Κοιτώντας το δέντρο... χάνεις το δάσος. Έτσι μας ελέγχουν, πλήρως...

Επιμέλεια: Δρ Δημήτρης Περδετζόγλου

Υπάρχει μια περίεργη σχέση ανάμεσα σ' αυτά που βλέπουμε και σ' αυτά που αντιλαμβανόμαστε. Είναι πολύ εύκολο, στρέφοντας την προσοχή μας σε κάτι συγκεκριμένο, να μην αντιληφθούμε ουσιώδη πράγματα που εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας.

Πάνω σ' αυτό το παιχνίδι του μυαλού, στηρίζεται και η τέχνη της μαγείας, όπως αναλύει το περιοδικό Wired στο άρθρο του Magic and the Brain. Πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποιεί αυτή την δυσκολία του εγκεφάλου μας να αντιληφθεί πράγματα στα οποία δεν εστιάζουμε την προσοχή μας, σε συνδυασμό με το στοιχείο του αιφνιδιασμού, καθώς είναι ευκολότερο να περάσει κάτι απαρατήρητο όταν δεν είμαστε ενημερωμένοι για την ύπαρξη του.

Τα video που ακολουθούν είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα των όσων αναφέρθηκαν και τα αποτελέσματά τους θα σας εκπλήξουν!

πηγή

Δείτε κι άλλα... "Visual Awareness Tests"

Διαβάστε περισσότερα... »

Οι άγιοι, το παράδειγμά μας

«Ας μετανοήσουμε λοιπόν γνήσια, για να ελευθερωθούμε από τα πάθη και να επιτύχουμε την άφεση των αμαρτιών. Ας περιφρονήσουμε τα πρόσκαιρα, για να μην μαχόμαστε για αυτά με τους ανθρώπους και παραβούμε την εντολή της αγάπης, και εκπέσουμε από την αγάπη του Θεού. Ας περπατούμε κατά το Πνεύμα, και ας μην εκτελούμε την επιθυμία της σαρκός.

Ας αγρυπνούμε, ας καθαριστούμε, ας αποβάλλουμε λοιπόν τον ύπνο της πνευματικής τεμπελιάς. Ας γίνουμε ζηλωτές των αγίων αθλητών του Κυρίου· ας μιμηθούμε τους αγώνες τους ξεχνώντας τα παλιά, και αποβλέποντας στα μέλλοντα. Ας μιμηθούμε τον ακατάπαυστο δρόμο τους, την ζέουσα προθυμία, την προσμονή της εγκράτειας, τον αγιασμό που φέρει η σωφροσύνη, την γενναιότητα της υπομονής, την ανοχή της μακροθυμίας, τον οίκτο της συμπάθειας, την ηρεμία της πραότητας, την θερμότητα του ζήλου, το ανυπόκριτο της αγάπης, το ύψος της ταπεινοφροσύνης, την απλότητα της ακτημοσύνης, την ανδρεία, την καλοσύνη, την επιείκεια.

Μην υπερηφανευόμαστε στις ηδονές, μην υπερηφανευόμαστε με λογισμούς, μην μολύνουμε την συνείδηση, να διώκουμε την ειρήνη και τον αγιασμό, χωρίς του οποίου κανείς δεν θα δει τον Κύριο. Και με αυτά θα φύγουμε από τον κόσμο, αδελφοί, και από τον κοσμοκράτορα. Ας εγκαταλείψουμε την σάρκα και τα σαρκικά. Ας ανατρέξουμε στους ουρανούς, εκεί θα έχουμε το πολίτευμα.

Ας μιμηθούμε τον θείο Απόστολο, ας κατανοήσουμε τον Αρχηγό της ζωής, ας απολαύσουμε την πηγή της ζωής. Ας χορέψουμε με τους αγγέλους, μαζί με τους αρχαγγέλους ας υμνήσουμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, στον οποίο είναι η δόξα και η εξουσία μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, τώρα και για πάντα, και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν».

(Λόγοι ασκητικοί, άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής) 

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Από πού προέρχεται η λέξη «σπα»;

Λόγω του γνωστού γλωσσικού μιμητισμού η λέξη «σπα» ακούγεται ολοένα και πιο συχνά στο σύγχρονο ελληνικό λεξιλόγιο. Προσδιορίζει όλους εκείνους τους φυσικούς ή τεχνητούς τόπους για την περιποίηση και την αναζωογόνηση του σώματος. Πρόκειται για κέντρα αισθητικής ή φυσικά θέρετρα όπου συνήθως γίνεται χρήση ιαματικών λουτρών με μεταλλικά ύδατα. Αντίστοιχα με το βαλανείο και τις θέρμες των αρχαίων Ελλήνων, η λέξη «σπα» στην εποχή μας προσδιορίζει την καλοπέραση, την ξενοιασιά και τον απόλυτο φιληδονισμό.

Η λέξη προέρχεται από τη βελγική πόλη Σπα στην περιφέρεια της Λιέγης (Spa, province de Liège), μια μικρή κωμόπολη μόλις 10.000 κατοίκων που, αν και ήταν γνωστή για τα ιαματικά λουτρά της από τη ρωμαϊκή εποχή, απέκτησε πανευρωπαϊκή φήμη το 18ο αιώνα όταν καθιερώθηκε ως θέρετρο της καλής κοινωνίας και μόνιμη λουτρόπολη της αριστοκρατικής Ευρώπης. Γι’ αυτό και εδώ λειτούργησε το πρώτο σύγχρονο καζίνο της Ευρώπης.

H πόλη Σπα συγκέντρωνε -εκτός από την αριστοκρατία- και τους διανοούμενους της Ευρώπης, όπως ο Βίκτωρ Ουγκό, ο Αλέξανδρος Δουμάς, ο Καζανόβα και άλλοι, οι οποίοι πρωτογνώριζαν τις αρωματοθεραπείες, τα ζεστά και κρύα λουτρά. 

Όλα αυτά, δηλαδή, που στα μέρη μας ήταν γνωστά από την αρχαιότητα και διατηρήθηκαν και στην περίοδο της τουρκοκρατίας (Αιδηψό, Καΐάφα, Λαγκαδά, Σμόκοβου, Νιγρίτα και αλλού). Τελικά, καθιερώθηκε η ο ονομασία της βελγικής πόλης Σπα για να δηλώσει κάτι που οι Ελληνες χρησιμοποιούσαν ασταμάτητα από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Τι είναι το οξειδωτικό στρες;

Ίσως να έχετε ακούσει πολλές φορές πως οι τροφές που είναι πλούσιες σε αντιοξειδωτικά προσφέρουν πολλαπλά οφέλη στον οργανισμό μας. Πιθανώς, όμως, να μην γνωρίζετε το γιατί είναι τόσο σημαντικά για την υγεία μας. Η απάντηση είναι πως ενισχύουν τον οργανισμό μας στην καταπολέμηση του λεγόμενου οξειδωτικού στρες.

Τι είναι το οξειδωτικό στρες;
Το σώμα μας αντιδρά συνεχώς με το οξυγόνο καθώς εισπνέουμε και τα κύτταρά μας παράγουν ενέργεια. Ως συνέπεια αυτής της δραστηριότητας, είναι παράγονται ιδιαίτερα αντιδραστικά μόρια, γνωστά ως ελεύθερες ρίζες. Οι ελεύθερες ρίζες αυτές ρίζες αλληλεπιδρούν με άλλα μόρια εντός των κυττάρων και αυτό μπορεί να προκαλέσει οξειδωτική βλάβη στις πρωτεΐνες, στις μεμβράνες και στα γονίδια.

Η οξειδωτική βλάβη έχει ενοχοποιηθεί ως αιτία πολλών ασθενειών, όπως ο καρκίνος και η νόσος Alzheimer και έχει αντίκτυπο στη διαδικασία γήρανσης του σώματος. Εξωτερικοί παράγοντες, όπως η ρύπανση, το φως του ήλιου και το κάπνισμα μπορούν επίσης να προκαλέσουν την παραγωγή ελεύθερων ριζών.

Πώς αντιμετωπίζει ο οργανισμός μας τις ελεύθερες ρίζες;
Για την αντιμετώπιση του οξειδωτικού στρες, το σώμα παράγει ένα οπλοστάσιο αντιοξειδωτικών. Η «δουλειά» των αντιοξειδωτικών είναι να εξουδετερώσουν τις ελεύθερες ρίζες που μπορούν να βλάψουν τα κύτταρα μας. Η ικανότητα του σώματός μας να παράγει τα αντιοξειδωτικά (μεταβολική διαδικασία) ελέγχεται από τον οργανισμό μας και επηρεάζεται από την έκθεσή μας σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως η διατροφή και το κάπνισμα.

Αλλαγές στον τρόπο ζωής μας οι οποίες περιλαμβάνουν περισσότερες εστίες ρύπανσης από το περιβάλλον και λιγότερη ποιότητα στη διατροφή μας σημαίνει ότι είμαστε εκτεθειμένοι σε περισσότερες ελεύθερες ρίζες.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να ενισχύσουμε την καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών;
Η εσωτερική παραγωγή αντιοξειδωτικών από το σώμα μας δεν είναι αρκετή για να εξουδετερώσει όλες τις ελεύθερες ρίζες. Για να βοηθήσετε το σώμα σας να αμυνθεί, ενισχύστε τον με την διατροφική πρόσληψη σας των αντιοξειδωτικών. Στις τροφές που είναι πλούσιες σε αντιοξειδωτικά συμπεριλαμβάνονται: οι ντομάτες, τα εσπεριδοειδή, το τσάι και τα καρότα.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Γιατί δεν απεικονίζεται η Θεοτόκος, στην Ορθόδοξη εικόνα της Πεντηκοστής; (Λ. Οὐσπένσκυ)

Η εικόνα της καθόδου του Αγίου Πνεύματος, αντιστοιχεί πλήρως προς τα λειτουργικά κείμενα της Πεντηκοστής μεταφέροντας ολοκληρωμένα την σημασία της· το δογματικό περιεχόμενο της εικόνας δεν επιδέχεται κανένα είδος επέμβασης, όπως αυτή της Παρθένου.

Η εισαγωγή της Θεοτόκου στον αποστολικό κύκλο θα έθετε το ερώτημα: τι σημαίνει η παρουσία Της; Ποιά τροποποίηση φέρνει στην σημασία της εικονογραφίας της Πεντηκοστής; Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις για την παρουσία Της· ας την δούμε καλύτερα.

Ο L. Reau εκφράζει την παρακάτω σκέψη: «Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η Παρθένος σημαίνει, εδώ, ο,τι και στην Ανάληψη· συμβολίζει την Εκκλησία. Οι απόστολοι σχηματίζουν κύκλο γύρω από την Παρθένο που προεδρεύει της σύναξης χωρίς να μετέχει στο θαύμα».

Αυτό όμως δεν είναι ακριβές από ορθόδοξη άποψη: η Θεοτόκος μετέχει του θαύματος. Δεν συμμετέχει στα άμεσα αποτελέσματα και δεν παίζει κάποιο ενεργό ρόλο στο κήρυγμα και στα μυστήρια. 

Γιά ο,τι αφορά στον συμβολισμό της Εκκλησίας μέσα από το Πρόσωπο της Παρθένου, μία ανάλογη εκτίμηση διατυπώθηκε από τους ορθοδόξους στην διάρκεια της συζήτησης: «Η Θεοτόκος είναι μία εικόνα της Εκκλησίας, πράγμα που σημαίνει ότι η χάρη του Αγίου Πνεύματος αναπαύεται όχι μόνο στους δώδεκα αλλά σ᾿ ολόκληρη την Εκκλησία»).

Αυτός ο συλλογισμός, όπως και του L.Reau, συγκροτείται βάσει αναλογίας με την εικόνα της Αναλήψεως. Δεν είναι δυνατόν όμως να χαράζεται με τέτοιο μηχανικό τρόπο μία αναλογία ανάμεσα σε δυό εικόνες των οποίων η σημασία είναι πολύ διαφορετική. Αν κατανοήσουμε με τον ίδιο τρόπο την παρουσία της Παρθένου, η Εκκλησία εικονίζεται δυό φορές: απ᾿ αυτήν την ίδια την Θεοτόκο και από τους δώδεκα αποστόλους, εκτός κι αν βλέπει κανείς τους αποστόλους ως αντιπροσώπους της εκκλησιαστικής ιεραρχίας. Είναι σωστό ότι η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος συντελέσθηκε για όλη την Εκκλησία. 

Οι πύρινες γλώσσες όμως τοποθετήθηκαν πάνω σε κάθε πρόσωπο που ήταν παρόν κατέβηκαν χωριστά για καθένα μέλος της Εκκλησίας, όπως και για την Θεοτόκο ως ανθρώπινο πρόσωπο. Ο αγιασμός του Αγίου Πνεύματος δεν δόθηκε σ᾿ ένα πρόσωπο μέσω άλλου, αλλά άμεσα στο καθένα ως μέλος της Εκκλησίας. Γι᾿ αυτό και η κάθοδός Του στην Θεοτόκο δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως μια κάθοδος στο σύνολο της Εκκλησίας μέσω του προσώπου Της. 

Μιά προσωποποίηση δεν θα είχε κανένα νόημα εδώ. Η Θεοτόκος μπορεί να προσωποποιήσει την Εκκλησία ως δοχείον περιέχον την θεότητα αλλά όχι ως το σύνολο των ανθρώπων που συνιστούν το σώμα της Εκκλησίας. Κανένα συγκεκριμένο πρόσωπο δεν μπορεί να προσωποποιήσει ένα άλλο, η ένα σύνολο ανθρώπων. Γενικά μπορούμε να προσωποποιήσουμε ο,τι τα πρόσωπα εκείνα έχουν κοινό, όπως την ανθρώπινη φύση, πεπτωκυία πριν από την Σάρκωση, καθαγιασμένη μετά απ᾿ αυτήν.

Η Πεντηκοστή είναι το δώρο της αγιότητας πάντα μοναδικό και προσωπικό και που δεν αντικαθίσταται από κανέναν άλλον· η αγιότητα του προσώπου της Θεοτόκου είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση και δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλη περίπτωση. Είναι αλήθεια ότι κατά την Πεντηκοστή, κατά την θέωση δηλαδή του ανθρώπου, η Παναγία βρίσκεται πρώτη και υψηλότερα από κάθε άλλο αγιασμένο πιστό. Γιά τον λόγο αυτό μερικοί βλέπουν στην απεικόνισή Της στην Πεντηκοστή. 

Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι η Εκκλησία εξαίρεσε από την ακολουθία της Πεντηκοστής το θέμα της θέωσης μεταφέροντας το σε μία άλλη ημέρα: την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή. Η ημέρα αυτή αφιερώθηκε στον εορτασμό των αποτελεσμάτων της Πεντηκοστής· μετά Πάντων των Αγίων η Θεοτόκος τιμάται ιδιαίτερα: «Προ δε πάντων και εν πάσι και μετά πάντων την των Αγίων Αγίαν, την υπεραγίαν και αυτών υπερσυγκρίτως κρείττονα των αγγελικών ταγμάτων, την Κυρίαν ημών και Δέσποιναν Θεοτόκον, Μαρίαν την αειπάρθενον» (Συναξάριον της Κυριακής των Αγίων Πάντων).

Δεν υπάρχουν, όπως είπαμε, θεολογικές μελέτες της εικονογραφίας της Πεντηκοστής. Βρίσκουμε όμως αναφορές, όπως αυτή του επισκόπου Κασσιανού και του M. Spassky. Ο π. Σέργιος Μπουλγκάκωφ δεν αναφέρεται στην εικονογραφία της Πεντηκοστής, αλλά εξηγεί την παρουσία της Θεοτόκου στην αποστολική σύναξη. Κατ᾿ αυτόν «η Θεοτόκος είχε δεχθεί την προσωπική της Πεντηκοστή κατά τον Ευαγγελισμό όταν το Άγιο Πνεύμα κατήλθε επ᾿ Αυτήν (κατά την μαρτυρίαν της εικονογραφίας πήρε μορφή περιστεράς όπως και κατά την Βάπτιση) και είχε ήδη προσωπικά τέλεια καθαγιασθεί και χαριτωθεί…», όμως «όφειλε μ᾿ ολόκληρη την ανθρωπότητα και την κτίση να δεχθεί το Άγιο Πνεύμα την Πεντηκοστή, που θα σήμαινε για Εκείνην την «σωτηρία», δηλαδή την κατάργηση της δύναμης του προπατορικού αμαρτήματος σ᾿ ολόκληρη την κτίση κι Εκείνην προσωπικά. την εικόνα του πρώτου ανθρώπου που ενώθηκε με τον Θεό.

Η Θεοτόκος ΗΤΑΝ ΠΑΡΟΥΣΑ στην σύναξη της Πεντηκοστής και εδέχθη πύρινη φλόγα για Εκείνην προσωπικά και για ολόκληρη την δημιουργία.

Βλέπουμε εδώ μια αναλογία ανάμεσα σε δυό γεγονότα θεμελιωδώς διαφορετικά: τον Ευαγγελισμό – την συγκατάθεση και την υποδοχή του Θεού από την Παρθένο Μαρία εκ μέρους ολόκληρης της κτίσης (όρος της σωτηρίας μας, διαφορετικά ο Ευαγγελισμός θα σήμαινε μία εξατομικευμένη υπόθεση) και την Πεντηκοστή, δηλαδή την κάθοδο του Τρίτου Προσώπου του Θεού πάνω σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε μέλος της Εκκλησίας.

Αν η Θεοτόκος συγκεφαλαιώνει εδώ, όπως και στον Ευαγγελισμό, ολόκληρη την κτίση, για την οποία θα λάβαινε το Άγιο Πνεύμα, η κάθοδος του Παρακλήτου στ᾿ άλλα μέλη της Εκκλησίας γίνεται ακατανόητη.

…Αν παραμείνουμε στην παραδοσιακή σύνθεση της εικόνας της Πεντηκοστής και εισαγάγουμε μόνο την Παρθένο δημιουργείται διαφωνία ανάμεσα στην εικόνα και την ακολουθία της εορτής. Επί πλέον, όποια κι αν είναι η εξήγηση της παρουσίας της Θεοτόκου μέσα στην εικόνα διπλασιάζει, κάτι η κάποιον: αν πούμε ότι προσωποποιεί την κτίση η την αντιπροσωπεύει, τότε σε τι χρησιμεύει η απεικόνιση του «Κόσμου»;

Αν πούμε ότι δηλώνει την «καινή κτίση», την Εκκλησία, τότε γιατί να υπάρχουν οι απόστολοι; Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος συγχρόνως σ᾿ Εκείνη που εκπροσωπεί τα μέλη της Εκκλησίας και στα μέλη που εκπροσωπούνται διά της παρουσίας Της δεν είναι το ίδιο ακατανόητο;

Γεγονός είναι ότι η εικόνα της καθόδου του Αγίου Πνεύματος και της Θεοτόκου είναι τόσο πλούσιες η καθεμιά από το δικό της περιεχόμενο, που δεν μπορούν να συζευχθούν. Μπορούμε να πούμε ότι η εικόνα της καθόδου του Αγίου Πνεύματος με την παρουσία της Θεοτόκου είναι όχι μόνο λανθασμένη, αλλά παύει να είναι εικόνα της Πεντηκοστής.

Δεν είναι ζήτημα συνύπαρξης δυό εικονογραφιών της Πεντηκοστής με η χωρίς την Παρθένο.

Την περίοδο παρακμής της εικονογραφίας, στα τέλη του ΙΣΤ´ και κατά τον ΙΖ´ αιώνα, άρχισαν στην Ρωσία να εικονίζουν την Παρθένο στις εικόνες της Πεντηκοστής.

Δεν έμειναν όμως εκεί. Από την εποχή αυτή, κατά την βαθυστόχαστη παρατήρηση ενός σύγχρονου ιστορικού της τέχνης, οι εικονογράφοι «αρχίζουν να σκέφτονται». Αρχίζοντας λοιπόν να σκέφτονται, θυμήθηκαν ότι ο απόστολος Παύλος ήταν απών από την σύναξη. Τον καταργούν λοιπόν. Στην συνέχεια περιβάλλουν την Θεοτόκο με τις μυροφόρες γυναίκες, αφού ήταν παρούσες, και προσθέτουν μερικούς πιστούς. 

Ο «Κόσμος» καταργείται. Σύμφωνα με την περιγραφή των Πράξεων η σύνθεση γεμίζει αταξία και ποικιλία. Μ᾿ άλλα λόγια αναπαρέστησαν ο,τι έβλεπαν άνθρωποι ξένοι προς την Εκκλησία κι όχι αυτό που βλέπει η Εκκλησία, αυτό από το οποίο ζεί, αυτό στο οποίο μας καλεί. Ολόκληρη η σύνθεση της εικόνας αποσυντέθηκε στην κυριολεξία, χάνοντας την αρμονία και τον ρυθμό της, με τρόπο που το εκκλησιολογικό της νόημα και το περιεχόμενό της εξαφανίσθηκαν. 

Έτσι η εικόνα της Πεντηκοστής μεταμορφώθηκε σ᾿ ένα πίνακα ιστορικού θέματος φθάνοντας, στην καλύτερη περίπτωση, να χρησιμεύει ως εικονογράφηση του χωρίου των Πράξεων, αλλά αδυνατώντας πλέον να μεταδώσει το νόημα της εορτής.

Αν παρατηρήσουμε τους σύγχρονους εικονογράφους, θα δούμε ότι αυτοί που εισάγουν την Θεοτόκο στην εικόνα της Πεντηκοστής ακολουθούν τον ίδιο δρόμο σε γενικές γραμμές. Είναι αδύνατο να μη διακρίνουμε μία λογική συνέπεια.

Η εισαγωγή της Θεοτόκου οδηγεί στην τροποποίηση ολόκληρης της σύνθεσης της εορτής και στην εξαφάνιση του δογματικού της χαρακτήρα καθώς και του πλούτου του περιεχομένου της. Λογική αναγκαιότητα απαιτεί την κατάργηση του «Κόσμου» κι η εικόνα από τριαδολογική γίνεται εικόνα της Θεοτόκου, της παράστασής Της ανάμεσα στους αποστόλους παρόμοια μ᾿ εκείνη του Χριστού ανάμεσα στους αποστόλους.

…Γιατί λοιπόν μία εικόνα της καθόδου του Αγίου Πνεύματος παύει να είναι εικόνα της Πεντηκοστής όταν εισαγάγουμε την Παρθένο; Το ερώτημα επανέρχεται και για την ακολουθία της Πεντηκοστής, όπου η Θεοτόκος δεν αναφέρεται ανάμεσα στα πρόσωπα και τιμάται μόνο μέσα στα χριστολογικά πλαίσια.

Στην Ανάληψη, είδαμε ότι η Παρθένος εικονίζεται γιατί η εικόνα της εορτής αυτής είναι εικόνα της Εκκλησίας και η πληρότητά της βρίσκεται στον εικονισμό της Κεφαλής της, του Ιησού Χριστού, της Μητρός Του, των αποστόλων και των αγγέλων.

Αντίθετα, στην εικόνα της Πεντηκοστής, που είναι επίσης μια εικόνα της Εκκλησίας, η πληρότητα βρίσκεται ακριβώς στην παρουσία μόνο των αποστόλων χωρίς κάποιο πρόσωπο στην κεφαλή του κύκλου τους. Η Θεοτόκος είναι απούσα όχι γιατί, επαναλαμβάνουμε, δεν ήταν στην σύναξη, αλλά γιατί η παρουσία Της δεν ταιριάζει σε ο,τι η Εκκλησία θέλει να μας αποκαλύψει διά της εικόνος και της Λειτουργίας της Πεντηκοστής.

Μέσα στην σειρά των μεγάλων εορτών η Πεντηκοστή έχει μία ιδιαίτερη σημασία, γιατί πανηγυρίζει την αρχή της οικονομίας του Τρίτου Προσώπου, του Αγίου Πνεύματος.

Στην Ανάληψη ολοκληρώθηκαν τα σωματικά έργα του Χριστού, «τα σωματικά του Χριστού πέρας έχει, μάλλον δε τα της σωματικής ενδημίας». Τι αναφέρεται στον Χριστό; ρωτάει.

«Η Παρθένος, η γέννηση, η φάτνη…», δηλαδή ο,τι συνδέεται άμεσα με την Μητέρα Του, πρόσωπο που πραγμάτωσε την Σάρκωση μεταδίδοντας στον Χριστό τον χαρακτήρα της ανθρώπινης φύσης μας. Με την Πεντηκοστή «αρχίζουν τα έργα του Πνεύματος» συνεχίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, η επίγεια οδός της Εκκλησίας μέσα στην πληρότητα της ζωής της, μέσα στην Χάρη.



Η Πεντηκοστή είναι πάνω απ᾿ όλα πνευματική γέννηση του ανθρώπου εν Αγίω Πνεύματι. «Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός». Κατά την ενανθρώπηση ο Θεός γεννάται μέσα στην σάρκα, γίνεται άνθρωπος. Από την Πεντηκοστή κι ύστερα ο άνθρωπος διά της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος μπορεί να θεωθεί. Διά του Αγίου Πνεύματος «ο Θεός Λόγος του Πατρός εμβαίνει και εις ημάς», λέει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, «καθώς και εις την κοιλίαν της Αειπαρθένου, τον οποίον τον δεχόμεθα διδασκόμενοι την ευσέβειαν και ευρίσκεται μέσα εις ημάς, ωσάν σπόρος… και ημείς συλλαμβάνομεν αυτόν όχι σωματικώς, καθώς συνέλαβεν αυτόν η Παρθένος και Θεοτόκος Μαρία, αλλά πνευματικώς μεν, ουσιωδώς δε».

Μιλώντας στην συνέχεια για την πνευματική γέννηση του ανθρώπου, ο άγιος Συμεών υπογραμμίζει την διαφορά από την εν σαρκί γέννηση του Χριστού:

«Ότι άλλη είναι η ένσαρκος γέννησις του Θεού Λόγου οπού έγινεν από την Θεοτόκον και άλλη εκείνη όπου γίνεται πνευματικώς από ημάς. Διατί η σαρκική γέννησις, όπου εγέννησε τον Υιόν και Λόγον του Θεού όπου εσαρκώθη, εγέννησε το μυστήριον της αναπλάσεως του ανθρωπίνου γένους, και την σωτηρίαν όλου του κόσμου, όπου είναι ο Κύριος ημών και Θεός Ιησούς Χριστός, όπου ένωσε με τον εαυτόν του τα χωρισμένα, ήγουν τον Θεόν και τον άνθρωπον, και εβάστασε την αμαρτίαν του κόσμου. 

Αυτή δε η πνευματική γέννησις όπου γεννά πάντοτε με την χάριν του Αγίου Πνεύματος τον Λόγον της γνώσεως του Θεού εις τας καρδίας μας, τελειώνει το μυστήριον της ανακαινουργώσεως των ανθρωπίνων ψυχών και κάμνει την κοινωνίαν και ένωσιν ημών με τον Υιόν και Λόγον του Θεού και Θεόν».

Η κατά χάριν «μητρότης» είναι επομένως ένα καθήκον προορισμένο για κάθε άνθρωπο. Μέσα σ᾿ αυτά τα πλαίσια η Θεοτόκος είναι ένα ανθρώπινο ον μοναδικό και ξεχωριστό. Κατά την Πεντηκοστή το Άγιο Πνεύμα δίδεται σ᾿ Εκείνην, στο Πρόσωπό Της, για να καταστεί το μέσον της θεώσεως Της· ο δρόμος όμως της ένωσής Της με τον Χριστό είναι δρόμος μοναδικός, γιατί, θα πεί ο άγιος Συμεών «ότι ανίσως εκείνη τον εγέννησε σωματικώς, όμως βεβαιότατα τον είχεν όλον και πνευματικώς μέσα της, και τον έχει και τώρα και πάντοτε ομοίως αχώριστον».

Γιά τον λόγο αυτό, κανένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα δεν μπορεί να τοποθετηθεί στην ίδια θέση, όποια κι αν είναι η αγιότητά του, ακόμα και η αποστολική του αγιότητα. Επομένως η εικόνα της Πεντηκοστής είναι μία εικόνα της Εκκλησίας με τα μυστήρια της, την διδασκαλία της, τους θεσμούς της, την αγιότητά της, δηλαδή τις δομές που η Εκκλησία μας προτείνει.

Η Εκκλησία θεμελιώθηκε στην διπλή έλευση του Λόγου και του Πνεύματος μέσα στον κόσμο. Όπως γνωρίζουμε, η οικονομία του Δευτέρου Προσώπου του Θεού, καθώς και του Τρίτου Προσώπου, έχει καθεμιά τον δικό της χαρακτήρα και νόημα. Είναι αδιαίρετες μεταξύ τους και γι᾿ αυτό στον κανόνα του όρθρου την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος επαναλαμβάνουμε τον ειρμό της Γέννησης του Χριστού. Πράγματι στο φως του Αγίου Πνεύματος μας αποκαλύπτεται η Θεότητα του Χριστού και η Γέννησή Του ως γέννηση του Θεανθρώπου. 

Οι δυό αυτές οικονομίες δεν μπορούν, κατά τον ίδιο τρόπο, να αναμειχθούν. Τα λόγια του αγίου Γρηγορίου του Ναζιανζηνού και του αγίου Συμεώνος του Νέου Θεολόγου δείχνουν ξεκάθαρα ότι η Εκκλησία χαράζει ανάμεσά τους ένα όριο αρκετά καθαρό. Μήπως δεν είναι γι᾿ αυτό που στην Πεντηκοστή εξαιρείται από την εικόνα ο χαρακτήρας της εν σαρκί οικονομίας του Χριστού, δηλαδή η Παρθένος, και δεν παρουσιάζεται ανάμεσα στα πρόσωπα που έλαβαν το Άγιο Πνεύμα;

Η Θεοτόκος δεν συνδέθηκε με την οικονομία του Τρίτου Προσώπου του Θεού, με τα «έργα του Πνεύματος», το ίδιο άμεσα, όπως έγινε με την ενανθρώπηση του Υιού του Θεού. Κατά την οικονομία της σωτηρίας μας ο κυρίαρχος ρόλος Της, δηλαδή ως συμμετεχούσης στην απολύτρωση, είναι πέραν της Πεντηκοστής. 

Όσον αφορά στην οικονομία του Αγίου Πνεύματος, ο πλήρης αγιασμός της Παρθένου αποτελεί έναν από τους σκοπούς του, αναμφίβολα τον πρώτο, ωστόσο η Παναγία δεν αποτελεί ένα μέσον της σωτηρίας μας, όπως συνέβαινε κατά την οικονομία του Λόγου. Δεχόμενη η Θεοτόκος το Άγιο Πνεύμα, όπως και οι άλλοι, δεν το μεταδίδει σε κανέναν, γιατί αποτελεί την προσωπική δωρεά της θέωσής της. 

Η παρουσία της μέσα στην εικόνα παριστά μία ειδική περίπτωση προσωπικής θέωσης. Καμμία εικόνα, όμως, λειτουργική δεν μπορεί να περιορίζεται σε μία ειδική περίπτωση. Γι᾿ αυτό μόνο οι απόστολοι εικονίζονται, και δεν πρόκειται στο σημείο αυτό περί ενός αριθμητικού συμβολισμού· επειδή οι απόστολοι δεν είναι μόνο άνθρωποι που έλαβαν την θέωση αλλά και συνεχιστές του έργου του Χριστού.

Η παρουσία της Θεοτόκου απαλείφει τα όρια ανάμεσα στην οικονομία του Υιού και του Πνεύματος. Συγχέει ο,τι χαρακτηρίζει το μυστήριο «της αναπλάσεως του ανθρωπίνου γένους» με το μυστήριο της «ανακαινίσεως των ανθρωπίνων ψυχών διά της χάριτος του Αγίου Πνεύματος»· συγχέει δηλαδή ο,τι αφορά στην φύση με ο,τι αναφέρεται στα πρόσωπα. Η Πεντηκοστή γίνεται μ᾿ άλλα λόγια μία απλή συνέχεια της σάρκωσης.

Η Θεοτόκος παίρνει την κεντρική θέση σε μία τριαδική εικόνα. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια αντινομία: η εικόνα της Πεντηκοστής είναι μία καθαρά τριαδική εικόνα και κατ᾿ αυτήν την έννοια ξεπερνά την εικόνα της Θεοτόκου.

Η παρουσία Της καλύπτει το ουσιαστικό στοιχείο της εικόνας – την Αγία Τριάδα. Όσο βαθιά και αν είναι η προσκύνηση της Θεοτόκου μέσα στην Ορθοδοξία δεν μπορεί να επικαλύψει την προσκύνηση των Τριών Προσώπων του Θεού. 

Η εικόνα της Πεντηκοστής, όπως είδαμε, είναι και εικόνα της Εκκλησίας· μας δίνει τους κανόνες της θέωσης του ανθρώπου. Υπ᾿ αυτή την έννοια είναι υποδεέστερη της εικόνας της Θεοτόκου γιατί η Θεοτόκος ξεπερνά κάθε κανόνα και η παρουσία της εδώ θα ελαχιστοποιούσε την μοναδική της αξία. Θέλοντας να τιμήσουμε την Παναγία θα καταλήγαμε στο αντίθετο αποτέλεσμα.

Απόσπασμα από το άρθρο “Η εικόνα στο φως της Ορθόδοξης ερμηνείας¨”

Επιμέλεια κειμένου.π.Δημ.Αθανασίου.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Η φιλοσοφία του μυρμηγκιού

Κατά τη διάρκεια της ζωής μου, δίδαξα στα παιδιά ένα απλό αλλά και δυναμικό θέμα: τη φιλοσοφία του μυρμηγκιού.

Νομίζω ότι όλοι μας πρέπει να μελετήσουμε τα μυρμήγκια. Έχουν μια καταπληκτική φιλοσοφία με τέσσερα μέρη.

Το πρώτο μέρος: Τα μυρμήγκια δεν ... τα παρατούν ποτέ. Όταν κατευθύνονται κάπου, κι εσείς προσπαθήσετε να τα σταματήσετε, εκείνα ψάχνουν για άλλο δρόμο. Θα σκαρφαλώσουν από πάνω, θα περάσουν από κάτω, θα συνεχίσουν να ψάχνουν για άλλο τρόπο. Ξεκάθαρη φιλοσοφία: να μην τα παρατάς ποτέ στην αναζήτηση ενός δρόμου που θα σε πάει εκεί που θέλεις να φτάσεις.

Δεύτερον, τα μυρμήγκια όλο το καλοκαίρι σκέφτονται τον χειμώνα. Δεν μπορεί να είστε τόσο αφελείς ώστε να νομίζετε ότι το καλοκαίρι θα διαρκέσει για πάντα. Έτσι τα μυρμήγκια συλλέγουν τα χειμερινά τρόφιμά τους στο μέσο του καλοκαιριού.

Μια παλιά ιστορία λέει, «Μη χτίζεις το σπίτι σου στην άμμο το καλοκαίρι».

Γιατί χρειαζόμαστε αυτή τη συμβουλή; Επειδή είναι σημαντικό να σκεφτόμαστε μπροστά. Να προβλέπουμε. Το καλοκαίρι, πρέπει να σκέφτεστε την καταιγίδα. Καθώς απολαμβάνετε την άμμο και τον ήλιο, πρέπει να σκέφτεστε και τους βράχους.

Το τρίτο μέρος της φιλοσοφίας του μυρμηγκιού είναι ότι τα μυρμήγκια όλο το χειμώνα σκέφτονται το καλοκαίρι. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, τα μυρμήγκια υπενθυμίζουν στον εαυτό τους: «Αυτό δεν θα κρατήσει πολύ. Σύντομα θα βγούμε έξω». Και την πρώτη θερμή ημέρα, τα μυρμήγκια είναι έξω. Όταν ξανάρθει το κρύο, θα γυρίσουν στην τρύπα τους, περιμένοντας να ξαναβγούν όταν πιάσουν οι ζέστες.

Και τώρα, το τελευταίο μέρος της φιλοσοφίας του μυρμηγκιού. Πόσα θα μαζέψει ένα μυρμήγκι κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού για το χειμώνα; Όσα περισσότερα μπορεί. Απίστευτη η φιλοσοφία του "Όσα περισσότερα μπορεί".

Πόσο καταπληκτική φιλοσοφία έχουμε μπροστά μας! Τη φιλοσοφία του μυρμηγκιού. Μην τα παρατάτε ποτέ, κοιτάτε μπροστά, μένετε θετικοί και κάνετε πάντα το καλύτερο που μπορείτε.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Δέκα μέρη, πιο μυστηριώδη και από το Τρίγωνο των Βερμούδων!

Ο καθένας από εμάς κάποια στιγμή στην ζωή του κάτι έχει ακούσει για το Τρίγωνο των Βερμούδων και τα μυστήρια που το περιβάλλουν... Περίεργες... στρεβλώσεις του χρόνου, απαγωγές από εξωγήινους, χαμένη Ατλαντίδα και σκοτεινές συνωμοσίες είναι μόνο μερικές από τις θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν το συγκεκριμένο φαινόμενο. Δεν υπάρχει όμως μόνο το μυστήριο του Τρίγωνου των Βερμούδων που προκαλεί ανατριχίλα και φόβο.

Υπάρχουν άλλα 10 μέρη στην Γη. που αν μάθετε για αυτά είναι σίγουρο πως θα φροντίσετε να τα αποφύγετε στις επόμενες διακοπές σας. Το dinfo φροντίζει να σας προειδοποιήσει…

1. Τα Βουνά της Δεισιδαιμονίας

Τα βουνά της δεισιδαιμονίας είναι μια οροσειρά που βρίσκεται ανατολικά του Φοίνιξ, στην Αριζόνα. Σύμφωνα με το μύθο, κάποια στιγμή το 1800 ένα άτομο που ονομάζονταν Jacob Waltz ανακάλυψε ένα τεράστιο χρυσωρυχείο μέσα στα βουνά που έκτοτε ονομάστηκε ορυχείο του χαμένου Ολλανδού. Για κακή του τύχη όμως ο Waltz πέθανε παίρνοντας στον τάφο την τοποθεσία του ορυχείου.

Τα χρόνια που ακολούθησαν πολλοί ήταν εκείνοι που πήγαν στα βουνά και προσπάθησαν να βρουν τον θησαυρό ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έχασαν την ζωή τους σε αυτή την προσπάθεια. Σήμερα στα βουνά της δεισιδαιμονίας δεν πηγαίνουν τουρίστες αλλά ούτε και επίδοξοι χρυσοθήρες.

Οι κάτοικοι των γύρω περιοχών υποστηρίζουν πως τα φαντάσματα εκείνων που πέθαναν αναζητώντας το χαμένο ορυχείο στοιχειώνουν την οροσειρά “Superstition Mountains” όπως την ονόμασαν.

Αλλά δεν είναι μόνο τα φαντάσματα. Ένας παλιός Ινδιάνικος θρύλος θέλει το θησαυρό να φρουρείται από πλάσματα που ονομάζονται Tuar-Tums («Μικροί άνθρωποι»). Αυτά ζουν κάτω από τα βουνά, σε σπηλιές και σήραγγες και σκοτώνουν όποιον τολμήσει να πλησιάσει.

2. Η Ανωμαλία του Νότιου Ατλαντικού

Αναρωτηθήκατε ποτέ αν υπάρχει περιοχή που να θυμίζει «Τρίγωνο των Βερμούδων» στο Διάστημα; Υπάρχει και ονομάζεται South Atlantic Anomaly (Ανωμαλία του Νότιου Ατλαντικού). Η SAA είναι η περιοχή που αποδυναμώνει το μαγνητικό πεδίο της Γης γρηγορότερα από κάθε άλλη περιοχή. Βρίσκεται ανάμεσα στο Νότιο Ατλαντικό και στο κέντρο της Νότιας Αμερικής μόλις λίγο έξω από τις ακτές της Βραζιλίας. 

Είναι ένας αρκετά γνωστός κίνδυνος για τα διαστημικά σκάφη, δεδομένου ότι δημιουργεί μια απότομη πτώση του πεδίου, ωθώντας φορτισμένα σωματίδια στην τροχιά των δορυφόρων με αποτέλεσμα το βραχυκύκλωμα των ηλεκτρονικών τους οργάνων.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το τηλεσκόπιο Hubble όταν κοιτάζει προς αυτή την κατεύθυνση παρουσιάζει σχεδόν πάντα ανωμαλίες, οι κάτοικοι του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού αποφεύγουν τους διαστημικούς περιπάτους όταν διέρχονται μέσα από το SAA (κάτι που συμβαίνει μέχρι και 5 φορές την ημέρα) ενώ πολλοί αστροναύτες αναφέρουν ότι βλέπουν «πεφταστέρια» και παράξενα φώτα στο οπτικό πεδίο τους.

3. Η εξαφάνιση των κατοίκων του χωριού Burial

Η εξαφάνιση ενός ανθρώπου δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Η εξαφάνιση ενός όμως ολόκληρου χωριού είναι από τα γεγονότα που μένουν για πάντα στην ιστορία. Όλα συνέβησαν το Νοέμβριο του 1930 όταν ο Joe Labelle έψαχνε για καταφύγιο για να περάσει τη νύχτα. 

Ο γουνέμπορος στο επάγγελμα Labelle αποφάσισε τελικά να πάει με τα πόδια σε ένα χωριό Εσκιμώων, στις όχθες της λίμνης Anjikuni, στο Βόρειο Καναδά. Το χωριό Burial που ακόμη και σήμερα οι γνώμες διίστανται για τον πληθυσμό του, άλλοι υποστηρίζουν ότι είχε 30 και άλλοι 2.000 κατοίκους, δεν του ήταν άγνωστο. Το είχε επισκεφτεί πολλές φορές στο παρελθόν για να πουλήσει τις γούνες του. Όταν έφτασε όμως τον περίμενε μια μεγάλη έκπληξη!

Οι κάτοικοι του χωριού δεν υπήρχαν πουθενά, όλα όμως τα πράγματα τους ήταν εκεί, τα ρούχα τους, τα όπλα τους, υπήρχαν πιάτα με φαγητό στα τραπέζια ακόμη και ένα δοχείο με νερό που έβραζε πάνω από μια χαμηλή φωτιά. 

Ο Labelle τηλεγράφησε στην RCMP (Royal Canadian Mounted Police) και η έρευνα ξεκίνησε. Τα αποτελέσματα δεν έριξαν φως στην υπόθεση. Δεν βρέθηκε κανένα ίχνος από κανέναν κάτοικο. Το μόνα που βρέθηκαν, 300 περίπου μέτρα από το χωριό, ήταν επτά πεθαμένα σκυλιά των Εσκιμώων θαμμένα στο χιόνι. Ωστόσο το πιο παράξενο εύρημα υπήρξε στο χώρο ταφής του χωριού. Όλοι οι τάφοι είχαν ανοιχτεί και κανένα πτώμα δεν υπήρχε στο εσωτερικό τους.

Τι είναι αυτό που πραγματικά συνέβη; Ως εξήγηση έχουν αναφερθεί όλα όσα θα μπορούσαν να προκαλέσουν την εξαφάνιση ενός ολόκληρου μικρού χωριού! 

Εξωγήινοι, φαντάσματα ακόμη και βρικόλακες αν και η επίσημη ιστοσελίδα της Καναδικής Δασοφυλακής θεωρεί το γεγονός ως ένα κακόγουστο αστικό μύθο. Γεγονός πάντως είναι ότι το μυστήριο της εξαφάνισης των κατοίκων του χωριού Burial παραμένει δίχως πειστική εξήγηση μέχρι σήμερα.

4. Η Θάλασσα του Διαβόλου

Η Θάλασσα του Διαβόλου ή το Τρίγωνο του Δράκου είναι μια περιοχή στον Ειρηνικό Ωκεανό, όπου τα περίεργα συμβάντα που βιώνουν οι επισκέπτες της ανταγωνίζονται επάξια αυτά του Τριγώνου των Βερμούδων. Βρίσκεται στα ανοικτά των ακτών της Ιαπωνίας, κοντά στο νησί Μιγιάκι, περίπου 10 χλμ μακριά από το Τόκιο. Μαγνητικές ανωμαλίες, ανεξήγητα φώτα και αντικείμενα, και φυσικά, μυστηριώδεις εξαφανίσεις είναι μόνο μερικά από τα φαινόμενα που συχνά σήμερα αποδίδονται σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία.

Κάποιοι αρχαίοι θρύλοι μιλούσαν για δράκους που ζούσαν στα ανοικτά της Ιαπωνίας και καταβρόχθιζαν τα πλοία που έβρισκαν στο δρόμο τους. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, Τσαρλς Μπέρλιτζ, η Ιαπωνία έχασε πέντε πολεμικά πλοία την περίοδο 1952-1954, με 100 επιστήμονες να εξαφανίζονται μαζί με αυτά. 

Μετά από αυτό η ιαπωνική κυβέρνηση έστειλε ένα ερευνητικό σκάφος, το Kaio Maru No. 5, για να διερευνήσει τι προκάλεσε την εξαφάνιση των πλοίων και τι πραγματικά συνέβαινε σε αυτό το σημείο της θάλασσας. Το Kaio Maru και το πλήρωμά του, συνολικά 31 άνθρωποι, είχαν την τύχη των πολεμικών πλοίων. Κανείς δεν τους είδε και κανείς δεν έμαθε ποτέ τι απέγιναν.

Μια άλλη ιστορία αναφέρει ότι όταν ο Κουμπλάι Χαν προσπάθησε να εισβάλει στην Ιαπωνία από τη Θάλασσα του Διαβόλου, έχασε τουλάχιστον 40.000 άνδρες. Τι συμβαίνει πραγματικά; Υπάρχουν οι συνήθεις θεωρίες που ακούγονται και για το Τρίγωνο του Διαβόλου (ΑΤΙΑ, πύλες σε παράλληλα σύμπαντα, Ατλαντίδα) αλλά υπάρχουν και θεωρίες που θεωρούν υπεύθυνα τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία αλλά και την υψηλή ηφαιστειακή δραστηριότητα που υπάρχει στην περιοχή.

5. Το ράντζο Bigelow

Το Ράντζο Bigelow, γνωστό και ως skinwalker Ranch, είναι ένα κτήμα 480 στρεμμάτων στα βορειοδυτικά της Γιούτα, στο οποίο έχουν αναφερθεί αμέτρητες θεάσεις UFO, ανεξήγητοι ακρωτηριασμοί ζώων και πολλά ακόμη παράξενα περιστατικά. Αν και τα μυστηριώδη γεγονότα έχουν ξεκινήσει να καταγράφονται από τη δεκαετία του ’50, μερικές από τις πιο παράξενες ιστορίες έχουν συμβεί σε ένα ζευγάρι κτηνοτρόφων, τον Terry και την Gwen Sherman, που αγόρασε και ζει στο ράντζο από το 1994.Την πρώτη ημέρα που μπήκαν στο κτήμα σαν ιδιοκτήτες είδαν ένα μεγάλο λύκο να τους κοιτάζει από απόσταση. Προσπάθησαν να τον πλησιάσουν με σκοπό να τον εξημερώσουν ιδέα που όπως αποδείχτηκε δεν ήταν καθόλου έξυπνη. Ο λύκος στην αρχή ήταν αρκετά υπάκουος, στην συνέχεια όμως, εντελώς ξαφνικά, επιτέθηκε με μανία σε ένα μικρό μοσχάρι. Ο Terry πήρε ένα όπλο και πυροβόλησε τον λύκο στο κεφάλι χωρίς όμως το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. 

Ο λύκος δεν φάνηκε να ενοχλείται από τις σφαίρες και τράπηκε σε φυγή. Το ζευγάρι προσπάθησε να τον ακολουθήσει αλλά δεν τα κατάφερε για πολύ. Εντελώς ξαφνικά ενώ τον έβλεπαν να τρέχει μπροστά τους με κατεύθυνση προς το δάσος εξαφανίστηκε!

Το γεγονός αυτό ήταν μόνο η αρχή μιας σειράς παράξενων γεγονότων για την οικογένεια Sherman. Ακολούθησαν θεάσεις UFO, η ανεξήγητη και μακάβρια αποτέφρωση τριών από τα σκυλιά τους, ακρωτηριασμοί των βοοειδών τους και πολλά ακόμη περιστατικά που τους ανάγκασαν να πουλήσουν του ράντζο δυο χρόνια μετά, το 1996. Ο αγοραστής αλλά και ιδιοκτήτης του ράντζου μέχρι σήμερα είναι ο ιδρυτής του Εθνικού Ινστιτούτου Discovery Science, ο οποίος ήθελε να μελετήσει τα μυστήρια που περιβάλλουν το ράντσο.

6. Το Πόιντ Πλίζαντ (Point Pleasant)

Η μικρή επαρχιακή πόλη Πόιντ Πλίζαντ (Point Pleasant) είναι γνωστή στους περισσότερους από την μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία «Ο χρησμός της πεταλούδας» . Η υπόθεση της ταινίας ήταν αληθινή, βασισμένη σε περιστατικά που συνέβησαν στην Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Ήταν το 1966, όταν στο Πόιντ Πλίζαντ, μία σειρά από «ανεξήγητα» γεγονότα που κατέληξαν σε ένα πολύνεκρο δυστύχημα, έγιναν η αιτία να γίνει ο θρύλος του Μόθμαν, πρώτο θέμα σε όλα τα ΜΜΕ!

Όλα ξεκίνησαν όταν ένα νεαρό ζευγάρι, μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής, υποστήριξαν ότι είδαν έξω από ένα εργοστάσιο σε μία απομονωμένη πλευρά της πόλης «ένα πλάσμα που έμοιαζε με άνθρωπο, αλλά είχε γκρίζο χρώμα, φτερά νυχτερίδας και κόκκινα εκτυφλωτικά μάτια». Σύμφωνα με την μαρτυρία τους, το πλάσμα τους κυνήγησε για αρκετή ώρα, παρά το γεγονός ότι το αυτοκίνητό τους έτρεχε με 160 χιλιόμετρα/ώρα.

Ήταν η πρώτη επίσημη αναφορά στην αστυνομία της περιοχής, αλλά όχι η τελευταία. Από το βράδυ εκείνο και μετά, από το Νοέμβριο του 1966 μέχρι τον Δεκέμβρη του 1967 πάνω από εκατό διαφορετικοί κάτοικοι του Point Pleasant υποστήριξαν ότι συνάντησαν κάπου το πλάσμα. Μαρτυρίες για περίεργους εκκωφαντικούς ήχους, σαν σφυρίγματα, παρεμβολές στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα, ανεξήγητη πτώση της τάσης του ρεύματος, συνόδευαν τις θεάσεις του «άγνωστου πλάσματος»!

Η ιστορία αυτή κράτησε περίπου έναν χρόνο ενώ ερευνητές, κυνηγοί φαντασμάτων , δημοσιογράφοι άρχισαν να συρρέουν στην μικρή επαρχιακή πόλη, αναζητώντας την αλήθεια! Η περίπτωση θα είχε ίσως ξεχαστεί με το πέρασμα του χρόνου, αν δεν είχε συνδεθεί με ένα τραγικό γεγονός που συνέβη στην περιοχή την ίδια ακριβώς περίοδο. Στις 15 Δεκεμβρίου το 1967, η γέφυρα Σίλβερ Μπριτζ, που ένωνε την πόλη με την υπόλοιπη πολιτεία της Βιρτζίνια, κατέρρευσε ενώ ήταν γεμάτη από διερχόμενα αυτοκίνητα, οδηγώντας στον θάνατο 46 ανθρώπους.

Τις δραματικές στιγμές της κατάρρευσης, πολλοί άνθρωποι υποστήριξαν πως είδαν δυο φωτεινά κόκκινα σημάδια πάνω ακριβώς από την γέφυρα. «Ήταν τα μάτια του Μόθμαν» είπαν και πίστεψαν πως η παρουσία του στο Πόιντ Πλήζαντ είχε άμεση σχέση με το τραγικό γεγονός!

Ο Mothman, ο οποίος έχει και το δικό του άγαλμα του στο Point Pleasant, έχει πολλές πιθανές εξηγήσεις: εξωγήινοι, μεταλλαγμένοι, χωροχρόνος κτλ. Όποια και αν είναι η αλήθεια πίσω από τον Μόθμαν όμως, η εμφανίσεις του στο Πόιντ Πλίζαντ σταμάτησαν με την κατάρρευση της γέφυρας Silver , το Δεκέμβριο του 1967.

7. Το τρίγωνο του Μίτσιγκαν

Το τρίγωνο του Μίτσιγκαν (Michigan Triangle) είναι ένα άλλο μυστηριώδης γεωγραφικό τρίγωνο και βρίσκεται στη μέση της λίμνης Μίσιγκαν. Από τον 19ο αιώνα έχουν καταγραφεί στην περιοχή μια σειρά ανεξήγητων ναυαγίων αρχικά αλλά και αεροπορικών ατυχημάτων στην συνέχεια. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα πλοία ή τα αεροπλάνα που χάθηκαν, δεν βρέθηκαν ποτέ.

Μερικά από τα πιο διάσημα περιστατικά είναι:Ο Κάπτεν Ντόννερ: Στις 28 Απριλίου του 1937, ο Κάπτεν Τζορτζ Ρ. Ντόννερ πηγαίνοντας με το πλοίο του στην Ουάσινγκτον πέρασε από το τρίγωνο. Εξαντλημένος, αποσύρθηκε στην καμπίνα του, αφήνοντας το δεύτερο καπετάνιο να τον ξυπνήσει όταν πλησιάσουν αρκετά στον προορισμό τους. Περίπου τρεις ώρες αργότερα, όταν ο υποπλοίαρχος πήγε να τον ξυπνήσει ο Ντόννερ δεν ήταν στην καμπίνα του. Αν και το έψαξαν παντού σε όλο το πλοίο δεν βρέθηκε ποτέ.

Πτήση 2501: Στις 23 Ιουνίου του 1950, η πτήση 2501 των Βορειοδυτικών Αερογραμμών πετούσε από τη Νέα Υόρκη προς τη Μινεάπολις μεταφέροντας 58 επιβάτες. Πιλότος ήταν ο έμπειρος Robert C. Lind. Λόγω των κακών καιρικών συνθηκών, όταν το αεροσκάφος έφτασε κοντά στο Σικάγο άλλαξε πορεία και πέρασε πάνω από τη λίμνη Μίτσιγκαν. Γύρω στα μεσάνυχτα, ο Lind ζήτησε την άδεια να κατέβει από το ύψος των 3500 ποδιών στα 2500 πόδια, χωρίς ποτέ να προσδιορίσει το λόγο.

Το αίτημά του δεν έγινε δεκτό, και αυτή ήταν η τελευταία επικοινωνία με τη πτήση 2501. Στις 24 Ιουνίου η λίμνη «χτενίστηκε» από την Ακτοφυλακή και το Ναυτικό, ενώ στην έρευνα συμμετείχαν και δύτες. Δεν βρέθηκε κανένα ίχνος, ούτε συντρίμμια ούτε πτώματα. Το μόνο αντικείμενο που αντίκρισαν έκπληκτοι οι άνδρες τις Ακτοφυλακής ήταν το ημερολόγιο του αεροπλάνου που επέπλεε στην επιφάνεια της λίμνης.

8. Το San Luis Valley

Το San Luis Valley, στο νότιο Κολοράντο, είναι μια περιοχή στην οποία έχουν συμβεί πολλά μυστηριώδη και ανεξήγητα γεγονότα. 

Οι εμφανίσεις ΑΤΙΑ και οι ακρωτηριασμοί ζώων είναι κάτι τόσο συνηθισμένο που ώθησε μια γυναίκα, τη Judy Messoline, να δημιουργήσει ένα παρατηρητήριο UFO στο κτήμα της. Από το 2000 που το κατασκεύασε μέχρι σήμερα η Judy έχει καταγράψει πάνω από 50 εμφανίσεις UFO. Ορισμένες από αυτές παρατηρήθηκαν και από δεκάδες ακόμη ανθρώπους την ίδια στιγμή.

Οι ιστορίες εμφάνισης των ακρωτηριασμένων ζώων στην περιοχή άρχισαν το 1967, με ένα άλογο που ονομάζονταν Snippy.

Η Snippy βρέθηκε ένα πρωί με το μυαλό και τα οστά του λαιμού της να λείπουν.

Από τότε, εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες ανεξήγητοι ακρωτηριασμοί ζώων έχουν συμβεί στην περιοχή. Χαρακτηριστικό όλων ότι δεν έχει βρεθεί ποτέ ούτε ένα ίχνος αίματος γύρω από τα ζώα αλλά και ότι οι ακρωτηριασμοί έχουν γίνει με χειρουργική ακρίβεια, νύχτα σε υγιέστατα ζώα.

Οι έρευνες για τους ακρωτηριασμούς δεν έχουν φέρει αποτελέσματα και εξακολουθούν να συμβαίνουν μέχρι και σήμερα. Αρκετοί ήταν οι αγρότες που ανέφεραν παράξενα φώτα στον ουρανό τις νύχτες πριν από την εύρεση ενός σκελετού, με αποτέλεσμα ορισμένοι να πιστεύουν ότι εμπλέκονται οι εξωγήινοι.

9. Το Τρίγωνο του νοτιοδυτικού Vermont

Άλλο ένα Τρίγωνο! Αυτό βρίσκεται στο νοτιοδυτικό Vermont, και είναι η περιοχή μια σειράς εξαφανίσεων μεταξύ του 1945 και του 1950. Μεταξύ αυτών:

Ο 75χρονος Middie Rivers βρίσκονταν στο δάσος με μια ομάδα κυνηγών στις 12 Νοεμβρίου του 1945. Ξαφνικά αποκόπηκε από την ομάδα και χάθηκε. Μόνο το τουφέκι του βρέθηκε στην έρευνα που ακολούθησε.

Η Paula Welden, μια 18χρονη δευτεροετής φοιτήτρια του Bennington College η οποία έκανε πεζοπορία, την 1η Δεκεμβρίου του 1946. Δεν επέστρεψε ποτέ.

Ακριβώς 3 χρόνια αργότερα, την 1η Δεκεμβρίου του 1949, ένας βετεράνος, ο James E. Tetford έπαιρνε το λεωφορείο για το σπίτι του επιστρέφοντας από επίσκεψη σε συγγενείς. Μάρτυρες τον είδαν να μπαίνει στο λεωφορείο, αλλά όταν το λεωφορείο έφτασε στον προορισμό του, δεν υπήρχε πουθενά. Οι αποσκευές του ήταν ακόμα στο λεωφορείο.

Ο οκτάχρονος Paul Jepson εξαφανίστηκε στις 12 Οκτωβρίου του 1950, την ώρα που η μητέρα του τάιζε τα άλογα. Αν και φορούσε ένα πολύ έντονα κόκκινο σακάκι, καμία από την ομάδα αναζήτησης που σχηματίστηκαν δεν βρήκε κάτι που να εξηγεί την εξαφάνιση του.

Αν και οι θεωρίες αφθονούν, με κυριότερες τον bigfoot, τους εξωγήινους αλλά και τους μανιακούς δολοφόνους, υπάρχει ένα πράγμα που ξέρουμε στα σίγουρα: Είναι πολύ σοφό να μείνετε όσο πιο μακριά μπορείτε από το τρίγωνο του νοτιοδυτικού Vermont.

10. Το Τρίγωνο του Bridgewater

Το Τρίγωνο του Bridgewater είναι μια περιοχή περίπου 200 τετραγωνικών μιλίων στη Νοτιοανατολική Μασαχουσέτη, νότια της Βοστόνης. Για να πάρετε μια μικρή ιδέα του τι συμβαίνει εδώ αρκεί να προσθέσετε όλα όσα προαναφέραμε και να φτιάξετε ένα μπουφέ υπερφυσικών γεγονότων. Δίχως πλάκα, το Τρίγωνο του Bridgewater, αν και όχι τόσο γνωστό μοιάζει πιο ανατριχιαστικό από όλα τα τρομακτικά μέρη που γνωρίζετε.Για να καταλάβετε τι εννοούμε, μεταξύ άλλων, στη περιοχή υπάρχουν θεάσεις παράξενων προϊστορικών ζώων. Από το 1970 έχουν υπάρξει αρκετές αναφορές από ψηλά, τριχωτά, πιθηκοειδή πλάσματα. Υπήρξαν επίσης πολλές καταγραφές γιγάντιων πουλιών και πτεροδάκτυλων. Το 1976 υπήρξε μια αναφορά ενός ανθρώπου που είδε ένα γιγαντιαίο, φάντασμα σκύλου με κόκκινα μάτια και σχισμένο λαιμό.

Εκτός από τα φαντάσματα, οι αναφορές ακρωτηριασμένων ζώων είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο στην περιοχή (αγελάδες κυρίως και μοσχάρια). Η πρώτη αναφορά για εμφάνιση UFO στο τρίγωνο του Bridgewater χρονολογείται το 1760, όταν μια «σφαίρα φωτιάς» φέρεται να πέρασε πάνω από τη Νέα Αγγλία. Από τότε υπήρξαν πολλές θεάσεις ανεξήγητων αντικείμενα στον ουρανό, συμπεριλαμβανομένων και των παράξενων μαύρων ελικοπτέρων.
Είδατε; Τελικά οι Βερμούδες δεν μοιάζουν τόσο τρομακτικές μετά από όλα αυτά….

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Τα πιο παράξενα… σύνορα στον κόσμο!

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, η γέφυρα στον ποταμό Saint Lawrence που ενώνει δύο μικρές νησίδες αποτελεί τη μικρότερη διεθνή γέφυρα στον κόσμο. 

Το ένα νησάκι (το μεγάλο αριστερά στις φωτό) ανήκει στον Καναδά και το μικρό στις ΗΠΑ, ενώ το δεύτερο αποτελεί την πίσω αυλή του σπιτιού που υπάρχει στη μεγάλη νησίδα. 

Ο ιδιοκτήτης για να έχει πρόσβαση στον… κήπο του, έπρεπε να κατασκευάσει μια γεφυρούλα, το μήκος της οποίας δεν ξεπερνά τα 9 μέτρα, ενώνοντας έτσι στην ουσία Καναδά και Αμερική! Και χωρίς καν να το καταλάβει έγινε δημοφιλές… αξιοθέατο όσων ήθελαν να δουν από κοντά αλλά και να απαθανατίσουν τη γέφυρα.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Παξοί. Το μαργαριτάρι του Ιονίου

Αξιοθέατα στην Παξό και την Αντίπαξο

Γάιος

Πρώτη στάση στους Παξούς είναι ο γραφικός Γάης, η πρωτεύουσα και το κεντρικό λιμάνι του νησιού, ο οποίος χωρίζεται με ένα στενό κανάλι από το φυσικό κυματοθραύστη του, τον Άγιο Νικόλαο, στον οποίο είναι χτισμένο Βυζαντινό κάστρο, φρούριο της εποχής. 

Στο Γάη αξίζει να επισκεφτείτε το αγγλικό κυβερνείο στην αποβάθρα του παλιού λιμανιού, την εκκλησία της Αναλήψεως και το Μουσείο των Παξών. Σε αυτό, μεταξύ άλλων, μπορείτε να δείτε ευρήματα από την προϊστορική εποχή και τα κλασικά χρόνια μέχρι και το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Προχωρώντας νότια και διασχίζοντας τους απέραντους ελαιώνες του νησιού μπορείτε να κατευθυνθείτε προς τον Οζιά, τον παλαιότερο οικισμό του νησιού και δείτε τα ερείπια της παλαιοχριστιανικής βασιλικής του Αγίου Στεφάνου. 

Στο νοτιότερο άκρο των Παξών, βρίσκεται μια από τις ομορφότερες τοποθεσίες των Παξών, το θαλάσσιο στενό Μογγονησίου – Καλτσονησίου. Στο Καλτσονήσι θα δείτε το εκκλησάκι του Άγιου Σπιρύδωνα που χρονολογείται από το 1686.
Λογγός

Σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από το Γάη, ο Λογγός είναι ένα μικρό γραφικό χωριό χτισμένο ανάμεσα σε πεύκα και ελιές, το οποίο αξίζει να επισκεφτείτε για την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής αλλά και για τις ψαροταβέρνες και τα μπαράκια του.
Λάκκα

Η Λάκκα βρίσκεται στο βορειότερο ακρωτήρι του νησιού και οφείλει το όνομά της στους Σουλιώτικης καταγωγής κατοίκους της, οι οποίοι κυνηγημένοι από τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων κατέφυγαν στους Παξούς και τους Αντίπαξους. 

Στη Λάκκα θα βρείτε το πέτρινο φάρο ο οποίος χτίστηκε το 1832, έχει ύψος 36 μέτρα και υψώνεται 108 μέτρα από τη στάθμη της θάλασσας.

Η δυτική πλευρά του νησιού

Ένα από τα χαρακτηριστικά του νησιού είναι και η μορφολογία του εδάφους του. Ενώ οι ανατολικές ακτές είναι σχετικά ομαλές, οι δυτικές είναι εξαιρετικά απότομες, σχηματίζοντας κατακόρυφους γκρεμούς, σπήλαια και θαλάσσιες αψίδες. Χαρακτηριστική είναι η σπηλιά που βρίσκεται κάτω από τον οικισμό Βασιλάτικα μέσα στην οποία κρύφτηκε το υποβρύχιο Παπανικολής κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. 

Είτε προσβάσιμες από το νησί, είτε προσβάσιμες με βάρκα, στη δυτική πλευρά του νησιού σας περιμένουν πολλές πανέμορφες παραλίες για να τις ανακαλύψετε.

Οι στέρνες

Παρόλο που οι βροχές είναι πολλές στους Παξούς, η σύσταση του εδάφους δεν επιτρέπει την κατακράτηση του νερού. Γι' αυτό το λόγο οι Παξινοί σμίλεψαν το βράχο και έφτιαξαν πελεκητές στέρνες από τις οποίες τροφοδοτούσαν πηγάδια, που κατασκεύαζαν οι ίδιοι για να αποθηκεύουν το νερό.

Ιαματικές πηγές

Στους Παξούς, οι ιαματικές πηγές είναι γνωστές από τα αρχαία χρόνια, πηγάζουν από το υπέδαφος και χύνονται στη θάλασσα. Οι περισσότερες από αυτές είναι θειούχες και έχουν αξιοποιηθεί με πισίνες όπου χρησιμοποιούνται για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, ιδιαίτερα σε παθήσεις ρευματικές και δερματικές.

Αντίπαξοι

Με ελάχιστους κατοίκους, αλλά πλούσια βλάστηση. Στους Αντίπαξους, εκτός από μια αγγλική δεξαμενή του 1833, θα βρείτε και μια από τις ομορφότερες παραλίες, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και του κόσμου, το Βουτούμι.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Δούλεψε ο Σωκράτης για να χτιστεί ο Παρθενώνας;

Δούλεψε ο Σωκράτης για να χτιστεί ο Παρθενώνας; Έκοψαν πράγματι οι Αθηναίοι τα φτερά της Νίκης για να μείνει για πάντα στην πόλη τους; Πόσες χιλιάδες κεραμίδια είχε ο Παρθενώνας; Και για ποιο λόγο ο σπουδαιότερος ναός της Αθηνάς δεν είχε βωμό;

Μπορεί να μην είστε από εκείνους που δεν έχουν ανέβει ποτέ στον Ιερό Βράχο. Ίσως να έχετε επισκεφθεί το Μουσείο Ακρόπολης, αλλά να δυσκολεύεστε να απαντήσετε σε αυτές τις ερωτήσεις. Το σημαντικότερο και διασημότερο μνημείο της κλασικής αρχαιότητας δεν είναι μόνο το «κορυφαίο επίτευγμα της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής, το χαρακτηριστικότερο έργο του χρυσού αιώνα του Περικλή και ένα από τα τελειότερα δημιουργήματα του ανθρώπινου πολιτισμού», όπως γράφουν τα σχολικά βιβλία.

Διότι τα βιβλία εστιάζουν σε διάσημους αρχιτέκτονες και ημερομηνίες, σε ρυθμούς και λεπτομέρειες, όχι όμως στους αφανείς ήρωες που δούλεψαν ώστε να στηθεί ο περίλαμπρος Παρθενώνας. Περίπου 500-600 εργατοτεχνίτες προετοίμασαν και μετέφεραν το μάρμαρο από την Πεντέλη. Γύρω στους 150 λιθοξόους έκαναν την τελική επεξεργασία για να φτιαχτούν τα 9.000 μαρμάρινα κεραμίδια και τα 16.500 μαρμάρινα μέλη - δεν αποκλείεται να δούλεψε και ο ίδιος ο Σωκράτης, καθώς νεαρός είχε ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του, λιθοξόος - και 50 γλύπτες.

Και το αποτέλεσμα; «Σε χρόνο-ρεκόρ για την εποχή έπρεπε να φτιάξουν ένα μνημείο που θα λειτουργούσε ως μέσο προβολής της εθνικής ιδεολογίας, δουλειά την οποία σήμερα το σύστημα κάνει μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης», λέει ο καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πάνος Βαλαβάνης, ο οποίος συνέγραψε ένα βιβλίο που ισορροπεί ανάμεσα στη λογική του εγχειριδίου και του εναλλακτικού οδηγού του Μουσείου Ακρόπολης (επίσημος οδηγός δεν έχει ακόμη εκδοθεί), με στόχο να αποκαλύψει στο ευρύ κοινό όσα δεν γνωρίζει για τα μνημεία της Ακρόπολης, υπό τον τίτλο «Η Ακρόπολη μέσα από το Μουσείο της» (εκδ. Καπόν).

Τι θέλησαν λοιπόν οι Αθηναίοι μέσω του Παρθενώνα που στέγαζε το εντυπωσιακό χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, της οποίας μόνο τα ρούχα από χρυσό ζύγιζαν 1.150 κιλά; «Ο Παρθενώνας στέλνει σαφέστατα πολιτικά μηνύματα», λέει ο κ. Βαλαβάνης. «Πρώτον, θέλει να καταδείξει ότι η Αθήνα ήταν η αγαπημένη πόλη των θεών· δεύτερον, επιδιώκει να τεκμηριώσει την αυτοχθονία των Αθηναίων και, τρίτον, να εξάρει τον ρόλο τους στους αγώνες εναντίον μυθικών και ιστορικών εχθρών, με στόχο να δικαιώσει την πανελλήνια ηγεμονία τους».

Και για να στείλει με επιτυχία το πολιτικό της μήνυμα η Αθήνα, δεν αρκέστηκε στο να χτίσει έναν από τους μεγαλύτερους σε μέγεθος κλασικούς ναούς, ο οποίος ξεχώριζε, εκτός των άλλων, για τις αρχιτεκτονικές του πρωτιές καθώς για πρώτη φορά στην ιστορία της αρχιτεκτονικής προστέθηκε μια ιωνική ζωφόρος στο εσωτερικό ενός δωρικού ναού και για πρώτη φορά διακοσμούνται και οι 92 μετόπες με ανάγλυφα.

Επέλεξε, επίσης, να απεικονίσει τους θεούς του Ολύμπου να γεννιούνται στην Αθήνα (στο ανατολικό αέτωμα έχουμε τη γέννηση της Αθηνάς), να συγκρούονται για χάρη της (διαμάχη Ποσειδώνα - Αθηνάς στο δυτικό αέτωμα), να παρακολουθούν τη μεγαλύτερη γιορτή της πόλης στη λαμπρότερη εμφάνισή τους σε όλη την αρχαία τέχνη (στην ανατολική πλευρά της ζωφόρου) και μάλιστα στο πλευρό των θνητών.

Τελικά, έφτιαξε έναν σπουδαίο ναό, χωρίς δικό του βωμό και χωρίς ιερέα, γεγονός που έχει οδηγήσει πολλούς να υποστηρίζουν ότι ο Παρθενώνας δεν υπήρξε λειτουργικός ναός, αλλά ένα ανάθημα των Αθηναίων προς τη θεά μέσω του οποίου στόχευαν να αναδείξουν το μεγαλείο της πόλης τους.

Στην Ακρόπολη και στο Μουσείο της, όμως, δεν υπάρχει μόνο ο Παρθενώνας. Και μπορεί ο ολομαρμάρινος ναός της Παλλάδας να είναι ο πιο διάσημος στον Ιερό Βράχο, αλλά δεν είναι και ο πιο σημαντικός. Τον ρόλο αυτόν τον έχει το αινιγματικό για πολλούς Ερέχθειο, το κτίριο που είναι περισσότερο γνωστό για τις Καρυάτιδές του, και όχι επειδή εκεί φυλασσόταν το ξόανο (ξύλινο άγαλμα) της Αθηνάς. 

Για να κατασκευαστεί λοιπόν ο ναός όπου χωρούσε η ελιά την οποία χάρισε η Αθηνά στην πόλη, το σημάδι της τρίαινας του Ποσειδώνα όταν χτύπησε τη γη και ανέβλυσε αλμυρό νερό - το δικό του δώρο για να κατακτήσει την πόλη -, δούλεψαν 110 άτομα.

Και μπορεί μέσα από αυτό το κτίριο οι Αθηναίοι να έστελναν ένα ακόμη πολιτικό μήνυμα προς τους αντιπάλους τους, τους Σπαρτιάτες, καθώς αποτελούσε και τόπο λατρείας ντόπιων παλαιών βασιλιάδων, γεγονός που αποδείκνυε ότι ήταν αυτόχθονες - κάτι για το οποίο καμάρωναν ιδιαιτέρως -, όμως για την ανέγερσή του οι Αθηναίοι που εργάστηκαν ήταν μόλις το 30% του συνόλου του προσωπικού, όπως αποδεικνύουν οι οικοδομικές επιγραφές. Το 50% ήταν μέτοικοι και το 20% δούλοι.

Και η Αθηνά Νίκη; Ο κομψός ναός που βλέπουμε καθώς ανεβαίνουμε, δεξιά, στην Ακρόπολη; Γιατί είναι γνωστός ως Ναός της Απτέρου Νίκης; «Η Αθηνά Νίκη είναι μία από τις υποστάσεις με τις οποίες λατρευόταν η Αθηνά στον Ιερό Βράχο», εξηγεί ο Πάνος Βαλαβάνης. «Ήταν αυτή που συμπαραστεκόταν στους Αθηναίους κατά τους πολέμους, η νικηφόρος θεά, αυτή που χάριζε πολεμικές νίκες. 

Η ονομασία του ναού ως Απτέρου Νίκης είναι και αυτή αρχαία, αλλά οφείλεται σε παρεξήγηση του γεγονότος ότι το λατρευτικό άγαλμα της Αθηνάς δεν είχε φτερά. Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, οπότε κυριάρχησε η ονομασία του ως Ναού της Νίκης, η απουσία φτερών στο άγαλμα ερμηνεύθηκε ως αφαίρεσή τους από τους Αθηναίους για να μη φύγει ποτέ η Νίκη από την πόλη τους».

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Οι 21 θρεπτικότερες (;) τροφές

Βερίκοκα

Τα βερύκοκα περιέχουν την Β-Καροτίνη, η οποία βοηθάει στην προστασία των ματιών. Είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε βιταμίνη Α και περιέχει υδατάνθρακες, πεκτίνη, βιταμίνη C, βιταμίνη Β1, βιταμίνη Β2, β-καροτένιο, σίδηρο, ασβέστιο, κάλιο και σχεδόν όλα τα υπόλοιπα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες, ενώ συνάμα αποτελεί κύρια πηγή κυτταρινών.

Το σημαντικότερο απ’ όλα ωστόσο είναι το κουκούτσι του το οποίο είναι αντικαρκινικό, λόγω της βιταμίνης B17
Διαβάστε:Καταπολέμηση του καρκίνου με το κουκούτσι του βερύκοκου

Αβοκάντο

Περιέχουν περισσότερες φυτικές ίνες, μαγνήσιο, κάλιο, γλουταθιόνη (μία φυτοχημική ουσία η οποία έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες), βιταμίνες του συμπλέγματος Β, βιταμίνη Ε, βιταμίνη Κ, ψευδάργυρο και σίδηρο απ’ όσες τα άλλα φρούτα που καταναλώνονται ευρέως.Το ελαϊκό οξύ τους, ένα ακόρεστο λιπαρό, βοηθάει στη μείωση της χοληστερίνης.

Τα οφέλη και οι ιδιότητες του αβοκάντο

Βατόμουρα

Περιέχουν ένα αντιοξειδωτικό οξύ που εμποδίζει την ανάπτυξη καρκινογόνων κυττάρων. Επίσης περιέχουν τη βιταμίνη C,τη βιταμίνη Ε, αλλά και τη βιταμίνη Κ, που είναι πολύ σημαντική για τα οστά.Ακόμη περιέχουν φυτοοιστρογόνα που έχουν ήπια δράση που μοιάζει με αυτήν των οιστρογόνων που εκκρίνει ο γυναικείος οργανισμός. 

Περιορίζουν τον κίνδυνο θρομβώσεων, εγκεφαλικών, καρδιακών αρρυθμιών, μειώνουν τη χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια και ρυθμίζουν την αρτηριακή πίεση. Τα μούρα είναι πλούσιες πηγές σιδήρου, ασβεστίου, μαγνησίου, φωσφόρου, καλίου και σεληνίου. Η παρουσία τους σε επαρκείς ποσότητες στον οργανισμό είναι καθοριστική για πολλές ζωτικές λειτουργίες.
Λίστα τροφών με αντιοξειδωτική δράση

Πεπόνι

Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και Β-καροτίνη, και τα δύο ισχυρά αντιοξειδωτικά. Επίσης περιέχει βιταμίνες Α, θειαμίνη, νιασίνη, Β6 και πολύ κάλιο που βοηθάει στη μείωση της πίεσης του αίματος.

Ντομάτα

Τα κυριότερα θρεπτικά συστατικά της ντομάτας είναι Βιταμίνη C, Βιταμίνη Α, Σίδηρο, Κάλιο, Ασβέστιο κι επίσης περιέχει μία απο τις πιο ισχυρότερες καροτινοειδής ουσίες,μία χρωστική ύλη,το λυκοπένιο, και λειτουργεί σαν αντιοξειδωτικό. Είναι καλό η ντομάτα να τρώγεται με λάδι διότι το λυκοπένιο απορροφάται καλύτερα με λίγο λίπος.

Σταφίδες

Στις σταφίδες αφθονούν οι φυτικές ίνες. Αυτές οι μικρές φύτρες είναι σπουδαία πηγή σιδήρου, η οποία βοηθάει το αίμα να μεταφέρει οξυγόνο, κάτι το οποίο χρειάζονται περισσότερο οι γυναίκες ιδίως κατά τη διάρκεια της περιόδου τους.

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι σταφίδες περιέχουν ουσίες που καταπολεμούν βακτήρια στο στόμα τα οποία ευθύνονται για την τερηδόνα και την ουλίτιδα.
Αφιέρωμα: Αλκαλική διατροφή & Ελληνικές υπερτροφές

Σύκο

Είναι μια καλή πηγή καλίου, και της βιταμίνη Β6, η οποία είναι υπεύθυνη για την παραγωγή σεροτονίνης που είναι ένας νευροδιαβιβαστής. Σε χαμηλά επίπεδα προκαλεί κατάθλιψη, ενώ σε υψηλά τονώνει τη καλή διάθεση. Επίσης μειώνει τη χοληστερίνη και την κατακράτηση υγρών.
Σύκο, το δώρο της φύσης για τον Αύγουστο

Λεμόνια και Λάιμ

Περιέχουν τη λεμονίνη, τη φουροκουρομαρίνη και τη βιταμίνη C, όπου όλλα τους βοηθούν στη πρόληψη καρκίνου. Το λεμόνι, επειδή ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό μας σύστημα (αυξάνοντας τα λευκά αιμοσφαίρια) θεωρείται και άριστο αιμοστατικό και είναι πολύ αποτελεσματικό κυρίως για την καταπολέμηση της υψηλής πίεσης.
25 έξυπνες χρήσεις για το λεμόνι

Κρεμύδια

Περιέχουν μεγάλες ποσότητες αντιοξειδωτικών ενώσεων όπως η φλαβονοειδή ουσία quercetic η οποία εξουδετερώνει βλαβερές ελεύθερες ρίζες οξυγόνου που δημιουργούνται συνεχώς από το φυσιολογικό μεταβολισμό. Εμποδίζει την οξείδωση της λιποπρωτεΐνης LDL που είναι χημική αντίδραση η οποία έχει σημαντικό ρόλο στην πρόκληση αθηροσκλήρυνσης και στεφανιαίας νόσου της καρδίας. 

Επίσης η quercetin των κρεμμυδιών συμβάλλει στην προστασία και ανανέωση της βιταμίνης Ε και στην εξουδετέρωση σχηματισμών μεταλλικών ιόντων. Έρευνες έχουν δείξει ότι η κατανάλωση κρεμμυδιών, μειώνει τον κίνδυνο για έλκος στο στομάχι.
Κρεμμύδι το ταπεινό κατά ζαχάρου, οστεοπόρωσης, καρκίνου και άλλων πολλών

Αγκινάρα

Η αγκινάρα αποτελεί πολύ καλή πηγή διαιτητικών ινών, χαλκού, μαγνησίου, φωσφόρου, μαγγανίου, βιταμίνης Κ, βιταμίνης C και καλή πηγή σιδήρου, όλων των βιταμινών του συμπλέγματος Β και καλίου. Περιέχει, επίσης, φλαβονοειδή. Οι κατεψυγμένες αγκινάρες έχουν σημαντικές απώλειες σε σίδηρο, μαγνήσιο, χαλκό και βιταμίνη C , αλλά μεγαλύτερη συγκέντρωση σε φυλλικό οξύ.

Οι ευεργετικές επιδράσεις της αγκινάρας στην υγεία προκύπτουν κυρίως από δύο συστατικά που περιέχει, την κυναρίνη και τη σιλιμαρίνη. Η κυναρίνη, η οποία βρίσκεται στα φύλλα της αγκινάρας, βοηθά στην ανακούφιση γαστρεντερικών προβλημάτων, τα οποία προκύπτουν από αδυναμία του οργανισμού να πέμψει τα λίπη της τροφής εξαιτίας μειωμένης έκκρισης της χολής. 

Η κυναρίνη ενεργοποιεί την παραγωγή από το ήπαρ και την έκκριση της χολής, ώστε ανακουφίζει από στομαχική διαταραχή, ναυτία, μετεωρισμό και κοιλιακό πόνο.

αγκινάρες για το συκώτι

Τζίντζερ

Κύρια συστατικά του φυτού είναι υδατάνθρακες (με το άμυλο ως κυριότερο συστατικό) διάφορα λιπίδια (π.χ. παλμιτικό, ελαϊκό, λινελαϊκό, καπρικό, στεατικό, λινολενικό, αραχιδικό, τριγλυκερίδια, φωσφατιδικό οξύ, λεκιθίνες, ginger-γλυκολιπίδια Α,Β και C), επίσης, περιέχει ελαιορητίνες. Τα αιθέρια έλαια που περιέχονται στην πιπερόριζα είναι β- βισαβολένιο και τζιντζιμπερένιο, τζιντζιβερόλη, τζιντζιβερενόλη, α-κουρκουμένιο, β-σεσκιφελλανδρένιο, β-σεσκιφελλανδρόλη και πολυάριθμοι μονοτερπενικοί υδρογονάνθρακες, αλκοόλες και αλδεϋδες.

Αλλα συστατικά του φυτού είναι διάφορα αμινοξέα (π.χ.αργινίνη, ασπαρτικό οξύ, κυστεϊνη, γλυκίνη, ισολευκίνη, λευκίνη, σερίνη, θρεονίνη και βαλίνη), πρωτεΐνες, ρητίνες, διτερπένια (γαλανολακτόνη), βιταμίνες, ειδικά νικοτινικό οξύ(νιασίνη) και βιταμίνη Α και ανόργανα στοιχεία.Το εκχύλισμα τζίντζερ καταστέλλει σημαντικά την ανάπτυξη βακτηρίων, ενώ έχει και μυκητοκτόνες ιδιότητες.

Τα αιθέρια έλαια του τζίντζερ δρουν ενάντια στους ρινοϊούς και χρησιμοποιείται συχνά για την αντιμετώπιση του κοινού κρυολογήματος.

Τζίντζερ το διεγερτικό

Μπρόκολο

Το μπρόκολο είναι πλούσιο σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Αποτελεί μία από τις πιο πλούσιες πηγές βιταμίνης C, βιταμίνης Β1, Β2, Β3, Β5, Β6, Β9, Β12 και βιταμίνης Α. Επίσης, περιέχει ασβέστιο, σίδηρο, μαγνήσιο, φώσφορο, κάλιο και ψευδάργυρο.

Και το καλύτερο είναι πως περιέχει όλα αυτά τα στοιχεία σε μεγάλες ποσότητες!Ακόμα, το μπρόκολο περιέχει ουσίες οι οποίες δρουν προληπτικά κατά του καρκίνου.

Μπρόκολο, ο πρωταθλητής των λαχανικών

Σπανάκι

Αποτελεί εξαιρετική πηγή βιταμίνης Κ, βιταμίνης Α, μαγγανίου, μαγνησίου, σιδήρου, βιταμίνης C, βιταμίνης Β 2 , ασβεστίου και πολλών αντιοξειδωτικών ουσιών. Αποτελεί, επίσης, εξαιρετική πηγή της βιταμίνης φυλλικό οξύ, το οποίο απομονώθηκε για πρώτη φορά από το σπανάκι. Παρέχει καλή ποσότητα διαιτητικών ινών και σημαντική πρωτεΐνης. Είναι, επίσης, πλούσιο σε β-καροτένιο και άλλα καροτενοειδή, όπως η λουτεΐνη και η ζεαξανθίνη.

Κολοκύθι

Είναι πολύ πλούσιο σε μαγγάνιο και βιταμίνη C. Αποτελεί, επίσης, καλή πηγή μαγνησίου, βιταμίνης Α, φυτικών ινών, ασβεστίου, καλίου, φωσφόρου και φυλλικού οξέος. Πρόσφατες μελέτες συσχέτισαν το κολοκύθι με μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του προστάτη.

Σκόρδο

Το σκόρδο περιέχει ισχυρές θειούχες ενώσεις, με γνωστότερη και πιο δραστική την αλισίνη, στην οποία οφείλει και τη χαρακτηριστική μυρωδιά του. Η αλισίνη αποτελεί το φυσικό «προστάτη» του σκόρδου κατά των επιθέσεων από έντομα και μικροοργανισμούς. Επιπλέον, το σκόρδο είναι πλουσιότατο σε μαγγάνιο, βιταμίνη Β6 και βιταμίνη C, ενώ θεωρείται και καλή πηγή σεληνίου.

Σκορδο το πανάρχαιο θεραπευτικό βότανο

Κυδώνι

Η θρεπτική αξία του φρούτου έγκειται κυρίως στη βιταμίνη C που περιέχει. Το φρούτο περιέχει επίσης μεγάλες ποσότητες τανίνης και λιθώδη κύτταρα. Το ωμό κυδώνι χρησιμοποιείται και ως βότανο κατά της διάρροιας. Επιπλέον, οι σπόροι του έχουν αποχρεμπτικές και μαλακτικές ιδιότητες. Τα κυδώνια τονώνουν επίσης την όρεξη, καταπραΰνουν το ερεθισμένο στομάχι και διευκολύνουν την ηπατική και νεφρική λειτουργία.

Φακές

Οι φακές, όπως και τα φασόλια, αποτελούν πολύ καλή πηγή μακρο- και μικροθρεπτικών συστατικών. Μαζί με τα φασόλια είναι η καλύτερη πηγή καλής ποιότητας φυτικής πρωτεΐνης και, συνυπολογίζοντας το ότι είναι φτωχές σε λίπος, συνολικές θερμίδες, νάτριο και δεν περιέχουν χοληστερόλη, καθίστανται απαραίτητο τρόφιμο σε ένα διαιτολόγιο με υγιεινές επιλογές. 

Όπως ισχύει και με τα φασόλια, οι φακές αποτελούν πλούσια πηγή διαιτητικών ινών και είναι η καλύτερη πηγή φυλλικού οξέος στη δίαιτα. Είναι εξαιρετική πηγή μολυβδαίνιου, και πολύ καλή πηγή χαλκού, σιδήρου, μαγγανίου και φωσφόρου και καλή πηγή θειαμίνης (βιταμίνης Β 1 ), πυριδοξίνης (βιταμίνης Β 6 ), παντοθενικού οξέος και ψευδαργύρου. 

Συνεισφέρουν, επίσης, στη δίαιτα σημαντική ποσότητα μαγνησίου, καλίου, ριβοφλαβίνης (βιταμίνη Β 2 ), νιασίνης (βιταμίνη Β 3 ) και σεληνίου. Επιπλέον, οι φακές είναι πολύ καλή πηγή ισοφλαβονοειδών και φυτο-οιστρογόνων.

Όσπρια ένας διατροφικός δυναμίτης στο πιάτο μας

Φυστίκι αράπικο

Τα αράπικα φυστίκια είναι εξαιρετική πηγή των βιταμινών της νιασίνης και του φυλλικού οξέος. Περιέχουν φυτικές στερόλες, ουσίες που σε υψηλά ποσά συμβάλλουν στη μείωση της απορρόφησης της χοληστερόλης. 

Επίσης το φυλλικό οξύ βοηθά στην αναγέννηση των ερυθρών αιμοσφαιρίων και προστατεύει από την αναιμία και τη θρομβοπενία.

Γιαούρτι

Το γιαούρτι είναι πλούσιο σε πολύτιμα για τον άνθρωπο θρεπτικά συστατικά: πρωτεΐνη υψηλής βιολογικής αξίας, ασβέστιο, φώσφορο και βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ενώ υπάρχουν και ικανοποιητικές ποσότητες μαγνησίου, καλίου και βιταμινών Α και D. 

Οι πρωτεΐνες του γιαουρτιού είναι ανώτερες του γάλακτος, το ασβέστιο είναι περισσότερο γιότι τα συστατικά περιέχονται σε συμπυκνωμένη μορφή. Ακόμα ρυθμίζει τη λειτουργία των εντέρων και καταστέλλει τις λοιμώξεις. Η περιεκτικότητά του σε ‘’ζωντανά’’ βακτήρια συμβάλλει στην ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Το γιαούρτι περιέχει και προσταγλανδίνες που προστατεύουν τα τοιχώματα του στομάχου από ερεθιστικές ουσίες όπως το αλκοόλ και ο καπνός.
Λίγα λόγια για το γιαούρτι

Σολομός

Ο σολομός είναι πλούσιος σε νιασίνη, παντοθενικό οξύ, ριβοφλαβίνη, βιταμίνη D, βιταμίνες της ομάδας Β (κυρίως Β6 και Β12), σελήνιο και φώσφορο. Είναι μια τροφή με υψηλή θρεπτική αξία, καθώς είναι ιδιαίτερα πλούσια στα ‘καλά’ λιπαρά και πιο συγκεκριμένα στο αντιφλεγμονώδες εικοσιπεντανοικό οξύ (ΕΡΑ) και δοκοσαεξανοικό οξύ (DHA), τα οποία χρησιμοποιούνται ως φάρμακο για την ελάττωση της πηκτικότητας του αίματος, της χοληστερόλης και κατά της εκδήλωσης εγκεφαλικών επεισοδίων και αρρυθμίας. 

Έχουν δηλαδή μια εξαιρετικά θετική επίδραση στην καρδιαγγειακή υγεία, βοηθώντας, συνάμα, σημαντικά στην ρύθμιση του διαβήτη τύπου ΙΙ αλλά και της υπέρτασης, (κυρίως λόγω των ω-3 λιπαρών οξέων που διαθέτουν). 

Συν τοις άλλοις, συνδράμουν στην ελάττωση της κατάθλιψης, των προβλημάτων όρασης, της ψωρίασης της νόσου Alzheimer, των αρθριτικών και της οστεοπόρωσης και παράλληλα συμβάλουν στην επανάκτηση της μνήμης και της αύξησης της αντοχής στο αλκοόλ, εξαιτίας της ακετυλοχολίνης που περιέχουν. 

Τα ω-3 λιπαρά οξέα, συντελούν στη βελτίωση της διάθεσης και τη μείωση του άγχους.

Τρούφα (μανιτάρι)

Περιέχει άριστη ποιότητα πρωτεΐνης και αμινοξέων, αρκετές φυτικές ίνες, μεταλλικά άλατα και ιχνοστοιχεία (όπως σίδηρο, ασβέστιο, κάλιο, φώσφορο, χαλκό, ψευδάργυρο), αλλά και βιταμίνες (Β1, Β2, Β3, Β12, D).

Της αποδίδονται επίσης θεραπευτικές δράσεις κατά των μυϊκών και αρθριτικών πόνων (λόγω του καλίου) και των υψηλών επιπέδων χοληστερίνης (λόγω παντοθενικού οξέος). Τέλος είναι γνωστή κυρίως για τις ισχυρές αφροδισιακές της ιδιότητες. 

Η σπανιότητα και το άρωμά, της προσδίδουν ιδιαίτερη αφροδισιακή αξία, ενώ σύμφωνα με διάφορες παραδόσεις η κατανάλωση τους από τον άνδρα κατά το γάμο, θεωρείτο καλό εφόδιο για την επίτευξη των συζυγικών του καθηκόντων.
πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »