Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΕΡΜΑΤΙΣΕ ΠΡΩΤΟΣ!

Να μία από εκείνες τις ιστορίες που σου δίνουν μπόϊ. Σε ανεβάζουν. Σε φορτίζουν με κουράγιο και ελπίδα. Δυστυχώς, τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης τις αγνοούν τις ιστορίες αυτές και τις προσπερνούν.

 Λοιπόν, η ιστορία αυτής της φωτογραφίας έχει ως εξής. Στις 2 του περασμένου Δεκεμβρίου, ο Βάσκος αθλητής Ιβάν Φερναντέζ Ανάγια συμμετείχε σε έναν αγώνα ανώμαλου δρόμου στην Μπουρλάντα, στο Ναβάρρε.

 Βρισκόταν στη δεύτερη θέση, σε αρκετά μεγάλη απόσταση από τον προπορευόμενο Αμπέλ Μουτάι, ο οποίος είχε κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα των 3000 μέτρων στήπλ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το περασμένο καλοκαίρι.

Μπαίνοντας όμως στην τελική ευθεία, ο Βάσκος αθλητής είδε τον Κενυάτη δρομέα – σίγουρο νικητή της κούρσας – σαν να χάνει την αίσθηση του χώρου, ΄και να σταματά να τρέχει μόλις 10 μέτρα πριν από το νήμα, νομίζοντας πως είχε κιόλας περάσει τη γραμμή!

Ο Φερναντέζ Ανάγια τον έφτασε και, αντί να τον προσπεράσει και να τερματίσει εκείνος πρώτος, σταμάτησε επί τόπου και με διάφορα νοήματα κατηύθυνε τον Μουτάι προς την γραμμή και τον βοήθησε να τερματίσει πρώτος.

 Αμέσως μετα, ο Ανάγια, που είναι αθλητής με μεγάλο μέλλον (ήδη πρωταθλητής Ισπανίας στα 5 χιλιόμετρα, στη κατηγορία των νέων), δήλωσε:

“Ακόμα και εάν μου έλεγε κάποιος ότι, κερδίζοντας αυτόν τον αγώνα θα εξασφάλιζα μια θέση με την ισπανική ομάδα στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου, δεν θα το έκανα. Η ενέργειά μου να βοηθήσω τον πελαγωμένο συναθλητή μου ήταν αυθόρμητη, και η ηθική μου ικανοποίηση από αυτήν είναι πολύ μεγαλύτερη από οποιοδήποτε μετάλλιο. Για μένα, ιδίως με όσα συμβαίνουν σήμερα στη κοινωνία, στην πολιτική, κλπ, όπου ο κάθε ένας κοιτάζει μόνο το δικό του συμφέρον, νομίζω ότι το να ενδιαφέρεσαι για τον συνάνθρωπό σου, έχει μία ιδιαίτερη αξία”.

ΠΗΓΗ:

http://papakallinikos.wordpress.com/2013/03/04/%CE%BF-%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%B5-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%83/?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter

Διαβάστε περισσότερα... »

Η ταμίας που άλλαξε λίγο τον κόσμο...

Πρίν ἀπό μέρες, στά ΑΒ Ἁγίας Παρασκευῆς, στό ταμεῖο ἦταν ἕνα γηραιός ρακένδυτος κύριος μέ 3-4 κονσέρβες κι ἕνα γκαζάκι.

 Ἡ νεαρή ταμίας τόν κοιτάει καί τοῦ λέει: "Φύγετε κύριε, ἡ ἑταιρεία μᾶς δικαιολογεῖ κάποια δωρεάν καλάθια". Τίς δίνει 1000 εὐχές.

Μόλις ἐκεῖνος ἀπομακρύνεται, ἀνοίγει την ... τσάντα της καί βάζει τά χρήματα στό ταμεῖο ἀπό τό πορτοφόλι της.

Πεταγόμαστε 2-3 πού ἔχουμε μείνει κάγκελο καί τῆς λέμε νά τά πληρώσουμε ἐμεῖς. Μᾶς κοιτάζει αὐστηρά:

"Ἐγώ τό ἀποφάσισα, ἐγώ θά τά πληρώσω. Ἐλᾶτε, παρακαλῶ, μήν δημιουργεῖτε οὐρά".

Ἕνα κοριτσάκι τόσο δά. Πόσα νά παίρνει; 500 ευρώ; Πολλά λέω.

Να μη κατηγορούμε τη νεολαία. Υπάρχουν και διαμάντια!

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Μια παλιά ιστορία...

Υπάρχει μια παλιά ιστορία για ένα παιδί που πήγε να ζητήσει τη βοήθεια ενός σοφού: "Ήρθα, δάσκαλε, γιατί νοιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πως μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;"

Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε: "Πόσο λυπάμαι, αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά, ίσως.." και ύστερα από μια παύση συνέχισε : "Αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω."

"Ε! μετά χαράς, δάσκαλε", είπε διστακτικά ο νεαρός, νοιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν για άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του.

"Ωραία" συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε το δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας: "Πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος. Είναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς για αυτό. Και με κανέναν τρόπο μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς."

Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι κι έφυγε. Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι' αυτό. Όταν το παιδί έλεγε "ένα χρυσό φλουρί" άλλοι γελούσαν, άλλοι του γύριζαν τις πλάτες και μόνο ένας γέροντας φάνηκε αρκετά ευγενικός για να μπει στον κόπο να του εξηγήσει ότι ένα χρυσό φλουρί ήταν πάρα πολύ για ένα δαχτυλίδι. Θέλοντας να βοηθήσει, ένας του πρόσφερε ένα ασημένιο νόμισμα κι ένα μπακιρένιο τάσι, όμως, ο νεαρός είχε οδηγίες να μη δεχτεί λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί κι έτσι απέρριψε την προσφορά.

Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στο δρόμο του στην αγορά - και σίγουρα θα ήταν πάνω από εκατό άτομα - , παραδέχτηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο και γύρισε πίσω. Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στο δάσκαλο και να τον γλυτώσει από το πρόβλημά του. Έτσι, θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή και τη βοήθεια του δασκάλου.

Μπήκε μέσα στην κάμαρη. "Δάσκαλε" είπε, "λυπάμαι. Είναι αδύνατο να τα καταφέρω. Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως, νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού."

"Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, νεαρέ μου φίλε" απάντησε χαμογελώντας ο δάσκαλος. "Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού.

Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στον κοσμηματοπώλη. Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα; Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις και ρώτησέ τον πόσα μπορεί να πιάσει. Όμως, μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι."

Ο νεαρός καβάλησε το άλογο κι έφυγε πάλι. Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με το φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί: "Πες στο δάσκαλο, αγόρι μου, ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως, δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οχτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του." "Πενήντα οχτώ χρυσά;" φώναξε το παιδί. "Ναι" απάντησε ο κοσμηματοπώλης. "Βέβαια, με λίγη υπομονή θα μπορούσαμε να βγάλουμε γύρω στα εβδομήντα χρυσά φλουριά, όμως, αν είναι επείγον." Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα.

"Κάθισε" του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. "Είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. 'Ένα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σαν τέτοιο, πρέπει να σ΄ εκτιμήσει ένας αληθινός ειδικός. Γιατί στη ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;" Και μ' αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρό του δάχτυλο του αριστερού του χεριού.

Είσαι φτιαγμένος από ταλέντα, σοφία και αγάπη. Είσαι όλα όσα αναζητάς, τα έχεις όλα μέσα σου. Ποτέ δεν μας χαρακτηρίζει αυτό που μας κάνουν οι άλλοι, μας χαρακτηρίζει αυτό που επιστρέφουμε εμείς στους άλλους. Αν έχω την πεποίθηση ότι δεν αξίζω, τότε το υποσυνείδητό μου θα κάνει τα πάντα για να επιβεβαιώσει αυτή μου την πεποίθηση.

Είναι αναγκαίο να αλλάξουμε τις περιοριστικές μας πεποιθήσεις, γιατί μας κοστίζουν πολύ πόνο. Οι πεποιθήσεις μας γίνονται συναισθήματα, τα συναισθήματα γίνονται συμπεριφορές, οι συμπεριφορές φέρνουν αποτελέσματα.

Για να αλλάξουμε τα αποτελέσματα που παίρνουμε από τις πράξεις μας, χρειάζεται να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις που έχουμε. Αντί να ζητάμε την αποδοχή από τους γύρω μας, χρειάζεται να δώσουμε εμείς οι ίδιοι την αποδοχή στον εαυτό μας, όχι όταν θα αποκτήσουμε χρήματα, όχι όταν θα πετύχουμε εκείνο ή το άλλο, αλλά ΤΩΡΑ έτσι όπως ακριβώς είμαστε αυτή τη στιγμή, να αποδεχτούμε τον εαυτό μας και αν το κάνουμε αυτό, τότε και οι άλλοι γύρω μας θα αρχίσουν να μας δείχνουν την αποδοχή τους. Δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.

(Χόρχε Μπουκάι "Να σου πω μια ιστορία").

ΠΗΓΗ:

http://synodoiporia.blogspot.gr/2013/02/blog-post_18.html

Διαβάστε περισσότερα... »

H πινακίδα έξω από το κατάστημα του pet-shop έγραφε: "Διατίθενται κουτάβια"...

 Ένας ιδιοκτήτης pet-shop στην Αυστρία, είχε αναρτήσει μια πινακίδα έξω από το κατάστημα του, που έγραφε: "Διατίθενται κουτάβια".

Ένα μικρό αγόρι είδε την πινακίδα και μπήκε στο κατάστημα ρωτώντας:

- "Πόσα χρήματα θέλετε για να μου δώσετε ένα κουτάβι";

Ο ιδιοκτήτης απάντησε πως κόστιζαν από 30 έως 50 ευρώ.

Ο μικρός, βγάζοντας ελάχιστα χρήματα από την τσέπη του είπε:

- "Δυστυχώς έχω μόνο 2 ευρώ, μπορώ τουλάχιστον να χαζέψω λίγο τα κουτάβια";

Ο ιδιοκτήτης χαμογέλασε και σφύριξε δυνατά.

Μια σκυλίτσα μπήκε στο δωμάτιο, ακολουθούμενη από 5 κουταβάκια.

Το ένα από αυτά κούτσαινε, με αποτέλεσμα να μείνει λίγο πιο πίσω από τα άλλα κουταβάκια.

Τότε ο μικρός ρώτησε:

"Τι έχει αυτό το κουτάβι και κουτσαίνει";

Ο ιδιοκτήτης του εξήγησε πως το κουταβάκι είχε γεννηθεί με πρόβλημα στο γοφό και πως θα έμενε έτσι σε όλη του τη ζωή.

Ο μικρός ενθουσιασμένος είπε στον μαγαζάτορα:

- "Θέλω να το αγοράσω" του φώναξε αποφασιστικά.

Ο άντρας γέλασε και του είπε:

- "Όχι, δεν νομίζω να θέλεις ένα τέτοιο κουτσό κουτάβι. Αλλά αν επιμένεις μπορώ να σου το χαρίσω".

Ο μικρός ήταν περήφανος και του είπε ότι θα προτιμούσε να αγοράσει το κουτάβι έστω και με ευκολίες και θα έκανε τα αδύνατα δυνατά να ξεπληρώσει το χρέος του στον ιδιοκτήτη του pet shop, δίνοντας ένα ποσό κάθε μήνα.

Ο άντρας γέλασε ξανά και είπε:

- "το κουτάβι αυτό είναι άχρηστο, πραγματικά δεν σου χρειάζεται, ποτέ δεν θα μπορέσει να τρέξει και να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα σκυλιά.".

Τότε ο μικρός σήκωσε το μπατζάκι από το παντελόνι του και άφησε να ξεπροβάλλει το αριστερό του πόδι, το οποίο υποστηριζόταν από ένα μεταλλικό σίδερο.

- "Όπως βλέπετε, ούτε και εγώ θα μπορέσω να τρέξω και να παίξω μαζί του. επομένως το κουτάβι θα έχει κάποιον που το καταλαβαίνει.".

Ο άντρας δάγκωνε τώρα τα χείλη του μην ξέροντας τι να πει.

Δακρυσμένος, προσπάθησε να χαμογελάσει και είπε:

"εύχομαι. όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε ένα ιδιοκτήτη σαν κι εσένα'.

Στην ζωή δεν μετράει το ποιος είσαι αλλά το αν κάποιος σε αγαπά, σε δέχεται και σε εκτιμά όχι μόνο γι'αυτό που είσαι, αλλά παρόλο που είσαι αυτό που είσαι.

ΠΗΓΗ:

http://synodoiporia.blogspot.gr/2013/01/h-pet-shop.html

Διαβάστε περισσότερα... »

Σου έχω πει την ιστορία την παλιά με το τσάι, το καρότο και τ’ αυγό;

εικόνα 

«Σου έχω πει την ιστορία την παλιά με το τσάϊ, το καρότο και τ’ αυγό;»

Η Έλλη γνέφει «όχι».

«Άκου, λοιπόν!», αρχίζει ο παππούς. «Κάποτε παραπονιόταν ένας άνθρωπος πως είχε βάσανα πολλά. 

Τον κάλεσε, που λες, στο σπίτι της κάποια σοφή γερόντισσα, έβαλε ένα τσουκάλι με νερό να βράσει κι έριξε μέσα ένα καρότο κι ένα αυγό. 

Όταν έβρασαν καλά, έφτιαξε λίγο τσάι του βουνού και ρώτησε τον άνθρωπο τι βλέπει. “Ένα καρότο που έχει μαλακώσει από το βράσιμο κι ένα σφιχτό αυγό”, της είπε κείνος. “Και τι μυρίζει;” ρώτησε η γερόντισσα. “Μοσχοβολάει τσάϊ του βουνού!” της απαντάει. 

“Ε, λοιπόν, οι λύπες και οι στενοχώριες μοιάζουνε με νερό που βράζει”, λέει η γερόντισσα. “Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν δυνατοί, μα σαν τους βρουν αναποδιές, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το καρότο, που μαλακώνει και διόλου δύναμη δεν έχει πια. Άλλοι πάλι μοιάζουνε με το αυγό. 

Μέσα τους είναι αδύναμοι και μόνο ένα τσόφλι έχουν απ’ έξω να τους προστατεύει. Όταν έρθουν δύσκολοι καιροί, θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το αυγό και, σαν αυτό, γίνονται κι από μέσα τους σκληροί. Μα είναι κι άλλοι που θυμίζουνε το τσάι. 

Όταν τους βρίσκουν βάσανα, είναι κι εκείνοι σαν να πέφτουν σε βραστό νερό, μα ούτε σκληραίνουν, ούτε μαλακώνουν. Μεταλλάζουν μόνο το νερό σε τσάι του βουνού που ευωδιάζει. 

Κι ευφραίνονται με τη μοσχοβολιά του όσοι βρίσκονται κοντά. Τις λύπες και τις στενοχώριες, πάει να πει, τις κάνουν γνώση, καλοσύνη και χαρά. Πήγαινε στο καλό λοιπόν” του λέει η γερόντισσα “και φρόντισε να είσαι σαν το τσάϊ”».

εικόνα

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Η Ευτυχία χαμογέλασε

Ταξίδευαν τρεις γυναίκες και, ξαφνικά, βλέπουν μες στο δρόμο ένα μεγάλο λάκκο και ανακαλύπτουν πως μέσα βρίσκεται παγιδευμένη η Ευτυχία.

Τότε η πρώτη γυναίκα λέει:

- Ευτυχία, θέλω να με κάνεις όμορφη.

Αμέσως, μεταμορφώθηκε σε μια καλλονή κι ευτυχισμένη έφυγε.

Η δεύτερη γυναίκα ζήτησε:

- Ευτυχία, θέλω να με κάνεις πλούσια.

Αμέσως, εμφανίσθηκε μπροστά της ένα σακούλι γεμάτο χρυσαφικά και διαμάντια, η γυναίκα το αρπάζει κι ευτυχισμένη φεύγει.

Μόνο η τρίτη γυναίκα δεν έλεγε τίποτα και τότε η Ευτυχία της είπε μεσ' από τον λάκκο:

- Πες μου κι εσύ τι θέλεις να σου δώσω;

Και τότε η γυναίκα έσκυψε, άπλωσε το χέρι της και είπε:

-"Δώσε μου το χέρι σου" κι έβγαλε την Ευτυχία από το λάκκο.

Μετά συνέχισε το δρόμο της..... Η Ευτυχία χαμογέλασε και την ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ....!!!

ΠΗΓΗ:

http://synodoiporia.blogspot.gr/2013/03/blog-post_4680.html

Διαβάστε περισσότερα... »

Είστε επεξεργασμένοι άνθρωποι;

Το ντοκιμαντέρ Επεξεργασμένα άνθρωποι (Processed People) των Jeff καιSabrina Nelson είναι καθοριστικά αφυπνιστικό γι αυτά που συμβαίνουν στον χώρο της τροφής και της υγείας με στοιχεία που σπάνια ακούγονται και περιλαμβάνει συνεντεύξεις από εννέα διαπρεπείς ειδικούς οι οποίοι συζητούν το πώς και γιατί φτάσαμε σε αυτό το χάλι, και τι μπορούμε να κάνουμε για να σπάσει ο κύκλος των «Επεξεργασμένων ανθρώπων».

Όπως λέει ο σκηνοθέτης Jeff Nelson: «Όταν δεν είναι απασχολημένοι με το να μας παίρνουν το εισόδημα από τις τσέπες μας, ή να μας λένε ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε τις ελευθερίες μας για να έχουμε ελευθερία, μας πουλάνε σκουπίδια που αποκαλούν φαγητό. Η βιομηχανία τροφίμων είναι μεγαλύτερη από την πετρελαϊκή. Με τόσα χρήματα αγοράζει ασύλληπτα μεγάλες ποσότητες προπαγάνδας, παραπληροφόρησης και διεφθαρμένης επιστήμης».

Στο απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ ο παιδίατρος Jay Gordon μιλάει για τον διατροφικό προγραμματισμό που δεχόμαστε και την ανάγκη να τον σπάσουμε.

Τα νέα για την οικονομική, περιβαλλοντολογική και υγιεινή  κατάστασή μας είναι δυσάρεστα και θλιβερά.

Παγκόσμια το βάρος μας, το χρέος μας και η κατανάλωσή μας είναι εκτός ελέγχου.

 Είναι σαν ένας τρελός επιστήμονας να μας χρησιμοποιεί σε ένα περίεργο άρρωστο πείραμα,  για να δει πόσο άρρωστους και χοντρούς μπορεί να μας κάνει.

  

Για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς το πείραμα έχει πετύχει.

  

Έχουμε γεμίσει με ψέματα για το πώς πηγαίνει η οικονομία μας, όπως μας έχουν γεμίσει με ψέματα για την τροφή μας.

  

Η ενημέρωση μας είναι ένα επεξεργασμένο δάσος, η τροφή μας είναι ένα επεξεργασμένο δάσος

  

Γίναμε επεξεργασμένοι άνθρωποι….

Για αυτό πρέπει να ρωτήσουμε τους εαυτούς μας:

Πως φτάσαμε μέχρι εδώ και τι μπορούμε να κάνουμε;

  

ΠΗΓΗ:

 www.pentapostagma.gr/2013/03/epexergasmenoi-anthrwpoi-fagito.html#ixzz2NgzDbyUu

Διαβάστε περισσότερα... »

Η αγνότητα της «Άγριας Φύσης»

 Καθώς βλέπεις τις παρακάτω φωτογραφίες, αρχίζεις και διερωτάσαι: Άραγε ποιος είναι πιο άγριος: η "άγρια" φύση, ή οι "πολιτισμένοι" άνθρωποι;

Τα χρώματα, το ένστικτο αλλά συγχρόνως και η αγνότητα-καθαρότητα-αθωότητα κυριαρχούν σε όλη την πλάση. «Παρθένα τοπία» που σε μαγεύουν. Άλογα ζώα που φέρονται με περισσότερη αγάπη από πολλούς του δικού μας είδους.  Στιγμές έντασης και ηρεμίας, οικογενειακών στιγμών και μοναξιάς...

Μία πανδαισία χρωμάτων, τοπίων, ζώων και συναισθημάτων.

Δείτε παρακάτω την συλλογή φωτογραφιών από την κτίση που ονομάζουμε Άγρια αλλά είναι σίγουρα, Αγνή.

  

 

 

 

 

    

 

  

 

 

 

 

ΠΗΓΗ (ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ):

http://www.pentapostagma.gr/2013/03/eikones-apo-ti-fisi.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+pentapostagma%2Fbiblia+%28%CE%A0%CE%95%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%93%CE%9C%CE%91+-+%CE%92%CE%99%CE%92%CE%9B%CE%99%CE%9F%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%9F%CE%A5%CE%A3%CE%99%CE%91%CE%A3%CE%97%29

Διαβάστε περισσότερα... »