Η Αμυγδαλιά στην μυθολογία

Ανθίζει πρώτη και καμαρωτή στις αρχές κάθε νέας χρονιάς.

Υπέροχη ζωγραφιά μες στον χειμώνα, η αμυγδαλιά προσφέρει το νέκταρ και τη γύρη της στις μέλισσες και τους πολύτιμους θρεπτικούς καρπούς της σ΄ εμάς. 

Είναι ένα πραγματικό στολίδι της φύσης (ως στολισμένη νυφούλα είναι άλλωστε γνωστή στους φυσιολάτρες), που κουβαλάει πάνω του, εκτός από πλούσιες ομορφιές, και διάφορους μύθους.

Την αγάπη δεν τη νικά ο θάνατος…

Ένας από αυτούς, που προέρχεται από την ελληνική μυθολογία, λέει ότι κάποτε η αμυγδαλιά ήταν μια όμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς, κόρη ενός βασιλιά της Θράκης. Η Φυλλίς ερωτεύτηκε τον Δημοφώντα – γιο του Θησέα, ο οποίος βρέθηκε στα μέρη της καθώς επέστρεφε με το καράβι του από την Τροία. 

Ο βασιλιάς, για να ευχαριστήσει τη κόρη του, έκανε τον Δημοφώντα γαμπρό του, ορίζοντάς τον και διάδοχό του. Ο Δημοφών ωστόσο έπρεπε να γυρίσει για λίγο στην Αθήνα, αλλά πριν φύγει, ορκίστηκε στη Φυλλίδα πως θα επέστρεφε γρήγορα κοντά της. Δεν μπόρεσε όμως να κρατήσει την υπόσχεσή του, διότι φεύγοντας με το πλοίο του από τη Θράκη, μια τρικυμία τον παρέσυρε στην Κύπρο κι έτσι άργησε να φτάσει στην Αθήνα. Τα χρόνια περνούσαν και η Φυλλίδα μάταια περίμενε την επιστροφή του. 

Τελικά πέθανε από μαρασμό, αλλά επειδή τη λυπήθηκαν οι θεοί, τη μεταμόρφωσαν σε αμυγδαλιά, η οποία έγινε σύμβολο της ελπίδας: Όταν ο περιπλανώμενος (και γεμάτος τύψεις) Δημοφών επέστρεψε και βρήκε τη Φυλλίδα σαν ένα γυμνό δέντρο, χωρίς φύλλα και άνθη, απελπισμένος αγκάλιασε το δέντρο, το οποίο ξαφνικά πλημμύρισε από λουλούδια, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από τον θάνατο.

Ο παραπάνω μύθος έχει πολλές παραλλαγές, αλλά πάντα στο επίκεντρο παραμένει η αγάπη, η αφοσίωση και η ελπίδα.

Ανθίζει πριν βγάλει φύλλα

Η αμυγδαλιά ανήκει σ΄ εκείνα τα δέντρα που ανθίζουν πριν βγάλουν φύλλα προκαλώντας μεγάλο ενδιαφέρον και ποικίλους συμβολισμούς ανά τους αιώνες. Για παράδειγμα, όπως αναφέρεται στη Βίβλο, οι Εβραίοι τη θεωρούσαν σύμβολο βιασύνης, εξαιτίας της απροσδόκητης ανθοφορίας της, ενώ ο αρχαίος φιλόσοφος Θεόφραστος την καταγράφει ως ευχάριστο φαινόμενο. 

Οι μουσουλμάνοι συνδέουν την ανθοφορία της αμυγδαλιάς με την αναθέρμανση της ελπίδας. Στην αρχαιότητα οι παγανιστές θεωρούσαν την αμυγδαλιά σύμβολο παρθενικότητας, αλλά τα άνθη της δίνονταν επίσης ως πρόσφορο γονιμότητας. Στη νεότερη εποχή, Τσέχοι, Ιταλοί και Έλληνες την βλέπουν ως σύμβολο τύχης και μακροζωίας και προσφέρουν τους καρπούς της στους γάμους.

πηγή-i-diadromi.gr

Οράτε κι εδώ.

Διαβάστε περισσότερα... »

Γέροντας Πορφύριος: Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή.

Όλα τα προβλήματά μας, τα υλικά, τα σωματικά, τα πάντα, να τ΄ αναθέτουμε στον Θεό. Πως λέμε στην Θεία Λειτουργία, “… και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα”.
Όλη τη ζωή μας σ΄ Εσένα, Κύριε, αφήνουμε. Ό,τι θέλεις Εσύ. “Γενηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης”.

Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή. Και τη δυσκολία και τη θλίψη, τις κάνει προσευχή. Ό,τι και να του τύχει, αμέσως αρχίζει: “Κύριε Ιησού Χριστέ…”. Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά. Για παράδειγμα, πάσχεις από αϋπνία, να μη σκέφτεσαι τον ύπνο. Να σηκώνεσαι, να βγαίνεις έξω και να έρχεσαι πάλι μέσα στο δωμάτιο, να πέφτεις στο κρεβάτι σαν για πρώτη φορά, χωρίς να σκέφτεσαι αν θα κοιμηθείς ή όχι. Να συγκεντρώνεσαι, να λες τη δοξολογία και μετά τρεις φορές το “Κύριε Ιησού Χριστέ…” κι έτσι θα έρχεται ο ύπνος.

Όλα με την προσευχή τακτοποιούνται. Αλλά πρέπει να έχεις αγάπη, φλόγα στην προσευχή. Να μην έχεις άγχος αλλά εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού. Όλα είναι μέσα στην πνευματική ζωή. Όλα αγιάζονται, και τα καλά και τα δύσκολα και τα υλικά και τα πνευματικά και όσα αν ποιήτε, προς δόξαν Θεού ποιείτε. Πώς το λέει ο Απόστολος Παύλος; “Είτε ούν εσθίετε, είτε πίνετε, είτε τι ποιείτε, πάντα είς δόξαν Θεού ποιείτε”.

Όταν είσαι εν προσευχή, όλα γίνονται όπως πρέπει.

Παραδείγματος χάριν, πλένεις πιάτα και δεν σπάζεις κανένα, δεν κάνεις ζημιές. Έρχεται μέσα σου η χάρις του Θεού.

Όταν έχεις την χάρι, όλα γίνονται με χαρά, χωρίς κόπο.

Όταν κάνουμε συνέχεια προσευχή, θα μας φωτίζει ο Θεός τι να κάνουμε κάθε φορά και στις πιο δύσκολες καταστάσεις.

Θα το λέει ο Θεός μέσα μας. Θα βρίσκει τρόπους ο Θεός. Μπορούμε, βέβαια, να συνδυάζουμε την προσευχή και με νηστεία. Δηλαδή, όταν έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα ή δίλημμα, να προηγείται πολλή προσευχή και νηστεία. Κι εγώ έτσι έκανα πολλές φορές.

Όταν πάλι έχουμε αιτήματα για τον κόσμο, να τα λέμε μυστικά, με την προσευχή που γίνεται “εν τω κρυπτώ” και δεν φαίνεται.

Η πολλή περίσπαση δεν διευκολύνει την προσευχή. Αφήστε τα τηλέφωνα, τις επικοινωνίες και τα πολλά λόγια με τους ανθρώπους.Αν ο Κύριος δεν βοηθήσει, τι να κάνουν οι δικές μας προσπάθειες; 

Άρα προσευχή, προσευχή με αγάπη.

Καλύτερα τους βοηθάμε από μακριά, με την προσευχή. Τους βοηθάμε με τον πιο καλό, με τον πιο τέλειο τρόπο.

από το βιβλίο: Βίος και Λόγοι
Γέροντας Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Ιερά Μονή Χρυσοπηγής
Χανιά 2008

πηγή-imverias

Διαβάστε περισσότερα... »

Η ομορφιά των μαθηματικών και ο ανθρώπινος εγκέφαλος

SHUTTERSTOCK

Οι ερευνητές προέβαλαν σε μία οθόνη μαθηματικούς τύπους με τυχαία σειρά, οι οποίοι προηγουμένως είχαν αξιολογηθεί ως όμορφοι, ουδέτεροι ή άσχημοι σε μία κλίμακα από το -5 έως το 5.

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Frontiers in Human Neuroscience, μία μαθηματική απόδειξη μπορεί να διεγείρει το ίδιο τμήμα του εγκεφάλου με αυτό που επηρεάζει η τέχνη και η ιδέα της ομορφιάς γενικότερα.

Στην έρευνα, τρεις νευρολόγοι από πανεπιστήμια της Βρετανίας χρησιμοποίησαν ένα μαγνητικό τομογράφο με τον οποίο απεικόνισαν την εγκεφαλική δραστηριότητα 15 ανθρώπων που ασχολούνται επαγγελματικά με τα μαθηματικά.

Κατά τη διάρκεια του πειράματος, οι ερευνητές προέβαλαν σε μία οθόνη μαθηματικούς τύπους με τυχαία σειρά, οι οποίοι προηγουμένως είχαν αξιολογηθεί ως όμορφοι, ουδέτεροι ή άσχημοι σε μία κλίμακα από το -5 έως το 5.

Τα αποτελέσματα από τις τομογραφίες, δείχνουν παρόμοια εγκεφαλική δραστηριότητα με αυτή που προκαλείται από την εμπειρία της ομορφιάς μέσω της τέχνης, όπως αυτή που προκαλεί ένας πίνακας ζωγραφικής ή η ακρόαση μουσικής.

Η ομορφιά ενός μαθηματικού τύπου ίσως να είναι αποτέλεσμα της απλότητας, της συμμετρίας και της κομψότητας στη διατύπωση μιας οικουμενικής αλήθειας. Για τον Πλάτωνα, τα μαθηματικά αποτελούσαν ύψιστη κορύφωση της ομορφιάς».

«Αυτό που το κάνει ενδιαφέρον, είναι πως μαθαίνουμε πως η εμπειρία της ομορφιάς σε κάτι τόσο αφηρημένο όπως τα μαθηματικά συσχετίζεται με τη δράση που έχουν στο ίδιο τμήμα του εγκεφάλου αισθητήρια που έχουν να κάνουν με συναισθήματα και αντιλήψεις», δήλωσε σχετικά ο Σεμίρ Ζέκι, καθηγητής Νευροβιολογίας του πανεπιστημίου UCL στην Αγγλία.

«Η ομορφιά ενός μαθηματικού τύπου ίσως να είναι αποτέλεσμα της απλότητας, της συμμετρίας και της κομψότητας στη διατύπωση μιας οικουμενικής αλήθειας. Για τον Πλάτωνα, τα μαθηματικά αποτελούσαν ύψιστη κορύφωση της ομορφιάς», συνέχισε ο καθηγητής.

Στα αξιωσημείωτα είναι πως στην κλίμακα ομορφιάς ξεχωριστή θέση έλαβε η ταυτότητα του Euler 1 + eiπ = 0, η οποία παρά την απλότητά της εμπλέκει τις σημαντικότερες πέντε μαθηματικές σταθερές μέσω των τριών βασικών αριθμητικών πράξεων ή το θεώρημα του Πυθαγόρα και οι σχέσεις Cauchy-Riemann στη μιγαδική ανάλυση.

Στον αντίποδα, ως η πιο άσχημη εξίσωση βρέθηκε το ανάπτυγμα του Srinivasa Ramanujan της ποσότητας 1/π ως το άθροισμα μίας άπειρης σειράς όρων.

Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας δίνουν ορισμένες παραπάνω πληροφορίες στους ερευνητές που μελετάνε το θέμα της ομορφιάς και της αισθητικής, και προσπαθούν να διαπιστώσουν εάν οι αισθητικές εμπειρίες μπορούν με κάποιον τρόπο να ποσοτικοποιηθούν, ένα ερώτημα που οι φιλοσοφικές του ρίζες το τοποθετούν βρίσκονται στην αρχαιότητα.

πηγή-naftemporiki.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Ἡ μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο (Κυριακή του Ασώτου)

Ἰωὴλ Φραγκάκος

(Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας)

Οράτε απαραίτητα εδώ, εδώ κι εδώ.

‹‹Ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν››

Ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου, ποὺ διαβάζεται σήμερα στὶς Ἐκκλησίες, χαρακτηρίζεται ἀπὸ τοὺς ἑρμηνευτὲς ὡς ἕνα μαργαριτάρι ἀνάμεσα στὶς παραβολὲς ἢ ὡς Εὐαγγέλιο ἀνάμεσα στὸ Εὐαγγέλιο. Μερικοὶ τὴν ὀνομάζουν παραβολὴ τοῦ πρεσβύτερου (μεγαλύτερου) υἱοῦ. Πράγματι, χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ στάση τοῦ πρεσβύτερου υἱοῦ, ὅταν ἦλθε στὸ σπίτι καὶ πληροφορήθηκε τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ νεότερου ἀδελφοῦ του.

Δὲν ἤθελε νὰ μπεῖ καὶ κατηγοροῦσε τὸν πατέρα του ὅτι τάχα τὸν ἀδικεῖ. Ἡ κατηγορία ἑστιαζόταν στὸ ὅτι αὐτὸς δούλευε νύχτα καὶ ἡμέρα καὶ δὲν ἀμειβόταν ἐπαρκῶς, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν ἄσωτο υἱὸ ποὺ ἔφαγε τὸ βίο του μετὰ πορνῶν, καὶ στὸ τέλος, ὅταν γύρισε, ἔτυχε καὶ καλῆς ὑποδοχῆς. Ἂς δοῦμε τὸν πρεσβύτερο υἱὸ τῆς παραβολῆς.

Ποιὸς εἶναι ὁ πρεσβύτερος υἱός;

Οἱ περισσότεροι ἑρμηνευτὲς λέγουν πὼς ὁ μεγαλύτερος υἱὸς ἦσαν οἱ Φαρισαῖοι. Ἐπειδὴ οἱ τελῶνες κι οἱ ἁμαρτωλοὶ πλησίαζαν τὸν Χριστὸ καὶ Τὸν ἄκουγαν, καὶ προφανῶς μερικοὶ μετανοοῦσαν, αὐτὸ δὲν ἄρεσε στοὺς Φαρισαίους. ‹‹Διεγόγγυζον οἳ τε Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς λέγοντας ὅτι οὗτος ἁμαρτωλοὺς προσδέχεται καὶ συνεσθίει αὐτοῖς›› (Λουκ.15,2). 

Ἡ κατηγορία αὐτὴ ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ ἦταν μόνιμη καὶ διαρκῆς, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς μὲ τέτοιου εἴδους παραβολές, ὅπως τοῦ χαμένου προβάτου καὶ τῆς χαμένης δραχμῆς, προσπάθησε νὰ τοὺς ἀλλάξει τὴν ἀντίληψη. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος γράφει πὼς ‹‹πάντα ἐστὶν φορητὰ διὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀδελφού››, δηλ. ὅλα εἶναι ἐπιτρεπτὰ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀδελφοῦ μας. Τόσο περισπούδαστη εἶναι ἡ ψυχὴ κάθε ἀνθρώπου ἀπέναντι στὸ Θεό, ὥστε νὰ θυσιάσει καὶ τὸν Υἱό Του, τὸ μόσχο τὸ σιτευτό, γιὰ τὴ σωτηρία μας.

Μία ἄλλη ἑρμηνεία τοῦ πρεσβύτερου εἶναι καὶ ἡ ἀκόλουθη. Ὁ υἱὸς αὐτὸς συμβολίζει τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ Ἅγιοι αὐτοί, ποὺ βάσταξαν τὸ βάρος καὶ τὸν καύσωνα τῆς ἡμέρας καὶ ποὺ δούλεψαν στὸν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου ἀπ’ τὴν πρώτη ὥρα, αὐτοὶ ποὺ ὑπάκουσαν στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ἀπαιτοῦν νὰ ἐφαρμοσθεῖ δικαιοσύνη. Νὰ ἀμείψει ὁ Θεὸς τοὺς εὐσεβεῖς ἢ νὰ καταδικάσει τοὺς ἀσεβεῖς. 

Οἱ Ἅγιοι μένουν κατάπληκτοι μπρὸς στὴ μεγάλη εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος συγχωρεῖ ἀμέσως αὐτοὺς ποὺ ἐπιστρέφουν μετανοώντας σ’Αὐτόν. Μάλιστα τοὺς δίνει τὰ ἴδια δῶρα ποὺ χαρίζει καὶ στοὺς Ἁγίους. Σὰν νὰ διαμαρτύρονται οἱ Ἅγιοι (παραβολικὰ βέβαια ὅλα αὐτὰ κι ὄχι πραγματικά), ποὺ ὁ Θεὸς δείχνει μία ‹‹σκανδαλιστική›› συμπεριφορὰ ἐλέους καὶ εὐσπλαχνίας στοὺς ἁμαρτωλούς. Ἀποδεικνύεται ἔτσι πὼς ἡ δικαιοσύνη τῶν ἀνθρώπων εἶναι διαφορετικὴ ἀπὸ τὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ.

Μία παρανόηση τῶν εὐσεβῶν ἀνθρώπων

Πολλὲς φορὲς οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐργάζονται πνευματικὰ μέσα στὴν Ἐκκλησία, αἰσθάνονται μία ὑπεροχὴ ἀπέναντι στοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ δὲν μποροῦν νὰ παραδεχθοῦν πῶς μπορεῖ κι οἱ ἁμαρτωλοὶ νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἀλλάξουν ζωὴ καὶ στὸ τέλος νὰ σωθοῦν. Νομίζουν πὼς ἔχουν περισσότερα δικαιώματα ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀπέναντι στὸ Θεό. 

Ἔχουν, λένε, κάνει καλὰ ἔργα καὶ δὲν πρόδωσαν ποτὲ τὴν ἐμπιστοσύνη τους στὸ Θεό. Ὅμως ἔρχεται ὁ Κύριος καὶ τονίζει πὼς ἡ μετάνοια εἶναι πιὸ σπουδαία ἐργασία ἀπὸ τὰ νομιζόμενα καλά μας ἔργα. Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, λέγει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, εἶναι χάρισμα τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο καὶ δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα πολλῶν ἢ λίγων καλῶν πράξεων.

Ἄλλα τὰ μέτρα τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ κρίνει καὶ καταδικάζει σύμφωνα μὲ αὐτὰ ποὺ βλέπει, καὶ ἄλλα τὰ μέτρα τοῦ Θεοῦ. Σύμφωνα μὲ τὰ ἀνθρώπινα κριτήρια ὁ ληστὴς ἢ ἡ πόρνη ἢ ὁ τελώνης ἢ καὶ πολλοὶ ἄνθρωποι δὲν πρέπει νὰ σωθοῦν. Ὁ Θεὸς ὅμως μὲ τὴν ἀπέραντη ἀγάπη Του καὶ μὲ τὸ μέτρο τῆς δικαιοσύνης Του τοὺς σώζει. Ὁ ἀββᾶς Ἰσαὰκ ἔλεγε: ‹‹Μπορεῖ ὁ θεὸς νὰ ὀνομάζεται δίκαιος, ἀλλὰ περισσότερο εἶναι χρηστὸς καὶ ἀγαθός››. 

Ἀπὸ μᾶς ζητάει νὰ Τοῦ δώσουμε τὸν ἑαυτό μας. Νὰ Τοῦ δώσουμε ὅλην τὴν πνευματικὴ ἰκμάδα καὶ ζωντάνια μας. Ἕνας ἀναστεναγμὸς ἔχει μεγαλύτερη βαρύτητα, ὅταν προέρχεται ἀπὸ τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς μας, παρὰ ἕνα δοχεῖο συναισθηματικὰ δάκρυα, ἔλεγε ὁ Γέροντας Παίσιος. Ἂς πλησιάσουμε τὸν Θεὸ μὲ ταπείνωση καὶ μὲ διάθεση συντριβῆς τοῦ ἐγωισμοῦ μας, γιὰ νὰ σωθοῦμε.

πηγή-paterikakeimena

Διαβάστε περισσότερα... »

Κυριακή του Ασώτου (με βιβλιογραφία - links)

Πίνακας ζωγραφικής του James Tissot (1836–1902), 

Η Επιστροφή του Ασώτου. 

Βρίσκεται στο Μουσείο του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.

Οράτε απαραίτητα εδώ, εδώ κι εδώ.

πηγή

πατρός Νικολάου Λουδοβίκου 

Νομίζω πώς ἀπό τό σημερινό Εὐαγγέλιο μποροῦμε νά καταλάβουμε, μελετώντας προσεκτικά, πώς ἡ μόνη χαρά τοῦ ἀνθρώπου, ἡ μεγάλη χαρά, ἀπό τήν ὁποία πηγάζουν ὅλες οἱ χαρές, ἡ χαρά ἡ μόνη τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ὁ Θεός. Γι᾿ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας καταλάμπεται ἀπό αὐτήν τή χαρά.

Αὐτή ἡ χαρά δέν εἶναι μία χαρά κοινή, τοῦ Πάσχα, ἔχει καί τήν Μ. Παρασκευή προηγουμένως. Δέν εἶναι μιά κοινή εὐφορία, εἶναι ἡ χαρά τῆς μετανοίας.

Πρέπει νά προσέξουμε νά μήν κατανοοῦμε τή μετάνοια ψυχολογικά καί ἀτομιστικά μόνο. Ἡ μετάνοια δέν εἶναι μιά μεταβολή στήν αὐτογνωσία καί μόνο, πού μᾶς δίδαξαν οἱ δυτικοί Θεολόγοι μέ πρῶτο τόν Αὐγουστῖνο. Δέν εἶναι μόνο μιά μεταβολή στή γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας. Εἶναι κάτι πού ἀφορᾶ τήν ἴδια τήν ὕπαρξή μου, τήν ὀντολογία. Θά λέγαμε εἶναι κάτι πού ἀφορᾶ τό γεγονός, τό εἶναι, τήν ὕπαρξη, εἶναι κοινωνία.

Καί ἐγώ ἔχω ἐκπέσει τῆς κοινωνίας καί δέν ἔχω τό εἶναι μου. Δέν ἔχω τή ζωή, παρόλο πού φαίνεται πώς τήν ἔχω. Εἶναι τό αἴσθημα διά τοῦ ὁποίου ὁ ἄνθρωπος πραγματικά φαίνεται νά σταυροῦται τῷ κόσμῳ, φαίνεται νά ἀρνεῖται τήν κοινή εὐφορία τοῦ κόσμου, πλήν ὅμως αἰσθανόμενος ὅτι τό εἶναι, ἡ ζωή, ἐνεργεῖται πολύ βαθύτερα, πολύ πληρέστερα, ἀπ᾿ ὅτι ὁ κόσμος συνήθως μπορεῖ νά καταλάβει καί νά νιώσει.

Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος πραγματικά μέ τή μετάνοια ἀνήκει σέ ὅλους καί καταλαβαίνει τήν ἀληθινή ζωή μέ τό νά ἀνήκει σέ ὅλους καί νά μπορέσει νά προσφερθεῖ σέ ὅλους.

Τό νά μάθεις τήν τέχνη τοῦ νά προσφέρεσαι σέ ὅλους, τό νά μάθεις τήν ἁπλότητα τοῦ Θεοῦ, καί νά τό ποῦμε μέ ἄλλα λόγια, νά μάθεις πώς ὁ Θεός φανερά μετέδωσε τήν ἁπλότητα πρός ὅλους καί ἐνῶ ἐμεῖς ἔχουμε γίνει τόσο περίπλοκοι, ὁ καθένας, καθώς εἴμαστε κλεισμένοι -ἀκριβῶς γι᾿ αὐτό- στή φιλαυτία μας.

Ἡ μετάνοια εἶναι μιά μεγάλη καί ἰσόβια σπουδή, εἶναι μιά μεγάλη καί ἰσόβια χαρά. Τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ εἶναι μυστήριο τῆς ἀναστάσεως. Ὁ Σταυρός εἶναι ἡ μετάνοια. Εἶναι αὐτό πού βιώνουν καί λένε οἱ Πατέρες μας, ὅτι δηλαδή ὅλος ὁ κόσμος εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ καί μόνον διά τοῦ Θεοῦ ἀληθεύει.

Στή μετάνοια ξαναβρίσκουμε τά ἴχνη τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Μαθαίνομε τόν τρόπο αὐτῆς τῆς ἁπλότητος τοῦ εἶναι. Μαθαίνομε πώς τό εἶναι, ἐνεργεῖται, ὑπάρχει ὡς κοινωνία. Μαθαίνομε ὅτι ὅλοι εἴμαστε ἕνα. Καί μαθαίνομε ὅτι ἡ ζωή αὐτή τῆς ἑνότητος εἶναι ἡ ζωή τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἴδιου καί μαθαίνομεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ αἴσθηση τοῦ Θεοῦ μέσῳ τῶν μυστηρίων.

Γι᾿ αὐτό ἡ Ἐκκλησία, βλέπετε, ἔβαλε αὐτά τά ἀναγνώσματα πρό τῆς Τεσσαρακοστῆς, γιατί εἶναι ἡ Σαρακοστή ἀκριβῶς μιά ἀφιέρωση, ἕνα ἀφιέρωμα τοῦ καθενός μας στόν Θεό.

Μέ τόν γλυκύ αὐτό καί ἁπαλό τρόπο εἶναι ἡ μετάνοια προσωπική.

Δέν εἶναι νομική ἡ μετάνοια, δέν εἶναι νομικισμός.

Εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο καταλαβαίνουμε πραγματικά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἀνοιγόμαστε καί ἐμεῖς στήν ἀγάπη αὐτήν.

Ἡ μετάνοια εἶναι ἕνα ἐρωτικό γεγονός

Γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς βλέπομε στό Εὐαγγέλιο σήμερα, ὅτι ὁ μετανοῶν ἁμαρτωλός, αὐτός ὁ ὁποῖος ἐσκόρπισε τίποτε ὀλιγώτερον ἀπό τήν οὐσίαν του -ἡ λέξη αὐτή «οὐσία» ἔχει πολλές σημασίες- ἐσκόρπισε τόν ἑαυτό του χωρίς οὐσία, θά μπορούσαμε νά ποῦμε. Ὅμως μέ τήν μετάνοια αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἔχει τόν «μόσχον τόν σιτευτόν», ἔχει ἕνα κομμάτι χαρᾶς, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, πού δέν μπορεῖ κανείς νά τοῦ τό πάρει.

Καί ὁ ἄλλος ἀδελφός, ὁ πρεσβύτερος, ἔχοντας τή σκληρότητα τήν νομική, δέν ἔχει «μόσχον σιτευτόν»! Οὐδέποτε, λέγει, ἔλαβα ἔρριφον! Τίποτε δέν ἔχω λάβει. Δέν ἔχω χαράν!!!

Πιστέψτε με ἡ μεγαλύτερη κατηγορία πού ἀπευθύνθηκε ποτέ στούς Χριστιανούς εἶναι αὐτή πού ἀπηύθυνε ὁ Νίτσε: ὅτι οἱ Χριστανοί δέν ἔχουν χαρά! Καί δέν ἐννοῶ αὐτή τήν τοῦ κόσμου, τά τραγούδια κτλ., ἐννοῶ αὐτήν τήν χαρά τήν ὁποία εἶχε ὁ ἄσωτος μέ τόν «μόσχον τόν σιτευτόν»! Ἐννοῶ τήν χαρά, ὅτι ἔλαβε μέρος στή Θεία Ζωή! Τήν ἔκπληξη, τήν ἀναπάντεχη αὐτήν, τήν ἐρωτική ἔκπληξη τοῦ προσώπου πού βρέθηκε μπροστά στό πέλαγος τῆς Θείας ἀγάπης, μέ τή μετάνοια.

Ἐνῶ ὁ ἄλλος, ὁ πλήρης ἐντολῶν καί τηρήσεων, ἦταν ἀδύνατον νά καταλάβει τόν θεῖο ἔρωτα. Λέγει κάπου ὁ π. Παϊσιος: Εἶναι πολύ παράξενο τό γεγονός αὐτό· τό πῶς κοσμικοί ἄνθρωποι ὅταν τούς πεῖς γιά τόν θεῖο ἔρωτα τόν καταλαβαίνουν, καί ἄνθρωποι χριστιανοί δέν καταλαβαίνουν τόν θεῖο ἔρωτα. Δέν ἔχει σπάσει μέσα τους κάτι, τό ἐγώ, δέν ἔχει βρεῖ τήν διέξοδό του πρός τήν ἀγάπη. Μπορεῖ νά εἶναι γεμάτοι ἀπό ἀρετές, ἀλλά καί τίς ἀρετές αὐτές τίς χρησιμοποιοῦν γιά νά θωρακίσουν τό ἐγώ τους. Δέν τίς χρησιμοποιοῦν ὡς ὁδούς, δέν τίς χρησιμοποιοῦν ὡς διοδεύσεις πρός τό μυστήριο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Λέγει κάπου ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ὅτι «ἡ ἀρετή ἔστω διά τήν ἀλήθειαν». Οἱ ἀρετές εἶναι μέσα, δέν εἶναι αὐτοσκοποί, ὅπως εἶναι αὐτοσκοποί στή φιλοσοφική ἀρετή. Δέν εἶναι αὐτοσκοπός νά εἶμαι ἐλεήμων, ἀγαθός, φιλάνθρωπος. Εἶναι ἰδιώματα τοῦ Θεοῦ, πού γιά μένα εἶναι «ἄκτιστες ἐνέργειες», «ἄκτιστοι λόγοι» πού μέ ἱκανώνουν νά ζήσω ἐν τῷ Θεῷ.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὁ σκοπός, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ σκοπός. Δέν εἶναι τό νά εἶμαι ἐνάρετος ἁπλῶς· μπορεῖ νά σημαίνει μεγάλη φτώχεια ἡ ἀρετή, ὅταν συνοδεύεται μέ τό θανάσιμο αὐτό κλείσιμο. Τό κλείσιμο αὐτό σπάει ἀκριβῶς ἡ μετάνοια καί ὁδηγεῖ τό εἶναι ἐν κοινωνίᾳ μετά τοῦ Θεοῦ καί μέ ὅλη τήν κτίση. Γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς πάντοτε οἱ Πατέρες μιλοῦν γιά τίς ἀρετές, συνδέοντάς τες πάντοτε, μέ τήν μετάνοια καί τήν ταπείνωση!

Ἡ θεοπτία εἶναι ἡ μετάνοια!

Ἡ κατάσταση τῆς αἰώνιας ζωῆς εἶναι μιά κατάσταση ἡ ὁποία ὁδοποιεῖται διά τῆς μετανοίας, ἀλλά ὄχι μέ τήν νομική αἴσθηση ἡ ἔννοια τῆς μετανοίας, ἀλλά μέ αὐτήν τήν ἐρωτική καί χαρμόσυνη αἴσθηση, ὅτι ὁ Θεός μέ ἀγαπάει καί ἐγώ εἶμαι ἀνάξιος τῆς ἀγάπης Του.

Καί ἔρχεται λοιπόν «ὁ μόσχος ὁ σιτευτός καί ὁ δακτύλιος καί τά καινούρια ροῦχα», καί ὅλα αὐτά τά ἐσχατολογικά, τά ἐνδύματα τά ὁποῖα ἐπιφυλάσσει ὁ Θεός σέ ἐκείνους πού μετανοοῦν. Καί παραδόξως οἱ ἄλλοι, αὐτοί πού ἔχουν τίς ἀρετές καί τίποτε ἄλλο, δέν ἔχουν αὐτή τή δυνατότητα.

Ἡ λογική αὐτή εἶναι παράξενη, θά ἔλεγα ὅτι εἶναι ἐρωτική λογική. Δέν ἐξηγεῖται ἀλλιῶς. Δέν νομίζω ὅτι μποροῦμε νά τό καταλάβουμε ἀλλιῶς.

Ἕνας ἄνθρωπος ἀκοινώνητος, γεμάτος ἀρετές, δέν ἔχει Θεό. Καί ἕνας ἄνθρωπος παναμαρτωλός γεμάτος μετάνοια εἶναι ὁ «ἄσωτος υἱός».

Αὐτό εἶναι χαρμόσυνο γιά ὅλους μας, γιατί ἀρετές μπορεῖ νά μήν ἔχουμε, ἔχουμε ὅμως ἁμαρτίες, ἔχουμε ἐλλείψεις, ἀλλά μποροῦμε νά ἔχουμε αὐτή τήν πνευματική τήν σταυροαναστάσιμη χαρά τῆς μετάνοιας. Αὐτό μᾶς δίνει κουράγιο στήν πνευματική ζωή. Αὐτό εἶναι μεγάλο πράγμα. Ἐκφράζει ἰσοβίως τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν ἔκπτωσή μας ἀπό τήν ἀγάπη αὐτή.

Αὐτό εἶναι πού σᾶς εὔχομαι νά κερδίσουμε: Νά δεχθοῦμε πραγματικά νά ἀγωνισθοῦμε νά σβήσουμε τή φιλαυτία καί νά κοιτάξουμε ὅλο τόν ἑαυτό μας, νά τόν «προσάξωμεν ὡς θυσία δοξολογική», ἔτσι ὅπως ὁ ἄσωτος ὁ ὁποῖος ἐπιστρέφει δοξολογώντας. Ἐνῶ ὁ ἄλλος, ὁ νομικός «ἄμεμπτος» ἀδελφός, «ὁ μεγάλος», ὁ «ἐνάρετος» ἁπλῶς καί μόνον, δέν μπορεῖ νά φθάσει στή θεοπτία, δέν ἔχει πνεῦμα Θεοῦ.

«Διά τήν ἀλήθειαν, λοιπόν, ἔστω ἡ ἀρετή»!Οἱ ἀρετές εἶναι τόποι θεανθρώπινης ζωῆς, εἶναι τό Θεανθρώπινον τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο ὅταν τό ἀποκτήσουμε, τό πλησιάσουμε, μᾶς ὁδηγεῖ, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, στήν ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Εἶναι χῶροι οἱ ἀρετές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», ἔλεγεν ὁ ἅγιος Σεραφείμ. Καί διά τῶν ἀρετῶν ἐλπίζομεν πραγματικά, τά αἰώνια αὐτά χαρίσματα, τά ὁποῖα δέν εἶναι μακριά μας. Οὔτε ἡ θεοπτία εἶναι κάτι πού εἶναι πολύ μακριά ἀπό μᾶς.

Ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού θά πεῖ κανείς «μετανοῶ», ἐσωτερικά, ἔχει πρώτου βαθμοῦ θεοπτία. Ἔχει μιά πρώτη θέα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ!

Εὔχομαι καλή Σαρακοστή ἀπό καρδίας σέ ὅλους καί ὅλες.

Ας ακούσουμε και μια άλλη ομιλία του π.Νικολάου Λουδοβίκου αγαπητοί αναγνώστες, για την παραβολή του Άσωτου υιού. Πάντα ωφέλιμος ο λόγος του, όσες φορές κι αν τον ακούσουμε και να τον διαβάσουμε.

π.Νικόλαος Λουδοβίκος: Η Παραβολή του Ασώτου Υιού (8 Φεβ 2010)

πηγή-sophia-siglitiki

πηγή

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΕΔΩ:
-http://www.impantokratoros.gr/parabolh_asotou_agixrisostomos.el.aspx
-http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2612
-http://www.pi-schools.gr/books/gymnasio/thrisk_b/bk/bk_50-112.pdf
-http://www.egolpion.net/aswtou_popovits.el.aspx
-http://www.egolpion.net/E00AD444.el.aspx
-http://www.egolpion.net/aswtou_xrusostomou.el.aspx
-http://www.egolpion.net/aswtou_fvasileios.el.aspx
-http://www.egolpion.net/331E6392.el.aspx
-http://stchronicls.pblogs.gr/2012/02/h-parabolh-toy-aswtoy-yioy-h-twn-dyo-aswtwn-yiwn.html
-http://paravouniotissa.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=7:%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%83%CF%8E%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%85%CE%B9%CE%BF%CF%8D-%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%8D%CF%83%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%87%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1&Itemid=74
-http://anavaseis.blogspot.gr/2013/03/blog-post_9584.html
-http://nefthalim.blogspot.gr/2014/02/11-32_2085.html
-http://proskynitis.blogspot.gr/2011/02/blog-post_3454.html
-http://agiameteora.net/index.php/triodiou/920-p-symeon-kragiopoulos-syntomos-odos-sotirias-omilia-eis-tin-paravoli-tou-asotou.html
-http://agiameteora.net/index.php/triodiou/921-arxim-vasileios-proin-igoymenos-i-m-iviron-sxolio-stin-paravoli-tou-asotou.html
http://blogs.sch.gr/kantonopou/2011/02/18/%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CE%AC%CE%B8/
-http://www.osotir.org/2012-10-11-17-02-26/14742-2013-03-09-10-26-52
-http://borioipirotis.blogspot.gr/2011/02/blog-post_9684.html
-http://asiminakisangelos.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html
-http://o-kalos-poimin.blogspot.gr/2012/02/blog-post_11.html
-http://www.pspa.eu/resources/papadakis/paraboli-asotou-(b-gymn).pdf
-http://www.oodegr.com/oode/psyxotherap/psyxotherap/aswtou_systatika_1.htm
-http://fdathanasiou.wordpress.com/2013/03/02/%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%83%CF%8E%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B2%CF%85%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CE%B1/
-http://e-theologia.blogspot.gr/2012/02/blog-post_2675.html
-http://www.greekorthodox.org.au/downloads/files/greek/vema/2009/03VEMA09G
-http://www.ideotopos.gr/posts/autognwsia/169-%CE%B1%CF%83%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%82.html
-http://www.pemptousia.gr/2012/02/%CE%BA%CE%AE%CF%81%CF%85%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%83%CF%8E%CF%84%CE%BF%CF%85/
-http://www.saint.gr/100/saint.aspx
-http://www.agiazoni.gr/article.php?id=18037204119890603671

Διαβάστε περισσότερα... »

Πως η καθιστική ζωή “μετασχηματίζει” τον εγκέφαλο

Γνωρίζουμε ότι η άσκηση κάνει καλό όχι μόνο στο σώμα αλλά και στον εγκέφαλο, καθώς βοηθά στη δημιουργία νέων εγκεφαλικών κυττάρων. Τώρα μια νέα μελέτη δείχνει ότι και το πολύ καθισιό αλλάζει το… μυαλό (και όχι βεβαίως για καλό).

«Μετασχηματισμός» των νευρώνων

Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «The Journal of Comparative Neurology» και η οποία διεξήχθη σε αρουραίους από ειδικούς της Ιατρικής Σχολής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Wayne στις ΗΠΑ, η έλλειψη άσκησης έχει αρνητική επίδραση στους νευρώνες μετασχηματίζοντάς τους.

Στο πλαίσιο των πειραμάτων, τα μισά πειραματόζωα τοποθετήθηκαν σε κλουβιά με τροχούς εξάσκησης, ενώ τα υπόλοιπα σε κλουβιά χωρίς τροχούς. Οι αρουραίοι που είχαν τροχό στο κλουβί τους, άρχισαν σύντομα να τρέχουν περί τις τρεις ώρες ημερησίως, ενώ οι υπόλοιποι υιοθέτησαν, όπως ήταν επόμενο, έναν καθιστικό τρόπο ζωής. 

Υστερα από περίπου τρεις μήνες εγχύθηκε σε όλα τα ζώα μια ειδική χρωστική η οποία χρησιμοποιήθηκε για τη σήμανση συγκεκριμένων νευρώνων στον εγκέφαλο.

Σε αυτή την περίπτωση οι ερευνητές ήθελαν να εντοπίσουν τους νευρώνες στον ρυγχαίο πλαγιοκοιλιακό προμήκη μυελό (rostral ventrolateral medulla) – πρόκειται για το τμήμα του εγκεφάλου που ελέγχει την αναπνοή και άλλες ασυνείδητες δραστηριότητες, όπως η ρύθμιση της ροής του αίματος.

Πιο ευαίσθητοι στα ερεθίσματα οι νευρώνες των τεμπέληδωνΟπως είδαν, μετά την έγχυση της χρωστικής υπήρχαν μεγάλες διαφορές στο σχήμα ορισμένων νευρώνων στη συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου μεταξύ των δύο ομάδων ζώων. Οι νευρώνες στον εγκέφαλο των… αθλητικών αρουραίων είχαν το ίδιο σχήμα με την αρχή της μελέτης. 

Ωστόσο οι «τεμπέληδες» αρουραίοι διέθεταν νευρώνες που είχαν δημιουργήσει καινούργιες διακλαδώσεις, γεγονός που τους καθιστούσε πιο ευαίσθητους στα ερεθίσματα. Αυτή η αυξημένη ευαισθησία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα, σύμφωνα με τον Πάτρικ Μίλερ, αναπληρωτή καθηγητή Φυσιολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο Wayne που επέβλεψε τη μελέτη. 

Οπως σημείωσε ο ειδικός, «η υπερδραστηριότητα του συμπαθητικού νευρικού συστήματος συμβάλλει στην εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων». 

Αν τα αιμοφόρα αγγεία συστέλλονται πολύ ή, αντιθέτως, λίγο ή συχνά, τότε είναι πιθανό να εμφανιστούν υψηλή αρτηριακή πίεση και βλάβη στο καρδιαγγειακό σύστημα.

Πιθανώς και στους ανθρώπους

Τα ευρήματα αυτά, κατά τον ερευνητή, είναι πολύ πιθανό να αφορούν και τους ανθρώπους, οι οποίοι διαθέτουν την ίδια περιοχή στον εγκέφαλο με τους αρουραίους, που μάλιστα λειτουργεί με παρόμοιο τρόπο.

Σε κάθε περίπτωση, κρίνονται ιδιαίτερα σημαντικά, καθώς αυξάνουν τις γνώσεις μας σχετικά με τους πολλούς τρόπους με τους οποίους η έλλειψη άσκησης μπορεί να προκαλέσει καρδιοπάθειες (αλλάζοντας μεταξύ άλλων και το σχήμα του εγκεφάλου).

Πώς η άσκηση τονώνει σώμα και πνεύμα

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ ανακάλυψαν ότι η τακτική άσκηση μπορεί να οξύνει το πνεύμα, ακριβώς όπως βοηθά στη διατήρηση μιας όμορφης σιλουέτας αλλά και ενός υγιούς σώματος.

Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι η άσκηση όταν γίνεται σε συστηματική βάση οδηγεί στην ανάπτυξη νέων νευρικών κυττάρων στην περιοχή του εγκεφάλου που συνδέεται με τη μνήμη. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα ευρήματα αυτά αφορούσαν την αεροβική άσκηση. 

Αν και δεν είναι σαφές με ποιον τρόπο η αεροβική προκαλεί την ανάπτυξη της φαιάς ουσίας του εγκεφάλου (οδηγώντας δηλαδή σε νευρογένεση), εκτιμάται ότι αυξάνει τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο ή την έκλυση ευεργετικών ορμονών.

πηγή-enallaktikidrasi.com

Διαβάστε περισσότερα... »

Αγάπη μου...!

Διαβάστε περισσότερα... »

Η πνευματική ζωή, είναι η ζωή του νοός και των λογισμών

πηγή

Γέρων Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

1. Η πνευματική ζωή είναι η ζωή του νοός και των λογισμών. Κατά συνέπεια, πρέπει να προσέχουμε πολύ κάθε λογισμό που αναπτύσσουμε, και πρέπει να προσευχόμαστε μέρα και νύχτα στον Κύριο να μας ελευθερώσει από κάθε κακό, να μας καθαρίσει και να μας δώσει τη δύναμη να λέμε «όχι» στις προτάσεις των πονηρών πνευμάτων. Όταν αποδεχόμαστε μια πρόταση, συμφωνούμε συνάμα μαζί της, και τότε ξεκινά η μάχη: αρνούμαστε κάτι και στη συνέχεια τα πονηρά πνεύματα επανέρχονται με κάποια άλλη πρόταση και μετά με άλλη και με άλλη… Και μένουμε ανειρήνευτοι.

Σ αὐτή την περίπτωση, πρέπει να στραφούμε με την καρδιά και τον νου μας στον Κύριο και να Του πούμε: «Αχ Κύριε, δεν έχω δύναμη, δεν με δίδαξε η νιότη μου, γέρασα πράττοντας το κακό και το κακό γέρασε μέσα μου μαζί μου. Απαιτείται τεράστια δύναμη για να το εκριζώσω από μέσα μου. Αλλά εσύ, Κύριε, είσαι δυνατός και κραταιός· δίδαξέ μου την αθωότητα, την απλότητα, την ταπείνωση και την πραότητα. Δώσε μου τη δωρεά των θείων σου ιδιοτήτων, με την οποία προίκισες τους αγγέλους και τους Αγίους σου».

2. Ας προσπέσουμε όλοι ενώπιον του Κυρίου με αγνή καρδια, με δικά μας λόγια πλάι στον κανόνα της προσευχής που μας έχει δοθεί και που μας είναι τόσο απαραίτητος (διότι αν δεν έχουμε κανόνα προσευχής, τότε θα κανοναρχεί τον νου μας το κακό, υποβάλλοντας του κάθε είδους λογισμούς). Να γιατί χρειαζόμαστε προσευχή, ανεξάρτητα του πόσο σύντομη είναι.

Τη στιγμή που θα σηκωθούμε, ας ευχαριστήσουμε τον Θεό που μας επέτρεψε να περάσουμε τη νύχτα ζωντανοί. Όταν πλησιάζει η νύχτα, ας ευχαριστούμε για τα πάντα, διότι ο Κύριος είναι ο πάροχος της ζωής και ο δωρεοδότης των πάντων. Έτσι δείχνουμε την αγάπη μας σ' Εκείνον, και εξαιτίας αυτής μας της αγάπης, θα μας ελκύσει στους κόλπους Του.

3. Όταν η ψυχή αγαπά την προσευχή εκ καρδίας, δεν μπορεί να αντέξει τον χωρισμό από τον Πατέρα της. Είναι πάντοτε συντροφιά μαζί Του, με την παρουσία Του, είτε συζητά με τους ανθρώπους είτε βρίσκεται στη δουλειά. Τέτοιες ψυχές είναι πάντοτε μαζί Του και βαδίζουν τα βήματά τους ενώπιόν Του, όπως οι άγγελοι και οι Άγιοί Του.

Αυτή είναι η αρχή της Βασιλείας του Θεού σ αὐτή τη ζωή. Τέτοιες ψυχές συνηθίζουν την ουράνια ζωή και κάνουν το πέρασμα από αυτό τον θλιβερό και πολύμοχθο βίο στην αιώνια χαρά, σαν εκείνους που είναι ήδη κεκαθαρμένοι.

4. Σας εύχομαι λοιπόν κάθε καλό από την Κύριο και την Υπεραγία του Θεοτόκο, που είναι η μεγάλη μας προστάτις. Η Υπεραγία μας Θεοτόκος είναι γεμάτη από αγάπη. Σας έχω ξαναπεί πως ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης επιζητούσε με ζήλο να γνωρίσει την Υπεραγία Θεοτόκο και να αισθανθεί την παρουσία της. Και αίφνης ένιωσε ελεύθερος από καθετί που αφορά αυτό τον κόσμο, και φωτίστηκε από άφατη χαρά και αγαλλίαση.

Βλέπετε, αυτό είναι που θέλει για μας συνέχεια: να προσπέσουμε εκ βάθους καρδίας σ' Εκείνη, διότι Εκείνη είναι η προστάτις και η μεσίτριά μας ενώπιον του Κυρίου. Θα προσευχηθεί στον Θεό μας, τον Υιό Της, να μας χαρίσει τη δύναμη να είμαστε αγαθοί όσο και οι άγγελλοι, και να δοξάζουμε τον Θεό τόσο σ αὐτή τη ζωή όσο και στην αιώνια.

5. Τα αγγελικά τάγματα δεν είναι υποδουλωμένα στους λογισμούς τους, ή σε πράγματα του κόσμου τούτου. Το βλέμμα τους είναι στραμμένο στα κτιστά πράγματα, αλλά οι λογισμοί τους δεν υποδουλώνονται σ' αυτά, διότι είναι επικεντρωμένοι στην υπηρεσία της δυνάμεως του Θεού, δια της οποίας αγαπούν όλη την κτίση. Όσο για μας, όταν δούμε κάτι που μας προσελκύει, προσκολλώμεθα αμέσως πάνω του· κι αυτό είναι τραγικό και ολέθριο. Αν διαρκέσει για καιρό, τότε αυτό το πράγμα γίνεται για μας είδωλο. Ανεξάρτητα αν αυτό είναι άψυχο αντικείμενο, έμψυχο ζώο ή άνθρωπος, καταλαμβάνει στην καρδιά μας μια θέση που ανήκει στον Θεό.

6. Ο Κύριος βλέπει το εσωτερικό βάθος της καρδιάς, αυτό που η καρδιά λαχταρά και επιθυμεί. Και αν βλέπει ότι μια ψυχή δεν μπορεί να επιστρέψει στην εστία της, ο Κύριος θα την εξαγνίσει, όποτε νομίζει Εκείνος, και θα την ελκύσει στο κέντρο της οικίας της, εκεί όπου η ψυχή θα βρει ειρήνη.

Ωστόσο, αν στο πιο βαθύ κομμάτι της καρδιάς μας υπάρχει κάτι ακάθαρτο, κάτι που ελκύεται από τον κόσμο τούτο και προσκολλάται σ αὐτόν, τότε η περιπλάνησή μας θα κρατήσει καιρό και θα συναντήσει πολλή θλίψη και βάσανο. Εμείς που είμαστε, τρόπος του λέγειν, ευσεβείς, θα γνωρίσουμε περισσότερη θλίψη από εκείνους που δεν είναι. Αυτό συμβαίνει επειδή εκείνοι δεν νιώθουν εσωτερικό πόνο, δεν τους απασχολεί η αιωνιότητα αλλά μόνο τα πράγματα αυτού του κόσμου: η διασκέδαση, η τροφή, το ποτό…

Η προσοχή τους είναι ολότελα επικεντρωμένη σ αυτό, ενώ η δική μας είναι διχασμένη: θέλουμε να είμαστε με τον Κύριο, αλλά δεν έχουμε ακόμα αφήσει στην άκρη τα υλικά πράγματα – η καρδιά μας είναι ακόμα προσκολλημένη σ αυτά και δεν έχουμε ελευθερωθεί. Αυτός είναι ο λόγος που υποφέρουμε πολύ.

7. Πρέπει κανείς να καθαρίζει την καρδιά του από τα επίγεια σχέδια και τις επιθυμίες. Μόνο τότε μπορούμε ειλικρινώς να αγαπήσουμε τον πλησίον μας. Ειδάλλως η επίγεια αγάπη μας θα προσκολλάται άλλοτε στο ένα και άλλοτε στο άλλο. Αυτό είναι μια παροδική, εφήμερη αγάπη, και μας κομματιάζει διαρκώς. Δεν ζούμε τη ζωή μας με ορθή αντίληψη, αλλά με επιπολαιότητα.

Τέλος και τω Θεώ δόξα!

Από το βιβλίο: «Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας».
Εκδόσεις » Εν πλω«

πηγή-inpantanassis

Διαβάστε περισσότερα... »

Τα άστρα Πλάνκ και το παράδοξο της πληροφορίας

Σε μία εναλλακτική πρόταση κατέληξαν δύο Ευρωπαίοι φυσικοί σχετικά με ένα παράδοξο που προκύπτει με τη διατήρηση της πληροφορίας στις μαύρες τρύπες, σκιαγραφώντας ένα νέο τύπο άστρων που αποκαλούν άστρα Πλανκ.

Όταν σε ένα άστρο με μεγάλη μάζα, εξαντληθούν τα καύσιμα, εκρήγνυται με φαντασμαγορικό τρόπο πριν ο πυρήνας του μετατραπεί σε μαύρη τρύπα. Ο κλασικός τρόπος περιγραφής της μαύρης τρύπας είναι πως πρόκειται για μία τοπική ανωμαλία στη δομή του χωροχρόνου που προκαλείται από την άπειρη πυκνότητα στο σημείο εκείνο.

Λαμβάνοντας υπόψη τα κβαντικά φαινόμενα που εξελίσσονται σε μία μαύρη τρύπα, η θεωρία προβλέπει πως τα αντικείμενα αυτά δε διαρκούν για πάντα. Αντίθετα, κβαντικές διακυμάνσεις στον ορίζοντα γεγονότων τους, το όριο δηλαδή πέρα από το οποίο η βαρύτητά τους είναι ανίκητη, αναγκάζουν τις μαύρες τρύπες να ακτινοβολούν, κάτι που οδηγεί σε βάθος χρόνου στην «εξάτμισή» τους.

 

Όταν σε ένα άστρο με μεγάλη μάζα εξαντληθούν τα καύσιμα, εκρήγνυται με φαντασμαγορικό τρόπο πριν ο πυρήνας του μετατραπεί σε μαύρη τρύπα.

Η έννοια της εξάτμισης μίας μαύρης τρύπας έχει οδηγήσει στο παράδοξο της πληροφορίας, που αφορά στο κατά πόσο χάνονται πληροφορίες κατά την όλη διαδικασία. Σύμφωνα με τη κβαντική φυσική κάτι τέτοιο δεν επιτρέπεται να συμβεί, καθώς το σύνολο των πληροφοριών που περιγράφουν ένα σύστημα καθορίζει πλήρως το μέλλον του. 

Το ερώτημα για το τι συμβαίνει στην πληροφορία που περιέχει μία μαύρη τρύπα όταν αυτή χάνεται, είναι στο προσκήνιο της έρευνας στην αστροφυσική, εδώ και κάποιες δεκαετίες.

Ο Κάρλο Ροβέλλι από το πανεπιστήμιο της Τουλόν στη Γαλλία, και η Φρανσέσκα Βιντόττο του πανεπιστημίου Radboud στην Ολλανδία, προτείνουν ως λύση στο παράδοξο τα αστέρια Πλανκ, όπου σύμφωνα με τη θεωρία τους, η φύση δεν επιτρέπει στα άστρα να συρρικνωθούν πέρα από ένα κατώτατο όριο, την πυκνότητα Πλανκ. Έτσι η συμπύκνωση του άστρου κάτω από τις βαρυτικές πιέσεις, εξισορροπείται εντέλει από κάποια κβαντική πίεση, με τον ίδιο τρόπο που τα ηλεκτρόνια «αναγκάζονται» από τη κβαντομηχανική να κινούνται σε τροχιά γύρω από τον πυρήνα ενάντια στις ηλεκτρικές δυνάμεις που αναπτύσσονται.

Τα εξαιρετικά μικρά σε μέγεθος άστρα Πλανκ (ένα ολόκληρο άστρο συρρικνώνεται ώστε να έχει μία διάμετρο 10-10 εκατοστά) κρύβονται σύμφωνα με τους δύο επιστήμονες εντός αυτού που αποκαλούμε σήμερα ορίζοντα γεγονότων μίας μαύρης τρύπας. 

Όσο ο ορίζοντας ακτινοβολεί, η διάμετρός του μειώνεται έως το σημείο που θα ενωθεί με τη διάμετρο του άστρου Πλανκ, όταν και η πληροφορία που έχει παγιδευτεί εντός του μπορεί να διαφύγει, λύνοντας έτσι το παράδοξο της πληροφορίας.

Μία ενδιαφέρουσα πρόβλεψη της θεωρίας τους, είναι πως τα άστρα αυτά είναι εξαιρετικά βραχύβια. Σε έναν εξωτερικό παρατηρητή ωστόσο, για τον οποίο ο χρόνος διαστέλλεται από την επίδραση της βαρύτητας, φαίνεται πως διαρκούν πολύ παραπάνω.

Επίσης, οι δύο ερευνητές υπολόγισαν πως η απελευθέρωση της πληροφορίας θα προκαλούσε μία ακτινοβολία σε μήκος κύματος ακτινών γ (10-14 cm), κάτι που σημαίνει πως θα μπορούσαν να ανιχνευθούν από τηλεσκόπια σε τροχιά γύρω από τη Γη. Δεδομένου πως έχουν ήδη ανακαλυφθεί αναρίθμητες πηγές ακτινών γ στο Σύμπαν, δεν είναι τελείως απίθανο να έχουν ήδη παρατηρηθεί τέτοια αντικείμενα, χωρίς να έχουν γίνει αντιληπτά.

πηγή-thecuriosityofcat

Διαβάστε περισσότερα... »

Αστρονόμοι βρήκαν τις πρώτες ενδείξεις ύπαρξης άλλων Συμπάντων;

Παρατηρώντας τα δεδομένα δορυφόρων σχετικά με την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου (το υπόλειμμα της ακτινοβολίας που εξέπεμπε το σύμπαν όταν βρισκόταν σε κατάσταση εξαιρετικά μεγάλων θερμοκρασιών και πιέσεων), ομάδα αστρονόμων ισχυρίζεται ότι ανακάλυψε ίχνη σύγκρουσης του δικού μας Σύμπαντος με άλλα γειτονικά σύμπαντα. 

Η θεωρία της ομάδας του University College του Λονδίνου, με επικεφαλής τον Stephen Feeney, ξεκινάει από την αποδοχή του «αιώνιου πληθωρισμού» σαν μοντέλο του Σύμπαντος. Εκεί συνυπάρχουν πολλά σύμπαντα με μορφή φυσαλίδας, που ενίοτε συγκρούονται προκαλώντας διαταραχές στο κοσμικό υπόβαθρο. Στα δεδομένα των δορυφόρων υπάρχουν ενδείξεις για τέσσερις τέτοιες συγκρούσεις στο παρελθόν. 

Πάντως, εκτός από την απόδειξη ύπαρξης άλλων συμπάντων, στην ανάλυση των δεδομένων πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν και το στατιστικό λάθος, το μέγεθος του οποίου θα μειωθεί με δεδομένα υψηλότερης ποιότητας από τον δορυφόρο Planck.

Άλλοι αστρονόμοι, όπως ο γνωστός Roger Penrose του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ερμήνευσαν τα δεδομένα σαν απόδειξη ενός «κυκλικού σύμπαντος», όπου κάθε Μεγάλη Έκρηξη δημιουργεί εκ νέου ένα σύμπαν. Αυτό υποδηλώνει ότι πλέον έχουμε αποδείξεις από την εποχή πριν από την Μεγάλη Έκρηξη που δημιούργησε το Σύμπαν που ζούμε τώρα.

πηγή-tinanantsou

Διαβάστε περισσότερα... »

«Στήριξη στην Ελλάδα», ζητούν 20 νομπελίστες, στο περιοδικό Science

Ο Χάραλντ τσουρ Χάουζεν τιμήθηκε με Nobel για τις έρευνες που οδήγησαν στο εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας 

 
Είκοσι νομπελίστες των θετικών επιστημών, συνυπογράφουν άρθρο με τίτλο «Στήριξη στην Ελλάδα», στο κορυφαίο αμερικανικό περιοδικό Science.

Οι επιφανείς επιστήμονες αναφέρονται στα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά κονδύλια που, για διαφόρους λόγους, δεν εισέρρευσαν στην Ελλάδα κατά τα δύο τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να πληγούν οι τομείς «της εκπαίδευσης, της έρευνας και της τεχνολογίας», οι οποίοι έχουν κρίσιμη σημασία για την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Η επιστολή ζητά τη διάθεση πόρων από τα διαρθρωτικά ταμεία σε καινοτόμα ελληνικά προγράμματα επιστήμης και τεχνολογίας, τα οποία θα προσφέρουν οφέλη σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα.

Για την επίτευξη μακροπρόθεσμων οφελών, οι νομπελίστες προτείνουν να χρησιμοποιηθούν διαρθρωτικά κεφάλαια για την δημιουργία ελληνικών κέντρων αριστείας και την προώθηση της συνεργασίας τους με μεγάλα ερευνητικά κέντρα της υπόλοιπης Ευρώπης.

Ζητούν, επίσης, να διασφαλιστεί η ελληνική συμμετοχή σε μεγάλους ευρωπαϊκούς οργανισμούς όπως το Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας (EMBL).

Η επιστολή στο Science φέρει την υπογραφή του Χάραλντ τζουρ Χάουζεν, του Γερμανού ιολόγου και διευθυντή του Γερμανικού Κέντρου Έρευνας για τον Καρκίνο, ο οποίος τιμήθηκε το 2008 με το Νομπέλ Ιατρικής για τις έρευνες που οδήγησαν στην ανάπτυξη του εμβολίου για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.

Το κείμενο συνυπογράφεται από ακόμα 19 νομπελίστες, καθώς και τον διευθυντή του EMBL Ίαν Ματάζ και τον Ρόμπερτ Μέι του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος έχει τιμηθεί με το βραβείο Crafoord της Σουηδικής Βασιλικής Ακαδημίας.

Οι υπογράφοντες με αλφαβητική σειρά:
Peter C. Agre, Νομπέλ Χημείας 2003, 

Elizabeth H. Blackburn, Νομπέλ Ιατρικής 2009, 

Günter Blobel, Νομπέλ Ιατρικής 1999, 

Edmond H. Fischer, Νομπέλ Ιατρικής 1992, 

Carol W. Greider, Νομπέλ Ιατρικής 2009, 

Jules A. Hoffmann, Νομπέλ Ιατρικής 2011, 

H. Robert Horvitz, Νομπέλ Ιατρικής 2002, 

Sir Richard Timothy (Tim) Hunt, Νομπέλ Ιατρικής 2001, 

Eric R. Kandel, Νομπέλ Ιατρικής 2000, 

Wolfgang Ketterle, Νομπέλ Φυσικής 2001, 

Roger D. Kornberg, Νομπέλ Χημείας 2006, 

Yuan T. Lee, Νομπέλ Χημείας 1986, 

Robert, Lord May of Oxford, Royal Swedish Academy's Crafoord Prize 1996, John C. Mather, Νομπέλ Φυσικής 2006, Iain Mattaj, Γενικό Διευθυντής EMBL, Paul M. Nurse, Νομπέλ Ιατρικής 2001, 

Venkatraman Ramakrishnan, Νομπέλ Χημείας 2009, 

Richard J. Roberts, Νομπέλ Ιατρικής 1993, 

Hamilton O. Smith, Νομπέλ Ιατρικής 1978, Thomas A. Steitz, Νομπέλ Χημείας 2009, 

Kurt Wüthrich, Νομπέλ Χημείας 2002, και 

Harald zur Hausen, Νομπέλ Ιατρικής 2008.

Πηγή: Newsroom ΔΟΛ Science
Science 25 May 2012: 978-979. [DOI:10.1126/science.336.6084.978]

πηγή-tinanantsou

Διαβάστε περισσότερα... »

Πρώτη καταγραφή με εικόνες των λειψάνων της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας

Μία πρώτη (μερική) καταγραφή με εικόνες των λειψάνων της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας.

Η Αγία Μεγαλομάρτυς Μαρίνα είναι μία από τις δημοφιλέστερες αγίες της Ανατολής, αλλά και της Δύσης, όπου είναι γνωστή ως Μαργαρίτα η Παρθένος ή Μαργαρίτα από την Αντιόχεια της Πισιδίας.

Ο Βίος της Αγίας Μαρίνας, γραμμένος από τον στρατιώτη Θεότιμο, ο οποίος της έφερνε τροφή κατά την παραμονή της στη φυλακή, σώζεται σε αρκετά χειρόγραφα, τα αρχαιότερα των οποίων ανάγονται στον 9ο αιώνα. 

Εκκλησιαστικές προσωπικότητες, όπως ο 'Οσιος Νεόφυτος και ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος Κύπρου, συνέγραψαν εγκώμια και λόγο προς τιμήν της, όπου αναφέρονται στον βίο και την προσωπικότητα της. Σύμφωνα με τα δεδομένα του Βίου της η Μαρίνα από την Αντιόχεια της Πισιδίας ήταν κόρη του ειδωλολάτρη ιερέα Αιδεσίου. Έμεινε ορφανή από μητέρα και ο πατέρας της εμπιστεύθηκε την ανατροφή της σε χριστιανή τροφό. 

Εξαιτίας της άρνησης της να παντρευτεί τον έπαρχο Ολύβριο καί να θυσιάσει στα είδωλα, η Μαρίνα υπέστη μία σειρά μαρτυρίων και τελικά απεκεφαλίσθη. Η μνήμη της στην Ανατολή εορτάζεται στις 17 Ιουλίου. 

Η Αγία Μαρίνα είναι επίσης μία από τις πιο δημοφιλείς μορφές της βυζαντινής αγιογραφίας, αφού περιλαμβάνεται συχνά στο εικονογραφικό πρόγραμμα των βυζαντινών ναών είτε ως μεμονωμένο αγιογραφικό πορτραίτο είτε σε αυτοτελή παράσταση, η οποία εικονίζει την πάλη της με τον Βεελζεβούλ.

Η λειψανοθήκη κάνει εδώ μία πρώτη (μερική) καταγραφή των λειψάνων της Αγίας Μαρίνας που σώζονται στον ελληνικό χώρο. 

Δύο προαπαιτούμενα είναι απαραίτητα για να διαβαστεί σωστά αυτή η μερική καταγραφή:
1. Η λειψανοθήκη παρατήρησε ότι μερικές φορές, στις ανακοινώσεις των ιερών ναών για την επικείμενη άφιξη των ιερών λειψάνων της Αγίας Μαρίνας, δημοσιεύεται φωτογραφία από άλλο λείψανο (της Αγίας Μαρίνας ή άλλου αγίου), ίσως επειδή τη στιγμή της εκτύπωσης και δημοσιοποίησης της ανακοίνωσης, δεν υπήρχε διαθέσιμη φωτογραφία του αναμένοντος λειψάνου της Αγίας Μαρίνας. Έτσι, είναι πιθανόν, κάποια φωτογραφία που αναρτάται εδώ, να μην αντιστοιχεί ακριβώς σε κάποιο λείψανο της Αγίας Μαρίνας, παρόλες τις προσπάθειες της λειψανοθήκης για ακρίβεια.

2. Ο πολυτεμαχισμός των λειψάνων και η τοποθέτησή τους σε λειψανοθήκες που αναπαριστούν όλο το μέρος, πχ απότμημα της δεξιάς χειρός της Αγίας Μαρίνας σε λειψανοθήκη που αναπαριστά όλο το δεξί χέρι, δημιουργεί μερικά φαινομενικά προβλήματα αποδοχής. Φαίνεται να υπάρχουν περισσότερα χέρια ή κάρες από το φυσιολογικό, επειδή οι λειψανοθήκες έχουν τη μορφή του όλου μέρους του οργάνου, ενώ προσεκτικότερη έρευνα επί των οστών αποκαλύπτει ότι πρόκειται για μέρος μόνον του οργάνου του σώματος του αγίου. 

Η λειψανοθήκη δεν παραγνωρίζει βέβαια και το γεγονός ότι η "δημοφιλία" ενός αγίου παρήγαγε κατά τον Μεσαίωνα πλαστά, ψευδή λείψανα (χαρακτηριστικό που συναντάται κατά το πλείστον στη Λατινική Δύση) ή "ψευδώνυμα" λείψανα (: λείψανα ανώνυμων ή "μικρών" σε σπουδαιότητα αγίων "βαπτίζονταν" σε λείψανα δημοφιλών αγίων, χαρακτηριστικό που συναντάται μερικώς και στο Βυζάντιο).

Δείτε παρακάτω την πρώτη αυτή καταγραφή με εικόνες των λειψάνων της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας:

Η δεξιά χείρα της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας

1. Από τμήμα της δεξιάς χειρός, στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Όρους

2. Από τμήμα της δεξιάς χειρός, στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος Αγίου Όρους (η φωτογραφία από εδώ)

3. Από τμήμα της δεξιάς χειρός στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους (η φωτογραφία από εδώ)

4.  Από τμήμα της δεξιάς χειρός στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Θεσσαλονίκης (η φωτογραφία από εδώ)

5.  Από τμήμα της δεξιάς χειρός στην Ιερά Μονή Παναχράντου Άνδρου

6. Από τμήμα της δεξιάς χειρός στον Ιερό Ναό των Αγίων Μαρίνης και Αντωνίου Σερρών (;)

Το λείψανο της Αγίας Μαρίνας είναι άφθορο. Η λειψανοθήκη ίσως του 1787 (δες εδώ).


7. Από τμήμα της δεξιάς χειρός στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Κάσου

Το λείψανο προέρχεται από δωρεά της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης.


8.  Από τμήμα της δεξιάς χειρός στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης στη Μαΐστρο Αλεξανδρουπόλεως

Το λείψανο προέρχεται από δωρεά της Αρχιεπισκοπής Ρεμνικίου Ρουμανίας (εδώ).

Η κάρα της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας

9. Τμήμα της κάρας της Αγίας Μαρίνας στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Ηλίων Ευβοίας

Άλλα απο τμήματα του λειψάνου της Αγίας Μαρίνας

Τηνιακή εικόνα της Αγίας Μαρίνας του 1906.

Εκκλησιαστικό Μουσείο Αλεξανδρουπόλεως. 

10. Απότμημα λειψάνου της Αγίας Μαρίνας στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Αχιλλίου Λάρισας

Απο τμήματα λειψάνων της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης (αριστερά) και του Οσίου Νίκωνος του "Μετανοείτε" (δεξιά).


11. Από τμήμα λειψάνου της Αγίας Μαρίνας στο κειμηλιαρχείο της ιστορικής οικίας του μοναχού Παπουλάκου

Αγιορείτικη εικόνα της Αγίας Μαρίνας με ενσωματωμένο μικρολείψανό της (1938).

12. Από τμημα λειψάνου της Αγίας Μαρίνας στην Ιερά Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους

13. Από τμημα λειψάνου της Αγίας Μαρίνας στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Διδυμοτείχου

14. Από τμημα λειψάνου της Αγίας Μαρίνας στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Αφήσου (η φωτογραφία από εδώ)

15. Από τμημα λειψάνου της Αγίας Μαρίνας στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Πατρών (συνοικία Μακρυγιάννη) (η φωτογραφία από εδώ)

Τα άγια λείψανα, δωρήθηκαν στον Ναό από τον Μητροπολίτη Καστορίας κ. Σεραφείμ.


16. Από τμήμα λειψάνου της Αγίας Μαρίνας στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Ιμέρου (η φωτογραφία από εδώ)

πηγή-leipsanothiki

πηγή-leipsanothiki

Διαβάστε περισσότερα... »