«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Σάββατο 6 Ιουλίου 2013

Όταν το κινητό γίνεται παθολογική εξάρτηση



"NO-MOBILE-PHONE-PHOBIA"

Είναι διαπιστωμένο
ότι οποιαδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα μπορεί δυνητικά να προκαλέσει μια εξάρτηση. Επίσης είναι εμφανές ότι η υπερβολική έκθεση σε μια κατάσταση μπορεί να δημιουργήσει συμπεριφορές εξάρτησης, όπως και το ότι ένα από τα συμπτώματα του αποστερητικού συνδρόμου είναι η ψυχική αναστάτωση, όταν κάποιος στερείται αυτό το οποίο είχε συνηθίσει.

Η εμφάνιση του κινητού τηλεφώνου έκανε πολύ κόσμο να αντιληφθεί τη μεγάλη του χρησιμότητα. Κάποιοι όμως συνήθισαν παραπάνω από το φυσιολογικό την αίσθηση ασφάλειας και τη δυνατότητα επικοινωνίας που παρέχει η κινητή τηλεφωνία. 

Έτσι, είναι λογικό να εμφανίζονται και στοιχεία παθογένειας στη σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με ένα εξάρτημά του που έχει γίνει τρόπος ζωής. Η αίσθηση της ανησυχίας που προκαλεί η απουσία του προσωπικού κινητού τηλεφώνου έχει αποδοθεί με τη λέξη “νομοφοβία” (no-mobile-phone-phobia).

Δεν πρόκειται για μια πραγματική φοβία με την κλασσική έννοια της φοβίας. 

Η λέξη χρησιμοποιείται για να αποδώσει την εκδήλωση άγχους που συνδέεται με την απουσία του κινητού τηλεφώνου. 

Ας δούμε ένα μικρό άρθρο που δεν μας δίνει εμπειρικά επιστημονικά δεδομένα αλλά είναι ένα δείγμα αναφοράς στην κατάσταση αυτή.

Σίγουρα χρειάζεται αρκετή έρευνα
για την επικοινωνιακή μανία που μαστίζει το σύγχρονο άνθρωπο. Η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη ορισμένων συσκευών (σε μια σύγχρονη συσκευή κινητής τηλεφωνίας μπορεί να συνδυάζεται το διαδίκτυο και η τηλεφωνική επικοινωνία, καθώς και η δυνατότητα καταγραφής της εικόνας μέσω βιντεοκάμερας) επιτάσσει την επιστημονική έρευνα σχετικά με την απότομη αλλαγή των συνηθειών αλλά και των συναισθηματικών καταστάσεων που συνοδεύουν αυτές τις νέες συνήθειες. 

Ας δούμε λοιπόν μια έρευνα όπως καταγράφεται σε επιστημονικό άρθρο:

Κατά πάσα πιθανότητα, είναι η πρώτη φορά διαβάζετε για τον όρο ”νομοφοβία”.
Η ετυμολογία δεν είναι ελληνική και συνεπώς η νέα αυτή διαταραχή δεν έχει καμία σχέση με τους νόμους και τους θεσμούς. Η νομοφοβία προκύπτει από τοναγγλικό όρο no-mobile-phone-phobia.

Η “ασθένεια” αυτή είναι ο φόβος αποχωρισμού από το κινητό τηλέφωνο.
Αν εξετάσει κανείς το θέμα με αμιγώς επιστημονικά κριτήρια δεν πρόκειται για φοβία, αλλά ένα πολύ ήπιο στρες. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι έχουν αρχίσει να μελετούν συστηματικά τη νομοφοβία και όσο περνάει ο καιρός φαίνεται ότι το φαινόμενο εξαπλώνεται.

Σε έρευνα που έγινε στη Μεγ. Βρετανία βρέθηκε ότι το 66% των ερωτηθέντων βιώνει στρες στην προοπτική να μείνει κάποιες ώρες χωρίς κινητό και άρα “πάσχει” από νομοφοβία. 

Τα μεγαλύτερα ποσοστά εντοπίζονται στις νεαρές ηλικίες και τις γυναίκες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα νούμερα των άλλων ομάδων απέχουν πάρα πολύ. Έχει ενδιαφέρον ότι τα νούμερα είναι αρκετά υψηλότερα από αντίστοιχη έρευνα που διεξήχθη πριν από λίγα χρόνια.

Αν και το επιστημονικό υπόβαθρο της νομοφοβίας
σηκώνει πολλή συζήτηση, η εξέλιξη του φαινομένου δείχνει ότι ο κόσμος εξαρτάται όλο και περισσότερο από το κινητό του τηλέφωνο.



Διαβάστε περισσότερα... »

Ο περιστρεφόμενος ναός του Επικουρείου Απόλλωνος



Ο ναός του Επικουρείου Απόλλωνος βρίσκεται στις Βάσσες Αρκαδίας, κοντά στα σύνορα του νομού με την Μεσσηνία, πάνω σε έναν χαμηλό λόφο. Πολλά έχουν γραφεί για τον συγκεκριμένο ναό αλλά είναι πολλά αυτά που έχουμε να ανακαλύψουμε ακόμη. Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι ο ναός δεν ήταν απλά ένα λατρευτικό κτίσμα αφιερωμένο στον Απόλλωνα όπως τόσα άλλα στον Ελλαδικό χώρο. Ο ναός αυτός διαφέρει ξεκάθαρα.

Πρώτα απ όλα αν εξετάσουμε τον αρχιτεκτονικό ρυθμό του θα δούμε ότι αν και εξωτερικά είναι Δωρικού ρυθμού, στο εσωτερικό του είναι καθαρά Ιωνικού ρυθμού αλλά οι κίονες του κοσμούνται με Κορινθιακού ρυθμού κιονόκρανα. Πραγματικά πολύ παράξενο που συνδυάζει και τους τρεις βασικούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς και είναι το μοναδικό αρχαίο οικοδόμημα που παρατηρείται αυτό το φαινόμενο.

Ιστορικά κατασκευάστηκε το τελευταίο τέταρτο του 5ου αιώνα π.Χ., από τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα Ικτίνο μετά από υπόδειξη των ιερέων του Απόλλωνα από τους Δελφούς. Εδώ όμως δεν είναι ξεκάθαρο αν οι ιερείς του έδωσαν μόνο οδηγίες για το σημείο κατασκευής και τον ρυθμό που θα ακολουθούσε το οικοδόμημα ή και αν του αποκάλυψαν κάποια αρχαία κρυμμένη γνώση σχετικά με το πως θα κάνει τον ναό να περιστρέφετε. 

Εικάζω πως τέτοια γνώση υπήρχε στην αρχαιότητα, αλλά φυλασσόταν από τα εκάστοτε ιερατεία που αναλάμβαναν την φύλαξη των “μυστικών των θεών” δίνοντας τους ιερούς όρκους σιωπής.

Ας δούμε όμως ποιά είναι αυτά τα μυστικά που αποκάλυψαν οι ιερείς του Απόλλωνα και τα έκανε πράξη ο Ικτίνος κατασκευάζοντας έναν εντελώς παράξενο ναό. 

Η πλαγιά που είναι χτισμένος ο ναός έχει έχει διαμορφωθεί τεχνητά σε οριζόντιο επίπεδο και ο ναός τοποθετήθηκε έκκεντρα πάνω σε αυτή με προσανατολισμό που και πάλι θεωρείται παράξενος διότι δεν ακολουθεί τον συνήθη προσανατολισμό του άξονα ανατολής - δύσης αλλά του άξονα βορρά – νότου. Η είσοδος του ναού είναι στην βόρεια πλευρά του με προσανατολισμό τους Δελφούς.


Κάποιος θα σκεφτεί ότι αφού οι Ιερείς του Απόλλωνος
των Δελφών ζήτησαν να χτιστεί ο ναός, θα ζήτησαν και να βλέπει ο ναός το μεγάλο ιερό του θεού. Όμως δεν είναι έτσι. 

Ο προσανατολισμός των ναών στην αρχαιότητα καθοριζόταν από τον άξονα ανατολής – δύσης, πράγμα που υιοθέτησε και ο χριστιανισμός (για διαφορετικούς λόγους) για να κατασκευάζει τους ναούς του. Έτσι στην αρχαιότητα, έτσι και σήμερα, απαγορεύεται να χτιστεί λατρευτικός ναός που δεν είναι προσανατολισμένος σε αυτόν τον άξονα. Όμως στον ναό του Απόλλωνος έγινε μία εξαίρεση και μάλιστα με την σύμφωνη γνώμη των Ιερέων του Απόλλωνα.

Γιατί έγινε κάτι τέτοιο; Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οφείλεται σε τοπική παράδοση να χτίζονται ναοί με αυτόν τον προσανατολισμό λόγω της ύπαρξης και δεύτερου μικρότερου ναού στην περιοχή με τον ίδιο προσανατολισμό. Πρόκειται επίσης για ναό του Απόλλωνος στην κορυφή του όρους Κωτύλιο που αποτέλεσε τον οδηγό για την κατασκευή του μεγάλου ναού του θεού. Θα αναφερθώ όμως σε λίγο εκτενέστερα και σε αυτόν αφού εξετάσουμε λίγο πιό αναλυτικά τον τρόπο κατασκευής του μεγάλου ναού.

Όπως είπα η πλαγιά διαμορφώθηκε τεχνητά δημιουργήθηκε μία πέτρινη ειδική βάση που πάνω σε αυτή τοποθετήθηκε ο ναός. Η βάση αυτή είναι ειδική, και μοναδική στον κόσμο, διότι λόγω της μελετημένης κλίσης της, επιτρέπει στον ναό να ολισθαίνει πάνω σε αυτή κατά 50.2 δευτερόλεπτα της μοίρας κάθε χρόνο με σκοπό να στοχεύει διαρκώς στον ίδιο αστρικό σημείο. Για να γίνει πιό κατανοητό αυτό θα αναφέρω ότι ο άξονας της γης δεν είναι ένα σταθερό σημείο.

Λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών αλλάζει θέση χρόνο με τον χρόνο αφού έχει μία κλίση 23,5ο (μοίρες) και διαγράφει έναν πλήρη κύκλο κάθε 25.920 χρόνια. Έτσι και ο προσανατολισμός των σταθερών σημείων πάνω στην γη αλλάζει θέση χρόνο με τον χρόνο ακολουθώντας την κίνηση του άξονα της γης. Οι αστερισμοί λ.χ που παρατηρούμε σήμερα σε συγκεκριμένα σημεία του ουρανού πριν από 10.000 χρόνια ήταν σε διαφορετικά σημεία και επίσης σε διαφορετικά σημεία του ουρανού θα είναι μετά από 10.000 χρόνια.


Για να κατορθώσει ο ναός να ολισθαίνει πάνω στην βάση του τοποθετήθηκε πάνω σε αυτή ένα στρώμα άργιλου και ένα στρώμα από βότσαλα θαλάσσης. Πάνω σε αυτά τα στρώματα τοποθετήθηκαν οι πλάκες των θεμελίων του ναού. Κάτω από την βάση έχουν βρεθεί τούνελ που κρατούσαν τον άξονα του ναού.

Πάνω λοιπόν στην βάση του ναού τοποθετήθηκαν πολλές στρώσεις από πλάκες που ενώνοντας μεταξύ τους με ανοξείδωτους σιδερένιους συνδετήρες και στο άνοιγμα τους έχυσαν μόλυβδο για να κρατά τους κραδασμούς. Έτσι στην συνέχεια έχτισαν τον ναό ο οποίος λόγω της ιδιαίτερης βάσης του και της σοφά μελετημένης κλίσης της, ολίσθαινε πάνω σε αυτή ακολουθώντας την μετάπτωση των ισημεριών. 

Ο δεύτερος ναός στην κορυφή του βουνού Κωτύλιο έπαιζε τον ρόλο του δείκτη. Δηλαδή αν κάποιος στεκόταν στην είσοδο του μεγάλου ναού σε πλήρη στοίχιση με τον μικρό ναό της κορυφής, τότε έβλεπε το σημείο 0 του βορρά! Μία τεράστια πυξίδα δηλαδή κατασκευασμένη από γρανίτη και μάρμαρο!

Σήμερα ο ναός του Απόλλωνος
είναι σε στάδιο συντήρησης και αποκατάστασης. Η εικόνα που παρουσιάζει είναι τραγική. Λεηλατημένος και απογυμνωμένος από την λαμπρή μαρμάρινη ζωφόρο του (Εκτίθεται στο Βρετανικό μουσείο και αυτή) και κατασκαμμένος με σκοπό την κλοπή των μετάλλων της βάσης του. Ο προσανατολισμός του όμως εξακολουθεί να είναι σταθερά ο ίδιος αν και λόγω της καταστροφής μεγάλου μέρους των θεμελίων του έχει ολισθήσει εκτός του άξονα του.

Σίγουρα έχει πολλά κρυμμένα μυστικά
ακόμη που μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ γιατί απλά δεν θα μας τα αποκαλύψει ποτέ το αρχαιολογικό κατεστημένο. Σίγουρα αποτελεί σπανιότατη κατασκευή που δυστυχώς καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό και είναι αδύνατη η επαναφορά στην αρχική του μορφή όσες εργασίες αποκατάστασης και να γίνουν.

Και τέλος σίγουρα αποτελεί φαντασίωση το να πιστεύουμε ότι με το τέλος των εργασιών θα μας στείλουν πίσω οι “φίλοι” μας οι Άγγλοι τα γλυπτά του ναού που μας έχουν κλέψει. Είναι γνωστό εξάλλου το πόσο πολύ μας αγαπούν αφού στο Βρετανικό μουσείο έχουν μία τεράστια αίθουσα που εκθέτουν τα κλεμμένα γλυπτά μας. Όχι γιατί δεν έχουν δικά τους να εκθέσουν (;), αλλά γιατί όπως προείπα..... μας αγαπούν πολύ!


Ιωάννης Καρυοφυλάκης

Διαβάστε περισσότερα... »

Ξένοι λόγιοι υποκλίνονται στο ελληνικό μεγαλείο




Είμαστε παιδιά των Ελλήνων

“Deorum lingua est lingua Graecorum”
(Η γλώσσα των θεών είναι η Ελληνική γλώσσα)

“Totum Graecorum est”
(Όλα είναι Ελληνικά) *['Ολα προέρχονται από τους Έλληνες]

Nihil Graeciae humanum, nihil sanctum
(Τίποτα δεν είναι πιο ανθρώπινο, πιο ιερό από την Ελλάδα)
Marcus Tullius Cicero (106 b.c. – 43 b.c.) [Λατίνος κλασικός]

“‘Though Greece was conquered, she defeated the conqueror and imported the arts in the uncivilized Latium””
(Παρ’ ότι η Ελλάς κατακτήθηκε, αυτή νίκησε τον κατακτητή και εισήγαγε τις τέχνες στο απολίτιστο Λάτιο)
Quintus Horatius Flaccus (65 b.c. – 8 b.c.) [Ρωμαίος λυρικός ποιητής]

What the mind and the heart is for a human being, Greece is for humanity
(Ό,τι το μυαλό και η καρδιά είναι για το ανθρώπινο σώμα, είναι η Ελλάς για την ανθρωπότητα)
Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) [Γερμανός συγγραφεύς]

Damned Greek, you found everything; philosophy, geometry, physics, astronomy… you left nothing for us
(Καταραμένε Έλληνα ανακάλυψες τα πάντα, φιλοσοφία, γεωμετρία, φυσική, αστρονομία… δεν άφησες τίποτα για εμάς)
Johann Christoph Friedrich von Schiller (1759-1805)
[Γερμανός ποιητής, φιλόσοφος και Ιστορικός]


Greece was the real cradle of liberty in which the earliest republics were rocked. We are the pupils of the great men, in all the principles of science, of morals, and of good government”.
(Η Ελλάς υπήρξε το αληθινό λίκνο της ελευθερίας στο οποίο σφυρηλατήθηκαν οι πρώτες πολιτείες. Εμείς είμαστε οι μαθητές [αυτών] των μεγάλων ανδρών, σε όλες τις αρχές της επιστήμης, της ηθικής και της καλής διακυβέρνησης)
William Cullen Bryant (1794-1878) [Αμερικανός ρομαντικός ποιητής]

"If in the library of your house you do not have the works of the ancient Greek writers, then you live in a house with no light”.
(Εάν στη βιβλιοθήκη του στπιτιού σου δεν έχεις τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε ζεις σε ένα σπίτι χωρίς φως)
George Bernard Shaw (1794-1878) [Ιρλανδός θεατρικός συγγραφεύς]

If it is true that the violin is the most perfect of musical instruments, then Greek is the violin of human thought
(Εάν αληθεύει πως το βιολί είναι το τελειότερο των μουσικών οργάνων, τότε Ελληνικό είναι το “βιολί” της ανθρώπινης σκέψης)
Helen Adams Keller (1880-1968) [Αμερικανίδα συγγραφεύς, "ακτιβίστρια" και λέκτωρ]

The only way for us to become great, or even inimitable if possible, is to imitate the Greeks
(Ο μόνος τρόπος για εμάς να γίνουμε σπουδαίοι ή ακόμη και απαράμιλλοι, αν αυτό είναι δυνατό, είναι να μιμηθούμε τους Έλληνες)
Johann Joachim Winckelmann (1717-1768) [Γερμανός ιστορικός και αρχαιολόγος]

We have to admit that the whole Islam, except the religion, was Greek. Betrayal against the Greeks by the Islamic nations, equals betrayal against their own nature
(Πρέπει να παραδεχτούμε πως όλο το Ισλαμ, εκτός της θρησκείας, ήταν Ελληνικό. Προδοσία ενάντια των Ελλήνων από τα Ισλαμικά έθνη, ισούται με προδοσία ενάντια στην ίδια τους τη φύση)
Ibn Khaldun (1332-1406) [Άραβας ιστορικός, λόγιος, θεολόγος και πολιτικός]

Except the blind forces of nature, nothing moves in this world which is not Greek in its origin
(Εκτός των τυφλών δυνάμεων της φύσεως, τίποτα δεν κινείται σε αυτόν τον κόσμο που να μην είναι Ελληνικό στις καταβολές του)
Sir Henry James Sumner Maine (1822-1888) [Συγκριτικός νομολόγος και ιστορικός]

In the Greeks alone we find the idea of that which we would like to be and produce… from the Greeks we take something more than earthly – almost godlike”.
(Στους Έλληνες και μόνο βρίσκουμε την ιδέα αυτού που θα θέλαμε να είμαστε και να παράγουμε… από τους Έλληνες παίρνουμε κάτι περισσότερο από γήινο – σχεδόν θεϊκό)
Wilhelm Von Humboldt (1767-1835) [Διπλωμάτης, φιλόσοφος και λόγιος]

It is great to descent from Greece, the land that gave the light to the world
(Είναι σπουδαίο να κατάγεσαι από την Ελλάδα, τη χώρα που έδωσε το φως στον κόσμο)
Victor Hugo (1802-1855) [Γάλλος ποιητής]

We are children of the Greeks
(Είμαστε παιδιά των Ελλήνων.)

Διαβάστε περισσότερα... »

Πεπρωμένο: Ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος


Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι νόμοι στο Σύμπαν.

Αυτό το οποίο όμως έχει μεγάλη σημασία για μας, είναι να κατορθώσουμε να τους προσεγγίσουμε στα καθημερινά τους αποτελέσματα, ώστε να ωφεληθούμε στην εξέλιξή μας.

Ο νόμος του 'Κάρμα', του 'Πεπρωμένου', είναι αυτός που συνδέει τις αιτίες με τα αποτελέσματα.

Η φύση της αιτίας μεταβιβάζεται στα αποτελέσματα. Είναι σαν την κληρονομικότητα.

Είναι ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος.


Στην πιο απλή του μορφή γίνεται άμεσα αντιληπτός στην εκδήλωση των φυσικών νόμων. Χτυπάμε ένα τζάμι και αυτό σπάει, ρίχνουμε μια πέτρα στο νερό και σχηματίζονται κυματισμοί. 

Όμως η νομοτέλεια αυτή δρα και σε βαθύτερα ψυχολογικά και πνευματικά επίπεδα. Δίνει στην ζωή ένα ουσιαστικό νόημα και μια σοφία, που την μετατρέπουν σε ένα σχολείο εκπληκτικής ακρίβειας και βάθους.

Θα αναφέρουμε κάτι, το οποίο όμως γίνεται πολύ δύσκολα πιστευτό. Είναι κάτι το πραγματικά ανεξήγητο και μυστηριώδες, αλλά προσεκτική και αμερόληπτη παρατήρηση και αυτοπαρατήρηση μας οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα.

Το περιεχόμενο του εσωτερικού μας κόσμου, η βαθύτερη ουσία του χαρακτήρα μας, αλλά και τα επιφανειακά χαρακτηριστικά, με έναν ακατάληπτο τρόπο μετουσιώνονται σε συνθήκες του περιβάλλοντος έτσι που πολλές φορές δεν γίνεται καθόλου αντιληπτός ο μηχανισμός. 

Δεν αντιλαμβανόμαστε την σύνδεση και την σχέση που υπάρχει. Η ζωή μετατρέπεται σε ένα είδος «καθρέφτη» του εαυτού μας και κοιτώντας το περιβάλλον και τις συνθήκες της εξωτερικής μας ζωής, είναι σαν να βλέπουμε τον χαρακτήρα μας.

Μπορούμε να αποκτήσουμε αυτογνωσία με την εξωτερική παρατήρηση. 


Ένα απλό παράδειγμα: Ζούμε σε ακατάστατο χώρο, άρα είμαστε ακατάστατοι. Δεν έχουμε τάξη μέσα μας.

Συχνά τέτοιου είδους σχέσεις είναι φανερές, π.χ. ένας επιθετικός άνθρωπος θα προκαλέσει την άμυνα του περίγυρού του, την οποία θα βιώσει ως βία εναντίον του. Έχει βία μέσα του, θα αντιμετωπίσει βία από το περιβάλλον του.

Ο εγκληματίας θα συλληφθεί από την αστυνομία.

Αν λοιπόν θελήσει να αποκτήσει αυτογνωσία, θα πρέπει να ρωτήσει τον εαυτό του: Γιατί οι άνθρωποι του περιβάλλοντός μου είναι εχθρικοί; 

Η σωστή απάντηση είναι: είναι εχθρικοί γιατί εγώ με την βιαιότητά μου τους αναγκάζω να φέρονται έτσι για να προστατευθούν από την συμπεριφορά μου. Δεν είναι έτσι επειδή φταίει η κοινωνία, ο Θεός ή οποιοσδήποτε άλλος. Φταίω εγώ και το ελάττωμά μου.

Με αυτό τον τρόπο παίρνουμε ένα μάθημα από την ζωή.

Βλέπουμε τα ελαττώματά μας
και ωθούμαστε στο να τα καταπολεμήσουμε, για να αποφύγουμε τις δυσάρεστες συνέπειες.

Άλλες φορές όμως οι συσχετισμοί δεν είναι ορατοί. Ένας φοβισμένος γονιός π.χ. βλέπει μετά από χρόνια τα παιδιά του να είναι ανασφαλή. Αρρωσταίνουν εύκολα, παθαίνουν διάφορα ανεξήγητα ατυχήματα, συμβαίνουν διάφορα και στον ίδιο χωρίς να καταλαβαίνει τον λόγο. 

Τα αποδίδει όλα στην κακή του τύχη. Αυτά που φοβάται του συμβαίνουν. Λες και η ζωή η ίδια έχει ένα είδος «τηλεπάθειας», διαβάζει τις σκέψεις μας, τους φόβους μας και πάει και μας κάνει αυτό ακριβώς που τρέμουμε περισσότερο.

Αν όμως ο άνθρωπος αυτός προσέξει τις εξωτερικές συνθήκες της ζωής του θα δει ότι μοιάζουν παραδόξως με τον εσωτερικό του κόσμο. Δεν γνωρίζει το πώς προέκυψε αυτή η ομοιότητα, αλλά η ζωή του έχει γίνει ένας καθρέπτης, μία αντανάκλαση του φοβισμένου εαυτού του.

Κάτι τέτοια
φαινόμενα μας αποκαλύπτουν τον 'νόμο του πεπρωμένου'.

Όπως έστρωσες έτσι θα κοιμηθείς.
Μας παρέχουν όμως και την πολύτιμη δυνατότητα να μάθουμε για τον εαυτό μας και παλεύοντας με τις αδυναμίες μας και με τις εξωτερικές συνθήκες (που είναι δημιούργημα των αδυναμιών μας) να καλυτερέψουμε ως άνθρωποι και να διορθώσουμε τα λάθη μας.

Πάντοτε να ρωτάμε τον εαυτό μας: Γιατί μου συμβαίνει αυτό, καλό ή κακό, γιατί μου φέρονται έτσι, γιατί έπαθα αυτή την ασθένεια, γιατί έχω αυτή την δουλειά, γιατί έχω αυτές τις παρέες, γιατί ζω εδώ που ζω;

Για όλα τα εξωτερικά φαινόμενα της ζωής μας υπάρχει μια εσωτερική αντιστοιχία, μια εσωτερική αιτία. Τα πάντα σε ένα βαθύτερο επίπεδο σχετίζονται μεταξύ τους.

Αν το δούμε από μια άλλη άποψη, είναι δυνατόν να υπάρχει τύχη;

Αφού υπάρχει Θεός, τύχη δεν υπάρχει.

Είναι δυνατόν να συμβαίνουν περιστατικά χωρίς βαθύτερο νόημα;


Δεν υπάρχει νοημοσύνη στο Σύμπαν;

Αφού η ζωή είναι ένα σχολείο, είναι δυνατόν ο Παντογνώστης Καθηγητής, να μην μας προειδοποιεί για τα λάθη μας;

Να μας αφήνει έρμαια των αδυναμιών μας, χωρίς να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου;

Υπάρχει ύλη χωρίς πνεύμα; Όχι.

Υπάρχει πνεύμα χωρίς νόημα; Όχι.

Υπάρχει ουσία, υπάρχει συμβολισμός και σοφία.


Ας δούμε κάτι σχετικό με τον τρόπο που επιστρέφουν σε μας τα αποτελέσματα των πράξεών μας.

Η πείρα της ζωής δείχνει ότι όταν κάνουμε ένα λάθος, υπάρχει κάτι σαν «περίοδος χάριτος». Τις πρώτες φορές η ζωή μας χαρίζεται. Κάνουμε λάθη ατιμώρητα.

Υπάρχουν όμως «θεωρητικές» προειδοποιήσεις. 

Συμβουλές από φίλους, σκέψεις δικές μας, η φωνή της συνείδησής μας, δήθεν τυχαία περιστατικά στα οποία βλέπουμε τι παθαίνουν άλλοι άνθρωποι που κάνουν το δικό μας σφάλμα, κλπ. 

Εμείς όμως ακόμα δεν πάθαμε τίποτα...

Αν πάρουμε το μάθημά μας σε αυτό το πρώτο στάδιο έχει καλώς
.

Αν όμως συνεχίσουμε αμετανόητοι, τότε ο 'νόμος του Κάρμα', περνάει στο δεύτερο στάδιο. Εκεί αρχίζει ο πόνος. Αρχίζουν τα χτυπήματα στην ζωή. 

Αφού δεν μάθαμε με το καλό, τότε για την δική μας προστασία θα μάθουμε με τον δύσκολο τρόπο. Με τον πόνο και την δυστυχία.

Αναρωτιόμαστε γιατί στην ζωή μάς κυνηγάει η ατυχία και η γρουσουζιά.

Δεν είναι όμως καθόλου ατυχία.


Προηγήθηκε μια μακρά περίοδος ανώδυνων προειδοποιήσεων, τις οποίες αγνοήσαμε.

Προειδοποιηθήκαμε για το σφάλμα μας και εμείς κωφεύσαμε. Τα «χτυπήματα» μετά καθίστανται σταδιακά όλο και ισχυρότερα, διότι το Σύμπαν δεν ανέχεται τους αμετανόητους παραβάτες.

Έτσι ο 'νόμος του πεπρωμένου', μας αποκαλύπτει τον χαρακτήρα μας, μέσω των γεγονότων που δήθεν τυχαία μας συμβαίνουν. Γιατί κατά βάθος τα έχουμε προκαλέσει εμείς.

Μας διδάσκει, επίσης, το σωστό και μας καθοδηγεί, πρώτα με το καλό και μετά πιο πιεστικά, στον ορθό δρόμο για την σωτηρία της ψυχής μας.

Όλος αυτός ο πόνος,
όλες αυτές οι προειδοποιήσεις, είναι για να αλλάξουμε νοοτροπία και να σωθεί η ψυχή μας.

Είμαστε οι δημιουργοί του πεπρωμένου μας.

Αυτό που μας συμβαίνει τώρα είναι αντανάκλαση αυτού που κάναμε στο παρελθόν, αντανάκλαση αυτού που είμαστε μέσα μας.

Ο χαρακτήρας μας καθρεπτίζεται στο άμεσο περιβάλλον μας.

Ας πάψουμε να ρίχνουμε το φταίξιμο αλλού και ας αναλάβουμε την ευθύνη της ζωής μας.


Διαβάστε περισσότερα... »

Οι τρεις Χάριτες (The three Graces)



Θεότητες που προσωποποιούσαν τη χάρη, την ομορφιά και την ανεμελιά. 

Σύμφωνα με τον Όμηρο ήταν κόρες του Δία και της Ευρυνόμης. Αρκετοί τις θεωρούσαν κόρες του Διόνυσου και της Αφροδίτης ή του Ήλιου και της Ναϊάδας Αίγλης.

Στον Όμηρο αρχικά αναφερόταν η
Χάρις σύζυγος του Ηφαίστου και η Πασιθέα, σύζυγος του θεού Ύπνου και μητέρα του Φάντασου και του Φοβήτορα. Η Πασιθέα είχε δοθεί σύζυγος στον Ύπνο από την Ήρα επειδή εκείνος είχε κοιμίσει κρυφά το Δία κι έτσι οι θεοί μπόρεσαν να αναμιχθούν στον Τρωικό πόλεμο.

Οι Αθηναίοι τιμούσαν δυο Χάριτες την Αυξώ και την Ηγεμόνη. Μερικές φορές ταυτίζονταν με τις Ώρες και τοποθετούσαν στην ομάδα των Χαρίτων τις Ώρες Καρπώ και Θαλλώ.

Στη Σπάρτη τις ονόμαζαν
Κλήτα ("αστραφτερή" και Φαέννα ("ακτινοβόλος"), και τις ταύτιζαν με τις Ώρες.

Στην Αίγινα, την Τροιζήνα, την Επίδαυρο και στον Τάραντα τις ονόμαζαν Αυξησία και Δαμία ή "Αξεσίαι θεαί".

Ο Ησίοδος αναφέρει τρεις Χάριτες, την Αγλαΐα, την Ευφροσύνη και τη Θάλεια ή Θαλία. 

Οι Χάριτες συνδέονταν με την ανθοφορία και τη γονιμότητα της φύσης κι αναμεσά τους συγκαταλέγονταν και η Ευνομία, η Εύκλεια και η Πειθώ.

Οι Σώστρατος αναφέρει πως η Αφροδίτη και οι Χάριτες
Πασιθέα, Καλή και Ευφροσύνη είχαν διαγωνιστεί σε καλλιστεία με κριτή το μάντη Τειρεσία, ο οποίος είχε ψηφίσει την Καλή σαν την πιο όμορφη. Η Αφροδίτη για να τον τιμωρήσει τον είχε μεταμορφώσει σε γριά.

Οι Χάριτες κατοικούσαν στον Όλυμπο κι ήταν συνοδοί του Απόλλωνα, του Διονύσου, της Αφροδίτης, της Αθηνάς, του Ηφαίστου και των Μουσών. Απέφευγαν τη μοναξιά και προτιμούσαν τη συντροφιά των θεών.

Όταν ο Απόλλωνας έπαιξε για πρώτη φορά τη λύρα του, οι Χάριτες έστησαν χορό γύρω του μαζί με τις άλλες θεές κι όταν η Άρτεμη είχε εισέλθει στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, εκείνες άρχισαν να υμνούν μαζί της και με τη συνοδεία των Μουσών τη Λητώ, (μητέρα του Απόλλωνα και της Άρτεμης).

Οι Χάριτες συνόδευαν την Αφροδίτη μαζί με το θεό Πάνα και την Πειθώ. Κάποτε η θεά είχε πιαστεί μαζί με τον Άρη σε ένα δίχτυ που είχε στήσει για τους δυο εραστές ο Ήφαιστος. Μετά από την περιπέτειά της είχε καταφύγει στην Πάφο της Κύπρου, όπου την περιποιήθηκαν οι Χάριτες, αλείφοντάς την με αθάνατο λάδι και στολιζοντάς την.

Οι Χάριτες γνώριζαν την τέχνη να κατασκευάζουν αρωματικά λάδια με τα οποία ενίσχυαν την ερωτική επιθυμία.

Απεικονίζονταν νέες και όμορφες
και έφερναν στους θεούς και στους ανθρώπους ομορφιά, χάρη και δημιουργικότητα. Τις παρουσίαζαν γυμνές, να κρατιούνται από τους ώμους. Οι δυο από αυτές κοιτούσαν προς μια κατεύθυνση, ενώ εκείνη που βρισκόταν στη μέση κοιτούσε προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Ο Πίνδαρος τις ονόμαζε Σεμνές, Πότνιες και Βασίλειες.
Το παλαιότερο ιερό τους βρισκόταν στον Ορχομενό της Βοιωτίας (εκεί που βρίσκεται η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου). Στο θέατρο απέναντι από το ιερό τελούσαν προς τιμή τους τα Χαρίσια ή Χαριτήσια που περιλάμβαναν μουσικούς και ποιητικούς αγώνες. Τη νύχτα οι πιστοί πρόσφεραν γλυκίσματα από αλεύρι και μέλι.

Τα λατρευτικά τους αγάλματα
ήταν τρεις μαύροι άμορφοι μετεωρόλιθοι, δηλαδή λίθοι που είχαν πέσει από τον ουρανό.

Στην Αθήνα υπήρχε ιερό των Χαρίτων πάνω στην Ακρόπολη στα Προπύλαια, κοντά στα ιερά του Ερμή Προπυλαίου και της Εκάτης Επιπυργιδίας. Ιερό τους υπήρχε και στην Αγορά κοντά στο ναό του Ηφαίστου.

Ιερά τους υπήρχαν στη Σπάρτη, στη Δήλο, στην Κύπρο και στην Πάρο. Στην Πάρο βρισκόταν ο Μίνωας όταν πληροφορηθηκε το θάνατο του γιου του Ανδρόγεω. Τότε πέταξε τα στεφάνια με τα άνθη, σταμάτησε τη μουσική, αλλά η τελετή ολοκληρώθηκε. Από τότε οι θυσίες προς τιμή των Χαρίτων στην Πάρο γίνονταν χωρίς άνθη και μουσική.

Οι Χάριτες λατρεύονταν στην Σπάρτη και την Πάφο μαζί με την Αφροδίτη.

Σαπφώ
βροδοπάχεες ἄγναι Χάριτες δεῦτε Δίος κόραιἔλθοντ' ἐξ ὀράνω πορφυρίαν περθέμενον χλάμυν

Όμηρος, Οδύσσεια, θ, 364
ἔνθα δέ μιν Χάριτες λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ, ἀμβρότῳ, οἷα θεοὺς ἐπενήνοθεν αἰὲνἐόντας,ἀμφὶ δὲ εἵματα ἕσσαν ἐπήρατα, θαῦμα ἰδέσθαι.

Ησίοδος, Θεογονία, 64
ἔνθά σφιν λιπαροί τε χοροὶ καὶ δώματα καλά, πὰρ δ' αὐτῇς Χάριτές τε καὶ Ἵμερος οἰκί' ἔχουσινἐν θαλίῃς· ἐρατὴν δὲ διὰ στόμαὄσσαν ἱεῖσαι μέλπονται, πάντων τε νόμους καὶ ἤθεα κεδνὰ ἀθανάτων κλείουσιν, ἐπήρατον ὄσσαν ἱεῖσαι.

Ησίοδος, Έργα και Ημέρες, 73

ζῶσε δὲ καὶ κόσμησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·ἀμφὶ δέ οἱ Χάριτές τε θεαὶ καὶ πότνια Πειθὼ ὅρμους χρυσείους ἔθεσαν χροΐ· ἀμφὶ δὲ τήν γεὯραι καλλίκομοι στέφον ἄνθεσι εἰαρινοῖσιν·

Ξενοφώντας, Συμπόσιο, 7, 5, 2
ἀλλὰ γὰρ καὶ ταῦτα μὲν οὐκ εἰς ταὐτὸν τῷ οἴνῳ ἐπισπεύδει· εἰ δὲ ὀρχοῖντο πρὸς τὸν αὐλὸν σχήματα ἐν οἷς Χάριτές τε καὶ Ὧραι καὶ Νύμφαι γράφονται, πολὺ ἂν οἶμαι αὐτούς γε ῥᾷον διάγειν καὶ τὸ συμπόσιον πολὺ ἐπιχαριτώτερον εἶναι.

Ζηνόβιος
Αἱ Χάριτες γυμναί: ἤτοι ὅτι δεῖ ἀφειδῶς καὶ
φανερῶς χαρίζεσθαι· ἢ ὅτι οἱ ἀχάριστοι τὸν ἑαυτῶν
κόσμον ἀφῄρηνται. 

Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, 2, 17, 3
ἐν δὲ τῷ προνάῳ τῇ μὲν Χάριτες ἀγάλματά ἐστιν ἀρχαῖα, ἐν
δεξιᾷ δὲ κλίνη τῆς Ἥρας καὶ ἀνάθημα ἀσπὶς ἣν Μενέ-
λαός ποτε ἀφείλετο Εὔφορβον ἐν Ἰλίῳ.

Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, 3, 18, 9
Βαθυκλέους δὲ Μάγνητος, ὃς τὸν θρόνον ἐποίησε τοῦ
Ἀμυκλαίου, ἀναθήματα ἐπ' ἐξειργασμένῳ τῷ θρόνῳ
Χάριτες καὶ ἄγαλμα δὲ Λευκοφρυήνης ἐστὶν Ἀρτέμιδος.

Ορφικά, Ύμνοι, 60

Κλῦτέ μοι, ὦ Χάριτες μεγαλώνυμοι, ἀγλαότιμοι, θυγατέρες Ζηνός τε καὶ Εὐνομίης βαθυκόλπου,Ἀγλαΐη Θαλίη τε καὶ Εὐφροσύνη πολύολβε,χαρμοσύνης γενέτειραι, ἐράσμιαι, εὔφρονες, ἁγναί, αἰολόμορφοι, ἀειθαλέες, θνητοῖσι ποθειναί·
εὐκταῖαι, κυκλάδες, καλυκώπιδες, ἱμερόεσσαι·ἔλθοιτ' ὀλβοδότειραι, ἀεὶ μύσταισι προσηνεῖς.

Θεμίστιος, Φιλάδελφοι ἢ περὶ φιλανθρωπίας
οὐδ' ἐῶμεν ἀκράτους ἐπιρρεῖν πηγὰς τῶν ἄνωθενἀγαθῶν, ἃ χορηγεῖ συνεχῶςἀκάμαντι νόῳ, καθάπερ λέ-
γει ἡ φιλοσοφοῦσα ποίησις, ὁ τῶν ἐάων δοτήρ, ὁ τῆς
εὐνομίας ταμίας, οὗ πάρεδρος Δίκη τε καὶ Εὐνομία· ᾧ
παραστατοῦσιν αἱ Χάριτες, Εὐφροσύνη καὶ Ἀγλαΐα Θαλίη
τ' ἐρατεινή· οὗ πᾶσαι ἐκ φιλανθρωπίας ἐπωνυμίαι, ὁ μει-
λίχιος, ὁ φίλιος, ὁ ξένιος, ὁ ἱκέσιος, ὁ πολιεύς, ὁ σωτήρ.

Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, Εἰς τὸν βασιλέα Ἥλιον πρὸς Σαλούστιον 
Κύκλον τοι καὶ αἱ Χάριτες ἐπὶ γῆς
διὰ τῶν ἀγαλμάτων μιμοῦνται.

Νόννος, Διονυσιακά, 34, 37
ὡς μὲν ἀκούω, τρεῖς Χάριτες γεγάασι, χορίτιδες Ὀρχομενοῖο,ἀμφίπολοι Φοίβοιο, χοροπλεκέος δὲΛυαίου
εἰσὶ τριηκοσίων Χαρίτων στίχες, ὧν μία μούνη
πασάων προφέρουσα φαείνεται, οἷα καὶ αὐτὴ
φαιδροτέραις ἀκτῖσι κατακρύπτει σέλας ἄστρων
μαρμαρυγὴν εὔκυκλον ἀκοντίζουσα Σελήνη.

Όμηρος, Ιλιάδα, Ε, 338 και Σ,382 και Ξ 267

Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, 1, 3, 1Απολλώνιος Ρόδιος, Αργοναυτικά, 4, 424
Διαβάστε περισσότερα... »

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Αρχαία Ελληνικά Ανέκδοτα, γεμάτα σοφία




Ο φιλόσοφος Αντισθένης συμβούλευε τους Αθηναίους να ανακηρύξουν με την ψήφο τους τα γαϊδούρια σε άλογα. Όταν του είπαν ότι κάτι τέτοιο είναι έξω από κάθε λογική, ο Αντισθένης παρατήρησε: «Μήπως και στρατηγούς δεν αναδεικνύετε με την ψήφο σας χωρίς να έχουν πάρει καμία απολύτως εκπαίδευση;»

Ένας μοχθηρός άνθρωπος
ήθελε να προφυλάξει το σπίτι του από κάθε κακό. Προς τούτο τοποθέτησε στην πόρτα μια επιγραφή που έλεγε: “Κανένα κακό μη μπει στο σπίτι αυτό”. Ο Διογένης διαβάζοντας την επιγραφή παρατήρησε: «Μα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού από που θα μπει;»

Όταν είδε ο Διογένης κρατικούς ταμίες να έχουν πιάσει κάποιον που είχε κλέψει ένα μπουκάλι, παρατήρησε: «Οι μεγάλοι κλέφτες έχουν συλλάβει το μικρό κλέφτη».

Ο Δημοσθένης έλεγε ότι πολλές φορές
ήθελε να ευχηθεί να χαθούν οι κακοί, φοβόταν όμως μήπως με την ευχή αυτή ερημωθεί εντελώς η πόλη.

Ο Αριστείδης και ο Θεμιστοκλής,
πολιτικοί αντίπαλοι, στάλθηκαν πρεσβευτές σε μια πόλη. Ο Αριστείδης τότε είπε στον Θεμιστοκλή: «Θέλεις να αφήσουμε την έχθρα στα σύνορα της χώρας μας; Κι αν το κρίνεις απαραίτητο, συνεχίζουμε μόλις επιστρέφουμε στην πατρίδα».

Κάποτε ο Φίλιππος, ο Βασιλιάς των Μακεδόνων, φιλονικούσε με την Ολυμπιάδα, τη σύζυγό του. Τη στιγμή εκείνη φτάνει στο παλάτι ως απεσταλμένος από την Κόρινθο, ο Δημάρατος και ο Φίλιππος τον ρωτά: «Πώς πάνε από ομόνοια οι Έλληνες;».Ο Δημάρατος του απαντά: «Πολύ ενδιαφέρεσαι για την ομόνοια των Ελλήνων, τη στιγμή που μέσα στο σπίτι σου δεν βλέπω να βασιλεύει ομόνοια».

Ρώτησαν τον Αριστοτέλη: «Τι κερδίζουν όσοι λένε ψέματα;».Ο φιλόσοφος απάντησε: «Να μην τους πιστεύει κανείς και όταν ακόμα λένε την αλήθεια».

Ο γιος μιας εταίρας πέταγε πέτρες σε περαστικούς. Ο Διογένης του είπε: «Πρόσεχε μήπως ανάμεσα στους άλλους χτυπήσεις και τον πατέρα σου, που δεν γνωρίζεις».
Ο Μ. Αλέξανδρος έστειλε στον Φωκίωνα 100 τάλαντα. Ο Αθηναίος πολιτικός ρώτησε τους ανθρώπους που του έφεραν το μεγάλο αυτό ποσό: «Γιατί ο Αλέξανδρος διάλεξε εμένα απ’ όλους τους Αθηναίους για να μου χαρίσει 100 τάλαντα;». Οι απεσταλμένοι απάντησαν: «Διότι μόνο εσένα θεωρεί έντιμο άνθρωπο». Ο Φωκίων αρνήθηκε να δεχθεί το δώρο λέγοντας: «Ας μ’ αφήσει λοιπόν να συνεχίσω να είμαι έντιμος».

Ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος, παρακολουθούσε τους Ολυμπιακούς αγώνες, οι Πελοποννήσιοι όμως αν και ευεργετημένοι απ’ αυτόν, τον γιουχάϊζαν. Όταν οι φίλοι του εξοργισμένοι από τη συμπεριφορά απευθύνθηκαν στον Φίλιππο, ο βασιλιάς τους είπε: «Αν οι ευεργετημένοι Πελοποννήσιοι, συμπεριφέρονται έτσι φαντάζεστε τι θα κάνουν, αν τους βλάψω;».

Ρωτήθηκε ο Εμπεδοκλής γιατί αγανακτεί, όταν τον βρίζουν.
Ο φιλόσοφος απάντησε: «Αν δεν λυπάμαι όταν με κακολογούν, δεν θα είναι δυνατό να χαίρομαι όταν με επαινούν».

Κάποτε ο Διογένης φώναζε: «Ελάτε εδώ άνθρωποι!». Και όταν μαζεύτηκαν πολλοί, τους κυνήγησε με το μπαστούνι του λέγοντας: «Ανθρώπους κάλεσα, όχι καθάρματα!».

Ρωτούσαν τον Διονύσιο τον νεότερο πώς ο πατέρας του, αν και απλός πολίτης μπόρεσε να καταλάβει την εξουσία και γιατί ο ίδιος, αν και γιος τυράννου την έχασε. Ο Διονύσιος έδωσε την απάντηση: «Ο πατέρας μου έκανε την προσπάθειά του, όταν η δημοκρατία προκαλούσε μίσος, ενώ εγώ αγωνιζόμουν, όταν η τυραννίδα κινούσε φθόνο».

Ο Επαμεινώνδας
όταν είδε ένα μεγάλο στρατό που δεν είχε ικανό στρατηγό, είπε: «Μεγάλο θηρίο αλλά χωρίς κεφαλή».

Σε ένα νεαρό στρατιώτη που δεν έδειχνε την ίδια ανδρεία με τον πατέρα του, απαιτούσε όμως να παίρνει την ίδια αμοιβή μ’ αυτόν, ο βασιλιάς Αντίγονος ο Β’ έλεγε: «Εγώ νεαρέ, πληρώνω μισθό και δίνω δώρα όχι για πατραγαθία, αλλά για ανδραγαθία».

Ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος ο πρεσβύτερος, τοποθέτησε σε ανώτερη θέση έναν κακοήθη άνθρωπο και πολύ αντιπαθή στο λαό. Όταν τον ρώτησαν, γιατί έκανε κάτι τέτοιο, απάντησε: «Θέλω να υπάρχει κάποιος που να τον μισούν περισσότερο απ’ όσο εμένα».

Ρώτησαν τον Αριστείδη τι τον στενοχωρούσε πιο πολύ στην εξορία. Εκείνος απάντησε: «Η κακή φήμη της πατρίδας μου. Όλοι την κακολογούν επειδή με εξόρισε».

Κάποιος πολίτης αριστοκρατικής καταγωγής,
αλλά μοχθηρός, υπενθύμιζε στον Σωκράτη την άσημη καταγωγή του. Ο φιλόσοφος του έδωσε την απάντηση: «Αν εγώ πρέπει να ντρέπομαι για τους άσημους προγόνους μου, οι υπέροχοι πρόγονοί σου πρέπει να νιώθουν ντροπή για σένα, τον ανάξιο απόγονό τους».

Ο Φωκίων διαφωνούσε συνήθως με όλους στα πολιτικά θέματα. Μια φορά όμως όταν μίλησε στην εκκλησία του δήμου, όλοι ασπάστηκαν τις ιδέες του. Απορημένος γύρισε προς τους φίλους του και τους ρώτησε:«Μήπως είπα σήμερα κάποια ανοησία, χωρίς να το καταλάβω;».

Διαβάστε περισσότερα... »

10 συγκλονιστικές ιστορίες επιβίωσης




Πόσο μπορεί να αντέξει ο ανθρώπινος οργανισμός σε συνθήκες ακραίας απομόνωσης και στέρησης; 

Τι χρειάζεται για αυτό; Ψυχικές ή σωματικές δυνάμεις; Οι απαντήσεις έρχονται μέσα από τις πιο εντυπωσιακές όσο και αληθινές ιστορίες επιβίωσης.

Λίεντερτ Χάζενμπος 

Ο Λίεντερτ Χάζενμπος ήταν ένας ολλανδός στρατιώτης που καταδικάστηκε για σοδομισμό το 1725 και, ως τιμωρία, αποβιβάστηκε δια της βίας στη νήσο Ασουνσιόν. 

Για να επιβιώσει του δόθηκαν ένα αντίσκηνο, νερό για περίπου ένα μήνα, μερικοί σπόροι, μια βίβλος και υλικό αλληλογραφίας. Αν και επιβίωσε για έξι μήνες τρώγοντας χελώνες, ψαροπούλια και πίνοντας τα ούρα του, βρήκε μάλλον τραγικό θάνατο από εξάντληση.

Το ημερολόγιο του Χάζενμπος βρέθηκε από βρετανούς ναυτικούς το 1726 και, έκτοτε, δημοσιεύτηκε αρκετές φορές τόσο στα ολλανδικά όσο και σε αγγλική μετάφραση. Η φωτογραφία είναι ένα από τα πιο δραματικά αποσπάσματα που περιγράφουν τις τελευταίες του μέρες.

Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι
Το 1943, ο Τζον Φ. Κένεντι ήταν κυβερνήτης μιας μικρής τορπιλάκατου που εμβολίστηκε από ένα ιαπωνικό καταδρομικό. Δύο μέλη του πληρώματος πέθαναν αμέσως και αρκετά ακόμα τραυματίστηκαν σοβαρά. 

Οι επιζήσαντες, αρχικά, πιάστηκαν από την πλώρη που επέπλευσε για αρκετές ώρες και στη συνέχεια αποφάσισαν να κολυμπήσουν 6 χιλιόμετρα στο μικροσκοπικό νησί Πλαμ Πάντινγκ του Ειρηνικού Ωκεανού. Μετά από πέντε ώρες και αψηφώντας τον κίνδυνο που διέτρεχαν από καρχαρίες έφτασαν σε αυτό που έμοιαζε η σωτηρία τους.

Γρήγορα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Μετά από δύο μέρες χωρίς φαγητό και νερό, ο Κένεντι αποφάσισε ότι για να σωθούν θα έπρεπε να κολυμπήσουν σε ένα μεγαλύτερο γειτονικό νησί, το Ολασάνα, όπως και έκαναν. Εκεί παρέμειναν έξι τρεφόμενοι μόνο με ανανάδες. Τελικά η οδύσσεια τους έλαβε τέλος όταν εντοπίστηκαν από ανιχνευτές του στρατού.
Μαργκερίτ Ντε Λα Ροκ

Το 1542, ο γάλλος εξερευνητής Ζακ Καρτιέ απέπλευσε για το Νέα Γη του Καναδά με το πλοίο του στρατηγού και πειρατή Ζαν Φρανσουάζ Ρομπερβάλ. Στο πλοίο επέβαινε η 19χρονη ανιψιά του Ρομπερβάλ, Μαρκερίτ Ντε Λα Ροκ.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού η Μαρκερίτ έγινε η ερωμένη ενός νεαρού άντρα από το πλήρωμα κάτι που εξόργισε το θείο της. Ως τιμωρία, την αποβίβασε μαζί με τον εραστή της και την υπηρέτρια της στο Νησί των Δαιμόνων που σήμερα ονομάζεται Χάρινγκτον και βρίσκεται κοντά στον ποταμό Σεν Πολ.

Παρά το γεγονός ότι η υπηρέτρια και ο εραστής της πέθαναν, η Μαρκερίτ έζησε για δύο ολόκληρα χρόνια σε μια σπηλιά κυνηγώντας άγρια ζώα. Τελικά εντοπίστηκε από έναν ψαρά, γύρισε στη Γαλλία και έγινε σχετικά διάσημη όταν η ιστορία της καταγράφηκε από τη Βασίλισσα της Ναβάρ το 1558.

Τσαρλς Μπάρναρντ

Το 1812, το βρετανικό πλοίο Ισαβέλλα ναυάγησε στα ανοιχτά των νήσων Φόκλαντ. Οι περισσότεροι από το πλήρωμα διεσώθησαν από το αμερικάνικο φαλαινοθηρικό Νανίνα με κυβερνήτη τον πλοίαρχο Τσαρλς Μπάρναρντ. 

Λίγο αργότερα ο πλοίαρχος Μπάρναντ κατάλαβε ότι θα χρειάζονταν έξτρα τρόφιμα για τους ναυαγούς και με τέσσερις άντρες αποβιβάστηκε στη νήσο Αετός για να τα βρει.

Κατά τη διάρκεια της απουσίας του, το βρετανικό πλήρωμα κατέλαβε το Νανίνα και απέπλευσε αφήνοντας πίσω τους ανθρώπους που τους είχαν διασώσει. 

Ο Μπάρναρντ και οι άντρες διασώθηκαν το Νοέμβριο του 1814 μετά 18 μήνες στο νησί. Με τη δημοσίευση της περιπέτειας του, έγινε γνωστό ότι ο καπετάνιος, ατυχώς, είχε ενημερώσει τους ναυαγούς από το πρώτο βράδυ της διάσωσης πως οι ΗΠΑ και η Βρετανία τυπικά βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση.

Άντα Μπλάκτζακ


Το φθινόπωρο του 1921, μια ομάδα πέντε εξερευνητών με επικεφαλής των Βιαλμούρ Στέφανσον ξεκίνησε την εξερεύνηση της νήσου Ρόνγκελ βόρεια της Σιβηρίας. 

Η αποστολή είχε τρόφιμα για περίπου ένα χρόνο, με την προϋπόθεση ότι θα μπορούσαν να προμηθευτούν επιπλέον τρόφιμα από το νησί. Μια 23χρονη Εσκιμώα, η Άντα Μπλάκτζακ, προσελήφθη ως μαγείρισσα και ράφτρα. Η Μπλάκτζακ χρειάζονταν τα χρήματα για τη θεραπεία του γιου της που έπασχε από φυματίωση.

Μερικούς μήνες αργότερα και αδυνατώντας να βρουν τροφή στο νησί, τρεις από τους εξερευνητές έφυγαν για να φέρουν βοήθεια αφήνοντας πίσω την Μπλάκτζακ να προσέχει τον τέταρτο που έπασχε από ασιτία και σκορβούτο. 

Τελικά οι τρεις εξερευνητές χάθηκαν στο άγνωστο και ο τέταρτος πέθανε μάλλον από ασιτία. Μυστηριωδώς, η Μπλάκτζακ κατόρθωσε να επιβιώσει και να διασωθεί τον Αύγουστο του 1923 από έναν συνάδελφο του Στέφανσον.

Μετά την περιπέτεια της και έχοντας συγκεντρώσει αρκετά χρήματα, η Άντα Μπλάκτζακ κατάφερε να σώσει και το γιο της τον οποίο μετάφερε στο Σιάτλ των ΗΠΑ για θεραπεία.
Τζον Άνταμς

Ο Τζον Άνταμς ήταν ο κυβερνήτης του διάσημου πλοίου Μπάουντι. Μετά από μια ανταρσία το 1789 οι στασιαστές αποφάσισαν να εγκατασταθούν στη νήσο Πίτκερν. 

Για να μην γίνουν αντιληπτοί από το βρετανικό ναυτικό έκαψαν το πλοίο. 20 χρόνια αργότερα, μια άλλη βρετανική αποστολή έφτασε στη νήσο Πίτκερν όπου βρήκε τον Άνταμς να ηγείται μια κοινότητας δέκα γυναικών από την Ταϊτή και αρκετών παιδιών. Είχε ασπαστεί το Χριστιανισμό και είχε μάθει τα παιδιά να διαβάζουν χρησιμοποιώντας τη Βίβλο.

Το βρετανικό ναυτικό του έδωσε αμνηστία
και τελικά πέθανε τέσσερα χρόνια αργότερα. Ο βασικός οικισμός του Πίτκερν σήμερα ονομάζεται Ανταμστάουν.

Ερνέστος Σάκλετον

Ο Ερνέστος Σάκλετον, ένας άγγλο-ιρλανδός εξερευνητής, παγιδεύτηκε στην ανταρκτική όταν το πλοίο του «Εντούρανς» παγιδεύτηκε στους πάγους και μετά από 10 μήνες συνεθλίβη για να βυθιστεί. 

Ο Σάκλετον και οι άντρες του παρέμειναν σε νησίδες πάγου για περίπου πέντε μήνες. Στη συνέχεια επιβιβάστηκαν σε τρεις μικρές λέμβους για τη νήσο Ελέφαντας που, όμως, ήταν ακατοίκητη και δε θα διασφάλιζε την επιβίωση τους.


Βλέποντας το αδιέξοδο, ο Σάκλετον αποφάσισε να πάρει τις τύχες του πληρώματος του στα χέρια του και με πέντε από τους άντρες του ξεκίνησε ένα ταξίδι 17 ημερών και 800 μιλίων στις χειρότερες θάλασσες του κόσμου για να καταλήξει τελικά στη νήσο Νότια Γεωργία όπου υπήρχε ένας σταθμός φαλαινοθηρικών. 

Οι έξι άντρες αποβιβάστηκαν στο ακατοίκητο μέρος του νησιού και η τελευταία τους ελπίδα ήταν να διασχίσουν 26 μίλια παγετώνων που τότε θεωρούνταν αδιάβατα. Τελικά ο Σάκλετον και δύο ακόμα κατάφεραν να ολοκληρώσουν την πορεία και να φτάσουν στο σταθμό τον Αύγουστο του 1916. Με τη βοήθεια της Χιλιανής κυβέρνησης διασώθηκαν όλοι οι άντρες του Σάκλετον.


Γιαν Πέλγκρομ και Βούτερ Λος
Το 1629 το ολλανδικό πλοίο Μπατάβια ναυάγησε στα ανοιχτά της Δυτικής Αυστραλίας. Οι περισσότεροι από τους 316 επιβάτες διεσώθησαν και έφτασαν στο νησιά Αμπρόλχος. 

Λίγο αργότερα ένας από τους ναυτικούς, ο Τζερόνιμους Κορνέλιους ηγήθηκε μιας ανταρσίας 36 αντρών. Προτού καταφθάσει βοήθεια, οι στασιαστές είχαν δολοφονήσει, βιάσει και βασανίσει 125 άντρες, γυναίκες και παιδιά.

Όταν τελικά έληξε η ανταρσία, ο Κορνέλιους και άλλοι στασιαστές συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε ακρωτηριασμό. Μόνο δύο από αυτούς, οι νεότεροι Γιαν Πέλγκρομ και Βούτερ Λος απέφυγαν τον ακρωτηριασμό αλλά αποβιβάστηκαν διά της βίας κοντά στις εκβολές του ποταμού Μέρτσινσον. Κανείς δεν τους ξαναείδε ποτέ και από πολλούς θεωρούνται οι πρώτοι ευρωπαίοι κάτοικοι της Αυστραλίας.

Μερικά χρόνια αργότερα, μια ευρωπαϊκή αποστολή κατέγραψε Αβοριγίνες με μπλε μάτια κάτι που σημαίνει ότι ο ένας από τους δύο τουλάχιστον επιβίωσε και έζησε με τους ιθαγενείς για αρκετά χρόνια.

Οι μαζικοί τάφοι των 125 θυμάτων
του Κορνέλιους είναι σήμερα τουριστική ατραξιόν.


Χουάνα Μαρία
Το 1835, ρώσοι κυνηγοί βίδρας συγκρούστηκαν με Ινδιάνους στη νήσο Σαν Νίκολας. Οι αιματηρές συγκρούσεις μείωσε δραστικά το ντόπιο πληθυσμό και ιεραπόστολοι της περιοχής πρότεινα την μεταφορά τους στην ενδοχώρα για τη διάσωση τους. 

Η διάσωση ήταν σχετικά επιτυχής, αλλά μια ινδιάνα έμεινε στο νησί καθώς το πλοίο της διάσωσης απέπλευσε νωρίτερα λόγω ισχυρών ανέμων.

18 χρόνια αργότερα ένας αμερικάνος κυνηγός, ο Τζορτζ Νίντεβερ, βρήκε την γυναίκα σε καλή κατάσταση και τη μετέφερε στη Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνια όπου έζησε για μικρό χρονικό διάστημα μέχρι το θάνατο της.

Ότι δεν κατάφεραν 18 χρόνια απομόνωσης
σε ένα ερημικό νησί το κατάφερε η δίαιτα και οι συνθήκες διαβίωσης στη Σάντα Μπάρμπαρα. Η υγεία της άγνωστης γυναίκας χειροτέρευσε αμέσως για να πάθει τελικά δυσεντερία και να πεθάνει.

Η γυναίκα βαπτίστηκε συμβατικά Χουάνα Μαρία και σήμερα είναι θαμμένη στη Σάντα Μπάρμπαρα.

Αλεξάντερ Σέλκιρκ

Ο Αλεξάντερ Σέλκιρκ ήταν ένας ταλαντούχος ναυτίλος από τη Σκωτία και υπηρέτησε στη γαλέρα «Τσίνκουε Πορτς». Μετά από αρκετές μάχες με το ισπανικό ναυτικό, ο Σέλκιρκ ήταν πεπεισμένος ότι το πλοίο θα βυθιστεί κάτι που διαβίβασε χωρίς επιτυχία στον καπετάνιο της γαλέρας.

Έχοντας αποτύχει
να πείσει τον καπετάνιο, ο Σέλκιρκ απαίτησε να τον αποβιβάσουν σε ένα έρημο νησί στο αρχιπέλαγος Χουάν Φερνάντεζ της Χιλής. Εκεί παρέμεινε για τέσσερα χρόνια και τέσσερις μήνες. Τελικά διεσώθη το 1709 από μια άλλη βρετανική αποστολή.

Με την επιστροφή του Σέλκιρκ, 
η ιστορία του έγινε γνωστή και δραματοποιήθηκε στην πασίγνωστη νουβέλα του Ντάνιελ Ντεφόε «Ροβινσόνας Κρούσος». 

Οι ανησυχίες του Σέλκιρκ δικαιώθηκαν και το «Τσίνκουε Πορτς» βυθίστηκε ένα μήνα μετά την αποβίβαση του στο νησί.

Διαβάστε περισσότερα... »

Προσοχή από τις δήθεν «προφητείες» του Γέροντα Παΐσιου



Από εκτενές κήρυγμα του π. Αρσένιου Κατερέλου, επιλέξαμε τα πιο κάτω αποσπάσματα επειδή μιλούν για ένα μεγάλο κίνδυνο που σχετίζεται με τις υποτιθέμενες προφητείες του Γέροντα Παίσιου.

Αναφέρει - μεταξύ άλλων - ο π. Αρσένιος στην ομιλία του:


Μέ ρωτᾶνε κάποιοι ἄνθρωποι, πού φαίνονται εὐσεβεῖς, ἄν πρέπη νά ἀποθηκεύσουν τρόφιμα γιά τόν ἐπερχόμενο πόλεμο στήν Ἑλλάδα, ἄν πρέπη νά μάθουν Τουρκικά, διότι θά πάρωμε τήν Πόλη σύντομα, ἄν τό 666 θά μπῆ, μέ ἀόρατο τρόπο, στό χέρι ἤ στό μέτωπο, κλπ. 

Μόνο γιά μετάνοια καί γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους δεν ρωτᾶνε, οὔτε πῶς θά ἀγωνισθοῦνε καί θά πορευθοῦνε πνευματικά. 

Νά σταματήσουν, λοιπόν, κάποιοι Γέροντες νά μιλᾶνε σάν νά εἶναι μέντιουμ καί ἄς ἀρχίσουν νά μιλᾶνε γιά μετάνοια καί γιά ἀγῶνα πνευματικό ὥστε νά μπορέσωμε νά περισώσωμε αὐτά πού ἔχομε καί μᾶς ἀνήκουν.

Πολλοί ἄνθρωποι, σήμερα, τρέφονται καί ἀναπαύονται μόνο σέ συζητήσεις μέ τά ἑξῆς θέματα: Περί πολέμου στήν Ἑλλάδα, ἄν γεννήθηκε ἤ ὄχι ὁ Ἀντίχριστος, ἄν θά πάρουμε σύντομα τήν Πόλη, κλπ. 

Δυστυχῶς, καί κάποιοι ἄνθρωποι τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου κολλᾶνε μόνο σέ τέτοια θέματα. Πρωτίστως, πρέπει νά μᾶς ἀπασχολῆ καί νά ἀγωνιζώμαστε ἐναντίον τοῦ ἔσωθεν καί ἔξωθεν πολέμου τῶν ἀντιχρίστων τῆς πατρίδος μας καί τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τοῦ ἴδιου μας τοῦ ἑαυτοῦ, και νά κρατήσωμε τίς πόλεις μας, τά σπίτια μας, τό ἔθνος μας, τούς θεσμούς καί τίς παραδόσεις μας. Καί κατά τά ἄλλα, μᾶς ἐνοχλεῖπού δέν γράφεται τό θρήσκευμα στίς ταυτότητες καί φοβόμαστε τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη, κλπ.

Ὄχι ὅτι δέν εἶναι πολύ σοβαρά θέματα
καί αὐτά, ἀλλά, ὅταν ἀφήσαμε καί περάσανε τόσους καί τόσους νόμους, τολμᾶμε νά λέμε ὅτι ἀνησυχοῦμε δῆθεν γι᾽ αὐτά; Καί εἶναι λύση σέ τέτοια θέματα, μόνο ἡ ἀνησυχία;

Πρέπει νά εἴμαστε ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ
στό Σῶμα καί στούς θεσμούς τῆς Ἐκκλησίας, νά ἀγωνιζώμαστε καί νά μή χαρίζουμε σέ κανέναν πού δέν βαδίζει σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες, εἴτε εἶναι ἐπίσκοπος, εἴτε πατριάρχης, εἴτε ἀρχιεπίκοπος, εἴτε μοναχός, εἴτε θεολόγος, κλπ. 

Ἐπίσης, ἄρχισε τώρα μία ἄλλη ἀσθένεια νά κυκλοφορῆ σέ κάποιους. Ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ π. Παΐσιος ''ἔπεσε ἔξω'' σέ κάποια πού ἔγραψε καί σέ ἄλλα πού εἶπε στό τί, στό πῶς, στό διότι, στό πότε κλπ. 

Ὅ,τι ὄντως ἔγραψε ὁ ΙΔΙΟΣ ὁΓέροντας καί ὅ,τι ὄντως εἶπε ὁ ΙΔΙΟΣ, αὐτά νά κρατήσωμε ἀκόμη καί ἄς φαινόντουσαν, κάποια, ξεκάθαρα καί συγκεκριμένα. Τί ἀκριβῶς ἐννοοῦσε ὁ Γέροντας, μόνο ὁ Θεός καί ὁ Γέροντας ξέρουν. 

Ἄς ἡρεμήσωμε, λοιπόν, καί ἄς σταματήσωμε νά γινώμαστε περίγελως τῶν ἐχθρῶν καί τοῦ διαβόλου. Νά εἴμαστε πολύ προσεκτικοί, ἕως ἀρνητικοί, σέ μή ἔγκυρα βιβλία πού γράφουν κάποιοι περί προφητειῶν Γέροντος Παϊσίου κλπ., ἤ σέ ἀναξιόπιστα θαύματα καί συναφῆ θέματα. 

Ἐπί τέλους, ἄς συμμαζευτοῦμε. Σέ ἄλλους σπέρνουν πανικό, καί μικρά παιδιά ἔφθασαν νά λένε ''δέν μέ ἐνδιαφέρει τό μέλλον, ἀφοῦ θά γίνη πόλεμος, τό εἶπε καί ὁπαππούλης''!

Ἄς κοιτάξωμε νά κρατήσωμε τό ἔθνος μας,
τούς θεσμούς μας, τίς ἀξίες μας καί νά ἔχωμε «γνῶθι Θεόν», καί, ὅσο γιά τίς προφητεῖες τῶν Ἁγίων, εἶναι δουλειά τοῦ Θεοῦ τό πότε καί πῶς θά ἐκπληρωθοῦν.
"

Τα σημεία που θίγει ο Πανοσιολογιότατος π. Αρσένιος χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή.

Ο π. Παΐσιος είπε ορισμένα πράγματα.

Ποια εγγύηση όμως έχουμε ότι όποιος τον επικαλείται ότι είπε κάτι αυτό αυτόματα αποδίδει και τα λεχθέντα του π. Παϊσίου;

Εγκυρα κείμενα για τον π. Παΐσιο είναι καταρχήν

1. Τα βιβλία και οι επιστολές που ο ίδιος ο Γέροντας έγραψε.

2. Οι απομαγνητοφωνημένες ομιλίες, που εκδίδει η Ιερά μονή Σουρωτής, για διάφορα θέματα που έκανε στην Αδελφότητα. 

3. Το βιβλίο του Ιερομονάχου Ισαάκ του Αγιορείτου, Βίος του Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, επειδή ο συντάκτης του Ιερομόναχος Ευθύμιος έζησε στην άμεση υπακοή του Γέροντα, αλλά και επειδή για τη σύνταξη του βιβλίου συνεργάστηκαν όλοι οι πατέρες που ήταν υπό την άμεση πνευματική εξάρτηση του Γέροντα Παΐσιου.

Όλα τα υπόλοιπα έργα που έχουν εκδοθεί για τον Γέροντα Παΐσιο περιλαμβάνουν:

1. Είτε κοινοτοπίες που αδικούν τον Γέροντα επειδή τον παρουσιάζουν να λέγει απλά κάποιες ιστορίες άσχετες με τη συνάφεια των λόγων του Αγίου Ασκητή

2. Είτε αποκυήματα της φαντασίας Θεομπαικτών,
οι οποίοι προσπαθούν να οικειωθούν ιδίαν δόξα με το να αποδίδουν στον Γέροντα θαύματα που δεν έκανε και λόγια που δεν είπε.

3. Είτε επικίνδυνες ρήσεις,
οι οποίες, όχι μόνον δεν απηχούν τις απόψεις του Αγίου Γέροντα, αλλά και τον παρουσιάζουν ως ένα είδους μέντιουμ που όλη μέρα καθόταν και μιλούσε για εσχατολογικά θέματα.

Ο π. Αρσένιος Κατελάρης βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

Ευτυχώς τον Γέροντα Παΐσιο δεν τον γνώρισαν μόνο Θεομπαίκτες, ιδιοτελείες ή μικρόνοες άνθρωποι, αλλά δεκάδες - ή ίσως εκατοντάδες χιλιάδες - άνθρωποι, οι οποίοι γνωρίζουν ότι ο π. Παΐσιος για μετάνοια μιλούσε, για αγιότητα μιλούσε, για πνευματικό αγώνα μιλούσε, για άσκηση μιλούσε και τις πληγές της αμαρτίας προσπαθούσε να απαλύνει και να θεραπεύσει.

Οι καθε λογής καταστροφολόγοι ή και Θεομπαίκτες ή μικρόνοες άνθρωποι που θέλει σώνει και καλά να πουν το δικό τους ή και να τα οικονομήσουν από την έκδοση βιβλίων για τον π. Παΐσιο, ούτε τον π. Παΐσιο δεσμεύουν, ούτε την αλήθεια των λόγων, του φρονήματος και της βιοτής του Αγίου Γέροντα απηχούν.

Παναγιώτης Τελεβάντος

Διαβάστε περισσότερα... »

O μοναδικός 20ός αιώνας, συνοπτικά...




Ανασκόπηση στις 10 δεκαετίες του αιώνα που άλλαξε τον κόσμο!

Μπορεί πλέον να κινούμαστε με αποφασιστικότητα στον 21ο αιώνα, για όλους μας όμως ο 20ός ήταν ο αιώνας μας!

Όσο βέβαια απομακρυνόμαστε από τις μνημειώδεις στιγμές που στιγμάτισαν την εποχή που γέννησε τον σύγχρονο κόσμο, τόσο η λήθη κινδυνεύει να σκεπάσει τα παγκόσμια γεγονότα που ακούστηκαν στα πέρατα του κόσμου.

Επιλέγουμε λοιπόν 3-4 κορυφαία γεγονότα ανά δεκαετία, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι. 

Κι αν μια εικόνα ισοδυναμεί πράγματι με χίλιες λέξεις, τότε τα λόγια περιττεύουν...

Δεκαετία 1900
1901 - Η Αυστραλία γίνεται ομόσπονδο κράτος

1903 - Ο άνθρωπος πετάει

1905 - Η Θεωρία της Σχετικότητας προτείνεται από τον Αϊνστάιν 

1907 - Ο Πικάσο εγκαθιδρύει τη σύγχρονη τέχνη

Δεκαετία 1910
1912 - Ο «Τιτανικός» βυθίζεται 

1912 - Ιδρύεται η Δημοκρατία της Κίνας 

1914 - Ξεκινά ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος

1917 - Η Οκτωβριανή Επανάσταση γεννά την κομμουνιστική Ρωσία

Δεκαετία 1920
1920 - Η Ποτοαπαγόρευση γίνεται πράξη

1922 - Ανακαλύπτεται ο Τάφος του Τουταγχαμόν 

1925 - Η τηλεόραση κάνει τα πρώτα της βήματα

1929 - Προβάλλεται η πρώτη έγχρωμη και με ήχο ταινία («On With the Show») 

Δεκαετία 1930
1930 - Προβάλλεται το πρώτο μεγάλου μήκους, έγχρωμο και με ήχο καρτούν

1930 - Ο Γκάντι ηγείται του κινήματος ανεξαρτησίας της Ινδίας

1931 - Εγκαινιάζεται το Empire State Building

1939 - Ξεκινά ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος 

Δεκαετία 1940
1944 - Κατασκευάζεται ο «Colossus», ο πρώτος πλήρως ηλεκτρονικός υπολογιστής

1945 - Κατασκευάζεται η πρώτη ατομική βόμβα της Ιστορίας

1945 - Αναλαμβάνει καθήκοντα ο πρώτος γενικός γραμματέας του νεοϊδρυθέντος ΟΗΕ

1946 - Ξεκινά ο Ψυχρός Πόλεμος

Δεκαετία 1950
1950 - Ξεκινά ο Πόλεμος της Κορέας

1953 - Το «μυστικό της ζωής» αποκαλύπτεται από τους James Watson και Francis Crick μέσα από τη διπλή ελικοειδή μορφή του DNA

1954 - Το «Rock Around The Clock» των Bill Haley & His Comets κάνει το ροκ εν ρολ παγκόσμια τρέλα

1957 - Ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος Sputnik 1 τίθεται σε τροχιά γύρω από τη Γη

Δεκαετία 1960
1962 - Κυκλοφορεί το «Spacewar», το πρώτο παιχνίδι για υπολογιστή

1967 - Ο Τσε Γκεβάρα εκτελείται στη Βολιβία

1969 - Ο άνθρωπος κάνει το πρώτο του «μικρό βήμα» στη Σελήνη

Δεκαετία 1970
1973 - Το εμπάργκο του OPEC προκαλεί παγκόσμια πετρελαϊκή κρίση

1973 - Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία αφαιρεί την ομοφυλοφιλία από τη λίστα των ψυχιατρικών διαταραχών

1979 - Η Μάργκαρετ Θάτσερ γίνεται η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Βρετανίας

1979 - Ο Αγιατολάχ Χομεϊνί γίνεται ηγέτης του Ιράν

Δεκαετία 1980
1980 - Ο Τζον Λένον πυροβολείται 

1984 - Καταφτάνει στην αγορά ένα PC αλλιώτικο από τα άλλα: το Macintosh της Apple 

1986 - Η πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ σπέρνει τον όλεθρο στην Ευρώπη

1988 - Το Ίντερνετ κάνει τα πρώτα δειλά βήματά του για το κοινό

Δεκαετία 1990
1990 - Ξεκινά ο Πόλεμος του Κόλπου

1991 - Η Σοβιετική Ένωση καταρρέει

1996 - Κλωνοποιείται το πρόβατο Ντόλι 

2000 (31 Δεκεμβρίου) - Ολοκληρώνεται η δεύτερη χιλιετία από τη γέννηση του Χριστού

Διαβάστε περισσότερα... »