«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Σάββατο 3 Μαΐου 2014

Οι Αέρηδες της πλάκας. Ο αρχαιότερος μετεωρολογικός σταθμός του κόσμου



Ο αρχαιότερος μετεωρολογικός σταθμός του κόσμου, που υπολόγιζε τον καιρό και την ώρα. 

Πως γλίτωσε από τον αρπακτικό Έλγιν.

Το κτίριο κατασκεύασε ο Έλληνας αστρονόμος Ανδρόνικος
από την Κύρρο της Μακεδονίας το πρώτο μισό του 1ου αιώνα π. Χ. 

Τον ακριβή λόγο κατασκευής του μέσα στο χώρο της ρωμαϊκής αγοράς, δεν τον γνωρίζουμε.

Ούτε τον χρηματοδότη του έργου. Οι μελετητές ωστόσο θεωρούν πως ήταν ένα είδος μετεωρολογικού σταθμού της εποχής, που παράλληλα υπολόγιζε και την ώρα. 

Ήταν σημαντικό για τους εμπόρους να γνωρίζουν την ώρα και τους ανέμους για να μπορούν να υπολογίσουν πότε περίπου θα έφθαναν τα προϊόντα τους στον προορισμό τους


Οι 8 άνεμοι
Το Ωρολόγιο του Κυρρήστου ή Πύργος των Ανέμων ή Αέρηδες, όπως είναι σήμερα γνωστό, είναι ένας οκταγωνικός πύργος 13.5 μέτρων, κατασκευασμένος από πεντελικό μάρμαρο. Πάνω στη στέγη υπήρχε ένας ανεμοδείκτης σε μορφή Τρίτωνα, ο οποίος σήμερα δεν σώζεται.

Κάτω από το γείσο της στέγης, απεικονίζονται οκτώ φτερωτοί ανάγλυφοι άνεμοι με τα σύμβολά τους:
Βορρέας για τον βορρά, Καικίας για τον βορειοανατολικό, Απηλιώτης για τον ανατολικό, Εύρος για τον νοτιοανατολικό, Νότος για τον νότιο, Λιψ (Λίβας) για τον νοτιοδυτικό, Ζέφυρος για τον δυτικό και Σκίρων για τον βορειοδυτικό.

Κάτω από τους ανέμους, ήταν μάλλον τοποθετημένα τα ηλιακά ρολόγια του μνημείου. Στο εσωτερικό υπήρχε υδραυλικό ρολόι για να υπολογίζουν την ώρα τις ανήλιες μέρες, αλλά και τις νύχτες.



Το υδραυλικό ρολόι
Πως ακριβώς υπολόγιζαν την ώρα αλλά και “διάβαζαν” τον καιρό δεν γνωρίζουμε. Διάφοροι επιστήμονες έχουν καταλήξει για το πως λειτουργούσε το υδραυλικό ρολόι. Υπήρχαν δυο δεξαμενές, η μία ψηλότερα από την άλλη.

Το νερό από την πηγή της “Κλεψύδρας” στην Ακρόπολη,
έφθανε στην επάνω δεξαμενή και από εκεί στην κάτω, όπου υπήρχε πλωτήρας συνδεδεμένος με μία λεπτή μπρούτζινη αλυσίδα.

Όταν ανέβαινε με τη στάθμη του νερού, κινούσε την αλυσίδα, η οποία με τη σειρά της περιέστρεφε
το μηχανισμό του ρολογιού που βρισκόταν στο κέντρο του πύργου. Κάθε 24 ώρες άδειαζαν τη μικρή δεξαμενή και αυτό ισοδυναμούσε με κούρδισμα του ρολογιού.



Τα χριστιανικά χρόνια
Τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους μετατράπηκε σε παλαιοχριστιανική εκκλησία ή σε βαπτιστήριο γειτονικής εκκλησίας, ενώ στο περιβάλλοντα χώρο δημιουργήθηκε νεκροταφείο.

Το 18ο αιώνα, μετά την αποχώρηση του Βενετού Μοροζίνη και την ανακατάληψη της πόλης από τους Τούρκους
μετετράπη σε τεκέ (τόπο προσευχής) των Δερβίσηδων, του Τάγματος των Μεβλεβήδων και ονομαζόταν τεκές του Μπραΐμη. Τότε ο πύργος απέκτησε παράθυρα.




Η προσπάθεια αρπαγής του πύργου από τον Έλγιν
Μέχρι το 1828, έμεινε στα χέρια των Δερβίσηδων.
Θεωρούσαν το τόπο ιερό για αυτό και τον προστάτεψαν από τις αρπακτικές διαθέσεις του Έλγιν. Ο Βρετανός κόμης ήθελε να μεταφέρει ολόκληρο το κτίριο στη Βρετανία και μάλιστα είχε καταστρώσει ολόκληρο σχέδιο.

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, ο πύργος παρέμεινε αχρησιμοποίητος.
Ο λαός πίστευε ότι ήταν ναός αφιερωμένος στον Θεό Αίολο, για αυτό ονόμασαν και την κοντινή οδό Αιόλου.

Μόλις το 1843 έγινε χώρος φύλαξης αρχαιοτήτων και μερικά χρόνια αργότερα
ξεκίνησε η αναστήλωση όλης της περιοχής.


Διαβάστε περισσότερα... »

Ξέχασες...



Ξέχασες το μαζί και πηγαίνεις μόνος, στηριζόμενος σε δυνάμεις απατηλές, που την κρίσιμη στιγμή μαγικά αποσυντίθονται και μαζί τους κι εσύ. 

Ξέχασες το παρελθόν και το ζεις ξανά σε επανάληψη μόνο των λαθών σου. 

Ξέχασες το βάθος και έμεινες στην επιφάνεια σαν φελλός,
αφήνοντας το ρεύμα να σε παρασύρει. 

Ξέχασες τις αξίες και έμεινες στο τίποτα.

Ξέχασες ιδέες που σου επιβλήθηκαν,
αλλά δέθηκες μόνος σε νέα ψεύτικα είδωλα. 

Ξέχασες τη χρησιμότητα του πόνου,
του έκλεισες την πόρτα και έτσι, ούτε η χαρά σε επισκέπτεται. 

Ξέχασες τι θα πει παιδί και γέρασες. Γέμισες τη ζωή σου χάπια
και σκευάσματα βιταμινών ζητώντας λίγη ενέργεια. 

Ξέχασες τη φύση και τώρα σου προκαλεί αλλεργία.

Ξέχασες τι θα πει εξελίσσομαι
και έδωσες νέα σημασία στη λέξη, εξελίσσομαι πλέον θα πει ελίσσομαι. 

Ξέχασες την αλληλεγγύη
και έγινες “φιλάνθρωπος”. 

Ξέχασες τι είναι η μοναξιά και έπαθες κατάθλιψη.

Ξέχασες τι θα πει ελευθερία
και δέσμευσες πράγματα, ανθρώπους, ζώα, ακόμα και αέρα.

Ξέχασες τι θα πει κατανόηση
και όλα πλέον είναι παρανόηση.

Ξέχασες την αίσθηση
και όλα γίνανε παραίσθηση.

Ξέχασες τι θα πει μαθαίνω
και έγινες παντογνώστης του κενού.

Ξέχασες τον θάνατο και πέθανες ζωντανός.

Ξέχασες τον παράδεισο
και έκανες κόλαση τη ζωή.

Ξέχασες, γιατί φοβήθηκες.

Φοβήθηκες και ξέχασες να ζεις.


Angie Insomniac - Ramnousia
Διαβάστε περισσότερα... »

Τέσσερα πράγματα ὑπάρχουν, ποὺ ἂν ἔχει ὁ ἄνθρωπος...




Τέσσερα πράγματα ὑπάρχουν, ποὺ ἂν ἔχει ὁ ἄνθρωπος τὸ ἕναἀπὸ αὐτά, οὔτε νὰ μετανοήσει μπορεῖ, οὔτε καὶ δέχεται τὴν προσευχή του ὁ Θεός:


Πρῶτον, ἐὰν ὑπερηφανεύεται.

Δεύτερον, ἐὰν δὲν ἔχει ἀγάπη.

Τρίτον, ἐὰν κατακρίνει αὐτὸν ποὺ πέφτει σὲ ἁμαρτία καὶ

Τέταρτον, ἐὰν εἶναι μνησίκακος. 


Ἁγίου Ἰωσὴφ τοῦ Βρυεννίου

πηγή-leimwnas
Διαβάστε περισσότερα... »

Οι Άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα: Ένα ένδοξο ζεύγος μαρτύρων και ένα φωτεινό πρότυπο συζυγικής αγάπης



Φορητή εικόνα των Αγίων 
Τιμοθέου και Μαύρας,
 από τον 
ιερό ναό του Μαχαιράδου 
Ζακύνθου. Έργο του 
Ν. Παπαγιαννοπούλου (1897)


Στη σημερινή εποχή πολλοί υποστηρίζουν, ότι η αγιότητα απευθύνεται αποκλειστικά στους κληρικούς και μοναχούς και δεν μπορεί να έχει απήχηση στους χριστιανούς που ζουν μέσα στις πόλεις, πολύ δε περισσότερο δεν μπορεί να έχει εφαρμογή σ' αυτούς, που έχουν παντρευτεί και έχουν δημιουργήσει οικογένειες. 


Την απάντηση δίνει η ομολογία πίστεως και το μαρτύριο αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που ήταν ενωμένοι με τα δεσμά του θεοσύστατου Μυστηρίου του Γάμου. Ένα τέτοιο φωτεινό παράδειγμα προσφέρουν οι τιμώμενοι στις 3 Μαΐου Άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα, οι οποίοι έζησαν και μαρτύρησαν για την αγάπη του Χριστού το δεύτερο μισό του 3ου μ.Χ. αιώνα, όταν αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Διοκλητιανός (284 - 305 μ.Χ. ).

Ο Άγιος Τιμόθεος καταγόταν από το χωριό Πεναπέων, που βρίσκεται στην περιοχή της Θηβαΐδος της Αιγύπτου
και διακρινόταν για τη βαθιά του ευσέβεια και την επίδοση του στα ιερά γράμματα. Γι' αυτό και ο επίσκοπος της Θηβαΐδος βλέποντας τον ένθεο ζήλο του νεαρού Τιμοθέου, τον χειροθέτησε αναγνώστη. 

Η θεία Πρόνοια τον προετοίμαζε όμως για άλλους δρόμους. Είκοσι ημέρες μετά τον γάμο του με μία ενάρετη και ευσεβή κοπέλα, τη Μαύρα, και ενώ όλοι χαίρονταν για τον ευλογημένο αυτό γάμο, καταγγέλθηκε στον ειδωλολάτρη ηγεμόνα της Θηβαΐδος Αρριανό, ότι είναι χριστιανός και φλογερός κήρυκας του Ευαγγελίου του Χριστού.

Ο Αρριανός διέταξε τον Τιμόθεο να του παραδώσει τα ιερά βιβλία, που διάβαζε στην εκκλησία, για να τα κάψει και στη συνέχεια να θυσιάσει στα ψεύτικα είδωλα. Ο Τιμόθεος έμεινε σταθερός στην πίστη του και με θάρρος του είπε, ότι τα βιβλία είναι πολύτιμα, όπως τα παιδιά. Και όπως ένας πατέρας δεν παραδίδει ποτέ τα παιδιά του, έτσι και εκείνος δεν μπορεί να του παραδώσει τα ιερά βιβλία. 

Τότε ο ηγεμόνας εξοργίστηκε τόσο πολύ, ώστε μια σειρά από φρικτά βασανιστήρια περίμεναν τον θαρραλέο και ακλόνητο στη χριστιανική πίστη Τιμόθεο. Δύο πυρωμένα σίδερα διαπέρασαν τα αυτιά του, με αποτέλεσμα να χυθούν έξω τα μάτια του, ενώ τον κρέμασαν από τους αστραγάλους ανάσκελα και βάζοντας σε κίνηση τον τροχό, τα καρφιά κατέσχισαν τις σάρκες του. 

Στη συνέχεια του έδεσαν μια βαριά πέτρα στον λαιμό και τον κρέμασαν από ένα ψηλό δένδρο. Ο Τιμόθεος έμεινε σταθερός και ακλόνητος παρά τα βασανιστήρια, στα οποία υπεβλήθη, και τότε ο ηγεμόνας διέταξε να τον οδηγήσουν στη φυλακή και να του φέρουν τη γυναίκα του, τη Μαύρα, ελπίζοντας ότι θα του αλλάξει γνώμη.

Η παλαιά θαυματουργή εικόνα της 
Αγίας Μαύρας από τον ομώνυμο 
ιερό ναό του Μαχαιράδου Ζακύνθου


Τότε η Μαύρα, που συνέπασχε με τον σύζυγό της και προσευχόταν γι' αυτόν,
τον επισκέφθηκε στη φυλακή και αφού την εμψύχωσε, του ανακοίνωσε ότι και εκείνη είναι αποφασισμένη να μαρτύρησει για την αγάπη του Χριστού. 

Επιστρέφοντας η Μαύρα στον ειδωλολάτρη ηγεμόνα, ομολόγησε με θάρρος τη χριστιανική της πίστη. Τότε ο ηγεμόνας εξαγριώθηκε τόσο πολύ, ώστε διέταξε να της ξυρίσουν το κεφάλι για εξευτελισμό, να της κόψουν τα δάχτυλα και να την ρίξουν μέσα σε καζάνι καυτού νερού. Εκείνη όμως με τη χάρη του Θεού βγήκε σώα και αβλαβής μέσα από το καζάνι και του είπε, ότι το νερό είναι ψυχρό και αν δεν έχει ξύλα για να βάλει στη φωτιά και να θερμανθεί το νερό, να πάει στον πατέρα της για να του δώσει όσα θέλει. 

Τότε ο ηγεμόνας έμεινε έκπληκτος από το γεγονός αυτό και πιστεύοντας ότι το νερό δεν έχει θερμανθεί αρκετά, διέταξε να του ρίξουν λίγο στα χέρια του. Το νερό όμως ήταν τόσο καυτό, ώστε το δέρμα του κάηκε και γέμισε πληγές. Το γεγονός αυτό εξαγρίωσε τόσο πολύ τον ηγεμόνα Αρριανό, ώστε διέταξε να κάψουν τη Μαύρα με λαμπάδες, που ήταν βουτηγμένες σε πίσσα και θειάφι. Εκείνη όμως του είπε ότι, αφού δεν κατάφερε να την κάψει μέσα σε καζάνι που περιείχε καυτό νερό, πώς θα κατόρθωνε να την κάψει με λαμπάδες.

Τότε ο ηγεμόνας βλέποντας τη φλογερή πίστη και το ακμαίο φρόνημα και των δύο συζύγων διέταξε
να σταυρωθούν και οι δύο, και μάλιστα ο ένας απέναντι από τον άλλο. Πάνω στον σταυρό οι δύο νεαροί σύζυγοι ενθάρρυναν ο ένας τον άλλο και ευχαριστούσαν τον Πανάγαθο Θεό, διότι αξιώθηκαν να σταυρωθούν, όπως ο Θεάνθρωπος Ιησούς στον Γολγοθά. 

Εννιά ημέρες έμειναν πάνω στον σταυρό και ο πειρασμός θέλησε να δοκιμάσει σκληρά τη Μαύρα, που ήταν διψασμένη και εξαντλημένη. Έτσι παρουσιάστηκε στη φαντασία της τη μία φορά ένα ποτήρι με μέλι και γάλα και τη δεύτερη φορά ότι βρισκόταν σ’ ένα ποτάμι, που έτρεχε μέλι και γάλα και της συνιστούσε και τις δύο φορές να πιει για να ξεδιψάσει. Η Αγία όμως κατάλαβε την πανουργία του διαβόλου και έμεινε σταθερή και ακλόνητη στην πίστη της και στο μαρτυρικό επίγειο τέλος της. 

Τη δέκατη ημέρα οι Άγιοι ένδοξοι μάρτυρες Τιμόθεος και Μαύρα παρέδωσαν το πνεύμα τους στον στεφανοδότη Κύριο για να δοξάζονται αιώνια στον Ουρανό και να προσφέρουν σε όλους εμάς ένα φωτεινό παράδειγμα σθεναρής πίστεως και αγωνιστικού φρονήματος και ένα πρότυπο συζυγικής αγάπης, που εμπνέεται και καθοδηγείται από την αγάπη του Χριστού. 

Οι αθλητικοί αγώνες και η θαρραλέα ομολογία πίστεως στον Ιησού Χριστό υμνούνται και γεραίρονται και μέσα από τα υμνογραφικά κείμενα, που έχουν συνταχθεί για τους δύο αγίους. Ακολουθίες προς τιμήν τους έχουν εκδοθεί στη Βενετία το 1769 και το 1802, στη Ζάκυνθο το 1858 και το 1980 και στην Αθήνα το 1895 και το 1915.

Το ζεύγος των Αγίων ενδόξων μαρτύρων Τιμοθέου και Μαύρας τιμάται σε Ανατολή και Δύση στις 3 Μαΐου.
Το όνομα της Αγίας Μαύρας φέρει κωμόπολη της Γαλλίας και το 1331, όταν η Λευκάδα πέρασε στην κυριαρχία του Ανδηγαυού ηγεμόνα Βαλτέρου Βρυέννιου, οι Ανδηγαυοί, που κατάγονταν από αυτή την κωμόπολη, έδωσαν το όνομα της πατρίδος τους στο όμορφο νησί του Ιονίου και έκτισαν μικρό ρωμαιοκαθολικό ναό της Αγίας. 130 χρόνια αργότερα η Ελένη Παλαιολογίνα στο ταξίδι της για τη Λευκάδα, όπου θα πάντρευε εκεί την κόρη της, κινδύνεψε από σφοδρή θαλασσοταραχή. 

Έκανε τότε τάμα στην Αγία, ότι εάν σωθεί, θα ανεγείρει ναό. Και πράγματι, μετά τη διάσωσή της, ανήγειρε περικαλλή ορθόδοξο ναό της Αγίας Μαύρας, που καταστράφηκε το 1810, όταν οι Άγγλοι προσπάθησαν να καταλάβουν το φρούριο. Σήμερα στη θέση του παλαιού ναού υπάρχει ένα εκκλησάκι επ' ονόματι της Αγίας, η οποία από τον 14° μ.Χ. αιώνα τιμάται ως πολιούχος της πόλεως της Λευκάδος.

Το επιβλητικό πυργοειδές κωδωνοστάσιο 
του ιστορικού ιερού ναού Αγίων Τιμοθέου 
και Μαύρας Μαχαιράδου Ζακύνθου


Οι Άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα τιμούνται με ιδιαίτερη ευλάβεια και λαμπρότητα και στη Ζάκυνθο,
όπου σύμφωνα με την τοπική παράδοση ένας βοσκός από το χωριό Λαγοπόδο βρήκε την εικόνα της Αγίας Μαύρας κρεμασμένη σ’ ένα φράκτη στο χωριό Μαχαιράδο. Ο βοσκός προσπάθησε τρεις φορές να την πάει στο χωριό του, αλλά το βράδυ η εικόνα έφευγε και γύριζε στον Μαχαιράδο. Έτσι οι κάτοικοι αποφάσισαν να ανεγείρουν ναό επ' ονόματι των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας στο σημείο, όπου βρέθηκε η εικόνα. 

Ο περίφημος αυτός ναός στον Μαχαιράδο της Ζακύνθου, που συγκέντρωνε το ενδιαφέρον και το θαυμασμό των πολυάριθμων επισκεπτών του νησιού, χάρη στο θαυμάσιο επιχρυσωμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο, τις περίφημες τοιχογραφίες του Δημητρίου Πελεκάση και τη γεμάτη από αφιερώματα θαυματουργή εικόνα της Αγίας Μαύρας, αποτελεί πλέον παρελθόν, αφού αποτεφρώθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2005. 

Ήδη έχουν καταβληθεί μεγάλες προσπάθειες για την αποκατάσταση του ιστορικού ιερού ναού, ο οποίος αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο προσκύνημα του νησιού μετά τον πολιούχο Άγιο Διονύσιο.

Στον ναό των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας στον Μαχαιράδο της Ζακύνθου τελούνται δύο πανηγύρεις κατ’ έτος, η μία στη μνήμη των Αγίων στις 3 Μαΐου και η άλλη τη δεύτερη Κυριακή του Ιουλίου. Η κοντινή απόσταση της Ζακύνθου με την Ηλεία έδωσε την ευκαιρία να διαδοθεί η τιμή των Αγίων και σ' αυτή την περιοχή της πατρίδος μας. Έτσι το όνομα της Αγίας Μαύρας φέρει χωριό της περιοχής, ενώ επ' ονόματι των δύο ενδόξων μαρτύρων της Εκκλησίας μας τιμάται ο ενοριακός ναός του χωριού Ρουπάκι. 


Ο θεμελιωθείς το 1985 περικαλλής ιερός ενοριακός ναός 
των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας Ηλιουπόλεως Αττικής


Στην Αττική οι Άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα τιμούνται στην Ηλιούπολη, όπου το 1985 θεμελιώθηκε
ο ομώνυμος περικαλλής ιερός ενοριακός ναός, που αποτελεί και καύχημα για τους κατοίκους της περιοχής, στη Ν. Ερυθραία, όπου έχει ανεγερθεί ένα όμορφο παρεκκλήσιο επ' ονόματι των Αγίων, και στον ιστορικό ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου Ψυρρή στο κέντρο της Αθήνας, όπου υπάρχει προσκυνητάρι με παλαιά εικόνα των Αγίων, στο αφιερωμένο στη μνήμη τους δεξιό κλίτος του ναού.
Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος 
Εκπαιδευτικός 


Βιβλιογραφία
· Ζαμπέλη Ιωάννη, Αγιολόγιον Λευκάδος και Ιθάκης, Έκδοση Ενοριακού Πνευματικού Κέντρου Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Λευκάδος, Λευκάδα 2002.

· Μπενέτου Ιωάννου, Πρωτοπρεσβυτέρου,
Βίος και Πολιτεία των ενδόξων Αγίων μαρτύρων Τιμοθέου και Μαύρας των θαυματουργών, Β΄ Έκδοσις Ιερού Ναού Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας Ηλιουπόλεως, Αθήναι 1991.


Διαβάστε περισσότερα... »

Η Αγία Μεγαλομάρτυς Μαύρα






Η Αγία Μεγαλομάρτυς Μαύρα από τον 14ο αι. μ.Χ. (1331) θεωρείται και τιμάται ως πολιούχος της πόλης της Λευκάδας, η οποία παλιότερα ονομαζόταν «Αγία Μαύρα». Μέσα στο Φράγκικο Κάστρο, στα Βόρεια του νησιού, υπήρχε μεγαλοπρεπής ναός της Αγίας, που καταστράφηκε στα 1810, καθώς οι Άγγλοι προσπαθούσαν να καταλάβουν το Φρούριο. 

Σήμερα, ένα μικρό εκκλησάκι προς τιμήν της Αγίας Μαύρας και του συζύγου της, Αγίου Τιμοθέου, υπάρχει στην θέση παλιού προμαχώνα του Φρουρίου, ο οποίος διαμορφώθηκε το 1886 σε ναό για να καλύπτει τις λατρευτικές ανάγκες όσων από τους Ορθοδόξους κατοίκους του Κάστρου είχαν απομείνει. Ο ναός αποτελεί εξωκκλήσιο της ενορίας Ευαγγελιστρίας (Μητροπόλεως) της πόλης της Λευκάδας και κάθε χρόνο, στο πανηγύρι της Αγίας, συρρέουν πλήθη προσκυνητών. Στο ναό της Ευαγγελιστρίας φυλάσσεται μάλιστα και παλαιά εικόνα της Αγίας, τοποθετημένη σέ ειδικό προσκυνητάριο.

Η Αγία Μαύρα, ήταν σύζυγος του Τιμοθέου, αναγνώστη και κήρυκα του Ευαγγελίου στην Εκκλησία των Παναπέων, μίας κωμόπολης στην Θηβαΐδα της Αιγύπτου.

Είκοσι μόλις μέρες μετά τον γάμο των δυο νέων, ο Τιμόθεος συκοφαντήθηκε από ειδωλολάτρες
και οδηγήθηκε στον ηγεμόνα της Θηβαΐδας, τον Αρριανό. Εκείνος, εκτελώντας διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, τού ζήτησε νά παραδώσει τα ιερά βιβλία που χρησιμοποιούσε για να διδάσκει. τους Χριστιανούς. Ο Τιμόθεος όμως αρνήθηκε να τα παραδώσει, λέγοντας ότι τα θεωρεί παιδιά του πνευματικά, ότι στηρίζεται πάνω σ” αυτά και ότι φρουρείται από τους αγγέλους, που καλεί σε βοήθειά του η δύναμη της διδασκαλίας του Χριστού, που περιέχεται στα βιβλία αυτά.

Ό Άρριανός εξοργίστηκε πάρα πολύ καί διέταξε τούς δημίους νά τόν ύποβάλουν σέ φρικτά βασανιστήρια.
Καί οί δήμιοι άρχισαν τό άνόσιο έργο τους: Πρώτα πρώτα έβαλαν μέσα στά αύτιά τού Μάρτυρα πυρακτωμένα σίδερα, μέ άποτέλεσμα νά λιώσουν οί κόρες τών ματιών του καί νά πέσουν στό έδαφος. Στή συνέχεια έδεσαν τούς άστραγάλους πάνω σέ τροχό βασανιστηρίων καί σφράγισαν τό στόμα του μέ φίμωτρο. Έπειτα έδεσαν μιά βαριά πέτρα στόν τράχηλό του καί τόν κρέμασαν σέ ένα δέντρο. Όλα αύτά τά βασανιστήρια ό Τιμόθεος τά ύπέμενε μέ άκρα ύπομονή καί γενναιότητα.

Ό Μάρτυρας λοιπόν δέν ύποχωρούσε, παρά τά φοβερά βασανιστήρια,
στήν προσταγή τού Άρριανού νά παραδώσει τά ίερά βιβλία.

Εκείνος τότε, αφού σκέφτηκε ότι θά μπορούσε νά εξαπατήσει την Αγία Μαύρα, την σύζυγο τού Μάρτυρα, προσπάθησε μέ κολακείες νά τήν κάνει νά λατρεύσει τά είδωλα. Ή Αγία δέν ύποχώρησε στίς κολακείες, αλλά ύπάκουσε στήν συμβουλή τού συζύγου της Τιμοθέου καί ομολόγησε μέ θάρρος μπροστά στόν ηγεμόνα ότι είναι Χριστιανή.

Εκείνος τότε φούντωσε από τήν οργή του καί παρέδωσε τήν αγία στά βασανιστήρια.
Πρώτα πρώτα, λοιπόν, της ξερρίζωσαν τίς τρίχες τού κεφαλιού της καί στή συνέχεια της έκοψαν τά δάχτυλα. Έπειτατήν βύθισαν ολόκληρη μέσα σέ ένα καζάνι γεμάτο νερό πού κόχλαζε. Επειδή όμως η Αγία, αν καί ήταν μέσα στό βραστό νερό, δέν έπαθε τό παραμικρό έγκαυμα, ο Άρριανός σχημάτισε τή γνώμη ότι τό νερό δέν ήταν θερμό, αλλά ψυχρό. Έτσι, γιά νά τό διαπιστώσει, πρόσταξε νά τού ραντίσουν τό χέρι. 

Τότε ή Αγία πήρε μέ τή χούφτα της νερό καί τό έριξε πάνω στό χέρι του. Τό νερό αύτό ήταν τόσο καυτό, ώστε νά διαλυθεί τό δέρμα τού ήγεμόνα.

Παρ' όλα αύτά, έκεινος δέν σταμάτησε καί διέταξε νά σταυρώσουν καί τούς δύο Αγίους.
Πάνω στο σταυρό, ο ένας παρότρυνε τόν αλλον νά ύπομένει καρτερικά τά βασανιστήρια καί νά μήν ύποχωρήσει.

Ένώ ή Αγία Μαύρα ήταν κρεμασμένη στό σταυρό, τήν πλησίασε -σάν σέ έκσταση- ο διάβολος,
προσφέροντάς της ένα ποτήρι γεμάτο μέ μέλι καί γάλα. Τής συνιστούσε μάλιστα νά τό πιει γιά νά μήν φλογίζεται από τή δίψα. Ή Αγία όμως, φωτισμένη από τόν Θεό, κατάλαβε τήν πανουργία τού διαβόλου καί μέ τήν προσευχή της τόν έδιωξε. 

Ό παγκάκιστος χρησιμοποίησε όμως καί αλλο τέχνασμα. Φάνηκε στήν Αγία ότι τήν μετέφερε σέ ένα ποτάμι απ” όπου έτρεχε μέλι καί γάλα καί τής πρότεινε νά πιει. Εκείνη όμως, μετά από θε!ο φωτισμό, είπε: «Δέν πρόκειται νά πιω απ” αυτά. Θά πιω από τό ουράνιο ποτήρι πού μου πρόσφερε ο Χριστός».

Έτσι, ο διάβολος έφυγε απ” αύτήν νικημένος καί καταντροπιασμένος.

Τότε παρουσιάστηκε στήν αγία αγγελος Θεού, ο όποιος τήν πήρε από τό χέρι,
τήν οδήγησε στόν ούρανό καί, αφού τής έδειξε έναν θρόνο μέ μιά στολή λευκή πάνω σ” αύτόν καί ένα στεφάνι, τής είπε: «Αύτά έτοιμάστηκαν γιά σένα». 

Στή συνέχεια, αφού τήν οδήγησε ακόμη ψηλότερα τής έδειξε αλλον θρόνο καί στολή καί στεφάνι, τής είπε πάλι: «Αυτά προορίζονται γιά τόν άντρα σου. Ή διαφορά του τόπου δηλώνει τό γεγονός ότι ο άντρας σου υπήρξε ή αιτία τής σωτηρίας σου».

Μετά από εννιά μέρες παρέδωσαν και οι δύο την ψυχή τους στον Κύριο.


ΠΩΣ ΕΦΤΑΣΕ Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΥΡΑΣ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΑΔΑ
Το 1331 το νησί της Λευκάδας περνάει στην κυριαρχία του Ανδηγαυού (Φράγκου) ηγεμόνα Βάλτερου Βρυέννιου. Οι Ανδηγαυοί κατάγονταν από την κωμόπολη Sainte Maure (Αγία Μαύρα), που βρισκόταν στο νομό Intre et Loir της σημερινής Γαλλίας. Φτάνοντας στο νησί, του έδωσαν το όνομα της μακρινής πατρίδας τους και έχτισαν μικρό ναό, ρωμαιοκαθολικού δόγματος, αφιερωμένο στο όνομα της Αγίας Μαύρας.

Στα μέσα του 15ου αιώνα -130 χρόνια αργότερα – έφτασε στο νησί η Ελένη Παλαιολογίνα,
κόρη του Θωμά Παλαιολόγου και σύζυγος του δεσπότη της Σερβίας Λαζάρου Βούκοβιτς. Σκοπός του ταξιδιού της ήταν ο γάμος της κόρης της, Μελίσσας, με τον Δούκα της Λευκάδας, Λεονάρδο Γ” τον Τόκκο. Στην πορεία τους προς το νησί κινδύνεψαν από σφοδρή θαλασσοταραχή. Η ευσεβής Ελένη τάχθηκε στην Αγία Μαύρα, προς το νησί της οποίας κατευθυνόταν, να σωθεί και να της φτιάξει ναό.

Πράγματι, σώθηκε και έχτισε τον περικαλλή ορθόδοξο ναό της Αγίας Μαύρας. Επίσης, έχτισε ή ανακαίνισε και το μοναστήρι της Οδηγήτριας -στην περιοχή της Απόλπαινας. Τελικά, καθώς διηγείται ο χρονικογράφος της Αλωσης, Γεώργιος Σφραντζής, εκοιμήθη στην Αγία Μαύρα, στις 7 Νοεμβρίου 1473, αφού πρώτα είχε καρεί μοναχή, παίρνοντας το όνομα «Υπομονή».



ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ήχος Δ'
Μαρτύρων σύλλογος νύν ευφραίνεται
Αγγέλων ασμασι μεγαλύνομεν
την μνήμην ύμών Άγιοι
απαντες μελωδούντες
καί πιστώς έκβοώντες,
χαίροντες” της Τριάδος
Δυάς Μαρτύρων καί κλέος,
Τιμόθεε καί Μαύρα,
ύπέρ ημών αεί πρεσβεύσατε.


(Ερμηνεία:Το σύνολο των Μαρτύρων χαίρεται πάρα πολύ σήμερα. Εμείς υμνούμε με αγγελικούς ύμνους την μνήμη σας, Άγιοι, ψέλνοντας όλοι μαζί και λέγοντας δυνατά με πίστη και με χαρά: Εσείς η δυάδα των Μαρτύρων που ανήκετε στην Αγία Τριάδα και είστε η δόξα Της, Άγιοι Τιμόθεε και Μαύρα, να παρακαλείτε πάντοτε για εμάς.)



ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Ζεύγος άγιόλεκτον τού Χριστού, ξυνωρίς άγια ή κηρύξασα τόν Χριστόν, Τιμόθεε μάρτυς, άμα τή λαμπρά Μαύρα, συγχώρησιν πταισμάτων ήμϊν αιτήσασθε.
(Ερμηνεία: Ζευγάρι του Χριστού που έχεις καταταχθεί ανάμεσα στους Αγίους, αγία δυάδα που κήρυξες τον Χριστό, μάρτυρα Τιμόθεε μαζί με την λαμπρή Μαύρα, ζητήστε για χάρη μας (από τον Θεό) να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας).

H μνήμη των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας τιμάται κάθε χρόνο στις 3 Μαΐου


Διαβάστε περισσότερα... »

Kόντρα στην ροή του κοπαδιού...


Όταν οι Αθηναίοι κορόιδευαν τον Διογένη πως οι Σινωπείς τον καταδίκασαν σε εξορία, αυτός απάντηση:

«Και εγώ τους καταδίκασα να μείνουν εκεί».



Μην περιμένεις οι πολλοί να αποδεχτούν τις απόψεις σου, μάλιστα να αρχίσεις ανησυχείς όταν οι περισσότεροι συμφωνούν μαζί σου. 

Οι πολλοί ποτέ δεν είχαν δίκιο, ποτέ δεν ακολούθησαν το σωστό μονοπάτι, ήταν και είναι πρόβατα κλεισμένα σε μεγάλα μαντριά

Αντίθετα να χαίρεσαι όταν βαδίζεις σε δύσκολα μονοπάτια, γιατί εκεί θα συναντήσεις λίγους ανθρώπους, αλλά θα είναι αληθινοί εργάτες που έχουν την γνώση και την δύναμη να σε καθοδηγήσουν σε νέες ατραπούς.

Όσο μόνος και να νιώσεις,
όσο αδικημένος και να αισθανθείς, ένα πράγμα να γνωρίζεις:


Είσαι τυχερός που συμβαίνει αυτό σε εσένα, γιατί όλα ¨δείχνουν¨ ότι το ίδιο το σύστημα σε έχει καταδικάσει σε εξορία, επειδή διαφέρεις και δεν μπορεί να σε ελέγχει.


« …ΕΣΥ Συνέχιζε να πηγαίνεις κόντρα στην ροή του κοπαδιού και η δικαίωση ΣΟΥ είναι θέμα ελάχιστου χρόνου!».



Αλιεύθηκε εδώ

Διαβάστε περισσότερα... »

Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

Εξαιρετικά περίεργα φαινόμενα της Κβαντικής φυσικής (Κβαντομηχανικής)



1. Ύλη και ενέργεια εναλλάσσονται
Η ύλη μπορεί να γίνει ενέργεια και η ενέργεια μπορεί να γίνει ύλη σύμφωνα με την φόρμουλα του Αϊνστάιν Ε=mc2, όπως στην πυρηνική ενέργεια και στην ατομική βόμβα.

Δηλαδή το περιοδικό που κρατάτε στο χέρι σας είναι μια λεπτή μορφή ενέργειας που έχει πάρει την μορφή της ύλης που κρατάτε. Το σώμα σας είναι η ίδια ενέργεια που έχει πάρει την μορφή του σώματος σας. Όλη η ύλη είναι και ενέργεια. Η δομή του κάθε ατόμου ή μορίου είναι, τελικά, ενέργεια.


2. Σωματίδια μπορούν να φαίνονται σαν ύλη ή κύματα
Μπορεί κάτι να συμπεριφέρεται τώρα σαν σωματίδιο και μετά σαν κύμα απλωμένο μέσα στο χώρο.
Όταν παρατηρούμε φωτόνια και ηλεκτρόνια αλλάζουν συμπεριφορά. Μια στιγμή είναι σαν ύλη και μετά από λίγο είναι σαν απλωμένα κύματα ενέργειας. ( βλ: Το πείραμα των δύο σχισμών - κβαντική φυσική)


3. Ο παρατηρητής επιδρά στο παρατηρούμενο
Η αρχή του Χαϊζενμπεργκ είναι ότι δεν μπορούμε να ορίσουμε ταυτόχρονα
τη θέση και την ταχύτητα ενός σωματιδίου. Μπορεί να μετρήσουμε είτε το ένα είτε το άλλο. Ο Γ. Βίγκνερ θεωρεί ότι όταν παρατηρούμε ένα σωματίδιο επιδρούμε στην συμπεριφορά του.

Δεν μπορούμε να παρατηρούμε κάτι ή κάποιον χωρίς να επιδρούμε σε αυτό. Αυτό σημαίνει ότι σαν παρατηρητές έχουμε μια αλληλοεπίδραση σε όλα όσα υπάρχουν γύρω μας. Μπορούμε να κάνουμε μια ψυχολογική παρομοίωση εδώ, λέγοντας ότι οι πεποιθήσεις, τα συναισθήματα οι προσδοκίες και οι προκαταλήψεις μας έχουν μεγάλη επίδραση στους γύρω μας. (Δεν θα συμφωνήσουν όλοι οι επιστήμονες με αυτό.) 

Μπορούμε να φανταστούμε τους άλλους σαν κύματα πιθανοτήτων που μπορούνε να συμπεριφέρονται με διάφορους τρόπους και ότι ο καθένας, ανάλογα με δικά του συναισθήματα και προκαταλήψεις, έλκει από αυτά τα άτομα διαφορετικές συμπεριφορές.

Με άλλα λόγια, αν εγώ περιμένω απόρριψη, επιθετικότητα ή αδιαφορία από τους άλλους,
σαν παρατηρητής θα έλκω ακριβώς αυτά και επίσης θα τα «βλέπω» ακόμα και όταν δεν υπάρχουν. Θα προβάλω επάνω στους άλλους και τη ζωή αυτά που περιμένω και αυτά που αντιστοιχούν στους φόβους και στις προσκολλήσεις μου.




4. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν πυκνή και αδιαπέραστη ύλη είναι στην πραγματικότητα κενό – μεγάλα πεδία (σύννεφα) ηλεκτρονίων με ελάχιστη ύλη ή συμπαγή ενέργεια στο κέντρο. 
Ζούμε σε ένα σύμπαν δημιουργημένο από «αντικείμενα» που είναι στην πραγματικότητα 99% κενό.

Τελικά η ύλη όπως την γνωρίζουμε είναι μια κατασκευή των ανθρωπίνων αισθήσεων. Παρόλο που είναι 99.99 κενή, συμφωνούμε όλοι υποσυνείδητα να είναι «στερεή» και μπορούμε να στηριχτούμε πάνω της, δεν μπορούμε να περάσουμε μέσα από αυτή, ούτε να δούμε μέσα από αυτή (εκτός από διαφανή ύλη – όπως ένα τζάμι). 

Η αλήθεια ότι η ύλη είναι άδεια και τελικά μια ομαδική συνδημιουργία της ανθρώπινης συνειδητότητας, επαναλαμβάνεται συνεχεία στο έργο «Τι στο…. Μπίιιπ Ξέρουμε» και επίσης στις εκπομπές «Το Σύμπαν που Αγάπησα.».

Φαίνεται ότι σαν ψυχές στην εξέλιξη έχουμε συμφωνήσει να δημιουργήσουμε αυτή την υλική τρισδιάστατη πραγματικότητα που είναι απλώς μια από πολλές πιθανές διαμορφώσεις της οικουμενικής ενέργειας ή της απεριόριστης άμορφης ενέργειας του κενού. 

Έχουμε συμφωνήσει σε αυτό το πείραμα, δηλ. στην υλοποίηση, μάθηση και εξέλιξη και συμφωνούμε να βιώσουμε την «ύλη» μας σαν στέρεη παρόλο που είναι 99.99 % κενή. Σε άλλα μέρη του σύμπαντος τα άτομα είναι λιγότερα κενά – όπως κοντά σε μια μαύρη τρύπα όπου υπολογίζουν ότι ένα κυβικό εκατοστό ύλης θα ζυγίσει 10.000.000.000 κιλά

Έτσι ο ανθρώπινος νους δημιουργεί την ψευδαίσθηση της στέρεης ύλης και των ξεχωριστών αντικείμενων
με το σκοπό να δημιουργήσει ένα πλαίσιο για την εξέλιξη μέσα από τις ψευδαισθήσεις αυτές.

5. Έχει παρατηρηθεί ότι ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανιστεί από το κενό και να ξαναχαθεί εκεί

Είναι εκεί και μετά δεν είναι εκεί, και μετά πάλι είναι εκεί. Φαίνεται ότι το κενό και η ύλη είναι ένα και το αυτό.

Η ύλη τελικά είναι απλώς ενέργεια που έχει δεχτεί πληροφορίες που την διαμορφώνουν σε υλικά σωματίδια που μπορούν επίσης να γυρίσουν στην αρχική τους κατάσταση μέσα στο «κενό» που είναι γεμάτο με σχεδόν απεριόριστη άμορφη ενέργεια. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας δίνουν μορφή σε μια άμορφη ενέργεια κάνοντας την να γίνεται το σώμα μας και ακόμα (ομαδικά) τα αντικείμενα και το περιβάλλον γύρω μας.

Σύμφωνα με το φυσικό Fritzjof Capra στο βιβλίο του Tο Ταό της Φυσικής,
«Aυτά τα δυναμικά σχέδια από ενεργειακές δέσμες σχηματίζουν τις σταθερές, πυρηνικές, ατομικές και μοριακές δομές που συγκροτούν την ύλη και της δίνουν τη μακροσκοπική στέρεη όψη της, κάνοντάς μας έτσι να πιστεύουμε πως είναι φτιαγμένη από κάποια υλική ουσία. 

Στο μακροσκοπικό επίπεδο αυτή η ένδειξη ουσίας είναι μία χρήσιμη προσέγγιση, αλλά στο ατομικό επίπεδο δεν έχει πια νόημα. Tα άτομα αποτελούνται από σωμάτια κι αυτά τα σωμάτια δεν είναι φτιαγμένα από κάποια υλική ουσία. Όταν τα παρατηρούμε, δε βλέπουμε ποτέ ουσία. Αυτό που παρατηρούμε είναι δυναμικοί διασχηματισμοί, που αλλάζουν ο ένας μέσα στον άλλον – ένας συνεχής χορός ενέργειας».

6. Ακόμη πιο περίεργο είναι ότι ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανιστεί συγχρόνως σε πάνω από μία θέση
Σ’ ένα πείραμα ένα σωματίδιο εμφανίστηκε σε 3000 μέρη συγχρόνως.

Εδώ σηκώνουμε τα χέρια μας ψηλά. Πως να εξηγήσουμε το γεγονός ότι οι επιστήμονες φωτογραφίζουν
ένα σωματίδιο που φαίνεται να είναι σε πολλά μέρη συγχρόνως; Η μονή λύση είναι να αλλάξουμε την αντίληψη μας για το τι είναι ύλη και τι είναι χώρος και χρόνος. Τα αποτελέσματα αυτά – που δεν τα αμφισβητεί κανένας επιστήμονας – ίσως να εξηγούνται, εγκαταλείποντας τα στενά όρια που έχουμε για το χώρο και το χρόνο.

Οι καθηγητές κ. Δανέζης και Θεοδοσίου, αστροφυσικοί του Πανεπιστήμιου Αθηνών,
δεν διστάζουν να δηλώσουν επανειλημμένα ότι στην αλήθεια ο χρόνος και χώρος όπως τα βιώνουμε δεν υπάρχουν – είναι ψευδαισθήσεις του ανθρώπινου νου και των ανθρώπινων αισθήσεων. Ίσως εδώ βρίσκεται το κλειδί και η απάντηση στο φαινόμενο ότι ένα σωματίδιο φαίνεται σε πολλά μέρη συγχρόνως.


7. Εμπλοκή – μη τοπική επίδραση, 
κατά την οποία ένα σωματίδιο μπορεί να έχει μία εμπλοκή με ένα άλλο, έτσι ώστε να μπορούμε να επιδρούμε στο σωματίδιο αυτό, όταν επηρεάζουμε ένα άλλο σωματίδιο που είναι μακριά από αυτό, αλλά με το οποίο βρίσκεται κατά κάποιο τρόπο σε αόρατη σύνδεση, όχι φυσική.

Πάλι δεν καταλαβαίνουμε το μηχανισμό της άμεσης αλληλοεπίδρασης μεταξύ σωματιδίων που είναι μακριά το ένα από το άλλο. Φαίνεται ότι πάλι υπάρχει ανάγκη να αναθεωρήσουμε τα στεγανά του χώρου και χρόνου – επειδή πιθανές εξηγήσεις θα ήταν ότι δεν υπάρχει χώρος μεταξύ των σωματιδίων αυτών – παρόλο που φαίνεται να είναι μακριά το ένα από το άλλο. Αν στην αλήθεια δεν υπάρχει χώρος, τότε είναι φυσικό ότι το ένα επηρεάζεται από το άλλο.

Τέτοια φαινόμενα όμως συμβαίνουν συχνά σε ψυχολογικό και πνευματικό επίπεδο. Ανθρωποι με «εμπλοκή», όπως δίδυμα αδέλφια, γονείς και παιδιά, σύντροφοι, μπορεί να βιώνουν αυτό που συμβαίνει στον άλλον παρόλο που ο αλλος είναι χιλιόμετρα μακριά.

8. Κβαντικά άλματα
Τα ηλεκτρόνια μπορούν να αλλάζουν θέση, στιγμιαία. Ξαφνικά εμφανίζονται
σε μια άλλη τροχιά με ανώτερη ή χαμηλότερη ενέργεια ή απόσταση από τον πυρήνα.

Η κβαντική αλλαγή έχει γίνει σύνθημα της εποχής μας. Χρησιμοποιείται για να εννοεί μια αλλαγή
που δεν παίρνει χρόνο αλλά που γίνεται άμεσα, στιγμιαία, ακαριαία. Υπάρχουν και νέες εναλλακτικές θεραπείες που βασίζονται στην δυνατότητα της άμεσης – χωρίς χρόνο και διαδικασία – αλλαγής ή θεραπείας.

9. Time Reversal Symmetry 
Υπάρχει μια αντίληψη στην Κβαντική μηχανική που λέει ότι πρέπει να υπάρχει αντίστροφη συμμετρία σε όλες τις διαδικασίες του χρόνου, σε κάθε τι που συμβαίνει

Έτσι θεωρητικά δεν υπάρχει λόγος ο χρόνος να μην πάει προς τα πίσω, όπως πάει προς τα εμπρός.
Επίσης ότι θα μπορούσαμε να έχουμε γνώση του μέλλοντος όπως έχουμε για το παρελθόν. Μια άλλη πιθανή λογική της ιδέας αυτής είναι ότι το μέλλον μπορεί να είναι αυτό που διαμορφώνει το παρόν, όπως το διαμορφώνει το παρελθόν. 

Με την ιδέα αυτή, αυτό που μια μέρα θα γινόμαστε (με την αντίληψη του χρόνου που έχουμε τώρα) μπορεί να είναι η αίτια αυτού που είμαστε τώρα, όπως είναι και αυτό που ήμασταν κάποτε. Ο νόμος αυτός αλλάζει εντελώς την αντίληψη μας για τα αίτια και τα αποτελέσματα. Μέχρι τώρα στο νου μας το παρελθόν ήταν πάντα η αιτία του παρόντος.

Με το νέο αυτό τρόπο σκέψης, θα μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν αλλάζοντας το παρόν.
Και βέβαια αλλάζουμε το μέλλον αλλάζοντας το παρόν και το παρελθόν. Είστε αρκετά μπερδεμένοι ακόμα; Σήμερα τέτοιες σκέψεις είναι τροφή για πολλά έργα επιστημονικής φαντασίας – αλλά που ίσως δεν είναι τελικά φαντασία.

10. Κβαντικά πεδία πιθανοτήτων
Όπου υπάρχει μια «εσωτερική» αόρατη τάξη, σύμφωνα με τον Ντέϊβιντ Μπόμ, (μαθητή του Αϊνστάιν)
όπου όλα τα σωματίδια και κύματα του σύμπαντος αλληλοαγγίζονται και αλληλοεπιδρούν ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου. Τίποτα δεν είναι ξεχωριστό.

Υπάρχει μόνο ένα αδιαφοροποίητο πεδίο από ανεκδήλωτες, ακόμη, πιθανότητες.

Μερικοί αντιλαμβάνονται το πεδίο αυτό σαν την πρωταρχική συνειδητότητα.
Αυτό το πεδίο εκδηλώνεται σαν εξωτερική ορατή τάξη ή κόσμος όντων, αντικείμενων και γεγονότων μόλις αρχίσουμε να το παρατηρούμε και, στην πραγματικότητα, να το δημιουργούμε με την παρατήρηση μας, μέσω των υποσυνείδητων πεποιθήσεων.


11. Σ’ αυτό το επίπεδο της ύπαρξης, που ονομάζεται εσωτερική τάξη, κβαντικό πεδίο ή πρωταρχική συνειδητότητα
α) Όλα τα σωματίδια και κύματα αλληλοσυνδέονται ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου.

β) Δεν υπάρχει χώρος, επειδή ένα σωματίδιο μπορεί να βρίσκεται σε πάνω από ένα σημείο
συγχρόνως και επηρεάζεται από τις επιρροές που δέχεται ένα άλλο σωματίδιο με το οποίο δεν είναι φανερά συνδεδεμένο.

γ) Δεν υπάρχει χρόνος, επειδή δεν χρειάζεται χρόνος για ένα σωματίδιο
προκειμένου να εμφανιστεί σε άλλη θέση και μπορεί να εμφανιστεί σε πάνω από μία θέση συγχρόνως.

δ) Ένα αποτέλεσμα δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από μια τοπική αιτία,
εφόσον όλα είναι συνδεδεμένα μέσα σε ένα ενιαίο χώρο και χρόνο και συνεπώς κάθε τι επιδρά πάνω σε κάθε τι και όλα επηρεάζονται από κάθε τι- μέσα στον ενιαίο χώρο και χρόνο.

ε) Δεν υπάρχουν ξεχωριστά όντα, αντικείμενα, γεγονότα ή καταστάσεις.
Όλα αυτά αντιστοιχούν στον συγκεκριμένο παρατηρητή του οποίου γίνονται αντικείμενα παρατήρησης.

12. Το αντικείμενο της παρατήρησης ξεπηδάει από το κβαντικό πεδίο παίρνοντας συγκεκριμένη μορφή και μετρήσιμη υπόσταση μόνο όταν ο παρατηρητής το παρατηρήσει.

Μπορούνε να παρομοιάσουμε το κβαντικό πεδίο, σημείο μηδέν ή οικουμενική συνειδητότητα
με το αγνό άσπρο φως της τηλεόρασης πριν να μορφοποιηθεί από εντολές ή πληροφορίες από κάποιο σταθμό. Όταν δέχεται πληροφορίες, μορφοποιείται – αλλά η αληθινή φύση του στην οποία γυρίζει ξανά και ξανά είναι το λευκό αγνό φως. Όλες οι εικόνες που εμφανίζονται στην οθόνη αποτελούνται από το ένα φως. 

Αν υπάρχει μια σκηνή με αγάπη, έρωτα, βία, κωμωδία ή σύγκρουση, όλοι και όλα, και οι αλληλοεπιδράσεις μεταξύ τους που εμφανίζονται στην οθόνη, αποτελούνται από το ένα αγνό αρχικό φως. 

Με την ίδια έννοια, φαίνεται ότι όλη η ύλη γύρω μας – άνθρωποι, ζώα, φυτά, περιβάλλον και αντικείμενα είναι προσωρινές εκφράσεις της μιας οικουμενικής συνειδητότητας ή του ενός κβαντικού πεδίου ή υπονοούμενη τάξη του Ντέϊβιντ Μπόμ.

Σε αυτό το πεδίο όλα είναι ένα. Μερικοί φυσικοί συμφωνούν ότι είναι η συλλογική συνειδητότητα των όντων
που διαμορφώνει την αγνή οικουμενική συνειδητότητα στις μορφές που προσωρινά παίρνει και μέσω των οποίων μορφών εκδηλώνεται.

Με άλλα λόγια, αν όντως ο παρατηρητής κάνει το πεδίο πιθανοτήτων να πραγματοποιείται
σαν μια μόνο πραγματικότητα στην δική μας υλική υπόσταση, τότε είναι μάλλον οι συγκεκριμένες πεποιθήσεις, συναισθήματα, προσδοκίες και προκαταλήψεις μας που συντονίζονται με, ή έλκουν από, ή διαμορφώνουν το πεδίο πιθανοτήτων, ώστε να γίνει η δική μας συγκεκριμένη προσωπική και ομαδική πραγματικότητα.

Επομένως εμείς τελικά δημιουργούμε την πραγματικότητα μας κυριολεκτικά με τις πεποιθήσεις, συναισθήματα προκαταλήψεις και στάση ζωής. Επίσης έλκουμε καταστάσεις που ευνοούν τα μαθήματα και την εξέλιξη μας. 

Παρόλο που αυτές οι καταστάσεις μας δίνουν την ευκαιρία της εξέλιξης και την απελευθέρωση από την άγνοια και τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε μια πολύ πιο όμορφη πραγματικότητα για μας και τους άλλους, συχνά δεν τα βλέπουμε έτσι και σαν προσωπικότητες νιώθουμε φόβο, αδικία και θυμό για τις ευκαιρίες αυτές. Αυτό που θέλει η ψυχή για την εξέλιξη της δεν αρέσει πάντα στην προσωπικότητα που έχει άγνοια της αληθινής μας φύσης και φοβάται την αλλαγή.

Τι σημαίνουν όλα αυτά στην ψυχολογική και πνευματική μας ζωή

Χρειάζεται να αλλάξουμε τις κοινά αποδεκτές πεποιθήσεις και παγιωμένες αντιλήψεις (σκεπτομορφές)
σχετικά με την φύση της πραγματικότητας από την φυσική του Νεύτωνα, που όντα και πράγματα είναι ξεχωριστά, χωρίς έλεγχο στις δυνάμεις που τα κυβερνάνε, στην νέα κβαντική αντίληψη της πραγματικότητας, σύμφωνα με την οποία όλοι προερχόμαστε από μία πηγή και είμαστε οι πραγματικοί δημιουργοί της πραγματικότητας μας. 

Η Κβαντική φυσική δεν ακυρώνει τους νόμους του Νεύτωνα σε σχέση με τα αντικείμενα και τα γεγονότα, απλώς εξηγεί ότι οι νόμοι αυτοί δεν ισχύουν στο υποατομικό επίπεδο της δημιουργίας, από το οποίο όλα τα αντικείμενα, όντα και γεγονότα αποτελούνται.

1. Πολλοί πνευματικοί δάσκαλοι και ορισμένοι επιστήμονες ταυτίζουν το κβαντικό πεδίο με το πεδίο της πρωταρχικής συνειδητότητας, που περιέχει όλες τις πιθανότητες από τις οποίες όλα εκδηλώνονται. Είμαστε όλοι εκφράσεις μιας οικουμενικής συνειδητότητας. 

Αυτό σημαίνει ότι και τα παιδιά σας, ο σύντροφος, οι γονείς, οι φίλοι και οι συνεργάτες, και ακόμα οι Τούρκοι, Αλβανοί, Αμερικάνοι, Αφρικανοί, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Βουδιστές, Μαύροι, Λευκοί, Κίτρινοι, φτωχοί και πλούσιοι και ακόμα αυτοί που δεν μας αρέσουν και όλα τα άλλα όντα που μοιράζονται τον πλανήτη ή και το σύμπαν μαζί μας είναι εκφράσεις αυτής της οικουμενικής συνειδητότητας.

2. Το σώμα και ο νους μας είναι οι πιο περιορισμένες όψεις της πραγματικότητας μας.
Στο βαθύτερο επίπεδο του εαυτού μας είμαστε ενέργεια – κενό – συνειδητότητα.


3. Οι προγραμματισμοί, οι ιδέες και οι πεποιθήσεις μας, μας αναγκάζουν να διαμορφώσουμε την προσωπική, υποκειμενική και μοναδική έκφανση του κβαντικού πεδίου – πρωταρχικής συνειδητότητας, που εμείς ονομάζουμε «σώμα», «ζωή» και «πραγματικότητά» μας.

4. Βασικά αντιλαμβανόμαστε και δημιουργούμε μια πραγματικότητα, που βασίζεται στις εμπειρίες, στους προγραμματισμούς, στις πεποιθήσεις, στα συναισθήματα και στις προσδοκίες μας. Είμαστε θύματα του παρελθόντος μας. Αφήνουμε τις εμπειρίες και συμπεράσματα του παρελθόντος μας να περιορίζουν την αντίληψη τις πεποιθήσεις και την πραγματικότητα του παρόντος.

5.
Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα πιο ευτυχισμένη, πιο αρμονική πραγματικότητα αν αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τους άλλους και τη ζωή.


6. Επιδρούμε στους άλλους και στον κόσμο γύρω μας θετικά και αρνητικά με τους τρόπους που σκεφτόμαστε, νιώθουμε και συμπεριφερόμαστε. Οι άνθρωποι και η ζωή γενικά είναι ένα καθρέφτισμα που καθρεφτίζει σε μας τον τρόπο που σκεφτόμαστε – και ειδικά αυτά που φοβόμαστε, απορρίπτουμε, μισούμε και γενικά δεν αγαπάμε. Καθρεφτίζει επίσης αυτά που αγαπάμε και αυτά που θέλουμε.


7. Ο παρατηρητής, το παρατηρούμενο, η διαδικασία της παρατήρησης είναι όλα ένα και έχουν την πηγή τους στο κβαντικό πεδίο / ανεκδήλωτη συνειδητότητα. Εμείς και αυτό που βλέπουμε και ακόμα η διαδικασία να βλέπουμε, είναι όλα τελικά ένα – εκφράσεις μιας συνειδητότητας.



gateoflight.blogspot.gr
πηγή-blackstate.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Κάνε το τεστ. Τα χρώματα αποκαλύπτουν, ποιόν έχεις στο μυαλό σου!




Ξεκλείδωσε τα μυστικά της παλέτας!
Το χρώμα αναμφισβήτητα ασκεί επιρροή στα συναισθήματα αλλά και τη διάθεσή μας, διαδραματίζοντας τεράστιο ρόλο στην καθημερινότητα μας.

Τι δείχνει όμως άραγε,
η παλέτα των χρωμάτων για τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μας; 

Κάνε ένα σύντομο, παιχνιδιάρικο και πολύχρωμο τεστάκι για να το ανακαλύψεις:

Πώς θα το κάνεις; 
Η διαδικασία είναι πολύ απλή.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να αντιστοιχήσεις ένα πρόσωπο, το πρώτο που θα σκεφτείς, σε κάθε ένα από τα χρώματα που θα σου απαριθμήσουμε.

Προσοχή όμως! 
Σε κάθε χρώμα μπορείς να αντιστοιχήσεις ένα μόνο άτομο και διαφορετικό κάθε φορά ενώ είναι πολύ σημαντικό να γράψεις το πρώτο πρόσωπο που σου έρχεται στο μυαλό, δίχως δεύτερες σκέψεις.

Ποιόν σκέφτεσαι, όταν στο μυαλό σου έχεις το χρώμα...

Κόκκινο

Μπλέ

Κίτρινο

Πράσινο

Πορτοκαλί

Αν έχεις ήδη καταλήξει στην αντιστοίχηση προσώπων - χρωμάτων,
πάμε πιο κάτω για να δεις την ανάλυση των απαντήσεών σου.

Ανάλυση των απαντήσεών σου 
Κόκκινο:
Μάλλον ο άνθρωπος αυτός σου έχει κλέψει την καρδούλα. Ο έρωτας βροντοφωνάζει από μακριά. Αν πάλι, πρόκειται για άτομο συγγενικό ή φιλικό, τότε η αγάπη σου γιαυτό το πρόσωπο είναι αδιαμφισβήτητη.

Μπλε: 
Η σχέση σου με αυτό το άτομο, όποια κι αν είναι αυτή, ερωτική, φιλική, συγγενική ή επαγγελματική σίγουρα είναι ταραχώδης.

Κίτρινο: 
Είναι η καλή νεράιδα που βρίσκεται πάντα δίπλα σου όποτε τη χρειαστείς. Νοιάζεται για εσένα και σε αγαπάει κι αυτό εσύ το αναγνωρίζεις.

Πράσινο:
Είναι ένας άνθρωπος που σε έχει σημαδέψει και θα τον θυμάσαι σε όλη σου τη ζωή. Σώστά;

Πορτοκαλί: 
Μήπως στο χρωματάκι αυτό έβαλες την κολλητούλα, τη μαμά ή την αδελφή; Όποια κι αν είναι η επιλογή σου, προφανώς και θεωρείς το συγκεκριμένο άτομο ως τον πιο έμπιστο και πραγματικό φίλο, που ποτέ δε θα σε προδώσει.

πηγή-in-fo-stires
Διαβάστε περισσότερα... »

Ο Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος και το "Άπειρον"



Ο Αναξίμανδρος γεννήθηκε στη Μίλητο το 610 π. Χ. περίπου και πέθανε λίγο μετά το 546 π. Χ. Σύμφωνα με τον Διογένη Λαέρτιο, ήταν μαθητής του Θαλή και άμεσος συνεχιστής του έργου του. Για την ζωή του ξέρουμε πολύ λίγα. 

Σύμφωνα με τον Αιλιανό ηγήθηκε της αποστολής της Μίλητου στην ίδρυση αποικίας στην Απολλωνία, ενώ σύμφωνα με τον Κικέρωνα προειδοποίησε τους Σπαρτιάτες να εγκαταλείψουν προσωρινά την Σπάρτη προβλέποντας τον σεισμό που έγινε λίγο μετά καταστρέφοντας οικίες και ιερά. 

Γενικώς όλες οι πληροφορίες που αφορούν τον Αναξίμανδρο είναι δευτερογενείς, συνήθως από μεταγενέστερους σχολιαστές οι οποίοι όμως είχαν ανά χείρας το βιβλίο του, άρα οι πληροφορίες τους είναι κατά πάσα πιθανότητα έγκυρες, ειδικά αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι ταυτίζονται μεταξύ τους στο περιεχόμενο.

Το έργο του
Το έργο του Αναξίμανδρου ήταν πολύπλευρο και σε πολλούς τομείς της επιστήμης,
πολλών εκ των οποίων θεωρείται και ιδρυτής. Συγκεκριμένα είναι ο ιδρυτής της επιστήμης της γεωγραφίας, αφού ήταν αυτός ο οποίος δημιούργησε τον πρώτο χάρτη του Ελληνικού κόσμου. 




Θεωρείται από τους ιδρυτές της αστρονομίας καθώς δημιούργησε τον πρώτο χάρτη με τους αστερισμούς του ουράνιου στερεώματος, προσπάθησε να καταγράψει τις διαδοχικές θέσεις του ήλιου, ενώ εφηύρε το ηλιακό ρολόι το οποίο με μια κάθετη βελόνα κατέγραφε τον χρόνο σε συνάρτηση με την πορεία του ήλιου. 

Σύμφωνα με το κοσμολογικό σύστημα το οποίο κατασκεύασε ο Αναξίμανδρος και το οποίο κατέγραψε στο βιβλίο του "Περί φύσεως" (το οποίο φυσικά δεν έχει διασωθεί), στο κέντρο του σύμπαντος βρισκόταν η γη και αυτό γιατί ισαπέχει από όλα τα σημεία της ουράνιας περιφέρειας. 

Σύμφωνα με το μοντέλο αυτό. η γη είχε σχήμα δίσκου, γύρω από τον οποίο κινούνταν τα άστρα και η σελήνη σε προδιαγεγραμμένες τροχιές. Αλλά και ως βιολόγος διετύπωσε την τολμηρή και καινοφανή θεωρία ότι ο άνθρωπος προήλθε από μια αργή εξελικτική διαδικασία, ενώ ο πρόγονος του ήταν το ψάρι.



Η προέλευση της φύσης και τον όντων
Αναμφίβολα η φήμη του Αναξίμανδρου οφείλεται στο γεγονός ότι, ως τις μέρες μας έχει φτάσει αυτούσιο ένα μικρό απόσπασμα του βιβλίου του, το οποίο περιγράφει με έναν ποιητικό -και εν πολλοίς ανεπανάληπτο - τρόπο, το πως δημιουργήθηκε ο κόσμος. 

Το απόσπασμα που σώζει ο δοξογράφος Σιμπλίκιος, είναι το ακόλουθο:

...λέγει δ' αὐτὴν μήτε ὕδωρ μήτε ἄλλο τι τῶν καλουμένων εἶναι στοιχείων, ἀλλ' ἑτέραν τινὰ φύσιν ἄπειρον,ἐξ ἧς ἅπαντας γίνεσθαι τοὺς οὐρανοὺς καὶ τοὺς ἐν αὐτοῖς κόσμους· ἐξ ὧν δὲ ἡ γένεσίς ἐστι τοῖς οὖσι, καὶ τὴν φθορὰν εἰς ταῦτα γίνεσθαι κατὰ τὸ χρεών· διδόναι γὰρ αὐτὰ δίκην καὶ τίσιν ἀλλήλοις τῆς ἀδικίας κατὰ τὴν τοῦ χρόνου τάξιν...



Μετάφραση 
(Ο Αναξίμανδρος) υποστήριξε ότι ούτε το νερό ούτε κάποιο άλλο στοιχείο είναι η αρχή των όντων, αλλά το άπειρο από το οποίο προήλθαν όλοι οι ουρανοί και οι κόσμοι. Από εκεί που γεννιούνται όλα τα όντα, εκεί επιστρέφουν μοιραία όταν ολοκληρωθεί η φθορά τους. Έτσι τιμωρούνται και επανορθώνουν αμοιβαία την αδικία τους σύμφωνα με την τάξη του χρόνου....

Πριν προχωρήσουμε διαβάστε εκ νέου δύο τουλάχιστον φορές το απόσπασμα και αισθανθείτε την μέθεξη της φυσικής φιλοσοφίας με την ατόφια ανθρώπινη έμπνευση....




α) Το Αναξιμάνδρειο "Απειρον"
Σύμφωνα με την ορθολογική και φιλολογικά ορθότερη ερμηνεία, το "Άπειρον" του Αναξίμανδρου σήμαινε αυτό που δεν έχει όριο από την άποψη του χώρου. Δεν είναι ξεκάθαρο όμως αν το Άπειρον είναι κάποιας μορφής ύλη, η οποία φυσικά δεν έμοιαζε με καμία μορφή από όσες είναι ήδη γνωστές, η αντιθέτως μια θεϊκή ουσία που περικλύει την κίνηση, ενυπάρχει παντού λειτουργώντας με βούληση.

Ο Αριστοτέλης, σε ένα εδάφιο του στα "Φυσικά" (Φυσ. Γ΄ 4, 203b 7) ερμηνεύοντας τον Αναξίμανδρο, απέδιδε θεϊκές ιδιότητες στο "Άπειρο" ως περιέχον τα πάντα, αθάνατο και θείο. Είναι φανερό πως η επιλογή της ερμηνείας του "Απείρου" έχει και μια ιδεολογική χροιά. Πολλοί σχολιαστές έβλεπαν στο Άπειρο μια κατάσταση χάους από όπου αναδύθηκε ο κόσμος όπως τον ξέρουμε. 

Ο Γαίγκερ ανακαλύπτει πίσω από το "Άπειρο" μια θρησκευτική έννοια που ενσαρκώνει παραστατικά την θεία βούληση σε μια αρχέγονη λειτουργία. Ο Νίτσε ερμηνεύει το άπειρο ως απροσδιόριστο, επειδή ακριβώς δεν έχει κανένα γνωστό χαρακτηριστικό η ιδιότητα, αφού αν είχε σημαίνει ότι θα ήταν φθαρτό.

Σύμφωνα με το Μαρξιστή Γιάννη Κορδάτο, το Άπειρον είναι η αρχική ύλη, η οποία είναι άφθαρτη και χωρίς τέλος.
Ο μαθηματικός Ευάγγελος Σταμάτης χαρακτήρισε το Άπειρον ως ενέργεια. 

Ο κ. Δημήτριος Μακρυγιάννης στο βιβλίο του "η έννοια του θεού στην προσωκρατική φιλοσοφία" υποστηρίζει ότι η υλική υφή του αναξιμάνδρειου απείρου οφείλει να αποκλειστεί, αφού σύμφωνα με τα αποσπάσματα το Άπειρο δεν ταυτιζόταν σύμφωνα με τα αποσπάσματα με ένα από τα τέσσερα βασικά υλικά στοιχεία (πυρ, ύδωρ, αήρ, γη) των Αρχαίων Ελλήνων άρα το θεωρεί ως μια θεϊκή ουσία, αλλά προχωρεί ακόμη περισσότερο χαρακτηρίζοντας την κινούν αίτιο, ίδιο με το αριστοτέλειο πρώτο κινούν όν. Ο υλοζωιστής Πάνος Παναγιώτου κινείται σε μια μέση λύση. 

Θεωρεί το "Απειρον" ως μια αρχετυπική μορφή ύλης, απροσδιόριστη μάζα που περιέχει το παν, του αναγνωρίζει όμως τα Αριστοτελικά γνωρίσματα του "άφθαρτου", του "αθάνατου", του "αγέννητου" και αυτού που κυβερνάει τα πάντα, γνωρίσματα όμως που δεν ταιριάζουν στην ύλη σε οποιαδήποτε μορφή.


β) Η συνολική ερμηνεία του αποσπάσματος
Το ομολογουμένως αινιγματικό αυτό απόσπασμα, υπήρξε αφορμή για πολυάριθμες ενδιαφέρουσες ερμηνείες από φιλολόγους και φιλοσόφους σε όλες τις εποχές της ανθρώπινης Ιστορίας, ένα αληθινό γοητευτικό πνευματικό παιχνίδι για την παγκόσμια διανόηση που εξελίχθηκε τα τελευταία 150 χρόνια. Κατ΄αρχάς ας δώσουμε μια επίπεδη διάσταση στην ερμηνεία του:

Όλα τα φυσικά όντα προέρχονται από το Άπειρον στο οποίο επιστρέφουν λόγω της συνεχούς φθοράς τους. Ουσιαστικά υπάρχει μια κυκλικότητα της ύλης, η οποία μετά την φθορά της επιστρέφει από εκεί που εκπορεύτηκε, αναγεννάται και πιθανά αναδημιουργείται. Ουσιαστικά έχουμε την περιγραφή ενός μηχανιστικού ντετερμινιστικού μοντέλου δημιουργίας της φύσης. 

Σύμφωνα με αυτή την πλέον διαδεδομένη και "επιστημονικά ορθή" ερμηνεία του αποσπάσματος (από τους φιλολόγους Kirk - Raven - Schofield), από το άπειρον προέρχονται τα "αντίθετα" (π.χ. ψυχρό - ζεστό, σκληρό-μαλακό, βλέπε τα σχετικά αποσπάσματα). Στα αντίθετα αυτά το ένα από τα δύο υπερέχει του άλλου και έτσι δημιουργεί. 

Η υπεροχή αυτή, είναι μια μορφή "αδικίας" η οποία επανορθώνεται με την αποκατάσταση της ισότητας έναντι του "αδικούμενου" αντίθετου σε ένα συμμετρικό χρονικό διάστημα που συνέβη η "αδικία" αυτή.

Νίτσε
Από εκεί και πέρα έχουμε μια σειρά από άλλες ερμηνείες. Σύμφωνα με τον Νίτσε, ο Αναξίμανδρος ήταν ο πρώτος που κατάλαβε την ύπαρξη ως πράξη χειραφέτησης από το ανώτερο ον που αποτελεί όμως μια αδικία εις βάρος του και η οποία ξεπληρώνεται μόνο με τον θάνατο. 

Από την εργασία του Νίτσε, φαίνεται η επιρροή του φιλοσόφου Schopenauer, ο οποίος σε ένα απαισιόδοξο χωρίο του χαρακτήριζε την ανθρώπινη ύπαρξη ως καταδικασμένη από την γέννηση της να καταστραφεί. 

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Λέον Τσέστοβ ερμηνεύει την ειδικότητα της ύπαρξης, ως μια ανευλαβή πράξη εις βάρος της ολότητας η οποία επανορθώνεται μόνο με τον θάνατο. Σύμφωνα με την ερμηνεία αυτή, η ύπαρξη είναι μια τραγική τροχιά προς την μοιραία επανένταξη στην ολότητα, στο αναξιμάνδρειο "Άπειρον".

Για τον μεγάλο Γερμανό φιλόλογο Γαίγκερ, αποκλείεται στην Αρχαία Ελληνική φιλοσοφία
να ταυτίζεται η ύπαρξη με την αμαρτία. Σύμφωνα με τον Γαίγκερ η διατύπωση του Αναξίμανδρου παραπέμπει σε μια διαδικασία ανταγωνισμού μεταξύ των δυνάμεων werner jaeger της φύσης, η οποία ομοιάζει με τον κοινωνικό ανταγωνισμό. 

Η διαδικασία επανόρθωσης της φύσης μοιάζει με αυτή της κοινωνίας που μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με τον ένα η τον άλλο τρόπο, εξισορροπεί τις αντίρροπες κοινωνικές δυνάμεις. 

Άρα η Αναξιμάνδρεια διατύπωση, έχει ηθικό περιεχόμενο, παρά φυσικό.

Ο νομπελίστας φιλόσοφος Ράσελ διαβάζει το απόσπασμα ως μια ακόμη επιβεβαίωση για την σημασία της δικαιοσύνης
στην Αρχαία Ελληνική κοινωνία. Σύμφωνα με τον φιλόσοφο, ο Αναξίμανδρος εφαρμόζει την λειτουργία της δικαιοσύνης, της ισομέρειας, της συμμετρίας στην διαδικασία επαναφοράς της ισορροπίας μεταξύ των όντων που ανταγωνίζονται αέναα. 

Ο Paul Selingman, υποστηρίζει ότι με το απόσπασμα αυτό, σκιαγραφείται ο αφανισμός του όντος ως μια επανένωση με την θεία ουσία από την οποία εκπορεύτηκε. Άρα ενώ η πεπερασμένη ύπαρξη φοβάται το τέλος της, με την αναξιμάνδρεια θεωρεία το τέλος μοιάζει με μια απολύτρωση, με μια απελευθέρωση που κάθε άνθρωπος, εγκλωβισμένος στο εδώ και τώρα, οφείλει να αναζητά.

Σύμφωνα με τον υλιστή Γιάννη Κορδάτο, το απόσπασμα περιγράφει μια μηχανιστική διαδικασία,
όπου από την αρχική άφθαρτη ύλη του απείρου χάρις την πάλη των αντιθετικών στοιχείων προκύπτουν τα bertrand russell όντα, τα οποία όμως επειδή ταξινομούν την αρχική άφθαρτη ύλη ποιοτικά την αδικούν, αδικία που επανορθώνουν με την φθορά και τον θάνατο τους και την συνεπακόλουθη επιστροφή στην αρχετυπική ύλη.

Σύμφωνα με τον Πάνο Παναγιώτου, το νόημα του αποσπάσματος είναι ότι υπάρχει μια μάχη
μεταξύ αντίπαλων πραγμάτων όντων, η οποία μοιραία καταλήγει σε νίκη ενός από αυτά. Αυτή η νίκη όμως του ενός όντος επί του άλλου είναι μια αδικία που η φύση ως δικαστής επανορθώνει ώστε να επέλθει εκ νέου η ποθητή ισορροπία.

Σύμφωνα πάλι με τον κ. Δημήτριο Μακρυγιάννη, το χωρίο υπαινίσσεται μια θεωρία μετεμψύχωσης,
κατά την οποία όταν το ον ζήσει και πεθάνει χωρίς να δώσει αποζημίωση ("δίκη"), χωρίς να ξεπληρώσει δηλαδή την οφειλή του, τότε οφείλει να επανέλθει στον υλικό κόσμο κατά την τάξη του χρόνου για να υποστεί τις συνέπειες της αδικίας του.




Επίλογος
Χάρις τις τέσσερις αυτές γραμμές, ο Αναξίμανδρος καταχωρείται στην παγκόσμια φιλοσοφία ως ο πρώτος άνθρωπος που κατάφερε να καταγράψει και να εξηγήσει σε ένα ενιαίο σύστημα όλες τις εμπειρίες της ανθρώπινης νόησης. 

Είναι φανερό πως μια απόλυτη ερμηνεία της θεωρίας του Αναξίμανδρου είναι αδύνατη, λόγω έλλειψης στοιχείων, αλλά και αποσπασμάτων από το υπόλοιπο βιβλίο του. Ακόμη και η χρησιμοποίηση στοιχείων από τον Αριστοτέλη και τους δοξογράφους ίσως δίνουν ένα προσανατολισμό και να αποτελούν ελκυστικές εκκινήσεις, αλλά αποτελούν πάντοτε μια ερμηνεία τρίτων που υπόκειται σε σοβαρούς περιορισμούς, πόσο μάλλον όταν και αυτοί είχαν φιλοσοφικές απόψεις που επηρέαζε την κρίση τους και τις απόψεις τους.

Αν και όταν ξεκίνησα να γράφω το άρθρο είχα άλλη πρόθεση, τελικά πιστεύω
ότι δεν έχει αξία να φανερώσω την προσωπική μου άποψη, ειδικά από την στιγμή που ταυτίζεται με κάποια από αυτές που προσπάθησα να περιγράψω (άλλωστε, πιστεύω ότι φαντάζεστε προς τα που προσανατολίζομαι). 

Πιστεύω πως γίνεται κατανοητό πως το προσωπικό ιδεολογικό φορτίο κάθε ερμηνευτή διαμορφώνει τελικά τις απόψεις και τις θέσεις του, οπότε στην αλυσίδα αυτή ερμηνειών δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τον δικό μας κρίκο. 

Να ολοκληρώσω παρατηρώντας πόσο σημαντική τελικά είναι η επιβίωση ενός και μόνο αποσπάσματος από έναν αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο για την παγκόσμια διανόηση, αλλά και πόσο διαφορετική ίσως ήταν η παγκόσμια Ιστορία της φιλοσοφίας αν είχαμε πληρέστερη εικόνα της Αρχαίας Ελληνικής διανόησης.

Ι. Β. Δ.


Τα Αποσπάσματα
Η ζωή του και τα επιτεύγματα του 


1. Agathemeros I 1, p. 471 Müller (DK 12 A 6)
Ἀναξίμανδρος ὁ Μιλήσιος ἀκουστὴς Θαλέω πρῶτος ἐτόλμησε τὴν οἰκουμένην ἐν πίνακι γράψαι· μεθ' ὃν Ἑκαταῖος ὁ Μιλήσιος ἀνὴρ πολυπλανὴς διηκρίβωσεν, ὥστε θαυμασθῆναι τὸ πρᾶγμα.

2. Diogenes Laertios II 1 (DK 12 A 1)
[Ἀναξίμανδρος] εὗρεν δὲ καὶ γνώμονα πρῶτος. ... καὶ γῆς καὶ θαλάσσης περίμετρον πρῶτος ἔγραψεν, ἀλλὰ καὶ σφαῖραν κατεσκεύασε.β ί ο ς

3. Themistios, Or. 36, 317 C (DK 12 A 7)
[Ἀναξίμανδρος] ἐθάρρησε πρῶτος ὧν ἴσμεν Ἑλλήνων λόγον ἐξενεγκεῖν περὶ φύσεως συγγεγραμμένον.

4. Diogenes Laertios II 2; Apollodor FGrH 244 F 29 (DK 12 A 1)

τῶν δὲ ἀρεοκόντων αὐτῶι πεποίηται κεφαλαιώδη τὴν ἔκθεσιν, ἧιπερ περιέτυχε καὶ Ἀπολλόδωρος ό Ἀθηναιος. ὃς καί φησιν αὐτὸν ἐν τοῖς Χρονικοῖς τῶι δευτέρωι ἔτει τῆς πεντεκοστῆς ὀγδόης ὀλυμπιάδος ἐτῶν εἶναι ἑξήκοντα τεσσάρων, καὶ μετ' ὀλίγον τελευτῆσαι. ρ 

5. Agathemeros I 1, p. 471 Müller (DK 12 A 6)
Ἀναξίμανδρος ὁ Μιλήσιος ἀκουστὴς Θαλέω πρῶτος ἐτόλμησε τὴν οἰκουμένην ἐν πίνακι γράψαι· μεθ' ὃν Ἑκαταῖος ὁ Μιλήσιος ἀνὴρ πολυπλανὴς διηκρίβωσεν, ὥστε θαυμασθῆναι τὸ πρᾶγμα.

6. Diogenes Laertios II 1 (DK 12 A 1)
[Ἀναξίμανδρος] εὗρεν δὲ καὶ γνώμονα πρῶτος. ... καὶ γῆς καὶ θαλάσσης περίμετρον πρῶτος ἔγραψεν, ἀλλὰ καὶ σφαῖραν κατεσκεύασε.

7. Aetios II 20,1 (DK 12 A 21)

Ἀναξίμανδρός [sc. τὸν ἥλιον] κύκλον εἶναι ὀκτωκαιεικοσαπλασίονα τῆς γῆς, ἁρματείωι τροχῶι παραπλήσιον, τὴν ἁψῖδα ἔχοντα κοίλην,πλήρη πυρός, κατά τι μέρος ἐκφαίνουσαν διὰ στομίου τὸ πῦρ ὥσπερ διά πρηστῆρος αὐλοῦ. καὶ τοῦτ' εἶναι τὸν ἥλιον.


η προέλευσις των όντων
ο ν

8. Diogenes Laertios II 1 (DK 12 A 1)
Ἀναξίμανδρος Πραξιάδου Μιλήσιος. οὗτος ἔφασκεν ἀρχὴν καὶ στοιχεῖον το ἄπειρον, οὐ διορίζων ἀέρα ἢ ὕδωρ ἢ ἄλλο τι. καὶ τὰ μὲν μέρη μεταβάλλειν, τὸ δὲ πᾶν ἀμετάβλητον εἶναι.

9. Simplikios in Phys., p. 24, 13sq.; Theophrastos, Phys. op. fr. 2 Diels (DK 12 A 9, B 1)
Ἀναξίμανδρος μἐν Πραξιάδου Μιλήσιος Θαλοῦ γενόμενος διάδοχος καὶ μαθητὴς ἀρχήν τε καὶ στοιχεῖον εἴρηκε τῶν ὄντων τὸ ἄπειρον, πρῶτος τοῦτο τοὔνομα κομίσας τῆς ἀρχῆς. λέγει δ' αὐτὴν μήτε ὕδωρ μήτε ἄλλο τι τῶν καλουμένων εἶναι στοιχείων, ἀλλ' ἑτέραν τινὰ φύσιν ἄπειρον,ἐξ ἧς ἅπαντας γίνεσθαι τοὺς οὐρανοὺς καὶ τοὺς ἐν αὐτοῖς κόσμους· ἐξ ὧν δὲ ἡ γένεσίς ἐστι τοῖς οὖσι, καὶ τὴν φθορὰν εἰς ταῦτα γίνεσθαι κατὰ τὸ χρεών· διδόναι γὰρ αὐτὰ δίκην καὶ τίσιν ἀλλήλοις τῆς ἀδικίας κατὰ τὴν τοῦ χρόνου τάξιν, ποιητικωτέροις οὕτως ὀνόμασιν αὐτὰ λέγων.δῆλον δὲ ὅτι τὴν εἰς ἄλληλα μεταβολὴν τῶν τεττάρων στοιχείων οὗτος θεασάμενος οὐκ ἠξίωσεν ἕν τι τούτων ὑποκείμενον ποιῆσαι, ἀλλά τι ἄλλο παρὰ ταῦτα· οὗτος δὲ οὐκ ἀλλοιουμένου τοῦ στοιχείου τὴν γένεσιν ποιεῖ, ἀλλ' ἀποκρινομένων τῶν ἐναντίων διὰ τῆς αἰδίου κινήσεως.

α ἱ ἐ ν α ν τ ι ό τ η τ ε ς

10. Aristoteles, Phys. A 4, 187a l2 sq. (DK 12 A 16)
οἱ μὲν γὰρ ἓν ποιήσαντες τὸ σῶμα τὸ ὑποκείμενον ἢ τῶν τριῶν τι ἢ ἄλλο ὅ ἐστι πυρὸς μὲν πυκνότερον ἀέρος δὲ λεπτότερον, τἆλλα γεννῶσι πυκνότητι καὶ μανότητιπολλὰ ποιοῦντες. [...] οἱ δὲ ἐκ τοῦ ἑνὸς ἐνούοας τὰς ἐναντιότητας ἐκκρίνεσθαι, ὥσπερ Ἀναξίμανδρός φησιν.

11. Simplikios in Phys., p. 150, 24 sq. (DK 12 A 9)
ἐναντιότητες δέ εἰσι θερμόν, ψυχρόν, ξηρόν, ὑγρὸν καὶ τὰ ἄλλα.

12. Aristoteles, Phys. Γ 5, 204b 23sq. (DK 12 A 16)
εἰσὶν γάρ τινες οἳ τοῦτο ποιοῦσι τὸ ἄπειρον, ἀλλ' οὐκ ἀέρα ἢ ὕδωρ, ὅπως μὴ τἆλλα φθείρηται ὑπὸ τοῦ ἀπείρου αὐτῶν· ἔχουσι γὰρ πρὸς ἄλληλα ἐναντίωσιν, οἷον ὁ μὲν ἀὴρ ψυχρός, τὸ δ' ὕδωρ ὑγρόν, τὸ δὲ πῦρ θερμόν.· ὧν εἰ ἦν ἓν ἄπειρον, ἔφθαρτο ἂν ἤδη τἆλλα· νῦν δ' ἕτερον εἶναί φασιν ἐξ οὗ ταῦτα.

13. Aristoteles Phys. Γ 6, 207a 19 sq.

[...] τὴν σεμνότητα καὶ τοῦ ἀπείρου, τὸ πάντα περιέχειν καὶ τὸ πᾶν ἐν ἑαυτῶι ἔχειν

14. Hippolytos, Haer. I 6,1 sq. (DK 12 A11, B 2)

Ἀναξίμανδρος Πραξιάδου Μιλήσιος. οὗτος ἀρχὴν ἔφη τῶν ὄντων φύσιν τινὰ τοῦ ἀπείρου, ἐξ ἧς γίνεσθαι τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸν ἐν αὐτοῖς κόσμον. ταύτην δ' ἀίδιον εἶναι καὶ ἀγήρω, ἣν καὶ πάντας περιέχειν τοὺς κόσμους. λέγει δὲ χρόνον ὡς ὡρισμένης τῆς γενέσεως καὶ τῆς οὐσίας καὶ τῆς φθορᾶς. (2) οὗτος μὲν ἀρχὴν καὶ στοιχεῖον εἴρηκε τῶν ὄντων τὸ ἄπειρον, πρῶτος τοὔνομα καλέσας τῆς ἀρχῆς. πρὸς δὲ τούτωι κίνησιν ἀίδιον εἶναι, ἐν ἧι συμβαίνει γίνεσθαι τοὺς οὐρανούς.

15. Aetios I 3,3 (Ps.-Plutarchos; DK 12 A 14)
Ἀναξίμανδρος δ' ὁ Μιλήσιός φησι τῶν ὄντων τὴν ἀρχὴν εἶναι τὸ ἄπειρον· ἐκ γὰρ τούτου πάντα γίνεσθαι καὶ εἰς τοῦτο πάντα φθείρεσθαι διὸ καὶ γεννᾶσθαι ἀπείρους κόσμους καὶ πάλιν φθείρεσθαι εἰς τὸ ἐξ οὗ γίνονται. λέγει γοῦν διὰ τί ἄπειρόν ἐστιν· ἵνα μηδὲν ἐλλείπηι ἡ γένεσις ἡ ὑφισταμένη.

16. Aristoteles, Phys. Γ4, 203b 18sq. (DK 12 A 15)
[...] τῶι οὕτως ἂν μόνως μὴ ὑπολείπειν γένεσιν καὶ φθοράν, εἰ ἄπειρον εἴη ὅθεν ἀφαιρεῖται τὸ γιγνόμενον.

17. Aristoteles, Phys. A4, 187a 20 sq. (DK 12 A 16)

οἱ δ' ἐκ τοῦ ἑνὸς ἐνούσας τὰς ἐναντιότητας ἐκκρίνεσθαι, ὥσπερ Ἀναξίμανδρός φησι.

18. Ps.-Plutarchos, Strom. 2, fr. 179 Sandbach (DK 12 A 10)
φησὶ δέ τι ἐκ τοῦ ἀιδίου γόνιμον θερμοῦ τε καὶ ψυχροῦ κατὰ τὴν γένεσιν τοῦδε τοῦ κόσμου ἀποκριθῆναι καί τινα ἐκ τούτου φλογός σφαῖραν περιφυῆναι τῶι περὶ τὴν γῆν ἀέρι ὡς τῶι δένδρωι φλοιόν· ἧς ἀπορραγείσης καὶ εἴς τινας ἀποκλεισθείσης κύκλους ὑποστῆναι τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας. 


κοσμολογία

19. Hippolytos, Haer. I 6, 3-5 (DK 12 A 11)
(3) τὴν δὲ γῆν εἶναι μετέωρον ὑπὸ μηδενὸς κρατουμένην, μένουσαν δὲ διὰ τὴν ὁμοίαν πάντων ἀπόστασιν. τὸ δὲ σχῆμα αὐτῆς γυρόν, στρογγύλον, κίονι λίθωι παραπλήσιον. τῶν δὲ ἐπιπέδων ὧι μὲν ἐπιβεβήκαμεν, ὃ δὲ ἀντίθετον ὑπάρχει.(4) τὰ δὲ ἄστρα γίνεσθαι κύκλον πυρός, ἀποκριθέντα τοῦ κατὰ τὸν κόσμον πυρός, περιληφθέντα δ' ὑπὸ ἀέρος. ἐκπνοὰς δ' ὑπάρξαι πόρους τινὰς αὐλώδεις, καθ' οὓς φαίνεται τὰ ἄστρα, διὸ καὶ ἐπιφρασσομένων τῶν ἐκπνοῶν τὰς ἐκλείψεις γίνεσθαι.(5) τὴν δὲ σελήνην ποτὲ μὲν πληρουμένην φαίνεσθαι, ποτὲ δὲ μειουμένην παρὰ τὴν τῶν πόρων ἐπίφραξιν ἢ ἄνοιξιν. εἶναι δὲ τὸν κύκλον τοῦ ἡλίου ἑπτακαιεικοσαπλασίονα <τῆς γῆς, ἐννεακαιδεκαπλασίονα δὲ τὸν> τῆς σελήνης, καὶ ἀνωτάτω μὲν εἶναι τὸν ἥλιον, κατωτάτω δὲ τοὺς τῶν ἀπλανῶν ἀστέρων κύκλους.

20. Ps.-Plutarch, Strom. 2, fr. 179 Sandbach (DK 12 A 10)
ὑπάρχειν δέ φησι τῶι μὲν σχήματι τὴν γῆν κυλινδροειδῆ, ἔχειν δὲ τοσοῦτον βάθος ὅσον ἂν εἴη τρίτον πρὸς τὸ πλάτος. 

21. Aetios II 15,6 (DK 12 A 18)

Ἀναξίμανδρός καὶ Μητρόδωρος ὁ Χῖος καὶ Κράτης ἀνωτάτω μὲν πάντων τὸν ἥλιον τετάχθαι, μετ' αὐτὸν δὲ τὴν σελήνην, ὑπὸ δὲ αὐτοὺς τὰ ἀπλανῆ τῶν ἄστρων καὶ τοὺς πλάνητας.

22.Alexandros in Meteor., p. 67,3 sq.; Theophrast, Phys. op. fr. 
     23 Diels (DK 12 A 27)
οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν ὑπόλειμμα λέγουσιν εἶναι τὴν θάλασσαν τῆς πρώτης ὑγρότητος ὑγροῦ γὰρ ὄντος τοῦ περὶ τὴν γῆν τόπου κἄπειτα τὸ μέν τι τῆς ὑγρότητος ὑπὸ τοῦ ἡλίου ἐξατμίζεσβαι· καὶ γίνεσθαι πνεύματά τε ἐξ αυτοῦ καὶ τροπὰς ἡλίου τε καὶ σελήνης, ὡς διὰ τὰς ἀτμίδας ταύτας καὶ τὰς ἀναθυμιάσεις κἀκείνων τὰς τροπὰς ποιουμένων, ἔνθα ἡ ταύτης αὐτοίς χορηγία γίνεται, περὶ ταῦτα τρεπομένων· τὸ δέ τι αὐτῆς ὑπολειφθὲν ἐν τοῖς κοίλοις τῆς γῆς τόποις θάλασσαν εἶναι· διὸ καὶ ἐλάττω γίνεσθαι ξηραινομένην ἑκάστοτε ὑπὸ τοῦ ἡλίου καὶ τέλος ἔσεσθαί ποτε ξηράν· ταύτης τῆς δόξης ἐγένετο, ὡς ἱστορεῖ Θεόφραστος, Ἀναξίμανδρός τε καὶ Διογένης.

23. Hippolytos, Haer. I 6, 7 (DK 12 A 11)
ἀνέμους δὲ γίνεσθαι τῶν λεπτότατων ἀτμῶν τοῦ ἀέρος ἀποκρινομένων καὶ ὅταν ἀθροισθῶσι κινουμένων, ὑετοὺς δὲ ἐκ τῆς ἀτμίδος τῆς ἐκ γῆς ὑφ' ἥλιον ἀναδιδομένης· ἀστραπὰς δέ, ὅταν ἄνεμος ἐμπίπτων διιστᾶι τὰς νεφέλας.

βιολογία
24.Aetios V 19,4 (DK 12 A 30)
Ἀναξίμανδρός ἐν ὑγρῶι γεννηθῆναι τἀ πρῶτα ζῶια φλοιοῖς περιεχόμενα ἀκανθώδεσι, προβαινούσης δὲ τῆς ἡλικίας ἀποβαίνειν ἐπὶ τὸ ξηρότερον καὶ περιρρηγνυμένου τοῦ φλοιοῦ ἐπ' ὀλίγον χρόνον μεταβιῶναι.

25. Hippolytos, Haer. I 6, 6 (DK 12 A 11)
τὰ δὲ ζῶια γίνεσθαι ἐξατμιζομένα ὑπὸ τοῦ ἡλίου.

26. Hippolytos, Haer. I 6, 6 (DK 12 A 11)

τὸν δὲ ἄνθρωπον ἑτέρωι ζώιωι γεγονέναι, τουτέστι ἰχθύι, παραπλήσιον κατ' ἀρχάς.

27. Plutarchos, Symp. 730 E (DK 12 A 30)
[. . .] ἐν ἰχθύσιν ἐγγενέσθαι τὸ πρῶτον ἀνθρώπους ἀποφαίνεται καὶ τραφέντας, ὥσπερ οἱ γαλεοί, καὶ γενομένους ἱκανοὺς ἑαυτοῖς βοηθεῖν ἐκβῆναι τηνικαῦτα καὶ γῆς λαβέσθαι.

Πηγές
Jean Brun, Οι προσωκρατικοί, εκδόσεις Χατζηνικολή (μετάφραση Ανδρέα Τάκη)

G. S. Kirk, J. E. Raven, M Schofield, Οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, εκδόσεις ΜΙΕΤ

Θαλής Αναξίμανδρος Αναξιμένης, εκδόσεις Εξάντας (μετάφραση Δημήτρης Ρήσος)

Δημήτριος Μακρυγιάννης, Η έννοια του Θεού στην προσωκρατική φιλοσοφία, εκδόσεις Γεωργιάδη

Μπέρτραντ Ράσελ, Οι προσωκρατικοί, εκδόσεις Αρσενίδη

Γιάννης Κορδάτος, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, εκδόσεις Μπουκουμάνη

Ευάγγελος Σταμάτης, προσωκρατικοί φιλόσοφοι

Π. Π. Παναγιώτου, Οι Ίωνες προσωκρατικοί σοφιστές, εκδόσεις Α. Λιβάνη

Φρειδερίκος Νίτσε, Η φιλοσοφία την εποχή των τραγικών, εκδοτική Θεσσαλονίκης

J. Burnet, H αυγή της φιλοσοφίας, εκδόσεις Αναγνωστίδη




(http://www.istorikathemata.com/2014/04/The-ancient-Greek-philosopher-Ana...)
defencenet.gr
πηγή-thecuriosityofcat
Διαβάστε περισσότερα... »