Αληθινή ιστορία Αγάπης... απο την Κίνα!

Μια απίστευτη ιστορία αγάπης που ήρθε από την Κίνα κατάφερε να αγγίξει τον κόσμο. Είναι η ιστορία ενός άνδρα και μιας μεγαλύτερης του σε ηλικία γυναίκας, που έφυγαν για να ζήσουν και να αγαπούν ο ένας τον άλλον, σε συνθήκες απομόνωσης για πάνω από μισό αιώνα.

Πριν από περίπου 50 χρόνια, ο Liu Guojiang ένα 19χρονο αγόρι τότε, ερωτεύτηκε μια 29χρονη χήρα με παιδιά που ονομάζεται Xu Chaoqin .. 

Με μια εξέλιξη της ιστορίας αντάξια του Σαιξπηρικού Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, φίλοι και συγγενείς επέκριναν τη σχέση, λόγω της διαφοράς ηλικίας και του γεγονότος ότι ήδη είχε παιδιά.



Την εποχή εκείνη, ήταν ανήθικο και απαράδεκτο για έναν νεαρό να αγαπά μια μεγαλύτερη γυναίκα... Για να αποφύγουν τα κουτσομπολιά και την περιφρόνηση των κοινοτήτων τους, το ζευγάρι αποφάσισε να δραπετεύσει και να ζήσει σε μια σπηλιά, στην Jiangjin στη Νότια Τσονγκίνγκ.

Στην αρχή, η ζωή ήταν σκληρή, δεν είχαν τίποτα, όπως ηλεκτρικό ή ακόμη και τρόφιμα. Έπρεπε να τρέφονται με χορτάρι και ρίζες που έβρισκαν στο βουνό, και ο Liu έκανε μια λάμπα κηροζίνης που χρησιμοποιούσαν για να φωτίζουν τη ζωή τους.

Η Xu θεώρησε ότι είχε εγκλωβίσει τον Liu και επανειλημμένα τον ρωτούσε: «Μήπως είσαι θλιμμένος»; Ο Liu πάντα απαντούσε: «Όσο είμαστε εργατικοί, η ζωή θα βελτιώνεται».

Στο δεύτερο έτος της ζωής τους στο βουνό, ο Liu άρχισε και συνέχισε για πάνω από 50 χρόνια, να λαξεύει με το χέρι του σκαλοπάτια, έτσι ώστε η γυναίκα του να μπορεί να κατεβαίνει το βουνό εύκολα.

Μισό αιώνα μετά, το 2001, μια ομάδα εξερευνητών εξερευνούσαν το δάσος και εξεπλάγησαν όταν βρήκαν το ζευγάρι των ηλικιωμένων και τα πάνω από 6000 χειροποίητα σκαλοπάτια .

Ένα από τα επτά παιδιά τους είπε: «Οι γονείς μου αγαπούν πολύ ο ένας τον άλλον. Έχουν ζήσει στην απομόνωση για πάνω από 50 χρόνια και ποτέ δεν ήταν χωριστά έστω και για μία μόνο ημέρα. Ο πατέρας μου έχει σκαλίσει πάνω από 6.000 σκαλοπάτια με τα χέρια του στο πέρασμα του χρόνου για την άνεση της μητέρας μου, αν και πλέον δεν κατεβαίνουν το βουνό τόσο συχνά».

Το ζευγάρι είχε ζήσει ευτυχισμένα για 50 χρόνια μέχρι τον Ιούλιο του 2008. Ο Liu, 72 χρόνων, επέστρεφε από τις καθημερινές γεωργικές εργασίες και κατέρρευσε. 

Η Xu κάθισε και προσευχήθηκε για τον σύζυγό της καθώς ξεψύχησε στα χέρια της. Τόσο πολύ αγαπούσε την Xu ο Liu, ώστε κανείς δεν ήταν σε θέση να αποδεσμεύσει τα χέρια του από την σύζυγο του ακόμη και μετά τον θάνατο του.

Μου υποσχέθηκες ότι θα με φροντίζεις, ότι θα είσαι πάντα μαζί μου μέχρι να πεθάνω, τώρα έφυγες πριν από εμένα, πώς θα ζήσω χωρίς εσένα; Η Xu επί ημέρες επαναλάμβανε αυτή την φράση και άγγιζε το μαύρο φέρετρο του συζύγου της, με δάκρυα στα μάτια.

Το 2006, η ιστορία τους έγινε μία από τις 10 πρώτες ερωτικές ιστορίες από την Κίνα. Η τοπική κυβέρνηση αποφάσισε να διατηρήσει την αγάπη τους και τον τόπο όπου έζησε ως μουσείο, οπότε και αυτή η ερωτική ιστορία μπορεί να ζήσει για πάντα.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Οι σύγχρονοι ήρωες της καθημερινότητας!

Παρά την ανάγκη που έχει η ανθρωπότητα από ήρωες, όλοι ξέρουμε ότι το είδος παραείναι σπάνιο.

Κι όμως, αποδεικνύεται ότι δεν χρειάζεται κάποιος υπερδυνάμεις ή μπέρτες για να κάνει το καλό, απαιτείται απλώς βούληση να κάνει τη διαφορά και μια καρδιά τεράστια να χωρά όλο τον κόσμο!

Οι θαρραλέοι ήρωες της καθημερινότητας, που με αυταπάρνηση και προσωπικές θυσίες φέρνουν το καλό στους συνανθρώπους μας, λειτουργούν ως ιδανικό παράδειγμα για τους αξιοσημείωτους άθλους που μπορεί να πετύχει ο «απλός άνθρωπος» όταν το βάλει σκοπό.

Ιδού λοιπόν δέκα πρόσωπα που αφήνουν το στίγμα τους στις ζωές όσων έχουν την ανάγκη μας…

•Doc Hendley – ΗΠΑ

Η έλλειψη πόσιμου νερού και οι συνεπαγόμενες ασθένειες σκοτώνουν κάθε χρόνο περισσότερα παιδιά από το AIDS, την ελονοσία και τη φυματίωση μαζί. Οι φρικιαστικές στατιστικές του μολυσμένου νερού είναι που ώθησαν τον Hendley, ο οποίος εργαζόταν ως μπάρμαν, να συγκεντρώσει κονδύλια για τον καθαρισμό του νερού σε παγκόσμια κλίμακα.

Από το 2004, η Μη-Κυβερνητική Οργάνωσή του Wine to Water έχει αφήσει το στίγμα της σε Σουδάν, Ινδία, Καμπότζη, Ουγκάντα, Αιθιοπία, Περού, Νότια Αφρική και Κένια, προσφέροντας βιώσιμες πρωτοβουλίες για πόσιμο νερό εγκαθιστώντας συστήματα καθαρισμού και εκπαιδεύοντας τους ντόπιους στη λειτουργία τους. Χιλιάδες πηγάδια έχουν ανοιχτεί στις χώρες αυτές, με τον Doc Hendley να κάνει πράγματι τη διαφορά στις ζωές των ανθρώπων…

•Jorge Munoz – ΗΠΑ

Ο Jorge Munoz έφτασε στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του ’80 με το καθεστώς του παράνομου μετανάστη. Όταν πήρε την πολυπόθητη υπηκοότητα το 1987, έβαλε σκοπό να βοηθήσει όσους ήταν στη θέση του: τις ορδές των εξαθλιωμένων και «λαθραίων» εργατών που κοιμόνταν κάτω από γέφυρες και στερούνταν τα βασικά για να στέλνουν τα χρήματα στα σπίτια τους. 

Ξεκίνησε λοιπόν να μαγειρεύει αρκετό φαγητό για να θρέψει όσους εργάτες μπορούσε στο Κουίνς, ενώ από το 2004 όλοι πλέον γνωρίζουν ότι κάθε μέρα στις 9:30 το βράδυ θα τους περιμένει ένα ζεστό πιάτο φαΐ σε προκαθορισμένο σημείο του νεοϋρκέζικου διαμερίσματος, είτε έχει καλό καιρό είτε βρέχει είτε χιονίζει. 

Ο άνθρωπος που έχει θρέψει περισσότερους από 70.000 συνανθρώπους του χρηματοδοτεί την επιχείρηση από το πενιχρό του υστέρημα: ο ίδιος εργάζεται ως οδηγός σχολικού λεωφορείου! Πώς να μην του απονείμει μετάλλιο ο πρόεδρος Ομπάμα τον Αύγουστο του 2010 για την ανθρωπιστική του δράση;

•Aki Ra – Καμπότζη

O Aki Ra ήταν ένα μικρό αγόρι όταν στρατολογήθηκε διά της βίας από τους Ερυθρούς Χμερ για να μετατραπεί σε παιδί-στρατιώτη. Μέχρι το 1983, είχε «στρώσει» μπόλικα ναρκοπέδια και είχε δώσει πολυάριθμες μάχες για λογαριασμό τους. 

Και όταν απελευθερώθηκε από την καταναγκαστική θητεία, αποφάσισε να καθαρίσει μόνος του τη χώρα από τα αναρίθμητα ναρκοπέδια! Χωρίς ειδικά εργαλεία, προστατευτικά μέσα και εκπαίδευση, με τη βοήθεια του μαχαιριού του ο Aki Ra απάλλασσε τη χώρα του στα κρυφά -αρχικά- από τις ενεργές νάρκες, και κατόπιν έκανε το σπίτι του μουσείο, με τους τουρίστες να συρρέουν για να απολαύσουν την πλούσια συλλογή των αφοπλισμένων ναρκών.

Με εισιτήριο ένα δολάριο, το Μουσείο Ναρκών της Καμπότζης είχε γεννηθεί. Ο ίδιος ίδρυσε κατόπιν τη ΜΚΟ Cambodian Self Help Demining (CSHD) και έχει πια κυβερνητική άδεια αλλά και τη συνδρομή του ΟΗΕ για να συνεχίσει το έργο ζωής. Όσα μάλιστα παιδιά βρήκε τραυματισμένα ή εγκαταλειμμένα στα χωριά που επισκέφτηκε για τις επιχειρήσεις του τα υιοθέτησε, και σήμερα 29 παιδιά ζουν στο κέντρο που ίδρυσε γι’ αυτά, το Cambodia Landmine Relief Center…

•Pushpa Basnet – Νεπάλ

Η Pushpa Basnet ήταν φοιτήτρια ακόμα στο Τμήμα Κοινωνικών Λειτουργών του Νεπάλ όταν επισκέφτηκε τις γυναικείες φυλακές του Κατμαντού για μια πανεπιστημιακή εργασία. Η θέα των παιδιών που ζούσαν πίσω από τα κάγκελα δίπλα στις έγκλειστες μητέρες τους την ώθησε να μαζέψει κονδύλια και να ιδρύσει ξενώνα και προγράμματα ανακούφισης των παιδιών. 

Η ΜΚΟ Early Development Center (ECDC) προσφέρει σχολικά μαθήματα, γεύματα, ιατρική περίθαλψη και χώρο για να ζήσουν και να αναπτυχθούν τα παιδιά, την ίδια ώρα που εκπαιδεύει τις κρατούμενες μητέρες τους σε χειροτεχνίες, για να είναι σε θέση να τα συνδράμουν οικονομικά. Περισσότερα από 100 παιδιά έχουν βοηθηθεί από τη ΜΚΟ της Basnet, που λειτουργεί εντελώς αυτόνομα…

•Eugene & Minhee Cho – ΗΠΑ

Το ζευγάρι ήξερε βέβαια για τις τεράστιες ανισότητες που αλανίζουν τον κόσμο, όταν τις αντίκρισε ωστόσο από πρώτο χέρι σκέφτηκε να κάνει κάτι γι’ αυτό: ίδρυσε λοιπόν τη ΜΚΟ One Day’s Wages στη βάση της δωρεάς ενός ημερομισθίου υπέρ όσων το έχουν ανάγκη. 

Το 2009 το ζευγάρι δώρισε στον οργανισμό το ετήσιο εισόδημά του για να δείξουν στον κόσμο ότι δεν απαιτούν κάτι από αυτούς που δεν έχουν ήδη κάνει και οι ίδιοι, γεγονός που θα άλλαζε το κλίμα: μέχρι σήμερα, το σωματείο έχει χρηματοδοτήσει περισσότερα από 40 projects στον πλανήτη, από ιατρική περίθαλψη και χορήγηση τροφής μέχρι εκπαιδευτικά προγράμματα και καθαρό νερό…

•Narayanan Krishnan – Ινδία

Ο πολυβραβευμένος νεαρός σεφ Krishnan παράτησε τη λαμπρή και πολλά υποσχόμενη καριέρα του όταν είδε έναν άντρα να τρέφεται από τα σκουπίδια έξω από το εστιατόριο όπου εργαζόταν. Παραιτήθηκε αμέσως και μέσα σε έναν χρόνο είχε ιδρύσει το Akshaya Trust, με σκοπό να θρέψει και να φροντίσει όσους έχουν ανάγκη στην επαρχία της Ινδίας όπου ζει. 

Ο ίδιος έχει αναλάβει την κουζίνα: μαγειρεύει τρία λαχταριστά γεύματα την ημέρα, ενώ όσες μερίδες περισσέψουν τις παίρνει μαζί του για να τις μοιράσει σε όσους δεν έχουν ακούσει για το κέντρο του. Ο Krishnan κοιμάται πλέον στην κουζίνα του σωματείου, καθώς κάθε διαθέσιμο ποσό θέλει να πηγαίνει στον ωραίο αγώνα του. Μέχρι σήμερα έχει σερβίρει περισσότερα από 1,2 εκατομμύρια γεύματα στους αναξιοπαθούντες συμπολίτες του…
•Marc Gold – Μπανγκόκ, Ταϊλάνδη κ.α.

Οργώνοντας την Ινδία το 1979, ο Gold συνάντησε μια γυναίκα που έπασχε από μια φριχτή μόλυνση στο αυτί. Την πήγε για βοήθεια, πλήρωσε 1 δολάριο για τα αντιβιοτικά της και άλλα 30 δολάρια για να της αγοράσει ένα ακουστικό βοήθημα. Ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησε ότι μπορείς να κάνεις πολλά για τον άλλο με σχεδόν τίποτα! 

Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ, έστειλε επιστολές σε 100 φίλους του, με τις οποίες τους ζητούσε δωρεές για το επόμενο ταξίδι του. Μέχρι σήμερα, ο Marc έχει κάνει 22 ανθρωπιστικές αποστολές σε 67 χώρες και έχει συγκεντρώσει ποσά 600.000 δολαρίων! 

Έχει αγοράσει για τον κόσμο τα πάντα: από ποδήλατα και μερίδες ρύζι μέχρι ραπτομηχανές, κουνουπιέρες και… σχολεία! Ως ιδρυτής πια του 100 Friends Project οργώνει παραγκουπόλεις, νοσοκομεία και ορφανοτροφεία ικανοποιώντας τις τρέχουσες ανάγκες…

•Rick Hodes – Αιθιοπία

Το 1984, ο δρ. Rick Hodes πήγε στην Αιθιοπία για να βοηθήσει τον πληθυσμό κατά τη διάρκεια του μεγάλου λιμού.

Παρά το γεγονός ότι προγραμμάτιζε να μείνει μόνο για έναν χρόνο, οι ακραίες ανάγκες περίθαλψης των ανθρώπων εκεί τον ανάγκασαν να μείνει «λίγο» παραπάνω: σήμερα, έπειτα από 3 δεκαετίες, ο γιατρός παραμένει στην Αιθιοπία και εργάζεται ακόμα στο νοσοκομείο της Αντίς Αμπέμπα! 

Έχει περιθάλψει χιλιάδες ανθρώπους, ενώ στον ελεύθερο χρόνο και τις διακοπές του πηγαίνει με το αυτοκίνητό του σε απομονωμένες κοινότητες για να προσφέρει κι εκεί το θεάρεστο έργο του…

•Betty Makoni – Ζιμπάμπουε

Παρά το γεγονός ότι βιάστηκε στα 6 της και ορφάνεψε στα 9, η Makoni κατάφερε κάπως να παραμείνει δυνατή και να τελειώσει το σχολείο πουλώντας φρούτα. 

Το 1999 ίδρυσε λοιπόν το Girl Child Network (GCN) σε απάντηση των τεράστιων διαστάσεων που έχει πάρει το πρόβλημα της σεξουαλικής κακοποίησης στη χώρα. Με δραστηριότητες ακόμα και μέσα στα σχολεία, το κέντρο προσπαθεί να πληροφορήσει και να ενθαρρύνει τα κορίτσια να μιλήσουν για την κακοποίηση, την ίδια ώρα που λειτουργεί ξενώνες για τα θύματα και σχολικές δομές για τα παιδιά.

Εξαιτίας μάλιστα του γεγονότος ότι η παιδική κακοποίηση φτάνει μέχρι και τα ανώτατα κλιμάκια της κοινωνίας της Ζιμπάμπουε, η Makoni έχει γίνει στόχος της κρατικής αυθαιρεσίας, ακόμα και δολοφονικών αποπειρών. Μέχρι σήμερα έχει σώσει περισσότερα από 7.000 παιδιά από την κακοποίηση, την παιδική εργασία, τους καταναγκαστικούς γάμους, την πορνεία και τους βιασμούς…

•Razia Jan – Αφγανιστάν

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περισσότερα από 185 καταγεγραμμένα περιστατικά συνέβησαν το 2012 από εφόδους σε σχολεία από ένοπλες ομάδες που αντιτίθενται στην εκπαίδευση των κοριτσιών. Η Razia Jan ακούει καθημερινά για επιθέσεις με βιτριόλι, ακόμα και για δηλητηριάσεις κοριτσιών για να μην πάνε σχολείο.

Παρά τις σχεδόν καθημερινές απειλές, η ίδια ανοίγει τις πύλες του σχολείου της, Zabuli Education Center, κάθε σχολική μέρα, προσφέροντας ευκαιρία για δωρεάν γνώση σε 354 κοπέλες από 7 γειτονικές κοινότητες. Τα δίδακτρα μάλιστα για έναν ολόκληρο χρόνο κοστίζουν 300 δολάρια, χρήματα που μαζεύει μέσω δωρεών από τη ΜΚΟ της, Razia’s Ray of Hope…

Υ.Γ. Αν όλοι μας, μπορούσαμε να μιμηθούμε μικρές ή μεγάλες τέτοιες πράξεις (με ότι καλύτερο στοιχείο, διαθέτει ο καθένας μας) & χωρίς αναζήτηση ευσήμων, τότε σίγουρα θα είχαμε έναν πιο αρμονικό κόσμο.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Το τρένο της σοφίας

Η σοφία δεν έχει καμία αντιστοιχία με τις γνώσεις ενός ανθρώπου. 

Στην πραγματικότητα, σοφία είναι όλα εκείνα που μένουν από τις γνώσεις κάποιου, όταν ο ίδιος αποποιείται όλα αυτά που έχει μάθει.

Ξεκινάμε από ένα σταθμό που ονομάζεται άγνοια.

Είναι ο σταθμός, στον οποίο μένουν όλοι εκείνοι που ούτε καν γνωρίζουν ότι δεν γνωρίζουν και, επομένως, δεν έχουν καμία ανάγκη να μάθουν.

Αν κάποιος αποφασίσει ν’ ανέβει στο τρένο, είναι επειδή κάποιος του έχει απλώσει το χέρι. Αν ανέβει στο τρένο, και ακολουθήσει το σωστό δρόμο, θα φτάσει στον τόπο των Ερευνητών.

Αν το κάνει καλά και δεν χάσει το δρόμο του, θα φτάσει στον επόμενο σταθμό. Τον σταθμό των Διδασκάλων. Κάποιοι από τους δασκάλους αποφασίζουν να διδάξουν, ενώ ορισμένοι θέλουν να μείνουν μόνοι με τις γνώσεις τους. Αν ένας δάσκαλος ζήσει πολλά πράγματα για πολλά χρόνια, ίσως καταφέρει να ανέβει ξανά στο τρένο για να φτάσει στον σταθμό της Σοφίας, που είναι ο τελευταίος. Είναι ο τόπος όπου ζούν όλοι αυτοί που ούτε καν γνωρίζουν ότι γνωρίζουν.

Είναι αστείο, αλλά αν ρωτήσεις έναν πραγματικά σοφό, θα σου απαντήσει “δεν γνωρίζω αν γνωρίζω”, όπως ακριβώς θα σου απαντούσε ένας αδαής.

Ίσως γι’ αυτό σε αυτή την κοινωνία που ζούμε θεωρούμε αδαείς κάποιους σοφούς και κάποιους αδαείς τους θεωρούμε σοφούς.

(Χόρχε Μπουκάϊ)

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

5χρονη μαθήτρια διάβασε 875 βιβλία σε έναν χρόνο!

Η 5χρονη Sophia Moss είναι το λιγότερο «βιβλιοφάγος», αφού κατάφερε να διαβάσει 875 βιβλία μέσα σε έναν χρόνο, εκπλήσσοντας τους πάντες με την αγάπη της στο διάβασμα. Το κορίτσι πηγαίνει στο νηπιαγωγείο T.S. Cooley Elementary School Magnet στην Lake Charles των ΗΠΑ και η βιβλιοθήκη του σχολείου δεν μπορεί να ακολουθήσει τους ρυθμούς της. Διαβάζοντας περίπου 20 βιβλία την εβδομάδα η μικρή Sophia θα μπορούσε επάξια να κερδίσει μια θέση στα Ρεκόρ Γκίνες.

Οι δάσκαλοί της αλλά και οι γονείς της αδυνατούν να εξηγήσουν αυτή την εμμονή της με το διάβασμα και το μόνο που λένε είναι ότι δεν κάνει τίποτα άλλο όλη μέρα από το να χάνεται στις σελίδες των βιβλίων! «Αυτό είναι πολύ ασυνήθιστο για ένα παιδί του νηπιαγωγείου, να διαβάσει τόσο πολλά βιβλία σε έναν χρόνο. Πολύ ασυνήθιστο», είπε ο διευθυντής κ. Lanier, ενώ η ίδια όταν ρωτήθηκε απάντησε: «Απλώς μου αρέσει πολύ η ανάγνωση!»…

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Ἡ ἀγάπη δέν χάνει ποτέ τήν ἀξία της

Ἡ ἀγάπη δέν χάνει ποτέ τήν ἀξία της, ἀλλά ἀφοῦ γίνει αἰτία νά ἐκπληρώνει στόν παρόντα αἰώνα τούς θείους νόμους ἐκεῖνος πού τήν ἔχει, τόν συνοδεύει καί στόν μέλλοντα.

Ὅσιος Φιλόθεος ὁ Σιναΐτης

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Χωρίς την ταπείνωση...

Χωρίς την ταπείνωση, έλεγε ο στάρετς Αμβρόσιος, δε σώζεται ο άνθρωπος. Αν πιστέψουμε πως από δική μας αξία σωζόμαστε, έχουμε απατηθεί.

Θα σας αναφέρω ένα διδακτικό περιστατικό. Μια επιφανής αρχόντισσα, αρκετά ευσεβής αλλά όχι και αρκετά ταπεινή, καθώς κοιμόταν είδε ένα συγκλονιστικό όνειρο: Πάνω σε ένδοξο θρόνο ο δίκαιος Κριτής! Και απέναντί του πλήθη λαού, μεταξύ των οποίων και η ίδια. Ο Χριστός ετοιμαζόταν να καλέσει κοντά Του τους εκλεκτούς.

Εκείνη που βασιζόταν στις αρετές της και στις καλοσύνες της περίμενε μεγάλες τιμές, αλλά έπεσε έξω στην πρόβλεψή της. Κάποια ταπεινή χωριατοπούλα κρίθηκε άξια για την πρώτη θέση. Δεύτερος ήταν ένας φτωχός χωρικός που φορούσε μάλιστα και τσαρούχια.

Ακολούθησαν στη σειρά πλήθη απλοϊκών ανθρώπων. Σε μια στιγμή ο Κύριος έπαυσε να προσκαλεί άλλους. Εκείνη πάνω στην απελπισία της αποφάσισε να τον πλησιάσει και να του υπενθυμίσει τα καλά που είχε κάνει.

Ο Χριστός όμως απέστρεψε εντελώς το πρόσωπό Του απ’ αυτήν. Εξουθενωμένη πλέον, έπεσε στο έδαφος, έκλαψε και αναγνώρισε ταπεινά πως πραγματικά δεν της άξιζε η ουράνια Βασιλεία. 

Να, αγαπητοί μου -εδώ δυνάμωσε τη φωνή του ο στάρετς- το ταπεινό φρόνημα! Έτσι έπρεπε να σκεφτόμαστε όλοι. Όταν ξύπνησε από το όνειρο η αρχόντισσα, δεν τόλμησε πια να φιλοξενήσει υπερήφανες ιδέες στην ψυχή της. Της έδωσε ο Θεός με το όνειρο αυτό, ένα αξέχαστο όνειρο.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Η παράξενη σχέση της θεάς Αθηνάς με την Ελιά

H παράξενη σχέση της θεάς Αθηνάς

 με την ελαία και τον εγκέφαλο. 

Η ελαία ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων γνωστή και είχε ιδιαίτερη τιμητική θέση στην ζωή των Ελλήνων. Εκτός από την διατροφική της αξία , με κλάδο ελαίας στεφάνωναν τους ολυμπιονίκες , αλλά ήταν και το σύμβολο της ειρήνης. Η ελαία έγινε ιερό δέντρο όταν η θεά Αθηνά αγωνίσθηκε με τον Ποσειδώνα για την διεκδίκηση της πόλης του Κέκροπα , την μετονομαζόμενη Αθήνα. 

Κατά την μυθολογία όταν οι δύο θεότητες ανέβηκαν στον βράχο της Ακρόπολης για να προσφέρουν ο καθένας το δώρο του για να κερδίσουν την εξουσία της πόλης.

Ο Ποσειδώνας κτύπησε με την τρίαινα του τον βράχο και ξεπήδησε νερό. Νερό θαλασσινό όπως ήταν και το στοιχείο του. Η Αθηνά κτύπησε τον βράχο με το δόρυ της και ξεπετάχτηκε το δέντρο της ελιάς πού της έδωσε και την νίκη. Η πόλη ονομάσθηκε Αθήνα. Αλλά βέβαια , ίσως θα πρέπει να υποψιαστούμε την αντιπαλότητα αυτών των δύο θεών , πού πρέπει να έχουν μια κωδικοποιημένη γνώση πίσω από τους μύθους τους.

Όπως λένε οι θεοί διαίρεσαν τη Γη ώστε ο καθένας να έχει το μέρισμα του. Ο Ποσειδώνας πήρε το νησί της Ατλαντίδος. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα στο έργο του «Κριτίας», η Αθήνα φαίνεται να συμβολίζει την «τέλεια κοινωνία» και η Ατλαντίδα τον αντίπαλό της. Η Ατλαντίδα ήταν το νησί του Ποσειδώνα, λεγόταν Πασειδωνία, αργότερα πήρε το όνομα του υιού του Ποσειδώνα, του Άτλαντα.

Το στοιχείο τού Ποσειδώνα, το νερό , το ξαναβρίσκουμε σε σχέση με την ελιά όταν μετά τον κατακλυσμό του Νώε το περιστέρι επέστρεψε με κλαδί ελιάς για να του μαρτυρήσει πώς το κακό πέρασε . Και βέβαια να μην ξεχνάμε πώς στις μάχες πού έχουμε ανάμεσα σε αυτές τις δύο θεότητες μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε και την μάχη των Ελλήνων με τους Άτλαντες. Μάχη πού κέρδισαν οι Έλληνες Αθηναίοι.

Η ελιά λοιπόν κερδίζει πάντα και η θεά Αθηνά υπερέχει με την Σοφία της. Η ευλογημένη ελιά ήταν πάντα η βάση της διατροφής μας. Η βάση της μεσογειακής διατροφής. Το λάδι της ελιάς εκτός από την θρεπτικότητα πού παρέχει στην υγεία μας , είναι και το πιο απαραίτητο στοιχείο για τον εγκέφαλό μας. Ο εγκέφαλος είναι το όργανο πού βρίσκετε μέσα στο κρανίο του κεφαλιού μας και πλέει μέσα στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό . Όταν βάλετε λάδι σε ένα ποτήρι νερό το λάδι θα βγεί νικητής , θα κάτσει πάνω στο νερό. Για να είναι πάντα ενεργός και δραστήριος ο εγκέφαλος πρέπει να τον «λαδώνουμε».

Η θεά της σοφίας η Αθηνά δεν διάλεξε τυχαία την ελιά. Η Αθηνά γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία. Ξεπετάχτηκε πάνοπλη με ένα κτύπημα του Ηφαίστου. Η Αθηνά είναι η σκέψη και ή ιδέα πού ξεπετιέται από το μυαλό μας με ηλεκτρικές κεντρίσεις . Κατά τη διαδικασία της γήρανσης και σε καταστάσεις όπως η απώλεια μνήμης και η νόσος του Alzheimer αυξάνονται οι απαιτήσεις του οργανισμού σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, γιατί βοηθούν στο να διατηρείται η δομή του κυτταρικού τοιχώματος του εγκεφάλου.

Το λάδι της ελιάς μας κάνει πιο υγιείς και πιο έξυπνους. Γιαυτό εδώ σε αυτή την χώρα γεννήθηκε ο πολιτισμός. Γιατί η διατροφή είναι το Α και το Ω . Ο Όμηρος αναφέρεται στο ελαιόλαδο ως «χρυσό υγρό» και ο Ιπποκράτης, ως τον «μεγάλη θεραπευτή». Κατά το μυστήριο της βαπτίσεως το παιδί το βαπτίζουν στο νερό και το λαδώνουν. Οι αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχονται στο ελαιόλαδο έχουν αντικαρκινική δράση, μέσω της παρεμπόδισης του σχηματισμού των ελευθέρων ριζών και ως εκ τούτου του οξειδωτικού στρες.

Βέβαια η ευεργετική συμβολή της ελιάς στον εγκέφαλο συνδέεται και με την έννοια της αποβολής του άγχους. Η κατανάλωση ελαίου και μόνο στην διατροφή μας και όχι βουτύρου ή σπορέλαιων διατηρεί την εγρήγορση του νού, την ευστροφία του και την θετική καλοπροαίρετη σκέψη.

Το ελαιόλαδο περιέχει υψηλά επίπεδα μονοακόρεστων λιπαρών οξέων (MUFA) καθώς και πληθώρα βιοδραστικών συστατικών. Από αυτά, φαινολικά συστατικά είναι τα εκτενέστερα μελετημένα. Σχετικά με τα οφέλη των MUFA στην ανθρώπινη υγεία, ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Ποτών αδειοδότησε ποιοτικούς ισχυρισμούς υγείας (health claims), για πρώτη φορά το 2004, σχετικά με την προστασία που προσφέρουν τα μονοακόρεστα λιπαρά οξέα του ελαιολάδου κατά του κινδύνου καρδιοαγγειακών παθήσεων. Συνολικά, τα οφέλη των λιπαρών οξέων του ελαιόλαδου συνοψίστηκαν στο πρώτο Διεθνές Συνέδριο για το Ελαιόλαδο και την υγεία, το 2005.

Το ελαιόλαδο όμως είναι παραπάνω από μια πλούσια πηγή μονοακόρεστων λιπαρών οξέων. Τα φαινολικά του συστατικά έχουν δείξει αντι-φλεγμονώδεις και χημειο-προστατευτικές ιδιότητες. Η ολεοκανθάλη (oleocanthal) του ελαιόλαδου, έχει βρεθεί να έχει παρόμοια δράση με το αντιφλεγμονώδες φάρμακο ibunoprofene. Σε καμία από τις μελέτες, στις οποίες έχει εξεταστεί ο ρόλος των φαινολικών συστατικών του ελαιόλαδου, δεν έχει παρουσιαστεί κυτταροτοξικότητα.

Η ευρωπαική μελέτη EUROLIVE (The effect of olive oil consumption on oxidative damage in European populations) παρουσίασε, το 2006, τεκμηριωμένες αποδείξεις για τον προστατευτικό ρόλο των φαινολικών συστατικών του ελαιόλαδου. Τα πειράματα της μελέτης αυτής πραγματοποιήθηκαν σε 200 υγιείς εθελοντές από όλη την Ευρώπη και κατέδειξαν προστασία ενάντια στο οξειδωτικό στρες, κατόπιν καθημερινής κατανάλωσης 25 ml ελαιόλαδου πλούσιου σε φαινολικά συστατικά (παρθένο ελαιόλαδο).

Συγκεκριμένα, παρατηρήθηκε αύξηση στα επίπεδα HDL (καλής χοληστερόλης), και μειωμένοι δείκτες λιπιδικού οξειδωτικού στρες μετά από τρίμηνη κατανάλωσης παρθένου ελαιόλαδου. Επιπλέον, η ίδια μελέτη, έδειξε μείωση σε δείκτες οξείδωσης του DNA, της τάξεως του 13% – ποσοστό συγκρίσιμο με τα ποσά που παρατηρούνται μετά το κόψιμο του καπνίσματος.

Με το όνομα «αγουρέλαιο» ονομάζουμε το φυσικό λάδι που προέρχεται από τη σύνθλιψη από ελιές που δεν έχουν ακόμη ρυτιδωθεί και διατηρούν το πράσινο χρώμα τους. Το ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες ωμοτριβές ή ομφάκιο.

Το Αγουρέλαιο είναι λάδι που παράγεται σχετικά πρώιμα, πριν ωριμάσει ο ελαιόκαρπος, ο οποίος είναι άγουρος και πράσινος. Οι ελιές συλλέγονται στα μέσα Οκτώβρη χειρονακτικά και η επεξεργασία τους γίνεται την ίδια ή το πολύ την επομένη ημέρα. Αγουρέλαιο δεν ονομάζονται όλα τα φρέσκα ελαιόλαδα, παρά μόνο αυτό που παράγεται από άγουρο ελαιόκαρπο.

Έχει λαμπερό πράσινο χρώμα που οφείλεται στις χλωροφύλλες του άγουρου ελαιοκάρπου οι οποίες προσδίδουν στο αγουρέλαιο μεγαλύτερες αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Διαφέρει στην γεύση από το Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο καθώς είναι έντονα πικρό και κάπως πικάντικο με εντονα φρουτώδη γεύση από αρώματα της φρεσκοκομμένης άγουρης ελιάς.

Το αγουρέλαιο διατηρεί για λίγους μήνες τις ιδιότητες του, για αυτό και δεν είναι διαθέσιμο όλο τον χρόνο. Τα εντονότερα του χαρακτηριστικά είναι φανερά από την παραγωγή του, το Νοέμβριο και μέχρι το Μάρτιο. Όσο περνάει ο χρόνος το αγουρέλαιο χάνει την έντονη γεύση του αλλά όχι τα θρεπτικά του συστατικά. Το αγνό αγουρέλιο που δεν έχει περάσει καμία επεξεργασία ή φιλτράρισμα, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα εμφανίσει ένα ίζημα (μούρια) στον πάτο του δοχείου, το οποίο είναι φυσικό κατάλοιπο του ελαιολάδου και δηλώνει την αγνότητα του αγουρέλαιου.

Περιέχει όλες τις βιταμίνες και προβιταμίνες του ελαιολάδου, μέταλλα και πολυφαινόλες, που προστατεύουν τα κύτταρα από το οξειδωτικό στρες, το ενεργό οξυγόνο και τις ελεύθερες ρίζες.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Η ζωή μας είναι... μια τράπεζα μνήμης!

Φαντάσου να ξυπνούσες ένα πρωί χωρίς καμία ανάμνηση, χωρίς σύνδεση με το παρελθόν ή το περιβάλλον σου. Μερικές φορές εύχεσαι να μπορούσες να το κάνεις αυτό, άλλες, και μόνο η ιδέα σε τρομάζει... Όπως όλα, έτσι και αυτή η ιδέα έχει δυο όψεις και αν δεν εξετάσεις αντικειμενικά και τις δυο, δεν μπορείς να είσαι ελεύθερος στις επιλογές σου. 

Πολλά από αυτά που καταχωρούμε στην τράπεζα του νου μας, τη μνήμη, είναι χρήσιμα, απόλυτα απαραίτητα για την ομαλή λειτουργία της καθημερινότητας μας. Σκέψου να έπρεπε κάθε πρωί, προτού ξεκινήσεις για το γραφείο, να μάθαινες από την αρχή πώς να οδηγείς το αυτοκίνητο σου. Σίγουρα δεν θα κατέληγες συχνά στο γραφείο, ήρεμος και χαλαρός. 

Σκέψου να ξεχνούσες το όνομα σου, τι δουλειά κάνεις, όλη την εκπαίδευση σου και να μην ήξερες πού έπρεπε να πας ή τι έπρεπε να κάνεις με τον εαυτό σου μέσα στη μέρα. Πραγματικά θα ήταν χαοτική και αγχωτική μια τέτοια προοπτική.

Από την άλλη, τα περισσότερα από όσα κουβαλάμε σε αυτή την άπειρη τράπεζα του νου, είναι σκουπίδια, άχρηστες πληροφορίες που, όχι μόνο μας είναι ανώφελα για να τα κουβαλάμε, αλλά γίνονται ολοένα και πιο βαρύ φορτίο, που μας εμποδίζει να είμαστε ανάλαφροι και αγνοί ταξιδιώτες. Πολύ θα θέλαμε τα περισσότερα απ’ όλα αυτά που κουβαλάμε (αναγκαστικά, πιστεύουμε) να τα αδειάζαμε κάπου και να κάναμε τη ζωή μας ευκολότερη.
Το κάνουμε στον υπολογιστή μας: προχωράμε εύκολα σε φορμάτ, με σκοπό να πετάξουμε τα άχρηστα, να βάλουμε πιο εύχρηστα και γρήγορα προγράμματα και να ορίσουμε νέες λειτουργίες, πιο αποδοτικές, πιο χαρούμενες, κάνοντας τον υπολογιστή μας πιο γρήγορο και εύχρηστο. 

Δεν τολμούμε να σκεφτούμε το ίδιο για τον ισχυρότερο και ευφυέστατο υπολογιστή που υπάρχει, τον οποίο διαθέτουμε (και θα διαθέτουμε για πάντα) αλλά δεν γνωρίζουμε: το νου μας. Οι λόγοι που δεν το κάνουμε αυτό είναι κυρίως δύο: 

Πρώτον, δεν μας έδειξε ποτέ κανείς πώς να το κάνουμε αυτό. Αντίθετα, όλη η εκπαίδευση μας έχει βασιστεί στη συλλογή, στην καταχώρηση και στη διεκδίκηση όλο και περισσότερων πληροφοριών, όλο και περισσότερου χώρου αποθήκευσης. 

Δεύτερον, φοβόμαστε ότι χωρίς το φορτίο μας, θα είμαστε γυμνοί και ανασφαλείς.

Πιστεύουμε ότι αυτό μας προστατεύει, ότι το χρειαζόμαστε για να ορίζουμε τον εαυτό μας.

Βασιζόμαστε στη μνήμη για να ερμηνεύσει τη ζωή μας, χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτή λειτουργεί όπως ακριβώς μια τράπεζα: ό,τι καταθέτεις, αυτό παίρνεις. 

Το δυστύχημα εδώ είναι ότι αγνοούμε τις καταθέσεις, τις αναλήψεις, τις παραλήψεις, τις ελλείψεις και γενικά τον τρόπο που το σύστημα του νου λειτουργεί. 

Ο προσωπικός σου λογαριασμός είναι το υποσυνείδητο σου. Είναι το τμήμα του νου που καταγράφει και καταχωρεί χωρίς παραλήψεις.

Μη βιαστείς όμως να αλλάξεις τίποτα. Αξίζει να ρίξεις μια ματιά γύρω σου, στο σπίτι σου, στις ντουλάπες σου. Είναι εκπληκτικό, και φαίνεται υπερβολικά απλό για να είναι αληθινό, όμως, όπως είναι τα ντουλάπια σου, έτσι ακριβώς είναι και ο νους σου, αλλά δεν το έχεις προσέξει.

Μήπως κρατάς ρούχα που έχεις χρόνια να φορέσεις; Δες αν συλλέγεις διάφορα χρήσιμα και άχρηστα πραγματάκια για διάφορους λόγους, γεμίζοντας το σπίτι σου με αντικείμενα που σπάνια ή ποτέ δεν χρησιμοποιείς. Ίσως πάλι, οι ντουλάπες σου να είναι άψογες, στοιχισμένες, καθαρές, σε απόλυτη τάξη, ανά χρώμα, είδος και όποια άλλη κατηγορία έχεις σκεφτεί για να έχεις τάξη και αρμονία στη ζωή σου. 

Μπορεί να σου αρέσει να πετάς τα πράγματα σου από ‘δω και από ‘κει, να είναι τα ντουλάπια σου ένα χάος. Παρατήρησε τα όλα αυτά, αξίζει τον κόπο. 

Τίποτα δεν κάνουμε τυχαία. Εκφράζουμε αυτό που είμαστε.

Ο καθένας έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες όσον αφορά τον τρόπο που διαχειρίζεται τα πράγματα του, τα ντουλάπια, το σπίτι του. 

Με τον ίδιο αυτό ιδιαίτερο τρόπο, διαχειρίζεται και το νου του. Όπως ακριβώς διαχειρίζεσαι τα μικρά της καθημερινότητας σου, έτσι λειτουργείς και εσωτερικά αλλά δεν έχεις εκπαιδευτεί να το παρατηρείς. Παρόμοιες πολύτιμες πληροφορίες για τον εαυτό σου, μπορεί να σου δώσει ο τρόπος που οδηγείς και συμπεριφέρεσαι στο δρόμο, αλλά και πολλά άλλα πράγματα που κάνεις... συνήθως ασυνείδητα.

Το θέμα είναι ότι ασυνείδητα έχουμε γεμίσει το νου μας (το υποσυνείδητο), με άπειρες αναμνήσεις, πεποιθήσεις, απόψεις, που αδιάκριτα επεμβαίνουν και ελέγχουν τη ζωή μας. Νομίζουμε ότι επιλέγουμε τις κινήσεις μας, όπως νομίζουμε ότι περιοριζόμαστε από εξωτερικούς αναγκασμούς. Και οι δυο απόψεις είναι λανθασμένες και στηρίζονται στην άγνοια.

Αρνητικές μνήμες από το παρελθόν θέλουμε να τις ξεχνάμε για να μην μας πονάνε. Πού τέτοια τύχη όμως; Όσο περισσότερο τις αρνιόμαστε, τόσο φαίνεται να πεισμώνουν και να μας στοιχειώνουν. 

Θετικά περιστατικά που μας έχουν γαληνέψει, θέλουμε να τα επαναλαμβάνουμε αλλά δεν φαίνεται να καταφέρνουμε να ξαναζούμε την ίδια ένταση των συναισθημάτων μας, όσο και αν έχουμε τέλεια προγραμματίσει το νου μας ή με απόλυτη ακρίβεια σχεδιάσει τις κινήσεις μας.

Το δυστύχημα είναι ότι βασιζόμαστε στη μνήμη: στις προσδοκίες για το μέλλον, στους φόβους του παρελθόντος, για να καθορίσουμε το παρόν μας. Κάθε φορά διαπιστώνουμε ότι αυτό δεν γίνεται, αλλά κάθε φορά εξακολουθούμε να θέλουμε να αποφύγουμε (το αρνητικό) ή να επαναλάβουμε (το θετικό) που ανήκουν πια στο παρελθόν. 

Ζούμε σε ανύπαρκτο χρόνο, ενώ ελπίζουμε σε ένα διαφορετικό μέλλον, εξακολουθώντας να αγνοούμε το παρόν.

Όμως, κάθε στιγμή είναι μοναδική. Δεν υπάρχουν συνηθισμένες στιγμές, όσο και αν μας βολεύει να σκεφτόμαστε ότι η ζωή είναι μια ρουτίνα ή ότι επαναλαμβάνεται ή ότι παραμένει στάσιμη. Αυτό που λείπει είναι η συνειδητότητα στο παρόν. Χρειάζονται άλλες διαδικασίες σκέψης για να ζούμε στο παρόν (το μόνο πραγματικό χρόνο). 

Όσο και αν λογικά, όλοι ξέρουμε ότι το παρόν είναι το μόνο που έχουμε ουσιαστικά και ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το μέλλον, η αλήθεια είναι ότι η θεωρία από την πράξη απέχει κόσμους μακριά η μια από την άλλη.

Η ζωή δεν είναι ανάμνηση ούτε προσδοκία. Η ζωή είναι ΤΩΡΑ και την καθορίζουμε με τον τρόπο που σκεφτόμαστε για αυτήν. 

Κάποια στιγμή, όσοι από μας επιλέγουμε να ζούμε συνειδητά και ουσιαστικά, πρέπει να ασχοληθούμε με αυτήν την τεράστια ατομική τράπεζα και να αναλάβουμε την ευθύνη για τις καταθέσεις μας και τη διαχείριση τους.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Το βέλος του χρόνου

Ο Νεύτωνας θεωρούσε ότι ο χρόνος είναι απόλυτος και υπάρχει εκτός του χώρου και ανεξάρτητα από όλες τις διαδικασίες που συμβαίνουν στο χώρο (απόλυτος χρόνος).

Ο Αϊνστάιν ανακάλυψε ότι ο χρόνος και ο χώρος δεν είναι ανεξάρτητοι αλλά στενά συνδεδεμένοι (χωροχρόνος), η μάζα και η κίνηση στρεβλώνουν τον χώρο και αλλάζουν τη ροή του χρόνου.

Το παράδοξο του χρόνου αφορά το γεγονός ότι ενώ οι εξισώσεις (κλασικές φυσικές θεωρίες, κβαντική μηχανική και θεωρία της σχετικότητας) επιτρέπουν την αντιστροφή του χρόνου, ένα πλήθος διαδικασιών μη αντιστρέψιμων την αποκλείει επιβεβαιώνοντας το βέλος του χρόνου:

α) Ένα ποτάμι δεν ρέει ποτέ προς την κορυφή ενός λόφου, 

β) Οι σταγόνες βροχής δεν ανεβαίνουν ποτέ προς τα σύννεφα, 

γ) Η διαίρεση των κυττάρων μέσα στο σώμα μας πραγματοποιείται με διαφορετικούς ρυθμούς (π.χ. τα ώριμα εγκεφαλικά κύτταρα δεν διαιρούνται, τα κύτταρα του ήπατος διαιρούνται κάθε ένα ή δύο χρόνια, τα κύτταρα του εντέρου διαιρούνται δύο φορές ημερησίως) για μία σειρά ζωτικών κύκλων από την σύλληψη μέχρι το θάνατο.

Η βεβαιότητά μας για την συγκεκριμένη διαδοχή γεγονότων είναι τόσο ισχυρή που αν συνέβαινε το αντίθετο θα το απέρριπτε ο εγκέφαλός μας.
Tα δύο βασικά αξιώματα της θερμοδυναμικής ορίζουν ότι σε ένα κλειστό σύστημα που η συνολική ενέργεια του παραμένει σταθερή (πρώτο αξίωμα), η συνολική εντροπία του με το πέρασμα του χρόνου μπορεί μόνο να αυξάνεται (δεύτερο αξίωμα). Η εξέλιξη αυτή που έχει κατεύθυνση μόνο προς τα μπρός αποτελεί μια σαφή ένδειξη του βέλους του χρόνου.

Κάθε χρονική στιγμή ακολουθεί μια χρονική στιγμή πάντα προς το μέλλον και ποτέ προς το παρελθόν. Ο χρόνος πάντα αυξάνεται χωρίς να μπορούμε ούτε να τον σταματήσουμε ούτε να γυρίσουμε στο παρελθόν. 

Στην φυσική δύο μόνο μεγέθη που αυξάνονται συνεχώς και θα μπορούσαν να συνδέονται με την συνεχής ροή του χρόνου προς το μέλλον είναι γνωστά α) η απόσταση μεταξύ των γαλαξιών (αυξάνεται διαρκώς λόγω της διαστολής του σύμπαντος) και β) η εντροπία του σύμπαντος.

Ο Χόκινγκ αρχικά είχε επιλέξει την απόσταση μεταξύ των γαλαξιών ως αιτία της κατεύθυνσης του βέλους του χρόνου, ο χρόνος αυξάνεται επειδή το Σύμπαν διαστέλλεται. Εάν όμως το σύμπαν κάποια στιγμή σταματήσει να διαστέλλεται και αρχίσει να συστέλλεται (σύμφωνα με κάποια κοσμολογικά μοντέλα) τότε θα αντιστραφεί και η φορά του βέλους του χρόνου.

Μερικά χρόνια αργότερα ο Χόκινγκ άλλαξε γνώμη και συμφώνησε με την πλειονότητα των φυσικών ότι η φορά του χρόνου είναι συνδεδεμένη με την αύξηση της εντροπίας η οποία συνεχίζει να αυξάνεται ακόμη και αν το σύμπαν αρχίσει να συστέλλεται. Η σύνδεση της αύξησης της εντροπίας με την αύξηση του χρόνου έχει το πρόβλημα ότι το σύμπαν όταν δημιουργήθηκε (Μεγάλη Έκρηξη) θα πρέπει να είχε πολύ μικρή εντροπία.

Η δημιουργία όμως ενός σύμπαντος με πολύ μικρή εντροπία δεν είναι δυνατόν να δημιουργήθηκε τυχαία, καταλήγουμε επομένως στην εξαιρετικά παράδοξη παραδοχή ότι δεν υπάρχει μόνο ένα σύμπαν (αυτό στο οποίο ζούμε) αλλά άπειρα, το κάθε ένα από αυτά έχει γεννηθεί από κάποιο άλλο που προϋπήρχε.

Σε ένα σύμπαν στο οποίο η ύλη είναι πολύ αραιή είναι δυνατόν (σύμφωνα με την Κβαντομηχανική) να εμφανιστεί αυθόρμητα σε μια περιοχή ένα ποσό ενέργειας μεγαλύτερο από τον γύρω χώρο. 

H ενέργεια αυτή μετατρέπεται (σύμφωνα με τη εξίσωση Ε = m*c^2) σε μάζα και αρχίζει η διαστολή αυτής της περιοχής. Μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα η μάζα θα διασκορπιστεί σε έναν μεγάλο χώρο και η πυκνότητά της θα είναι χαμηλή επανερχόμενη στην κατάσταση από την οποία ξεκινήσαμε.

Θεωρητικά το βέλος του χρόνου θα μπορούσε να αλλοιωθεί, σύμφωνα με τον Αϊνστάιν για οτιδήποτε ταξιδεύει με ταχύτητα που προσεγγίζει αυτή του φωτός ο χρόνος τρέχει σημαντικά πιο αργά. Η ιδέα του επιβραδυνόμενου χρόνου μας παρέχει την δυνατότητα ταξιδιών στο μέλλον. 

Εάν μπορούσαμε να με έναν πύραυλο να κάνουμε το γύρο του Γαλαξία μας με ταχύτητα κοντά στην ταχύτητα του φωτός όταν θα επιστρέφαμε στην Γη θα βρισκόμαστε σε μία χρονολογία στο μέλλον σε σχέση με την χρονολογία του ημερολογίου μας στον πύραυλο. 

Αυτό επιτυγχάνεται γιατί κινούμαστε μέσα σε ένα χρονικό πλαίσιο στο οποίο ο χρόνος κινείται πιο αργά, όσο εμείς βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση ο χρόνος έξω κυλάει πιο γρήγορα. Όταν επανέρθουμε στο αρχικό χρονικό πλαίσιο θα έχουμε φτάσει στο μέλλον πιο γρήγορα από κάθε άλλον.

Αντίθετα το ταξίδι στο παρελθόν δημιουργεί πολλά παράδοξα για παράδειγμα εάν πηγαίνοντας στο παρελθόν σκοτώνατε τον παππού σας δεν θα είχατε γεννηθεί και δεν θα μπορούσατε να ταξιδέψετε στο παρελθόν για να γίνεται ο δολοφόνος του.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Γραπτό κείμενο 7.270 ετών που βρέθηκς στην Καστοριά, ανατρέπει τον μύθο του Αλφάβητου...

ΑΝΑΤΙΝΑΣΣΕΤΑΙ 

Ο ΜΥΘΟΣ ΠΕΡΙ ΦΟΙΝΙΚΙΚΟΥ ...ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ!!!

Το πρώτο γραπτό κείμενο στην Ευρώπη

Το 1998 ο καθηγητής κ. Γ. Χουρμουζιάδης, δήλωσε πως είναι αδύνατη η δημοσίευση του κειμένου 

Είναι εμφανές πως η όποια επίσημη δημοσίευσή της θα ανέτρεπε όλο το ιστορικό σκηνικό περί ανακάλυψης της γραφής, της αποτύπωσης της έναρθρης φωνής του ανθρώπου με γράμματα (και όχι με ιδεογράμματα) και μάλιστα στο γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας, στο γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης.

Θα ανατρέπονταν δηλαδή η θεωρία πως οι Έλληνες έλαβαν και αυτοί, το φως εξ ανατολάς ( από βαβυλώνιους, σουμέριους, φοίνικες κλπ. !!) και θα έπρεπε να καλύψουν το μεγάλο κενό των τεσσάρων χιλιάδων χρόνων, όταν δηλαδή, οι ανατολικοί λαοί εκφράζονταν με ιδεογράμματα, οι Έλληνες έγραφαν με συλλαβές όπως σήμερα. Είναι καταφανές ότι αυτό δηλώνει πρώιμο στάδιο σκέψης και πολιτισμού.

Σύμφωνα με τη σημερινή θεωρία - που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία - οι Έλληνες έμαθαν γραφή περί το 800 π.Χ. από τους Φοίνικες.

Εκείνο που δεν μπορούν να μας εξηγήσουν πως είναι δυνατόν η ελληνική γλώσσα να έχει 800.000 λήμματα,πρώτη γλώσσα στον πλανήτη, όταν η αμέσως επόμενη έχει 250.000 λήμματα.

Πως είναι δυνατόν να γράφηκαν τα Ομηρικά έπη περί το 800 π.Χ., όταν δηλαδή έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες;

Παρουσιάστηκαν ξαφνικά οι αρχαίοι Έλληνες στο ιστορικό προσκήνιο τον 8ο αιώνα π.Χ., με γλώσσα εκατοντάδων χιλιάδων λημμάτων, που για να δημιουργηθεί απαιτείται γλωσσική προϊστορία τουλάχιστον 10.000 ετών (σύμφωνα με επίσημη αμερικανική γλωσσολογική έκθεση).

Η αγγλική γλώσσα είναι 1.600 ετών και έχει 48% ελληνικές λέξεις με σύνολο λημμάτων 240.000. Η γερμανική είναι 1.700 ετών και έχει 250.000 λήμματα με ελληνικές λέξεις 46%.

Η ομηρική γλώσσα τι ηλικία έχει;

Έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες από τους ανατολικούς λαούς και ξαφνικά έγραψαν τα ομηρικά έπη που έχουν ιστορικό βάθος τριών χιλιάδων ετών;

Τι είναι αυτό που προβληματίζει τους ιστορικούς;Μήπως γιατί δεν χάθηκαν στη σκόνη της ιστορίας και οι Έλληνες όπως οι Χαναναίοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες κλπ.;

Τι γράφει το δημοσίευμα πριν δεκαπέντε χρόνια:

Το παλιότερο οργανωμένο γραπτό κείμενο που βρέθηκε στη γη της Ευρώπης και χρονολογείται πριν από 7.254 χρόνια(!) από σήμερα αποκαλύφθηκε στη λίμνη της Καστοριάς.

Είναι μια ξύλινη πινακίδα με άγνωστο μήνυμα χαραγμένο από ένα νεολιθικό ψαρά ή έμπορο λιμνιαίου προϊστορικού οικισμού στο Δισπηλιό Καστοριάς,γραμμένο δύο χιλιάδες χρόνια πριν από τα γραπτά ευρήματα των Σουμερίων και τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από τις κρητομυκηναϊκές πήλινες πινακίδες της γραμμικής γραφής.

Τη συγκλονιστική ανακοίνωση έκανε στη διάρκεια του αρχαιολογικού συνεδρίου για το φετινό ανασκαφικό έργο στη Βόρεια Ελλάδα ο καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ κ. Γιώργος Χουρμουζιάδης, που αποκάλυψε το ντοκουμέντο στη διάρκεια ανασκαφικής έρευνας το περασμένο καλοκαίρι.

Η ξύλινη πινακίδα με την επιγραφή χρονολογήθηκε επακριβώς με τη μέθοδο του άνθρακα-14 στον «Δημόκριτο» στο 5260 (!) π.Χ., δηλαδή στο τέλος της μέσης νεολιθικής περιόδου.

Ο κ. Χουρμουζιάδης, με επιστημονικά επιχειρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα χαράγματα της επιγραφής, που είναι οργανωμένα σε στίχους, δεν πρέπει να είναι διακοσμητικά, αλλά «γράμματα» που μπορούν να ενταχθούν στο σύστημα της παλαιοευρωπαϊκής.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Ειρήνευσε μέσα σου και θα σου ειρηνεύσει ο ουρανός και η γη

"Ειρήνευσε μέσα σου και θα σου ειρηνεύσει ο ουρανός και η γη" 

(Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Ένας ασυνήθιστος χάρτης από το 1694

Ο ασυνήθιστος χάρτης της εικόνας, τυπώθηκε το 1694 στο Άμστερνταμ, είναι δημιουργία του Thomas Burnet και δείχνει την υδρόγειο να έχει στεγνώσει από τους ωκεανούς... 

Ο Thomas Burnet ήταν ο πρώτος Άγγλος που επιχείρησε ένα επιστημονικό υπολογισμό της προέλευσης της γης. Η πραγματεία του, Telluris Thoeoria Sacra, είναι ένα περίεργο μείγμα γεωγραφίας και αρχαιολογίας, η οποία προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον εκείνη την εποχή. 

Προσέξτε στο δυτικό ημισφαίριο (κάτω), ότι παρουσιάζει την Καλιφόρνια σαν νησί.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Οι πυραμίδες στην Αρχαία Ελλάδα

Το γεγονός της ύπαρξης πυραμίδων στην αρχαία Ελλάδα σίγουρα θα εκπλήσσει τους περισσότερους αναγνώστες. Και όμως, στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν πυραμίδες και ο γράφων υποστήριξε σε άλλο κεφάλαιο πως πιθανών οι αρχαίοι Έλληνες κατασκεύασαν πρώτοι πυραμίδες και πως τους αντέγραψαν οι Αιγύπτιοι και οι αρχαίοι πολιτισμοί της Αμερικής με τους οποίους οι αρχαίοι Έλληνες ήλθαν σε επαφή. 

Στην Αμερική οι αρχαίοι Έλληνες ήλθαν σε επαφή με πολιτισμούς αρχαιότερους του παλαιότερου πολιτισμού που γνωρίζουμε, των Μάγιας οι οποίοι ήκμασαν στο Μεξικό από τον 4ο ως τον 17ο αιώνα μ.Χ. Στην Αμερική, οι Μάγιας, οι Ίνκας και οι Αζτέκοι πιθανώς δέχθηκαν την πολιτιστική επίδραση των αρχαίων Ελλήνων που έφτασαν στον Νέο Κόσμο με τα πλοία τους, δεδομένου των αρχαιοελληνικών ευρημάτων που έχουν βρεθεί στην Αμερική (νομίσματα, τάφος, κτερίσματα) και της γλωσσικής ομοιότητας κάποιας διαλέκτου των Ίνκας με την αρχαιοελληνική δωρική διάλεκτο. ΑΡΑΟΥΚΑΝΟΙ

Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΣΑΚΚΑΡΑ 

Σε ό,τι αφορά την Αίγυπτο, οι αρχαιότερες πυραμίδες χτίστηκαν από τους Φαραώ που ανήκαν στο ``αρχαίο βασίλειο΄΄ (3100 - 2270 π.Χ.) το οποίο περιλάμβανε τις 10 πρώτες δυναστείες. 

Η πρώτη πυραμίδα στην Αίγυπτο κατασκευάστηκε το 2620 π.Χ. Ήταν η ``πυραμίδα του Σακκάρα΄΄ του Φαραώ Ζόζερ (Djoser) που ανήκε στην 3η δυναστεία. Οι Φαραώ Χέοπας, Χεφρήνος (4η δυναστεία) και Μυκερίνο, κατασκεύασαν τις πυραμίδες κοντά στην - τότε πρωτεύουσα - Μέμφιδα, την σημερινή πόλη Ελ - Γκίζα. Η πυραμίδα του Χέοπα χτίστηκε το 2550 π.Χ.

Όπως θα αναφερθεί παρακάτω, οι αρχαιότερες πυραμίδες της Ελλάδος: η ``πυραμίδα του Ελληνικού΄΄ και η πυραμίδα στο Άμφειον της Θήβας, χρονολογούνται στο 2720π.Χ. και στο 3000 - 2400 π.Χ., αντίστοιχα. Άρα, αυτό ενισχύει την θεωρία του γράφοντος ότι οι αρχαίοι Έλληνες επηρέασαν σημαντικά τον αιγυπτιακό πολιτισμό και πρώτοι αυτοί κατασκεύασαν πυραμίδες. Άλλωστε, η σφίγγα (70) και ο γρύπας (71) συναντώνται και στην ελληνική μυθολογία.

Γνωστό είναι το παράδειγμα του Οιδίποδα στην Θήβα που ήταν ο μοναδικός που κατάφερε να λύσει το αίνιγμα της Σφίγγας και να γλιτώσει την πόλη του, γιατί όποιος απαντούσε λάθος η Σφίγγα τον έτρωγε! Ομοιότητες, επίσης, υπάρχουν ανάμεσα στην ελληνική και στην αιγυπτιακή τέχνη. Στην τέχνη, σφραγιδόλιθοι συναντώνται στην Αίγυπτο, αλλά και στην μινωική Κρήτη. Ομοίως και οι αρχαϊκοί Κούροι (αγάλματα) συναντώνται και στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΡΙΠΟΛΕΩΣ ΛΙΒΥΚΟΥ 

Τις πυραμίδες της Αιγύπτου αναφέρει ακόμα και ο Όμηρος (Οδύσσεια, 415 - 470)!!! 

Οι Αχαιοί βοήθησαν τον 15ο αιώνα π.Χ., καθώς και τον 12ο αιώνα π.Χ., άλλους λαούς σε πολεμική τους εκστρατεία εναντίον της Αιγύπτου. Γενικά, είναι εμφανές ότι υπήρχε πρώιμη πολιτιστική γνωριμία των Αιγυπτίων με τους Έλληνες, πέρα από τις πολεμικές αντιπαραθέσεις. Άλλωστε, σημαντικός πολιτισμός υπήρχε στο Αιγαίο ήδη από την 6η χιλιετία π.Χ. 

Δεν είναι τυχαίο ότι οι Αιγύπτιοι συγκαταλέγουν τους Έλληνες στους λαούς της θάλασσας την οποία οι Έλληνες είχαν οργώσει με τα πλοία τους. Η Κρήτη ήταν θαλασσοκράτωρ ήδη από την 2η χιλιετία π.Χ.

Δεν είναι διόλου απίθανο οι Αιγύπτιοι να ήταν Κρήτες!!! Το σκουρόχρωμο δέρμα των δύο λαών είναι ένα φαινοτυπικό στοιχείο, πέρα από πολιτιστικές ομοιότητες (σφραγιδόλιθοι, ιδεογραφική γραφή και άλλα). Κρήτες θεωρείται ότι ήταν οι Φιλισταίοι στην Παλαιστίνη, ενώ αλλού αναφέρθηκε ότι βρέθηκαν στο Αφγανιστάν σημάδια μινωικού πολιτισμού! Οι Κρήτες είχαν οργώσει τις θάλασσες. Είχαν, φυσικά, στενή σχέση με τους Αιγυπτίους οι οποίοι αποκαλούσαν τους Κρήτες: ``Κεφτιού΄΄.

Σε αιγυπτιακά κείμενα οι Κρήτες αναφέρονται ως έξοχοι έμποροι και βιοτέχνες. Επίσης, αιγυπτιακή γραφή αναφέρει πως ο Φαραώ Τούθμωσης ο Γ΄ (πέθανε το 1448 π.Χ., επέκτεινε την Αίγυπτο ως τον Ευφράτη και επίσης ήταν νομοθέτης) ανέθεσε σε Κρήτες τη μεταφορά ξυλείας από το Λίβανο. Στην μινωική Κρήτη ο Μίνως ήταν κάτι σαν τον Φαραώ. 

Η λέξη Μίνως ήταν βασιλικός τίτλος. Ο Μίνως αναφέρεται ως βασιλιάς της Κνωσού. Ήταν ο σημαντικότερος βασιλιάς της Κρήτης. Χώρισε το νησί σε 3 περιφέρειες με πρωτεύουσες την Κνωσό, την Φαιστό και τα Μάλια (στην Φαιστό και στα Μάλια βασίλευαν τα αδέλφια του Ραδάμανθυς και Σαρπηδόνας). Ο Μίνωας ήταν νομοθέτης και μάλιστα τον αντέγραψε ο Λυκούργος, ο νομοθέτης της Σπάρτης. Κατά τον ιστορικό Θουκυδίδη, ο Μίνωας είχε οργανώσει πανίσχυρο στόλο.

 Στην βασιλεία του, η Κρήτη ήταν θαλασσοκράτωρ. Κατέκτησε πολλές περιοχές όπως οι Κυκλάδες. Επίσης, κατέλαβε τα Μέγαρα και την Αθήνα (προφανώς η διαμάχη του Μίνωα με τον Αιγέα, η πολιορκία της Αθήνας και τελικά η λύση της πολιορκίας με την συμφωνία για αποστολή 14 Αθηναίων νέων στην Κρήτη για θυσία στον Μινώταυρο σχετίζονται με αυτό). Ίδρυσε πολλές αποικίες στις οποίες έδωσε το όνομα Μινώα (όπως η Μονεμβασιά). 

Στην Μ.Ασία έδιωξε τους Κάρες και τοποθέτησε εκεί βασιλιάδες τους υιούς του. Οι Κάρες σχετίζονται με την πρωτοελληνική φυλή Λέλεγες που ήταν Κάρες ή φυλή που υποδουλώθηκε σε αυτούς. Ο Μίνωας σκοτώθηκε στη Σικελία πολεμώντας τον βασιλιά Κόκαλο που είχε απαγάγει την κόρη του (με την θέλησή της).

Η μάχη στη Σικελία δείχνει ως που είχαν φθάσει οι Κρήτες. Δεν είναι απίθανο να είχαν φθάσει μακρύτερα, για παράδειγμα στην Αγγλία ή ακόμα και στην Αμερική! Τα παραπάνω αναφέρθηκαν για να δείξουν όχι μόνον την μετάδοση του μινωικού πολιτισμού που αργότερα ενσωματώθηκε στον πολιτισμό των Αχαιών που κατέκτησαν το νησί τον 15ο αιώνα π.Χ., αλλά και την θεωρία πως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν φυλετική συγγένεια με τους πρωτοελληνικούς λαούς και συγκεκριμένα με τους Κρήτες. 

Οι σύγχρονοι Αιγύπτιοι είναι μουσουλμάνοι απόγονοι των Σαρακηνών (Αράβων και γενικά των μουσουλμάνων κατακτητών - στην Αίγυπτο των Οθωμανών), ενώ οι Κρήτες σήμερα είναι ίσως γενετικά εκφυλισμένοι από τους κατακτητές του νησιού (Αχαιοί 15ο αιώνα π.Χ., Δωριείς 11ο αιώνα π.Χ., Ρωμαίοι, πειρατές, (Β)Ενετοί το 1453, Τούρκοι το 1669) και ουδεμία σχέση έχουν με τους κοντούς Κρήτες της μινωικής εποχής που είχαν ανάστημα 1.50 μ, πλατείς ώμους και στενή μέση στην οποία φορούσαν το περίζωμα το οποίο αντέγραψαν αργότερα οι Αχαιοί.

Και στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν πυραμίδες. Το ερώτημα είναι γιατί οι αρχαίοι Έλληνες κατασκεύασαν μικρές, όπως θα δούμε παρακάτω, πυραμίδες. Η απάντηση είναι απλή. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν υπέρ του μέτρου στην τέχνη και απεχθάνονταν την χλιδή και την υπερβολή στο μέγεθος των αρχιτεκτονικών έργων των ανατολίτικων λαών - όπως των Αιγυπτίων και των Βαβυλωνίων. 

Άλλωστε, οι αιγυπτιακές πυραμίδες και άλλα έργα (η Σφίγγα στην Ελ - Γκίζα, καθώς και οι τάφοι των Φαραώ Ραμσή του ΣΤ΄ και του Τουταγχαμών στο Λούξορ) οικοδομήθηκαν με τον ιδρώτα και το αίμα χιλιάδων σκλάβων που τους φέρονταν σαν ζώα. 

Επίσης, όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία, οι πυραμίδες στην Ελλάδα μάλλον ήταν τύμβοι, χωρίς να αποκλείονται οι θεωρίες ότι ήταν βωμοί ή αστρονομικά παρατηρητήρια ή μικρά φρούρια ή κέντρα μετάδοσης σημάτων με φωτιά. 

Άλλωστε, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί, γιατί αν οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τις πυραμίδες ως τύμβους σημαντικών προσώπων, τότε θα ανέγραφαν τα ονόματά τους ή θα έδιναν στοιχεία για τα πρόσωπα αυτά. Επίσης, θα ανευρίσκονταν δεκάδες πυραμίδες στην Ελλάδα. 

Εκτός αν πράγματι υπήρχαν δεκάδες πυραμίδες, αλλά κατεστράφησαν από τους ξένους κατακτητές ή γκρεμίστηκαν και τα συντρίμμιά τους έχουν καλυφθεί από χώμα και βλάστηση. Έτσι, δεδομένου ότι ήταν μικρές, είναι δύσκολο να εντοπιστούν τα καταχωνιασμένα ερείπιά τους.

Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ 

Στην Ελλάδα η γνωστότερη πυραμίδα είναι η ``πυραμίδα του Ελληνικού΄΄. Βρίσκεται στο σημερινό χωριό ``Ελληνικό΄΄, κοντά στον δρόμο που συνέδεε στην αρχαιότητα το Άργος με την Τεγέα. 

Η Τεγέα ήταν αρχαία πόλη στην Αρκαδία και οι Τεγεάτες ήταν γνωστοί για την ανδρεία τους στον πόλεμο. Η πυραμίδα αυτή δεν περιγράφεται από τον περιηγητή Παυσανία (ο Παυσανίας ήταν από την ελληνική αποικία Μαγνησία της Μ. Ασίας και έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ.).

Είναι παράδοξο το γεγονός ότι ο Παυσανίας αναφέρεται σε άλλη πυραμίδα, στο σημερινό χωριό Λυγουριό της Αργολίδος. Οι διαστάσεις της ``πυραμίδος του Ελληνικού΄΄ είναι: βόρεια και νότια πλευρά = 12. 6 μέτρα - έκαστη, ανατολική και δυτική πλευρά = 14. 5 μέτρα - έκαστη. Το ύψος της πυραμίδος είναι 3. 4 μέτρα, αν και το αρχικό ύψος της θεωρείται πως ήταν 3. 6 μέτρα. Το κεντρικό δωμάτιο της πυραμίδος έχει διαστάσεις 7. 1 τετραγωνικά μέτρα.

Μελέτες που έγιναν από το κέντρο αρχαιομέτρησης του ινστιτούτου ``Δημόκριτος΄΄, τον καθηγητή της Ακαδημίας Αθηνών Π. Θεοχάρη, τον καθηγητή του κέντρου ερεύνης αστρονομίας και εφηρμοσμένων μαθηματικών Ι. Λυριτζή, το εργαστήριο αρχαιομέτρησης του φυσικού τμήματος του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου της Σκοτίας με τον καθηγητή R. G. Galloway και τις επιστημονικές ομάδες των παραπάνω ιδρυμάτων (δημοσίευση: 9 - 2 - 1995), χρονολόγησαν - με την μέθοδο της οπτικής θερμοακτινοβολήσεως - την πυραμίδα αυτή στο 2720 π.Χ. !!! Άρα, η ``πυραμίδα του Ελληνικού΄΄ οικοδομήθηκε 100 έτη πριν την πρώτη πυραμίδα της Αιγύπτου (πυραμίδα του Ζόζερ, 2620 π.Χ.) και 170 έτη πριν την πυραμίδα του Χέοπα (2550 π.Χ.)! Κάτω από την βόρεια πλευρά της ``πυραμίδος του Ελληνικού΄΄ βρέθηκαν αγγεία που χρονολογήθηκαν στο 3000 π.Χ. !!!

Ο Παυσανίας δεν αναφέρει την πυραμίδα, αλλά σημειώνει πως στην περιοχή υπήρχε ``πολυανδρία΄΄, δηλαδή ομαδικοί τάφοι. Αυτό ενισχύει την άποψη ότι δεν αναφέρεται στην πυραμίδα γιατί την εντάσσει στους τάφους. 

Με άλλα λόγια, η πυραμίδα ήταν τάφος. Άλλωστε και στην αρχαία Αίγυπτο οι πυραμίδες ήταν τύμβοι των Φαραώ. Άλλοι μελετητές υποστηρίζουν ότι η πυραμίδα χρησιμοποιείτο για να στέλνουν μηνύματα με σήματα φωτιάς σε απομακρυσμένα σημεία. Δηλαδή την χρησιμοποιούσαν ως επικοινωνιακό κέντρο. Αυτό σίγουρα θα ήταν χρήσιμο σε περιόδους πολέμου. Κατά άλλους μελετητές, η πυραμίδα ίσως ήταν ένα αστρονομικό παρατηρητήριο.

Ο Αμερικανός αρχαιολόγος L. E. Lord υποστήριξε ότι η πυραμίδα ήταν ένα μικρό φρούριο, ενώ ο Β. Κατσιαδράμης υποστήριξε ότι ήταν ένας μικρός βωμός όπου γίνονταν θυσίες (φυσικά ζώων, αφού στην αρχαία Ελλάδα δεν γίνονταν ανθρωποθυσίες).

Στην περιοχή της Νέας Επιδαύρου υπάρχει η ``πυραμίδα της Κάμπιας΄΄ που ανακαλύφθηκε το 1993 από έναν δάσκαλο. Οι διαστάσεις της είναι: βόρεια πλευρά = 7. 78 μέτρα, νότια πλευρά = 8. 87 μέτρα, ανατολική και δυτική πλευρά = 8. 4 μέτρα - έκαστη. Στα δεξιά του δρόμου από το Άργος προς την Επίδαυρο, ο Παυσανίας αναφέρει και μια άλλη πυραμίδα. Είναι η ``πυραμίδα Νταλαμανάρα΄΄. 

Η πυραμίδα αυτή ήταν διακοσμημένη εξωτερικά με σκαλισμένες κυκλικές ασπίδες. Κάποιοι μελετητές συνδέουν την διακόσμηση με τις ασπίδες με το γεγονός - που αναφέρει η παράδοση - της μάχης του βασιλιά της Τίρυνθας (αρχαία πόλη της Αργολίδος), Προίτου και του Αρκισίου, βασιλιά του Άργους.

Η μάχη έληξε ισόπαλη και οι δύο βασιλείς υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης. Στην μάχη αυτή λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά ασπίδες. Άρα, αν η πυραμίδα με τις διακοσμημένες ασπίδες συνδέεται με την παράδοση αυτή, τότε οικοδομήθηκε πριν τον 16ο αιώνα π.Χ. Τα συντρίμμιά της πυραμίδος ανακαλύφθηκαν από τον αρχαιολόγο W. M. Leake το 1806. 

Έκτοτε, όμως, χάθηκαν τα ίχνη της. Επίσης, κοντά στην αρχαία πόλη της Σικυώνος στην Κορινθία, σημειώνεται η ύπαρξη πυραμίδος σε γκραβούρα του 1877 που έφτιαξε ο J. Fennet. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί το ακριβές σημείο στο οποίο βρισκόταν η πυραμίδα που περιγράφει ο Fennet. Ίσως να έχει θαφτεί από χώματα και να έχει καλυφθεί από πυκνή βλάστηση. Ευκαιρία για τους αναγνώστες να αρχίσουν να ψάχνουν τις δύο παραπάνω πυραμίδες!!!

Κοντά στο σημερινό χωριό Λυγουριό της Αργολίδος, βρίσκεται η ``πυραμίδα του Λυγουριού΄΄ την οποία περιγράφει και ο Παυσανίας. Η πυραμίδα βρίσκεται στα βόρεια του σημερινού δρόμου που ενώνει το Ναύπλιο με το ιερό του Ασκληπιού της Επιδαύρου. Οι διαστάσεις της πυραμίδος είναι: βόρεια πλευρά = 14 μέτρα, νότια πλευρά = 12 μέτρα, ανατολική πλευρά = 12. 75 μέτρα και δυτική πλευρά =12. 5 μέτρα. Η πυραμίδα αυτή χρονολογήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών - με την μέθοδο της οπτικής θερμοακτινοβολήσεως - στο 2100 (με διακύμανση 610 ετών) π.Χ!!! Κατά τον μελετητή L. E. Lord η πυραμίδα αυτή, μετά το 2ο μισό του 4ου αιώνα π.Χ., χρησιμοποιήθηκε ως μικρό φρούριο.

ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΛΥΓΟΥΡΙΟΥ 

Η πυραμίδα αυτή βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Αραχναίο (από Άργος προς Επίδαυρο) με διαστάσεις 14x12 μέτρα περίπου.

Έχει χρονολογηθεί (με την μέθοδο της θερμοφωταύγειας) στο 2100 π.Χ.Ο Παυσανίας δεν αναφέρει τίποτα για το κτίσμα και η πρώτη αναφορά που έχουμε, είναι από την "Γαλλική Επιστημονική Αποστολή στον Μοριά".

Οι πρώτες ανασκαφές διενεργήθηκαν στις 9 - 18 Δεκεμβρίου του 1936 και στις 1 - 9 Αυγούστου του 1937 υπό την διεύθυνση του Αμερικανού αρχαιολόγου Ρ. Σκράντον. Οι διαστάσεις της πυραμίδας του Λιγουριού δείχνουν καθαρά την ομοιότητα σε τύπο και πιθανώς σε χρήση, με την πυραμίδα του Ελληνικού.

Η πυραμίδα σήμερα είναι σχεδόν ισοπεδωμένη. Όπως βλέπουμε και στην φωτογραφία δεξιά, ελάχιστες πέτρες έχουν μείνει στην θέση τους για να δείχνουν το αρχιτεκτονικό της σχήμα Οι υπόλοιπες πέτρες της οικοδομής (ψαμμίτης λίθος) χρησιμοποιήθηκαν στο χωριό Λιγουριό για χτίσιμο άλλων άλλων κατασκευών ενώ μερικές είναι εντοιχισμένες στην παρακείμενη Βυζαντινή εκλησία της Αγίας Μαρίνας.

Ανάμεσα στα ευρήματα της ανασκαφής της Αμερικανικής σχολής Αρχαιολογίας το 1937, περιλαμβάνεται κι ένας λίθινος πέλεκυς της νεολιθικής εποχής (ηλικίας πριν το 3000 π.Χ.), ενώ ο Λ. Λορντ (L. Lord - διευθυντής της Αμερικανικής αποστολής) χρονολογεί την πυραμίδα στον 4ο π.Χ. αιώνα, άποψη που ενστερνίζονται ακόμα και σήμερα οι αρμόδιοι φορείς και το Υπουργείο Πολιτισμού σε σχετική σελίδα του στο δίκτυο (βλ. Πυραμίδα Ελληνικού).

Ο Ρ. Σκράντον (R. Scranton - διευθυντής άλλης Αμερικανικής αποστολής), που μελέτησε τα κεραμικά, υποστηρίζει ότι ο νεολιθικός πέλεκυς "απλά, μπορεί να μεταφέρθηκε από κάπου μακριά σαν κάτι αξιοπερίεργο". Αλλά το πως μπορεί να διατηρήθηκε ο νεολιθικός πέλεκυς "κάπου μακριά" για 2.500 τουλάχιστον χρόνια, να μεταφέρθηκε ως "κάτι αξιοπερίεργο" τον 4ο π.Χ. αιώνα στην πυραμίδα του Λιγουριού και να διατηρήθηκε στη νέα του θέση για άλλα 2.300 χρόνια, είναι ένα εύλογο ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί.

Κοντά στην πόλη Νεάπολη της Λακωνίας είχε χτιστεί από τους αρχαίους Έλληνες η ``πυραμίδα της Βιγκλαφίας΄΄. Βρίσκεται απέναντι από την Ελαφόνησο. Ο Παυσανίας την αναφέρει ως τάφο του Κινάντου που ήταν ναύαρχος των πλοίων του βασιλιά της Σπάρτης, Μενέλαου. 

Ο Μενέλαος ήταν υιός του Ατρέα (γενάρχης του βασιλικού οίκου των Ατρειδών στις Μυκήνες) και σύζυγος της ωραίας Ελένης για την οποία έγινε ο τρωικός πόλεμος, όταν την απήγαγε ο Πάρις (84). Το πιο πιθανό είναι πως οι ήρωες της τρωικής εκστρατείας ήταν πραγματικά πρόσωπα και όχι μυθολογικα. 

Άρα, δεδομένου ότι ο τρωικός πόλεμος - που όπως αναφέρθηκε αλλού, ήταν πραγματικό γεγονός - έγινε στα τέλη του 13ου αιώνα π.Χ, κάπου στην περίοδο αυτή χτίστηκε - λογικά - η πυραμίδα, ως τύμβος του Κινάντου. Οι διαστάσεις των θεμελίων της πυραμίδος αυτής είναι: 17. 5 x 16 x 17. 45 x 16 μέτρα. Σήμερα η πυραμίδα αυτή είναι τελείως κατεστραμμένη.

ΘΗΒΑ 

Η πιο εντυπωσιακή πυραμίδα είναι στο Άμφειον της Θήβας. Βρίσκεται στην άκρη της Καδμείας, της ακρόπολης των Θηβών, κοντά στο σημερινό αρχαιολογικό μουσείο. Η πυραμίδα αυτή έχει 3 σειρές σκαλοπατιών. Στην κορυφή των σκαλοπατιών βρέθηκε, σε μικρό χωμάτινο λοφίσκο, διπλός τάφος με χρυσά κοσμήματα. Η πυραμίδα αυτή χρονολογείται ανάμεσα στο 3000 και στο 2400 π.Χ.

 

Ο ΤΑΥΓΕΤΟΣ. 

ΤΑΥΓΕΤΟΣ 

 

ΤΑΥΓΕΤΟΣ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗ 

Τέλος, υπάρχει και η ρηξικέλευθη θεωρία πως η κορυφή του όρους Ταΰγετος - στα 2000 μέτρα - στην Λακωνία, είναι μια γιγάντια αρχαία πυραμίδα!!! 

Η θεωρία αυτή αναφέρθηκε από το ελληνικό περιοδικό αρχαιολογίας ``Δαυλός΄΄ (τεύχος Απριλίου 1994) που παρουσίασε φωτογραφία στην οποία, από την συγκεκριμένη θέση που τραβήχθηκε, έδειχνε το σχήμα πυραμίδος στην κορυφή του όρους. 

Στην πραγματικότητα, μόνον από συγκεκριμένη οπτική γωνία μπορεί να διαπιστωθεί το σχήμα αυτό. Αν πρόκειται πραγματικά για πυραμίδα, τότε χτίστηκε με λίθους ή λαξεύτηκε στα πετρώματα του όρους. 

Πάντως, υπάρχει κάτι που μοιάζει με οριζόντια βάση η οποία ξεχωρίζει από το υπόλοιπο βουνό. Κατά τον μελετητή Π.Χατζηιωάννου, πρόκειται για πυραμίδα - όπως αποδεικνύει και η ετυμολογία της λέξεως ``Λακωνία΄΄ που προέρχεται από τις λέξεις ``λίθος΄΄ και ``κώνος΄΄, δηλαδή κωνικό λίθο, δηλαδή πυραμίδα!!! Όμως, άλλη εκδοχή για το όνομα Λακωνία είναι οι λάκκοι που υπήρχαν στο έδαφος της περιοχής. 

ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΧΑΝΙΩΝ 

Αποκλειστική δημοσίευση της "Άγνωστης Ελληνικής Ιστορίας" 28/12/1997 και 2/3/1999Η "πυραμίδα" των Χανίων (στην πραγματικότητα είναι κώνος) είναι ένας λαξευμένος βράχος και είναι ένα μνημείο μοναδικό στο είδος του μιας και δεν υπάρχει καμία αναφορά για παρόμοιο κτίσμα-κατασκεύασμα. Επίσημες μελέτες, έρευνες ή ανασκαφές δεν έχουν γίνει μέχρι στιγμής - ακόμη και το ίδιο το μνημείο είναι άγνωστο στον κόσμο, και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την χρήση που είχε στην αρχαιότητα ή την ηλικία του. 

Βρίσκεται σε υψόμετρο 290 μέτρων από την επιφάνεια της θαλάσσης στα Νότια του νομού Χανίων. Μέσα στον κώνο έχει λαξευτεί ένα δωμάτιο με διαστάσεις 2,20μ. x 2,10μ. και ύψος 1,40μ περίπου, στο οποίο μπαίνει κανείς από την είσοδο που είναι στα Δυτικά (στις 253° περίπου) διαστάσεων 1,2μ x 0,7μ. 

Η περιφέρεια του κώνου είναι περίπου 16 μέτρα και το ύψος του από την κορυφή μέχρι το δάπεδο του θαλάμου είναι περίπου 4,6 μέτρα. Η περιφέρεια της βάσης του είναι περίπου 29 μέτρα.


ΠΗΓΗ:
Λάζος Χ., Πυραμίδες στην Ελλάδα, εκδόσεις Αίολος, Αθήνα, 1995.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

13 ανατριχιαστικά πράγματα για το τσιγάρο

Η ουσία είναι μια: Το κάπνισμα σκοτώνει. Δολοφονεί αργά, αλλά δολοφονεί...Με το κάπνισμα εμφανίζεται καρκίνος, ή απλά σταματάει η καρδιά. Ακόμη όμως και ο καπνιστής που θα τη "γλυτώσει", θα αντιμετωπίσει σίγουρα άλλου είδους προβλήματα στον οργανισμό του. Θα "φουσκώνει", δεν θα μπορεί να ανέβει τις σκάλες, θα έχει δύσπνοιες, θα εμφανίσει σεξουαλικά προβλήματα και πολλά άλλα. Σήμερα θα διαβάσετε 18 ανατριχιαστικά πράγματα για το τσιγάρο που δεν ξέρετε.

1. Το τσιγάρο είναι γεμάτο δηλητήρια, τα οποία μπαίνουν μέσα στον οργανισμό όταν το καπνίζουμε. Τα τσιγάρα περιέχουν αρσενικό, φορμαλδεΰδη, μόλυβδο, υδροκυάνιο, οξείδιο του αζώτου, μονοξείδιο του άνθρακα, αμμωνία και 43 γνωστά καρκινογόνα στοιχεία.

2. Τα τσιγάρα περιέχουν περισσότερα από 4.000 συστατικά. Αυτά με την καύση παράγουν τουλάχιστον 200 χημικές ενώσεις, πολλές από τις οποίες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με βλάβες στους πνεύμονες.

3. Το τσιγάρο καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα και μας κάνει ευάλωτους, στις ασθένειες. Το ανοσοποιητικό σύστημα ενός καπνιστή πρέπει να εργάζεται σκληρότερα από εκείνο των μη καπνιστών, σε καθημερινή βάση. Επακόλουθο είναι επίσης ότι το αίμα των καπνιστών, περιέχει λιγότερα αντιοξειδωτικά στοιχεία.

4. Το τσιγάρο κόβει χρόνια ζωής. Κάθε τσιγάρο που καπνίζουμε μας στερεί 5 λεπτά από τη ζωή μας. Οι επιστήμονες έχουν μετρήσει τον μέσο όρο τσιγάρων και διαπίστωσαν ότι συνολικά ο καπνιστής θα πεθάνει 14 χρόνια νωρίτερα.

5. Από τη στιγμή που θα ανάψουμε ένα τσιγάρο, μέσα σε 10 δευτερόλεπτα, ποσότητα νικοτίνης έχει φτάσει μέσω του αίματος, στον εγκέφαλο μας. Η νικοτίνη επίσης φθάνει και στο μητρικό γάλα, άρα και στον αγνό και καθάριο οργανισμό του βρέφους. Αυτό για όσες μανούλες καπνίζουν και θηλάζουν.

6. Και αφού μιλάμε για νικοτίνη, διαβάστε και τα εξής σοκαριστικά: Η νικοτίνη είναι μία από τις πιο εθιστικές ουσίες. Η επήρεια της περνά μετά από 20 λεπτά με την προυπόθεση ότι δεν θα ξανακαπνίσουμε. Όταν ο οργανισμός εθιστεί χρειάζεται νικοτίνη και για αυτό δεν κόβουμε εύκολα το κάπνισμα.

7. Νομίζετε ότι όταν κόψετε το κάπνισμα, τότε θα παχύνετε. Ξέρετε γιατί; Η έλλειψη νικοτίνης είναι αυτή, που προκαλεί τη λαιμαργία για λιπαρά φαγητά και γλυκά, γεγονός που αιτιολογεί, εν μέρει, την αύξηση του βάρους, όταν κάποιος σταματά το κάπνισμα.

8. Το τσιγάρο χαλαρώνει; Απατάστε. Στον κάθε οργανισμό λειτουργεί διαφορετικά. Άλλους τους χαλαρώνει, άλλους όμως τους "ενεργοποιεί". Στην πραγματικότητα, η μόνη "χαλάρωση" που προσφέρει το κάπνισμα αφορά στον εγκέφαλο, ο οποίος ικανοποιεί την πείνα του για νικοτίνη.

9. "Ένα τσιγαράκι μετά το φαγητό, είναι η μεγαλύτερη απόλαυση", λένε πολλοί καπνιστές που σπεύδουν να ανάψουν τσιγάρο μόλις τελειώσουν το φαγητό του. Ισχύει όμως; Όχι φυσικά. Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει είναι, ότι ο οργανισμός διακόπτει τη διαδικασία της πέψης, προκειμένου να ασχοληθεί με την προστασία των κυττάρων του αίματος και την έξαψη των τοξινών στον εγκέφαλο, που προκαλεί ο καπνός.

10. Πιστεύετε ότι το τσιγάρο σας αφήνει μια ευχάριστη γεύση; Ξανασκεφτείτε το. Η ουρία, μια χημική ένωση που βρίσκεται στα ούρα, χρησιμοποιείται για να προσθέσει «γεύση» στα τσιγάρα.

11. Και ορισμένα οικονομικά στοιχεία, έτσι για να ξέρουμε τι μας γίνετε: Το τσιγάρο είναι το πιο εμπορεύσιμο προϊόν στον πλανήτη, με παγκόσμιο κέρδος που αγγίζει το χρόνο τα 400 δισεκατομμύρια δολάρια.

12. Οι Αμερικανοί καπνοπαραγωγοί σήμερα βγάζουν μεγαλύτερο κέρδος από τις πωλήσεις σε ξένες χώρες παρά στις ΗΠΑ.

13. Στις ΗΠΑ, οι γυναίκες καπνίζουν σχεδόν όσο οι άνδρες. Το 22% που καπνίζει είναι γυναίκες ενώ το 35%, είναι άνδρες. Στον υπόλοιπο κόσμο τα ποσοστά έχουν ως εξής: Στην Ευρώπη καπνίζει το 46% των ανδρών και το 26% των γυναικών. Στην Αφρική καπνίζει το 29% των ανδρών και μόλις το 4% των γυναικών, στην Νοτιοανατολική Ασία, το 44% των ανδρών και το 4% των γυναικών, ενώ στον Δυτικό Ειρηνικό καπνίζει το 60% των ανδρών και μόλις το 8% των γυναικών.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »