«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Αγία Λογική: Οι επιστήμονες πληροφορικής "αποδεικνύουν" ότι υπάρχει Θεός




Ο Αυστριακός μαθηματικός Kurt Gödel κράτησε το μυστικό του για την ύπαρξη του Θεού για δεκαετίες. Τώρα δύο επιστήμονες αναφέρουν ότι έχουν αποδείξει την ύπαρξη του Θεού με μαθηματικό τρόπο χρησιμοποιώντας υπολογιστές. Οι δύο επιστήμονες τυποποίησαν το θεώρημα του μαθηματικού Kurt Gödel περί υπάρξεως του Θεού ωστόσο αυτή η οπτική γωνία τίθεται κάπως υπό αμφισβήτηση. 

Το πραγματικό επίτευγμα είναι το παράδειγμα που δίνουν για το πώς οι υπολογιστές και η προηγμένη τεχνολογία μπορεί να απλοποιήσουν και να προωθήσουν την επιστημονική ανακάλυψη.
Όταν ο Gödel πέθανε το 1978, άφησε ως κληρονομιά μια ελκυστική θεωρία βασισμένη σε αρχές της λογικής με την οποία αποδείκνυε την ύπαρξη ενός ανωτέρου όντος.

Οι λεπτομέρειες της μαθηματικής απόδειξης του Gödel
είναι πολύπλοκες ωστόσο η ουσία της θεωρίας του ήταν ότι εξ ορισμού ο Θεός είναι κάποιο Όν του Οποίου δεν μπορεί να υπάρξει κάτι ανώτερο.

Αυτή η ιδέα δεν είναι καινούργια. Για πολλούς αιώνες οι διάφοροι φιλόσοφοι προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν την αφηρημένη λογική για να αποδείξουν την αναγκαιότητα της ύπαρξης του Θεού. Ωστόσο το μαθηματικό μοντέλο που επινόησε ο Gödel, εισηγήθηκε μια απόδειξη αυτής της ιδέας. Τα αξιώματα και τα θεωρήματα που την σχηματίζουν μπορεί να εκφραστούν με μαθηματικές εξισώσεις και επομένως να αποδειχτούν με μαθηματικό τρόπο.

Έτσι ο Christoph Benzmüller του Free University του Βερολίνου και ο Bruno Woltzenlogel Paleo του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Βιέννης χρησιμοποίησαν ένα συνηθισμένο ηλεκτρονικό υπολογιστή για να αποδείξουν ότι τουλάχιστον στο μαθηματικό επίπεδο η απόδειξη του Gödel ήταν ορθή, χρησιμοποιώντας ανώτερη λογική συνδυασμών.

Το γεγονός ότι η τυποποίηση τέτοιων πολύπλοκων θεωρημάτων
μπορεί να αφεθεί στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και να γίνει αυτόματα σε λίγα δευτερόλεπτα ανοίγει διάπλατα τους ορίζοντες της επιστήμης.

Οι δύο επιστήμονες πιστεύουν ότι η μέθοδος τους μπορεί να έχει ευρύτερες εφαρμογές σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη και η επαλήθευση λογισμικών και ηλεκτρονικών προγραμμάτων.

Τελικά η τυποποίηση του υπαρξιακής απόδειξης του Gödel
μπορεί να μην κερδίσει τους άθεους ούτε και να επηρεάσει τους πιστούς, οι οποίοι μπορεί να αντιτάξουν ότι ο Θεός εξ ορισμού υπερβαίνει τη λογική, ωστόσο για τους μαθηματικούς που ψάχνουν τρόπους για να ανοίξουν νέους δρόμους αυτή η είδηση μπορεί και να θεωρηθεί ως η απάντηση στις προσευχές τους!

Του Ντεϊβιντ Νάϊτ

Διαβάστε περισσότερα... »

Γιατί σταμάτησα να βλέπω τηλεόραση




Επιμέλεια φωτογραφιών: Δρ Δημήτρης Περδετζόγλου


Καιρό είχα σκεφτεί να σταματήσω να βλέπω τηλεόραση. Είχα παρατηρήσει πως όσο περισσότερη ώρα έβλεπα, τόσο πιο μίζερη και μαύρη μου φαινόταν η ζωή μου.

Γυρνούσα κουρασμένη
από τη δουλειά και ξάπλωνα να ξεκουραστώ. Άνοιγα την τηλεόραση και είχα τρεις επιλογές.



Η μια ήταν να δω επαναλήψεις παλαιών επιτυχημένων ελληνικών σειρών, που από τις πολλές φορές που τις είχα δει κόντευα να μάθω τους ρόλους απ’ έξω..


Η δεύτερη επιλογή ήταν να δω τούρκικες σειρές... Ε ποτέ!!


Η τρίτη επιλογή ήταν να ακούω τις προπαγανδιστικές ειδήσεις από τους εκάστοτε δημοσιογράφους που ερχόντουσαν σε αντιπαράθεση με διάφορους πολιτικούς... Φωνές, ξύλο και κακό από τη βολεμένη θεσούλα τους όλοι, το είχαν μάθει όλοι καλά το μάθημά τους... 

Πρώτη μου φορά είδα τόσους πολλούς να ξέρουν πιο είναι το σωστό της χώρας και κανέναν μα κανέναν να μην κάνει τίποτα για αυτήν. Το κόλπο γνωστό και πολυδοκιμασμένο... 


Ο ένας πετάει το μπαλάκι στον άλλο, περιμένοντας την αντίδρασή του, και αυτό μπορεί να συνεχιστεί μέχρι να σε πιάσει κατάθλιψη ή να κουραστείς να τους ακούς και να αλλάξεις κανάλι… Αλλά και τι αξιόλογο θα βρεις να δεις... Είπαμε... Τρεις επιλογές...


Στην αρχή δεν είχα καταλάβει την πηγή
όλης αυτής της μιζέριας και της κακομοιριάς που διακατείχε για καιρό τα συναισθήματά μου, μέχρι που κόπηκε η μετάδοση των αναλογικών καναλιών..

“Τι κρίμα!!”, είπα από μέσα μου και έκρυψα το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης μέσα στο συρτάρι... Μάταια προσπάθησαν να με πείσουν να βάλω αποκωδικοποιητή για να μπορώ να βλέπω ψηφιακά κανάλια..



Μα τρελαθήκαμε τελείως;Σιγά μην τους πληρώσω κι όλας για να μου μαυρίζουν κι άλλο την ψυχή...

Την ίδια εποχή, άκουσα πως υπήρχε έλλειψη σε τηλεοράσεις στα πολυκαταστήματα.. Ναι, στην εποχή της οικονομικής κρίσης έτρεξαν όλοι να αγοράσουν καινούριες τηλεοράσεις…




Άλλωστε ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, πρέπει να παρακολουθείται από τηλεόραση πλάσμα τελευταίας τεχνολογίας και ας τρώμε μια εβδομάδα φακές…

Εγώ από την άλλη, έβγαλα τελείως την τηλεόραση από το δωμάτιο μου και με τα λεφτά που θα αγόραζα έναν αποκωδικοποιητή, αγόρασα βιβλία…

Και αν αναρωτιέστε πως ενημερώνομαι, ευτυχώς υπάρχει και το ίντερνετ. Θα μου πεις, δεν υπάρχουν ψευδείς ειδήσεις και λασπολογία στο ίντερνετ;

Φυσικά! Όμως, διαλέγω εγώ τι θέλω να διαβάσω και από ποιόν, και δεν αφήνω κανέναν να μου αλλάξει την ψυχολογία κινδυνολογώντας!

Η χώρα μας έχει περάσει ουκ ολίγα δεινά... Και η πείνα, που λένε μερικοί από τις δερμάτινες καρέκλες τους πως περνάνε οι Έλληνες επειδή τους τελείωσαν τα κρουασάν βουτύρου για το πρωινό, δεν έχει καμία σχέση με την πείνα της κατοχής, που ταΐζανε τα παιδιά από μια κουταλιά γάλα στο στόμα και ένα ποτήρι νερό για βραδινό και αυτό ήταν όλο! 

Δεν έχουν νοιώσει τι θα πει πείνα και δεν τους το εύχομαι... Όλοι περνάμε δύσκολα ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ας μην τους επιτρέψουμε να μας μαυρίζουν κι άλλο…


Εγώ τουλάχιστον, δεν το επέτρεψα!! Την πέταξα την τηλεόρασή μου..



Μαρία Κοντογιάννη



Διαβάστε περισσότερα... »

Αστερισμοί: πως πήραν οι αστερισμοί τα ονόματα τους; (με βιβλιογραφία - links)



Επιμέλεια - έρευνα: Δρ Δημήτρης Περδετζόγλου



Στην αρχαιότητα και στην εποχή μας, οι αστερισμοί χρησιμοποιούνται απο τους αστρονόμους κυρίως σαν ένας εύκολος τρόπος προσανατολισμού στον ουράνιο θόλο

Όταν η αστρονομία και η αστρολογία ήταν ένα και το αυτό, οι άνθρωποι πίστευαν οτι οι σχηματισμοί των άστρων και οι κινήσεις των πλανητών επηρέαζαν τα συμβάντα στη Γη. Σήμερα όμως ξέρουμε οτι οι αστερισμοί είναι φαινομενικοί σχηματισμοί των αστεριών απο την οπτική γωνία που παρατηρούμε το διάστημα και ότι η πολύ αργή κίνηση των άστρων θα κάνει κάποτε όλους αυτούς τους σχηματισμούς αγνώριστους.




Τα ονόματα των αστερισμών όπως τα ξέρουμε σήμερα τα κατέγραψε ο Πτολεμαίος απο την Αλεξάνδρεια γύρω στο 150 μ.Χ.

Ο κατάλογος αυτός περιλάμβανε 48 αστερισμούς, με σχήματα κυρίως ζώα και μορφές παρμένες απο την ελληνική μυθολογία. Μερικοί απο τους αστερισμούς αυτούς συνδυάζονταν μεταξύ τους ώστε να σχηματίζουν ολόκληρες σκηνές απο γνωστούς μύθους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο αστερισμός του Ωρίωνα (τον κυνηγό), ο καθαρότερος και ο πιο γνωστός αστερισμός. 

Ο αστερισμός αυτός δείχνει τον Ωρίωνα να αντιμετωπίζει τον ταύρο, έχοντας πίσω του τους αστερισμού του Μεγάλου και του Μικρού κυνός (δηλαδή τα δύο κυνηγετικά σκυλιά του).

Η καταγραφή των αστερισμών απο τον Πτολεμαίο περίμενε αμετάβλητη μέχρι το 1600,
όταν προστέθηκαν σε αυτήν καινούργιοι αστερισμοί. Ακολούθησε μια χαοτική κατάσταση, με τους αστρονόμους να τσακώνονται για τις ονομασίες των καινούργιων αστερισμών. 


Τελικά στις αρχές του εικοστού αιώνα, το ζήτημα διευθετήθηκε απο τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση που αναγνώρισε ότι συνολικά υπάρχουν 88 αστερισμοί που γνωρίζουμε σήμερα.

πηγή-asteroskopeio-verias



ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΕΔΩ:
-http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%91%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
-http://www.sfak.org/page/%CE%9C%CE%B7%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%AF%20%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF/383
-https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=15&cad=rja&ved=0CEgQFjAEOAo&url=http%3A%2F%2Fwww.helas.gr%2Fhelasmtg%2F2001%2Fsessions%2FSession08%2FS819%2Fmosxoforos.doc&ei=ypBrUrSABYittAa-6ICQCg&usg=AFQjCNFOStbrjGn54EJ3F1lFGLh09p0lVA&sig2=6SY3pq47XHr_cLPNWbggcQ&bvm=bv.55123115,d.Yms
-http://www.astronomia.gr/wiki/index.php?title=%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%BF%CE%AF_%CE%91%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82
-http://www.astrovox.gr/names.html
-http://5lyk-kerkyr.ker.sch.gr/2011-2012/asterismoi.pdf
-http://www.astro.gr/galaxy/orbits/celestial/12months.htm
-http://papadopouloualexandra.wordpress.com/%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%B9/
-http://spacezilotes.wordpress.com/2010/06/07/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%83-%CE%BF%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CF%89%CF%89%CF%83-%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%89%CF%81-%CE%B7%CE%BC%CF%89%CE%BD/
-http://img.pathfinder.gr/clubs/files_3/125687/9.pdf
-http://physiclessons.blogspot.gr/2012/04/blog-post_577.html
-http://www.astro.auth.gr/~jhs/courses/paa/General-Info.pdf
-http://hellenicastronomy0.tripod.com/Namestars.html
-http://wikipedia.qwika.com/en2el/Astronomical_naming_conventions
-http://innoutworld.blogspot.gr/p/blog-page_12.html

-http://magazine.nea-acropoli.gr/e-magazine-127.pdf
-http://astronomia.org.gr/pdf/mavrofridis_variable.pdf
-http://wwk.kathimerini.gr/kath/7days/2003/03/02032003.pdf
-http://wwk.kathimerini.gr/kath/7days/2002/06/23062002.pdf
-http://wwk.kathimerini.gr/kath/7days/2002/12/29122002.pdf
-http://users.uoa.gr/~alliakos/Theses/Ph.D/Ph.D.Liakos,%20A..pdf
-http://memory-beta.wikia.com/wiki/Stellar_nomenclature
-http://ast.freehostia.com/NOMENCLATURE.html
-http://www.mallorcaweb.net/masm/nomcon1.htm
-http://www.physics.byu.edu/faculty/christensen/Physics%20427/FTI/Nomenclature%20of%20Astronomical%20Objects.htm
Διαβάστε περισσότερα... »

Αριστοτέλης και αστρονομία



Πριν δούμε τα στοιχεία που μας πρόσφερε ο Αριστοτέλης για την αστρονομία, ας δούμε μερικά πράγματα για αυτόν. 

Ο μεγάλος φιλόσοφος είχε πατέρα τον Νικόμαχο με καταγωγή την Μεσσηνία (γιατρός του Μακεδόνα Βασιλιά Αμύντα β΄ πατέρας του φιλίππου. 

Η μητέρα του ήταν η Φαιστίς που καταγωγή της ήταν απο την Χαλκίδα. Ο Διογένης Λαέρτιος που είναι η κύρια πηγή για τον Μεγάλο φιλόσοφο, περιγράφει τον Αριστοτέλη ως << τραυλό με αδύναμα πόδια, μικρά μάτια... ιδιαίτερα καλοντυμένο... ετυμόλογο>>.

Ο Αριστοτέλης γεννήθηκε στα Στάγειρα (αποικία της 'Ανδρου και της Χαλκίδας) και ήρθε στην Αθήνα το 367 π.Χ., σε ηλικία 18 ετών, για σπουδές στην Ακαδημία του Πλάτωνα. Έμεινε στην Αθήνα περίπου 20 χρόνια, αρχικά ως μαθητής και μετά ως δάσκαλος στην Ακαδημία. Το 342 κλήθηκε ο Αριστοτέλης από τον Φίλιππο Β' στη Μακεδονία ως δάσκαλος του γιου του
Αλέξανδρου και, όταν ο Αλέξανδρος κατέλαβε το θρόνο της Μακεδονίας, ο δάσκαλος εγκατέλειψε τη Μακεδονία, ήρθε πάλι στην Αθήνα, όπου ίδρυσε το 335 μία δική του σχολή, το Λύκειο.

Αρκετά όμως αυτά.
Ας δούμε τώρα τι σχέσει έχει ο Αριστοτέλης με την αστρονομία και τι μας πρόσφερε αυτός ο μεγάλος φιλόσοφος.


Η φιλοσοφική εργασία του Αριστοτέλη
επηρέασε την ανάπτυξη της επιστήμης για περίπου 2000 χρόνια και κυριαρχεί σε μερικούς τομείς μέχρι σήμερα.



Τον 4ο αιώνα ο Αριστοτέλης (384 - 322 π.Χ.) στο έργο του "περί ουρανού" συνόψισε τους λόγους που οδηγούν στο σωστό συμπέρασμα της σφαιρικότητας της Γης. 

Οι ταξιδιώτες διηγούνταν τις αλλαγές που υφίστανται ο έναστρος θόλος όταν ταξίδευαν σε διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη. Για παράδειγμα, ένας παρατηρητής που ταξίδευε βόρεια του Εύξεινου Πόντου, έβλεπε νέα άστρα που δεν έδυαν ποτέ. 

Από την άλλη, ο ταξιδιώτης που κατέβαινε προς νότο έβλεπε ένα ωραιότατο άστρο, όπως η Κάνοπος (αόρατο στην Ελλάδα) να είναι μόλις ορατό στη Ρόδο και να ανέρχεται σε νοτιότερους τόπους όπως στην Αλεξάνδρεια.

Από παρόμοιες παρατηρήσεις έγινε φανερό ότι τέτοιες μεταβολές στον έναστρο ουρανό μπορούν να συμβαίνουν μόνο αν η Γη είχε σχήμα σφαιρικό. Έτσι, η ιδέα της επίπεδης Γης θα έπρεπε να απορριφθεί εφόσον δεν συμφωνούσε με τα δεδομένα της παρατήρησης από διαφορετικά σημεία της Γης. 

Στη διάρκεια μιας σεληνιακής έκλειψης (ο Ήλιος, η Γη, η Σελήνη βρίσκονται στην ίδια ευθεία) η σκιά της Γης μετατοπίζεται βαθμιαία πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης σχηματίζοντας πάντα κυκλικό τόξο. Όταν ένα ιστιοφόρο απομακρύνεται, πρώτα εξαφανίζεται το κύτος (σκαρί) του και τελευταία το κατάρτι του ανεξάρτητα από την κατεύθυνση στην οποία κινείται.

Κατά τον Αριστοτέλη το Σύμπαν διαιρείται σε δύο περιοχές. Η μία φθάνει μέχρι της τροχιάς που διαγράφει, περί τη Γη, η Σελήνη και απαρτίζει τον "υποσελήνιο" τόπο χώρο όπου βασιλεύει η μεταβολή, η αλλοίωση, η γέννηση και η φθορά. Σ΄ αυτό το τόπο λαμβάνει χώρα η κυκλοφορική κίνηση των τεσσάρων απλών σωμάτων γης, ύδατος, αέρος και πυρός τα οποία ο Αριστοτέλης ακολουθώντας τη παραδομένη ορολογία ονομάζει αυτά "στοιχεία".

Η άλλη περιοχή περιλαμβάνει τον "υπερσελήνιο" τόπο
όπου εκεί βασιλεύει η "αϊδία κίνηση των αθανάτων αϊδίων ουσιών που φθάνει μέχρι της σφαίρας των απλανών. Σ΄ αυτόν δεν υπάρχουν τα τέσσερα γνωστά στοιχεία, αλλά την ύλη του την αποτελεί ένα "πέμπτο σώμα" ή πέμπτη ουσία, κοινώς λεγόμενη "πεμπτουσία" που είναι ο αιθήρ.

Ο Κόσμος στο σύνολό του αποτελεί σφαιρικό χώρο του οποίου το κέντρο κατέχει η επίσης σφαιρική Γη. Επειδή ο ουρανός στον παρατηρητή τον μετακινούμενο στην επιφάνεια της Γης δεν παρέχει προς θέα τους αυτούς αστερισμούς θεωρεί ο Αριστοτέλης ως βέβαιο ότι το σχήμα της Γης είναι σφαιρικό αλλά η σφαίρα Γη δεν είναι πολύ μεγάλη.

Βρίσκει δε πιθανό ότι η απόσταση που χωρίζει τις Ηράκλειες στήλες με την Ινδική (Ινδίες) δεν είναι πολύ μεγάλη. "Διό τους υπολαμβάνοντας συνάπτειν τον περί τας Ηρακλείους στήλας τόπον τω περί την Ινδικήν, και τούτον τον τρόπον είναι την θάλατταν μίαν μη λίαν υπολαμβάνειν άπιστα δοκείν" (Περί ουρανού 298 α 8) (= "Γι αυτό προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι φρονούντες ότι υπάρχει συνέχεια μεταξύ του τόπου των Ηράκλειων στηλών και της Ινδικής και ότι έτσι η μεσολαβούσα θάλασσα είναι η αυτή, δεν υποστηρίζουν δοξασία υπερβολικά απίθανη"). 

Αυτό το χωρίο κατέστη αξιοσημείωτο διότι παρέσχε την αφορμή στον Κολόμβο να θεωρήσει ότι πλέοντας δυτικά μπορεί να φθάσει στην Ινδία. Σ΄ αυτό το χωρίο δε ο Σταγιρίτης σοφός, μας πληροφορεί το μήκος της περιμέτρου της γήινης σφαίρας: "και των μαθηματικών όσοι το μέγεθος αναλογίζεσθαι πειρώνται της περιφέρειας εις τετταράκοντα λέγουσιν είναι μυριάδας σταδίων. 

Μνημείο στο Γιβραλτάρ, άποψη από τον Ατλαντικό

Μνημείο στο Γιβραλτάρ, άποψη από την Μεσόγειο

Εξ ών τεκμαιρομένοις ου μόνον σφαιροειδή τον όγκον αναγκαίον είναι της γης, αλλά και μη μέγαν προς το των άλλων αστέρων μέγεθος" (= "Και εκ των μαθηματικών όσοι επιθυμούν να υπολογίσουν το μέγεθος της περιφέρειας, λέγουν ότι είναι περίπου 40 μυριάδες σταδίων. Εξ αυτών συνάγεται το αναγκαίο συμπέρασμα ότι όχι μόνο δεν είναι σφαιροειδής ο όγκος της Γης αλλά και ούτε μέγας εν συγκρίσει με τους όγκους των άλλων αστεριών"). Οι τεσσαράκοντα μυριάδες σταδίων ισοδυναμούν με 73.000 χλμ. δηλαδή με το διπλάσιο σχεδόν του πραγματικού μήκους.

Από τον αιθέρα του "υπερσελήνιου" τόπου φέρεται να πιστεύει ο Αριστοτέλης ότι σύγκεινται και οι διαφανείς ομόκεντροι ουράνιες σφαίρες επί των οποίων είναι προσηλωμένοι οι απλανείς και οι πλανήτες. Από την ουσία δε αυτή ("πεπτουσία")αποτελείται επίσης το σώμα των απλανών αστέρων και των επτά πλανητών που τα θεωρεί όντα με ζωή και ψυχή, μη υποκείμενα σε άλλη μεταβολή εκτός της κατά τόπου κίνησης. 

Ευρίσκονται πάντα σε ενεργητική κατάσταση χωρίς να υπόκεινται σε κάματο ή εξάρτηση. Η κίνησή των δεν περιέχει καμία εναντιότητα διότι είναι κυκλική και ισοταχής. Η μόνη δυνατότητά τους είναι η κατά τόπο μετακίνηση. Επειδή όμως η παρατήρηση αποδεικνύει ότι έκαστος των πλανητών εκτός του ότι ακολουθεί τη κίνηση της ουράνιας σφαίρας, που περιστρέφεται εξ ανατολώνπρος δυσμάς, αλλά εκτελεί και ιδία κίνηση βρίσκεται στην ανάγκη η περί αυτών εξετάζουσα τα φαινόμενα αυτά αστρονομική επιστήμη να εξηγήσει τη ποικιλία των σημειουμένων ιδιαίτερων κινήσεων.

Ως προς την ονομασία των Πλανητών, δέχεται ο Αριστοτέλης τα παραδεδομένα ονόματα και την παραδεδεγμένη τάξη των από της Γης αποστάσεων αυτών δεχόμενος ότι είναι τεταγμένοι κατά την ακόλουθη σειρά: Σελήνη, Ήλιος, Ερμής,Αφροδίτη, Άρης, Ζεύς και Κρόνος. 


Διαβάστε περισσότερα... »

Λογισμικά Αστρονομίας


 

καταγραφής παρατηρήσεων
Observation Manager
AstroPlanner

για τον Ήλιο
JHelioviewer

για τον Άρη
WorldWide Telescope | Mars

για Διάττοντες
International Meteor Organization

Επεξεργασίας Φωτογραφιών - Video
RegiStax
AviSTack
DeepSkyStacker
StarTrails (Για Star trails)

Ελέγχου Καμερών και Φωτογράφισης
wxAstroCapture
SharpCap
FireCapture
WcCtrl
GuideDog (Και για DSLR)

GuideMaster
Υπολογισμού πεδίου Φωτογράφισης
Ron Wodaski's CCD Calculator

CCD Κάμερες
Sigma-Combine
FocusMax
CCDCalc

Πολικής Ευθυγράμμισης
WebCamScheinern (WCS)
BestPair ΙΙ
PoleAlignMax

Κατασκευής Τηλεσκοπίων
Newt

για Στηρίξεις Τηλεσκοπίων
PECPrep


Διαβάστε περισσότερα... »

Ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλήτης (με βιβλιογραφία - links)



Επιμέλεια - έρευνα: Δρ Δημήτριος Περδετζόγλου



Ο ΒΙΟΣ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 

Στη θε­ο­φύ­λα­κτη μη­τρό­πο­λη των Θεσ­σα­λο­νι­κέ­ων, γεν­νή­θη­κε το 280 και με­γά­λω­σε ο Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρας του Χρι­στού Δη­μή­τριος ο ω­ραι­ό­τε­ρος της καρ­πός, πα­νέ­μορ­φος στην μορ­φή και την ψυ­χή, γλυ­κύς στα λό­για του και στους τρό­πους του. 

Τό­τε Καί­σα­ρας της Α­χαι­ας και Μα­κε­δο­νί­ας ή­ταν Μα­ξι­μια­νός Γα­λέ­ριος (284-305 μ.Χ.). Ο Ρω­μαί­ος Αυ­το­κρά­το­ρας Δι­ο­κλη­τια­νός πα­ρα­κι­νού­με­νος α­πό τον Καί­σα­ρα Γα­λέ­ριο, μέ­λος της Τε­τραρ­χί­ας, ε­ξα­πέ­λυ­σε α­λη­θι­νό πό­λε­μο ε­ναν­τί­ον των χρι­στια­νών. 

Ο χρι­στι­α­νι­σμός, που εί­χε ε­ξα­πλω­θεί α­πό την Πα­λαι­στί­νη ως τον Πόν­το και α­πό τη Μι­κρα­σί­α, ως την Ελ­λά­δα και την Ί­τα­λία, έ­χει να ε­πι­δεί­ξει την έ­πο­χή αυ­τή α­να­ρίθ­μη­τες θυ­σί­ες και μαρ­τυ­ρι­κούς θα­νά­τους, με α­πο­τέ­λε­σμα, η ε­πο­χή αυ­τή να μεί­νει γνω­στή στην ι­στο­ρί­α σαν ε­πο­χή μαρτύ­ρων του χρι­στι­α­νι­σμού.

Με τον ερ­χο­μό του 4ου αι. ο χρι­στι­α­νι­σμός εί­χε ή­δη ε­δραι­ω­θεί στην πό­λη της Θεσ­σα­λο­νί­κης, με πο­λυ­ά­ριθ­μους χρι­στια­νούς και Εκ­κλη­σί­ες ορ­γα­νω­μέ­νες κα­τά τα πρό­τυ­πα της δι­δα­σκα­λί­ας των Α­γί­ων Α­πο­στό­λων. Ε­κλε­κτό μέ­λος της Εκ­κλη­σί­ας των Θεσ­σα­λο­νι­κέ­ων ή­ταν και ο Α­γιος Δη­μή­τριος. Προ­ερ­χό­ταν α­πό ευ­σε­βείς γο­νείς, τους πλέ­ον ε­πι­σή­μους άρ­χον­τες των Μα­κε­δό­νων. 

Ο πα­τέ­ρας του κα­τα­γό­ταν α­πό ξε­χω­ρι­στό γέ­νος, ή­ταν ό­μως και στην ψυ­χή α­κό­μη πιο ξε­χω­ρι­στός. Ο Δη­μή­τριος εί­χε προι­κι­στεί α­πό τον Δω­ρε­ο­δό­τη κά­θε ά­γα­θού με πλή­θος σω­μα­τι­κών και πνευ­μα­τι­κώνχα­ρι­σμά­των. Εί­χε εν­τυ­πω­σια­κή σε­μνό­τη­τα, ά­φθο­νη πε­ρι­ου­σί­α, με­γά­λη σω­μα­τι­κή δύ­να­μη, ο­μορ­φιά μο­να­δι­κή, και ευ­γέ­νεια στο ή­θος του. 

Στα χα­ρί­σμα­τα αυ­τά προ­στέ­θη­κε η μόρ­φω­ση και η παι­δεί­α. Με την πνευ­μα­τι­κή του υ­πε­ρο­χή, την ω­ραί­α του εμ­φά­νι­ση, την ευ­σέ­βεια και την ή­θι­κή του γεν­ναι­ό­τη­τα ο Δη­μή­τριος έ­γι­νε πο­λύ γρή­γο­ρα γνω­στός σε ο­λό­κλη­ρη την πό­λη, και προ­βλή­θη­κε ως το ι­δε­ώ­δες τε­λεί­ου αν­θρώ­που. 

Κα­τα­γι­νό­ταν κυ­ρί­ως στο να μα­θαί­νει το κα­λό και να γυ­μνά­ζε­ται στην πο­λε­μι­κή τέ­χνη, δι­ό­τι έ­τσι συν­δύ­α­ζε ά­ρι­στα τη φρό­νη­ση και την αν­δρεί­α με την στρα­τη­γι­κή πεί­ρα. Η φή­μη του έ­φθα­σε και μέ­χρι το βα­σι­λιά Μα­ξι­μια­νό Γα­λέ­ριο, ο ό­ποι­ος ε­κτι­μών­τας τις α­ρε­τές του τον προ­σέ­λα­βε αρ­χι­κώς ως μέ­λος της συγ­κλή­του της πό­λε­ως και στη συ­νε­χεια τον τί­μη­σε με το α­ξί­ω­μα του Δού­κα, δι­ο­ρί­ζον­τας τονστρα­τη­γό ό­λης της Θεσ­σα­λί­ας.

Ως χρι­στια­νός ο Δη­μή­τριος, δεν πε­ρι­ο­ρί­στη­κε μό­νο στη λα­τρεί­α του μό­νου και ά­λη­θι­νού Θε­ού, άλ­λα προ­χώ­ρη­σε με ζέ­ση και ζή­λο στο ι­ε­ρα­πο­στο­λι­κό έρ­γο, φω­τί­ζον­τας και δι­δά­σκον­τας τό­σο με τη φω­τει­νή πα­ρου­σί­α του, ό­σο και με τους κα­τη­χη­τι­κούς λό­γους του, σπεί­ρον­τας τον σπό­ρο του Ευ­αγ­γε­λί­ου στην α­γα­θή γη των Θεσ­σα­λο­νι­κέ­ων.


Μ’ αυ­τό τον τρό­πο ο σο­φός, παρ­θέ­νος και ό­σιος, πάγ­κα­λος και πα­να­μώ­μη­τοςΔη­μή­τριος, α­να­δεί­χθη­κε δι­δά­σκα­λος και α­πό­στο­λος. Η μόρ­φω­ση και η παι­δεί­α, που εί­χε ά­να­μιγ­μέ­νη με τη χά­ρη του Πα­να­γί­ου Πνεύ­μα­τος, κα­τέ­στη ό­πλο και α­μυν­τή­ριο και οι­κο­δο­μι­κό ερ­γα­λεί­ο και γε­ωρ­γι­κή σκα­πά­νη και ά­ρο­τρο και α­λι­ευ­τι­κή σα­γή­νη, ώ­στε κα­νείς δεν μπο­ρού­σε να άν­τι­στα­θεί στη σο­φί­α του Δη­μη­τρί­ου. 

Καλ­λι­ερ­γών­τας έ­τσι ο Δη­μή­τριος τον αμ­πε­λώ­να του Κυ­ρί­ου της α­γα­πη­μέ­νης του πό­λε­ως, κα­τα­γρά­φον­τας τα ρή­μα­τα της αι­ω­νί­ου ζω­ής στις καρ­δι­ές των Θεσ­σα­λο­νι­κέ­ων ει­δω­λο­λα­τρών, πε­ρι­έ­λα­βε στη σα­γή­νη του κη­ρύγ­μα­τος του ε­κτός α­πό τη Θεσ­σα­λο­νί­κη, την Ατ­τι­κή και την Α­χαι­α, ώ­στε να κα­τα­στεί α­πό τό­τε α­κό­μη με τα θεί­α του λό­για θαύ­μα και εύ­ω­δία Χρί­στου. 

Ο Μάρ­τυς συ­νή­θι­ζε να δι­δά­σκει στη Χαλ­κευ­τι­κή Στο­ά, σε υ­πό­γει­ο του Να­ού της Α­ει­παρ­θέ­νου Θε­ο­μή­το­ρος, που ο­νο­μα­ζό­ταν Κα­τα­φυ­γή, κον­τά στο δη­μό­σιο λου­τρό.

Η­δη ο αυ­το­κρά­τωρ Μα­ξι­μια­νός κα­θώς βρι­σκό­ταν στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, για να συγ­κεν­τρώ­σει στρα­τό ε­ναν­τί­ον των Ί­σαύ­ρων, ε­κτι­μών­τας το λαμ­πρό, πε­ρί­δο­ξο και πε­ρί­βλε­πτο γέ­νος του Δη­μη­τρί­ου, ο­πως ε­πί­σης και τις α­ρε­τές που συγ­κέν­τρω­νε, τον εί­χε α­να­κη­ρύ­ξει αν­θύ­πα­το ό­λης της Ελ­λά­δος δί­νον­τάς του την α­νά­λο­γη στρα­τι­ω­τι­κή στο­λή, το δα­κτυ­λί­δι και το υ­πα­τι­κό δι­ά­δη­μα, τα ό­ποι­α έ­φε­ρε ως δι­α­κρι­τι­κά της στρα­τι­ω­τι­κής ε­ξου­σί­ας του, αλ­λά και ως μυ­στι­κά σύμ­βο­λα της δι­δα­σκα­λι­κής α­ξί­ας και προ­ε­δρί­ας, που μυ­στι­κά του χά­ρι­σε ο α­λη­θι­νός και ου­ρά­νιος Βα­σι­λεύς του, ο Χρι­στός.


Ο βα­σι­λιάς Μα­ξι­μια­νός, α­φού υ­πέ­τα­ξε τους Σκύ­θες και τους Σαυ­ρο­μά­τες, ε­πέ­στρε­ψε νι­κη­τής και τρο­παι­ού­χος θυ­σι­ά­ζον­τας στα εί­δω­λα α­πό ό­σες πό­λεις δι­έ­βαι­νε. Ήλ­θε και στη Θεσ­σα­λο­νί­κη και με­ρι­κοί α­πό τους ει­δω­λο­λά­τρες της πό­λης, έ­χον­τας στην καρ­διά τους τον δι­ά­βο­λο και ε­πι­θυ­μών­τας να τι­μη­θούν α­πό τον βα­σι­λιά του εί­παν:

- Με­γα­λει­ώ­τα­τε, σε πα­ρα­κα­λου­με να μας α­κού­σεις, δι­ό­τι ε­πι­θυ­μού­με το συμ­φέ­ρον της βα­σι­λεί­ας σου. Γνώ­ρι­σε λοι­πόν, πως ο Δη­μή­τριος, ο ό­ποι­ος τι­μή­θη­κε με το βαθ­μό του η­γε­μό­νος της Θεσ­σα­λί­ας, αρ­νή­θη­κε την πα­ρα­δο­σια­κή θρη­σκεί­α και πι­στεύ­ει στον Χρι­στό, ε­κεί­νον τον ό­ποι­ο σταύ­ρω­σαν οι Ε­βραί­οι. Ε­πι­πλέ­ον, κη­ρύτ­τει φα­νε­ρά αυ­τόν τον Χρι­στό ως Θε­ό α­λη­θι­νό. Και κα­θη­με­ρι­νώς α­κού­νε τους πλα­νη­μέ­νους λό­γους του οι άν­θρω­ποι, α­φή­νουν την θρη­σκεί­α τους και γί­νον­ται Χρι­στια­νοί.

Ο βα­σι­λιάς, ο­ταν ά­κου­σε αυ­τά τα λό­για, αρ­χι­κά λυ­πή­θη­κε,
δι­ό­τι θα έ­χα­νε τέ­τοι­ο άν­θρω­πο, έ­πει­τα ό­μως, θέ­λον­τας να δι­α­πι­στώ­σει και ο ί­διος την α­λή­θεια, δι­έ­τα­ξε να τον φέ­ρουν μπρο­στά του. Πή­γαν οι άν­θρω­ποι του βα­σι­λιά στην Κα­τα­φυ­γή και βρη­καν τον Ά­γιο να κά­θε­ται και να δι­δά­σκει το λό­γο του Θε­ού, ο­πό­τε τον άρ­πα­ξαν α­μέ­σως και τον πα­ρου­σί­α­σαν στον βα­σι­λιά. Ο Α­γιος δεν αν­τι­στά­θη­κε κα­θό­λου, αλ­λά με χα­ρά στά­θη­κε μπρο­στά του.

Ο βα­σι­λιάς λέ­ει προς τον Δη­μή­τριο:

 -Τέ­τοι­α τι­μή πε­ρί­με­να να μου δώ­σεις; Ε­τσι έλ­πι­ζα να με τι­μάς και σε α­νε­βί­βα­σα σε τέ­τοι­ο βαθ­μό; Ε­γώ σε α­νέ­δει­ξα η­γε­μό­να της Θεσ­σα­λο­νί­κης και συ δεν βγή­κες α­πό την πό­λη ού­τε έ­να μί­λι για να με πρου­παν­τή­σεις;

Α­φού ά­κου­σε αυ­τά ο Α­γιος α­πάν­τη­σε:

- Βα­σι­λιά μου, ε­γώ τι­μώ τη βα­σι­λεί­α σου, τι­μώ ό­μως πε­ρισ­σό­τε­ρο ά­πό ε­σέ­να τον Θε­ό του ου­ρα­νού και της γης, ο ό­ποι­ος εί­ναι βα­σι­λιάς ό­λου του κό­σμου.

- Και ποι­ος ει­ναι ο Θε­ός σου και βα­σι­λεύς;.

Ο Α­γιος α­πάν­τη­σε:

Ο Κύ­ριος Ι­η­σούς Χρι­στός, ε­κεί­νος εί­ναι Θε­ός α­λη­θι­νός και Βα­σι­λεύς Παν­το­κρά­τωρ.

Ο βα­σι­λιάς του λέ­γει πά­λι:

- Λοι­πόν αυ­τόν πι­στεύ­εις ε­σύ και γι’ αυ­τό δεν μας κα­τα­δέ­χε­σαι, α­νά­ξι­ε της τι­μής; Και τι κα­λό εί­δες ά­πό τον Χρι­στό σου και τον έ­χεις Θε­ό και Βα­σι­λέ­α; Δεν εί­ναι θε­ός ο Δί­ας, ο Α­πόλ­λων και οι υ­πό­λοι­ποι, αλλ ο Χρι­στός σου; Δεν σε τί­μη­σα ε­γώ και σε δι­ό­ρι­σα η­γε­μό­να της Θεσ­σα­λί­ας; 

Αυ­τά α­πο­δί­δεις σε ­μας α­χά­ρι­στε άν­θρω­πε; Τέ­τοι­ος φαί­νε­σαι στους με­γά­λους θε­ούς και ­μας; Έ­γώ λοι­πόν θα σου αν­τα­πο­δώ­σω κα­τά τη μο­λυ­σμέ­νη γνώ­μη σου. Θα βα­σα­νι­σθείς και θα τι­μω­ρη­θείς με πολ­λά βα­σα­νι­στή­ρια για να μά­θεις ποι­ος εί­μαι ε­γώ και ποι­ος εί­σαι έ­σύ, και τι μπο­ρεί να κά­νει ο Θε­ός σου για σέ­να.

Ο Α­γιος ά­πο­κρί­θη­κε:


- Βα­σι­λιά, τις τι­μω­ρί­ες και τα βά­σα­να με τα ό­ποι­α με α­πει­λείς, έ­γώ τα θε­ω­ρώ ως χα­ρά και α­γαλ­λί­α­ση δι­ό­τι αυ­τά θα μου χα­ρί­σουν τη βα­σι­λεί­α των ου­ρα­νών και α­τε­λεί­ω­τη τι­μή.

Ο βα­σι­λιάς θύ­μω­σε υ­περ­βο­λι­κά ε­ναν­τί­ον του Δη­μη­τρί­ου.
Ε­πει­τα ό­μως, θέ­λοντας να δείξει κάποια υποχωρη­τι­κό­τητα, πρό­στα­ξε να τον φυ­λα­κί­σουν, συλ­λο­γι­ζό­με­νος ό­τι, αν ε­ξευ­τε­λι­σθεί και φυ­λα­κι­σθεί, θ’ α­ναγ­κα­σθεί να αλ­λά­ξει γνώ­μη. 

Πή­ραν οι στρα­τι­ώ­τες το Α­γιο και τον ο­δή­γη­σαν σε τό­πο α­κά­θαρ­το δη­λα­δή σε πα­λαι­ό λου­τρό στα υ­πό­γεια του ο­ποί­ου χύ­νον­ταν α­πό­νε­ρα. Κα­θώς μπή­κε ο Α­γιος στον τό­πο ε­κεί­νο, εί­δε μπρο­στά του έ­να με­γά­λο σκορ­πιό ο ό­ποι­ος προ­σπα­θού­σε να τον κεν­τρή­σει. Ο Α­γιος έ­κα­νε το ση­μεί­ο του Τι­μί­ου Σταύ­ρου και εί­πε:


- Στο ό­νο­μα του Ί­η­σού Χρί­στου, ο ό­ποι­ος εί­πε να πα­τά­με πά­νω σε φί­δια και σκορ­πιούς και σ’ ό­λη τη δύ­να­μη του ε­χθρού.

Αυ­τό εί­πε και πά­τη­σε ε­κεί­νο τον σκορ­πιό, και α­μέ­σως εμ­φα­νί­σθη­κε Αγ­γε­λος Κυ­ρί­ου πά­νω του, κρα­τών­τας στε­φά­νι χρυ­σό, και του εί­πε:

-Χαί­ρε Δη­μή­τρι­ε στρα­τι­ώ­τη του Χριστού, έ­χε θάρ­ρος, γέ­­μι­σε με τη δύ­να­μη του Χρι­στού και νί­κα τους ε­χθρούς σου.

Και έ­βα­λε το στε­φά­νι στο κε­φά­λι του μάρ­τυ­ρα. Ο Α­γιος πα­ρέ­μει­νε στον βρω­με­ρό ε­κεί­νο τό­πο, στε­ρη­μέ­νος α­πό τη συ­να­να­στρο­φή αν­θρώ­πων, έ­χον­τας ό­μως την πα­ρη­γο­ρί­α α­πό τον Θε­ό.

Ο πα­ρά­νο­μος βα­σι­λιάς, χαι­ρό­ταν να βλέ­πει στις θυ­σί­ες των ει­δώ­λων αι­μα­το­χυ­σί­ες και φό­νους αν­θρώ­πων. Πρό­στα­ξε τό­τε να ε­κτε­λέ­σουν τον ά­γω­να του πεν­τά­θλου, δι­ό­τι οι βα­σι­λείς των Ελ­λή­νων εί­χαν αυ­τή την συ­νή­θεια. 

Σε ό­ποι­α πό­λη πή­γαι­ναν για πρώ­τη φο­ρά, έ­βα­ζαν τους αν­θρώ­πους και έ­τρε­χαν, πά­λευ­αν, έ­ρι­χναν τον λί­θο, πη­δού­σαν και σκό­πευ­αν με τα δό­ρα­τα συγ­κε­κρι­μέ­νους στό­χους. Αυ­τά τα πέν­τε α­γω­νί­σμα­τα τα ο­νό­μα­ζαν πέν­τα­θλο και ό­ποι­ος νι­κού­σε σε έ­να ά­πό αυ­τά, τον τι­μού­σαν οι βα­σι­λείς και του πρό­σφε­ραν δώ­ρα. 

Ο βα­σι­λιάς κά­θη­σε σε τό­πο υ­ψη­λό για να βλέ­πει τα α­γω­νί­σμα­τα. Ε­νας ά­πό αυ­τούς που πά­λευ­αν ή­ταν άν­θρω­πος του βα­σι­λιά και ο­νο­μα­ζό­ταν Λυα­ίος και ή­ταν από τη Σκυ­θί­α. Η­ταν ψη­λός και δυ­να­τός και ο βα­σι­λιάς τον εί­χε μα­ζί του για να του προ­ξε­νεί τι­μή και έ­παι­νο. Ο βα­σι­λιάς για τις νί­κες του του χά­ρι­ζε πλού­σια δώ­ρα.

Κά­ποι­ος νέ­ος α­πό την Θεσ­σα­λο­νί­κη, ω­ραί­ος στην ό­ψη, ο Α­γιος Νέ­στο­ρας, ο ό­ποι­ος ή­ταν κρυ­φός χρι­στια­νός και γνω­στός του Α­γί­ου Δη­μη­τρί­ου, βλέ­πον­τας τον Λυα­ιο να σκο­τώ­νει τους αν­θρώ­πους και ο βα­σι­λιάς να ευ­χα­ρι­στεί­ται για τις νί­κες του, αλ­λά και θέ­λον­τας να δει τη δύ­να­μη του α­λη­θι­νού Χρι­στού του Θε­ου, πή­γε στο λου­τρό που ή­ταν κλει­σμέ­νος ο Α­γιος Δη­μή­τριος και του ει­πε:

-Δού­λε του Θε­ού, του Κυ­ρί­ου η­μων Ι­η­σού Χρι­στού και α­φέν­τη μου, ο μια­ρός βα­σι­λιάς χαί­ρε­ται με τις πρά­ξεις του Λυα­ίου. Η ψυ­χή μου ε­πι­θυ­μεί να πα­λέ­ψει μα­ζί του. Μό­νο ευ­λό­γη­σέ με και εν­δυ­νά­μω­σέ με να πά­ω να τον νι­κή­σω. 

Τό­τε ο Α­γιος Δη­μή­τριος έ­κα­νε το ση­μεί­ο του σταυ­ρού στο μέ­τω­πο του Νέ­στο­ρος και του εί­πε:

- Πή­γαι­νε. Και το Λυα­ίο θα νι­κή­σεις και για τον Χρι­στό θα μαρ­τυ­ρή­σεις.

Α­να­χώ­ρη­σε λοι­πόν ο Νέ­στο­ρας και πή­γε στον τό­πο που γι­νό­ταν ο α­γώ­νας της πά­λης και α­μέ­σως φώ­να­ξε:

- Ω Λυα­ίε, έ­λα να πα­λέ­ψου­με οι δυ­ο.


Ο βα­σι­λιάς, ο ό­ποι­ος κα­θό­ταν σε ψη­λό­τε­ρο μέ­ρος, μό­λις ει­δε τον Νέ­στο­ρα, νέ­ο στην η­λι­κί­α, 20 ε­των, μή­νυ­σε σ’ αυ­τόν να πά­ει μπρο­στά του και του εί­πε:

- Νε­α­νί­α, δεν λυ­πή­θη­κες τη ζω­ή σου, αλλά ήλ­θες να πα­λαί­ψεις με τον Λυα­ιο; Δεν βλέ­πεις πό­σους νί­κη­σε; Δεν βλέ­πεις πό­σα αί­μα­τα έ­χυ­σε; Δεν λυ­πά­σαι την ο­μορ­φιά και τα νεια­τα σου; Μή­πως α­ναγ­κά­ζε­σαι α­πό τη φτώ­χεια να ε­πι­θυ­μείς τον θά­να­το σου; Δεν πρέ­πει ό­μως να συμ­πλα­κεις με τον Λυα­ιο για να μη θα­να­τω­θείς. Αν δε ει­σαι πτω­χός, να σε πλου­τί­σω ε­γώ, μό­νο να μη χάσεις τη ζω­ή σου.

Ο Νέ­στο­ρας α­πάν­τη­σε στο βα­σι­λιά:

-Ε­γώ πτω­χός δεν εί­μαι, ού­τε κα­τα­φρο­νώ τη ζω­ή μου, άλ­λα και πλού­το έ­χω και τη ζω­ή μου ά­γα­πω. Θέ­λω ό­μως να πα­λέ­ψω με τον Λυα­ιο για να λά­βω τι­μή· δι­ό­τι και αν εί­μαι πλού­σιος, τι­μή ό­μως δεν έ­χω, ε­πο­μέ­νως τι θέ­λω τον ά­τι­μο πλου­το; Α­γα­πω λοι­πόν να τι­μη­θώ και να φά­νω κα­λύ­τε­ρος ά­πό τον Λυα­ιο, γι’ αυ­τό α­πο­φα­σί­ζω να κιν­δυ­νεύ­σω. 

Ο­ταν ο βα­σι­λιάς ει­δε ό­τι ο νέ­ος δεν α­κού­ει, τον ά­φη­σε.

Ο Α­γιος Νέ­στωρ, α­μέ­σως πλη­σί­α­σε τον Λυα­ιο, ε­ρι­ξε το πα­νω­φό­ρι του και φώ­να­ξε:


- Ο Θε­ός του Δη­μη­τρί­ου, βο­ή­θει μοι.

Α­μέ­σως με το σπα­θί του χτύ­πη­σε τον Λυα­ίο στο κέν­τρο της καρ­δί­ας του, ο­πό­τε αυ­τός έ­πε­σε νε­κρός. Ο βα­σι­λιάς τα­ρά­χθη­κε. Κά­λε­σε τον Νέ­στο­ρα και του εί­πε:

- Νέ­ε, με ποι­ες μα­γεί­ες νί­κη­σες τον Λυα­ίο; Αυ­τός σκό­τω­σε τό­σους αν­θρώ­πους δυ­να­τό­τε­ρους ά­πό ε­σέ­να και έ­σύ πως τον θα­νά­τω­σες;

Ο Α­γιος Νέ­στο­ρας α­πο­κρί­θη­κε:
-Έ­γώ βα­σι­λιά μου δεν νί­κη­σα το Λυα­ιο με μα­γεί­ες, αλ­λά με τη δύ­να­μη του Ι­η­σου Χριστού, του α­λη­θι­νού Θε­ού.

Ο βα­σι­λιάς ε­ξορ­γί­στη­κε και δι­έ­τα­ξε έ­ναν ά­πό τους άρ­χον­τες, τον Μαρ­κια­νό, να βγά­λει τον Νέ­στο­ρα έ­ξω ά­πό τη Χρυ­σή Πύ­λη και να τον α­πο­κε­φα­λί­σειμε το σπα­θί του. 

Και έ­τσι τε­λει­ώ­θη­κε ο Α­γιος Νέ­στωρ κα­τά τον λό­γο του Α­γί­ου Δη­μη­τρί­ου.

Ο βα­σι­λιάς με λύ­πη α­να­χώ­ρη­σε για το πα­λά­τι, μο­νο­λο­γών­τας:

- Μα τη δύ­να­μη των με­γά­λων θε­ών, α­πό μα­γεί­ες σκο­τώ­θη­κε σή­με­ρα ο φί­λος μου ο Λυα­ιος.

Μό­λις έ­μα­θε ό­τι ο Λυ­α­ίος φο­νεύ­θη­κε με ο­δη­γί­ες του Δη­μη­τρί­ου, πρό­στα­ξε τους στρα­τι­ώ­τες να πά­νε στο λου­τρό και να σκο­τώ­σουν τον Α­γιο Δη­μή­τριο.


- Ο­ποι­ος με α­γα­πά, να φύ­γει α­μέ­σως να σκο­τώ­σει τον Δη­μή­τριο.

Πή­γαν οι στρα­τι­ώ­τες και λόγ­χευ­σαν τον Α­γιο με τις λόγ­χες τους σε ό­λο του το σώ­μα. Η πρώ­τη λόγ­χευ­ση ή­ταν στη δε­ξιά του πλευ­ρά, δι­ό­τι μό­λις τους εί­δε ο Α­γιος, ύ­ψω­σε μό­νος του το δε­ξί του χέ­ρι για να τον λογ­χεύ­σουν. 

Με αυ­τό το μαρ­τύ­ριο τε­λει­ώ­θη­κε ο Α­γιος Δη­μή­τριος.

Κά­ποι­οι ευ­λα­βείς χρι­στια­νοί ήλ­θαν στο λου­τρό ε­κεί­νο κρυ­φά, επειδή φοβόταν το βα­σι­λιά και εν­τα­φί­α­σαν το λεί­ψα­νο στο μέ­ρος στο ό­ποι­ο τε­λει­ώ­θη­κε.


Κά­ποι­ος φί­λος του Α­γί­ου, ο Λού­πος, ο ό­ποι­ος βρι­σκό­ταν έ­κει κα­τά την ώ­ρα του μαρ­τυ­ρί­ου, έ­βγα­λε το δα­χτυ­λί­δι του Α­γί­ου ά­πό το δε­ξί του δά­κτυ­λο και πή­ρε το μαν­τή­λι του και το πα­νω­φό­ρι του α­πό τους ώ­μους του και τα έ­βα­ψε στο αί­ματου Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος και μ αυ­τά ε­νερ­γού­σε θαύ­μα­τα πολ­λά. Αρ­ρώ­στους γι­ά­τρευ­ε, δαι­μο­νι­σμέ­νους θε­ρά­πευ­ε.


Ο βα­σι­λιάς, μό­λις τα έ­μα­θε αυ­τά, έ­στει­λε στρα­τι­ώ­τες και α­πο­κε­φά­λι­σαν τον Λού­πο σε κά­ποι­ο τό­πο που λε­γό­ταν Τρι­βου­νά­λιο.

Μ’αυ­τό τον τρό­πο τε­λει­ώ­θη­κε ο Πο­λι­ού­χος μας, ο θαυ­­­μα­τουρ­γός και Μυ­ρο­βλή­της Δη­μή­τριος. Ο α­γα­πη­μέ­νος μα­θη­τής και φί­λος του Χριστού, μιμήθηκε πολύ τόν Χριστό στα μαρ­τυ­ρί­α τα ο­ποί­α υ­πέ­στη, στην α­πέ­ραν­τη καρ­τε­ρί­α του και στη δι­δα­χή την ο­ποί­α έκανε. Ο μαρ­τυ­ρι­κός του θά­να­τος ο­νο­μά­σθη­κε Χρι­στο­μί­μη­τος σφα­γή.


Από το βιβλίο: Άγιος Δημήτριος Πολιούχος Θεσσαλονίκης,
σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδά κ. Ιωάννη

πηγή-oikad.gr


Ένα σύντομο, αλλά εξαιρετικό video με τον βίο του Αγίου, εδώ.

Δείτε και τα παρακάτω:
















Άλλες εικόνες του Αγίου, εδώ



Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’.
Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Αὐτόμελον.
Τοῖς τῶv ἰαμάτωv σου ῥείθροις Δημήτριε, τὴv Ἐκκλησίαν Θεὸς ἐπορφύρωσεv, ὁ δούς σοι τὸ κράτος ἀήττητοv, καὶ περιέπωv τὴν πόλιv σου ἄτρωτοv· αὐτῆς γὰρ ὑπάρχεις τὸ στήριγμα.

Κάθισμα
Βασιλεῖ τῶν αἰώνων εὐαρεστῶν, βασιλέως ἀνόμου πᾶσαν βουλήν, ἐξέκλινας Ἔνδοξε, καὶ γλυπτοῖς οὐκ ἐπέθυσας· διὰ τοῦτο θῦμα, σαυτὸν προσενήνοχας, τῷ τυθέντι Λόγῳ ἀθλήσας στερρότατα· ὅθεν καὶ τῇ λόγχῃ, τὴν πλευρὰν ἐξωρύχθης, τὰ πάθη ἰώμενος, τῶν πιστῶς προσιόντων σοι, Ἀθλοφόρε Δημήτριε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λογον.
Εὐσεβείας τοῖς τρόποις καταπλουτῶν, ἀσεβείας τὴν πλάνην καταβαλών, Μάρτυς κατεπάτησας, τῶν τυράννων τὰ θράση, καὶ τῷ θείῳ πόθῳ, τὸν νοῦν πυρπολούμενος, τῶν εἰδώλων τὴν πλάνην, εἰς χάος ἐβύθισας· ὅθεν ἐπαξίως, ἀμοιβὴν τῶν ἀγώνων, ἐδέξω τὰ θαύματα, καὶ πηγάζεις ἰάματα, Ἀθλοφόρε Δημήτριε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Μεγαλυνάριον
Φύλαττε τοὺς δούλους σου ἀθλητά, μάρτυς μυροβλύτα τοὺς ὑμνοῦντάς σε εὐσεβῶς, καὶ ρῦσαι κινδύνων καὶ πάσης ἄλλης βλάβης, Δημήτριε τρισμάκαρ ταῖς ἱκεσίαις σου.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Τὸν μέγαν ὁπλίτην καὶ ἀθλητήν, τὸν στεφανηφόρον, καὶ ἐν μάρτυσι θαυμαστόν, τὸν λόγχῃ τρωθέντα, πλευρὰν ὡς ὁ δεσπότης, Δημήτριον τὸν θεῖον ὕμνοις τιμήσωμεν.



Ο Παρακλητικός Κανών του Αγίου, εδώεδώεδώ, εδώ κι εδώ.





ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΕΔΩ:
-http://www.inad.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=108&Itemid=83
-http://xristianos.gr/forum/viewtopic.php?t=2938
-http://www.kivotos.com/themedia/File/naos/viosagioudimitriou.pdf
-http://optikoagiologio.blogspot.gr/2013/10/26.html
-http://tera-amou.pblogs.gr/2012/10/efelikth-zwnh-o-bios-toy-agioy-dhmhtrioy-se-komiks-kai-binteo.html
-http://www.saint.gr/2649/saint.aspx
-http://www.noad.org/pages/adhmhtrios.html
-http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82
-http://www.matia.gr/7/72/7203/7203_1_14.html
-http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/pashos_dimitrios.html
-http://www.diakonima.gr/2011/10/26/%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B1-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%AC-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85/
-http://pmeletios.com/ar_meletios/agioi/agios_dhmhtrios_megalomartyras_o_myroblhths.html
-http://inaap.wordpress.com/2012/10/26/%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CF%8D%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB/
-http://fdathanasiou.wordpress.com/2013/10/26/%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%89%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81/
-http://www.agnikmark.gr/html/images/pdf/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A3%CE%9A%CE%95%CE%A5%CE%97%2026%20%CE%9F%CE%9A%CE%A4%CE%A9%CE%92%CE%A1%CE%99%CE%9F%CE%A5%202012%20-%20%CE%A4%CE%9F%CE%A5%20%CE%91%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%97%CE%9C%CE%97%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%9F%CE%A5%20%CE%A4%CE%9F%CE%A5%20%CE%9C%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%92%CE%9B%CE%A5%CE%A4%CE%9F%CE%A5.pdf
-http://pmeletios.com/pdf/agios_dhmhtrios_megalomartyras_o_myroblhths.pdf
-http://ioannis-kapodistrias.blogspot.gr/2013/10/blog-post_25.html
Διαβάστε περισσότερα... »

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Χρήσεις... για το κατακάθι του καφέ!




Είναι πραγματικά απίθανο πώς το κατακάθι του καφέ μπορεί να βρει εφαρμογή στην κουζίνα ή στον κήπο σας, ακόμα στο δέρμα αλλά και στην απομάκρυνση των ενοχλητικών εντόμων ή ερπετών. 

Στη λίστα που ακολουθεί παρουσιάζονται 10 έξυπνες ιδέες χρήσης για το κατακάθι που έμεινε στο φλιτζάνι χωρίς να χρειαστεί να καταλήξετε στην… καφετζού!

1. Φυσική απολέπιση στο δέρμα
Αναμείξτε το κατακάθι με λίγο λάδι καρύδας και λίγη μαύρη ζάχαρη. Κάντε απαλό μασάζ στο σώμα και ξεπλύνετε..

2. Κοπριά για τα φυτά
Χρησιμοποιήστε το κατακάθι του καφέ
ως κοπριά για τα τριαντάφυλλα, τις αζαλέες, τις ορτανσίες και τις καμέλιες. Προσφέρει φυσική οξύτητα στα φυτά και επιπλέον θρεπτικά συστατικά.

3. Απομακρύνετε τα μυρμήγκια
Ψεκάστε με το κατακάθι του καφέ
γύρω από τις περιοχές που τα βλέπετε συνήθως να περπατάνε και πείτε «αντίο» στα ενοχλητικά μυρμήγκια.

4. Διώξτε τα σαλιγκάρια από τα φυτά
Ρίξτε λίγο κατακάθι
στα σημεία εκείνα των γλαστρών που συνηθίζουν να βρίσκονται τα σαλιγκάρια ή οι γυμνοσάλιαγκες. Δεν θα τα ξαναδείτε!

5. Διευκολύνετε τον καθαρισμό του τζακιού
Πριν καθαρίσετε το τζάκι,
ρίξτε πάνω στη στάχτη λίγο κατακάθι και έτσι το «νέφος’ σκόνης θα μειωθεί αισθητά κατά τον καθαρισμό.

6. Βάψτε τα πασχαλινά αυγά
Ρίξτε κατακάθι σε ζεστό νερό
και βράστε στη συνέχεια τα αυγά σας. Θα πάρουν ένα απαλό καφέ χρώμα, ενώ είναι απόλυτα οικολογικός τρόπος βαφής χωρίς χημικά.

7. Κρατήστε τις γάτες μακριά από τον κήπο

Με ένα μείγμα από φλούδες πορτοκαλιού
και κατακάθι στα παρτέρια ή γύρω από τις γλάστρες, οι γάτες θα μείνουν μακριά για πολύ χρόνο.

8. Κυτταρίτιδα… τέλος!
Αναμείξτε ζεστό κατακάθι καφέ
με λάδι για μασάζ και τρίψτε συχνά πυκνά το δέρμα σας, όταν κάνετε μπάνιο.

9. Για αρωματικά… σιφώνια!

Προληπτικά, για να μη βουλώνουν
τα σιφώνια του νεροχύτη και για να μη μυρίζουν άσχημα, ρίξτε πού και πού κατακάθια του καφέ και μετά αφήστε να τρέξει ζεστό νερό.

10. Για χέρια που δεν μυρίζουν!
Αν τα χέρια ας μυρίζουν άσχημα,
μαζί με το σαπούνι ρίξτε και λίγο κατακάθι καφέ. Οι μυρωδιές θα εξαφανιστούν ως διά μαγείας.

Διαβάστε περισσότερα... »

Νεολογισμός: "Νο-μο-φοβία" = Η εξάρτηση από τα κινητά...






Ένα χαρακτηριστικό του 21ου αιώνα είναι η υπερβολική εξάρτηση στο κινητό τηλέφωνο. Ακόμα και στα μπαρ, όπου κανονικά χαλαρώνει ο κόσμος, νέοι κυρίως άνθρωποι είναι με το πρόσωπο προσκολλημένο στην οθόνη του κινητού. 

Μερικοί ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια και φτάνουν σε σημείο να αντιμετωπίζουν φοβία σχετικά με το κινητό τους τηλέφωνο. Ανησυχούν ότι δε θα ακούσουν το τηλέφωνό τους ή ότι θα μείνουν από μπαταρία.

Η βρετανική εταιρία
AppRiver πραγματοποίησε σχετική μελέτη και διαπίστωσε ότι το 54% των κατοίκων του Ηνωμένου Βασιλείου αντιμετωπίζει αυτή τη φοβία.

Αυτό το νέο ψυχολογικό φαινόμενο ονομάζεται νο-μο-φοβία (από το αγγλικό no-mobile-phone-phobia που εκφράζει το φόβο να μείνουμε χωρίς κινητό). 

Ο αριθμός των νομοφοβικών αυξάνεται μέρα με τη μέρα και τρέφεται από την εμφάνιση όλο και πιο εξελιγμένων τηλεφώνων που παρέχουν προηγμένες υπηρεσίες.

Διαβάστε περισσότερα... »

Τι κοινό έχουν το διαδίκτυο, ο ανθρώπινος εγκέφαλος και το σύμπαν;




Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι πρόκειται για τρία τελείως διαφορετικά πράγματα. 
Σύμφωνα ωστόσο με τους επιστήμονες, το διαδίκτυο, ο ανθρώπινος εγκέφαλος και το σύμπαν μοιάζουν να εξελίσσονται με παρόμοιες διαδικασίες υπακούοντας σε κάποιους κοινούς νόμους.

Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν φυσικοί του University of California San Diego μετά από έρευνα που στόχο είχε την κατανόηση του τρόπου με τον οποίον επεκτείνεται το σύμπαν.



Άγνωστοι νόμοι
Οι ερευνητές του αμερικανικού πανεπιστημίου προσπάθησαν να προσομοιώσουν την εξέλιξη του σύμπαντος με τη βοήθεια υπολογιστή. Όπως παραδέχτηκαν, δεν έχουμε ακόμα κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η φύση. 

Όμως ένα πράγμα μοιάζει να είναι σίγουρο: Το σύμπαν μεγαλώνει σαν ένας γιγάντιος εγκέφαλος, που εξελίσσεται συνεχώς αυξάνοντας τα νευρωνικά του δίκτυα, ενώ εξαπλώνεται όπως ακριβώς και το διαδίκτυο.

Σύμπτωση; Μάλλον όχι

Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι ομοιότητες που παρουσιάζει η δικτύωση του εγκεφάλου,
του διαδικτύου και του σύμπαντος είναι απίθανο να οφείλονται σε σύμπτωση
. 

Το μικρότερο κύτταρο του εγκεφάλου φαίνεται να αναπτύσσεται και να αλλάζει με τον ίδιο τρόπο που το κάνει και ένας μεγα-γαλαξίας. 

Έτσι οι Αμερικανοί επιστήμονες έρχονται να συμφωνήσουν με την άποψη πολλών συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας, ότι δηλαδή το σύμπαν συμπεριφέρεται σαν ένας εγκέφαλος απείρων διαστάσεων.

Διαβάστε περισσότερα... »

Είμαι ο πατέρας σου... Εάν μια μέρα με δεις γέρο...




«Εάν μια μέρα με δεις "γέρο"... εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ... έχε υπομονή. 


Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω... 

 
Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με. 

 
Oταν ήσουν μικρός
κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. 

 
Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή... 

 
Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. 

Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες,
δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο. 


Όταν κάποιες φόρες
δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις... 

 
Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο
που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς. 


Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα
και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα "βάρος", έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα. 


Όταν λέω πως θα ήθελα να "πεθάνω"... μη θυμώνεις,
μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις. 

Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε
ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο. Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή. 
 
Σε αγαπώ παιδί μου..
.
»


πηγή-forza-grecia.pblogs.gr


ΔΕΙΤΕ ΚΙ ΑΥΤΟ...

Διαβάστε περισσότερα... »