«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Ο Γέρων Άνθιμος Αγιαννανίτης, όπως τον είδαν οι σύγχρονοί του


του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος,
κυρού Χριστοδούλου

Σ’ ένα απέριττο μοναχικό ταφο, στο φτωχικό κοιμητήρι που βρίσκεται πίσω από το Κυριακό της αγιορείτικης Σκήτης της Αγίας Άννης, κυριολεκτικά μεταξύ ουρανού και γης, αναπαύεται από τις 28.6.96 το χοϊκό σκήνος του Γέροντος Ανθίμου του Πνευματικού, μιας από τις σπάνιες φυσιογνωμίες που ανέδειξε στον αιώνα μας το «Περιβόλι της Παναγιάς», το Άγιον Όρος. Οι προσκυνητές της Αγίας Άννης είχαν για πολλά χρόνια το ακριβό προνόμιο να επισκέπτονται το κελλί του, που μοιάζει με αητοφωλιά σ’ ένα από τα υψηλότερα σημεία της Σκήτης, τον Γέροντα Άνθιμο, που και μόνο με την βιβλική του φυσιογνωμία εντυπωσίαζε.



Επί 63 χρόνια οικιστής του Άθω, ο μακαριστός Γέρων έμοιαζε με κάποιον παληό Προφήτη, καθώς η εκ πρώτης όψεως αυστηρή μορφή του και η κατάλευκη γενειάδα του σε συνήρπαζαν. Κάπως έτσι, σκεφτόσουν, θα έπρεπε να ήσαν οι Προφήτες του Ισραήλ, στους οποίους ο Θεός εμπιστευόταν κάθε φορά τοθέλημά Του.

Κι όμως αυτός ο Γέρων κατά βάθος ήταν, όπως όλοι οι γνήσιοι άνθρωποι του Θεού:
όλος αγάπη, όλος στοργή, όλος θέρμη για καθέναν πού έφθανε μέχρι το απόμερο ενδιαίτημά του. Κι όταν έβγαινε από το Άγιον Όρος κι ερχόταν στον «κόσμο», δεν έχανε ποτέ την παρθενική του αθωότητα, εκείνο το μειλίχιο ύφος, που λες και σνομπάρει κάθε φορά τις πολυπραγμοσύνες και τις μικρότητες των «κοσμικών».

Μικρός το δέμας και καλωσυνάτος Γέρων, ο παπα-Άνθιμος ο Πνευματικός είχε επάνω του κάτι το θεϊκό. Τον είπαν «χαρισματικό» και «ουράνιο άνθρωπο». Άλλοι «θεοφόρο Πνευματικό και σοφό διδάσκαλο». Και άλλοι «σπουδαστή της ερήμου».

Η αλήθεια είναι ότι η πολυετής άσκηση του χάρισε διορατικότητα, σοφία και διάκριση, καρποί των οποίων ήταν η ταπείνωσή του, η αγάπη του και η ανεπιτήδευτη εξωτερική συμπεριφορά του, όλα εκφραστικά της βιωματικής εμπειρίας που του είχε χαρίσει η κατά Χριστόν ζωή, που με θαυμαστή συνέπεια ακολούθησε όλα τα χρόνια της επίγειας ζωής του. 

Πήγε στο Άγιον Όρος σε ηλικία 17 ετών, πριν καν γνωρίσει καλά-καλά τον κόσμο και τα προς χαμαιζηλίαν κακά του. Παιδί ακόμη αμούστακο, νεαρός έφηβος, παρακινούμενος από ένθεο ζήλο για την πνευματική τελείωση, ο Κωνσταντίνος Ζαφειρόπουλος ξεκίνησε από το χωριό του, τους Καλλιάνους της Κορινθίας, έχοντας τελειώσει το τότε σχολαρχείο, και πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στον αγιασμένο τόπο του Άθωνος, επιλέξας εις κατοίκησιν την ιεράν Σκήτην της Αγίας Άννης, το θεοφρούρητο αυτό κάστρο της ασκητικής Ορθοδοξίας, με τους ευάριθμους μέν, αλλά πολύαθλους οικιστές του.

Ποθών τον βίον της ασκήσεως, έφθασε στα ιερά αυτά σκηνώματα, παρακινούμενος από τη μυστική εκείνη φωνή, που εκ των ένδον προερχομένη, παρωθεί τον άνθρωπο σε μεγάλα βήματα προς την κορυφή της θεώσεως. Ανεξιχνίαστες είναι οι βουλές του Κυρίου και ανεξερεύνητα τα κρίματά Του. 

Ποιός μπορεί να εξηγήσει τους μυστικούς αυτούς μηχανισμούς που λειτουργούν μέσα στην ανθρώπινη καρδιά, και υπαγορεύουν στα «μωρά του κόσμου και τα εξουθενωμένα» ένα τρόπο ζωής που διαφέρει τόσο πολύ από εκείνον των πολλών; Ποιος έχει την δύναμη να προσπελάσει σ’ αυτό το μυστήριο και να δώσει μια πειστική απάντηση στο ερώτημα που πλανάται, κάθε φορά που το φαινόμενο της αναχώρησης προκαλεί και δέος και σκάνδαλο στους ανθρώπους του κόσμου; Κανείς άλλος, παρά μόνον ο ίδιος ο άνθρωπος που επιλέγεται κάθε φορά να βιώσει μέσα του τη δύναμη του πόθου της αφιέρωσης, που θεωρεί τα πάντα σκύβαλα μπροστά στη θέα του Θεού, στην αιχμαλώτευση του Ηγαπημένου.

Το 1930 κάνει το μεγάλο βήμα. Να γίνει Αγιαννανίτης. Η φήμη της Σκήτης εκείνη την εποχή τον συνεπαίρνει. Εντάσσεται στη συνοδεία του περιώνυμου Γέροντος Γαβριήλ του εκ Μαδύτου, που τον κείρει μοναχό και αναλαμβάνει και την πνευματική του καθοδήγηση. 

Άνθιμος ιερομόναχος Αγιαννανίτης (1913-1996),
ως νέος μοναχός (αριστερά), με τον μοναχό Θεόφιλο (δεξιά)
και τον γέροντά τους μοναχό Γαβριήλ (†1959)


Κοντά στον Γέροντα αυτόν και τον αόμματο αυτάδελφό του Γέροντα Μιχαήλ,
παρέμεινε ο Άνθιμος υποτασσόμενος με θέληση και δύναμη αγγέλου, υπηρετώντας τους με παραδειγματική αφοσοίωση, ταπείνωση και υπακοή. Εκεί εγνώρισε τα μυστικά του αοράτου πνευματικού πολέμου, την εκ του συστάδην μάχη του πνεύματος, τα όπλα της πνευματικής στρατείας, τις πτώσεις και τις νίκες, 

Η πνευματική του πρόοδος φαίνεται και από το γεγονός ότι μετά τριετίαν, δηλαδή το 1933, εχειροτονείτο διάκονος στο Κυριάκο της Αγίας Άννης από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Μιλητουπόλεως Ιερόθεο, μόνιμο και αυτόν οικήτορα του Όρους, για να επακολουθήσει έπειτα και πάλι από τρία χρόνια, το 1936, η εις πρεσβύτερον χειροτονία του από τον ίδιο Μητροπολίτη. Στο Όρος δεν γίνεσαι εύκολα «Παπάς». Γιατί το να είσαι ιερομόναχος σημαίνει να είσαι λειτουργός καθημερινός, ευλογών και αγιάζων τους αδελφούς. 

Και το έργο αυτό δεν το εμπιστεύονται στον καθένα. Ο «Παπάς», όπως λέγεται θωπευτικά στο Άγιον Όρος ο ιερομόναχος, είναι πρόσωπο αξιοσέβαστο, αξιόπιστο και αξιοζήλευτο. Τέτοιο πρόσωπο κατάφερε να γίνει μέσα σε έξη χρόνια ο παπα-Άνθιμος, ξεπερνώντας με ταχύτητα τα εμπόδια στην ανοδική του πορεία και ξεφεύγοντας από τις παγίδες του πονηρού. Με τη χάρη της ιερωσύνης ο Γέρων εξελίσσεται βαθμηδόν σε έμπειρο οδηγόψυχών, σε θεραπευτή των τραυμάτων που ανοίγει στην ψυχή η αμαρτία, σε αναιρέτη του πονηρού.



Πολύ αργότερα ανυψώνεται σε Πνευματικό. Τη χειροθεσία του προσφέρει ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων ο Παπαγεωργίου, και ο ίδιος αγιορείτης και λάτρης του μοναχισμού. Ο Πνευματικός στο Άγιον Όρος είναι ο αυθεντικός διερμηνέας της θείας βουλής. 

Γνώστης το κατά δύναμιν των ιερών Κανόνων, των αγιορείτικων αποφάνσεων, της πρακτικής απόκρουσης των πειρασμών του αλάστορος, αλλά και των αδυναμιών της ανθρώπινης ψυχής, καλείται κάθε φορά όχι μόνο να ανακουφίσει τις ψυχές από το βάρος των ανομιών των, αλλά και να θεραπεύσει πληγές και τραύματα με το έλαιον της θείας ευσπλαχνίας και τον οίνον της πνευματικότητος. Και ο παπα-Άνθιμος δεν άργησε να αποκτήσει όνομα φημισμένου Γέροντος – Πνευματικού, γεμάτου αγάπη προς το πλάσμα του Θεού, «το μέγα τραύμα, τον άνθρωπον». 

Όσοι τον εγνώρισαν, ιδίως κατά τα τελευταία χρόνια, απεκόμιζαν την εντύπωση ενός χαριτωμένου Γέροντα, με ανθρωπιά και γλυκύτητα, αλλά ταυτόχρονα με προσήλωση στην Παράδοση. Συνεδύαζε κατά αριστοτεχνικό τρόπο την πατρικότητα με την στοργή, τη φιλικότητα με την απόσταση, την παραδοσιακότητα με τον ρεαλισμό, την ασκητικότητα με την διάκριση. 

Ήταν ένας σοφός Γέρων με όλη τη σημασία της λέξεως. Εγνώριζε και σεβόταν το μέτρο, τα όριά του, τη χρήση του. Γι’ αυτό και όσοι τον συμβουλεύονταν έμεναν στο έπακρον ικανοποιημένοι. Νουνεχής, πρακτικός και απλός, όπως ήταν στη ζωή του, έτσι ήταν και στα λόγια του. Γελούσε αυθόρμητα και συνοφρυωνόταν με νόημα. Δεν είχε στη συμπεριφορά του τίποτε το επιτηδευμένο και ψεύτικο. 


Ήταν αυθεντικός.

Επειδή ήταν αυστηρός στον εαυτόν του, φερόταν με επιείκια στους άλλους.
Στο βλέμμα του ξεχώριζες τον ασκητή της ερήμου, που πολίζει την έρημο, Η Καλύβη του έγινε πολλές φορές καταφύγιο ψυχών ιερών. 

Πολλοί «κοπιώντες και πεφορτισμένοι» βρήκαν κοντά του ανακούφιση και παρηγοριά. Μιλούσε από την θεωτική εμπειρία του, γι’ αυτό και οι λόγοι του είχαν μια αξιοθαύμαστη πειθώ. Όταν μετείχε στις ιερές Ακολουθίες, λες και πετούσε στα ουράνια. Εξαϋλωμένος έμοιαζε μετά από κάθε θεία Λειτουργία. Μεταρσιωνόταν νους και καρδιά στον ουρανό. 

Τους αγίους θεωρούσε φίλους του Χριστού και δικούς του. Τους μιλούσε με απλότητα. Την Κυρία Θεοτόκο σεβόταν υπερβαλλόντως. Έφθασε στα όρια της θέωσης. Γι’ αυτό και ο Θεός του χάρισε το προορατικό χάρισμα. Το εχρησιμοποίησε μόνον εις δόξαν Θεού και ποτέ προς ιδική του προβολή και δόξα.

Στην Αθήνα κατέβαινε ενίοτε, για να εξομολογήσει. Ο λαός τον ανέμενε και στο επιτραχήλι του απέθετε τα βάρη των ανομιών του. Τα εσήκωνε αγόγγυστα. Αυτή ήταν η αποστολή του. Σεβόταν τους ανωτέρους του, τους Επισκόπους της Εκκλησίας, τον Πατριάρχη του. Σώζονται φωτογραφίες του με τον αείμνηστο Δημήτριο, με τον Παναγιώτατο Βαρθολομαίο. Τα μάτια του πετούν σπίθες από εσωτερική ικανοποίηση. Υπήρξε άνδρας εκκλησιαστικός.



Σε μια μου προσκυνηματική επίσκεψη στην Αγία Άννα προ ετών, με απεδέχθη στο Κυριακό, με τους άλλους Πατέρες, με περισσή αγάπη και σεβασμό. Μου επρότεινε να ευλογήσω με την επίσκεψη μου το Κελλίον του. Το έπραξα με προθυμία. 

Πετούσε από τη χαρά του σαν ενα απλό γεροντάκι. Μου διηγήθη τα της Καλύβης του, μου παρουσίασε τον υποτακτικό του, τον π. Χερουβίμ, με ξενάγησε με καύχηση εν Κυρίω στα διάφορα διαμερίσματα της Καλύβης, στο ναό, στην αυλή, στο μπαλκόνι. Έπλεε σε πελάγη ευτυχίας, καθώς με έβλεπε να αποθαυμάζω τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής. 

Εκεί μέσα με τα χεράκια του πάνω από πενήντα χρόνια είχε δουλέψει κτίζοντας, σκάβοντας, φυτεύοντας, μεταφέροντας χώμα και πέτρες. Η φωλιά του ήταν κτισμένη με δομικό υλικό αίμα και ιδρώτα. Ποιος να το ‘ξερε ότι τον Ιούνιο του 1996 έμελλε να πέσει από μια πεζούλα, στην προσπάθειά του, τώρα στα 83 του, να φθάσει με τα χέρια του κάποια άκρη, να τη διορθώσει, να μη μείνει αγιάτρευτη η πληγή της αταξίας…

Η πτώση του υπήρξε μοιραία. Στις 28.6.96 εκοιμήθη στο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, όπου διεκομίσθη μετά τον θανάσιμο τραυματισμό του. Επέστρεψε στο Κελλί του νεκρός. Το λείψανό του είχε μιάν ανείπωτη ομορφιά. 

Ο Γέρων μέσα στο φέρετρο κοιμόταν ήσυχα, αναμένων την σάλπιγγα του αγγέλου. Είχε ήδη τελειώσει τον δρόμο του, είχε τηρήσει την πίστη του, τώρα του απέμενε το βραβείο της άνω κλήσεως. Τον εκήδευσε η Κοινότης της Σκήτης με όλες τις τιμές. Τον έθαψαν στο κοιμητήρι. Πάνω από τον τάφο του ένας μαύρος ξύλινος σταυρός και δίπλα του ένας φοίνικας, σύμβολο της αθανασίας.

Ας έχουμε την ευχή του.

Περιοδικό «Πειραϊκή Εκκλησία».
Σεπτέμβριος 1996


Διαβάστε περισσότερα... »

Σε κωματώδη κατάσταση, ο Γέρων Μωϋσής Αγιορείτης





Όλα αυτά τα χρόνια έλιωνε το κομποσκοίνι του προσευχόμενος για όλο τον κόσμο. Τώρα στα δύσκολά του είναι η σειρά μας να προσευχηθούμε για αυτόν.

Στο νοσοκομείο ''Αγιος Λουκάς'' στη Θεσσαλονίκη, νοσηλεύεται ο λόγιος Γέροντας του Αγίου Ορους, μοναχός Μωϋσής, σύμφωνα με πληροφορίες του e-press-room.blogspot.gr. 

Ο 62χρονος Αγιορείτης, αντιμετωπίζει χρόνιο πρόβλημα με το συκώτι, είχε υποβληθεί σε μεταμόσχεση, αλλά το τελευταίο διάστημα, η κατάσταση της υγείας του επιβαρύνθηκε δραματικά, με αποτέλεσμα εδώ και λίγες ώρες, να βρίσκεται σε κώμα. 

Aς βάλουμε ολοι στην προσευχή μας το χαρισματικο Γέροντα Μωϋσή τον Αγιορείτη, όπως έκανε αυτος χρόνια τώρα, με την διακονία του προς ωφέλειαν των αμαρτωλών ψυχών μας.


Διαβάστε περισσότερα... »

Μία λίαν σημαντική ανακάλυψη: Το 2.350 π.Χ., είχαμε αναπτυγμένη βιομηχανία!


Στο χωριό Πύργος, στην νότια Κύπρο το 2350 π.Χ. έως το 1850 π.Χ., ο πληθυσμός του ελλαδικού χώρου, διέθετε ένα πολύ σημαντικό βιομηχανικό κτίριο περίπου 4.000 μ², για την επεξεργασία όχι μόνο του χαλκού, αλλά και του ελαιολάδου, αρωμάτων, φαρμάκων, κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, χρωμάτων και κρασιού. 


Εκεί βρέθηκε το αρχαιότερο μετάξι στον κόσμο, παλαιότερο και από την Κίνα, αλλά και το πρώτο εργαστήριο αρωματοποιίας στον κόσμο. Εργαστήριο φαρμακευτικής παρασκευής και επίσης εντοπίστηκαν στοιχεία που συνδέουν την επεξεργασία των μετάλλων με ελαιόλαδο (καύση ελαίου για υψηλή θερμοκρασία) μοναδικό και αυτό στον κόσμο. 1500 χρόνια δε, πριν από τους Φοίνικες, έβαφαν με πορφύρα.


ΤΟ ΒΑΖΟ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ α' ΟΨΗ



Η περιοχή του Πύργου αποτελεί ένα από τα κύρια κέντρα ενός σημαντικού φορέα για την προϊστορία του ελληνισμού της Κύπρου για την οποία, ο εκσυγχρονισμός και η εμβάθυνση των μελετών με καινοτόμα συστήματα ανασκαφών και αρχαιομετρικές έρευνες, μπορούν να παρέχουν, σημαντικές πληροφορίες για την ιστορία και την εξέλιξη των προϊστορικών γεωργικών τεχνολογιών, τα οποία καθορίζουν και διαμόρφωσαν τα κύρια χαρακτηριστικά του νησιού, και την πολιτιστική ταυτότητα.

Η γνώση της πολιτιστικής τους κληρονομιάς, ώθησε τους προϊστορικούς πληθυσμούς των Ελλήνων, να εκπονήσουν και να αναπτύξουν συστήματα διατήρησης της μνήμης για την τεχνολογική κληρονομιά τους, μέσω της χρήσης των εικονογραφικών συμβόλων και να επινοήσουν πρωτότυπα συστήματα μετάδοσης της ιστορικής μνήμης, έχουμε στοιχεία αυτού του συστήματος στο περίφημο «Βάζο του Πύργου» που έχει βρεθεί από τον Παύλο Φλουρέντζο, διευθυντή του Τμήματος Αρχαιοτήτων της Κύπρου, σε ένα τάφο του Πύργου και οι οποίες, όπως και αυτό, αντιπροσωπεύουν εδώ με την μέθοδο του συμβολισμού το σύνολο της διαδικασίας για την παραγωγή κρασιού.




Ευρήματα των ανασκαφών από τον Πύργο. 

Στο εργαστήριο αρωματοποιίας.

Η σύγκριση ανάμεσα σε αυτές τις εικονογραφικές μαρτυρίες και πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν καθ 'όλη την ανάλυση του περιεχομένου στοιχείων και των αρχαιολογικών ιζημάτων ίχνη μια ρεαλιστική εικόνα του περιβάλλοντος και των γεωργικών πόρων του χρόνου, πάνω από τα διάφορα συστήματα που έχουν χρησιμοποιηθεί για να επωφεληθούν από τους γεωργικούς και μεταλλευτικούς πόρους του νησιού.

Στον Πύργο έχουμε στοιχεία της αγροτικής επανάστασης, από την έναρξη της Εποχής του Χαλκού που τροποποιήθηκε με την οργάνωση και το μετασχηματισμό της προϊστορικής κοινωνίας των Ελλήνων, η οποία ιδρύθηκε με βάση τις σχέσεις και την ισορροπία μεταξύ της τεχνολογίας και της οργάνωσης της κοινωνικής ζωής: αυτά που κατέχουν πρωταρχική θέση στις ανάγκες, τους πόρους, τις οικονομικές ανταλλαγές και τη διαφοροποίηση των κοινωνικών και εργατικών τάξεων. 



ΤΟ ΒΑΖΟ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ β' ΟΨΗ. ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΡΑΣΙΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ


Από την αρχή των αρχαιολογικών ερευνών Πύργου/Μαυροράχης, αναγνωρίστηκε ως ένα από τα πιο σημαντικά για τις μεταλλουργικές έρευνες του 2000 π.Χ. στην Κύπρο, αλλά και στην Μεσόγειο και σε όλο τον κόσμο .

Η στρατηγική θέση του αρχαίου οικισμού, μεταξύ ορυκτών πόρων χαλκού και τη θάλασσα, στη συμβολή της με ορισμένα ρεύματα ήταν ιδανικό στη II χιλιετία π.Χ. για τις μεταλλουργικές δραστηριότητες και το εμπόριο. 

Αλλά μέρα με τη μέρα, μετά από οκτώ χρόνια συστηματικής ανασκαφής, γνωρίζουμε ότι ο οικισμός διέθετε ένα πολύ σημαντικό βιομηχανικό κτίριο περίπου 4.000 μ², για την επεξεργασία όχι μόνο του χαλκού, αλλά και του ελαιολάδου, αρωμάτων, φάρμακων, κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, χρωμάτων και κρασιού. 

Εκεί βρέθηκε το αρχαιότερο μετάξι στον κόσμο, αλλά και το πρώτο εργαστήριο αρωματοποιίας στον κόσμο. Εντοπίστηκαν στοιχεία που συνδέουν την επεξεργασία των μετάλλων με ελαιόλαδο μοναδικό και αυτό στον κόσμο.



ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΩΝ ΥΦΑΣΜΑΤΩΝ 

Είναι αυτό, το εύρημα, το πιο αρχαίο μετάξι που βρέθηκε στη Mεσόγειο. Ένα πολύ μικρό κομμάτι, ηλικίας 4.000 ετών, που έφεραν στην επιφάνεια Iταλοί ερευνητές. Kαι δεν προερχόταν από την Kίνα, αλλά από ένα χωριό της Kύπρου, τον Πύργο. 





ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΠΥΡΓΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ





Μπορεί να είναι αναγνωρίσιμα μόνο στο μικροσκόπιο, τα ίχνη αυτά του μεταξιού που βρέθηκαν μέσα σε δοχείο από τερακότα, όμως η διάγνωση του καθηγητή Τζουζέπε Σκάλα από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας είναι σαφέστατη - πρόκειται για μεταξένιες ίνες που προέρχονται από το κουκούλι του λεπιδόπτερου tortrix viridens, το οποίο ζούσε στα νησιά του Αιγαίου. 

Επομένως δεν ήταν εισαγόμενο από την Κίνα όπου γινόταν μετά από χρόνια, όπως είναι γνωστό, για την παραγωγή μεταξιού, αλλά μόνο από το κουκούλι της πεταλούδας bombyxmori. To μετάξι του Πύργου το έφτιαχναν σίγουρα επί τόπου άνθρωποι που δεν γνώριζαν την τεχνική των Κινέζων, αλλά έμαθαν μόνοι τους αξιοποιώντας τα κουκούλια.


Ο ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΚΑΦΗΣ

Οι Κινέζοι βέβαια, γνώριζαν και το επόμενο βήμα, να εκτρέφουν μεταξοσκώληκες, ώστε να παράγουν ποσότητες μεταξιού. Αυτό ίσως ήταν και το πραγματικό μυστικό τους που τους έκανε ικανούς κυρίαρχους του μεταξιού στον κόσμο, με καθεστώς απόλυτου μονοπωλίου. 

Λέει μάλιστα η ιστορία, πως ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός, έστειλε στην Κίνα δύο μοναχούς σαν μυστικούς πράκτορες, με σκοπό να φέρουν στην Κωνσταντινούπολη αυγά μεταξοσκωλήκων, μαζί με το μυστικό της εκτροφής τους. 

Πριν από αυτό όμως, στη Μεσόγειο, έφτιαχναν μετάξι αναζητώντας διάφορα λεπιδόπτερα στα δέντρα. Επρόκειτο ίσως για μια πολύ μικρή παραγωγή, αλλά μεγάλης ιστορικής σημασίας εύρημα.


ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ

«Στην πραγματικότητα», ισχυρίζεται η αρχαιολόγος Μαρία Ροζάρια Μπελτζόρνο, «δεν γνωρίζουμε ποιος ήταν εκείνος που πρώτος ανακάλυψε πώς να χρησιμοποιεί τις πολύτιμες ίνες από τα κουκούλια. Συνέβη σίγουρα πολύ παλιά στην αρχαιότητα και ίσως να μην ήταν οι Κινέζοι. Για αυτήν την πανάρχαια παγκόσμια ιστορία του μεταξιού δεν έχουμε ακόμη καμία απόδειξη». 

Υπάρχουν έμμεσες αποδείξεις από αναφορές σε κείμενα Ελλήνων και Λατίνων για το μετάξι. Όπως για εκείνο από την Κω - σύμφωνα με τον Αριστοτέλη - το τόσο διάφανο που άφηνε να διαγράφεται η σιλουέτα.



ΒΑΡΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΦΟΝΔΥΛΟΙ 
ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΥΦΑΣΜΑΤΩΝ


Στο δοχείο όπου βρέθηκε το ύφασμα στον Πύργο της Κύπρου υπήρχαν και ίνες από μαλλί και βαμβάκι, καθώς και βαρίδια και μια μικρή μπομπίνα. Πολύ πιθανόν να υπήρχε μια μικρή βιοτεχνία στο σημείο όπου θα ήταν ο εμπορικός πόλος του χωριού... Κάπως (σημειώνει η εφημερίδα «Ρεπούμπλικα») "όπως το Ακρωτήρι της Σαντορίνης, που καταστράφηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου - στην Πομπηία του Αιγαίου, όπως την περιγράφουν").

Εκεί ο αρχαιολόγος Χρήστος Ντούμας, βρήκε ένα κουκούλι απολιθωμένο, από ένα είδος λεπιδόπτερου παρόμοιο με το tortrice και το συνέδεσε με τις πολλές φιγούρες της κρητικής τέχνης που έδειχναν γυναίκες να συλλέγουν κουκούλια στα δάση. Τώρα, με την Κύπρο, βγήκαν όλα στο φως.





ΣΦΟΝΤΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΚΛΩΣΤΟΥΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ. ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ





ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΑΡΩΜΑΤΟΠΟΙΪΑΣ 

ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΒΡΕΘΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΒΡΕΘΗΚΕ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΡΩΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 4000 ΧΡΟΝΙΑ, 
 ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. 



Η ΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΝΕΡΧΕΤΑΙ 3995 ΤΕΤΡ ΜΕΤΡΑ. ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΕ ΜΠΟΥΚΑΛΑΚΙΑ ΑΠΟ ΑΛΑΒΑΣΤΡΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΥΛΟ ΑΡΩΜΑΤΑ ΠΕΥΚΟΥ ΔΕΝΔΡΟΛΙΒΑΝΟΥ ΚΟΡΙΑΝΔΡΟΥ ΛΕΒΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΒΟΤΑΝΩΝ. ΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΣΕΙΣΜΟ ΠΕΡΙ ΤΟ ΕΤΟΣ 1850 π.Χ., ΛΕΕΙ Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ΜΑΡΙΑ ΡΟΣΑΡΙΟ ΜΠΕΛΤΖΟΡΝΟ. 

Ο ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΚΑΦΗΣ Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΦΛΟΥΡΕΤΖΟΣ ΣΥΝΔΕΕΙ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΜΕ ΤΑ ΑΡΩΜΑΤΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ.





ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΜΑΤΩΝ, 

ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ





Ένα μοναδικό εύρημα από τον Πύργο, μία χοάνη .Το πρώτο γνωστό κατασκευασμένο στον κόσμο και δεν είναι εφεύρεση της εποχής μας. Είναι εφεύρεση των Ελλήνων. 

Ένα παρόμοιο χωνί βρέθηκε στην ανασκαφή της Αλάμπρα (Coleman, JE, Barlow, JA, Mogelonsky, MK και SCHARR, KW, 1996, Αλάμπρα), αλλά είναι της Μέσης Εποχής του Χαλκού, νεώτερο, όπως επίσης και παρόμοια που βρέθηκαν στην μέση ανατολή.




ΔΕΞΙΑ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΧΟΑΝΕΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΩΜΑΤΟΠΟΙΙΑ



Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει τα παλαιότερα αρώματα του κόσμου εδώ.

Η πιο αρχαία συνταγή για να κάνουν τα αρώματα με το ελαιόλαδο προέρχεται από τους Σουμέριους
. Έχουν γραφτεί σε κάποιες πήλινες πινακίδες από την IV χιλιετία, δηλαδή εδώ βλέπουμε ότι είναι νεώτερες από του Πύργου, μια αναφορά περί του αρώματος είναι παρόν στους ιερούς ύμνους, στην ηρωική ιστορία και μυθολογία, όπως και στην ιστορία Γκιλγκαμές. Με τη σειρά τους, οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν αρώματα μια ανάγκη της ζωής και του θανάτου, του προσωπικού γοήτρου και της θρησκείας.

Σε Αίγυπτος ιερό και το βέβηλο έχουν βρεθεί με ένα ένα πραγματικό κοινό παρονομαστή στην παραγωγή και τη χρήση των αρωμάτων και των καλλυντικών. Ωστόσο, κανείς δεν γνωρίζει πότε η παραγωγή ξεκίνησε στην Αίγυπτο , πιθανώς ήταν μια από τις συναλλαγέςμε το σημερινό Σουδάν, η θρυλικό γη του Punkt, το σπίτι του όλων των μπαχαρικών.

Ωστόσο, η χρήση των αρωμάτων στο ελαιόλαδο που ξεκίνησε στη Μεσόγειο γύρω στα μέσα της τέταρτης χιλιετίας, όταν μικρά αγγεία για την παρασκευή καλλυντικών και αρωμάτων εμφανίστηκε ανάμεσα στα κτερίσματα. Γύρω από την ίδια ημερομηνία, τα πρώτα είδη από αλαβάστρινα αγγεία εμφανίστηκε, κατά πάσα πιθανότητα σκόπιμα εφευρέθηκε για την αποθήκευση και διατήρηση των αρωμάτων του αρωματικού ελαίου. 

Η πέτρα είναι το καλύτερο υλικό για να κρατήσει τα αρωματικά και τις μυρωδιές του αιθέριου ελαίου σε ένα σκοτεινό και δροσερό περιβάλλον.




ΕΙΔΗ ΦΥΤΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΓΗΣ ΟΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΕΛΑΙΑ ΑΡΩΜΑΤΩΝ ΠΡΙΝ 4500 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ


ΜΕΡΙΚΑ ΕΞΑΓΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ 
Οι ανασκαφές στον Πύργο, του Ινστιτούτου τεχνολογίας Ρώμης, για τις έρευνες της περιοχής ξεκίνησε στη Μαυροράχη το 1998. Υπολογίζεται ότι ο οικισμός εκτείνεται σε 30 εκτάρια, στα δυτικά του σημερινού χωριού.

ΓΕΩΦΥΣΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ,

 ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΩΝ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ



Με τη βοήθεια της γεωφυσικής η επιφάνεια της διάστασης του κτιρίου εκτιμάται ότι θα καλύψει 4.000 μ². Αλλά, είναι αρκετά τα στοιχεία που υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν ότι ήταν ένα μικρό Παλάτι, παρόμοιο με το πολύ γνωστό ανάκτορο της Κρήτης; Ή ένα απλό βιομηχανικό κτίριο, μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας;

Στην ανασκαφή στην Βόρεια αυλή βρέθηκαν πολλά επάλληλα δάπεδα των κλιβάνων, παγκάκια, πέτρινα εργαλεία , τα εργαλεία και οι σκουριές που παραμένουν δείχνουν ότι ο τόπος χρησιμοποιήθηκε για μεταλλουργικές δραστηριότητες, κατά πάσα πιθανότητα για την πρωτογενή επεξεργασία του ακατέργαστου χαλκού.



Εν τω μεταξύ, ένα πραγματικό εργαστήρι χαλκουργίας βρέθηκε στην ανατολική πλευρά, δεν απέχει πολύ από τις προαναφερθείσες αυλές, επικοινωνεί με ένα σκεπαστό πέρασμα με ένα μεγάλο δωμάτιο, όπου γινόταν κάποια διεκπεραίωσή στην διαδρομή για το ελαιόλαδο. 

Το εργαστήριο καλύπτεται από λάσπη με ένα φούρνο-σφυρηλατήσεως, που στηρίζονται από μεγάλες πλάκες από ασβεστολιθικό ψαμμίτη, σχηματίζοντας ένα είδος προστασίας από την πυρκαγιά. Στην πλάτη του έχουν βρεθεί δύο άκμονες πέτρες από ανδεσίτη, ένα πυριγενές πέτρωμα.



Ένα από τα δύο (30 κιλών) στοιχεία, είναι αυτά που και σήμερα κάποιος μπορεί κάνει εφαρμογές μετάλλου είναι παρόμοιο με ένα σύγχρονο αμόνι, με ένα κόψιμο στην άνω επιφάνεια του και είναι σαν τραπέζι για να μπορεί κάποιος να διαμορφώσει λεπίδες, και θα μπορούσε να θεωρηθεί το πρωτότυπο ενός σύγχρονου αμονιού το αρχαιότερο που βρέθηκε μέχρι σήμερα.



ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΠΥΡΓΟΣ , ΧΡΟΝΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ 2.350 π.Χ. ΕΩΣ 1.850 π.Χ., ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΥΠΙΑ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑΣ







Στη συνέχεια μετά το εργαστήριο χαλκουργίας εδώ ,υπάρχει ένα μεγάλο δωμάτιο (15x18m). 
Προορίζονταν στην παραγωγή ελαιολάδου που ήταν αποθηκευμένο σε βάζα στη δυτική πτέρυγα στο ίδιο δωμάτιο.


Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟΥ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΙΝΙΟ ΤΟΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟ (Plin. Historia Naturalis xv)


Το σύστημα εξαγωγής ελαιολάδου το οποίο δούλευε με ένα εξάρτημα που βρέθηκε κρεμασμένο στον τοίχο, με μια πέτρινη κυκλική βάση και η οποία κυλούσε σε ισορροπία με μια πέτρινη βάση στο έδαφος, σαν ένα είδος βωμού με οπές και βαρίδια από ασβεστολιθικό ψαμμίτη στο αριστερό μέρος της διαδρομής του και ήταν έτσι τοποθετημένο να βοηθάει την συμπίεση της ελιάς.

Πριν την κατεργασία αυτή, οι ελιές συμπιέζονταν και έλειωναν σε μύλους από βασάλτη επίσης βρεθήκαν κονιάματα από ασβεστολιθικό ψαμμίτη στο σημείο.




Τα έξι πιθάρια τοποθετημένα στην δυτική πλευρά της αίθουσας της «ελιάς», είναι τέτοιου τύπου που θα μπορούσε να περιέχει 300 με 500 λίτρα ελαίου, αλλά ,μια δεύτερη αποθήκη ανακαλύφθηκε το 2003 η οποία δείχνει κατά μια εκτίμηση για μεγαλύτερη ποσότητα του παραγόμενου ελαιολάδου.



Στην ίδια αίθουσα, στην βορειοανατολική γωνία του, το 2003,
ήρθε στο φως ένα ιδιότυπο εργαστήριο για αρώματα. Τα αποστάγματα λήφθηκαν με το σύστημα διαβροχής όπως στο ελαιόλαδο. Διαβροχή σε λάδι και το νερό ήταν στην αρχαιότητα η πιο χρησιμοποιούμενη μέθοδος, για παρασκευή αρωμάτων που περιγράφεται με λεπτομέρειες από τον Θεόφραστο, ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος και ο Διοσκουρίδης.




Φιαλίδια αποθήκευσης αρωμάτων, στον Πύργο.





Τα έλαια έχουν άρωμα από εκχυλίσματα λεβάντας, δεντρολίβανου, του πεύκου ή κορίανδρου και διατηρούνται σε μικροσκοπικά διαφανή μπουκάλια από αλάβαστρο.

Από τα ίχνη που βρέθηκαν στον Πύργο,
στα νότια του νησιού, είναι περισσότερο από 4000 ετών. Ένα βλέπουμε εδώ.

Μια δεύτερη μεγάλη αυλή και ένα δεύτερο εργαστήριο χαλκουργίας έχουν ανακαλυφθεί κατά τη διάρκεια του 2004 και 2005. Οι ανασκαφές επικοινωνούν μεταξύ τους με την αίθουσα της «ελιάς» με δύο πόρτες, ανοίγματα στο ανατολικό και δυτικό άκρο του νότιου τοίχου.



Ανέπαφα στη θέση τους βρέθηκαν,
λίθινα εργαλεία, άκμονες, σφυριά και μουχλιασμένος πηλός (ακόμα σε κλιβάνους) δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι ο τόπος ήταν συστηματικά οργανωμένες για τη δευτεροβάθμια επεξεργασία χαλκού, χύτευση και τον εξευγενισμό των μεταλλικών αντικειμένων.

Εκτός από το μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο ότι στο 2000 π.Χ.
υπήρχε εδώ μια πλήρης γραμμή παραγωγής χαλκού, ο Πύργος προσφέρει σπάνια στοιχεία για την πιθανή χρήση της ελιάς η και άλλων ελαίων ότι εδώ αυτά χρησιμοποιούνται ως καύσιμο κατά τη διάρκεια των μεταλλουργικών εργασιών, λόγω της θέσης του χαλκουργείου εργασίας που γειτνιάζουν τα δωμάτια του γύρω από το ελαιοτριβείο.

Ο βιομηχανικός προορισμός του κτίριο αυτού του Πύργου έχει επιβεβαιωθεί, από την ανακάλυψη των άλλων δραστηριοτήτων στα δωμάτια που βρίσκονται δυτικά από το ελαιοτριβείο, πρώτα απ 'όλα η παραγωγή κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων που είναι ένα πολύ σπάνιο γεγονός και θα μπορούσε να υπολογιστεί κατ' εξαίρεση μοναδική εδώ.




Το δωμάτιο αυτό είχε προβλεφθεί. για την υφαντική. Αυτό φανερώνουν οι δύο μεγάλες λεκάνες απόθεσης, επίσης διέθετε μια πλήρη συσκευή για νηματοποίηση και την ύφανση αντικείμενων.

Μία μακρά σειρά από υφαντικά βάρη από λάσπη 
που πλαισιώνεται από μεγάλα βάρη από πέτρα και βρίσκεται στο κέντρο μαρτυρεί τη θέση ενός κάθετου αργαλειού.

Η εξέταση του εδάφους από όπου λαμβάνονται δείγματα από το πάτωμα και μέσα από τις οπές τους τα 35 σφονδύλια έχουν δώσει σημαντικές πληροφορίες για τις ίνες και τα χρώματα που χρησιμοποιούνται κατά τη χρονική αυτή στιγμή.

Πολλά κομμάτια από χρωματιστές ουσίες έχουν βρεθεί παντού.
Το σπουδαιότερο και γνωστότερο είναι το λουλακί και το μωβ.

Το μωβ που προέρχεται από τα κοχύλια πορφύρας, έγινε διάσημο μετά τη βιομηχανική παραγωγή του από τους Φοίνικες στην πρώτη χιλιετία π.Χ.. Εδώ βρίσκουμε ότι υπάρχει και δουλεύεται πολύ παλιότερα από αυτούς. 

Μια απομονωμένη σωρός από κοχύλια πορφύρας που ανήκουν κατά πάσα πιθανότητα στην Μέση Εποχή του Χαλκού έχει βρεθεί στην Κρήτη πριν από μερικά χρόνια και πολύ πρόσφατα έχουν γίνει χημικές αναλύσεις και έχουν αναγνωριστεί με τη χρήση της πορφύρας στις τοιχογραφίες της Θήρας από την αρχή της Ύστερης Εποχής του Χαλκού.

Το κέλυφος των murexes που βρέθηκαν στον Πύργο έχουν μια χαρακτηριστική τρύπα στην πλευρά για να εξάγουν την πολύτιμη φλέβα, επιβεβαιώνοντας ότι ο Πύργος και οι τεχνίτες του κατείχαν πλήρη γνώση του συστήματος για την απόκτηση του μωβ.

Πολλά κομμάτια των αιγυπτιακών Indigo, το διάσημο βαθύ μπλε χρώμα που λαμβάνεται από τα φύλλα του indigofera argentea έχουν βρεθεί σε ένα μπολ, και παραμένει εκεί από ένα εξαιρετικό σύστημα που υπάρχει για να διορθώσετε αυτό το χρώμα, όσο για τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα αυτά έχουν βρεθεί σε ένα σφόνδυλο. Αποτελείται στο σπόρια; Alga fucus (ακόμα είναι γεμάτο χρώμα) που είχε την ιδιότητα να κάνει ανεξίτηλο το χρώμα στις ίνες. Αυτό είναι μέχρι στιγμής η μόνη απόδειξη που έχουμε για τη χρήση αυτού του συστήματος στην Εποχή του Χαλκού.

Με τη βοήθεια ενός μικροσκοπίου μια απίστευτη ποικιλία ίνες από χλωρίδα, και άλλων λαχανικών, αλλά κυρίως μαλλί, ή ιβίσκους αλλά και βαμβάκι, έχουν βρεθεί στη γη και έχουν εγκλωβιστεί στά σφονδύλια. Σχεδόν όλες οι ίνες είναι βαμμένες σε διάφορες τονικότητες του κόκκινου, του μπλε, του πράσινου και του κίτρινου.




Σχεδόν όλες οι ίνες είναι βαμμένες
σε διάφορες τονικότητες του κόκκινου, μπλε, πράσινου και κίτρινου.




Κατά τη διάρκεια της ανασκαφικής περιόδου του 2005 είχε φέρει η έρευνα στο φως ένα δευτερεύον δωμάτιο που διοργανώνονται εργασίες για τηνπαραγωγή του κρασιού, των οποίων η παρουσία έχει ήδη γίνει γνωστή από την ύπαρξη σπόρων των σταφυλιών, και από ειδικές κανάτες με μυτερή βάση που περιέχουν ίχνη του τρυγικού οξέος. 



Η τελευταία ανακάλυψη των ενώσεων φάρμακα,
όπως το όπιο, scamonea, calcochina και εφεδρίνη, καθώς και πολλών κονιαμάτων σε μπολ από πέτρα για την προετοιμασία καλλυντικών δείχνει ότι είμαστε ακόμη στην αρχή της έρευνάς μας και ότι πολλές άλλες πληροφορίες που θα εξαχθούν από τη συνέχιση των ανασκαφών και της αρχαιομετρικές έρευνες στον Πύργο.

Αλλά αυτό; Αναφερόμαστε για την εξαιρετική σύνδεση
του ελαιολάδου και της μεταλλουργίας που δημιουργούν νέες δυνατότητες για την αρχαία ιστορία της μεταλλουργίας της Μεσογείου, ξεχνώντας ότι στην Ελληνική Μυθολογία έχουμε μια σχέση μεταξύ του ελαιολάδου και της μεταλλουργίας στον μύθο του Εριχθόνιου, γιου της Αθηνάς και του Ήφαιστου

Τα στοιχεία αυτά κάνει την ανασκαφή στην περιοχή του Πύργου / Mavroraki ενός από τους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους που έχουν ανακαλυφθεί στην Κύπρο, με σημασία όχι μόνο για την ιστορία της μεταλλουργίας, αλλά για την καλύτερη κατανόηση του ρόλου που διαδραματίζει η παραγωγή και η χρήση του ελαιόλαδου στην Πρώιμη-Μέση Εποχή του Χαλκού Κύπρος.




Χάρτης του 2006

Το βιομηχανικό κτίριο στον Πύργο έχει μόνο εν μέρει ανασκαφεί (1/4), και δεν είμαστε σίγουρη εαν ήταν οργανωμένο με ένα διοικητικό σύστημα, ή αν ανήκει σε ένα είδος βασιλικού παλατιού. Και φυσικά δεν μπορεί να θεωρείται ο καθρέφτης της ζωής της Εποχής του Χαλκού στην Κύπρο, επειδή, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε σε όλα τα ερείπια από τις προϊστορικές βιομηχανίες του νησιού το 2000 π.Χ., αν και θα μπορούσαν να είναι γνωστές. 

Οι βιομηχανικές δραστηριότητες που έφεραν στο φως οι ανασκαφές είναι οι πιο κοινές στο μεσογειακό κόσμο. Aνήκουν στην Είναι βαθιά εθνογραφική παράδοση σε σχεδόν όλους τους ανθρώπους των οποίων ο πολιτισμός, τα τελευταία 4000 χρόνια, δημιουργήθηκε με ένα είδος μεσογειακού κοινού υπόβαθρου, που αποτελείται από διαφορετικές πολιτιστικές ταυτότητες.

Η θέση των δομών που καταστράφηκε ξαφνικά από το σεισμό, και που προκάλεσε την εγκατάλειψη του χώρου το 1850 πΧ., μας επιτρέπει να καταγράφουν πολλά ευρήματα από θραύσματα των Ελλήνων και της τεχνολογικής δραστηριότητας της εποχής. 


Συνειδητοποιούμε ότι, η γνώση των ανθρώπων ήταν πολύ προχωρημένη, αν συγκριθεί με την ιδέα και τα στοιχεία που είχαμε πριν από την ανακάλυψη του Πύργου /Μαυροράχη για τις βιομηχανίες των ελλήνων της Κύπρου το 2000 π.Χ.

Και ήταν πραγματικά μια έκπληξη να βρεθεί ένα μεγάλο κτιριακό συγκρότημα αφιερωμένο στη βιομηχανική δραστηριότητα στο κέντρο της Πρώιμης-Μέσης Εποχής του Χαλκού σε οικισμό. Η οργάνωση αυτή μαρτυρεί μια σπάνια οργανωμένη δραστηριότητα στο σύστημα της κοινωνίας της εποχής.

Χάρη στο σεισμό έχουμε ένα από το πιο πλήρες και αρχαιότερο ελαιοτριβείο στον κόσμο,
το πιο αρχαίο εργαστήρι αρωμάτων στον κόσμο , την πλήρη σειρά των εργασιών χαλκού, το αρχαιότερο δωμάτιο για υφάσματα που να οργανώνεται γύρω από έναν κεντρικό κατακόρυφο αργαλειό και την αίθουσα κατεργασίας και τυποποίησης για το κρασί. Αυτή η ανακάλυψη με βιομηχανικά στοιχεία δεν έχουν βρεθεί ποτέ όλα μαζί.

Στην πραγματικότητα, πολλές από τις εξελιγμένες μεθόδους που χρησιμοποιούνται από το ITABC-CNR
να διερευνήσει τα υλικά που έφεραν στο φως οι αρχαιολόγοι είναι αυτά που χρησιμοποιούνται συνήθως από τις επιστημονικές αρχές στην κοινωνία για να βρει εγκληματίες. Στην περίπτωσή μας οι ένοχοι βρίσκονται τα ερείπια των προϊόντων που χρησιμοποιούνται στην καθημερινής ζωή το 2350 π.χ. Κρυμμένο στη σκόνη των αιώνων από την μακρινή εκείνη εποχή.



ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΚΑΦΗ

Tortrix-Viridiana 
Το άγριο μετάξι (πολλές μορφολογίες) οι ίνες, με την χρονολογία (2000 π.Χ.), είναι το πιο σημαντικό. Θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν την υπόθεση για την πιθανή γνώση δημιουργίας με μετάξι υφασμάτων της Εποχής του Χαλκού στο Αιγαίο, που προτείνεται μετά την ανακάλυψη της Θήρας ενός κουκούλιου lepidopterous.



ΤΑ ΙΧΝΗ ΑΠΟ ΤΑ ΥΦΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ


LAST DISCOVERY: GREEN FLAX 



ΠΗΓΕΣ
· ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΚΟΥΛΗ ta-nea.dolnet.gr Οκτώβριος 2/ 2005,
· archaeologynews.multiply.com
· Η κλωστοϋφαντουργία (2000 π.Χ.), του Πύργου-Mavroraki (Κύπρος)
· MRBelgiorno, Α. Lentini, Γ. Scala


· Βιβλιογραφία
o Belgiorno M.R., 2004, in: Pyrgos-Mavroraki �Advanced Technology in Bronze Age Cyprus�, Nicosia, I, 9-36.
o Di Castri F. and Mooney H.A. (eds.), 1973, Mediterranean type ecossystem, Ecological Studies, 7, 249-256.
o Fejgi M., 1989, Spot Test in Organic Analysis, VII C.R.E., Elseveir, Amsterdam.
o Lentini A. & Scala G., 2002, Identification and technology textile fibres and leather from the Roman ships of Pisa San Rossore, Italy, Revue D�Archeometrie, 26, 171-176.
o Munsell Speciality for Colour Coding Chart, 1999, Macheth Division Kollmorgen Corporation, Baltimore.
o Panagiotakopulu E., Buckland P.C., Day P.M., Doumas C., Sarpaki A. & Skidmore P., 1997, A Lepidopterous cocoon from Thera and evidence for silk in the Aegean Bronze Age, Antiquity, 71, 420-29.
o Tazzetti P.L. & Bonci A., 1963, Esercitazioni di Chimica Tintoria e Sostanze Coloranti, Levrotta & Bella, Torino.
o Zohary M., 1973, Geobotanical Foundation of the Middle East, Vol. 2, Fischer Verlag, Stuttgart, Swets and Zeitlinger,Amsterdam .
o Richter G., 1929 "Silk in Greece", AJA 33(1929) 27-33.
Oppenheim L., 1967 JCS 21 (1967) 252.


Διαβάστε περισσότερα... »

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Απίστευτο! Πως ακούγονται οι γρύλοι, αν επιβραδύνουμε την ηχογράφηση από το τραγούδι τους;



Ο Συνθέτης Jim Wilson, κατέγραψε τον ήχο από τα τριζόνια και στη συνέχεια επιβράδυνε την καταγραφή, αποκαλύπτοντας κάτι καταπληκτικό.

Τα τριζόνια ακούγoυνται
σαν να τραγουδάνε την πιο αγγελική χορωδία σε τέλεια αρμονία. Αν και ακούγεται σαν ανθρώπινες φωνές, όλα όσα θα ακούσετε στην ηχογράφηση, είναι οι ίδιοι οι γρύλοι.


Η καταγραφή περιλαμβάνει δύο κομμάτια που παίζονται ταυτόχρονα: 


Το πρώτο είναι ο φυσικός ήχος από τα τριζόνια, που παίζεται σε κανονική ταχύτητα, και το δεύτερο είναι η έκδοση με την επιβράδυνση των φωνών από τα τριζόνια.

"Ανακάλυψα ότι όταν επιβράδυνα αυτή την ηχογράφηση σε διάφορα επίπεδα, αυτός ο απλός γνώριμος ήχος, άρχισε να μεταμορφώνονται σε κάτι πολύ μυστικιστικό και πολύπλοκο ... σχεδόν ανθρώπινο."
Διαβάστε περισσότερα... »

DNA: Νέα επαναστατική τεχνική «cut-and-paste»


DNA_orbit_animated
Μια μέθοδος απλούστερης και ταχύτερης «χειραγώγησης» του DNA κατά βούληση, ανοίγει το δρόμο σε μια νέα εποχή γενετικής ιατρικής. 

Η τεχνική -ένα είδος «cut-and-paste» των γονιδίων, επιτυγχάνει την ακριβέστερη τροποποίηση (κατευθυνόμενη μετάλλαξη) του γενετικού υλικού ενός ζωντανού οργανισμού.

Το επίτευγμα αυτής της «κοπτοραπτικής» των γονιδίων από κινέζους επιστήμονες, που δοκιμάστηκε για πρώτη φορά με επιτυχία σε μαϊμούδες, μπορεί μελλοντικά να βοηθήσει στη μάχη εναντίον διαφόρων ασθενειών, όπως η νόσος Αλτσχάιμερ, το Πάρκινσον και ο αυτισμός.

Οι κινέζοι γενετιστές, με επικεφαλής τον αναπαραγωγικό βιολόγο Τζιαχάο Σα του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Ναντζίνγκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο κορυφαίο διεθνώς περιοδικό βιολογίας “Cell” (Κύτταρο), σύμφωνα με το “Science”, το “Nature” και τη βρετανική «Γκάρντιαν, εφάρμοσαν για πρώτη φορά σε μαϊμούδες τη νέα τεχνική με την ονομασία Crispr/Cas9. Η μέθοδος επιτρέπει την προσθήκη νέων γονιδίων, τη διαγραφή υπαρχόντων γονιδίων ή την τροποποίησή τους.

Έως τώρα η εν λόγω τεχνική -που αναπτύχθηκε πρόσφατα στο ΜΙΤ των ΗΠΑ-, είχε εφαρμοστεί μόνο σε ποντίκια και αρουραίους. Σε πιο εξελιγμένα ζώα (πιθήκους και μαϊμούδες) η επιθυμητή μετάλλαξη, δηλαδή η εισαγωγή συγκεκριμένων γονιδίων στο σώμα τους, μέχρι σήμερα γίνεται με την παραδοσιακή μέθοδο της χρησιμοποίησης ως οχήματος – φορέα ενός ακίνδυνου ιού. 

Όμως αυτή η τεχνική (που δημιούργησε την πρώτη μεταλλαγμένη μαϊμού το 2000), ενώ όντως επιτυγχάνει αποτελεσματικά τη γενετική τροποποίηση, δεν έχει την αναγκαία ακρίβεια, καθώς ενσωματώνει τα γονίδια της μετάλλαξης σε απρόβλεπτα και τυχαία σημεία του DNA των ζώων.

Οι μακάκοι στην Κίνα είναι τα πρώτα στον κόσμο πρωτεύοντα θηλαστικά (όπου ανήκουν και οι άνθρωποι), των οποίων το γονιδίωμα τροποποιήθηκε με τη νέα γενετική τεχνική μεγάλης ακρίβειας. 

Οι κινέζοι επιστήμονες μετάλλαξαν με απολύτως στοχευμένο τρόπο δύο γονίδια σε γονιμοποιημένα ωάρια των μακάκων, τα οποία στη συνέχεια μετέφεραν σε παρένθετες μητέρες, από τις οποίες μερικές γέννησαν και άλλες απέβαλαν.




 Τα δίδυμα πιθηκάκια Ningning και Mingming πυ γεννήθηκαν στα πλαίσια των πειραμάτων στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Ναντζίνγκ
Τα δίδυμα πιθηκάκια Ningning και Mingming που γεννήθηκαν στα πλαίσια των πειραμάτων στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Ναντζίνγκ

Γενετιστές από όλο τον κόσμο, χαιρέτισαν το νέο βήμα στο πεδίο της γενετικής μηχανικής, λόγω των τρομερών δυνατοτήτων που ανοίγει, καθώς με ταχύτητα και ακρίβεια οι επιστήμονες θα μπορούν να αφαιρούν ελαττωματικά γονίδια από τα κύτταρα και να τα αντικαθιστούν με άλλα υγιή, όχι πλέον μόνο σε τρωκτικά, αλλά και σε ζώα πολύ πιο συγγενικά με τον άνθρωπο. 

Θα μπορούν έτσι με στοχευμένο τρόπο, για πειραματικούς λόγους, να αλλάζουν ακόμα και ένα μοναδικό «γράμμα» του κώδικα του DNA μαϊμούδων και πιθήκων. Αυτές ακριβώς οι δυνατότητες δείχνουν τις θεραπευτικές προοπτικές της νέας μεθόδου.

Οι επιστήμονες ιδίως ενδιαφέρονται να κάνουν σχετικές κλινικές δοκιμές στους εγκεφάλους ανεπτυγμένων ζώων, με την ελπίδα νέων γενετικών θεραπειών για τις νευροεκφυλιστικές ασθένειες που πλήττουν τους ανθρώπους – αλλά εδώ αρχίζουν και οι βιοηθικές αντιρρήσεις.

Οι συνεχείς γενετικές πρόοδοι εγείρουν νέα διλήμματα βιοηθικής φύσης, κυρίως όσον αφορά την χρησιμοποίηση των ζώων για εργαστηριακά πειράματα. Οι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των ζώων ανησυχούν ότι, αντί να περιοριστεί η χρήση των συγγενικών προς τον άνθρωπο εξελιγμένων πειραματόζωων (πιθήκων και μαϊμούδων) στα επιστημονικά εργαστήρια, θα αυξηθεί στο μέλλον.

Η διεθνής ανθρωπιστική οργάνωση “Humane Society International” ζήτησε την πλήρη απαγόρευση της γενετικής «χειραγώγησης» (μετάλλαξης) των πρωτευόντων πειραματόζωων, με το σκεπτικό ότι οι άνθρωποι έχουν μεγάλη ευθύνη ιδίως απέναντι στα έξυπνα ζώα και δεν πρέπει να τα κάνουν να υποφέρουν σωματικά και ψυχικά.

Διευθυντικό στέλεχος της οργάνωσης δήλωσε ότι η γενετική μηχανική δίνει στους επιστήμονες «σχεδόν απεριόριστη δύναμη να δημιουργούν άρρωστα ζώα» και επεσήμανε πως «δεν είναι τυχαίο ότι η νέα έρευνα εγκαινιάζεται στην Κίνα, όπου σήμερα δεν υπάρχουν καθόλου νόμοι ή επιβεβλημένοι ηθικοί έλεγχοι στα πειράματα με ζώα».

Όμως πέρα από τα ζώα, ανακύπτουν ευρύτερα ζητήματα βιοηθικής, καθώς η νέα τεχνική στο μέλλον, μπορεί να αξιοποιηθεί για να αλλάζει κατά βούληση το DNA των ανθρώπινων εμβρύων, κάτι που αναβιώνει το φάσμα της ευγονικής.

Διαβάστε περισσότερα... »

Αυτός ο σκύλος πηγαίνει κάθε μέρα στην εκκλησία. Ο λόγος;






Δεν βλέπει κανείς κάθε μέρα ένα σκύλο στην εκκλησία!

Στη μικρή πόλη Σαν Ντονάτσι (San Donaci), όμως, κοντά στο Πρίντεζι (Brindisi) της Ιταλίας, ήταν κάτι που συνέβαινε συχνά.

Ένας γερμανικός ποιμενικός ονόματι Τόμμι (Tommy),
πήγαινε στη λειτουργία, σχεδόν κάθε μέρα και καθότανε υπομονετικά, μπροστά στο ιερό. 

Ο λόγος; 

Εκεί είδε τελευταία φορά την αφεντικίνα του, Maria Margherita Lochi! Η Μαρία, κοιμήθηκε σε ηλικία 57 ετών, τον Νοέμβριο του 2012. Ο Tommy, μέχρι την Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013 (3.45΄μ.μ.), ημερομηνία που πέθανε, ενώ κοιμότανε, πήγαινε σχεδόν καθημερινά στην εκκλησία, εκεί που έγινε η κηδεία της Μαρίας, για να την δεί!




Την περίμενε υπομονετικά να γυρίσει, κουλουριαζόμενος μπροστά στο ιερό.

Η αφοσίωση και η αγάπη των σκύλων κάποιες φορές σαν κι αυτή συγκλονίζουν. Το θέαμα του Τόμι που θρηνούσε κάθε μέρα, ήταν σπαρακτικό.

Routine: Tommy and Maria would walk to church together every day - where the priest would allow him to sit patiently by her feet





ciccio-dog-goes-to-church-1-.jpg













Ο Tommy νεκρός! 12.2 2013.


-πηγή-periergaa (προσαρμογή)
Διαβάστε περισσότερα... »