική επίδραση
πάνω μας. Δεν θα γινόμασταν τόσο δυνατοί όσο θα μπορούσαμε να γίνουμε. Ποτέ δεν θα γινόμασταν ικανοί να “πετάξουμε”.

Ζήτησα δύναμη…
Και η ζωή μου έδωσε δυσκολίες για να με κάνει δυνατό. Ζήτησα σοφία… 

Και η ζωή μου έδωσε προβλήματα για να λύσω. Ζήτησα ευημερία… 

Και η ζωή μου έδωσε μυαλό και υγεία για να δουλέψω.

Ζήτησα κουράγιο… 
Και η ζωή μου έδωσε εμπόδια για να τα ξεπεράσω. Ζήτησα αγάπη…

Και η ζωή μου έδωσε πονεμένους ανθρώπους για να τους βοηθήσω. Ζήτησα χάρες…

και η ζωή μου έδωσε ευκαιρίες. Δεν έλαβα τίποτε από ότι ζήτησα… 

Όμως έλαβα όλα όσα χρειαζόμουν.


http://www.briefingnews.gr/
Διαβάστε περισσότερα... »

Πώς να διαβάσετε ένα μυθιστόρημα 223 σελίδων, σε μόλις 77 λεπτά



Η απίστευτη τεχνολογία που βελτιώνει την ταχύτητα ανάγνωσης


H Spritz είναι μια εταιρεία που ασχολείται με την ταχύτητα ανάγνωσης και σας επιτρέπει να διαβάσετε μια μεγάλη ποσότητα κειμένου σε μόλις λίγα δευτερόλεπτα χωρίς να γυρνάτε διαρκώς σελίδες.

Η λογική της τεχνολογίας της Spritz είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του χρόνου ανάγνωσης χάνεται λόγω της κίνησης των ματιών που κινούνται κατά μήκος των γραμμών του βιβλίου. Ετσι με το να μένουν οι λέξεις σταθερές και να διαδέχονται η μία την άλλη ο χρόνος ανάγνωσης περιορίζεται στον ελάχιστο αναγκαίο.

Σύμφωνα με το Business Insider, η εταιρεία πουλά άδειες σε άλλες εταιρείες που μπορεί να θέλουν να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία στα λειτουργικά τους συστήματα, σε εφαρμογές και ιστοσελίδες.


Αλλά ρίξτε μια ματιά και μόνοι σας:


Εδώ πρόκειται για μια πρόταση 250 λέξεων



350 λέξεις



500 λέξεις


Ένας αναγνώστης πανεπιστημιακού επιπέδου, τείνει να διαβάζει 200 - 400 λέξεις το λεπτό. Με την τεχνολογία Spritz μπορείτε να διαβάζετε μέχρι 1000 λέξεις το λεπτό, πράγμα που σημαίνει πως θα χρειαστείτε 77 λεπτά για να διαβάσετε το πρώτο βιβλίο του Harry Potter που διαθέτει 223 σελίδες.

Οπως αναφέρει το blog της εταιρίας το μυστικό των λέξεων βρίσκεται στην τοποθέτησή τους.
Δεν αρκεί απλά να είναι κεντραρισμένες, αλλά και να μένουν όσο το δυνατόν πιο κοντά η μια στην άλλη έτσι ώστε να αποφεύγεται η κίνηση των ματιών.



πηγή-iefimerida.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Αρχαιοελληνικοί ναοί: το αρχιτεκτονικό πρότυπο του ευρωπαϊκού Νεοκλασικισμού



Μετά τον κορεσμό της Ευρώπης από την υπερβολική μεγαλοπρέπεια του μπαρόκ τόσο στις εικαστικές τέχνες όσο και στην αρχιτεκτονική, μια καινούργια εποχή ανέτειλε για τη γηραιά ήπειρο. 

Με τις ιεραρχίες να έχουν αρχίσει να κλονίζονται (η Γαλλική Επανάσταση βρισκόταν ήδη προ των πυλών και θα έθετε νέες βάσεις στην οργάνωση της κοινωνίας) και την επιστημονική έρευνα να θέτει νέους στόχους βασισμένους τώρα στη λογική που θα οδηγούσε τον άνθρωπο σε μια εποχή αθωότητας και ισότητας, η ανάγκη για την ανακάλυψη νέων τρόπων έκφρασης που να στηρίζονται στην αλήθεια, την τάξη, το μέτρο και τον κανόνα είχε γίνει πλέον επιτακτική.

Η φύση άρχισε να γίνεται πρωταρχικό σημείο αναφοράς για την Ευρώπη των μέσων του 18ου αιώνα,
αφού σε αυτήν μπορούσαν να αναζητήσουν τα πρότυπα και τις αρχές που θα τους οδηγούσαν στη δημιουργία ενός κόσμου όπου θα κυβερνούσε ο νόμος της λογικής και της ισότητας. 

Πίστευαν ότι οι τέχνες και η αρχιτεκτονική θα έπαιζαν ουσιαστικό ρόλο σε αυτή την πορεία, αφού, μέσα από την αισθητική αναγέννηση που επιδίωκαν, θα έφταναν και σε μια αναγέννηση ηθική και πολιτική.

Οι νόμοι λοιπόν που διέπουν τη φύση ήταν νόμοι που έπρεπε να ανακαλυφθούν
και να εφαρμοστούν πιστά στα εικαστικά και αρχιτεκτονικά τους έργα από εδώ και στο εξής και οι μόνοι που προσέγγισαν αισθητικά τους νόμους της περισσότερο από κάθε άλλον μέχρι τότε ήταν οι αρχαίοι Έλληνες.




Ακρόπολη Αθηνών, Παρθενώνας


Από το 1750 η εξερευνητική μελέτη των ελληνικών αρχαιοτήτων μετατρέπεται σε μανία.
Για τους νέους αρχιτέκτονες της Γαλλίας, της Αγγλίας και της Γερμανίας, το ταξίδι στην Ελλάδα που γέννησε τους κλασικούς ρυθμούς (δωρικό, ιωνικό, κορινθιακό) αποτελεί βασικό μέρος της εκπαίδευσής τους. 

Δύο Άγγλοι αρχιτέκτονες, ο J. Stuart και ο N. Revett, ήταν από τους πρώτους που ταξίδεψαν στην Ελλάδα, το 1751, η οποία τότε βρισκόταν υπό οθωμανική κυριαρχία. Περιηγήθηκαν στα μέρη αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, μελέτησαν γλυπτά και ναούς, μελέτησαν τον Παρθενώνα και στην επιστροφή τους στην πατρίδα δημοσίευσαν τα σχέδιά τους σε ένα έργο τεσσάρων τόμων, που χρησιμοποίησαν και ως έμπευση για την αρχιτεκτονική τους.

Αυτό ήταν μόνον η αρχή, αφού στη συνέχεια και άλλοι αρχιτέκτονες υιοθέτησαν
τη νέα αισθητική, γεγονός που έδωσε αφορμή να γεννηθεί το λεγόμενο Greek Revival, ένα ρεύμα που πέρασε πολύ γρήγορα τον Ατλαντικό σαρώνοντας και την αμερικανική ήπειρο. Ο Λευκός Οίκος χτίζεται αυτή την περίοδο με σχέδιο βασισμένο στις αισθητικές αρχές του ιωνικού ρυθμού.

Στην εισαγωγή του πρώτου εκ των τεσσάρων τόμων της μελέτης τους πάνω στην αρχαιοελληνική τέχνη
και αρχιτεκτονική, οι δύο Άγγλοι αρχιτέκτονες γράφουν: "Δίχως αμφιβολία, η Ελλάδα πρέπει να θεωρηθεί ο τόπος όπου δημιουργήθηκαν τα πιο ωραία κτήρια της Αρχαιότητας, και μονάχα εδώ θα πρέπει να αναζητηθούν τα πιο κομψά και τα πιο αγνά πρότυπα της αρχαίας αρχιτεκτονικής". Ο Νεοκλασικισμός είχε πλέον κατακτήσει τον κόσμο.




Βρετανικό Μουσείο


Το τετράτομο έργο των δύο Άγγλων αρχιτεκτόνων είχε τρομερή απήχηση στην αρχιτεκτονική της Αγγλίας,
με τους άγγλους αρχιτέκτονες να εφαρμόζουν τη μορφή του αρχαιοελληνικού κλασικού ναού παντού, άλλοτε αυτούσια άλλοτε με επεξεργασμένες λεπτομέρειες σε διάφορες εκδοχές.

Βρισκόμαστε ακριβώς στην εποχή που έχουν κλαπεί τα Μάρμαρα του Παρθενώνα από τον λόρδο Έλγιν,
τα οποία έφτασαν στο Λονδίνο το 1803. Η ανάγκη για το κτίσιμο ενός μουσείου που θα στέγαζε τα ανεκτίμητης αξίας λάφυρα ήταν επιτακτική και άμεση. 

Τα γλυπτά του Παρθενώνα στάθηκαν ο λόγος που χτίστηκε το Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο αυθής εξαρχής. Την κατασκευή του μουσείου ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Robert Smirke, ο οποίος βασίστηκε, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, στο πρότυπο του αρχαίου ιωνικού ναού, υποστήριξε δε για αυτή του την επιλογή ότι "μόνο η μεγαλοπρέπεια θα πρέπει να συνοδεύει τέτοιους είδους κτήρια με τέτοιους είδους θησαυρούς".


Εύα Ψαρρού ~
Διαβάστε περισσότερα... »

Η ευλογημένη αρετή της σιωπής



Αὐτός, πού θέλει νά μιμηθῆ τόν πράο καί ἡσύχιο Κύριο, πρέπει νά ἀγαπήση τήν εὐλογημένη σιωπή. Τότε μόνο θά μπορεῖ νά προφέρη ἀδιαλείπτως τό πανάγιό Του ὄνομα καί νά ἐργάζεται διαρκῶς τό θέλημά Του "ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς" του καί μέ πόθο ἅγιο.

Γιά νά ἀποκτήσης τή σιωπή καί τήν ἡσυχία στήν καρδιά σου,
ἀπόφευγε τίς περιττές βιοτικές σκέψεις. Ἔτσι θά σωθεῖς καί θά συγχορεύης μέ Ἀγγέλους.

Νά ὁμιλεῖς μόνο ὅταν πρόκειται νά πεῖς κάτι ἀνώτερο τῆς σιωπῆς. 

Ὁ πολύλογος, ἔστω κι ἄν εἶναι ρήτορας, πνευματικά δέν εὐδοκιμεῖ.

Ἡ ἀργολογία ἐκδιώκει ἀπό τήν καρδιὰ τό χαροποιόν πένθος.

Σιώπα καί εἰρήνευε.



Νά γνωρίζεις γιά ποιό σκοπό σιωπᾶς. π.χ. Ἄν μέ τή γλώσσα σιωπᾶς καί μέ τόν λογισμό σου κατακρίνης, δέν σέ ὠφελεῖ μία τέτοια σιωπή. Οὔτε πάλιν ὠφελεῖ νά σιωπᾶς καί στήν καρδία σου νά βασιλεύη μελαγχολία καί ἀπόγνωση.

Ἕνας Γέροντας, πολύ μεγάλος νηστευτής, εἶπε: "Ἐκείνη τήν ἡμέρα, πού θά παραβιάσω ἀσκόπως τήν εὐλογημένη σιωπή, δέν μπορῶ οὔτε κι αὐτό τόν κανόνα τῆς νηστείας μου νά τηρήσω, καθώς πρέπει".

Γιά τή σιωπή, πού μ’ ἐρωτᾶς, πρέπει νά ξέρεις ὅτι αὐτή δέν ἔγκειται μόνο στή σιωπή τῆς γλώσσας, ἀλλά πρό παντός στή σιωπή τῶν λογισμῶν. Ἄν δηλαδή σιωπᾶ ἡ γλώσσα σου, οἱ λογισμοί σου ὅμως κρίνουν καί καταδικάζουν τούς ἄλλους, ἔ! τότε αὐτό δέν εἶναι σιωπή!

Εἶναι γραμμένο κάπου: "Μπορεῖ νά ὁμιλῆς ὅλη τήν ἡμέρα, καί ὅμως ἐσωτερικά νά ἔχης εὐλογημένη σιωπή, ἐπειδή δηλαδή δέν θά λέγης ἐκεῖνα, πού δέν ἁρμόζουν. Καί μπορεῖ νά σιωπᾶς ὅλη τήν ἡμέρα, καί ὅμως νά μήν τηρῆς θεάρεστα τή σιωπή, διότι ὁ λογισμός σου φλυαρεῖ καί κατακρίνει".

Ἔλεγε κάποιος: "Ἄν καί πολλές φορές μετάνοιωσα, ἐπειδή μίλησα, ὅμως ποτέ μου δέν μετάνοιωσα, ἐπειδή σιώπησα."

Κι ἐγώ σέ συμβουλεύω νά ὁμιλῆς μόνο, ὅταν πρόκειται νά πῆς κάτι, πού εἶναι καλύτερο τῆς σιωπῆς!

Ὅπως ὑπάρχει ἡ καλή σιωπή, ὑπάρχει καί ἡ κακή. Ὅπως ὑπάρχει ἡ καλή ὁμιλία, ὑπάρχει καί ἡ κακή. 


Καλή σιωπή εἶναι ἡ ταπεινή, ἡ ἐσωτερική, αὐτή, πού συνοδεύεται μέ προσευχή, καί γεμίζει τήν ψυχή μέ χαρά. 


Κακή σιωπή εἶναι ἐκείνη, πού τήν συνοδεύει ἡ δειλία, ἡ ἐσωτερική κατάκριση, ἡ ὀλιγοπιστία, ἡ θλίψη, ἡ ἀπόγνωση.

Καλή ὁμιλία εἶναι ἐκείνη, πού λέγει τά σωστά καί ἀναγκαῖα. Κακή ὁμιλία εἶναι ἡ ἀργολογία, ἡ εὐτραπελία, ἡ κολακεία, ἡ ὑποκρισία, ὁ θυμός, ἡ ὀργή, ἡ αἰσχρολογία, ἡ κατάκριση, ἡ συκοφαντία καί ὅλα τά παρόμοια. 


Πρέπει λοιπόν νά ἀποκτήσουμε "νοῦν Χριστοῦ" (Α’ Κορ. β’ 16), ὥστε νά μποροῦμε νά διακρίνουμε πότε θά πρέπει νά μιλήσουμε καί πότε θά πρέπει νά σιωπήσουμε.

Γέρων Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης



Διαβάστε περισσότερα... »

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: Η Βυζαντινή μουσική, θεραπεύει την κατάθλιψη!



Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Ἡ βυζαντινή μουσική, ἁγιάζει τόν ἄνθρωπο ἀναίμακτα. Ἕνα σπουδαῖο θεραπευτικό μέσο γιά τήν ταλαίπωρη ψυχή τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου, τοῦ ἐμπαθοῦς, εἶναι πράγματι ἡ Βυζαντινή μουσική. 

Διά τοῦτο δίδασκε ὁ σοφός ἰατρός τῆς ψυχῆς-Γέρων: 

«Ἡ βυζαντινή μουσική εἶναι πάρα πολύ ὠφέλιμη. 

Κανένας χριστιανός δέν πρέπει νά ὑπάρχει χωρίς νά ξέρει βυζαντινή μουσική. Πρέπει ὅλοι νά μάθομε. 

Ἔχει ἄμεση σχέση μέ τήν ψυχή. Ἡ μουσική ἁγιάζει τόν ἄνθρωπο ἀναίμακτα. Χωρίς κόπο, ἀγαλλόμενος, γίνεσαι ἅγιος».

Εἰδικά γιά τήν θεραπεία τῆς κατάθλιψης, ἡ βυζαντινή μουσική εἶναι ἕνα πολύ ἀποτελεσματικό μέσο.

Ἡ Βυζαντινή μουσική, δίδασκε, θεραπεύει τήν κατάθλιψη.

«Μιά φορά (διηγεῖται ὁ Γέροντας) εἶχε κάποιος δαιμόνιο, ὁ βασιλιάς Σαούλ,
καί πήγαινε ὁ Δαβίδ καί τοῦ ἔψαλλε καί ὁ δαίμονας ἔφευγε. Πήγαινε μέ τό ψαλτήρι-τό ψαλτήρι ἦταν ὄργανο. Ὅταν τόν ἔπιανε τό δαιμόνιο τῆς μελαγχολίας, πήγαινε ὁ Δαβίδ καί τοῦ 'παιζε τό ψαλτήρι κι ἔτσι ἔφευγε ὁ δαίμονας. Ποῦ 'ναι αὐτοί πού τρέχουνε νά βροῦνε θεραπεία γιά τήν κατάθλιψη.

Ὅταν μάθουνε βυζαντινή μουσική καί ἰδοῦνε τή μαυρίλα νά 'ρχεται, πάπ!
ἕνα δοξαστικό κι ἡ μαυρίλα πού ἔρχεται νά σέ καταλάβει, ὡς ἕνα εἶδος ψυχικῆς μελαγχολίας, γίνεται ὕμνος πρός τόν Θεό. Ἐγώ τό πιστεύω αὐτό. 

Ἀπόλυτα τό πιστεύω. Σᾶς τό λέω ὅτι ἕνας μουσικός, πού ἀγαπάει τή μουσική, πού εἶναι εὐσεβής, μπορεῖ μιά δυσκολία του νά τήνε κάνει ἔργο μουσικό ἤ ἕνα ἕτοιμο ἔργο νά τό ψάλει, νά τό ἀποδώσει. Ἔτσι, προκειμένου νά κλαίει καί νά καταπιέζεται, προσφέρει μιά δοξολογία στόν Θεό».

Ὁ ὑγιής ἄνθρωπος ζεῖ μέσα στήν ἁρμονία. Ἡ ἀρετή εἶναι ἁρμονία. Ἔλεγε ὁ Γέροντας: 

«Ἡ βυζαντινή μουσική εἶναι πάρα πολύ εὔκολη, ὅταν τήν ἐρωτευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι τόση ἡ ὠφέλεια τῆς ἁρμονίας στήν ψυχή!. Αὐτός πού ξέρει μουσικά καί ἔχει ταπείνωση, ἔχει τήν χάρι τοῦ Θεοῦ. 

Πάει νά θυμώσει, νά ἐκραγεῖ, ἀλλά φοβᾶται τή δυσαρμονία, διότι καί ὁ θυμός καί ὅλες αὐτές οἱ ἁμαρτωλές καταστάσεις δέν εἶναι μέσα στήν ἁρμονία. Κι ἔτσι μισεῖ σιγά σιγά τήν κακία καί ἐγκολπώνεται τήν ἀρετή, πού εἶναι ἁρμονία.

Ὅλες οἱ ἀρετές ἔχουν ἁρμονία. Οὔτε στενοχώριες μπορεῖ νά ἔχεις, οὔτε... Μπορεῖς νά ζεῖς μέσα στή χαρά.
Ἅμα καταλάβεις πώς ἔρχεται καμιά μαυρίλα στόν ὁρίζοντα τῆς ψυχῆς σου, λέεις ἕνα ὡραῖο τροπάριο καί ἡ μαυρίλα γίνεται ὕμνος στόν Θεό. Τή δύναμη αὐτή πού θά σέ στενοχωροῦσε καί θά σέ καταπίεζε, τήν ἴδια δύναμη τή βουτᾶς καί τήν ἁγιάζεις
».


Διαβάστε περισσότερα... »

Σχετικά με τον καφέ και την καρδιαγγειακή υγεία




Ο καφές είναι ένα από τα διατροφικά συστατικά που έχουν διερευνηθεί περισσότερο.
Νέες μελέτες προστίθενται συστηματικά, στον ήδη υπάρχοντα μεγάλο όγκο της επιστημονικής έρευνας, ο οποίος συνολικά δείχνει ότι η μέτρια καθυμερινή κατανάλωση καφέ δεν συνδέεται με αρνητικές επιπτώσεις στην καρδιαγγειακή υγεία.

Μεταξύ των πιο πρόσφατων μελετών, ένα νέο άρθρο δείχνει, ότι για τους περισσότερους υγιείς ανθρώπους, η μέτρια κατανάλωση καφέ είναι απίθανο να επηρεάσει αρνητικά την καρδιαγγειακή υγεία.


Επιπλέον, ένα δεύτερο άρθρο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μεγάλη κατανάλωση καφέ ή πράσινου τσάι, είναι αντιστρόφως ανάλογη με τον κίνδυνο για καρδιαγγειακή νόσο και εγκεφαλικό επεισόδιο, στο γενικό πληθυσμό.

Σημαντική έρευνα είναι επίσης αφιερωμένη στην διερεύνηση συσχετίσεων μεταξύ κατανάλωσης καφέ και βασικών παραγόντων κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο, όπως η υπέρταση (υψηλή αρτηριακή πίεση) και αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης. 

Τα περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι η συστηματική μέτρια κατανάλωση καφεϊνούχου καφέ, δεν έχει μακροπρόθεσμη επίδραση στην αρτηριακή πίεση και δεν αυξάνει τον κίνδυνο υπέρτασης.

Μια πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι η μέτρια κατανάλωση καφέ χάρτινου φίλτρου, μπορεί να έχει δυσμενή επίδραση στην χοληστερόλη πλάσματος. Από το ευρύτερο σύνολο των στοιχείων, προκύπτει ότι η επίδραση του καφέ στην χοληστερίνη εξαρτάται από τη μέθοδο παρασκευής του καφέ. 

Ο καφές που δεν έχει περάσει από φίλτρο χαρτιού, αυξάνει τα επίπεδα του ορού χοληστερόλης, ενώ αυτό δεν συμβαίνει με τον καφέ φίλτρου, καθώς τα συστατικά του καφέ που αυξάνουν τη ​​χοληστερόλη, κατακρατούνται από το φίλτρο.

Καθ' όλο το έτος 2013, η σχέση καφές - θνησιμότητα έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών επιστημονικών ερευνητικών εργασιών, οι οποίες έχουν αντικρουόμενα αποτελέσματα. Μία μελέτη βρήκε αύξηση 21% στο ποσοστό θνησιμότητας στα άτομα που πίνουν περισσότερα από 28 φλιτζάνια καφέ την εβδομάδα. 

Ωστόσο, πρόσφατα δεδομένα από μια μετα-ανάλυση και συστηματική ανασκόπηση, από 23 μελέτες, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κατανάλωση του καφέ, στην πραγματικότητα, σχετίζεται αντιστρόφως ανάλογα με τον κίνδυνο θνησιμότητας.


ΠΗΓΕΣ
1 Rebello S.A. & van Dam R.M. (2013) Coffee Consumption and Cardiovascular Health: Getting to the Heart of the Matter. Current Cardiology Reports, 15:403.

2 Kokubo Y. et al. (2013) The Impact of Green Tea and Coffee Consumption on the Reduced Risk of Stroke Incidence in Japanese Population: The Japan Public Health Center-Based Study Cohort. Stroke, published online ahead of print.

3 Correa T.A.F. et al. (2013) Paper filtered coffee increases cholesterol and inflammation biomarkers independent of roasting degree. Nutrition, 29(7-8):977-81.

4 Liu J. et al. (2013) Association of coffee consumtpion with all-cause and cardiovascular disease mortality. Mayo Clinic Proceedings, published online ahead of print.

5 Malerba S. et al. (2013)
A meta-analysis of prospective studies of coffee consumtpion and mortality for all causes, cancers and cardiovascular disease. European Journal of Epidemiology, 28(7):527-539.


πηγή-e-cardio.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Γερμανία: Στα Δημοτικά σχολεία γιορτάζουν την "Ρόζ ημέρα"...

Διαβάστε περισσότερα... »

Γαλλία: Τα αγόρια πήγαν στο σχολείο με... φούστες!



Βάλτε φούστες μην σας πουν σεξιστές



Με φούστες πήγαν στο σχολείο μαθητές λυκείων της πόλης Ναντ στην Γαλλία, στα πλαίσια καμπάνιας «κατά του σεξισμού». Μαθητές, μαθήτριες και καθηγητές 27 λυκείων της ακαδημίας της Ναντ, κλήθηκαν να εμφανιστούν στο σχολείο φορώντας φούστα ή ένα σήμα με το σλόγκαν «όχι στον σεξισμό» και να συμμετέχουν σε συζητήσεις για τις σεξουαλικές διακρίσεις στην καθημερινή ζωή. 

Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν πολλά αγόρια, που δεν δίστασαν να πάνε στο σχολείο τους, φορώντας φούστες ποικίλων χρωμάτων και σχεδίων. 



ΓΑΛΛΙΑ: Το Υπουργείο Παιδείας κάλεσε μαθητές Λυκείου να πάνε στο σχολείο με φούστες Μαθητές Λυκείου στην Γαλλία πήγαν σχολείο με φούστες. 


Συνέβη την Παρασκευή (16/5) σε 27 λύκεια της Ναντ και δεν ήταν λόγω καρναβαλιού. Ήταν μια ενέργεια που τελούσε υπό την αιγίδα του Υπουργείου «Παιδείας» της Γαλλίας.






Στόχος της καμπάνιας του Υπουργείου που είχε τίτλο «Σήκωσε την Φούστα», ήταν λέει, «να εμπεδωθεί η ισότητα των δύο φύλων και να αποκρουστούν τα κρούσματα σεξισμού». Στην ουσία, πρόκειται για επίδειξη «δύναμης» του φεμινιστικού / φιλο-ομοφυλοφιλικού αριστερού λόμπι στην εκπαίδευση και έμμονηστην προσπάθεια εκφυλισμού της σεξουαλικότητας και της διάκρισης των φύλων. 

Άλλωστε οι γονείς στην Γαλλία έχουν αντιδράσει και βρίσκονται σε επαγρύπνηση, για την εικαζόμενη εισαγωγή στα σχολεία της «θεωρίας του φύλου», που διδάσκει τα παιδιά ότι δεν γεννιούνται ως αγόρια ή κορίτσια, αλλά ότι μπορούν να «επιλέξουν» τι φύλο θέλουν να είναι.





Το υπουργείο Παιδείας δεν ανησυχεί βέβαια για την ισότητα, αλλά μάλλον για τον ευνουχισμό των αγοριών, την ταπείνωση του αρσενικού και την καταστροφή των εγγενών διαφορών που εμποδίζουν τη μεγάλη σοσιαλιστική μηχανή ισοπέδωσης. 

Η Γαλλίδα ακτιβίστρια Frigide Barjot, γνωστή για τη στάση της κατά του «γάμου» και το δικαίωμα υιοθεσίας από ομοφυλόφιλα ζευγάρια, ρώτησε από το twitter τον υπουργό Hamon, αν τα κορίτσια θα πρέπει να φορέσουν γενειάδες... 




«Κάνουμε μια ανοησία στο όνομα της ισότητας», είπε ο Olivier Vial, πρόεδρος του της «συντηρητικής» φοιτητικής ένωσης UNI. "Η κίνηση αυτή γνωστή ως «Ημέρα της Φούστας», (‘La Journée de la jupe’)* είχε αρχικό στόχο να επιτρέψει στις γυναίκες να εκφράσουν τη θηλυκότητά τους σε περιβάλλοντα όπου ήταν συχνά δύσκολο. Αλλά το μόνο που κατάντησε να κάνει είναι να αρνείται την γυναικεία και την ανδρική ταυτότητα".

Ποιός είναι ο νέος υπουργός Παιδείας; 

Ο Benoît Hamon, πρώην αναπληρωτής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ο πρώην εκπρόσωπος του Σοσιαλιστικού Κόμματος. 

Στο παρακάτω βίντεο, η Véronique Louwagie του UMP καταδικάζει έντονα την πρωτοβουλία γνωστή ως «Ce que la soulève jupe» που "καλεί" τα αγόρια της πόλης της Ναντ να φορέσουν φούστες σήμερα Παρασκευή 16 Μαΐου ως αλληλεγγύη στα κορίτσια. 

Δείτε τις αντιδράσεις των κυβερνητικών…



* Βασισμένη στην «Ημέρα της Φούστας» γυρίστηκε το 2008, η ομώνυμη γαλλική τηλεοπτική ταινία “La journée dela jupe” σε σκηνοθεσία Jean-Paul Lilienfeld και με πρωταγωνίστρια την Ιζαμπέλ Ατζανί, η οποία υποδύετεαι μία καθηγήτρια φιλόλογο γυμνασίου, η οποία διδάσκει σε ένα γυμνάσιο σε συνοικία μουσουλμάνων μεταναστών, που θεωρούν την εμφάνιση αυτή "αναιδή".



πηγή-aplaskepsou
Διαβάστε περισσότερα... »

Ο Ελληνισμός, είναι δώρο στην ανθρωπότητα





Ανθρωπότητα – ελληνισμός: Έννοιες – Αποδείξεις
Συνέντευξη στον Σάκη Λιπορδέζη 

«Η ανθρωπότητα αγαπά τον ελληνισμό, διότι είναι ένα δώρο για αυτήν. Κι αν αυτό το δώρο υπάρχει ακόμα είναι λόγω της στρατηγικής. Με αυτήν λοιπόν θα αντιμετωπίσουμε και τώρα τις δυσκολίες που μας καταπατούν για να γίνουμε πιο δυνατοί και να τις ξεπεράσουμε. Ο Ελληνισμός άντεξε χειρότερα κι είναι ακόμα εδώ ως φάρος να συνεχίζει να εκπέμπει φως για όλη την ανθρωπότητα». 

Το αισιόδοξο αυτό μήνυμα εκπέμπει η συνέντευξη υπό μορφή συζήτησης που έκαναν ο γνωστός μαθηματικός της περιοχής μας Σάκης Λιπορδέζης, από τον στρατηγικό αναλυτή και διακεκριμένο επιστήμονα Νίκο Λυγερό.

Ποιές λέξεις και φράσεις στοιχειοθετούν την έννοια ανθρωπότητα;


- Η ανθρωπότητα είναι η μόνη λέξη που πρέπει να ειπωθεί από τον Προμηθέα για όλες τις άλλες η σιωπή επαρκεί, το θεμέλιο της μνήμης μέσα στο χρόνο, το στήριγμα της ανθρωπιάς κατά της βαρβαρότητας, το νόημα της ζωής για το ελεύθερο ον, το έργο των δασκάλων, το απέραντο γαλάζιο των φάρων της γνώσης, η βιβλιοθήκη της γης, το κράμα του παρελθόντος και του μέλλοντος, η γέφυρα των ανθρώπων, το μονοπάτι των σοφών, το σύμπαν της σκέψης, η αξία του ανθρώπου, η ανάγκη ενάντια στην τύχη, το κλέος των άξιων, η αξιοπρέπεια και το ήθος των δικαιωμάτων μας.

Το ίδιο θα ρωτήσω και για την έννοια ελληνισμό προκειμένου να μην υπάρχει σύγχυση με άλλες έννοιες.

- Ο Ελληνισμός είναι δώρο στην ανθρωπότητα, η ομορφιά που θα σώσει την οικουμένη, διότι ξέρει ότι είναι ο άλλος άλλος και κατά συνέπεια ο επόμενος απόγονος, ο προηγούμενος πρόγονος, στην αλυσίδα του Προμηθέα, το παράδειγμα της θυσίας και της αντίστασης, ο λαός του χρόνου και της θάλασσας, η απλότητα της πολυπλοκότητας, η ανθεκτικότητα της στρατηγικής, η αντεπίθεση των δικαιωμάτων ο γενίτσαρος του ουμανισμού, το στοιχείο του αλτρουισμού, η πίστη στις αξίες, η ελευθερία του θανάτου.

Πώς θα τεκμηριώνατε το γεγονός ότι η ανθρωπότητα αγαπάει τον Ελληνισμό;


- Η αγάπη της ανθρωπότητας προς τον Ελληνισμό, διαρκεί εδώ και αιώνες, γιατί είναι μια πηγή φωτός, μέσα στον σκοταδισμό, δεν είναι μόνο το Βυζάντιο που συνέχισε το έργο τότε, αλλά και οι Άραβες που το αντέγραψαν, ενώ η Αναγέννηση τον επανακάλυψε για να φέρει τον αιώνα του Διαφωτισμού και της Επανάστασης, έτσι μέσω της σκέψης της γλώσσας και της τέχνης αλλά και το αρχαίο θέατρο το σύμβολο της θάλασσας και της αντίστασης έδειξε σε όλους πως η νοημοσύνη η πολυμήχανη είναι ικανή να νικήσει και τους πιο βάρβαρους εχθρούς για να ζήσει η ελευθερία.

Ποιά η θέση του ελληνισμού στο χώρο-χρόνο;


- Ο Ελληνισμός στο χωροχρόνο είναι ένα σύστημα αναφοράς δίχως σύστημα διότι δεν αντέχει τις αρχές και ζει μόνο με αξίες δεν θέλει ιεραρχία και ως άλλος άλλος ξέρει ότι δίχως συνύπαρξη δεν υπάρχει ύπαρξη γνωρίζει τη σχετικότητα και βασίζεται στο φως για να δημιουργήσει την οικουμενικότητα της σκέψης της αλήθειας μέσω της μαιευτικής και της Οδύσσειας όπου η πάλη της ανάγκης ενάντια στην τύχη είναι ο αγώνας της νοημοσύνης που με τη δημιουργικότητα του χάους κάνει υπερβάσεις που αποτελούν θαύματα γιατί ήταν αδιανόητες.

Πώς εξελίσσεται ο Ελληνισμός ανά 500 χρόνια από το 500 π.Χ. έως το 2000; 


Αν ο Ελληνισμός έκανε αναφορά στην ανθρωπότητα θα της έγραφε πάρε ό,τι θες από το έργο μου και θα άρχιζε από το φως του μαρμάρου των Κυκλάδων για να δείξει μετά τις πινακίδες της αρχής των Μινωικού και Μυκηναϊκού πολιτισμών για να σκαλίσει το γεωμετρικό και το αρχαϊκό έως το κλασικό και το ελληνιστικό για να περάσει στο Βυζάντιο το τόσο διαχρονικό δίχως να ξεχάσει τα χρόνια της σκλαβιάς πριν την επανάσταση όπου με τη φωτιά ανέτρεψε την βαρβαρότητα για να δείξει τη συνέχεια της αντίστασης και της θυσίας και στους παγκόσμιους πολέμους και να παραμείνει ελεύθερος δίχως ποτέ να γονατίζει.

Με δεδομένη την τεράστια προσφορά του Ελληνισμού στην ανθρωπότητα και αν παρομοιάσουμε την προσφορά του με αυτήν του φάρου, ποιους λαμπτήρες ξεχωρίζετε στο πέρασμα των αιώνων; 


- Τα φώτα του Ελληνισμού αν και είναι πολυάριθμα έχουν μέσα τους μια σπάνια αλυσίδα δομημένη πάνω στο ζευγάρι το πολύτιμο του δασκάλου και του μαθητή και με αρχή τον Σωκράτη συνέχεια τον Πλάτωνα προέκταση τον Αριστοτέλη και επέκταση τον Αλέξανδρο, η οποία από μόνη της δείχνει ήδη την αξία και τον ηρωισμό του ήθους της γνώσης που παλεύει για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη που θα αναδείξει το έργο του Αρχιμήδη που αποτέλεσε το παγκόσμιο μοντέλο του Homo Universalis.

- Η αξία του Ελληνισμού που εξηγεί γιατί οι Έλληνες δεν έχουν ανάγκη να εκθειάζουν το έθνος είναι αφοπλιστικά απλή, γιατί ποτέ δεν ένιωσαν την ανάγκη να διαπράξουν ένα έγκλημα φρικτό κατά της ανθρωπότητας έτσι πάντα αντιστέκονται στους βάρβαρους που θέλουν να επιβάλουν αρχές που καταπατούν τους ανθρώπους γι’ αυτό το λόγο είναι μια ανθρώπινη αντεπίθεση που προστατεύει την ελευθερία και τους αθώους δίχως να επιλέγει την πλευρά των ισχυρών αλλά των δικαίων γιατί μόνο έτσι ακολουθούν τις αξίες που καθορίζουν το πνεύμα μας και την αξιοπρέπεια.

Τι εννοείτε και πώς το τεκμαίρετε όταν λέτε ο Ελληνισμός είναι «αργός» ή ο Ελληνισμός είναι «άγονη» γραμμή;
 


- Έτσι όπως είναι δομημένη η ελληνική κοινωνία που δεν πιστεύει πια σε τίποτα λόγω οικονομικής κατάστασης, δεν θεωρεί ότι οι άγονες γραμμές θα πρέπει να υπάρχουν. Δεν αντιλαμβάνεται όμως ότι άγονη γραμμή είναι ο ίδιος ο Ελληνισμός. Αν εξετάσουμε ορθολογικά την έννοια της άγονης γραμμής θα συνειδητοποιήσουμε ότι εμπεριέχει μερικά δομικά στοιχεία που είναι θεμελιακά. 

Ενώ κοιτάζουμε συνεχώς πού είναι η χωρική δυσκολία που αντιπροσωπεύει η άγονη γραμμή δεν βλέπουμε τον λόγο της ύπαρξής της. Αν ο Ελληνισμός δεν βρισκόταν και σε αυτά τα περιθωριακά νησιά γιατί να υπάρχουν άγονες γραμμές. Με άλλα λόγια πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί ο Ελληνισμός επέλεξε αυτές τις δύσκολες περιοχές. 

Αν μπούμε σε αυτήν τη διαδικασία τότε θα κατανοήσουμε την επινόηση του Ελληνισμού. Επειδή είμαστε ένας λαός του χρόνου και όχι του χώρου προσέχουμε περισσότερο πώς διασχίζουμε τους αιώνες. Με άλλα λόγια κάνουμε χρήση του νοητικού σχήματος που βλέπει τον χρόνο ως τον χώρο της αντίστασης. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ελληνισμός επέλεξε για τη διάδοσή του περιοχές που κρατούν καλά και αντέχουν τις επιθέσεις. Το Άγιο Όρος και τα Μετέωρα ανήκουν στα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα που ακολούθησαν την στρατηγική των Θερμοπυλών που αποτελούν το αρχέτυπο της χωρικής ήττας που είναι μία χρονική νίκη.

Και το ίδιο ισχύει και για τη μάχη της Κρήτης. Ο Ελληνισμός λοιπόν επιλέγει τη χωρική δυσκολία
για να αντέξει και για να περάσει στη συνέχεια στη φάση της αντεπίθεσης που τον χαρακτηρίζει για να παλέψει ενάντια στη βαρβαρότητα. Έτσι οι άγονες γραμμές είναι και το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής επιλογής. Πρέπει λοιπόν να είμαστε πιο προσεκτικοί με αυτήν την ορολογία, η οποία δημιουργεί ένα αντικειμενικό αντιπαράδειγμα της οικονομικής προσέγγισης των πραγμάτων. Γι’ αυτό το λόγο δίνει περισσότερο σημασία στους ανθρώπους παρά στους οικονομικούς παράγοντες. 

Είναι σημαντικό να το θέσουμε με αυτόν τον τρόπο ειδικά όταν έχουμε στο μυαλό μας τα κριτήρια του καθορισμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Κι αν ο Ελληνισμός είναι πράγματι μία άγονη γραμμή είναι διότι δεν έχει συμφέρον, δεν υπολογίζει το κόστος γιατί είναι γενναιόδωρος. Και είναι αυτή η γενναιοδωρία που του επιτρέπει να παράγει και την έννοια του ουμανισμού. Ο Ελληνισμός αν ανήκει στους σπανιότατους «-ισμούς» που έχουν αντέξει και αποτελούν πλέον ένα διαχρονικό στοιχείο, αυτό οφείλεται ακριβώς σε αυτήν την ιδιότητα. 

Γι’ αυτό το λόγο η ανθρωπότητα αγαπά τον Ελληνισμό, διότι είναι ένα δώρο για αυτήν. Κι αν αυτό το δώρο υπάρχει ακόμα είναι λόγω της στρατηγικής. Με αυτήν λοιπόν θα αντιμετωπίσουμε και τώρα τις δυσκολίες που μας καταπατούν για να γίνουμε πιο δυνατοί και να τις ξεπεράσουμε. Ο Ελληνισμός άντεξε χειρότερα κι είναι ακόμα εδώ ως φάρος να συνεχίζει να εκπέμπει φως για όλη την ανθρωπότητα. Αυτός είναι ο σκοπός του ως άγονη γραμμή.

Ο χριστιανισμός για τον Ελληνισμό είναι το στέμμα ή ο θρόνος στον οποίο αναπαύεται ή το όχημα συμπόρευσης προς την αιωνιότητα;


- Ο χριστιανισμός κι ο ελληνισμός είναι τόσο στενά συνδεδεμένα όσο είναι οι γραμμές πάνω στα χειρόγραφα όπου οι μελετητές αναλύουν τα κείμενα με σεβασμό και κριτική συνεχίζοντας την παράδοση κι αν μερικοί δεν μπορούν να το αποδεχθούν αυτό οφείλεται σε άγνοια και έλλειψη γνώσεων σε βαθύτερο επίπεδο το οποίο είναι απαραίτητο για να ενισχυθεί το όλο πλαίσιο και να παράγει μια σκέψη ιδιόμορφη ικανή να σηκώσει το βάρος του φωτός για την Ανθρωπότητα που χρειάζεται έργα με θεμέλια.

Τι θα λέγατε στα Ελληνόπουλα που θέλουν να μυηθούν σωστά στην πανανθρώπινη και διαχρονικά αξεπέραστη υπέροχη λέξη που λέγεται ελληνισμός;


- Το χάος εσύ ο πρώτος το τρόμαξες με φως. Το χάος θέλησε να σε κατασπαράξει, 
αλλά εσύ ακόμα και πληγωμένος το φώτισες και χάθηκε στο μηδέν. Κάποτε στις Κυκλάδες το φως έγινε μάρμαρο και το μάρμαρο άγαλμα μα τούτο δεν τόλμησε να κατακτήσει τον κόσμο είχε διπλωμένα τα χέρια σαν φυλακισμένο φως σημάδι του πεπρωμένου σου. 

Πόσοι ξέρουν ότι η θάλασσα είναι φωτεινή από τότε που ναυάγησε ο ήλιος, βλέποντας τα βάσανά σου κι ότι η γεύση της αρμύρας που αφήνει η θάλασσα στα χείλη είναι κομμάτια ήλιου; 

Ένας ήσουν μόνο ένας στην αρχή. Κι είχες μια σπίθα μέσα στην πυγμή τη φωτιά, το κομμάτι της ημέρας στη νύχτα. Ήταν μεγάλο το δώρο, ήταν πικρό το βάσανο. Ο δεσμός σου με την ανθρωπότητα τα δεσμά σου. Κι εσύ ο πρώτος ένιωσες το βάρος του φωτός.

Ο υπεράνθρωπος, ο φωτοπλάστης, ο ανθρώπινος δημιουργός έγινες σκλάβος της ανθρωπότητας.
Τους έδωσες να πιουν το φως κι άλλαξες την ύπαρξη των ανθρώπων τους χάρισες τη ζωή. Μα ποιος την ήθελε ποιος είδε τη θυσία σου ποιος την κατάλαβε; 

Ο μύθος σου, ακρόπολη της νοημοσύνης, είναι μια σύνθεση που λίγοι μπορούν ν ακούσουν μια μουσική της σιωπής. Ίκαρος στον πέτρινο ουρανό δεμένος δαίδαλος στον λαβύρινθο της σκέψης κλεισμένος. Το δαδί σου, θεϊκή πυγμή και πληγή δοξαστική, το κορμί σου θεϊκή μορφή και πληγή ανθρώπινη. Η εκδίκηση της λήθης.

Οι άνθρωποι ξέχασαν το φως σου και βρήκαν μόνο τη φωτιά. Ξέχασαν ότι το φως
είναι το μάρμαρο του ήλιου. Οι άνθρωποι έκαψαν το φως. Πάνω στην άμμο τη λευκή έχυσαν τον πόνο και μια μοναδική στιγμή έσπασε τον χρόνο. 

Ακρωτηριάζοντας το άτομο πλήγωσαν την ανθρωπότητα κι η σκέψη της ο θεός θέλησε ν’ αυτοκτονήσει βλέποντας τον ουρανό να δαγκώνει τη γη. Η λάμψη της έκρηξης έδειξε το σκοτάδι, τον δρόμο του Άδη. Τότε ακούστηκε η πρώτη κραυγή των νεκρών της φωτιάς τα θύματα, τα ουράνια στίγματα. Τότε άρχισε η πρώτη πάλη με το μαύρο ατσάλι. Ο θρήνος της ειρήνης. Η απειλή της σκιάς απλώθηκε πάνω στις ψυχές κι έκλεισε τα βλέφαρα της αθωότητας. Το φως που μας χάρισες με τη θυσία σου ήταν μοναδικό και το χάσαμε.

Η φωτιά για να ζήσει θέλει νεκρούς πολλούς. Πρέπει να σβήσει για να ξαναδούμε το φως το φως σου, Προμηθέα!
Στον τόπο των χαμένων ονείρων δεν υπάρχουν πια κυπαρίσσια ευκάλυπτοι και πεύκα παρά μόνο ποτάμια λύπης και παραπονεμένα λόγια. Όμως ανάμεσα στα ερείπια του κόσμου λάμπουν οι σπασμένες ομορφιές. Στα καλντερίμια της ζωής στα πέτρινα κύματα έπεσαν τ’ άπιαστα βήματα μιας αρχαίας ψυχής. 

Μια χούφτα φωτός πάνω στο σώμα έγινε της ελευθερίας το πέλαγος, της ανάγκης το χρώμα. Δεν υπάρχει φωτιά μονάχα φως. Ήπιες όλα τα δάκρυα του κόσμου και με την πληγή σου έπλασες τη θάλασσα τη γη μας. Κι ύστερα μετά τον θάνατο της αιωνιότητας και την ανάσταση της ημέρας πριν το κόψει σε μιαν αρχαία αγορά κάποιο χέρι μια Κυριακή, σαν πασχαλιά θα ξανανθίσει ο κόσμος.


03.05.2013 xronos.gr
nikos-lygeros-poihsh
πηγή-thesecretrealtruth
Διαβάστε περισσότερα... »

Ο καθένας μας κουβαλά στην καρδιά του, το περιβάλλον στο οποίο ζει






Κάποτε κάποιος νεαρός μόλις έφτασε σε μια Όαση στη μέση της Ερήμου της Ιουδαίας, συνάντησε τον γέρο – Ελισαίο και τον ρώτησε:

-Τι είδους άνθρωποι ζουν σ’ αυτόν τον τόπο, γέροντα;

-Τι είδους άνθρωποι ζούσαν στον τόπο σου, παιδί μου;
Ρώτησε με τη σειρά του ο γέροντας.

- Μια κοινωνία εγωιστών και κακών, απάντησε ο νεαρός, είμαι χαρούμενος που έφυγα από κοντά τους.

-Τους ίδιους θα βρεις κι εδώ, παιδί μου, απάντησε στοχαστικά ο γέρο – Ελισαίος.
Την ίδια μέρα πέρασε από την Όαση να πιει νερό και να ξεκουραστεί ένας άλλος νεαρός και ρώτησε τον γέρο – Ελισαίο:

-Γέροντα, τι είδους άνθρωποι ζουν εδώ;

Ο γέροντας απάντησε με την ίδια ερώτηση:

-Τι είδους άνθρωποι ζουν στον τόπο από τον οποίο έρχεσαι, παιδί μου;

Ο νεαρός απάντησε:

-Μια θαυμάσια ομάδα ανθρώπων, φιλική, ειλικρινής, φιλόξενη. Είναι πολύ λυπηρό που πρέπει να τους αφήσω.

-Τον ίδιο τύπο ανθρώπων θα συναντήσεις κι εδώ, είπε ο γέρο- Ελισαίος.

Ο μικρός εγγονός του που άκουσε τις συνομιλίες, τον ρώτησε σαν έμειναν οι δυο τους:

-Παππού, πώς γίνεται να δώσεις τόσο διαφορετικές απαντήσεις στην ίδια ερώτηση;

Κι ο γέρο-Ελισαίος απάντησε:

-Άκου, παιδί μου. Ο καθένας μας κουβαλά στην καρδιά του το περιβάλλον στο οποίο ζει. Αυτός, που δε βρήκε τίποτε καλό στα μέρη από όπου πέρασε, δεν θα συναντήσει, ούτε κι εδώ κάτι καλό.

Εκείνος που συνάντησε φίλους εκεί, θα βρει κι εδώ. Κι αυτό διότι στην πραγματικότητα, η ψυχική στάση είναι το μόνο πράγμα στη ζωή μας που μπορούμε να ελέγχουμε απόλυτα. Αυτό μην το ξεχνάς ποτέ καθώς θα μεγαλώνεις!


πηγή-oiaggeloitoufwtos
Διαβάστε περισσότερα... »

Ποιά είναι η αρχαιότερη πόλη της Ελλάδας;





Πέρασε καιρός και η γη άρχισε να κατοικείται από ανθρώπους, αφού οι μεγαλύτερες
και οι μικρότερες θεότητες, οι δυνάμεις και οι μορφές του σύμπαντος, οι αρχέγονες παρουσίες της ζωής ένιωθαν αδιάκοπα το κίνητρο του έρωτα και της αναπαραγωγής.

Αλλά η επιλογή κάποιου μεταξύ των αθανάτων, 
είχε γίνει αυστηρά επιλεκτική. 


Σύμφωνα με τον Παυσανία (2, 15,5), οι τοπικοί μύθοι ανέφεραν ότι ο πρώτος άνθρωπος που κατοίκησε την Αργολίδα, ήταν ο Φορωνέας, γιος του θεού-ποταμού Ίναχου και της νύμφης Μελίας.

Ο Ίναχος είχε επιλεγεί ως κριτής στη διαμάχη μεταξύ της Ήρας και του Ποσειδώνα
για την κατοχή της περιοχής και προφανώς, εκτιμώντας τους συναισθηματικούς δεσμούς της θεάς με τη γη που είχε φιλοξενήσει το πρώτο αγκάλιασμα με τον άντρα της, αποφάσισε υπέρ της.


Από τότε η Ήρα τύγχανε ιδιαίτερης λατρείας στο Άργος. Ο Ποσειδώνας όμως πήρε πολύ άσχημα
την αποτυχία που ματαίωνε τις φιλοδοξίες του να κατακτήσει ένα ζωτικό χώρο στη στεριά. Μια ανάλογη ήττα υπέστη και αλλού, όπως μαρτυρεί το πρώτο επεισόδιο της αθηναϊκής μυθολογίας.


Εκμεταλλευόμενος την ιδιότητά του ως βασιλιά της θάλασσας και όλων των υδάτων, ξέρανε τον Ίναχο
και τον κατάντησε ένα χείμαρρο που γεμίζει νερό μόνο την εποχή των βροχών' και η τιμωρία επεκτάθηκε σ' ολόκληρη την περιοχή του Άργους, το οποίο η lλιάδα (Δ, στ. 171) περιγράφει με το επίθετο «πολυδίψιον».


Στο ίδιο εδάφιο, ο Παυσανίας αναφέρει ότι ο Φορωνέας «ο γιος του Ινάχου,
συγκέντρωσε πρώτος τους ανθρώπους σε κοινωνικό σύνολο. Πριν οι οικογένειες ζούσαν σποραδικά και μόνες.


Ο τόπος όπου για πρώτη φορά συγκεντρώθηκαν ονομάστηκε
Φορωνικόν. Αυτή η ένδοξη πρωτιά συνδυάζεται, στα πλαίσια της γενιάς του, με μια άλλη, εξίσου τιμητική.


Ο Φορωνέας απόκτησε μια κόρη, με το όνομα Νιόβη, την οποία δεν πρέπει να συγχέουμε
με την ομώνυμη και κακότυχη ηρωίδα που μεταμορφώθηκε σε πέτρα από τον πόνο για το θάνατο των παιδιών της, όπως διαβάσαμε στη μυθολογία της Θήβας.


Η Νιόβη της Αργολίδας δοξάστηκε, όπως αναγνωρίζουν ομόφωνα οι μυθογράφοι, όντας
η πρώτη θνητή γυναίκα με την οποία ενώθηκε ερωτικά ο Δίας, αφού η μοίρα ήθελε εκείνη η γη να αποτελέσει για την Ήρα την αρχή του καλού και του κακού που έχουν ως αιτία, και για τους θεούς όπως και για τους ανθρώπους, την ηδονή του έρωτα.


Από τη λαμπρή ένωση γεννήθηκε ο ήρωας Άργος. Δεν είναι σαφές αν αυτός έδωσε το όνομά του στην πόλη του Φορωνέα ή αν σ' αυτόν οφείλεται η ίδρυση μιας νέας πόλης. 

Σε κάθε περίπτωση, οι Έλληνες θεωρούσαν το Άργος την αρχαιότερη πόλη της χώρας τους.


Κόσμησαν αυτό τον ασύγκριτο τίτλο ευγενείας μ' ένα στέμμα από θαυμάσιους μύθους, οι οποίοι αφήνουν να διαφανούν τα γεγονότα που έδωσαν μορφή στον ελληνικό πολιτισμό μέσω των σχέσεων με τους άλλους πολιτισμούς της ανατολικής Μεσογείου.

Στην lλιάδα οι πολεμιστές της Ελληνικής στρατιάς αποκαλούνται Αχαιοί,
αλλά και Αργείοι και Δαναοί, ένα άλλο όνομα το οποίο, όπως θα δούμε, ανήκει στη μυθολογική παράδοση του Άργους.


Έχουν προταθεί διάφορες ερμηνείες γι' αυτό το γεγονός. Ίσως όμως θα πρέπει
να αναγνωρίσουμε και σ' αυτό τα ίχνη της πανάρχαιης παράδοσης που συνέδεε το Άργος με τις πρώτες εκδηλώσεις της οργανωμένης κοινωνικής συμβίωσης στην Ελληνική Γη.



~ Από το βιβλίο των dario & lia del corno "στη γη του μύθου" Εκδοτικός Οίκος Λιβάνη
Διαβάστε περισσότερα... »

Ο δείκτης συναισθηματικής νοημοσύνης μας (Emotional Intelligence), ή αλλιώς EQ





Ο δείκτης συναισθηματικής νοημοσύνης μας (Emotional Intelligence), ή αλλιώς EQ, καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε τα συναισθήματα, τόσο τα δικά μας, όσο και των άλλων και μπορεί να διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στον καθορισμό της ευτυχίας και της επιτυχίας μας.


Πώς όμως μπορούμε να ελέγξουμε το επίπεδο της συναισθηματικής μας νοημοσύνης; 

Οπως εξηγεί ο Ντάνιελ Γκολμαν, ψυχολόγος και συγγραφέας της μελέτης «Focus: The Hidden Driver of Excellence», μιλώντας στο Huffington Post, υπάρχουν 13 στοιχεία που σηματοδοτούν ότι ορισμένα άτομα έχουν υψηλό EQ

1. Είναι περίεργοι να γνωρίσουν ανθρώπους που δε ξέρουν
Αυτό δείχνει ότι το άτομο έχει έναν ορισμένο βαθμό ενσυναίσθησης, ένα από τα κύρια συστατικά της συναισθηματικής νοημοσύνης. 

Τα Ατομα με Υψηλή Ενσυναίσθηση (HEPS) - εκείνοι που είναι εξαιρετικά προσαρμοσμένα στις ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων, και να ενεργούν με τρόπο που να είναι ευαίσθητη στις ανάγκες αυτές - έχουν ένα σημαντικό κοινό χαρακτηριστικό: Είναι πολύ περίεργος για τους ξένους και πραγματικά ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τους άλλου

2. Είναι γεννημένοι ηγέτες
Σύμφωνα με τον Γκολμαν, οι εξαιρετικοί ηγέτες συχνά έχουν ένα πράγμα από κοινού. Εκτός από τις παραδοσιακές απαιτήσεις για την επιτυχία, διαθέτουν μοναδικό ταλέντο, ισχυρή ηθική εργασίας και φιλοδοξία, στοιχεία που σηματοδοτούν υψηλό βαθμό συναισθηματικής νοημοσύνης.

3. Γνωρίζουν τις ικανότητες αλλά και τις αδυναμίες τους
Ενα άτομο με υψηλό EQ, μαθαίνει να εντοπίζει τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του και να αναλύει πώς αυτές λειτουργούν πιο αποτελεσματικά σε αυτό το πλαίσιο. Αυτή η συνειδητοποίηση γεννά την ισχυρή αυτοπεποίθηση, που είναι ένας βασικός παράγοντας της συναισθηματικής νοημοσύνης, σύμφωνα με τον Γκολμαν.

4. Ξέρουν και επιλέγουν πότε θα προσέξουν κάτι
Η ικανότητα να αποφεύγουμε τους περισπασμούς και να επικεντρωνόμαστε στο έργο μας είναι το κλειδί για τη συναισθηματική νοημοσύνη, αναφέρει ο Γκολμαν.

5. Οταν συγχύζονται ξέρουν ακριβώς το λόγο
Ολοι βιώνουν μια σειρά από συναισθηματικές διακυμάνσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας και συχνά δεν χρειάζεται καν καταλάβουμε τι προκαλεί ένα κύμα οργής ή θλίψης. Αλλά μια σημαντική πτυχή της αυτογνωσίας και του υψηλού EQ είναι η ικανότητα να αναγνωρίζουμε από που πηγάζουν τα συναισθήματα σας προέρχεται από και να ξέρουμε ακριβώς γιατί αισθανόμαστε έτσι.

6. Τα πάνε καλά με τον περισσότερο κόσμο
Το να έχεις ειλικρινείς, εκπληρωμένες και αποτελεσματικές σχέσεις είναι σημάδι υψηλής συναισθηματικής νοημοσύνης, σύμφωνα με τον Γκολμαν.

7. Τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα να είναι καλοί και ηθικοίΜια πτυχή της συναισθηματικής νοημοσύνης είναι η «ηθική ταυτότητα», η οποία έχει να κάνει με το βαθμό στον οποίο θέλουμε να δούμε τους εαυτούς μας ως ηθικά και νοιαστικά άτομα. Εάν είστε κάποιος που νοιάζεται για την δημιουργία αυτής της πλευράς του εαυτού σας ανεξάρτητα από το πώς έχετε ενεργήσει κατά στο παρελθόν σε ηθικές καταστάσεις, μπορεί να έχετε ένα υψηλό EQ.

8. Νοιάζονται και βοηθούν τους άλλους
Αν καθυστερείτε τις δραστηριότητες σας προκειμένου να δώσετε προσοχή σε άλλους ή να τους βοηθήσετε και ξεστρατίζετε για να πείτε γεια σε κάποιον ή να βοηθήσετε μια ηλικιωμένη γυναίκα στο μετρό, έχετε υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη σύμφωνα με τον Γκολμαν.

9. Είναι καλοί στο να διαβάζουν εκφράσεις του προσώπου
Η ικανότητα να καταλαβαίνει κανείς τα συναισθήματα του άλλου απλώς κοιτάζοντας το πρόσωπο του είναι δείγμα υψηλού EQ

10. Είναι καλοί στο να κρίνουν χαρακτήρες
Εαν η διαίσθηση σας για κάποιο άτομο σπάνια πέφτει έξω, τότε αυτό είναι δείγμα υψηλού EQ.

11. Εμπιστεύονται το ένστικτο τους
Ενας συναισθηματικά έξυπνος άνθρωπος είναι κάποιος που αισθάνεται άνετα να ακολουθοει τη διαίσθησή του, εξηγεί ο Γκόλμαν. Εάν είστε σε θέση να εμπιστεύεστε τον εαυτό σας και τα συναισθήματά σας, τότε διαθέτετε υψηλό EQ.

12. Μπορούν και αυτενεργούν συχνάΕίστε πάντα φιλόδοξοι και εργατικοί, ακόμα και όταν δεν ανταμείβεστε για αυτό; Αν έχετε προσωπικό κίνητρο και μπορείτε να εστιάσετε την προσοχή και την ενέργειά σας για την επιδίωξη των στόχων σας τότε είναι πιθανό να έχετε ένα υψηλό EQ.

13. Ξέρουν πότε να πούνε «όχι»
Η αυτοσυγκράτηση, ένα από τα βασικά συστατικά της συναισθηματικής νοημοσύνης και σημαίνει ότι θα είστε σε θέση να πειθαρχήσετε τον εαυτό σας και να αποφύγετε ανθυγιεινές συνήθειες. Οι συναισθηματικά ευφυείς άνθρωποι γενικά μπορούν να διαχειριστούν σωστά το άγχος και να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους, σύμφωνα με τον Γκολμαν.


Πηγή: Πόσο μεγάλη είναι η συναισθηματική σας νοημοσύνη: Ελέγξτε το EQ σας με 13 απλούς τρόπους
Διαβάστε περισσότερα... »

Ο Θεός μας έδωσε εκατοντάδες τρόπους, για να φτάσουμε κοντά Του




Ο Θεός μας έπλασε μοναδικούς και ανεπανάληπτους.

Μα εμείς θελήσαμε να μοιάσουμε σε άλλους.

Γονείς, δασκάλους, φίλους, γεροντάδες και "αγίους".

Λέει ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ, ότι στον Θεό δεν αρέσει να επαναλαμβάνεται.

Ο Θεός είναι Πρόσωπο και συνάπτει μοναδικές και ανεπανάληπτες προσωπικές σχέσεις με τον καθένα μας ξεχωριστά.

Τα βιώματα των αγίων δεν επαναλαμβάνονται.

Είναι μοναδικά για τον καθένα.

Είναι ο δικός τους δρόμος προς Εκείνον.

Ο Θεός μας έδωσε εκατοντάδες τρόπους, για να φτάσουμε κοντά Του.

Ένα δρόμο με χιλιάδες μονοπάτια.

Και εμείς θέλουμε να πάμε όλοι από τον ίδιο.

Και δεν χωράμε.

Και στριμωχνόμαστε και σκάμε και δυσφορούμε, πνιγόμαστε και ταλαιπωρούμαστε.

Γιατί;

Μα γιατί δεν θέλουμε να ζήσουμε την ζωή που μας χάρισε Εκείνος.

Προτιμούμε να ζούμε την ζωή ενός άλλου.

Να φεύγουμε από την ευθύνη την μοναδικότητας.

Και μόνο όταν πεθάνουμε θα καταλάβουμε ότι εμείς δεν ζήσαμε, μα κάποιος άλλος ως σκιά την θέση, πήρε την δικιά μας.


Διαβάστε περισσότερα... »

Ετυμολογία, μυθολογικές και ιστορικές καταβολές, Ελληνικών τοπωνυμίων


Μη μου πείτε ότι ταξιδεύοντας σε κάποιο μέρος δεν έχετε κάποτε αναρωτηθεί γιατί έχει ονομαστεί έτσι. 


Και δεν αναφέρομαι στην Ουάσινγκτον ή… την Ισλανδία (Iceland), που η ίδια η ετυμολογία της λέξης προδίδει την ιστορία του ονόματός τους, αλλά σε περιοχές της Ελλάδας, των οποίων το «βαφτιστικό» όνομα, λόγω προφανώς και της πλούσιας, μακραίωνης ιστορίας της χώρας μας, κρύβει πολλά χρόνια μύθων και παραδόσεων.

Οι μυθικοί «νονοί» Καταρχήν, από πού πήρε το όνομά της η ίδια η χώρα μας;
Σύμφωνα με την ιστορία (και τον Όμηρο), η Ελλάδα πήρε το όνομά της από τον Έλληνα, γιο του Δευκαλίωνα ή του Δία ή του Προμηθέα και της Πύρρας. 

Την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου (τέλη του 5ου αιώνα π.Χ.) «ελληνικός» χαρακτηρίζεταιoλόκληρος ο γεωγραφικός χώρος της σύγχρονης ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας και ακόμα της Κάτω Ιταλίας και Σικελίας (Μεγάλη Ελλάς). Ότι η Αθήνα ονομάστηκε έτσι προς τιμήν της θεάς Αθηνάς, είναι γνωστό.





Αλλά η Θεσσαλονίκη; Η Θεσσαλονίκη, που ιδρύθηκε από τον Κάσσανδρο,
πήρε το όνομά της προς τιμή της συζύγου του, Θεσσαλονίκης, ετεροθαλούς αδελφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και θυγατέρας του Φιλίππου Β’ και της πέμπτης συζύγου του, της Θεσσαλίδας πριγκίπισσας Νικησιπόλεως. 


Το όνομά της προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων «Θεσσαλών» και «νίκη», εις μνήμην της νίκης των Μακεδόνων και των Θεσσαλών έναντι της τυραννίδας των Φερών και των συμμάχων της, Φωκέων, κατά τον Γ’ Ιερό Πόλεμο.

Αλλά και το όνομα Πάτρα προέρχεται από τον Πατρέα, τον μυθικό οικιστή της πόλης.
 

Ενώ η Πελοπόννησος, που αρχικά ονομαζόταν Πελασγία (από τον γενάρχη των Πελασγών)
και Απιά (από τον Απιό, γιο του Δευκαλίωνα), ονομάστηκε αργότερα από τον Πέλοπα, το γιο του Τάνταλου και βασιλιά της Ήλιδας.

Από μυθικά πρόσωπα πήραν το όνομά τους και αμέτρητα άλλα μέρη στην Ελλάδα,
όπως η Ζάκυνθος (φωτο) που, σύμφωνα με τον Όμηρο, ονομάστηκε έτσι από τον Ζάκυνθο, γιο του βασιλιά της Τροίας Δάρδανου, ο οποίος έφτασε στο νησί γύρω στα 1.500 π.Χ. και έκτισε εκεί την ομώνυμη πόλη. Ωστόσο, ο ιστορικός μελετητής Γούντ αναφέρει πως το όνομα του νησιού οφείλεται στην ορεινή μορφολογία του και ότι «Ζα-κυνθος» στα αρχαία σημαίνει «πολύ – λόφος».






Παραμένοντας στα Επτάνησα, η Κέρκυρα πήρε το όνομά της από την νύμφη Κέρκυρα, την κόρη του Ασωπού ποταμού, την οποία αγάπησε ο Ποσειδώνας και την πήγε στο νησί. Από τον έρωτά τους γεννήθηκε ο Φαίακας, στον οποίο χρωστά το νησί το μυθικό του όνομα ως «νησί των Φαιάκων». 

Και αν αναρωτιέστε γιατί στα αγγλικά λέγεται Corfu, στα χρόνια του Βυζαντίου το νησί ονομάστηκε «Κορυφώ», από τη δίκορφη Ακρόπολη, που βρισκόταν στη θέση της σημερινής πόλης. Δεν ήταν δύσκολο το 'Κορυφώ', να παραφραστεί σε 'Κόρφου'.

Η
Κεφαλονιά πήρε το όνομά της από τον Βασιλιά Κέφαλο, όμως άλλες πηγές αναφέρουν και την αρχαία φυλή των Κεφαλλήνων, ή ακόμα ότι το όνομα προέρχεται από τη λέξη «κεφάλι», εννοώντας την Κεφαλονιά ως την «κεφαλή» (είναι άλλωστε το μεγαλύτερο νησί) των Επτανήσων.

Όσο για τις Κυκλάδες, η
Μύκονος, για παράδειγμα, λέγεται πως πήρε το όνομά της από τον ήρωα Μύκονο. Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, με το νησί καταπλάκωσε ο Ηρακλής τον τελευταίο από τους γίγαντες.

Η
Πάρος πήρε το όνομα του Πάρου, γιου του Παρασσίου του Αρκάδα, ο οποίος με άλλους αποίκους εγκαταστάθηκε στο νησί.

Και η
Νάξος πήρε το όνομά της πρώτα από τον Νάξο, τον θρυλικό ηγεμόνα των Κάρων, πρώτων αποίκων του νησιού.

Η
Σαντορίνη, βέβαια, είναι πιο περίπλοκη περίπτωση. Το όνομα "Θήρα" προέρχεται από τον αρχαίο Σπαρτιάτη Θήραν που αποίκησε πρώτος το νησί. 

Το όνομα "Σαντορίνη" προέρχεται από τους διερχόμενους Φράγκους Σταυροφόρους, οι οποίοι κατά το πέρασμα τους, στέκονταν για ανεφοδιασμό κοντά στην εκκλησία της Αγίας Ειρήνης που υπήρχε στο νησί. 

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας επίσημα καθιερώθηκε το όνομα "Θήρα", οι ξένοι χάρτες όμως συνέχισαν να την ονοματίζουν "Σαντα-Είρηνα" και έτσι παρέμεινε με μικρή παραφθορά από τους Έλληνες ως "Σαντορίνη" (αντί του ορθότερου Σαντορήνη).





Μεγάλη ιστορία έχει και το όνομα της Κρήτης

Στο νησί αρχικά ζούσαν οι καλούμενοι Ιδαίοι Δάκτυλοι ή Κουρήτες που είχαν βρεθεί εκεί από τη Φρυγία (= η Τρωάδα στη Μ. Ασία). 

Οι αυτόχθονες αυτοί κάτοικοι, λεγόμενοι και Ετεοκρήτες, είχαν βασιλιά τον Κρή (Κρήτα), ο οποίος ανακάλυψε πολλά και πολύ σημαντικά πράγματα στο νησί, τα οποία είχαν τη δυνατότητα να ωφελήσουν την κοινωνική ζωή των ανθρώπων.

Το Πήλιο, πεδίο της Γιγαντομαχίας,
θερινή κατοικία των 12 θεών του Ολύμπου και Μυθική χώρα των Κενταύρων, φιλοξένησε στην κορυφή του τον γάμο της Θέτιδας και του Πηλέα, από τον οποίο πήρε το όνομά του. Ο Πηλέας ήταν μυθικός βασιλιάς της περιοχής, πατέρας του πασίγνωστου μυθικού ήρωα του Τρωικού Πολέμου, Αχιλλέα.

Όσο για την Εύβοια
, λέγεται βέβαια ότι πήρε το όνομα της από την Εύβοια, νύμφη και κόρη του ποταμού Ασωπού (ενώ παλαιότερα επικρατούσε και η ονομασία "Χαλκίς", λόγω των πλούσιων κοιτασμάτων χαλκού), αλλά παράλληλα το όνομά της φανερώνει το γόνιμο καλλιεργήσιμο έδαφος και την ανεπτυγμένη βοοτροφία του νησιού ("ευ" και "βους" σημαίνει "Καλό Βόδι").

Από τα πιο ενδιαφέροντα (ιστορικά) ονόματα ανακαλύψαμε πως έχει η Ανάφη. Ο μύθος λέει πως όταν οι Αργοναύτες επέστρεφαν από την Κολχίδα, συνάντησαν μεγάλη θαλασσοταραχή έξω από την Ανάφη. Τότε προσευχήθηκαν στον Απόλλωνα κι εκείνος έδιωξε την αντάρα, με αποτέλεσμα να "αναφανεί" μπροστά τους το νησί, όπου και αγκυροβόλησαν, ονομάζοντάς το "Ανάφη".






Διαφορετικές εκδοχές υπάρχουν για το όνομα της Καρπάθου . Η μυθολογική εκδοχή αναφέρει ότι επειδή οι πρώτοι κάτοικοι αγαπούσαν υπερβολικά τον τόπο τους, έκλεψαν (άρπαξαν) τους Ολύμπιους θεούς και τους πήγαν στο νησί. 

Από την πράξη τους αυτή, ονομάστηκαν Αρπάθεοι, που μετά μετατράπηκε σε Καρπάθεοι και τέλος σε Καρπάθιοι οπότε και η Κάρπαθος. Άλλες εκδοχές μιλούν για ορυκτά και φυτά που υπάρχουν στο νησί με παρόμοιο όνομα, ενώ ο Όμηρος την ονομάζει Κράπαθο.

Όσο για την Ικαρία, είναι γνωστό πως οφείλει το όνομά της, όπως και το Ικάριο Πέλαγος που την περιβάλλει, στον μυθικό ήρωα Ίκαρο, γιο του μηχανικού Δαίδαλου, που πετώντας με τον πατέρα του από την Κρήτη προς την Αθήνα με κέρινα φτερά, έπεσε και πνίγηκε κοντά στο νησί.

Τέλος, πολλές φορές έχουμε αναρωτηθεί προς τι η ονομασία Καμμένα Βούρλα
. Δυσκολευτήκαμε να βρούμε μία βάσιμη απάντηση, αλλά τελικά καταλήξαμε στο εξής: Η αρχική ονομασία των σημερινών Καμένων Βούρλων ήταν «Παλιοχώρι», αλλά κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας σε μια τουρκική επιδρομή, οι κάτοικοι, σύμφωνα με μια παράδοση αναζήτησαν καταφύγιο σωτηρίας μέσα στα βούρλα. 

Όταν πέρασε ο κίνδυνος, έγινε πολύς λόγος για τη σωτηρία τους και πάνω στη συζήτηση, κάποιος είπε τη φράση «ας είναι καλά τα καημένα τα βούρλα». Πρώτη επίσημη ονομασία ως «Καϋμένα Βούρλα» έχουμε στο βασιλικό διάταγμα του Γεωργίου Α` στις 29 Αυγούστου 1912 περί αναγνωρίσεως των Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Φθιώτιδος.





Το σχήμα των νησιών και εδαφική μορφολογία κάποιων περιοχών έπαιξαν εξίσου σημαντικό ρόλο στην ονομασία τους.

Η
Σκόπελος, για παράδειγμα, πήρε μάλλον το όνομα της από το σκοπελώδες των βόρειων ακτών της.

Το ίδιο και η
Σκύρος, που σύμφωνα με ιστορικούς ονομάστηκε έτσι από το άγριο πετρώδες έδαφος της, αφού «σκίρον» ή «σκύρον» σημαίνει συντρίμμια πέτρας (κατάλληλο για σκυρόδεμα) ή χαλίκι.

Όσο για τη Μάνη, υπάρχουν πολλές εκδοχές για το πότε και πώς δόθηκε το όνομά της.
Η μία λέει ότι προέρχεται από τη λατινική λέξη manus (=χέρι), επειδή καθώς οι ναυτικοί πλησίαζαν το ακρωτήρι Ταίναρο και αντίκριζαν το σχήμα της ξηράς, αποφάσισαν να ονομάσουν τη περιοχή Brazzo di Maina. 

Άλλη εκδοχή λέει πως, λόγω των ισχυρών ανέμων, οι ναυτικοί που περνούσαν από τη περιοχή έκαναν μάϊνα τα πανιά, ενώ σύμφωνα με μία τρίτη, οι Ρωμαίοι έλεγαν συχνά τη φράση «In Manis», επειδή εδώ ήταν η πύλη του Άδη, που εισέρχονταν οι ψυχές (Manes). 

Επικρατεί πάντως και η εκδοχή που παραπέμπει στο κτίσιμο του περίφημου κάστρου της Μαΐνης, που έχτισε ο αρχιτέκτονας Μαΐνης, ενώ τελευταία συζητιέται ότι το όνομα μπορεί και να προέρχεται από το πατέρα των Θεών «Μάνη». Ο Μάνης είναι ο πατέρας του Κρόνου και παππούς του Δία, για τον οποίο στην Θεογονία του Απολλόδωρου λέγεται «Μάνης το δεύτερο όνομα του Θεού Ουρανού».

Τέλος, το… χαριτωμένο Καρδίτσα
προήλθε πιθανότητα από το γεγονός ότι η πόλη βρίσκεται στην «καρδία» της Ελλάδος και δη του Θεσσαλικού κάμπου.

Το όνομα της Λευκάδας προήλθε από το όνομα «Λευκάς πέτρα» ή «Λευκάς άκρα»,
αρχαιότερη ονομασία του σημερινού Λευκάτα, νοτιότερου ακρωτηρίου του νησιού.






Και της Σκιάθου επειδή βρίσκεται στην "σκιά του Άθω" (του Αγίου Όρους). Αυθαιρεσίες και λεξιδάνεια Βέβαια δεν έχει παίξει μόνο η ιστορία και η γεωγραφία ρόλο στην ονομασία κάποιων περιοχών.

Μέρη δανείστηκαν ονόματα από παλαιότερους ξένους κατακτητές, άλλα μέρη βασίστηκαν σε θρησκευτικά ή χριστιανικά στοιχεία για το όνομά τους, ενώ κάποια ξεχώρισαν για κάποια τοπικά προϊόντα τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Μεθώνη, που οφείλει μάλλον το όνομά της στο ωραίο κρασί (μέθη) που παρήγαγε.

Ή οι Παξοί, των οποίων το όνομα, σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Παραμυθία Αθηναγόρα, προέκυψε από την εξαγωγή πλακών που έβγαιναν στο νησί (σύνθεση της λέξης παξ = πλάκα και αε ή αι = νησί).

Η Κορώνη, από την άλλη, σύμφωνα με μια αρχαία λαϊκή παράδοση πήρε το όνομά της από ένα χάλκινο νόμισμα (Κουρούνα) που βρέθηκε όταν έσκαβαν τα θεμέλια για τα τείχη. Αναφέρεται ακόμη πως το αρχικό της όνομα ήταν Κορώνεια, που της έδωσε ο οικιστής Επιμηλίδης, ο οποίος καταγόταν από τη βοιωτική Κορώνεια. Οι ντόπιοι, όμως, μάλλον δεν μπορούσαν να συνηθίσουν αυτήν την ονομασία και την παρέφθειραν σε Κορώνη.

Λεξιδάνειο είναι η ονομασία Ζαγόρι που προέρχεται από την εποχή της καθόδου Σλάβων φυλών στην Ελλάδα, οι οποίοι μετάφρασαν το αρχαίο όνομα της περιοχής «Παρωραία» που σημαίνει «Παρά Τω Όρος» σε «Ζαγόρι» που στα σλαβικά σημαίνει «πίσω από το βουνό», γεωγραφικά σε σχέση με τα Ιωάννινα.







Αλλά και η Νίσυρος, λέξη που κατά μία άποψη είναι φοινικική και σημαίνει είτε "εποπτεία" είτε "απόκομμα", "θραύσμα". Μία άλλη ερμηνεία, ωστόσο, ετυμολογεί τη Νίσυρο από τις λέξεις «νέω» και «σύρω», συνδυάζοντας εύστοχα το όνομα του νησιού με το μύθο της δημιουργίας του. 

Σύμφωνα με αυτόν, η Νίσυρος σχηματίστηκε κατά τη Γιγαντομαχία, όταν ο Ποσειδώνας, κυνηγώντας το γίγαντα Πολυβώτη στο Αιγαίο, τον πρόλαβε κοντά στην Κω και, αποσπώντας με την τρίαινά του ένα τμήμα από αυτή, το έριξε στον γίγαντα. Η Νίσυρος αποτελεί τον βράχο με τον οποίο καταπλάκωσε ο Ποσειδώνας τον Πολυβώτη και το νησί τρέμει ακόμη από τον τιμωρημένο γίγαντα. Ο μύθος συμβολίζει το ηφαίστειο και τις δονήσεις που ταράζουν το νησί.

Ενώ χριστιανικές ρίζες φαίνεται να έχει το όνομα της Καλαμάτας, αφού σύμφωνα με την παλαιότερη εκδοχή οφείλεται στην εκκλησία της Παναγιάς της Καλομάτας που υπήρχε στην περιοχή. Νεότερες, ωστόσο, έρευνες έχουν απορρίψει την παραπάνω εκδοχή και υποστηρίζουν ότι η Καλαμάτα πήρε το όνομα της είτε από την γειτονική αρχαία πόλη των Καλαμών, ή από τους πολλούς καλαμιώνες της περιοχής. Συζητιέται, τέλος, ότι το όνομα μπορεί και να προήλθε από το σύνηθες στην περιοχή επώνυμο Καλαμάτης που είναι γνωστό από αρκετά υστεροβυζαντινά έγγραφα.

Τέλος, για θρησκευτικούς λόγους ονομάστηκε έτσι και η Ρόδος
. Το όνομα του νησιού συσχετίζεται με το ομώνυμο λουλούδι (αποκαλείται άλλωστε και νησί των ρόδων), ιερό στον Ήλιο. Τα αρχαία νομίσματα της Ρόδου, μάλιστα, παρίσταναν από το ένα μέρος το κεφάλι του Ήλιου και από το άλλο το ρόδον. 

Για την ιστορία, και επειδή γνωρίζω πως πολλοί έχουν αυτή την απορία, λόγω της περίφημης ελληνικής ταινίας με τον Χατζηχρήστο, η Κολοπετινίτσα είναι το ελληνικό όνομα του μικρού χωριού Τριταία, στο νομό Φωκίδας.


Έλενας Μπούλια
Διαβάστε περισσότερα... »